مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
سال:1393 | دوره:6 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

تعیین میزان تنوع ژنتیکی موجود در ذخایر ژنتیکی برنج، اولین گام در جهت پیشرفت برنامه های به نژادی برنج می باشد. در این مطالعه تنوع ژنتیکی 50 رقم برنج با استفاده از 40 نشانگر ریزماهواره مرتبط با آهن و روی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه مولکولی نشان داد که تعداد آلل های مشاهده شده در هر جایگاه نشانگری با میانگین 5.27 آلل از 2 تا 10 آلل متغیر بود. میزان محتوای اطلاعات چندشکلی در بین نشانگرها از 0.24 (RM19675) تا 0.83 (RM276، RM402) متغیر بود. میانگین محتوای اطلاعات چندشکلی 0.63 برآورد شد. بیشترین میزان تنوع ژنتیکی و شاخص شانون در نشانگر RM276 مشاهده گردید. در ارزیابی تجزیه ساختار، ارقام به دو زیر جمعیت تقسیم شدند، زیر جمعیت اول شامل ارقام بومی و دوم شامل ارقام اصلاحی و خارجی بودند. در تجزیه واریانس مولکولی، واریانس درون جمعیتی بیشتر از واریانس بین جمعیتی بوده و حداقل فاصله ژنتیکی بین ارقام اصلاحی و خارجی و حداکثر آن بین ارقام بومی و خارجی مشاهده شد. بر اساس تجزیه خوشه ای نیز ارقام بومی در گروه مجزایی نسبت به سایر ارقام قرار گرفتند. این نتایج می تواند جهت طراحی برنامه های به نژادی آهن و روی دانه و گسترش پایه های ژنتیکی ارقام برنج استفاده شود.

‘Candidatus Phytoplasma aurantifolia’ قبلا به عنوان عامل بیماری جاروک لیموترش (Citrus aurantifolia L.)، بکرایی (Citrus sp.) و گریپ فروت (Citrus paradisi Macfad) از ایران گزارش شده است. درحال حاضر تقریبا تمامی باغات لیموترش استان های هرمزگان، سیستان و بلوچستان و کرمان به این بیماری مبتلا هستند. این بیماری روی سایر ارقام مرکبات در ایران گزارش نشده است. در سال 1389 علائم جاروک روی تعدادی درخت بالنگ (Citrus medica L.) در برخی از باغات مرکبات جنوب استان کرمان، ایران مشاهده شد. به منظور ردیابی و شناسایی فیتوپلاسمای عامل بیماری، استخراج اسید نوکلئیک از رگبرگ میانی برگ درختان بالنگ دارای علائم جاروک، درختان بالنگ سالم بدون علائم (شاهد منفی) و درختان لیموترش دارای علائم جاروک (شاهد مثبت) انجام گرفت. در آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز آشیانه ای (nested PCR) با استفاده از جفت آغازگرهای عمومی فیتوپلاسما P1/P7 و R16F2n/R16R2، قطعه با اندازه مورد انتظار در نمونه های بالنگ و لیموترش دارای علائم جاروک تکثیر شد. در نمونه های بالنگ سالم این باند تکثیر نشد. توالی نوکلئوتیدی باند حاصل از PCR در تمام نمونه ها یکسان و شامل 1250 جفت باز بود که 99.8% تشابه با توالی نوکلئوتیدی Ca. Phytoplasma aurantifolia نشان دادند. این اولین گزارش از آلودگی طبیعی بالنگ به فیتوپلاسما در ایران است.

تلاقی درون گونه ای مهمترین روش اصلاحی در قارچ دکمه ای سفید برای بهبود نژادهای تجاری آن می باشد و این مستلزم در اختیار داشتن جدایه های هموکاریون برای تلاقی است. چرخه زندگی خاص این قارچ - هموتالیسم ثانویه - سبب شده تنها درصد کمی از بازیدیوسپورها به صورت هموکاریون باشند. تشخیص و شناسایی جدایه های هموکاریون ها از جدایه های هتروکاریون بزرگترین مشکل پیش روی اصلاح گران بوده است. تاکنون روش مطمئنی برای تشخیص این جدایه ها گزارش نشده است. در این مطالعه از 10 نشانگر ریزماهواره (SSR) که 9 عدد از آن ها هر کدام نماینده یک گروه لینکاژی از نقشه ژنتیکی این قارچ بودند، همراه با آزمون میوه دهی برای تشخیص هموکاریون ها استفاده شد. از 71 جدایه مورد آزمون برخی همانند والد مادری که به عنوان شاهد در نظر گرفته شد دارای دو باند و برخی دیگر تنها حضور یکی از باندهای والدی را نشان دادند. بر اساس نوع ترکیب آللی، جدایه ها در دو گروه کلی هتروآللیک و هموآللیک قرار گرفتند. از گروه هموآللیک، 23 جدایه که در تمامی جایگاه های بررسی شده الگوی تک آللی را نشان دادند به عنوان جدایه هموکاریون در نظر گرفته شدند. مقایسه نتایج حاصل از نشانگرهای SSR و آزمون میوه دهی بر روی جدایه ها نشان داد نتایج حاصل از آزمون میوه دهی در مقایسه با نتایج نشانگرهای SSR از اطمینان کمتری برخوردارند زیرا عدم میوه دهی در جدایه هایی که هتروکاریون بودن آن ها توسط نشانگر SSR مشخص شد، مشاهده گردید. تشابه ژنتیکی محاسبه شده بر اساس ماتریس فاصله ژنتیکی بین23 جدایه هموکاریون بین 0.3 تا 1 متغیر بود و این جدایه ها در دندروگرام ترسیم شده به دو گروه کلی تقسیم شدند. نتایج نشان دادند می توان با احتمالی بیش از 99.8 درصد نسبت به قطعیت هموکاریون بودن جدایه ها پس از اجرای آزمایش با 10 آغازگر SSR استفاده شده، اظهار نظر کرد.

ژن Rheb تحت عنوان ژن اولیه فوری (IEG) برای اولین بار در سال 1994 شناسایی شد که دارای 184 اسید آمینه و وزن ملکولی 20497 دالتون است. Rheb متعلق به خانواده Ras است که چارچوب کربوکسی ترمینال CAAX را کد می نماید که نشان می دهد پروتئین ممکن است تحت فارنسیلاسیون بعد از ترجمه [2] قرار گیرد. Rheb یک فاکتور تنظیم کننده بالادست مسیر سیگنال دهی mTOR است و Rheb-GTP می تواند mTOR را فعال کند که القا کننده قوی فسفوریلاسیون S6K1 اندوژنوس در رزیدوهای ترئونین 389، ترئونین 421 و سرین 424 می باشد. بیان بیش از حد Rheb رشد سلولی را تحریک می کند، در حالی که توقف بیان Rheb سنتز پروتئین و رشد سلولی را مهار می کند. بیان بیش از حد Rheb-GAP فعالیت mTOR را مهار می کند و ناحیه برش عرضی فیبر را در ماهیچه های اسکلتی پستانداران کاهش می دهد. بین میواستاتین و مسیرهای سیگنال دهی mTOR در ماهیچه های اسکلتی پستانداران اثرمتقابل وجود دارد. نمونه ها از بافت های مغز، قلب، شش، پانکراس، طحال، کلیه، کبد و بیضه مربوط به بز کرکی راینی تهیه شدند. RNA استخراج شده در دمای منفی 80 درجه سانتیگراد نگهداری شد. کیفیت و کمیت RNA بررسی و سنتز cDNA انجام شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز صورت گرفت. محصولات PCR روی ژل آگارز 1.5 درصد الکتروفورز شد و با نرم افزار Gene Tools سطوح مختلف بیان در بافت های ذکر شده، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که این ژن در تمامی بافت های بررسی شده بیان شده است و بیشترین سطح بیان در بافت کلیه و کمترین سطح بیان در بافت های پانکراس و بیضه مشاهده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS نشان می دهد که بیان ژن Rheb در بز کرکی رائینی در بین بافت های مختلف تفاوت معنی داری در سطح 1 درصد دارد. لذا می توان پیشنهاد کرد که احتمالا ژن Rheb در سلول های بز نقش دارد و باید در تحقیقات بعدی این نقش ( ها) شناسایی شوند.

ارتباط چند شکلی ژن های دی آسیل گلیسرول آسیل کوآنزیم آ ترانسفراز 1 و استروئیل کوآنزیم آ دی استراز با ارزش غذایی شیر به اثبات رسیده است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ساختارهای ژنتیکی جایگاه های DGAT1 و SCD1 در بین جمعیت هلشتاین و سیمنتال می باشد. 102 راس گاو نژاد هلشتاین و سیمنتال مازندران به طور تصادفی انتخاب و خونگیری از سیاهرگ گردنی انجام گرفت. در هضم محصولات PCR جایگاه SCD1 (قطعه 725 جفت بازی) با آنزیم Alu 1، دو آلل V و A با فراوانی های 79 و 21 درصد و 92 و 8 درصد به ترتیب در نژادهای هلشتاین و سیمنتال شناسایی شد. در هضم قطعه 325 جفت بازی این ژن با آنزیم Nco 1، دو آلل C و T هر یک با فراوانی به ترتیب 40 و 60 درصد در نژاد هلشتاین و 45 و 55 درصد در نژاد سیمنتال مشاهده شد. از تکثیر جایگاه DGAT1، دو آلل A و K با فراوانی 60 و 40 درصد و 57 و 43 درصد به ترتیب در نژادهای هلشتاین و سیمنتال شناسایی شد. نتیجه مقایسه آماری وفور آللی و ژنوتیپی جایگاه های مورد مطالعه در بین دو نژاد نشان داد که جایگاه DGAT1 و جایگاه دوم ژن SCD1 از لحاظ فراوانی ژنی در بین دو نژاد یکسان و از لحاظ فراوانی ژنوتیپی در جایگاه DGAT1 متفاوت و در جایگاه SCD1 یکسان هستند. با توجه به تنوع مشاهده شده، می توان نتیجه گرفت که جایگاه های مورد مطالعه برای انتخاب دام های دارای ژنوتیپ مطلوب برای افزایش تولید اسیدهای چرب مفید شیر، مناسب می باشند.

در سال های اخیر جمعیت گونه های زوج سم بواسطه شکار غیر قانونی کاهش چشمگیری داشته است. در بسیاری از موارد شناسایی اعضای بدن و بافت های کشف شده از شکارچیان متخلف از طریق مشاهده چشمی میسر نیست و این امر اثبات تخلف صورت گرفته را با مشکل مواجه می کند. هدف از تحقیق حاضر ارائه روشی ملکولی بر مبنای نشانگر متداول ژنوم میتوکندری و استفاده از آغازگرهای عمومی برای شناسایی هشت گونه از خانواده های گوزن ها، گاوها و گرازها است. به منظور اجرای این تحقیق نمونه های بافت هشت گونه زوج سم شامل: مرال (Cervus elaphus maral)، شوکا (Capreolus capreolus)، جبیر (Gazella bennettii)، آهو (Gazella subgutturosa)، گوزن زرد ایرانی (Cervus dama mesopotamica)، گراز (Sus scrofa)، پازن (Capra aegagrus) و قوچ اوریال (Ovis vignei) از جمعیت های وحشی مناطق مختلف مورد بررسی و شناسایی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد طول ناحیه کنترل میتوکندری (D-loop) در گونه های مورد مطالعه چندشکلی بالایی دارد (مرال 569 جفت باز، شوکا جفت باز 573، جبیر 598 جفت باز، آهو 644 جفت باز، گوزن زردایرانی 578 جفت باز، گراز 566 جفت باز، پازن 990 جفت باز و قوچ اوریال 1062 جفت باز)، که بر این اساس تشخیص گونه ها به کمک این ویژگی امکان پذیر می باشد. به این ترتیب استفاده از این روش و ارایه مدارک ژنتیکی معتبر به دادگاه، تحولی در زمینه برخورد با تخلفات شکار به وجود خواهد آورد. همچنین، می توان حضور این گونه های کمیاب را در مناطق مختلف با قطعیت مشخص نمود و مطالعات بوم شناسی آن ها را بهبود بخشید.

ویروس لکه حلقوی گوجه فرنگی یا Tomato ringspot virus (ToRSV) یکی از عوامل تهدید کننده کشت سبزیجات در جهان است. در طی فصول زراعی سال های 1391-1389 تعداد 110 نمونه برگی دارای علایم مشکوک به آلودگی ویروسی و یا بدون علایم به صورت تصادفی از فلفل قلمی مزرعه ای و گلخانه ای استان تهران جمع آوری شد. با استفاده از آزمون های سرولوژیکی Double Antibody Sandwich Elisa (DAS-ELISA) و Dot immunobinding assay (DBIA) حضور ویروس در 22% نمونه ها تائید شد. خصوصیات بیولوژیکی جدایه های ویروس با مایه زنی مکانیکی گیاهان محک و ویژگی های مورفولوژیک آن ها با مشاهده پیکره های ایزومتریک با روش Immunosorbent electron microscopy (ISEM) مورد بررسی قرار گرفت. آلودگی نمونه های گیاهی به ToRSV با استفاده از آزمون (reverse transcription-polymerase chain reaction (RT-PCR و کاربرد آغازگر اختصاصی طراحی شده در این تحقیق جهت تکثیر قسمتی از ژن تولید کننده پلیمراز ویروس مورد تائید قرار گرفت. قطعه ژنی تکثیر شده مربوط به یکی از جدایه ها در پلاسمید pTZ57R/T وارد و به سویه DH5a باکتری E. coli انتقال داده شد و همسانه سازی قسمتی از ژن پلیمراز ویروس انجام پذیرفت. پلاسمید همسانه سازی شده استخراج و سپس ترادف قطعه ژنتیکی مربوط تعیین گردید و با کد دسترسی JQ972695 در NCBI ثبت گردید. مقایسه با استفاده از ابزار جستجوی Blast میزان 94-87 % شباهت بر مبنی توالی نوکلئوتیدی و 98-94% شباهت بر مبنی توالی اسید آمینه ای بین نژادهای ایرانی و آمریکایی مشخص شد. داده های این بررسی می تواند جهت ردیابی، بررسی پراکنش و دامنه میزبانی و استفاده در روش های مدیریت مبارزه با ویروس در مزارع فلفل ایران به کار رود.

گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) از خانواده آفتابگردان (Asteraceae) می باشد. به دلیل مقاومت بالای گلرنگ در مقابل تنش های محیطی، می توان از آن به عنوان گیاه مدل جهت مطالعه اساس مولکولی تحمل به تنش ها استفاده نمود. در گیاهان یک مکانیزم عمده در ترابری Na+ سیتوسولی و کاهش اثرات سمی آن وجود دارد که باعث جایگذاری مقادیر اضافی یون های سدیم در واکوئل ها یا بافت هایی با حساسیت کمتر می شود که این کار توسط آنتی پورتر غشای واکوئلی (NHX) صورت می گیرد. در این تحقیق الگوی بیان ژن NHX در گیاه گلرنگ تحت تنش شوری با استفاده از روش RT-PCR نیمه کمی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور گیاهچه های 14 روزه رقم نیمه مقاوم PBR-321 گلرنگ با غلظت های 0، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار کلریدسدیم مورد تیمار قرار گرفتند. نمونه برداری از گیاهان شاهد و تیمار شده 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از اعمال تنش صورت گرفت. نتایج حاصل از آنالیز مولکولی نشان داد که میزان بیان ژن NHX در تمام غلظت های بررسی شده در ساعات مختلف نمونه گیری در گیاهان تحت تنش نسبت به گیاه شاهد افزایش قابل توجهی نشان داد. حداکثر میزان بیان ژن در ساعات مختلف در غلظت 150 میلی مولار کلریدسدیم مشاهده گردید. نتاج کلی نشان دهنده نقش ژن کدکننده آنتی پورتر غشاء واکوئلی در پاسخ گیاه گلرنگ نسبت به تنش شوری می باشد.

تکنیک های نوین توالی یابی با کارایی بالا به عنوان رهیافت نوینی در شناسایی واریانت های ژنتیکی و اطلاعات عملکردی در گونه های بسیاری از چمانگان قرار گرفته اند. اسب کاسپین با توجه به ویژگی های منحصر به فرد ژنتیکی و فنوتیپی خود، یکی از نژاد های مهم اسب در ایران و جهان است. از این رو، پژوهش حاضر به شناسایی واریانت های ژنتیکی چندشکلی های تک نوکلیوتیدی، حذف و اضافه های کوتاه و واریانت های تعداد در نسخه (CNV) در اسب کاسپین و بررسی نقش آن ها در فرآیند ها و مسیرهای بیولوژیک ویژه پرداخته است. با استفاده از توالی یابی با کارایی بالا، Gb108 از DNA ژنومی سه مادیان کاسپین با میانگین عمق 45.8 توالی یابی شدند. این توالی یابی با میانگین همپوشانی 14.41 کم و بیش 76.4 درصد از ژنوم رفرانس اسب را پوشش داد. با استفاده از فیلترینگ سختگیرانه 1666717 چندشکلی تک نوکلیوتیدی، 358020 حذف و اضافه های کوتاه و CNV 3109 شناسایی شدند. کلاسترینگ عملکردی واریانت های ژنی اسب کاسپین نشان داد که بیشتر این واریانت ها در ژن های مرتبط با فرآیندهای سیستم عصبی، تنظیم ورارسانی فرسته های بیوشیمیایی مرتبط با گوانیدین تری فسفات، موفوژنز سلولی، سازمان بندی اسکلت سلولی، توسعه رگی، جنبایی سلولی و انتقال غشایی روی داده است. فزون بر این، واریانت های ساختاری ژنوم اسب کاسپین مانند اینورژن ها و جا به جا شدگی ها و نیز حذف و اضافه های بزرگ ژنومی که در این پژوهش شناسایی شدند، می توانند در طراحی نشانگرهای ژنتیکی برای کارهای اصلاح نژادی و نیز بررسی های جمعیتی سودمند واقع شوند.

در این مطالعه، انگشت نگاری ژنتیکی 44 رقم سیب بومی ایران با استفاده از 16 جفت آغازگر ریز ماهواره (SSR) انجام گرفته و سپس ارتباط این نشانگرها با 16صفت مورفولوژیکی و بیوشیمیایی مختلف بررسی شد. بر اساس داده های نشانگری، در مجموع 45 آلل توسط 16 جفت آغاز ریزماهواره شناسایی شد. تعداد آلل ها در هر مکان ریزماهواره بین 2 الی 5 عدد متغیر بود و متوسط تعداد آلل 2.8 به دست آمد. در این مطالعه میانگین تعداد آلل موثر 2.2 بود محتوای اطلاعات چندشکل از 0.18 (Hi03ao3) الی 0.76 (CH03c02) نوسان داشت و میانگین آن 0.49 بود. برای شناسایی نشانگرهای مرتبط با صفات مورد مطالعه، تجزیه رگرسیون گام به گام بین داده های نشانگری (متغیرهای مستقل) و صفات مورد مطالعه (متغیرهای وابسته) انجام گرفت. نتایج تجزیه ارتباط نشان داد که برای سه صفت زاویه شاخه، شاخص کلروفیل و مساحت مقطع عرضی تنه هیچ نشانگر پیوسته ای وجود ندارد. با توجه به نتایج تجزیه ارتباط، سیزده صفت شامل وزن میوه، حجم میوه، طول میوه، قطر میوه، سفتی میوه، تعداد روز برای رسیدن، اسید آلی، میزان مواد جامد محلول، ویتامین ث، pH، اندازه برگ، طول میان گره ها و ارتفاع درخت دارای نشانگرهای ریزماهواره مرتبط با آن ها بودند. بیش ترین تعداد الل (6 عدد) برای صفت تعداد روز برای رسیدن و کمترین تعداد الل (1 عدد) برای صفات pH، وزن میوه، سفتی میوه و ارتفاع درخت مشاهده گردید. با توجه به پیوستگی برخی از آلل های ریزماهواره با برخی از صفات، می توان از این نشانگرها در برنامه های به نژادی سیب به طور موثری استفاده نمود.

یازده ژنوتیپ از دو گروه متفاوت لوبیا (لوبیا چیتی و لوبیا سفید) به منظور آزمون تحمل به تنش خشکی در طی مراحل رشد رویشی و زایشی انتخاب شدند. تنش خشکی در مرحله رشد رویشی با ظهور سومین سه برگچه ای و در مرحله زایشی هنگامی که جوانه های گل در حال گذر از میوز بودند اعمال شد. سپس محتوی پرولین و بیان ژن ∆-1- پرولین -5-کربوکسیل سنتتاز (P5CS) آزمون گردید. در همه ژنوتیپ ها با وقوع تنش خشکی پرولین تجمع یافت ولی افزایش سطح پرولین در ژنوتیپ های مقاوم در مقایسه با ژنوتیپ های حساس بیشتر بود. همچنین محتوی پرولین در جوانه های گل لوبیا 10 برابر محتوی پرولین در برگ ها در هر دو شرایط کنترل و تنش بدست آمد. بیان ژن کلیدی در متابولیسم پرولین (P5CS) در برگ ها و جوانه های گل تحت تنش خشکی با استفاده از RT-PCR نیمه کمی مورد بررسی قرار گرفت. تنش محیطی سبب افزایش بیان معنی دار از ژن P5CS گردید. این افزایش بیان در ژنوتیپ های مقاوم به خشکی قابل توجه تر از ژنوتیپ حساس به خشکی بوده و احتمالا باعث افزایش فرآورده نهایی این ژن می شود. همبستگی بین سطح پرولین و بیان ژن P5CS در برگ ها و جوانه های گل مشاهده گردید.

هدف از انجام این پژوهش شناسایی نواحی ژنومی مرتبط با وزن و نسبت اندام های داخلی بدن روی کروموزوم شماره 1 در یک جمعیت F2 بلدرچین ژاپنی بود. بدین منظور یک جمعیت سه نسلی از تلاقی دوجانبه دو سویه سفید (تخمگذار) و وحشی (گوشتی) بلدرچین ژاپنی ایجاد شد. 8 جفت بلدرچین سفید و وحشی تلاقی داده شد و تعداد 34 پرنده F1 تولید شد. از تلاقی پرندگان F1 تعداد 422 پرنده F2 تولید شد. رکوردهای فنوتیپی مربوط به وزن ارگان های مختلف پرندگان نسل F 2 ثبت شدند. تمامی پرندگان مربوط به هر سه نسل (472) برای 8 نشانگر ریزماهواره موجود بر روی کروموزوم 1 تعیین ژنوتیپ شدند. آنالیز QTL به روش مکان یابی درون فاصله ای مبتنی بر رگرسیون انجام گردید. پس از آنالیز، QTL های معنی داری برای وزن پیش معده، وزن غده یوروپیجیال، وزن بورس فابریسیوس، وزن سنگدان، درصد پیش معده نسبت به وزن لاشه، درصد روده، درصد غده یوروپیجیال و درصد بورس فابریسیوس شناسایی گردید. واریانس QTL برآورد شده در پژوهش حاضر برای QTL های با اثر افزایشی در محدوده 4.06-7.29 درصد، برای QTL های با اثر غلبه در محدوده 1.96-4.65 درصد و برای QTL های با اثر ایمپرینتینگ در محدوده 2.7-6.25 درصد بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که جایگاه های ژنی موثری بر وزن و درصد ارگان های داخلی بدن روی کروموزوم 1 بلدرچین وجود دارد ولی برای درک بهتر ساختار ژنتیکی این صفات به مطالعات بیشتری نیاز است.

لاکتوز، به دلیل خاصیت اسمزی، تعیین کننده حجم شیر پستان می باشد. پیش ساز ضروری ساخت لاکتوز، گلوکز می باشد که در پستان غالبا توسط انتقال دهنده نوع 1 گلوکز از خون جذب می شود. در مطالعه اخیر، سطوح رونوشت برداری ژن انتقال دهنده نوع 1 گلوکز در غدد پستانی بزهای عدنی در پیش از زایمان، تولید شیر و زمان خشکی در دو گروه از دامهای با ارزشهای اصلاحی بالا و پایین برای صفت تولید شیر مورد مقایسه قرار گرفت. به همین منظور ابتدا ارزش اصلاحی به کمک روش رگرسیون تصادفی چند صفتی تخمین زده شد. سپس، از بافت پستانی توسط تفنگ بیوپسی نمونه برداری صورت گرفت و از روش Real Time PCR برای مطالعه بیان ژن مورد نظر استفاده گردید. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، تمامی عوامل ثابت مدل که شامل گروه ارزش اصلاحی، مرحله نمونه برداری و اثر متقابل بین این دو عامل بودند، معنی دار گردید (p<0.005). همچنین، بیان این ژن فقط در زمان تولید شیر بین دو گروه ارزش اصلاحی متفاوت بود، به طوری که بیشترین سطح رونوشت برداری در گروه دارای ارزش اصلاحی بالا مشاهده شد. الگوی رونوشت برداری این ژن در غده پستانی بین دو گروه نیز متفاوت بود، به طوری که حداقل بیان این ژن در گروه با ارزش اصلاحی بالا در پیش از زایمان بود، اما در گروه دیگر کمترین بیان در زمان تولید شیر بود. مشاهده بیان متفاوت بین دو گروه در زمان تولید شیر می تواند حاکی از تغییرات نوکلئوتیدی در جایگاه فاکتورهای رونویسی و یا محل اتصال miRNAها باشد.