توسعه آموزش در علوم پزشکی
سال:1394 | دوره:8 | شماره:20 |تعداد مقالات:12

مقدمه: مطالعات در مورد عوامل موثر بر نمره ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان نتایج متناقضی را نشان داده اند از طرفی شناخت عوامل موثر بر ارزشیابی استاد توسط دانشجویان می تواند نقاط قوت و ضعف این روش ارزشیابی را نشان دهد. بدین منظور، این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر نمره ارزشیابی استادان توسط دانشجویان پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد.روش: تمامی دانشجویان رشته پزشکی که در نیمسال اول سال تحصیلی 94 93 در دانشگاه علوم پزشکی قم مشغول به تحصیل بوده و ارزشیابی را انجام داده بودند، وارد مطالعه شدند. پرسشنامه ارزشیابی استاد به همراه اطلاعات دانشجویان (نمره درس، معدل و جنسیت) و اطلاعات اساتید (جنسیت و مرتبه علمی) استخراج و تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: در مجموع 1028 پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت. میانگین نمره ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان دختران به طور معنی داری از دانشجویان پسر بالاتر بود. بین نمره ارزشیابی استاد با معدل دانشجویان و نمره دانشجویان در آن درس همبستگی معنی داری وجود نداشت. میانگین نمرات اساتید خانم و اساتید با مرتبه علمی دانشیاری و استادی بیشتر از سایرین بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد از عوامل مربوط به دانشجویان، جنسیت دانشجو می تواند بر نمره ارزشیابی تاثیر داشته باشد و همچنین این مطالعه نشان داد اساتید خانم و اساتید با درجه علمی بالاتر نمره ارزشیابی بالاتری دارند. برخلاف برخی مطالعات قبلی که نشان دهنده تاثیر معدل و نمره دانشجو بر نمره ارزشیابی استاد بود این مطالعه نتوانست این همبستگی را نشان دهد.

زمینه و هدف: آموزش بالینی قسمت مهمی از دوره های آموزشی دانشجویان پرستاری و مامایی و اساس مهارت های حرفه ای و شایستگی های بالینی در آنان می باشد.تربیت کارکنان باکفایت مستلزم آموزش بالینی باکیفیت بالا می باشد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت آموزش بالینی دانشگاه علوم پزشکی زنجان از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شده است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی با شرکت 100 دانشجوی پرستاری و مامایی که به روش سرشماری انتخاب شده بودند در سال تحصیلی 92 91 در دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه ای دو قسمتی استفاده شد که بخش اول مشخصات دموگرافیک و بخش دوم شامل 33 مولفه بود که وضعیت آموزش بالینی را در 5 حیطه اهداف و برنامه آموزشی، ویژگی های مربی، خصوصیات محیط آموزشی، کیفیت تعاملات بین دانشجویان و سایر کارکنان و نظارت و ارزشیابی مورد بررسی قرار می داد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss v.17 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که ارائه اهداف درس در اولین روز کارآموزی، حضور به موقع مربی، انتظار حضور به موقع دانشجو در محل کارآموزی، تعاملات خوب مربی با دانشجویان و مهارت کافی مربی در انجام امور بالینی مهمترین نکات قوت و اهمیت ندادن به نظرات دانشجو در برنامه ریزی کارآموزی، عدم تقویت اعتماد به نفس دانشجو، ضعف دانشجو در تصمیم گیری برای برنامه ریزی مراقبت از بیمار، تعدد دانشجو در بخش، عدم ایجاد انگیزه کافی توسط محیط آموزشی، به عنوان مهمترین نقاط ضعف برنامه آموزش بالینی گزارش شدند.نتیجه گیری: گرچه برخی از ابعاد حرفه ای آموزش بالینی در سطح خوبی است، ولی هنوز نقاط ضعفی وجود دارد که زنجیره یکپارچه ی آموزش بالینی را دچار گسستگی می کند. لذا اقدامات مناسبی در جهت تقویت جنبه های مثبت و اصلاح نقائص، برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی ضروری است.

مقدمه: دانشجویان مامایی باید علاوه بر تامین سلامت مادر، سلامت جنین را نیز در نظر داشته باشند. بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش شبیه سازی ویدئویی و سخنرانی بر دانش و اعتماد به نفس در زمینه معاینه قلب و ریه در دانشجویان مامایی انجام گرفت.روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که در آن 28 دانشجوی مامایی شرکت داشته و به طور تصادفی در دو گروه ویدئو و سخنرانی قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه سه بخشی اطلاعات دموگرافیک، دانش و اعتماد به نفس بود. اطلاعات قبل و بعد از دو شیوه آموزش جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS 19 و آزمون های تی تست، تی زوجی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) نمره دانش و اعتماد به نفس قبل و بعد از مداخله بین گروه ویدئو و سخنرانی از لحاظ آماری اختلاف معنی دار مشاهد شد (p<0.0001). همچنین نمرات دانش و اعتماد به نفس در گروه ویدئو به ترتیب با میانگین (انحراف معیار) 9 (±1.24) و 26.14 (±3.32) بیشتر از سخنرانی 5.78 (±0.75) و 15.57 (±4.11) بوده است و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است.نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه استفاده از روش های شبیه سازی مانند آموزش ویدئویی می تواند در افزایش دانش و اعتماد به نفس دانشجویان در زمینه ارزیابی قلب و ریه موثر باشد؛ بنابراین می توان از روش ویدئویی به عنوان روش جایگزین و روش تکمیلی برای ارتقای یادگیری دانشجویان و رسیدن آنها به سطح تسلط استفاده کرد.

سابقه و هدف: طراحی دقیق سوالات آزمون ارتقا مبتنی با اصول استاندارد از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه ارزیابی کیفی و کمی سوالات آزمون ارتقاء دستیاری سال های 91 و 92 دانشگاه علوم پزشکی قزوین و بررسی ارتباط بین سطوح تاکسونومی با شاخص های کمی سوالات آزمون ارتقا دستیاری است.روش کار: کلیه سوالات آزمون ارتقا دستیاری در 7 رشته تخصصی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال های 91 و 92 مورد مطالعه قرار گرفت. تاکسونومی سوالات در سه سطح دانش، درک و کاربرد تعیین گردید. قدرت افتراق در چهار گروه خوب، متوسط، ضعیف و منفی بررسی شد. درجه دشواری در 5 سطح ساده، متوسط، دشوار، خیلی دشوار و فوق العاده دشوار تقسیم بندی گردید. اطلاعات وارد نرم افزار SPSS v.19 شد.جهت بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون کای زوجی و ANOVA استفاده شد.یافته ها: از مجموع 2100 سوال، 38درصد تاکسونومی یادآوری، 24.1 درصد در سطح درک و 37.9 درصد در سطح کاربرد بود. قدرت افتراق 24.9 درصد سوالات منفی، 34.1 درصد ضعیف، 22.5 درصد متوسط و 18.5 درصد خوب بود. ازنظر درجه دشواری، 22.1 درصد سوالات ساده، 22.6 درصد متوسط، 24.5 درصد دشوار، 17.5 درصد خیلی دشوار و 13.2 درصد فوق العاده دشوار بود. ارتباط معناداری بین تاکسونومی و قدرت افتراق بدست آمد، سوالات با تاکسونومی یادآوری قدرت افتراق کمتر و در سوالات با تاکسونومی درک و کاربرد قدرت افتراق بالاتر بود (p<0.001)نتیجه گیری: افزایش سطح تاکسونومی سوالات می تواند باعث بهبود قدرت افتراق سوالات آزمون گردد. با توجه به این که سوالات طراحی شده با تاکسونومی دو و سه کمتر از حد استاندارد بود(سطح استاندارد در آزمون های، post graduate 80 درصد می باشد) پیشنهاد می گردد اساتید در آزمون ارتقا، تعداد سوالات بیشتری با تاکسونومی بالاتر طرح نمایند.

زمینه و هدف : اهمیت خدمات آموزشی و نقش آن در پیشبرد اهداف جامعه بر هیچ کس پوشیده نیست. آموزش مناسب و رضایتمندی دانشجویان منجر به ارتقا سیستم و در نهایت توسعه جامعه خواهد گردید. هدف از این مطالعه بررسی شکاف کیفیت خدمات آموزشی در دانشجویان دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود.روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت توصیفی تحلیلی در سال 1393 انجام شد. کلیه دانشجویان دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به تعداد 246 نفر و با روش تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار بررسی، پرسشنامه استاندارد 27 سوالی سروکوال بود . میزان آلفای کرونباخ 93 درصد و ضریب آزمون – بازآزمون 86 درصد بود. داده ها با نرم افزار spss و توسط آزمون های آنووا، تی و تی جفتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: به ترتیب شکاف کیفیت خدمات آموزشی در ابعاد تضمین، پاسخگویی، همدلی، قابلیت اطمینان و ملموس بودن برابر با 1.375، 1.640، 1.497، 1.332، 1.994 بود که به لحاظ آماری معنی دار بود( p<0.001). میانگین شکاف کیفیت خدمات آموزشی بین ادراکات و انتظارات دانشجویان برابر با 1.570 بود (p<0.001). بین ادراکات و انتظارات دانشجویان با جنسیت آنها رابطه معنی دار نبود (p>0.05) اما بین سن دانشجویان و ادراکات آنها از کیفیت خدمات آموزشی رابطه معنی دار وجود داشت (p=0.015).نتیجه گیری: با توجه به وجود شکاف گسترده تر در حیطه ملموس و پاسخگویی، به نظر می رسد توجه سیاستگزاران به این دو حیطه به بهبود کیفیت خدمات آموزشی منجر خواهد شد.

مقدمه : با توجه به اینکه در حال حاضر متاسفانه توجه به مراقبت های مذهبی و دینی بیماران بستری در بخش های درمانی در حوزه آموزش پزشکی مورد بی توجهی قرار گرفته است، پژوهش حاضر با هدف سنجش نیاز به مراقبت های مذهبی بیماران بستری در بیمارستان طراحی شده است .مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد. نمونه های مورد پژوهش شامل ده درصد از بیمارانی هستند که به هر دلیل در زمان انجام طرح در یکی از بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اراک بستری و با استفاده از روش غیر احتمالی از نوع سهمیه ای انتخاب شده اند . ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش بود که بخش اول آن مشخصات دموگرافیک و بخش دوم پرسشنامه خود ساخته ای مشتتمل بر11 سوال درحیطه ضرورت آموزش مراقبتهای مذهبی بود که پس از اخذ رضایت نامه کتبی، جهت تکمیل در اختیار آنها قرار داده شد. در نهایت داده ها جمع آوری و تجزیه و تحلیل نتایج از طریق نرم افزار آماری spss (نسخه 16) انجام گرفت.یافته ها: اکثر افراد مورد مطالعه مونث و ساکن شهر و با میانگین سنی 44 سال بودند. آزمون کای اسکویر در بعد نیاز های آموزشی مراقبت های مذهبی بیماران تفاوت آماری معنی دار را نشان داد (p<0.05). آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نیز ارتباط معنی داری را از نظر سن و شغل با نیاز های آموزشی در بعد مراقبت های مذهبی در نمونه های مورد پژوهش نشان داد(p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، انجام مراقبت های مذهبی به منظور ارتقاء سطح مراقبتهای بالینی از نظر بیماران بسیار مهم و ضروری است. در نتیجه توصیه می شود مسوولین وبرنامه ریزان بخش آموزش پزشکی کشور، روش های مراقبت های مذهبی را بعنوان بخشی از مراقبت های جامع بالینی بیماران در سر فصل دروس دانشجویان رشته های مختلف پزشکی منظور نمایند.

زمینه و هدف : در نظام های آموزشی پیشرفته دنیا، اهداف و فعالیت ها به طور مدام مورد بازنگری قرار می گیرد تا موجب ارتقای صلاحیت دانشجویان جهت ارائه مراقبت در جهان واقعی شود. هدف از این مطالعه تبیین و ادراک دستیاران در خصوص مراقبت تکاملی در دوره آموزشی فوق تخصصی طب نوزادی بر اساس تجارب آنها طی دوره آموزشی، انجام شد.روش بررسی : این مطالعه کیفی با مشارکت 10 نفر از دستیاران سال آخر دوره فوق تخصصی طب نوزادی، در مراکز آموزشی شهر تهران با انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته صورت گرفت. پس از کسب رضایت نامه، داده ها جمع آوری، ضبط، دست نویس و به روش تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای اعتبار نتایج از مشاهدات مستمر در عرصه، و بازنگری متعدد فرایند تحلیل توسط تیم تحقیق استفاده شد.یافته ها: مضامین اصلی پژوهش شامل شایستگی ورود به دوره، محدودیت های ساختاری و کارکردی، چالش های برنامه آموزشی، و نبود ساختار و فرایند مراقبت تکاملی در نظام سلامت است.نتیجه گیری: بازنگری برنامه درسی طب نوزادی در زمینه مراقبت های تکاملی، همراه با آموزشهای یکپارچه و جامع مهارتهای بالینی در دوران تحصیل، به عنوان راهکار های مناسب پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه اجرای فرایند آموزش مانا در برنامه ی بالینی دانشجویان پزشکی در مواجهه با کودک بیمار و نظر سنجی از آن ها بوده است.روش بررسی: این مطالعه ی مداخله ای آموزشی از نوع کیفی برای دو دوره، در سال تحصیلی 1390 1389 بر روی 56نفر از کارآموزان، کارورزان و دستیاران گروه اطفال در دانشکده ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان اجرا شد. نحوه اجرا و ارزشیابی مستند شد و برای بررسی تجربه مجریان و شرکت کنندگان در برنامه ی آموزشی مانا (فراگیران و دریافت کنندگان خدمات) با 15 نفراز آن ها مصاحبه های نیمه ساختار و تحلیل محتوی برای آنالیز استفاده گردید.یافته ها: مانا رویکردی قابل اجرا در برنامه های آموزشی دانشجویان پزشکی در بخش اطفال بوده است. تحلیل داده های برگرفته از گروه های مختلف مجری و مشارکت کننده منجر به مضامین «مفید بودن شیوه تدریس مانا»، «مشکلات اجرایی مانا»، «تقویت مهارت الگوریتمی در مواجه با مشکل»، «کاربردی بودن»، و تحلیل داده های مربوط به دریافت کنندگان خدمات به ظهور مضمون «رضایت مندی از خدمات دریافتی» و «فرسایشی بودن» منجر گردید.نتیجه گیری: نتایج نشا ن داد که فرایند آموزش مانا باعث تقویت یادگیری دانشجویان و رضایتمندی مددجویان می شود . اما برای اجرای بهینه رویکرد آموزشی مانا در برنامه های بالینی واحد اطفال مستلزم تعدیل و تغییر همزمان سیستم جاری بهداشتی درمانی و نیازمند هماهنگی های منسجم و مستمر نیز می باشد.

مقدمه: در سال های اخیر تلاش های بسیاری در آموزش و توسعه پزشکی مبتنی بر شواهد در دانشگاه های علوم پزشکی به انجام رسیده است. تحقیقات گواه بر آن است که آموزش و توانمندسازی دستیاران بالینی، دانشجویان پزشکی و پزشکان عمومی به شیوه های مختلفی در کشورمان و در دانشگاه های دنیا در حال اجراست اما به رغم تاثیرات مثبتی که این آموزشها برافزایش دانش، مهارت و نگرش فراگیران داشته است، در برخی موارد این دوره ها نتوانسته است تاثیرات ماندگاری بر رفتار و عملکرد دانشجویان، دستیاران و پزشکان ایجاد نماید. تحقیق حاضر با هدف بررسی موانع کاربست و نهادینه سازی پزشکی مبتنی بر شواهد در بخش های بالینی انجام شده است.مواد و روش ها: تحقیق حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از تحلیل محتوای دیدگاه دستیاران بالینی شرکت کننده در دوره های آموزشی EBM و خبرگان آموزش پزشکی انجام شده است. ابتدا با استفاده از یک پرسشنامه 6 سوالی وضعیت موجود کاربست EBM شناسایی شد و سپس دلایل عدم کاربست آموخته های علمی در محیط های واقعی از طریق طرح سوال کیفی بررسی گردید. در مورد گروه متخصصین بالینی، با روش گروه کانونی نظرات 10 نفر از اساتید خبره بالینی که دوره های آموزش پزشکی و نیز EBM را گذرانده بودند گردآوری و تحلیل شد. نتایج با استفاده از تحلیل محتوای کمی و کیفی به صورت کدگذاری باز و مقوله بندی، طبقه بندی گردید.نتایج: بعد از تحلیل دیدگاه های تشریحی و باز دستیاران و اعضای هیات علمی، موانع کاربست پزشکی مبتنی بر شواهد در محیط های بالینی از دیدگاه دستیاران در31 گویه دسته بندی شد که به 7 مولفه اصلی حجم کاری، امکانات و تسهیلات، کمیت و کیفیت آموزش، پیگیری و پاسخگویی، نگرش حاکم بر محیط های بالینی، موانع مرتبط با اعضای هیات علمی و موانع مربوط به دستیاران دسته بندی گردید. خلاصه دیدگاه 10 نفر از متخصصین بالینی نیز شامل 19 گویه و 5 مولفه بدست آمد.نتیجه گیری: توسعه و نهادینه شدن پزشکی مبتنی بر شواهد بیش از هر عامل دیگر از نگرش های حاکم بر محیط و باور افراد تاثیر می پذیرد. اما ایجاد و تقویت این رویکرد مستلزم تامین سخت افزارها، قوانین، حمایت های مدیران، آموزش و توانمند سازی و احساس مسوولیت پذیری و پاسخگویی است که مجموعه این عوامل می تواند زمینه کاربست پزشکی مبتنی بر شواهد در بخشهای بالینی رافراهم آورد.

زمینه و هدف: بسیاری از پرستاران در حین ایفای نقش حرفه ای خود با تنش های اخلاقی بسیاری مواجه می شوند. آگاهی اخلاقی می تواند به آنان در تصمیم گیری های اخلاقی کمک رسان باشد. در این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش اصول اخلاقی بر دیسترس اخلاقی در پرستاران پرداخته شده است.مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و انتساب تصادفی) می باشد. نمونه ی آماری پژوهش، شامل 30 پرستار بود که از میان کلیه پرستاران بیمارستان مدنی در سال 1393 به روش نمونه گیری در دسترس (15 نفر برای هر گروه) انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسشنامه دیسترس اخلاقی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره ی 4 جلسه ای (هفته ای یک جلسه گروهی 90 دقیقه ای به مدت یک ماه) آموزش اصول اخلاق پرستاری در گروه آزمایشی، به منظور سنجش متغیر وابسته (دیسترس اخلاقی) مجددا پرسشنامه دیسترس اخلاقی به عنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس در نرم افزار SPSS v.20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: پس از اجرای مداخله کاهش معنادار میانگین نمرات دیسترس اخلاقی در گروه آزمایش مشاهده گردید. به این معنی که اجرای آموزش اصول اخلاقی کاهش معنادار دیسترس اخلاقی را در پرستاران در پی داشت.نتیجه گیری: آموزش اصول اخلاقی می تواند به عنوان عاملی جهت افزایش آگاهی اخلاقی در پرستاران محسوب گردد و زمینه ساز کاهش دیسترس اخلاقی در آنان باشد. بنابراین اجرای برنامه های آموزش اخلاق در مراکز درمانی به عنوان راهکاری در کاهش دیسترس اخلاقی در پرستاران می تواند مورد توجه قرار بگیرد.

مقدمه و هدف: آموزش بالینی یکی از روش هایی است که پرستاران از طریق آن به کسب صلاحیت بالینی نائل می شوند. نقش صلاحیت در آموزش رشد چشمگیری داشته است و خلا موجود بین آموزش و بالین را مشخص می کند. با توجه به اینکه در ایران مطالعه ای با رویکرد کیفی در مورد دیدگاه پرستاران فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مراقبت های ویژه پرستاری در مورد صلاحیت کسب شده در این دوره انجام نشده است، این مطالعه با هدف بررسی درک فارغ التحصیلان این رشته نوپا در ایران در مورد شایستگی کسب شده در این دوره طراحی شد.روش ها: مطالعه حاضر با رویکرد کیفی و براساس تحلیل محتوای قراردادی انجام شده است. انتخاب مشارکت کنندگان در پژوهش، به صورت مبتنی بر هدف بوده که7 پرستار فارغ التحصیل کارشناسی ارشدپرستاری مراقبت های ویژه در پژوهش شرکت کردند. داده ها از طریق انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. برای صحت و استحکام داده ها از شیوه های پرسش از همکار و تائید یافته ها توسط شرکت کنندگان استفاده گردید و هم زمان با جمع آوری داده ها، با استفاده ازتحلیل محتوای کیفی تجزیه و تحلیل آنها انجام شد.نتایج: مشارکت کنندگان در این مطالعه عوامل تاثیر گذار بر صلاحیت بالینی را در 3 درون مایه اصلی عوامل مرتبط با سیستم آموزشی شامل« مهارت های حرفه ای»، «روشن نبودن اهداف دوره»، «مهارت ناکافی مربیان در تدریس این رشته نوپا»، عوامل انگیزشی شامل «توانمندسازی دانشجویان در آموزش و پژوهش»، «جایگاه حرفه ای مناسب بعد از فارغ التحصیلی»، «تغییر دیدگاه و بینش بعد از فارغ التحصیلی»، و عوامل فردی شامل «مهارت های ارتباطی»،« اعتمادبه نفس ناکافی»،« عدم توجه به علایق دانشجویان در ابتدای دوره»،« تجربه بالینی»،« قدرت تصمیم گیری و تفکر انتقادی»و « داشتن اخلاق کاری و انسانی»بیان کردند.نتیجه گیری: با توجه به دیدگاه مشارکت کنندگان و نوپا بودن این دوره تحصیلی در ایران، بازنگری آن باتوجه به نیازهای سیستم سلامتی و انتظارات دانشجویان از گذراندن این دوره ضرورت دارد. بنابراین مسوولین باید باتوجه به بحرانی بودن این رشته برای بهبود برون ده آن برنامه ریزی های لازم را انجام دهند تا فارغ التحصیلان صلاحیت کافی و لازم را بری مراقبت از بیماران کسب نمایند.

مقدمه: یادگیری های مبتنی بر فناوری نوین اطلاعاتی، بسیاری از کمبود های نظام آموزشی را برطرف نموده و باعث ایجاد تغییرات اساسی در نظام آموزش شده است. در جهت پیاده سازی این شیوه نوین آموزش مطالعه ای با هدف بررسی آمادگی یادگیری الکترونیکی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد.روش کار: پژوهش توصیفی مقطعی حاضر بر روی 120 نفر از دانشجویان که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند، انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه استاندارد آمادگی یادگیری الکترونیکی watkins بودکه در سه سطح کم، متوسط و خوب برررسی شد. تحلیل آماری مورد استفاده در این پژوهش آمار توصیفی و آزمون کای دو بود.یافته ها: نتایج نشان داد اکثریت دانشجویان از آمادگی کلی خوبی برخوردارند. امادگی دانشجویان در 4 حیطه دسترسی به فناوری، انگیزش، توانایی یادگیری از طریق رسانه، گفتگو های گروهی اینترنتی متوسط و در حیطه های مهارت و ارتباطات و موفقیت در یادگیری الکترونیک خوب بود که با رشته (p=0.001) و مقطع تحصیلی (p=0.006) دانشجویان ارتباط معنی داری داشت درحالیکه با جنس، سن وترم تحصیلی این ارتباط معنی دار نبود.نتیجه گیری: علی رغم اینکه آمادگی اکثریت دانشجویان در حد مطلوب بود بررسی آمادگی سایر عوامل از جمله سازمانها، مدیران، اساتید نیز باید مد نظر قرار گیرد. با توجه به مرتبط بودن عوامل جمعیت شناختی با آمادگی، انجام مداخلات مناسب در جهت بالابردن سطح آمادگی دانشجویان مخصوصا در مقاطع کارشناسی ضروری به نظر می رسد.