روابط خاک و گیاه (علوم و فنون کشت های گلخانه ای)
سال:1393 | دوره:5 | شماره:19 |تعداد مقالات:14

به منظور ارزیابی روش نمونه برداری وجود یا عدم وجود (Presence–absence) در تخمین تراکم جمعیت لاروها و دالان های لاروی مگس مینوز برگ سبزی Liriomyza sativae Blanchard (Diptera: Agrimyzidae) روی برگ های خیار گلخانه ای، طی دو فصل زراعی 89 1388 و 90 1389، از یک گلخانه تحقیقاتی در شهرستان جیرفت نمونه برداری هفتگی به عمل آمد. در ابتدا، با استفاده از شاخص تیلور، پراکنش فضایی لاروها و دالان های لاروی این حشره به طور جداگانه برآورد شد. بر اساس مقادیر ضریب تبیین و F، مدل تیلور برای برآورد پراکنش فضایی مگس مینوز مناسب بود و مقدار ضریب b برای لاروها از 174.1 تا 317.1 و برای دالان های لاروی از 181.1 تا 219.1 نوسان داشت. از ضرایب شاخص تیلور برای بررسی روش نمونه گیری وجود یا عدم وجود، در مدل ویلسون و روم استفاده شد. نتایج آزمون c2 نشان داد که بین فراوانی مورد انتظار و مشاهده شده برگ های آلوده در هر بار نمونه برداری، تفاوت معنی داری وجود ندارد. لذا، با استفاده از نسبت برگ های آلوده می توان میانگین تراکم جمعیت لاروها و دالان های لاروی آفت را با دقت مناسبی تخمین زد و بدین ترتیب مقدار زیادی در وقت و هزینه صرفه جویی کرد.

به منظور شبیه سازی روش های مختلف کم آبیاری از طریق اعمال تنش شوری بر خصوصیات فیزیکی ریشه گیاه لوبیا چشم بلبلی، تحقیقی در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد. این طرح در سال 1390 و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار و تحت کشت هیدروپونیک در محیط کشت هوگلند انجام شد. تیمارها عبارت بودند از: تیمار بدون تنش شوری (WS) (EC=0.8 ds/m)، DS1 و DS2 که در آنها کل ریشه به ترتیب در محلول های با EC=2.3 ds/m و EC=3.6 ds/m قرار داشت و PRS1 و PRS2 که در آنها یک طرف ریشه در محلول بدون تنش شوری و طرف دیگر به ترتیب در محلول های با EC=2.3 dS/m و EC=3.6 dS/m قرار داشت. شانزده مرحله عکس برداری از ریشه به مدت 45 روز بعد از اعمال تیمارها انجام پذیرفت و پارامترهای قطر، طول، مساحت و حجم ریشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تیمارهای شوری بر رشد طول ریشه و متعاقب آن بر رشد مساحت و حجم آن اثر معنی داری داشتند. با توجه به این که محیط کشت با میزان EC=3.6 dS/m در تیمارهای WS، PRS1 و PRS2 رشد ریشه ها را به شدت کاهش داد، این مقدار EC برای رشد لوبیا چشم بلبلی توصیه نمی گردد.

این پژوهش با هدف بررسی نقش فنولوژی در واکنش ارقام گندم به تنش شوری انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان اجرا گردید. تیمار های آزمایش شامل چهار رقم گندم (الوند، توس، نوید و سایسون) و پنج سطح شوری آب (صفر، 4، 8، 12 و 16 دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد که تنش شوری، به جز مرحله سبز شدن، بر سایر مراحل فنولوژیک ارقام گندم اثر کاهشی داشت. صفات شاخص کلروفیل، ارتفاع بوته، وزن خشک سنبله، درصد ساقه بارور، طول سنبله، عملکرد دانه و بیولوژیک گندم در تنش شوری کاهش یافت. ارقام گندم در هر یک از صفات مورد بررسی با یکدیگر تفاوت معنی داری داشتند. بیشترین تاثیر شوری بر فنولوژی و دیگر صفات مورد بررسی در رقم سایسون به دست آمد. با افزایش سطح شوری، دو رقم توس و نوید در بسیاری از صفات اندازه گیری شده تغییرات کمتری در مقایسه با دو رقم دیگر نشان دادند. به طورکلی، رقم توس به دلیل نیاز به درجه روز رشد تجمعی کمتر برای تکمیل مراحل فنولوژیک و ثبات بیشتر در عملکرد، سازگارترین رقم به شوری بود.

با پیشرفت علم و تولید ذرات نانو، کاربرد آنها در بخش های مختلف از جمله کشاورزی مطرح شده است. سیلیسیم یکی از عناصر غذایی مفید برای گیاهان محسوب می شود که باعث افزایش تولید و کیفیت محصول، کاهش تبخیر و تعرق و افزایش مقاومت گیاه در مقابل تنش های غیرزیستی می گردد. به منظور ارزیابی تاثیر سیلیسیم به عنوان عنصر کاهنده اثر تنش و نانوسیلیسیم به احتمال با آثار مشابه اما در اندازه کوچک تر و احتمالا موثرتر بر خصوصیات رویشی، مورفولوژیک و فتوسنتز گوجه فرنگی رقم فالکاتو (Falcato)، آزمایشی در محیط هیدروپونیک در قالب طرح کاملا تصادفی با دو سطح سیلیسیم و نانوسیلیسیم (1 و 2 میلی مولار) و بدون سیلیسیم (به عنوان شاهد) با 4 تکرار انجام شد. خصوصیاتی نظیر شاخص کلروفیل (SPAD)، فتوسنتز، میزان جذب محلول، قطر ساقه و محتوای نسبی آب بافت و تغییرات مورفولوژیک شامل تراکم پرزهای ساقه در طول آزمایش اندازه گیری شد. در پایان آزمایش، وزن تر و خشک و حجم ریشه محاسبه شد. نتایج آزمایش نشان داد که سیلیسیم در فاکتورهای وزن تر و هدایت مزوفیلی موثرتر از نانوسیلیسیم بود. غلظت های 1 و 2 میلی مولار سیلیسیم به ترتیب باعث افزایش معنی دار وزن تر و هدایت مزوفیلی گیاه شد. هرچند این غلظت تاثیر معنی داری بر وزن خشک و میزان نسبی آب بافت نداشت. در مورد کارایی مصرف آب فتوسنتزی و فتوسنتز، نانوسیلیسیم موثرتر از سیلیسیم بود. بیشترین میزان فتوسنتز و کمترین میزان تعرق در غلظت 2 میلی مولار نانوسیلیسیم مشاهده شد. کاربرد سیلیسیم و نانوسیلیسیم باعث کاهش میزان مصرف محلول در سیستم هیدروپونیک شد و کمترین میزان مصرف محلول در غلظت 2 میلی مولار نانوسیلیسیم مشاهده شد. به طورکلی، کاربرد سیلیسیم به شکل فلزی یا نانو، با اندازه ذرات 20 30 نانومتر، در شرایط بهینه رشد گوجه فرنگی و بدون تنش، باعث افزایش فتوسنتز و کارایی مصرف آب فتوسنتزی و خصوصا کاهش مصرف محلول غذایی در شرایط کشت هیدروپونیک شد.

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و شوری آب آبیاری بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه گوجه فرنگی، آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل با سه تکرار و در قالب طرح پایه کاملا تصادفی اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح شوری (5.0، 5.2، 5.4 و 5.6 دسی زیمنس بر متر از منبع کلرید سدیم) و چهار سطح نیتروژن (صفر، 60، 120 و 240 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش عملکرد میوه، ارتفاع گیاه، وزن خشک اندام های هوایی و سطح برگ گردید. بیشترین و کمترین مقدار این ویژگی ها در شوری های 5.0 و 5.6 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. با افزایش سطح شوری، وزن خشک ریشه افزایش یافت. بیشترین مقدار عملکرد میوه و ارتفاع گیاه از سطح 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد که با تیمار 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار اختلاف معنی دار نداشت. کمترین مقدار عملکرد میوه و شاخص های رشد گیاه از تیمار شاهد (صفر کیلوگرم نیتروژن در هکتار) به دست آمد. بیشترین مقدار عملکرد و ارتفاع گیاه از سطح 120 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و 5.0 دسی زیمنس بر متر شوری به دست آمد. بیشترین مقدار وزن خشک اندام های هوایی و سطح برگ گوجه فرنگی از سطح 240 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و 5.0 دسی زیمنس بر متر شوری (تیمار شاهد) حاصل شد. کمترین مقدار شاخص های رشد گیاه در تیمار صفر کیلوگرم در هکتار نیتروژن و 5.6 دسی زیمنس بر متر شوری اندازه گیری شد. بیشترین وزن خشک ریشه از سطح 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و 5.6 دسی زیمنس بر متر شوری و کمترین مقدار آن از سطح 5.0 دسی زیمنس بر متر شوری و صفر کیلوگرم در هکتار نیتروژن به دست آمد. نتایج نشان داد در محیط های دارای آب آبیاری شور، مصرف متعادل نیتروژن می تواند سبب کاهش و تعدیل اثر نامطلوب شوری بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه گوجه فرنگی شود. ولی با افزایش سطح شوری آب آبیاری، مقدار نیتروژن مورد نیاز برای دستیابی به حداکثر عملکرد کاهش می یابد.

به منظور بررسی تاثیر پتاسیم و تنش خشکی بر شاخص های رشد و غلظت عناصر برگ در گیاه گلرنگ، آزمایشی گلخانه ای با 12 تیمار و سه تکرار، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه گروه خاک شناسی دانشگاه زنجان به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایشی شامل ترکیب چهار سطح پتاسیم (80، 130، 180 و 230 میلی گرم در کیلوگرم) و سه سطح تنش خشکی (100، 60 و 30 درصد ظرفیت مزرعه) بودند که به خاک گلدان های پنج کیلوگرمی اعمال گردیدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی منجر به کاهش ارتفاع گیاه و سطح برگ، وزن خشک اندام های هوایی و رطوبت نسبی برگ شد، ولی افزایش شاخص کلروفیل برگ را به همراه داشت. تنش خشکی هم چنین موجب کاهش غلظت روی، منگنز، مس، فسفر، نیتروژن و کلسیم، و افزایش غلظت آهن و پتاسیم برگ گردید. کاربرد پتاسیم موجب افزایش همه شاخص های مورد بررسی رشد در گیاه شد. پتاسیم هم چنین منجر به افزایش غلظت پتاسیم، آهن و مس و کاهش غلظت نیتروژن، فسفر، کلسیم، منگنز و روی گردید. به طورکلی، تنش خشکی منجر به کاهش تولید ماده خشک و به هم زدن تعادل یونی در گیاه گلرنگ شد. اما نتایج نشان داد که کاربرد پتاسیم در کاهش اثر سو تنش خشکی در گیاه گلرنگ موثر بود.

قارچ های میکوریزی قادرند با گیاهان همزیست شده و با جذب برخی عناصر و کاهش اثرهای سوء شوری و سمیت عناصر، باعث بهبود رشد گیاه شوند. در این تحقیق، تاثیر سطوح مختلف شوری و نسبت های Mg/Ca بر درصد کلونیزاسیون قارچ Glomus sp. و صفات رویشی گیاه سورگوم تحت شرایط گلخانه، به صورت آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بررسی گردید. فاکتورها شامل سطوح شاهد و تلقیح شده با میکوریز، سطوح شوری (2، 5 و 10 دسی زیمنس بر متر) و نسبت های Mg/Ca (0.5، 1، 2 و 4) بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و طول اندام هوایی کاهش یافت؛ اما میزان کاهش این صفات در گیاهان میکوریزی نسبت به گیاهان شاهد به طور معنی داری (p<0.05) کمتر بود. میزان کلونیزاسیون در شوری 10 دسی زیمنس بر متر از 17.62 (شاهد) به 67.30 درصد کاهش یافت. با افزایش نسبت Mg/Ca، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و هم چنین درصد کلونیزاسیون افزایش یافت، که افزایش وزن تر و خشک در گیاهان تلقیح شده بیشتر بود. با توجه به نتایج مقایسه میانگین اثرهای متقابل نسبت Mg/Ca با میکوریز، درصد کلونیزاسیون به طور معنی داری افزایش یافت. به نظر می رسد که تلقیح نقش مهمی در افزایش پارامترهای رشد و کاهش آثار سوء شوری و منیزیم در گیاه سورگوم دارد.

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف مس و روی بر جذب عناصر کم مصرف (مس، روی، آهن و منگنز) و پر مصرف (فسفر) در ریشه و شاخساره گیاه دارویی مرزه، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح مس (صفر، 5 و 25 میلی گرم مس در کیلوگرم از منبع سولفات مس) و سه سطح روی ( صفر، 10 و 50 میلی گرم روی در کیلوگرم خاک از منبع سولفات روی) به همراه ترکیبی از تمام سطوح فوق (در مجموع 9 تیمار) بودند. نتایج نشان دادکه کاربرد سطوح کفایت روی (10 میلی گرم بر کیلوگرم) موجب افزایش 36.85، 20.53 و 08.66 درصدی به ترتیب غلظت روی، مس و منگنز شاخساره گردید. هم چنین کاهش 38.8، 09.12 و 99.51 درصدی به ترتیب در غلظت مس، آهن و منگنز تحت تاثیر 50 میلی گرم بر کیلوگرم روی مشاهده شد. کاربرد سطوح کفایت مس نیز (5 میلی گرم مس در کیلوگرم خاک) باعث افزایش 5.118، 76.19 و 21.63 درصدی به ترتیب غلظت مس، روی و منگنز شد ولی سطوح زیاد بود مس (25 میلی گرم بر کیلوگرم) به کاهش 20.15 و 99.7 درصدی غلظت روی و آهن و افزایش 89.201 درصدی غلظت منگنز شاخساره منجر گردید. مقدار فلزات مس و روی در داخل اسانس قابل تشخیص نبود. به طورکلی نتایج این مطالعه نشان دادکه برهمکنش منفی بین مس، روی و آهن در سطوح بالاتر کاربرد مس و روی اتفاق افتاده است، لذا در مزارع تحت کشت مرزه که دارای کمبود مس و روی هستند باید این مساله را در نظر گرفت که استفاده توام این دو عنصر در سطوح بالا صورت نگیرد. هم چنین به دلیل انتقال ناچیز عناصر به داخل اسانس، کشت و کار آنها در خاک های آلوده، می تواند مورد توجه قرار گیرد.

سبزی های برگی به عنوان یکی از مهم ترین اجزای رژیم غذایی انسان، دارای بیشترین سهم استفاده از کودهای نیتروژن بوده و بیش از سایر فرآورده ها در معرض خطر انباشتگی نیترات قرار دارند. به منظور بررسی تاثیر تغذیه روی و زمان برداشت بر کاهش انباشت نیترات و فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز در دو گیاه کاهو و اسفناج، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در محلول غذایی هوگلند و آرنون با دو سطح روی (7 و 50 میکروگرم در لیتر) و دو زمان برداشت (29 و 46 روز) انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش غلظت روی، غلظت نیترات در اندام هوایی کاهو در هر دو زمان برداشت و غلظت نیترات در ریشه گیاه در زمان برداشت دوم کاهش یافت، در حالی که کاهش غلظت نیترات در ریشه و اندام هوایی اسفناج مشاهده نشد. در هر دو گیاه کاربرد مقدار زیاد روی سبب افزایش فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز گردید. نتایج هم چنین نشان داد که گذشت زمان موجب کاهش فعالیت آنزیم و افزایش انباشت نیترات در هر دو گیاه شد. نتایج این پژوهش نشان داد متابولیسم نیترات در گیاهان تحت تاثیر فعالیت آنزیم نیترات ردوکتاز بوده و فعالیت این آنزیم نیز تحت تاثیر نوع گیاه، زمان برداشت و عناصر غذایی از جمله غلظت عنصر روی است.

گوجه فرنگی گیلاسی، با میوه های کوچک، یکی از واریته های گوجه فرنگی است که سرشار از ویتامین های مختلف از جمله ویتامین C، A و K و عوامل آنتی اکسیدان همچون لیکوپن می باشد و به همین جهت از اهمیت بالای دارویی و غذایی برخوردار است. این تحقیق به منظور بهینه سازی محیط کشت ریزازدیادی این گیاه از طریق تکنیک کشت تک گره در شرایط درون شیشه انجام گرفت. نتایج نشان داد که بهترین تیمار برای ریزازدیادی گیاه گوجه فرنگی گیلاسی با توجه به درصد باززایی، درصد ریشه زایی، طول ساقه، طول ریشه و تعداد میانگره، محیط کشت پایه MS حاوی یک میلی گرم در لیتر Kin به همراه یک میلی گرم در لیتر NAA بود که در آن طول ساقه و تعداد میانگره در میان تمامی تیمارها حداکثر بود. تمامی گیاهچه های منتقل شده به گلخانه زنده مانده و به مرحله باردهی رسیدند. بیشترین میانگین وزن میوه های هر بوته نیز مربوط به ریزنمونه های کشت شده در محیط کشت پایه MS حاوی یک میلی گرم در لیتر Kin به همراه یک میلی گرم در لیتر NAA بود.

در نظام های کشت بدون خاک، نسبت نیتروژن کاربردی در محلول های غذایی یکی از عوامل مهم در تولید گل ورد به شمار می آید. به منظور بررسی نسبت های منابع مختلف نیتروژن کاربردی برغلظت عناصر معدنی و عمرگل جایی گل ورد، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت نسبت مختلف اوره: آمونیوم: نیترات (0:100:0، 50:50:0، 0:0:100، 50:0:50، 50:25:25، 70:15:15 و 100:0:0)، با سه تکرار و دو مشاهده در هر تکرار در یک گلخانه تجاری پرورش گل ورد در شهر یاسوج انجام گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش آمونیوم و اوره در محلول غذایی، غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم به شدت کاهش یافت. کمترین غلظت کلسیم در گیاهان تغذیه شده با محلول غذایی حاوی نسبت 0:100:0 اوره: آمونیوم: نیترات مشاهده گردید. با افزایش نسبت نیترات در محلول غذایی، غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم و کلسیم افزایش یافت. غلظت آهن، روی و مس با افزایش میزان اوره و آمونیوم در محلول های غذایی کاهش شدیدی را نشان داد؛ ولی با افزایش نسبت نیترات در محلول غذایی افزایش یافت. هم چنین، با افزایش میزان اوره در محلول غذایی، عمر گل جایی کاهش یافت. به طوری که کمترین عمر گل جایی در گیاهان تغذیه شده با محلول غذایی حاوی 100% اوره به مقدار 1.11 روز مشاهده گردید. بیشترین عمر گل جایی در گیاهان تغذیه شده با محلول غذایی حاوی نسبت 50:25:25 اوره: آمونیوم: نیترات به مقدار 6.17 روز مشاهده گردید. به طورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که نسبت 70:15:15 و 50:25:25 اوره: آمونیوم: نیترات جهت بهبود کمیت و کیفیت گل ورد در نظام کشت بدون خاک مناسب می باشد.

به منظور مطالعه اثر تنظیم کننده رشد فورکلرفنورون (CPPU) بر خصوصیات کیفی گل رز بریدنی رقم آوالانش (Rosa hybrida cv. Avalanche)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار به اجرا در آمد. در این آزمایش، فاکتور اول شامل غلظت تنظیم کننده رشد CPPU در چهار سطح (صفر، 25، 50 و 100 میلی گرم در لیتر) و فاکتور دوم مکان کاربرد CPPU (روی جوانه و بالای جوانه همراه با برش سطحی یک سانتی متری بالای پوست شاخه) بود. نتایج نشان داد که تاثیر CPPU بر رویش جوانه، زمان گل دهی، طول و قطر شاخه گل، قطر گل، تعداد میانگره و وزن تر و خشک شاخه گل در سطح احتمال 1% معنی دار است. سریع ترین زمان رویش جوانه و گل دهی و هم چنین بیشترین طول و قطر شاخه گل و وزن تر و خشک شاخه در تیمار 50 میلی گرم در لیتر CPPU به دست آمد. با این حال، مکان کاربرد CPPU روی شاخه، تاثیر معنی داری بر صفات مورد بررسی نشان نداد. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، کاربرد تنظیم کننده رشد CPPU می تواند سبب افزایش نمو جوانه های تحتانی و بهبود خصوصیات کیفی شاخه های گل رز هیبرید گردد.

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر غلظت های مختلف اسید هیومیک (صفر، 100، 500 و 1000 میلی گرم در لیتر) و زمان های مختلف محلول پاشی (1، 2، 3 و 4 هفته یکبار محلول پاشی) بر رشد و عملکرد گل بریده شب بو «رقم هانزا» به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 16 تیمار و 7 تکرار صورت گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها در گیاهان مورد بررسی، تفاوت معنی داری را در تعداد برگ، ارتفاع گیاه و میزان کلروفیل اندازه گیری شده در غلظت های مختلف اسید هیومیک نشان داد. در حالی که زمان های مختلف محلول پاشی نتایج معنی داری را در صفات اندازه گیری شده نشان ندادند. هم چنین، مدت زمان تا اولین گل دهی در گیاهان تیمار شده با غلظت های مختلف اسید هیومیک کوتاه گردید. بیشترین تعداد روز تا گل دهی (139 روز) مربوط به تیمار شاهد بود که اختلاف معنی داری را با تیمارهای 500 و 1000 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک نشان داد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر غلظت بر میزان فلورسانس حداکثر (Fm) و اثر زمان های مختلف محلول پاشی بر فلورسانس حداقل (F0) و فلورسانس متغیر (Fv) اختلاف معنی داری را در سطح احتمال 5% داشت. بیشترین مقدار فلورسانس حداکثر، حداقل و متغیر (به ترتیب 58.1453، 16.270 و 42.1183) در تیمار 500 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک به دست آمد. عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی (Fv/Fm) اختلاف معنی داری را در تیمارهای مختلف آزمایشی نشان نداد.

با توجه به تاثیر بستر ریشه زایی بر ریشه زایی قلمه گیاهان مختلف، پژوهشی با هدف بررسی تاثیر بسترهای ریشه زایی ماسه، ماسه+کوکوپیت، ماسه+پرلایت، کوکوپیت+پرلایت و ماسه+کوکوپیت+پرلایت بر ریشه زایی قلمه های درختچه شیشه شور مجنون، در دهه آخر مرداد سال 1389 طرح ریزی شد. پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. قلمه ها پس از اعمال زخم زنی در قسمت ته آنها، تحت شرایط سیستم مه افشان کشت شدند. پس از 45 روز، فاکتورهای درصد ریشه زایی، درصد زنده مانی قلمه های ریشه دار پس از انتقال به گلدان، تعداد ریشه، بلندترین طول ریشه، میانگین طول ریشه، تعداد شاخه های جدید و وزن خشک ریشه در قلمه های خارج شده از بستر بررسی شد. نتایج نشان داد که اثر بسترهای ریشه زایی بر طول بلندترین ریشه، میانگین طول ریشه، درصد زنده مانی قلمه های ریشه دار شده و تعداد شاخه های جدید معنی دار بود. از لحاظ آماری، بیشترین میانگین طول ریشه در بستر ماسه+کوکوپیت و بلندترین طول ریشه در بسترهای ماسه، ماسه+ کوکوپیت و کوکوپیت+پرلایت حاصل شد. بالاترین درصد زنده مانی قلمه ها پس از انتقال به گلدان از قلمه های ریشه دار شده در بسترهای ماسه+کوکوپیت، ماسه+پرلایت و ماسه+کوکوپیت+پرلایت به دست آمد. با توجه به مشاهدات و نتایج به دست آمده می توان بستر ماسه+کوکوپیت را در بین بسترهای مورد مطالعه، بستر مناسبی به منظور ریشه زایی قلمه های گیاه شیشه شور مجنون تحت شرایط سیستم مه افشان معرفی نمود.