پژوهش های علوم دامی ایران
سال:1400 | دوره:13 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

جهت بررسی اثرات افزودن روغن سویا در جیره های استارتر بدون علوفه و حاوی علوفه بر عملکرد، صفات رشد، تخمیر شکمبه ای و متابولیت های خونی تعداد 40 راس گوساله شیرخوار هلشتاین با میانگین سنی 3 روز و میانگین وزنی 2/2± 39 کیلوگرم در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 10 تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) خوراک آغازین بدون یونجه و روغن سویا (شاهد)؛ (2) خوراک آغازین حاوی 15 درصد یونجه؛ (3) خوراک آغازین حاوی 3 درصد روغن سویا؛ (4) خوراک آغازین حاوی 3 درصد روغن سویا و 15 درصد یونجه. مدت آزمایش 63 روز بود. خوراک آغازین مصرفی روزانه اندازه گیری شد. وزن کشی گوساله ها، فاکتورهای رشد، فراسنجه های خونی، تعیین pH و فراسنجه های شکمبه انجام شد. با افزودن روغن سویا و یونجه در جیره گوساله ها خوراک آغازین مصرفی کاهش پیدا کرد و کم ترین وزن از شیرگیری مربوط به این تیمار بود و همچنین ارتفاع جدوگاه و هیپ در این تیمار کاهش یافت. مصرف روغن سویا و یونجه سبب کاهش کل اسیدهای چرب فرار شکمبه ای شد (به ترتیب برابر 1/93، 9/89، 4/90 و 2/78 میلی مول در لیتر برای تیمارهای 1 تا 4 بود). استفاده از یونجه سبب کاهش غلظت پروپیونات و بوتیرات در شکمبه شده ولی سطح استات را افزایش داد. اثر متقابل یونجه و روغن سویا غلظت گلوکز، پروتیین کل سرم را کاهش و غلظت کلسترول سرم خون را افزایش داد. استفاده از یونجه سبب افزایش غلظت اوره خون و کاهش غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات شد. با توجه به نتایج این آزمایش، استفاده از روغن سویا به همراه یونجه به دلیل کاهش عملکرد رشد، تاثیر منفی بر تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های خونی توصیه نمی گردد.

به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف اسانس های میخک و مرزه بر فراسنجه های تخمیری در شرایط برون تنی، دو آزمایش تولید گاز و کشت میکروبی طراحی گردید. تکنیک تولید گاز در قالب آزمایش فاکتوریل 3×3 شامل اسانس های مرزه و میخک هرکدام 3 سطح (0، 250 و 500 میلی گرم) طراحی شد. مقدار تولید گاز در طی ساعات 2، 4، 6، 8، 16، 24، 48، 72، 96 و 120 اندازه گیری شد. سطوح بالای اسانس میخک در ساعات ابتدایی تخمیر باعث افزایش معنی دار گاز تولیدی گردید. در مقابل اسانس میخک در ساعات 24-8 تولید گاز را کاهش داد. در آزمایش میکروبی، سطوح مختلف اسانس های مرزه و میخک (20، 35 و 40 میکرولیتر برای هر اسانس بصورت جداگانه) و همچنین سطوح ترکیبی اسانس های مزبور (9 تیمار حاوی سطوح ترکیبی) و یک تیمار شاهد (استرپتومایسین) مورد مقایسه قرار گرفتند. بعد ازانجام کشت باکتری پپتواسترپتوکوکوس انیروبیوس در محیط کشتو تقابل آن با اسانس های مرزه و میخک مشاهده گردید تمامی تیمارهای حاوی اسانس (ساده و ترکیبی) نسبت به شاهد، تیمارهای حاوی اسانس مرزه نسبت به شاهد و سطوح ترکیبی اسانس های مزبور نسبت به سطوح ساده اثر بازدارندگی بیشتری بر رشد این باکتری داشته است. به طور کلی نتایج مرحله اول آزمایش نشان داد که استفاده از اسانس میخک باعث کاهش تولید گاز و فراسنجه های تخمیری شد، اما اسانس مرزه بر مقدار تولید گاز، قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و مقدار اسیدهای چرب فرار تاثیر نداشت. نتایج حاصل از آزمایشات کشت میکروبی نیز نشان داد اسانسهای مرزه و میخک اثر ممانعت کنندگی بر رشد باکتری پپتواسترپتوکوکوس انیروبیوس داشته و در نتیجه تولید آمونیاک توسط این باکتری کاهش می یابد.

این پژوهش به منظور ارزیابی عملکرد رشد، سامانه ایمنی و ریخت شناسی روده باریک جوجه گوشتی تغذیه شده با پودر مومیایی و عصاره علف هیضه (کک کش بیابانی) انجام پذیرفت. برای اجرای آزمایش تعداد 360 قطعه جوجه یک روزه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به شکل فاکتوریل 3×3 شامل سه سطح عصاره علف هیضه (0، 100 و 200 میلی گرم در کیلوگرم) و سه سطح مومیایی (0، 20 و 40 میلی گرم در لیتر آب) در 9 تیمار، 3 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار توزیع شدند. تیمار 200 میلی گرم عصاره علف هیضه و 20 میلی گرم مومیایی سبب افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد شدند (05/0>P)، هر دو سطح اصلی مومیایی باعث افزایش راندمان لاشه و وزن نسبی سینه نسبت به شاهد گردید (05/0>P). هر دو سطح اصلی، مومیایی و علف هیضه باعث افزایش وزن نسبی کبد، صفرا، قلب، طحال و بورس در مقایسه با شاهد شدند، سطح 200 میلی گرم علف هیضه باعث کاهش چربی بطنی در مقایسه با شاهد شد (05/0>P). تیمار حاوی 40 میلی گرم مومیایی و 200 میلی گرم عصاره علف هیضه باعث کاهش غلطت لیپوپروتیین کم چگال، کلسترول و فعالیت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز خون در مقایسه با شاهد گردید (05/0>P)، ولی بر غلظت لیپوپروتیین با چگالی بالا و تری گلیسرید خون، پروتیین تام و آلبومین خون اثر نداشتند. تیمار 100 میلی گرم علف هیضه با 20 میلی گرم مومیایی و تیمار 100 میلی گرم علف هیضه و 40 میلی گرم مومیایی در مقایسه با شاهد باعث افزایش عیار پادتن تام و ایمینوگلوبین M و G علیه گلبول قرمز گوسفندی شدند (05/0>P). ارتفاع پرز و سطح جذب در تیمارهای تغذیه شده با مومیایی و عصاره علف هیضه در مقایسه با شاهد بالاتر بود. این یافته ها نشان داد افزودن مومیایی و عصاره علف هیضه بترتیب در سطوح 20 و 200 میلی گرم باعث بهبود عملکرد رشد و کاهش چربی بطنی، کلسترول و فعالیت آنزیم های کبدی و ریخت شناسی روده جوجه های گوشتی می گردد.

به منظور تعیین محتوی ماده خشک ذرت، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و قابلیت هضم پروتیین خام از یک جیره پایه که تنها منبع انرژی و پروتیین آن ذرت فرآوری شده (در دماهای 55، 70 وC° 85 به مدت 150 ثانیه) و نشده با و بدون مکمل آنزیمی بود، آزمایش اول به روش جمع آوری فضولات با استفاده از تعداد 144 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در سن 9– 3 روزگی انجام شد. فرآوری ذرت در C° 70 نسبت به C° 85، قابلیت هضم ماده خشک را به طور معنی داری بهبود بخشید. در آزمایش دوم، اثر دماهای فرآوری و مکمل آنزیمی روابیو، سطح صفر و 5/0 گرم در کیلوگرم جیره با استفاده از تعداد 576 قطعه جوجه گوشتی 24-1 روزگی در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 4×2 با 6 تکرار و 12 قطعه پرنده در هر تکرار مطالعه شد. فرآوری ذرت ضریب تبدیل خوراک را در سن 10-1 روزگی به طور معنی داری بهبود داد؛ اما سایر صفات عملکردی تحت تاثیر تیمارها و اثرات متقابل آن ها قرار نگرفت. افزودن آنزیم باعث کاهش معنی دار وزن نسبی لوزالمعده شد. فرآوری ذرت باعث بهبود معنی دار پهنای پرز، عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت شد. افزودن آنزیم ارتفاع و پهنای پرز را به طور معنی داری بهبود داد. جمعیت لاکتوباسیل ها تحت تاثیر فرآوری و مکمل آنزیمی بهبود معنی داری نشان داد. بیفیدوباکترها، اشریشیا کولای و کلستریدیوم در محتویات ایلیوم تحت تاثیر فرآوری، آنزیم و اثر متقابل آنها قرار نگرفت. با توجه به نتایج این آزمایش، فرآوری حرارتی ذرت و افزودن آنزیم به جیره جوجه های گوشتی اثر معنی داری بر عملکرد رشد نداشت؛ ولی شاخص های بافت شناسی ژژنوم و فلور میکروبی روده کوچک را بهبود بخشید.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر تزریق محلول سین بیوتیک در تخم های بلدرچین ژاپنی بر جوجه درآوری، کیفیت و وزن جوجه یک روزه و فراسنجه های خونی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 375 عدد تخم نطفه دار بلدرچین ژاپنی در قالب یک طرح بلوک های کامل تصادفی مورد پژوهش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون تزریق)، تزریق 2/0 میلی لیتر آب مقطر و تزریق سطوح 1، 2 و 4 میکروگرم در میلی لیتر سین بیوتیک (بیودپ، محصول شرکت زیست درمان ماهان-ایران) در آب مقطر می باشند. تزریق در روز 8 انکوباسیون به داخل کیسه هوایی تخم بلدرچین ژاپنی صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که تزریق سطوح 1، 2 و 4 میکروگرم در میلی لیتر سین بیوتیک به داخل تخم بلدرچین موجب کاهش جوجه درآوری گردید. به طوری که در گروه شاهد با 35/91 درصد بیشترین میزان هچ و در تیمار 4 میکروگرم در میلی لیتر سین بیوتیک با 29/59 درصد کمترین میزان هچ مشاهده شد. تزریق یک میکروگرم سین بیوتیک باعث بهبود افزایش وزن در هفته دوم، افزایش مصرف خوراک در هفته دوم و سوم و افزایش ضریب تبدیل خوراک در هفته سوم گردید. تزریق بیش از 1 میکروگرم سین بیوتیک به کیسه هوایی تخم بلدرچین باعث افزایش مصرف خوراک در هفته های دوم، سوم و پنجم پرورش و ضریب تبدیل خوراک در هفته سوم گردید. همچنین تزریق سین بیوتیک تاثیری بر وزن و کیفیت جوجه های یک روزه نداشت. بعلاوه، عدم تاثیر تزریق داخل تخم بلدرچین بر خصوصیات لاشه، اندام های داخلی و فراسنجه های خونی نداشت. به طور کلی نتایج آزمایش اخیر نشان داد که تزریق 1 میکروگرم سین بیوتیک موجب بهبود افزایش وزن و افزایش مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک می گردد. تزریق بیش از یک میکروگرم سین بیوتیک به داخل کیسه هوایی تخم بلدرچین ژاپنی موجب کاهش جوجه درآوری و افزایش مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک گردید ولی تاثیری بر خصوصیات لاشه، اندام های داخلی و فراسنجه های خونی بلدرچین های ژاپنی نداشت. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد تزریق سطح یک میکروگرم می تواند در بهبود عملکرد جوجه ها موثر باشد.

جهت ارزیابی اثر افزایش سطح ویتامین A در جیره های بر پایه گندم بر عملکرد، سیستم ایمنی، و هضم مواد مغذی در جوجه های گوشتی، 200 قطعه جوجه خروس سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره های بر پایه گندم حاوی ویتامین A در سطوح 1500، 4500، 7500، 10500، و 13500 واحد بین المللی در کیلوگرم (IU/kg) بود. جهت بررسی پاسخ ایمنی، تزریق گلبول های قرمز خون گوسفند (SRBC) و آزمون حساسیت بازوفیلی پوستی (CBH) انجام شد. هضم پذیری مواد مغذی در 21 روزگی اندازه گیری شد. در سن 42 روزگی، 2 پرنده از هر تکرار انتخاب و پس از خون گیری، کشته شد. جهت اندازه گیری ویسکوزیته شیرابه هضمی، محتویات ژژنوم و ایلیوم نمونه گیری شد. برای بررسی وضعیت آنتی اکسیدانی، غلظت مالون دی آلدهید (MDA) در نمونه های سرم اندازه گیری شد. سطوح مختلف ویتامین A تاثیری بر عملکرد، پاسخ CBH و قابلیت هضم مواد مغذی نداشت. ویتامین A در سطح IU/kg 13500 تیتر آنتی بادی علیه SRBC را افزایش داد. سطوح متوسط ویتامین A (4500 و 7500) سبب کاهش غلظت MDA سرم شد. سطوح متوسط و بالای ویتامین A (7500 تا 13500) سبب کاهش ویسکوزیته محتویات ژژنوم و همچنین کاهش وزن نسبی کل دستگاه گوارش شد. ویتامین A در سطح IU/kg 4500 چربی بطنی را کاهش داد. ویتامین A در سطح IU/kg 7500 شاخص تولید را افزایش داد. به طور کلی با توجه به اثرات مثبت ذکر شده در فوق و همچنین با توجه به شاخص تولید و هزینه انجام شده به ازاء هر کیلو گرم افزایش وزن و تولید گوشت، استفاده از سطح IU7500 قابل توصیه است.

در آزمایش حاضر تاثیر بایولیز سولفات در مقایسه با لیزین هیدروکلراید بر عملکرد، پاسخ ایمنی، فراسنجه های خونی و استخوانی جوجه های گوشتی مورد مقایسه قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس-308 (مخلوط مساوی نر و ماده) در قالب طرح کاملا تصادفی به پنج تیمار دارای پنج تکرار و 8 قطعه در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) 100 درصد لیزین مکمل جیره از ال-لیزین هیدروکلراید تامین شد (جیره پایه یا شاهد)، 2) 75 درصد لیزین مکمل جیره توسط ال-لیزین هیدروکلراید و 25 درصد توسط بایولیز سولفات تامین شد، 3) 50 درصد لیزین مکمل جیره توسط ال-لیزین هیدروکلراید و 50 درصد توسط بایولیز سولفات تامین شد، 4) 25 درصد لیزین مکمل جیره توسط ال-لیزین هیدروکلراید و 75 درصد توسط بایولیز سولفات تامین شد، 5) 100 درصد لیزین مکمل جیره توسط بایولیز سولفات تامین شد. طی دوره 42-1 روزگی، مصرف خوراک و وزن بدن جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی سطح 100 درصد بایولیز سولفات نسبت به وزن بدن جوجه های گروه شاهد بیشتر بود و جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی سطوح 25 و 75 درصد بایولیز سولفات ضریب تبدیل خوراک بالاتری داشتند (05/0

همان طور که تحقیقات گوناگون نشان داده اند، در سال های اخیر، میزان مرگ ومیر براثر سرطان رشد چشمگیری داشته است؛ به همین دلیل است که محققان درپی تولید داروهای جدید، به ویژه داروهایی با اثرات جانبی کمتر، هستند. برهمین اساس، آنزیم ریبونوکلیاز پانکراس گوسفند نیز یکی از بهترین اورتولوگ ها برای آنزیم ریبونوکلیاز پانکراس گاو است که آن را در القای مرگ سلول های سرطانی به کار می گیرند. آنزیم گوسفندی تنها در 4 اسیدآمینه A19S، K37Q، V46F و N103E با آنزیم گاوی تفاوت دارد. در مطالعه پیش رو، ابتدا شکل سه بعدی آنزیم ریبونوکلیاز پانکراس گوسفند پیش بینی و سپس از نظر پایداری بررسی شد. درادامه، مشخصات فیزیکوشیمیایی این آنزیم با برنامه پرات پارام نیز مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، با استفاده ازروش های بیوانفورماتیکی شبیه سازی و با توجه به RMSF، RMSD و Gyration analyses میزان پایداری پروتیین نیز پیش بینی گردید. مطالعات آزمایشگاهی نیز از قبیل بررسی فرار این آنزیم از RI، میزان مقاومت آن درمقابل پپسین، غلظت پروتیین تولیدی، قابلیت القای مرگ سلولی در سلول های سرطانی و نیز میزان فعالیت این آنزیم، انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که آنزیم مدنظر پس از 22 ساعت انکوبه در مجاورت پپسین تا 90% دست نخورده باقی می ماند. میزان غلظت پروتیین تولیدی نیز mg/ml 4. 78 بود که با استفاده از روش برادفورد تخمین زده شد. در این مطالعه فعالیت آنزیم ریبونوکلیاز طبیعی پانکراس گوسفند 558± 22 U/mol برآورد شد. همان طورکه در تحقیقات گذشته نشان داده شده است، انواع RNaseA گاو و گوسفند نمی توانند وارد سلول شوند و درنتیجه هیچ گونه سمیت سلولی نشان نمی دهند، ولی در این مطالعه با استفاده از لیپوفکتامین، این آنزیم ها وارد سلول شدند و مرگ سلولی را به سلول های سرطانی Hella القا کردند. میزان زنده مانی سلول ها نیز به روش MTT assay اندازه گیری شد. براساس این تحقیق، مشخص شد که آنزیم ریبونوکلیاز پانکراس گوسفندی فعالیت آنزیمی و توکسیتی مشابهی با آنزیم ریبونوکلیاز پانکراس گاوی دارد و برای استفاده به عنوان توکسین در تولید ایمونوتوکسین ها جانشین مناسبی است.

از مهم ترین صفات در دام های اهلی که به لحاظ اقتصادی اهمیت فراوانی دارند، صفات مرتبط با رشد می باشند رشد یک خصوصیت ضروری سیستم های بیولوژیکی و یک افزایش در اندازه بدن به ازاء واحد زمان است که به صورت ترکیبی از اثرات ژنتیکی و محیطی توصیف می شود. لذا پژوهش حاضر به منظور تخمین پارامترهای ژنتیکی متغیرهای منحنی رشد گوسفند زندی با استفاده از مدل های حیوانی مناسب انجام گرفت. پارامترهای منحنی رشد مورد بررسی شامل وزن بلوغ مجانبی (A)، نرخ رشد (B) و نرخ بلوغ (K) بودند. به منظور بررسی اثرات ثابت و برآورد پارامترهای منحنی رشد از رویه NLIN نرم افزار SAS استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شش مدل حیوانی و روش آماری حداکثر درستنمایی محدود شده (REML) با نرم افزار Wombat و روش بیزی مبتنی بر تکنیک نمونه گیری گیبس با نرم افزار MTGSAM انجام گرفت. وراثت پذیری مستقیم برآورد شده با استفاده از روش REML و بیزی برای پارامتر وزن بلوغ مجانبی 064/0 و 14/0، نرخ رشد 17/0 و 16/0، نرخ بلوغ 16/0 و 18/0 به ترتیب برآورد شد. وراثت پذیری مادری پارامترهای منحنی رشد در دامنه 006/0 تا 08/0 و نسبت واریانس محیطی به فنوتیپی در محدوده 03/0 تا 05/0 بود. همبستگی ژنتیکی مستقیم بین پارامترهای منحنی رشد323/0، 429/0-و 803/0 به ترتیب برای A-B، B-Kو A-K بدست آمد. به طور کلی برآورد پارامترهای منحنی رشد می تواند در طراحی برنامه ها و استراتژی های انتخاب در این نژاد زندی استفاده شود. در مطالعه حاضر برآورد وراثت پذیری پایین پارامترهای A، B و K می تواند به دلیل واریانس فنوتیپی بالا و تنوع شرایط محیطی ارتباط داشته باشد. با توجه به این موضوع می توان گفت عوامل محیطی می توانند به شدت پتانسیل ژنتیکی رشد دام را محدود کنند. بنابراین بهبود شرایط محیطی و بکارگیری استراتژی های بهینه مدیریتی در رسیدن به منحنی رشد مطلوب بسیار حایز اهمیت می باشد.

ابداع روش های تعیین ژنوتیپ با توان بالا و مقرون به صرفه طی سالیان اخیر، امکان ارزیابی ساختار ژنتیکی و ارتباط میان جمعیت های یک گونه را با استفاده از اطلاعات ژنومی فراهم ساخته است. بررسی ساختار جمعیتی بر اساس نشانگرهای گسترده در سطح ژنوم، اطلاعات ارزشمندی در ارتباط با روابط تکاملی و دسته بندی زیرجمعیت ها فراهم می کند. هدف از این تحقیق مقایسه دو روش تجزیه مولفه های اصلی (PCA) و تجزیه تشخیصی مولفه های اصلی (DAPC) در بررسی ساختار و روابط بین جمعیتی سه نژاد اسب موجود در منطقه خاورمیانه شامل آخال تکه، عرب و کاسپین بود. به این منظور از داده های ژنومی بدست آمده از آرایه هایIllumina 50K SNP Beadchip در 61 نمونه از این نژادها استفاده شد. این تحقیق با همکاری پروژه کنسرسیوم تنوع ژنتیکی اسب (EGDC) انجام شد و کدهای مورد نیاز برای آنالیز داده ها در نرم افزار R تهیه شدند. نتایج حاصل نشان داد که در هر دو روش 8/10 درصد واریانس توسط دو مولفه اول توجیه می شود و هر دو روش سه جمعیت را جدا از هم خوشه بندی کردند. معیار ارزیابی تعداد بهینه خوشه بندی برای روش DAPC، معیار اطلاعات بیزی (BIC) بود که تعداد K=3 بهترین نتیجه را با کمترین BIC نشان داد. روش DAPC نسبت به روش PCA با نتایج بهتری همراه بود. در تعیین شمار بهینه K بهتر از روش PCA عمل کرد و تصویر بهتری از ارتباط بین افراد ارایه داد. همچنین در انتساب افراد به گروه های خود هر دو روش صحت بسیار خوبی ارایه دادند. در مجموع نتایج این تحقیق نشان می دهد با وجود اینکه نتایج تحقیقات گذشته این سه جمعیت را که مربوط به منطقه خاورمیانه هستند در یک خوشه از درخت همسایگی قرار می دهند، ولی با توجه به نتایج این پژوهش و با استفاده از روش های مورد استفاده در این تحقیق، سه نژاد به صورت مجزا گروه بندی می شوند و DAPC می تواند تصویر بهتری از روابط بین جمعیتی در نژادهای اسب ارایه دهد.

معرفی لاین های جدید تجاری یکی از برنامه های مراکز اصلاح نژاد کرم ابریشم دنیا می باشد. ایران به دلیل برخورداری از ذخایر ژنتیکی کرم ابریشم و فناوری تولید تخم نوغان امکان معرفی لاین های جدید برای تولید کرم ابریشم هیبرید را دارد. در این راستا پنج لاین ژاپنی-شکل کرم ابریشم به نام های 31، 103، 151، 153 و 1524 از بین لاین های موجود در بانک ژن در بهار 1391 پرورش یافته و در قالب روش دیآلل آمیزش داده شدند. برنامه انتخاب به روش سطوح حذفی مستقل از سال 1393 تا سال 1398 اجراء و هم زمان خود لاین های مذکور به عنوان شاهد پرورش داده شدند. از بین ترکیبات ژنتیکی ایجاد شده شش ترکیب حفظ و بقیه حذف شدند. در بررسی حاضر صفات تولیدی وزن پیله، درصد قشر پیله، درصد پیله های خوب، تعداد پیله در لیتر و وزن پیله در لیتر در ترکیبات ژنتیکی و لاین های مربوطه به طور همزمان مقایسه شدند. وزن پیله بر مبنای متوسط سال های مذکور در ترکیب های IRA1، IRA11 و IRA7بیشتر از لاین ها بود. این مزیت در صفت وزن پیله در لیتر هم دیده شد. پاسخ به انتخاب بر مبنای انحراف از لاین شاهد مادری برای وزن پیله در IRA5 و IRA1 مثبت و معنی دار بود. برای صفت درصد قشر پیله دو ترکیب ژنتیکی IRA1 و IRA3 که والد مادری آن 103 است بیشترین انحراف از لاین شاهد مادری را داشتند. IRA1 از نظر صفات اقتصادی پیله عملکرد مطلوبی داشت. با این وجود هر شش ترکیب جدید ژنتیکی برای مطالعات بیشتر و انتخاب به عنوان والد تجاری به بانک ژن کرم ابریشم کشور معرفی شدند.