مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
سال:1398 | دوره:11 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

هدف: آماریلیس یکی از گیاهان زینتی پیازی است که تکثیر آن در شرایط طبیعی به کندی صورت می گیرد. لذا کاربرد تکنیک کشت بافت می تواند راهکار مناسبی جهت افزایش ضریب تکثیر این گیاه زینتی باشد. مواد و روش ها: بدین منظور آزمایشی بصورت فاکتوریل (4×2×4) و در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و 5 مشاهده در هر تکرار طراحی گردید تا اثر غلظت های مختلف هورمون BA و Kin (0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با 1/0 میلی گرم در لیتر NAA بر میزان باززایی ریزنمونه های مختلف فلس جفتی آماریلیس مورد ارزیابی قرار گیرد. ریزنمونه ها به 4 نمونه فلس جفتی تقسیم و گروه بندی شدند، به طوری که در گروه یک، خارجی ترین نمونه های فلس جفتی و در گروه چهار، داخلی ترین نمونه های فلس جفتی قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که قطر پیازچه تولید شده تحت تأثیر موقعیت فلس جفتی در پیاز مادری قرار گرفت. فلس های جفتی گروه یک که از لایه های خارجی تر پیاز تهیه شده بودند، پیازچه های قطورتری را تولید نمودند، این در حالی است که فلس های جفتی گروه چهار، کمترین میانگین این صفت را به خود اختصاص دادند. از سوی دیگر ریزنمونه های کشت شده در محیط کشت حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر هورمون BA به همراه 1/0 میلی گرم در لیتر هورمون NAA، بیشترین قطر پیازچه باززا شده را به خود اختصاص دادند. نتیجه گیری: لذا کاربرد فلس جفتی گروه یک و محیط کشت MS حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر هورمون BA به همراه 1/0 میلی گرم در لیتر هورمون NAA جهت تکثیر ریزنمونه های فلس جفتی آماریلیس توصیه می گردد.

هدف: شناسایی تنوع ژنتیکی نژادهای بز بومی ایران، می تواند در حفاظت و نگهداری از این نژادها در برنامه های مدیریتی نقش بسیار مهمی ایفا کند. لذا این پژوهش با هدف بررسی فیلوژنتیکی توالی نوکلئوتیدی ناحیه سیتوکروم b ژنوم میتوکندری چهار نژاد لری، پاکستانی، زابلی و عدنی انجام شد. مواد و روش ها: نمونه خون 16 رأس بز، از هر نژاد 4 رأس، جمع آوری گردید. پس از استخراج DNA، تکثیر قطعه 684 جفت بازی ناحیه سیتوکروم b میتوکندری با آغازگرهای اختصاصی انجام شد و قطعات تکثیر شده پس از خالص سازی به صورت رفت و برگشت توالی یابی شدند. با نرم افزار DNASpشش هاپلوتیپ و 9 جایگاه چندشکل در توالی ها تعیین گردید. نتایج: بیشترین تنوع نوکلئوتیدی مربوط به نژاد پاکستانی 35461/0 و کمترین تنوع نوکلئوتیدی مربوط به نژاد زابلی 11199/0 به دست آمد. مقدار dn/ds نمونه های تاجیمای مورد بررسی 06945/1 برآورد شد که موید روند انتخاب طبیعی این ژن در طول دوره تکامل بود. همچنین نتایج حاصل از آنالیز واریانس مولکولی نشان داد 80 درصد تنوع ژنتیکی داخل جمعیتی و 20 درصد بین جمعیتی بود که نشان دهنده جریان ژنی بالا، مهاجرت در بین جمعیت های مورد مطالعه و یا تعداد محدود نمونه-های مورد پژوهش می باشد. نتیجه گیری: نتایج آنالیز فیلوژنتیکی نشان داد بزهای نژاد لری و عدنی به همراه Capra hircus در یک گروه و بزهای نژاد پاکستانی و زابلی نیز به صورت مجزا گروه تشکیل دادند که این امر نشان دهنده منشا مشترک این نژادها با توجه به منطقه جغرافیایی محل زندگی آن ها است.

هدف: هدف مطالعه حاضر، بررسی تنوع ژنتیکی در شش جمعیت اسب ایرانی شامل اسب های بومی اردبیل، اسب های موجود در باشگاه های پرورش اسب اردبیل و نژادهای عرب، دره شوری، کردی و قره باغ بود. مواد و روش ها: برای انجام مطالعه حاضر، از 100 راس اسب نمونه گیری به عمل آمد. پس از استخراج و تعیین کیفی DNA، واکنش زنجیره ای پلیمراز برای هشت نشانگر ریزماهواره ای مورد مطالعه، صورت گرفت. تنوع ژنتیکی و آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار GenAlEx 6. 5 محاسبه شد. درخت فیلوژنیکی با استفاده از اطلاعات نشانگرهای ریزماهواره ای رسم گردید که نشانگر فواصل ژنتیکی این اسب ها می باشد. همچنین ساختار ژنتیکی جمعیت های اسب های ایرانی با استفاده از نرم افزار STRUCTURE مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: نتایج بدست آمده نشان داد که تعداد آلل های مشاهده شده در اسب های بومی اردبیل برابر با 22 است در حالیکه این مقدار برای نژاد دره شوری 5/7 می باشد. هتروزیگوسیتی مشاهده شد در محدوده 865/0 برای نژاد کردی تا 1 برای نژاد قره باغ بود. میانگین کل تعداد آلل های مشاهده شده برابر با 729/13 محاسبه شد. بررسی درخت فیلوژنتیکی نشان داد که اسب های بومی اردبیل و اسب های باشگاه های پرورش اسب اردبیل دارای فاصله ژنتیکی کمی می باشند. نتیجه گیری: بررسی تنوع ژنتیکی اسب های ایرانی با استفاده از هشت نشانگر ریزماهواره ای، نشان داد که تنوع ژننتیکی قابل توجهی در جمعیت اسب های ایرانی در شمالغرب ایران وجود دارد. بخشی از این تنوع به دلیل استفاده از آمیزش های کنترل نشده بین نژادی می باشد.

هدف: با توجه به ارزش اقتصادی گیاه دارویی زیره سبز (Cuminum cyminum)، ارزیابی ژنتیکی و فیتوشیمیایی آن بمنظور نگهداری منابع ژنتیکی و دستیابی به عملکرد و کیفیت برتر اسانس، در برنامه های اصلاح نژاد امری حیاتی است. هدف از این پژوهش بررسی تنوع ژنتیکی و فیتوشیمیایی اکوتیپ های مختلف زیره سبز در استان یزد می باشد. مواد و روش ها: جهت بررسی تنوع ژنتیکی با 10 آغازگر ISSR، استخراج DNA از گیاهان زیره سبز چهار رویشگاه به روش CTAB انجام شد. کمیت و کیفیت DNA از روش اسپکتروفتومتری و الکتروفورز تعیین شد. باندهای واضح حاصل از الکتروفورز محصولات PCR بر روی ژل آگارز 5/1 درصد، امتیازدهی شدند. جهت بررسی تنوع فیتوشیمیایی با روش GC-MS، اسانس-گیری به روش تقطیر با آب از زیره سبز انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که آغازگرهای ISSR-14 وISSR-13 بالاترین میزان PIC (39/0و 38/0)، MI (3/13 و 48/12) و تعداد باند (35 و 32) را دارا بودند. آنالیز خوشه ای با ضریب تشابه جاکارد و الگوریتم UPGMA، چهار اکوتیپ را در هشت گروه طبقه بندی کرد. در آنالیز تجزیه به مختصات اصلی، 17/57% از واریانس کل توسط سه مؤلفه بیان شد. نتایج این آنالیز با تجزیه خوشه ای و با پراکندگی جغرافیایی نمونه ها همخوانی داشت. آنالیز واریانس مولکولی تنوع درون و بین جمعیتی را به ترتیب 93 و 7 درصد از کل تنوع نشان داد. براساس نتایج GC-MS، ترکیبات Propanal، Benzenemethanol، 1-phenyl-1-butanol، γ-terpinene، β-Pinene و P-cymene به عنوان ترکیبات عمده اسانس شناسایی شدند. تجزیه خوشه ای نمونه-ها براساس پارامترهای فیتوشیمیایی، رویشگاه های تفت، مهریز و اردکان را در یک گروه و رویشگاه بهاباد را در گروه دیگر قرار داد که با فاصله جغرافیایی مطابقت نداشت. نتیجه گیری: براساس یافته ها مشخص گردید که پتانسیل بالایی از تنوع در اکوتیپ های زیره سبز استان یزد وجود دارد. استفاده از نشانگر ISSR در ارزیابی تنوع ژنتیکی اکوتیپ های زیره موفقیت آمیز بود. نتایج آنالیز خوشه ای براساس ترکیبات فیتوشیمیایی با خوشه بندی ژنتیکی همخوانی نداشت.

اهداف: هدف از انجام این پژوهش، تکثیر و همسانه سازی شکل کامل و همچنین بخش ابتدایی ژن کشنده آلفا توکسین (α-Toxin) باکتری کلستریدیوم پرفرِینجنس با اندازه های به ترتیب 1100 و 750 جفت باز با استفاده از ناقل بیانی pET28a در باکتری E. coli بود. مواد و روش ها: استخراجDNA ژنومی با استفاده از کیت کیاژن صورت گرفت. آغازگرهای جلوبرنده و برگشت در آزمایشگاه طراحی و در ناحیه ابتدایی آغازگرها ردیف های آنزیم های برشگر HindIII و XhoI مطابق با ناحیه کلونینگ پلاسمید مورد نظر اضافه گردید. قطعات ژنی مورد نظر با روش PCR معمولی تکثیر و در ناقل pET28a با کمک روش شوک حرارتی کلون شدند. استخراج DNA پلاسمیدی با استفاده از روش لیز قلیایی صورت گرفت. نتایج: نتایج ژل الکتروفورز محصولات PCR، تکثیر واضح و واحد شکل کامل و همچنین بخش ابتدایی قطعات ژنی مورد نظر را مطابق با اندازه های مورد انتظار نشان داد. بعلاوه با استفاده از آزمایش هضم آنزیمی منفرد و دوگانه توسط آنزیم های برشگر HindIII و XhoI همسانه سازی ژنهای آلفا توکسین در باکتری میزبان و تولید باکتریهای نوترکیب تأیید شد. نتیجه گیری: با توجه به موفقیت آمیز بودن دقیق کلونینگ ژنهای آلفا توکسین در باکتری های بیانی میزبان، می توان گفت که پرایمرهای طراحی شده در این تحقیق برای تکثیر ژن آلفا توکسین بسیار اختصاصی بوده و به عنوان مارکر شناسایی و طبقه بندی این باکتری ها می توانند استفاده واقع شوند. همچنین با ساخت احتمالی واکسن های نوترکیب ژنتیکی مهندسی شده می توان کنترل و مقابله با پاتوژن های مهمی همچون باکتری کلستریدیوم پرفرینجنس را امکان پذیر ساخت.

هدف: بگونیا یکی از رایج ترین گیاهان زینتی در جهان است و امروزه توجه ویژه ای به استفاده از بیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک در تولید اقام جدید با فرم های متنوع در این جنس شده است. این آزمایش با هدف بهینه سازی باززایی و انتقال ژن در این گیاه انجام شد تا زمینه ی لازم برای انتقال ژنهای ارزشمند را فراهم کند. مواد و روش ها: ابتدا شاخه زایی ریزنمونه های لایه سلولی نازک دمبرگ گونه B. soli-mutata در محیط کشت MS حاوی سیتوکینین های Kin یا TDZ (2/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با NAA (0 و 2/0 میلی گرم در لیتر) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای همکشتی و تولید گیاهان تراریخته، ریزنمونه دمبرگ بگونیا با باکتری A. tumefacians نژاد LBA4404 حاوی ژنGUS و ژن گزینشگر NPTII در محیط کشت MS حاوی یک میلی گرم در لیتر Kin و 2/0 میلی گرم در لیتر NAA کشت شد. برای تایید تراریختی گیاهچه های بدست آمده، از واکنش زنجیره ای پلیمراز با آغازگر های ژنهای GUS و VIR و آزمون ارزیابی Gus استفاده شد. نتایج: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد به لحاظ باززایی شاخه سیتوکینین Kin نسبت به TDZ برتری دارد و اضافه کردن NAA به محیط کشت در هر دو تیمار سیتوکینین باعث بهبود تمام صفات شد. لذا برای همکشتی از محیط کشت حاوی یک میلی گرم در لیتر Kin و 2/0 میلی گرم در لیتر NAA استفاده شد. طی فرایند تولید گیاهان تراریخته، بعد از 4 ماه همکشتی 2000 ریزنمونه با باکتری در محیط کشت انتخابی حاوی 50 میلی گرم در لیتر کانامایسین، در مرحله سازگاری 17 گیاهچه بدست آمد که تراریختی 7 گیاهچه با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز و آزمون ارزیابی Gus تایید شد. نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد درصد تراریزش در این گیاه پایین است و بهینه کردن شرایط برای افزایش کارایی انتقال ژن در آن از اهمیت زیادی برخوردار است.

هدف: باکتری های اسید لاکتیک با استفاده از ساکارز موجود در محیط خارج سلولی و با بیان آنزیم های گلیکوزیل ترانسفراز، بیوپلیمرهای ارزشمندی مانند آلترنان تولید کنند که در صنعت و پزشکی کاربرد دارند. بنابراین در مطالعه حاضر به دلیل اهمیت این بیوپلیمرها در صنعت و پزشکی، ژن کد کننده آنزیم آلترنان سوکراز باکتری Leuconostoc mesenteroides به گیاه چغندرقند منتقل گردید. مواد و روش ها: ژن کد کننده آنزیم آلترنان سوکراز (Asr) از ژنوم باکتری Leuconostoc mesenteroides جداسازی و پس از همسانه سازی در یک ناقل بیانی به وسیله اگروباکتریوم به گیاه چغندرقند منتقل گردید. از تکنیک های مولکولی برای بررسی گیاهان تراریخت و آنالیز شیمیایی قندها استفاده شد. نتایج: از مجموع 131 ریزنمونه تراریزش شده، تنها سه گیاه تراریخت تولید شد که کارایی تراریزش 30/2 درصد را نشان داد. الحاق ژن کدکننده آنزیم آلترنان سوکراز در ژنوم گیاهان تراریخت و همچنین بیان این ژن به ترتیب توسط آزمون PCR اختصاصی و RT-PCR نیمه کمی تائید شد. آنالیز قند گیاهان تراریخت چغندر قند نشان داد که گیاه شاهد با میزان پل (ساکارز) 6/19 درصد دارای ساکارز بیشتری نسبت به گیاهان تراریخت با میزان پل متوسط 4/14 بود. همچنین میزان بریکس در گیاهان تراریخت پایین تر از گیاهان شاهد بود و میزان کاهش قند (ساکارز) در گیاه تراریخت دارای ژن Asr نسبت به شاهد در حدود 1/36 درصد بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آنزیم آلترنان سوکراز باکتریایی قادر است میزان mg/g FW 6/36 بیوپلیمر آلترنان را در ریشه های چغندرقند تولید کند و مقادیر قابل توجهی از ساکارز ریشه را به بیوپلیمر آلترنان با کاربردهای صنعتی و دارویی تبدیل کند.

هدف: اسانس های گیاهی به دلایل مختلفی از قبیل بهبود عملکرد، تولیدات و افزایش سطح ایمنی به جیره طیور اضافه می گردند. این مطالعه به منظور بررسی اثرات اسانس های رازیانه و مرزه و مخلوط آن ها بر عملکرد رشد، ویژگی های لاشه، فراسنجه های آنتی اکسیدانی و بیان ژن اینترلوکین-6 کبدی در جوجه های گوشتی انجام شد. مواد و روش ها: آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی 3*3 با 9 تیمار و 4 تکرار و هرتکرار شامل 15 پرنده (540 قطعه) راس 308 انجام گردید. جیره های آزمایشی شامل هر یک از اسانس های رازیانه و مرزه در سطوح 0، 15/0 و 25/0 گرم در کیلوگرم جیره و مخلوط آن ها بود. خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک مصرفی در دوره آغازین)10-1روزگی)، رشد)24-11 روزگی) و پایانی)42-25 روزگی) روزگی محاسبه شد. از هر تکرار سه پرنده در روز 42 انتخاب و خون گیری شدند. بیان ژن اینترلوکین-6 کبدی نیز در روز 42 اندازه گیری شد. برای تعیین جمعیت میکروبی در 42 روزگی از محتویات ایلئوم نمونه برداری شد. نتایج: نتایج نشان داد که در دوره پایانی (42-25) تیمارهایی که اسانس دریافت کرده بودند ضریب تبدیل پایین تری نسبت به تیمار شاهد داشتند. تیمار حاوی 25/0 رازیانه + 25/0 مرزه (گرم در کیلوگرم خوراک) دارای بهترین شاخص تولید بود (p<0. 05). اسانس های گیاهی استفاده شده در این آزمون سبب کاهش میزان MDA تولید شده در عضله ران جوجه های گوشتی شدند (p<0. 05). افزودن این ترکیبات گیاهی اثر سبب افزایش تعداد کل لاکتوباسیل ها و کاهش تعدادکل کلی فرم ها و اشرشیاکلی ها در محتویات ایلئوم شده است. به غیر از تیمار حاوی مرزه 25/0 (گرم در کیلوگرم) + رازیانه 15/0 (گرم در کیلوگرم) مابقی سطوح آزمایشی سبب افزایش بیان ژن اینترلوکین-6 کبدی گردید. نتیجه گیری: در کل جیره حاوی مخلوط 25/0 اسانس رازیانه + 25/0 اسانس مرزه بیشترین اثر را بر بهبود عملکرد و بیان ژن اینترلوکین-6 کبدی جوجه های گوشتی داشت.

هدف: اهداف اصلی این مطالعه ارزیابی تنوع ژنتیکی موجود در 103 توده Aegilops و مقایسه کارایی دو نشانگر مولکولی SCoT (Start codon targeted) و CBDP (CAAT box-derived polymorphism) بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تنوع ژنتیکی 103 توده وحشی متعلق به هفت گونه Aegilops شامل هفت نمونه از Ae. caudata، 14 نمونه از Ae. crassa، 19 نمونه از Ae. cylindrica، 11 نمونه از Ae. neglecta، 20 نمونه از گونه Ae. tauschii، 15 نمونه از Ae. triuncialisو 17 نمونه از Ae. umbellulata استفاده شد با استفاده از 30 آغازگر SCoT و CBDP مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: در مجموع 15 آغازگر SCoT و 15 آغازگر CBDP به ترتیب 164 و 141 قطعه چند شکل تکثیر کردند. متوسط کلیه شاخص های تعیین کننده کارایی نشانگرهای مولکولی برای آغازگرهای SCoT بیشتر از CBDP بود. هر دو سیستم نشانگری از مقدار PIC یکسانی برخوردار بودند. نتایج تجزیه واریانس مولکولی (AMOVA) نشان داد بیشترین سهم واریانس ژنتیکی مربوط به درون گونه ها می باشد. مقایسه پارامترهای ژنتیکی درون جمعیتی نشان داد که در بین گونه های مورد ارزیابی، Ae. cylindricaنسبت به سایر گونه ها از تنوع بیشتری برخوردار بود. تجزیه خوشه ای بر اساس هر یک از سیستم-های نشانگری کلیه توده های مورد بررسی را به دو گروه اصلی تفکیک نمود. الگوی گروه بندی به وجود آمده بر اساس آغازگرهای CBDP روند فیلوژنتیکی مشخصی را بین برخی از گونه های Aegilops نشان داد، به طوریکه نتایج تجزیه به مختصات اصلی (Principal Coordinates Analysis) گروه بندی به دست آمده را تأیید نمود. نتیجه گیری: هر دو سیستم نشانگری به خوبی قادر به شناسایی چندشکلی موجود در نمونه های مورد بررسی بودند، با این حال داده های CBDP الگوی گروه بندی دقیق تری را بر اساس روابط فیلوژنتیکی نشان داد. از اینرو استفاده از این نشانگرها به صورت مجزا و یا در ترکیب با سایر نشانگرها در بررسی روابط فیلوژنتیکی توصیه می شود.

اهداف: ویروس X سیب زمینی (PVX) از خانواده Alphafl exiviridaeو جنس Potexvirus یکی از رایج ترین و گسترده ترین ویروس های آلوده کننده سیب زمینی در جهان می باشد. به دلیل گسترش و خسارت اقتصادی این ویروس در ایران، شناسایی و ردیابی آن با استفاده از روش های با صرفه تر ضروری می باشد. تولید آنتی بادی چندهمسانه ای با استفاده از فناوری دی اِن اِی نوترکیب، یک راهکار مفید برای تسهیل شناسایی این ویروس در طبیعت می باشد. مواد و روش ها: بر این اساس، در بررسی حاضر، یک نمونه سیب زمینی آلوده به PVX از مزارع سیب زمینی در زرند، استان کرمان جمع آوری و آلودگی آن نسبت به ویروس مذکورتوسط آزمون DAS-ELISA تایید گردید. جدایه مذکور جهت تکثیر، بر روی توتون (Nicotiana glutinosa) مایه زنی گردید. پس از استخراج آر اِن اِی از گیاه آزمون، با استفاده از واکنش RT-PCR و آغازگرهای اختصاصی حاوی جایگاه برش برای آنزیم های برشی، توالی پروتئین پوششی ویروس تکثیر و در ناقل بیان پروکاریوتی (pQE60) همسانه سازی گردید. پلاسمید نوترکیب، به باکتری Escherichia coli سویه M15، منتقل شد. نتایج: پس از القای بیان، پروتئین مورد نظر استخراج و با تکنیک SDS-PAGE در ژل پلی آکریلامید 5/12 % مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل بیانگر آن است که وزن مولکولی باند حاصله در آزمون SDS-PAGE با وزن مولکولی پروتئین پوششی (kDa 24) مطابقت دارد. همچنین بیان پروتئین پوششی ویروس در تکنیک دات بلات نیز تأیید گردید. نتیجه گیری نهایی: در این تحقیق، یک آنتی ژن نوترکیب مناسب جهت تشخیص ویروس X سیب زمینی تهیه گردید که به-خوبی توسط آنتی سرم تولید شده از طریق تزریق پیکره های کامل ویروس به خرگوش در آزمون دات بلات شناسایی شد. تولید آنتی بادی چندهمسانه ای با استفاده از آنتی ژن ویروسی نوترکیب، گامی موثر در زمینه تسریع و تسهیل فرآیند شناسایی سرولوژیکی نمونه های آلوده به این ویروس مهم خواهد بود.

هدف: شناسایی نشانگرهای پیوسته با صفات مهم زراعی یکی از مهم ترین روش ها برای تسریع انتقال صفات مطلوب به ژنوتیپ های دیگر و ردیابی آنهاست. هدف از این پژوهش، ارزیابی تنوع ژنتیکی و شناسایی نشانگرهای مولکولی اطلاع رسان مرتبط با صفات تحمل به خشکی در ژنوتیپ های ارزن دم روباهی ] [Setaria italica (L. ) P. Beauv.، با استفاده از نشانگر مولکولی AFLP بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، 21 ژنوتیپ ارزن دم روباهی در سه سال زراعی 92، 93 و 95 مورد آزمایش قرار گرفتند. شاخص های تحمل به خشکی و همبستگی بین مقادیر آنها با عملکرد دانه و بیولوژیک محاسبه شد. به منظور شناسایی نشانگرهای مولکولی مرتبط با صفات تحمل به خشکی، از تجزیه ارتباطی با استفاده از مدل خطی مخلوط (MLM) و 12 ترکیب آغازگری AFLP استفاده شد. همچنین شاخص های نشانگری و تجزیه به مولفه های اصلی نیز با استفاده از نرم افزار GenAlEx 6. 5 انجام گرفت. نتایج: ترکیبات آغازگری استفاده شده در این مطالعه در مجموع 443 باند قابل تشخیص ایجاد کردند که از این تعداد 316 (%71) باند چند شکل بودند. میانگین محتوای اطلاعات چند شکلی 24/0، میانگین شاخص شانون 38/0 و میانگین شاخص نشانگری 22/6 بدست آمد و ترکیب های M-CTG/E-ACC، M-CAA/E-ACC وM-CTA/E-AAC موثرترین ترکیب ها در بررسی تنوع ژنوتیپ های مورد مطالعه بودند. براساس نتایج تجزیه به مولفه های اصلی، دو مولفه اول 13/61 درصد از تغییرات را توجیه کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص هایHARM، GMP وMP بهترین شاخص ها در تفکیک نمونه های متحمل به خشکی بودند و نشانگرهای M-CAA/E-AAC-14 و M-CTG/E-ACC-283 با توجه به عملکرد دانه و نشانگر M-CTT/E-ACC-264 با توجه به عملکرد بیولوژیک با این شاخص ها در ارتباط بودند. نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش می توان شاخص هایHARM، GMP وMP را به عنوان بهترین شاخص ها در تفکیک نمونه های ارزن دم روباهی متحمل به خشکی، معرفی کرد. همچنین می توان از نشانگرهای مولکولی مرتبط با این شاخص ها برای بررسی تحمل به خشکی سایر ژنوتیپ ها در برنامه های اصلاحی آینده استفاده نمود.

هدف: کالپاستاتین در بافت عضله اسکلتی حیوانات یافت شده است و می تواند با سرکوب فعالیت کالپاین مانع از رشد بی رویه سلولی شود. دخالت کالپاین ها در آپوپتوزیز موضوعی است که هنوز مورد بحث است، اگرچه دخالت آنها محدود به انواع خاصی از سلول ها و محرک های خاص است. مطالعات مختلف نشان داده که این ژن در عملکرد رشد و کیفیت گوشت نقش دارد، لذا هدف این پژوهش بررسی میزان بیان ژن کالپاستاتین در بافت های مختلف بز کرکی راینی با استفاده از Real Time PCR بود. مواد و روش ها: در مجموع 21 نمونه بافتی شامل ماهیچه، کلیه، قلب، جگر، شش، طحال و چربی (از هر بافت 3 تکرار) از 3 بز کرکی راینی در هنگام کشتار در کشتارگاه تهیه شد. RNA کل استخراج و cDNA ساخته شد. برای برررسی میزان نسبی بیان ژن ها از واکنش Real Time PCR به روش SYBR Green استفاده شد. در این مطالعه از ژن گلیسرآلدئید 3 فسفات دهیدروژناز (GAPDH) به عنوان ژن کنترل داخلی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از Real Time PCR از روش پی فافل استفاده شد. نتایج: برای ژن کالپاستاتین قطعه bp89 و برای GAPDH قطعه bp101 در همه نمونه ها مشاهده شد. نتایج Real Time PCR حاصل از این پژوهش نشان داد که ژن کالپاستاتین در تمامی بافت های بررسی شده (ماهیچه، کلیه، قلب، جگر، شش، طحال و چربی) بیان شده است و بیشترین سطح بیان در بافت قلب، طحال و جگر و کمترین سطح بیان در بافت چربی مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که ژن کالپاستاتین در بافت های مختلف بز گسترده است. همچنین این پژوهش اساسی را برای انجام پژوهش های بیشتر در مورد کالپاستاتین در بز کرکی راینی ایجاد نمود. پیشنهاد می شود که این مطالعه با تعداد دام بیشتر، جنس های مختلف، سنین متفاوت و مراحل فیزیولوژیکی گوناگون در نژادهای مختلف بز انجام شود تا بتوان به یک نتیجه گیری جامعی دست یافت.