با توجه به چالش های نظام سلامت و در راستای اهداف و سیاست های آموزشی و پژوهشی کلان کشور (سیاست های کلی سلامت 2014 و سند چشم انداز ایران 2004) و با استفاده از امکانات و دانش موجود، به منظور تربیت پزشکان حاذق، با مسوولیت و پاسخگو و نیز در جهت یاددهی و یادگیری بر مبنای اصول اخلاق پزشکی و تعهد حرفه ای پزشکی (کوریکولوم های آموزش تخصصی 2008)؛ و با توجه به اینکه طبق مطالعات « به نظر می رسد که برنامه های دکترای تخصصی در شکل فعلی آن با توجه به رسالت، محتوا و طول دوره، پاسخگوی تمام نیازهای کشور نمی باشد» (صادقی راد، 2009) ارائه ی روشی نوین در آموزش، پسخوراند و ارزیابی میزان عمل به آموخته ها به دستیاران کشیک در بخش های بالینی برای تامین، حفظ و ارتقای سطح سلامت جامعه ضروری به نظر می رسد.