هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل مؤثر بر الگوی تخصیص منابع آموزش عالی در ایران است. برای این منظور شاخص های کلیدی تخصیص منابع آموزش عالی در سه گروه مؤلفه های سیاسی، عملکردی و رویکردی طبقه بندی شدند. پرسش نامه ی طراحی شده بر مبنای شاخص های مؤثر بر الگوی تخصیص منابع، میان مدیران و کارشناسان ارشد دانشگاه ها و سازمان برنامه و بودجه ی کشور، توزیع و داده های مورد نیاز برای بررسی و تحلیل شاخص های تخصیص منابع در وضعیت موجود و بهینه گردآوری شد. روش پژوهش به لحاظ نحوه ی گردآوری اطلاعات از نوع آمیخته (کمی و کیفی) می باشد. براساس یافته های پژوهش، ایجاد تغییر و ارتقای الگوی تخصیص منابع آموزش عالی، مستلزم توجه بیشتر و عمیق تر به مؤلفه عملکردی و در نظر گرفتن اهمیت مؤلفه رویکردی است. نتایج آزمون فرضیه ها در وضعیت موجود نشان می دهد، الگوی تخصیص منابع به دانشگاه ها تحت تأثیر مؤلفه ها ی عملکردی و سیاسی قرار دارد در صورتی که در وضعیت بهینه الگوی تخصیص منابع آموزش عالی تحت تأثیر مؤلفه های عملکردی و رویکردی قرار می گیرد و مؤلفه سیاسی بر الگوی تخصیص منابع آموزش عالی تأثیری ندارد. براساس یافته های پژوهش، مهم ترین شاخص های مؤثر بر الگوی تخصیص منابع آموزش عالی به شرح ذیل شناسایی شدند: "تحقق اهداف آموزشی برنامه ی راهبردی دانشگاه"، "تحقق اهداف پژوهشی برنامه راهبردی دانشگاه"، "اثربخشی فعالیت های آموزشی"، "هزینه یابی بر مبنای فعالیت در دانشگاه"، "منزلت و اعتبار دانشگاه"، "فرآیند مدیریت اثربخش و شفاف در دانشگاه ها"، "قابلیت پیش بینی روش و پارامترهای مورد استفاده تخصیص منابع" و هم چنین "شفافیت، عدالت و کارآمدی تخصیص منابع".