علوم آبزی پروری
سال:1399 | دوره:8 | شماره:14 |تعداد مقالات:18

با توجه به فعالیت کشاورزی در نزدیکی مزارع پرورش ماهی و منابع آبی، احتمال مسمومیت با سموم کشاورزی در ماهی ها زیاد است و به همین دلیل، این تحقیق به هدف بررسی اثر مسمومیت با فلونیکامید بر غلظت یون های خون و آسیب های بافتی آبشش و کلیه ماهی کپور بود. به این منظور، پس از تعیین LC50 96 ساعته، ماهی های در معرض 10 درصد غلظت LC50 (4/3 میلی گرم در لیتر) قرار گرفتند و پس از 21 روز مواجهه با سم، نمونه خون و بافت آبشش و کلیه از ماهی ها گرفته شد. نتایج نشان داد که مسمومیت با فلونیکامید باعث کاهش معنی دار (0/05

تقویت سیستم ایمنی ماهیان به ویژه در گونه های با ارزش مانند ماهی آزاد دریای خزر، از اصلی ترین نیازهای پرورش دهند گان است. بنابراین انتخاب محرک ایمنی مناسب که همزمان با ارتقاء ایمنی، بر رشد ماهیان تاثیر منفی نداشته باشد از مهمترین رویکردهای محققان است. در این راستا به منظور بررسی تاثیر لوامیزول بر ماهی آزاد دریای خزر، 240 قطعه بچه ماهی پرورشی با میانگین وزن 0/15± 12/46 گرم به مدت 60 روز با غذای حاوی لوامیزول با غلظت های 300، 600 و 1200 میلی گرم در کیلو گرم جیره تغذیه شدند. گروه شاهد با جیره بدون لوامیزول تغذیه شد. در پایان آزمایش علاوه بر زیست سنجی بچه ماهیان، به منظور مقایسه شاخص های سلولی، بیوشیمیایی و ایمنی خون، خونگیری از ماهیان انجام شد. نتایج نشان داد که لوامیزول بر رشد ماهی آزاد دریای خزر تاثیر مثبت دارد. در واقع هر سه غلظت سبب بهبود میزان رشد در ماهیان شدند و بیشترین درصد افزایش وزن و ضریب رشد ویژه در تیمار 1200 میلی گرم لوامیزول به دست آمد. با افزایش مقدار لوامیزول، ضریب تبدیل غذایی کاهش معنی دار و نسبت کارایی پروتئین افزایش معنی دار یافت (0/05>P). بیشترین تعداد گلبول های سفید و قرمز و بیشترین مقدار هموگلوبین در تیمار1200 میلی گرم لوامیزول در کیلوگرم جیره مشاهده شد. اما تفاوت مقدار هماتوکریت بین تیمارها معنی دار نبود (0/05

این تحقیق با هدف تعیین اثر فعالیت پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان بر میزان کلروفیل-آ و شاخص تروفی منطقه عباس آباد در حوضه جنوبی دریای خزر طراحی گردید. بدین منظور نمونه های آب و رسوب از فواصل 5، 50، 100 و 1000 متری از قفس های پرورش ماهی طی 4 دوره شامل ماه دی (قبل از پرورش)، اسفندماه 1393 و ماه اردیبهشت (دوره پرورش) و ماه مرداد (بعد از دوره پرورش) 1394 جمع آوری شدند. در این بررسی، در مجموع 42 گونه فیتوپلانکتون متعلق به پنج شاخه با غالبیت شاخه Bacillariophyta شناسایی گردید. میزان کلروفیل-آ طی دوره و ایستگاه های مختلف نمونه برداری دارای تفاوت معنی دار بود (0/05>P). بیشترین میزان کلروفیل-آ طی دوره، در ماه اسفند و ایستگاه با فاصله 5 متری از قفس (2/13 میکرو گرم در لیتر) و کمترین آن در ماه اردیبهشت و ایستگاه با فاصله 1000 متری از قفس (0/44 میکرو گرم در لیتر) به دست آمد. در منطقه مورد مطالعه، شاخص تروفی (TSI) فقط در دوره های مختلف نمونه برداری تفاوت معنی داری داشت (0/05>P). بیشترین میزان آن (42/18) در ماه اسفند و سپس در ماه مرداد (40/47) به دست آمد و این اختلافات بین دوره های مختلف معنی دار بود (0/05>P)، در حالی که، اثر فاصله از مرکز قفس معنی دار نبود (05/0

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سیترات سدیم جیره بر عملکرد رشد، ترکیبات شیمیایی بدن و فعالیت آنزیم های گوارشی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) تغذیه شده با جیره های حاوی مقدار اندک پودر ماهی انجام شد. بچه ماهیان با میانگین وزن اولیه 0/2± 6/5 گرم در سه گروه با تعداد 10 قطعه بچه ماهی در هر تکرار تقسیم شده و به مدت 8 هفته تغذیه شدند. گروه های آزمایشی شامل گروه شاهد، جیره حاوی 5 گرم بر کیلوگرم سیترات سدیم (SC5) و جیره حاوی 10 گرم بر کیلوگرم سیترات سدیم (SC10) بودند. در پایان آزمایش، شاخص های عملکرد رشد مثل میانگین وزن نهایی، درصد افزایش وزن و ضریب رشد ویژه بچه ماهیان تیمارهای تغذیه شده با جیره های حاوی سیترات سدیم به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (0/05>P). میزان پروتئین خام و چربی خام لاشه بچه ماهیان گروه تغذیه شده با جیره حاوی 5 گرم در کیلوگرم سیترات سدیم نسبت به سایر گروه های آمایشی اندکی بالاتر بود، با این حال نتایج نشان داد این تفاوت معنی دار نیست (0/05P). فعالیت آنزیم های گوارشی لیپاز و آمیلاز در بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری نشان نداد (0/05

در این مطالعه، شرایط مطلوب به منظور استخراج ترکیبات آنتی اکسیدانی از جلبک Sargassum angustifoliumبا استفاده از روش سطح پاسخ تعیین شد. طراحی شرایط بهینه با سه متغیر مستقل درصد غلظت اتانول (در 5 سطح 0، 25، 50، 75 و 100درصد)، مدت زمان استخراج (در 3 سطح 2، 4 و 6 ساعت) و نسبت جامد-مایع (در 3 سطح 1: 5، 1: 10 و 1: 15) انجام گردید. خاصیت آنتی اکسیدانی با آزمایش های میزان فنول کل (TPC)، فعالیت مهارکنندگی رادیکال آزاد (DPPH) و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TAC) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیش ترین میزان فنول کل در شرایط بهینه در آب مقطر، مدت زمان 6 ساعت و نسبت جامد-مایع 1: 15، فعالیت مهارکنندگی رادیکال آزاد در اتانول 25 درصد، مدت زمان 4 ساعت و نسبت جامد-مایع 1: 5 و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در اتانول 50 درصد، مدت زمان 4 ساعت و نسبت جامد-مایع 1: 15 به دست آمد. در شرایط ذکر شده بیش ترین مقدار TPC 698/01 میلی گرم اسید گالیک بر گرم پودر جلبک خشک شده، مقدار TAC 1/76 میلی گرم اسیدآسکوربیک بر گرم پودر جلبک خشک شده و مقدار DPPH 86/02 (RSA%) بود. نتایج نشان داد که عصاره جلبک S. angustifolium می تواند به-عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی در صنعت غذا و هم چنین مکمل های غذایی در برابر آسیب های اکسیداتیو مورد استفاده قرار گیرد.

این پژوهش با هدف بهینه سازی تولید زیست توده با حداقل هزینه های اقتصادی ریز جلبک دریایی ایزوکرایسیس (Isochrysis sp. ) با استفاده از ترکیبات کودهای کشاورزی انجام گردید. برای انجام این تحقیق، رشد ریزجلبک های دریایی ایزوکرایسیس به روش کشت دسته ای با بکار بردن نمک های تجاری کشاورزی در مقایسه با نمک های معدنی با درجه آنالتیک در مدت 20 روز مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق، چهار فرمول بندی جدید به عنوان محیط های کشت جلبک ایزوکرایسیس با به کارگیری غلظت های مختلف محلول کوپر (100، 75، 50 و 25 درصد) و نمک های تجاری تهیه گردید و عملکرد تولیدی این فرمول بندی با محیط کشت (F/2) به عنوان رایج ترین محیط کشت جلبک ایزوکرایسیس، که به طور معمول برای کشت در مقیاس آزمایشگاهی به کار می رود، مقایسه شدند. رشد و تراکم ریزجلبک ایزوکرایسیس در محیط F/2 در مقایسه با محیط کشت دارای غلظت 75% محلول کوپر اختلاف معنی داری را نشان نداد (0/05

دایجستاروم (P. E. P. MGE) حاوی مخلوط استانداردی از اسانس های روغنی گیاهی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف مکمل غذایی دایجستاروم بر آنزیم های کبدی و همچنین سنجش خاصیت آنتی اکسیدانی این مکمل در کپور معمولی بوده است. در این تحقیق اثر استفاده از مکمل غذایی دایجستاروم در سه گروه، شامل گروه کنترل فاقد دایجستاروم، گروه دوم جیره حاوی 200 میلی گرم بر کیلوگرم دایجستاروم و گروه سوم جیره حاوی 400 میلی گرم بر کیلوگرم دایجستاروم روی 225 قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزن 2/98± 16/15 گرم به مدت 60 روز مورد بررسی قرار گرفت. پس از اتمام دوره ی آزمایش، نمونه گیری از ماهی ها در روز 60 تحقیق انجام گرفت. سپس شاخص های رشد و همچنین فعالیت آنزیم های اکسیداتیو و آنزیم های کبدی در پلاسمای خون مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تجویز مکمل دایجستاروم به ویژه در سطح 200 میلی گرم بر کیلوگرم جیره موجب بهبود شاخص های رشد می شود (0/05>P). با مصرف دایجستاروم تفاوت معنی داری در مقادیر SOD، CAT، GSH و MDA در بین تیمارهای آزمایش و گروه کنترل مشاهده نشده است (0/05>P). مقایسه سطح آنزیم های کبدی نظیر AST، ALT، ALP و LDH در بین تیمارها و گروه کنترل نشان داد که علی رغم تغییراتی که در میزان این آنزیم ها در بین گروه ها وجود دارد، تنها میزان آنزیم ALP در تیمار 2 در مقایسه با تیمار 3 و گروه کنترل افزایش معنی داری داشته است (0/05>P). براساس نتایج، استفاده از مکمل دایجستاروم در سطوح مذکور می تواند موجب بهبود عملکرد رشد شود و احتمالاً تاثیر منفی بر آنزیم های کبدی و آنتی اکسیدان مورد مطالعه در بچه ماهی کپور معمولی نداشته است.

این تحقیق با هدف بررسی جوامع و تنوع فیتوپلانکتونی استخرهای پرورش ماهیان گرمابی و همبستگی این جوامع با فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب، در منطقه دزفول در یک دوره 8 ماه انجام شد. براساس نتایج، رده Chlorophyceae با 17 گونه و 84/80 درصد فراوانی، بالاترین فراوانی را در استخر A2 (استخرهای 2 هکتاری) داشت، در این استخر گونه Pediastrum sp. . بالاترین تعداد گونه (18/21± 9879/382 تعداد در لیتر) را نشان داد، بیشترین تعداد فیتوپلانکتون ها در تیرماه و کمترین تعداد در اسفندماه شمارش شد. در استخر A12، نیز رده Chlorophyceae با 11 گونه و 92/69 درصد بالاترین فراوانی را داشت و فراوان ترین گونه متعلق به. Pediastrum sp. بود. در این استخر بالاترین تعداد در خرداد و کمترین تعداد در مهرماه مشاهده شد. در استخر D7 بالاترین تعداد فیتوپلانکتون های شمارش شده در خردادماه و کمترین تعداد در فروردین ماه انداره گیری شد. پر تعدادترین رده متعلق به Chlorophyceae با 14 گونه و 89/11 درصد و فراوان ترین گونه متعلق به Pediastrum simplex بود. بالاترین تراکم فیتوپلانکتونی در استخر A12 با 76661514 عدد در لیتر در خردادماه و در استخر A2 با 26948994 عدد در لیتر در اردیبهشت و در آخر در استخر D7 با 12302943 عدد در لیتر در خرداد مشاهده شد. همبستگی بین تراکم فیتوپلانکتونی شناسایی شده و پارامترهای فیزیکی و شیمیایی اندازه گیری شده مشاهده نشد.

گاو ماهی سرگنده (Ponticola gorlap)، از خانواده گاوماهیان، در سواحل جنوبی حوضه دریای خزر یافت می شود. از آن جا که اطلاعات کمی در مورد ساختار استخوانی این گونه وجود دارد، این مطالعه به منظور توصیف ساختار اسکلتی این گونه در بخش جنوبی دریای خزر به اجرا درآمد. بدین منظور تعداد 17 قطعه از رودخانه سفیدرود به وسیله دستگاه الکتروشوکر صید و بعد از بی هوشی، در فرمالین بافری 10 درصد تثبیت، و به منظور مطالعه ساختارهای استخوانی شفاف سازی و رنگ آمیزی شدند، سپس ویژگی های استخوانی این گونه به تفصیل توصیف شد. نتایج نشان داد که جمعیت های ایرانی این گونه به واسطه صفات استخوانی شامل تیز بودن نوک استخوان پرویزنی جانبی، فقدان استخوان بینی، مجزا بودن بخش افقی از بخش عمودی استخوان پیش فکی، وجود زائده بالا رونده در استخوان دندانی و جدا بودن دو استخوان رجلی میانی و ساده قابل شناسایی می باشد.

روابط طولی و رابطه طول و وزن شش گونه ماهی شامل سرخو چمن (Lutjanus malabaricus)، شانک زرد باله (Acanthopagrus latus)، سرخو معمولی (L. johnii)، طلال (Rastrelliger kanagurta)، چغوک پشت طلایی (Gerres longirostris) و شورت (Sillago sihama) مورد مطالعه قرار گرفت. این گونه ها از مراکز تخلیه ماهی جمع آوری و زیست سنجی شدند. طول کل، طول چنگالی، طول استاندارد، ارتفاع بدن و ارتفاع باله دمی ماهی ها با دقت یک میلی متر و وزن کل ماهی با دقت 0/1 گرم اندازه گیری شدند. رابطه طول کل و وزن در همه گونه های مورد مطالعه معنی دار و با ضریب همبستگی بالا و بین 0/84 در ماهی چغوک پشت طلایی تا 0/98 در ماهی سرخوی چمن در متغییر بود (0/01>P). مقدار عددی b در رابطه طول و وزن از 2/54 در ماهی طلال تا 2/98 در ماهی شورت متغییر بود. نتایج نشان داد که گونه های سرخو معمولی، سرخو چمن، شورت و شانک زردباله دارای رشد همگون هستند. در حالی که در ماهی طلال و چغوک پشت طلایی رابطه طول-وزن به صورت ناهمگون منفی به دست آمد. روابط بین طول کل-طول چنگالی، طول کل-طول استاندارد در همه گونه ها معنی دار بودند (0/01>P). رابطه بین طول کل-ارتفاع بدن و نیز ارتفاع بدن-ارتفاع باله دمی نیز در همه گونه ها به غیر از طلال معنی دار بود (0/01

آبزی پروری فعالیتی تولیدی است که توسعة بی رویة آن تأثیرات منفی بر منابع آبی خواهد داشت. این تحقیق با هدف بررسی تأثیر فاضلاب مراکز پرورش قزل آلای رنگین کمان بر رودخانة هراز و مطالعة قدرت خودپالایی این رودخانه انجام شد. از 3 مزرعه پرورش ماهی در بالادست، میان دست و پایین دست رودخانه هراز و 12 ایستگاه منتخب در قبل از هر کدام از مراکز پرورش ماهی (شاهد) و فواصل 100، 1000 و 2000 متر پایین تر از محل ورود فاضلاب با روش کاملاً تصادفی نمونه برداری شد. با توجه به شرایط قدرت خود پالایی، اثرات خروجی مزارع بالادست به مزارع مورد مطالعة بعدی و پایین دست نمی رسید. آنالیز فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب (دما، DO، pH، EC، BOD، COD، TDS، TOC، NO3، PO4) با روش های استاندارد و طبقه بندی ساپروبی توسط شاخص ارزش زیستی Z صورت گرفت. براساس نتایج، در تمام ایستگاه های پایین دست افزایش معنی دار غلظت آلاینده ها نسبت به ایستگاه شاهد مشاهده شد. غلظت BOD نیز به طور معنی داری در ایستگاه های بعد از مزارع بالاتر از ایستگاه شاهد بود. علی رغم خودپالایی مناسب رودخانه براساس پهنه بندی، به خاطر حجم بالای فاضلاب ورودی، بیشتر بخش های رودخانه در شرایط یوتروفی کامل و پلی ساپروبی قرار دارند. بالادست ترین کارگاه (مزرعة 1)، بار آلودگی بیشتری به رودخانه تحمیل کرده و مزارع 2 و 3 در رده های بعدی قرار دارند. طبق شاخص ساپروبی، بهترین کیفیت آب مربوط به ایستگاه شاهد مزرعة 1 و بدترین کیفیت مربوط به ایستگاه سوم بعد از مزرعة 1 بود. مطالعة روند خودپالایی رودخانه در ایستگاه های مختلف نشان داد که فاصلة اطمینان برای خودپالایی کامل حدود 2000 متر است. علیرغم قدرت خود پالایی مناسب رودخانه هراز، ورود فاضلاب مزارع کوچک تر دیگر با فاصلة غیراستاندارد باعث افزایش یوتروفی رودخانة هراز شده است. در صورت عدم نظارت و حسابرسی زیست محیطی مراکز پرورش ماهی، با ایجاد معضلات بیشتر، رودخانه در شرایط دیستروفی قرار خواهد گرفت.

هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره چای سبز (Camellia sinensis) بر عملکرد رشد، بازده غذایی و شاخص کبدی (HSI)، گنادی (GSI) و احشایی (VSI) بر ماهی سیچلاید گورخری (Amatitlania nigrofasciata) می باشد. به همین منظور ماهیان با میانگین وزن اولیه 0/02± 1/28 گرم به پنج گروه تقسیم شدند که عبارت بودند از: GT0 (صفر میلی گرم بر کیلوگرم عصاره چای سبز در جیره)، GT50(50 میلی گرم)، GT100 (100 میلی گرم)، GT200 (200 میلی گرم) و GT400 (400 میلی گرم). برای هر تیمار 3 تکرار در نظر گرفته شد که در هر تکرار 15 عدد ماهی به مدت 84 روز در حد سیری مورد تغذیه قرار گرفتند. طول و وزن ماهیان هر 21 روز اندازه گیری شد و در پایان پارامترهای رشد شامل وزن کسب شده (WG)، نرخ رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR)، فاکتور وضعیت نرخ رشد روزانه (ADG) و فاکتورهای تغذیه ای شامل غذای مصرفی (FI)، درصد افزایش وزن بدن، بازده پروتئین، بازده چربی و درصد بقا و در نهایت شاخص های HSI، GSI و VSI اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد پارامترهای SGR (%/day 1/97± 0/04)، WG (g 5/53± 0/07) و ADG (g/day 0/98± 0/01) در تیمارGT100 اختلاف معنی داری با گروه شاهد داشتند (0/05>P). همچنین بیشترین و کمترین میزان FI به ترتیب در تیمارهای GT100 ( g 5/64± 0/07) و GT200 ( g4/91± 0/09) مشاهده شد (0/05>P). علاوه بر این، بهترین FCR در تیمار GT100 مشاهده شد (0/05>P)، اما در HSI، GSI و VSI تفاوت معنی داری در میان گروهای آزمایشی مشاهده نشد (0/05

در تحقیق حاضر کیفیت تغذیه ­ ای سوریمی تهیه شده از ماهی کیلکای معمولی دریای خزر (Clupeonella caspia) تهیه شده به دو روش شستشو و تغییر pH در طی دوره­ ی نگهداری انجماد مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های تهیه شده به مدت سه ماه در شرایط انجماد نگهداری و کیفیت آن ها از نظر برخی از خصوصیات تغذیه ­ ای (نسبت n3/n6، شاخص های کیفیت چربی مانند شاخص ترومبوژنیک و شاخص آتروژنیک و نسبت EAA/NEAA) بررسی شد. براساس نتایج تغییرات شاخص آتروژنیک در واحد زمان معنی­ دار بود (0/05p ). نتایج نشان داد که مقادیر مرتبط با شاخص های کیفیت تغذیه ­ ای اندازه گیری شده در سوریمی تهیه شده به روش تغییر pH از مطلوبیت بهتری نسبت به روش شستشو را دارا می­ باشد.

هدف این تحقیق بررسی فون راسته بال موی­ داران (Trichoptera) (از شاخه بندپایان) در رودخانه جاجرود می باشد. به همین منظور در رودخانه جاجرود از سه ایستگاه (حاجی­ آباد، سعیدآباد و خجیر) نمونه ­ های تریکوپترا جمع آوری و از نظر ریختی و آرایه شناختی با استفاده از کلیدهای شناسایی، تا سطح جنس و گونه شناسایی شدند. براساس نتایج چهار گونه Macrostemum hestia، M. fenesrtratum، M. dohrni وHydropsyche dolosa از خانواده Hydropsychidae شناسایی گردید که برای اولین بار در ایران و این رودخانه گزارش می­ شوند. براساس نتایج فراوانی تریکوپتراها در مناطق مورد بررسی در ماه­ های زمستان بسیار کم و در ماه­ های خرداد، تیر و مرداد بیشترین بود و سپس کاهش یافت.

مولدین کاربردی برای تکثیر نیمه­ طبیعی در فصل تکثیر (اسفند-فروردین هر سال) از محدوده­ ی مصب گرگانرود صید و به مرکز بازسازی و حفاظت از ذخایر ژنتیکی ماهیان استخوانی گلستان انتقال رهاسازی می­ گردد. به­ منظور انجام این مطالعه، نمونه­ برداری از مولدین کُلمه خزری (Rutilus lacustris) طی 5 دوره متوالی از اسفند-فروردین 94-1393 تا اسفند-فروردین 98-1397 انجام گرفت. دامنه طول کل و وزن کل مولدین کُلمه خزری به ­ ترتیب بین 50/32-00/21 سانتی­ متر و 423/50-45/60 گرم بود. بیشترین میانگین طولی و وزنی در اسفند-فروردین 94-1393 و کمترین میانگین طولی و وزنی هم در اسفند-فروردین 98-1397 مشاهده گردید. دامنه سنی از +3 تا +9 سال متغیر بود. فراوانی گروه های جنسی و سنی نیز در دوره­ های مختلف متنوع بود. ماده ­ ها در تمام سال ها، ضریب آلومتری مثبت داشتند در حالی ­ که در نرها این ضریب از 2/65 تا 3/05 متغیر بود. مقادیر مختلفی از ضریب رشد لحظه ­ ای بین گروه­ های مشابه در دوره­ های مختلف مشاهد گردید که احتمالاً به­ خاطر وجود گروه­ های سنی یا کوهورت­ های ضعیف و قوی می­ باشد. ضریب وضعیت ماده­ ها در همه دوره ­ ها بزرگتر از ضریب وضعیت نرها بود. نتایج پارامترهای معادله رشد فان برتلانفی نشان داد طول بی نهایت (L∞ ) جنس نر از 26/49 تا 38/53 و مقادیر جنس ماده از 32/45 تا 41/97 سانتی­ متر، ضریب رشد (K) در جنس نر بین 0/24-0/12 و در جنس ماده بین 0/21– 0/11 در سال و شاخص سن صفر (t0) در جنس نر بین 0/21-تا 0/34-و در جنس ماده 0/39-تا 0/99-سال متغیر بود.

در سال­ های اخیر پرورش ماهی کپور معمولی به ­ عنوان گونه هدف در قفس­ های پرورش ماهی در فصل گرم دریای خزر پیشنهاد شده است، اما تاثیرات شوری آب بر فیزیولوژی این ماهی به ­ خصوص در اوزان پایین، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات میزان شوری­ های مختلف آب بر پارامترهای خونی شامل تعداد گلبول­ های قرمز خون (RBC)، غلظت هموگلوبین (Hb)، درصد هماتوکریت (Hct)، متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCH)، متوسط حجم گلبول قرمز (MCV)، غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC)، تعداد گلبول­ های سفید (WBC)، و شمارش افتراقی گلبول­ های سفید در این ماهی با متوسط وزن 0/57± 5/53 گرم طراحی گردید. در این آزمایش، پنج تیمار شامل 5، 13، 20 و30 ppt و آب ­ شیرین (به­ عنوان کنترل)، طی 8 هفته در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب، میزان تمامی فاکتورهای خونی مورد مطالعه به ­ صورت معنی­ داری دچار تغییر می­ گردد (0/05>P). البته تغییرات هموگلوبین در تیمارهای مختلف به لحاظ آماری معنی­ دار نبود (0/05P).

آمیخته ­ گری یکی از روش ­ های کاربردی اصلاح نژاد در آبزیان است و هدف از آن در صنعت آبزی ­ پروری، بهبود عملکرد آبزیان آمیخته در مقایسه با والدین خود تحت شرایط خاص محیطی است. بهبود عملکرد تولید در صفات مختلف کاملاً تصادفی است که به دلیل بروز همکاری آللی در آمیخته­ ها ممکن است به صورت برتری آمیخته یا هتروزیس بروز نماید. تاکنون، آمیخته­ های متعددی از ماهیان به صورت طبیعی و یا با دخالت مستقیم بشر به طور مصنوعی تولید شده ­ اند. آمیخته ­ ها بخش قابل­ توجهی از تولید برخی از گونه ­ ها در برخی از کشورها را تشکیل می ­ دهند. به منظور بهبود یافتن بقا و تکامل پایدار در فرزندان آمیخته از فرآیند تری­ پلوییدسازی در کنار آمیخته­ گری استفاده می­ شود. نتایج آمیخته ­ گری می­ تواند متغیر باشد و به ساختار ژنتیکی والدین (جنسیت) بستگی دارد. نکته کلیدی در این روش اصلاح ­ نژادی، اثبات ماهیت آمیخته نتاج است. به منظور بررسی ماهیت واقعی نتاج حاصل از آمیخته ­ گری می­ توان از روش­ ه ای مختلفی استفاده نمود، که از بین آن­ ها روش مولکولی به دلیل بررسی صحت آمیخته­ گری در مراحل آغازین لاروی و یا حتی پس از خروج لارو از تخم، دقت، صحت بالا و سرعت مناسب از ابزارهای بسیار کارآمد محسوب می ­ شود. در این نوشتار به بررسی آمیخته­ های تولیدی در گروه­ های مختلف ماهیان خوراکی و زینتی با تأکید بر گونه های مهم در ایران خواهیم پرداخت.

به دلیل خواص ارزشمند تغذیه­ ای آبزیان، مصرف آن­ ها در سال های اخیر شدت یافته است، به طوری که امروزه، پروتئین حاصل از آبزیان سهم به سزایی در تأمین پروتئین جانوری مورد نیاز بسیاری از مناطق جهان ایفاء می­ کند. از این­ رو تلاش ­ های زیادی م ی­ شود تا با فرآوری آن­ ها به محصولات متنوع، میزان مصرفشان در بین مردم افزایش یابد. اما مشکل عمده در خصوص آبزیان و فرآورده های حاصل از آن­ ، سرعت بالای فساد و نزول کیفیت می­ باشد و در صورت فراهم نشدن شرایط نگهداری مطلوب، به آسانی فاسد شده و قابلیت خوراکی خود را از دست می­ دهند. نظر به حجم بالای آبزیانی که به صورت فرآوری شده عرضه می ­ شوند، ضرورت دارد که جهت تضمین کیفیتِ محصول تولیدی، کلیه ی عملیات قبل و بعد از صید با حداکثر دقت انجام شود تا آبزی مورد استفاده، با حداقل تغییرات وارد مراحل فرآوری گردد. مقاله وروری حاضر سعی دارد چالش­ های اساسی پیرامون این موضوع را بررسی نماید.