آموزش پرستاری
سال:1397 | دوره:7 | شماره:6 |تعداد مقالات:9

مقدمه: هم دلی پرستاران با بیماران، به عنوان رفتاری اخلاقی در راستای فرهنگ سازی اهدای عضو، همواره مدنظر برنامه ریزان بخش سلامت بوده است. از این رو مطالعه ی همدلی پرستاران با بیماران و نگرش آنان نسبت به اهدای عضو از اهداف اصلی آموزش پرستاری می باشد و این مطالعه با هدف تعیین ارتباط همدلی پرستاران با بیماران و نگرش آنها نسبت به اهدای عضو در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های استان اصفهان انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر، توصیفی-مقطعی با مشارکت 348 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه در بیمارستان های استان اصفهان در سال 1397 با انتخاب روش نمونه گیری خوشه ای انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه همدلی پرستاران با بیماران Jeffersonو پرسش نامه نگرش به اهدای عضو Tihana استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی Pearson، ضریب رگرسیون و مدل رگرسیون معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای SPSS و AMOS نسخه 22 در سطح معنی داری (05/0>P) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار همدلی پرستاران با بیماران (37/2± 26/39)، میانگین و انحراف معیار نگرش نسبت به اهدای عضو در پرستاران بخش ویژه (34/6± 46/50) بود، هم چنین ارتباط متغیر همدلی پرستاران با بیماران (653/0 =r و 01/0> P)، مولفه های دیدگاه گیری (781/0=r و 001/0>P)، مراقبت همدلانه (667/0=r و 01/0> P) و خود را به جای بیمار نهادن (598/0 =r و 01/0> P) با نگرش نسبت به اهدای عضو در پرستاران بخش ویژه معنادار به دست آمد و در مجموع 56 درصد از واریانس نگرش نسبت به اهدای عضو در پرستاران بخش ویژه از طریق مولفه های متغیر همدلی پرستاران با بیماران در مدل پژوهش حاصل از آزمون معادلات ساختاری تبیین شد. نتیجه گیری: از آن جایی که ارتباط متغیر همدلی و مولفه های آن با نگرش پرستاران نسبت به اهدای عضو معنی دار است. لذا با توجه به یافته های مطالعه، به نظر می رسد با آموزش همدلی پرستاران با بیماران می توان نگرش مثبت آنان را نسبت به اهدای عضو تقویت کرد و نیازمندی به پیوند عضو را برطرف نمود، هم چنین پیشنهاد می شود، در مطالعات بعدی اثر متغیر هم دلی پرستاران با بیماران بر نگرش نسبت به اهدای عضو پرستاران به صورت مطالعه ای مداخله ای بررسی شود.

مقدمه: با توجه به پیشرفت سریع در زمینه ی جراحی های کم تهاجمی باید از برنامه های آموزشی جدیدی برای هم سطح شدن دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل با نقش های جدید خود استفاده شود. لذا هدف از این مطالعه تعیین تاثیر استفاده از کتابچه ی اصول جراحی لاپاراسکوپی در ارتقای آگاهی دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل در حیطه های مراقبتی جراحی لاپاراسکوپی بود. روش کار: مطالعه حاضر، از نوع نیمه تجربی بود و نمونه گیری به روش سرشماری و با حضور تمام دانشجویان ترم 8 کارشناسی پیوسته اتاق عمل (28 نفر) در دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1397 انجام شد. در این پژوهش میزان آگاهی دانشجویان قبل و بعد (فاصله ی زمانی 30 روز) از آموزش اصول جراحی لاپاراسکوپی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته اندازه گیری و برای تعیین تاثیر استفاده از کتابچه بر میزان آگاهی دانشجویان از آزمون تی-زوجی استفاده شد. محتوای کتابچه حاضر با الگوبرداری از کوریکولوم اصول جراحی لاپاراسکوپی رزیدنت های جراحی تهیه و استفاده شد. یافته ها: قبل از مداخله میانگین و انحراف معیار نمرات آگاهی دانشجویان درحیطه ی مراقبت های قبل از عمل، حین عمل و بعد از عمل به ترتیب15/942± 213/08، 18/61± 212/04، 32/53± 217/14 بود که این نمرات بعد از مداخله به ترتیب به مقادیر 16/78± 274/62، 57/16± 245/37، 22/85 ± 245رسید که یک افزایش معنی دار در تمام حیطه ها را نشان می دهد (p<0/001). نتیجه گیری: از آنجا که آگاهی دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل در مورد اصول جراحی لاپاراسکوپی در تمام حیطه ها قبل از استفاده از کتابچه ی آموزشی پایین بود و استفاده از کتابچه ی آموزشی باعث ارتقای آگاهی دانشجویان در حیطه های مراقبتی جراحی لاپاراسکوپی شد. به کارگیری آن در برنامه آموزشی دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل پیشنهاد می شود.

مقدمه: آموزش پرستاری به عنوان بخشی از نظام آموزش عالی در دهه های اخیر در جهان با سرعت زیادی درحال گسترش است. با توجه به اینکه کشور ایران هنوز در ابتدای توسعه رشته انفورماتیک پرستاری است، راه اندازی این رشته امری ضروری به نظر می رسد تا با بهره گیری از خدمات ارایه شده توسط متخصصان این رشته، پرستاری در حیطه های آموزشی، پژوهشی، بالینی و مدیریتی ارتقا یابد. هدف از این مطالعه طراحی برنامه درسی کارشناسی ارشد انفورماتیک پرستاری در ایران میباشد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه ترکیبی است. جامعه پژوهش را 45 نفر از متخصصین پرستاری و انفورماتیک پزشکی تشکیل دادند و نمونه گیری به صورت هدفمند و گلوله برفی انجام شد. جمع آوری اطلاعات ابتدا براساس مرور متون و بررسی تجارب جهانی وسپس با استفاده از روش دلفی و از طریق ارسال پرسشنامه ها به ایمیل شرکت کنندگان در سه مرحله انجام شد. جهت نهایی سازی دروس، از یک جلسه ویدئو کنفرانس آنلاین با مشارکت 20 نفر از خبرگان استفاده شد. یافته ها: 81 % از صاحب نظران طراحی دوره آموزشی رشته انفورماتیک پرستاری را ضروری دانستند و دیدگاه خود را در ارتباط با انفورماتیک پرستاری مثبت اعلام کرده و آن را زمینه ساز رشد حرفه ای دانش موجود دانستند. برنامه درسی این رشته تخصصی به صورت 12 واحد دروس کمبود یا جبرانی، 16 واحد دروس اختصاصی اجباری، 14 واحد دروس اختصاصی اختیاری، 4 واحد پایان نامه و کارگاه های الزامی طراحی شد. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که طراحی برنامه درسی کارشناسی ارشد انفورماتیک پرستاری ضرورت و نیاز احساس شده توسط خبرگان می باشد. برنامه درسی طراحی شده به عنوان یک برنامه پیشنهادی جهت تاسیس یک گرایش از رشته پرستاری به وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی پیشنهاد شد.

مقدمه: اختلال افسردگی با شیوعگسترده ای با حدود 25-10 درصد برای زنان و 12-10 درصد برای مردان در طول عمر به عنوان سرماخوردگی روانی از سال ها پیش معروف بوده است. دوره ی تحصیلی دانشگاهی به واسطه ی حضور عوامل متعدد، دوره ی فشارزایی بوده و احتمال رخ دادن افسرگی در آن بسیار شایع است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی به شیوه ی گروهی بر افسردگی و استرس ادراک شده دانشجویان دختر انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دختر دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل بودند. از این میان به شیوه نمونه گیری هدفمند 30 آزمودنی به کمک پرسشنامه افسردگی بک انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت رفتار درمانی دیالکتیکی به شیوه ی گروهی قرار گرفت. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس افسردگی بک و مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران استفاده شد که در پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 24 و تحلیل کوواریانس مانکوا در سطح معناداری 05/0P< تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که رفتار درمانی دیالکتیکی در بهبود افسردگی(801/0P=) و استرس ادراک شده(023/0P=) دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی موثر بوده است. نتیجه گیری: بنابر نتایج بدست آمده، رفتار درمانی دیالکتیکی به شیوه گروهی، می تواند موجب بهبود افسردگی و استرس ادراک شده دانشجویان دختر شود. بنابراین، این مداخله به عنوان درمانی موثر در بهبود این نشانه ها می تواند کاربرد داشته باشد و می توان با اجرای آن به بهبود وضعیت مبتلایان به افسردگی کمک کرد.

مقدمه: شناسایی و سنجش میزان اصول خودکارآمدی بالینی و تعلق پذیری به محیط بالینی می تواند، در ارتقای ارزش ها و عمکرد حرفه ای در محیط های بالینی کمک کننده باشد. روش: این پژوهش مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی-همبستگی است، که 230 نفر به عنوان نمونه پژوهش وارد مطالعه شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای شامل سه بخش فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودکارآمدی بالینی پرستاری و پرسشنامه تعلق پذیری بالینی پرستاری جمع آوری شده و با نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 19 و شاخص های مرکزی، پراکندگی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 درنظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین کل نمره خودکارآمدی بالینی(87/41 ± ) 23/214 و میانگین کل تعلق پذیری بالینی (54/15 ± ) 67/113 بوده است و دانشجویان از خودکارآمدی بالینی و تعلق پذیری بالینی بالایی برخوردار بوده اند. علاوه بر این بین خودکارآمدی بالینی و تعلق پذیری به محیط بالینی از نظر آماری ارتباط مستقیم و معناداری وجود داشته است (001/0>p) به طوری که با افزایش میزان تعلق پذیری به محیط بالینی، خودکارآمدی نیز افزایش داشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه فوق که حاکی از میزان بالای حس تعلق پذیری به محیط بالینی و خودکارآمدی بالینی در دانشجویان پرستاری است، نشان دهنده برقراری ارتباط صحیح و اصولی در جامعه مورد مطالعه با محیط های آموزش بالینی می باشد. داشتن ارتباط مناسب مدرسان و پرسنل مراکز آموزش بالینی و برنامه ریزی صحیح می تواند حس تعلق به محیط بالینی و خودکارآمدی بالینی را در دانشجویان افزایش دهد و در نتیجه می تواند بر یادگیری و ادامه کار و حتی ادامه تحصیل در این رشته را نیز تاثیر گذار باشد.

مقدمه: پرستاران به عنوان یکی از اعضای تیم مراقبت با استرس های شغلی مواجه هستند تداوم این موقعیت منجر به افسردگی آنان می گردد، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی به شیوه شناختی-رفتاری بر افسردگی پرستاران در سال 1396 انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی میدانی شاهدار تصادفی شده، 40 نفر از پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه قرار گرفتند. پرستاران گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 5/1 ساعته آموزش گروهی به روش شناختی رفتاری را دریافت کردند. پرستاران هر دو گروه پرسشنامه افسردگی بک را قبل، بلافاصله و دو ماه بعد از مداخله تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 18 و آزمون های آماری t مستقل، آنالیز واریانس درون گروهی، تعقیب بنفرونی، من ویتنی یو، فریدمن و ویلکاکسون و تست دقیق فیشر در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره افسردگی در پرستاران گروه آزمایش بلافاصله و دو ماه بعد از مداخله نسبت به قبل از آن و در پرستاران گروه کنترل بلافاصله بعد از مداخله نسبت به قبل از آن به طور معنی داری کاهش داشت (05/0p<) ولی میانگین تغییرات نمره افسردگی قبل و بلافاصله بعد از مداخله و همچنین قبل و دوماه بعد از مداخله در پرستاران گروه آزمایش نسبت به کنترل به طور معنی داری بیشتر کاهش داشته است (05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج، می توان از این روش درمانی به عنوان یک فعالیت درمانی موثر در کاهش افسردگی پرستاران در جهت پیشبرد اهداف بهداشتی و مراقبتی استفاده کرد.

مقدمه: در هر کشور، برنامه های مختلف آموزش پرستاری وجود دارد که ریشه در آداب و رسوم آنها دارد. مقایسه برنامه های مختلف آموزشی، محتوا و کیفیت برنامه درسی را ارتقا می بخشد. این مطالعه با هدف مقایسه برنامه آموزشی دوره کارشناسی پرستاری ایران با دانشگاه اسلامی بین المللی مالزی انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی-تطبیقی در سال 1397، برای مقایسه ساختار برنامه آموزشی کارشناسی پرستاری ایران و دانشگاه اسلامی بین المللی مالزی انجام شده است. از مدل بردی (Beredy) برای مقایسه داده ها، استفاده شده است. یافته ها: طول دوره، تعداد واحد درسی و غالب محتوی دروس دوره کارشناسی پرستاری در دانشگاه ایران و مالزی مشابه هم هستند. اما در جزییات اهداف، رسالت و چشم انداز، نحوه و سیستم پذیرش، سبک چینش برنامه درسی در دو دانشگاه تفاوتهایی وجود دارد. در کشور مالزی، پذیرش دانشجو به صورت غیر متمرکز همراه با انجام مصاحبه و دارای سیستم آموزش غیر دولتی همراه با ارائه پروژه خدمات اجتماعی و پروژه نهایی در پایان دوره است. اما در ایران، پذیرش دانشجو، به صورت متمرکز بدون انجام مصاحبه همراه با سیستم آموزشی دولتی و غیر دولتی است. نتیجه گیری: تفاوت های عمده برنامه آموزشی دو کشور در نحوه پذیرش دانشجو، سبک چینش برنامه درسی و ارائه پروژه نهایی در پایان دوره است. اما از لحاظ تعداد واحد درسی و محتوی درسی دو کشور مشابه هستند. تغییر در برنامه کارشناسی پرستاری، با تاکید بر مصاحبه ورودی جهت انتخاب داوطلبین شایسته تر، هم چنین گنجاندن واحد های درسی تئوری های پرستاری و پرستاری سالمندان در برنامه های این دوره ضروری می باشد.

مقدمه: کیفیت خدمات پرستاران به طور مستقیم با اثر بخشی خدمات درمانی در ارتباط می باشد؛ از آن جایی که پرستاران مهم ترین گروه ارائه دهنده خدمات به بیماران هستند، باید از کیفیت زندگی بالایی برخوردار باشند تا شاهد بهبود کیفیت خدمات درمانی باشیم. لذا هدف از مطالعه، تعیین کیفیت زندگی پرستاران شاغل بیمارستان های شهرستان کاشمر در سال 1397 می باشد. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی با حجم نمونه 230 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرستان کاشمر که از طریق نمونه گیریسرشماری انتخاب شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از فرم جمعیت شناختی و پرسش نامه کیفیت زندگی توسط پرستاران واجد شرایط تکمیل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی پرستاران 11. 55 ± 65. 39 و سطح کیفیت زندگی در پرستاران در حد متوسط می باشد. طبق نتایج فقط 17درصد پرستاران دارای سطح کیفیت زندگی بالایی بودند. بالاترین نمره در بین ابعاد چهارگانه کیفیت زندگی مربوط به بعد جسمی می باشد. همچنین پرستاران بخش اداری و ستاد بالاترین نمره کیفیت زندگی را کسب کردند. جنسیت، وضعیت استخدامی، پست سازمانی، نوع شیفت کاری، میزان علاقه به پرستاری، میزان ساعت کاری روزانه و میزان ساعت مطالعه در نمره کیفیت زندگی موثر می باشند (P> 0/05). نتیجه گیری: به نظر می رسد توجه به نیازها و خواسته های پرستاران و اصلاح مشکلات آنان باتوجه به نظراتشان اهمیت زیادی در بهره وری بیمارستان ها داشته باشد. بنابراین برنامه ریزی ها باید متمرکز بر عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی پرستاران از جمله ویژگی های جمعیت شناختی آنها باشد.

مقدمه: موضوع یاددهی-یادگیری فارماکولوژی برای دانشجویان پرستاری مساله بسیار مهمی است. با توجه به این مساله که کارآموزی فارماکولوژی بالینی، به عنوان یک واحد درسی جدید ارائه شده و نتایج جست و جوهای گسترده حاکی از عدم ارائه یک روش مناسب برای ارائه اثر بخش آن است، هدف از گزارش حاضر سیر فرآیند اجرایی و تغییر در رویکردهای مرتبط با این واحد درسی بالینی در دانشکده پرستاری و مامایی بجنورد، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی است. روش کار: این واحد ابتدا به صورت کارآموزی سنتی ارائه می گردید؛ سپس، علاوه بر کارآموزی Log Book آموزشی و نقشه مفهومی، به کارگیری متخصص داروسازی بالینی به شیوه ارائه آن اضافه گردید و نهایتا به تاسیس مرکز مهارت های دارویی در دانشکده پرستاری و مامایی ختم گردید. تا کنون و بعد از 2 سال از راه اندازی این مرکز از فضای آموزشی ایجاد شده جهت آموزش تقریبا 250 نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی پرستاری و کارشناسی ارشد پرستاری سالمندی، کارشناسی هوشبری، و دکترای حرفه ای پزشکی استفاده شده است. نتیجه گیری: به نظر می رسد یکی از اهرم های ارتقا کیفیت مهارت های پرستاری تجدید نظر و نوآوری در آموزش دانشجویان است. همچنین باید محتوای آموزش های نظری و کارآموزی های آن ها ارتقا یافته تا توانایی آن ها در جهت تامین نیازمندهای واقعی جامعه افزایش یابد.