روانشناسی مدرسه
سال:1392 | دوره:2 | شماره:1 (پیاپی 5) |تعداد مقالات:7

هدف پژوهش، مقایسه ویژگی های روان شناختی دانش آموزان پرورشگاهی و ساکن در خانواده بر اساس آزمون اندریافت کودکان بود. پژوهش، علی - مقایسه ای و جامعه آماری، کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه های اول تا چهارم ابتدایی (سال تحصیلی 88-87) مدارس مناطق محروم و دانش آموزان دختر و پسر 7 تا 10 ساله ساکن در پرورشگاه شهر رشت است. نمونه شامل 13 دختر و 4 پسر (7 تا 10 سال) در هر گروه است. دانش آموزان پرورشگاهی به شیوه در دسترس و دانش آموزان عادی به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، آزمون اندریافت کودکان بود. تحلیل آماری بر اساس آزمون آماری مجذور خی انجام شد. یافته ها نشان داد بین کودکان دو گروه در مولفه های نگرش نسبت به والدین، به ویژه پدر، همانندسازی با خواهر یا برادر، وجود اضطراب، موضوع ترس، روش والدین در آموزش مفاهیم اخلاقی تفاوت معناداری وجود دارد. زندگی در پرورشگاه، تاثیر منفی بر رشد برخی جنبه های روان شناختی کودکان دارد.

هدف این پژوهش، بررسی رابطه سبک مدیریت کلاس معلمان با انگیزش و پیشرفت ریاضی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی بود. به همین منظور، کل معلمان پایه پنجم ابتدایی (51 معلم) و 612 دانش آموز پایه پنجم ابتدایی شهرستان اسلام آباد غرب به صورت تصادفی انتخاب شدند. معلمان پرسشنامه نگرش و باورهای معلمان در مورد مدیریت کلاس و دانش آموزان زیرمقیاس انگیزش ریاضی از مقیاس انگیزش مدرسه ابتدایی را تکمیل کردند. برای ارزیابی پیشرفت ریاضی از نمرات نوبت اول درس ریاضی دانش آموزان استفاده شد. روش تحقیق همبستگی بود. نتایج نشان داد که بین سبک مدیریت کلاس تعامل گرای معلمان با انگیزش ریاضی (r=0.322)، بین سبک مدیریت کلاس تعامل گرای (r=0.126) و سبک مداخله گر (r=0.103) معلمان با پیشرفت ریاضی دانش آموزان رابطه معنی دار وجود دارد. بر اساس نتایج رگرسیون چند متغیری، سبک مدیریت کلاس تعامل گرای معلمان قوی ترین متغیر برای پیش بینی انگیزش ریاضی دانش آموزان و سبک های مدیریت کلاس تعامل گرا و مداخله گر معلمان قوی ترین متغیرها برای پیش بینی پیشرفت ریاضی دانش آموزان است (p<0.05). توجه به سبک مدیریت کلاس تعامل گرا به عنوان موثرترین سبک مدیریت کلاس در کلاس های ریاضی می تواند در بهبود افزایش انگیزش و پیشرفت ریاضی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی نقش مهمی ایفا کند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل فشارزای دانش آموزان دوره متوسطه شهر اردبیل و برخی عوامل مرتبط با آنها انجام گرفت. در یک مطالعه مقطعی تعداد 157 نفر که از بین جامعه دانش آموزان دوره متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی 90-89 به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند به پرسشنامه های محقق ساخته و استرس نوجوانان پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده نیز با استفاده از ابزارهای آمار توصیفی و آزمون های t، تحلیل واریانس یک راهه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. نتایج نشان داد که عوامل نگرانی در مورد آینده، نداشتن پول کافی برای خرید چیزهای مورد علاقه، اجبار در تصمیم گیری درباره کار و تحصیلات آینده، فشار آوردن به خود برای رسیدن به اهداف و نادیده گرفته شدن یا طرد از طرف فرد مورد علاقه به ترتیب پنج عامل فشارزای اصلی آزمودنی ها است. شدت فشار روانی عامل های روابط عاشقانه و فشار همسالان در دختران و عامل های عدم حتمیت درباره آینده و تعارض اوقات فراغت / مدرسه در پسران بیشتر بود. عدم حتمیت درباره آینده در وضعیت اجتماعی - اقتصادی ضعیف شدت بیشتری داشت و فشارزاهای عدم حتمیت درباره آینده و تعارض فراغت / مدرسه با عامل سن ارتباط داشتند. این نتایج بیان می کنند که دانش آموزان دبیرستانی در معرض تجربه عوامل فشارزای متعددی هستند که این امر ضرورت آموزش مهارت های مدیریت فشار روانی در محیط مدرسه را خاطر نشان می سازد.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه ادراک از خود و رفتارهای ایمنی در دانش آموزان دارای نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی و بهنجار بود. این مطالعه از نوع علی - مقایسه ای است. نمونه این پژهش 100 دانش آموز دارای اختلال اضطراب اجتماعی و 100 دانش آموز بهنجار مقطع دبیرستان شهر پاوه بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس اضطراب اجتماعی کودکان و نوجوانان، مقیاس رفتارهای ایمنی و مقیاس ادراک از خود استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که ادراک از خود در دانش آموزان دارای نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی در مقایسه با گروه بهنجار مختل تر بود. همچنین رفتارهای ایمنی در دانش آموزان دارای نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی بیشتر از گروه کنترل بود. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که رفتارهای ایمنی و ادراک از خود 22 درصد از واریانس نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را در دانش آموزان دارای اختلال اضطراب اجتماعی تبیین می کنند. این نتایج بیان می کند که ادراک از خود و رفتارهای ایمنی در پیش بینی نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی دانش آموزان تاثیرگذار هستند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری و مطالعه بر ارتقای خودپنداره دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان دارای اضطراب امتحان انجام شد. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه دانش آموزان دختر پایه اول تا سوم مقطع دبیرستان شهر تهران بودند. 20 دانش آموز دارای اضطراب امتحان پس از اجرای آزمون تشخیصی (پرسشنامه اضطراب امتحان (TAS به شیوه نمونه گیری خوشه ای به طور تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به طور برابر (10 نفر) قرار گرفتند. مقیاس خودپنداره پی ریت (PMSPS) به عنوان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به کار برده شد. آموزش راهبردهای یادگیری و مطالعه در طول 12 جلسه هفته ای دوبار برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمرات خودپنداره در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری افزایش داشت. آموزش راهبردهای یادگیری و مطالعه تاثیر قابل ملاحظه ای در ارتقای خودپنداره دانش آموزان دارای اضطراب امتحان دارد. نتایج این پژوهش، برای تحقیقات آینده در زمینه کاربرد راهبردهای یادگیری و مطالعه در پیشگیری از اضطراب امتحان و بهبود سلامت روان دانش آموزان تلویحاتی را دربر دارد.

این فراتحلیل، به منظور بررسی اثربخشی مداخلات روان شناختی بر میزان اضطراب امتحان، انجام شده است. بدین منظور 28 پژوهش که دارای ویژگی ها و اطلاعات لازم، برای انجام فراتحلیل مورد نظر بودند انتخاب و با استفاده از روش روزنتال و رابین مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، چک لیست فراتحلیل بود. نتایج این فراتحلیل، نشان داد که اندازه اثر مداخلات انجام شده بر اضطراب امتحان، 0.70 است. نتایج نشان می دهد که میزان اندازه اثر مداخلات انجام شده بر اضطراب امتحان بر اساس تفسیر کوهن در حد بالایی است.

هدف مطالعه حاضر بررسی سرمایه اجتماعی و شادکامی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر دبیرستانی است. نمونه این پژوهش شامل 405 دانش آموز است که به روش نمونه گیری تصادفی از میان دانش آموزان دختر سوم دبیرستان شهر اردبیل انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس سرمایه اجتماعی، مقیاس شادکامی و پرونده تحصیلی دانش آموزان استفاده شده است. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که سرمایه اجتماعی (r=0.33) و شادکامی (r=0.15) با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی رابطه مثبت معنی داری دارند (P<0.05). نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که سرمایه اجتماعی و شادکامی 13 درصد از پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر را تبیین می کند. این نتایج نشان می دهد که سطوح بالای سرمایه اجتماعی و شادکامی، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را افزایش می دهد.