آموزش پرستاری
سال:1394 | دوره:4 | شماره:2 (پیاپی 12) |تعداد مقالات:8

مقدمه: ارزشیابی عملی ساختار یافته عینی، مهارتهای بالینی را در موقعیتهای شبیه سازی شده ارزشیابی می کند. در این میان وجود اضطراب منجر به کاهش توانایی مقابله با موقعیت امتحان می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر ارزشیابی ساختار یافته عینی با نظارت مستقیم و غیر مستقیم در دانشجویان پرستاری انجام شد.روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که نمونه آن را 50 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد تشکیل می داد، که در سال تحصیلی 94-1393 توسط سرشماری انتخاب شدند. دانشجویان بصورت تصادفی در دو گروه قرار گرفته و اضطراب امتحان آنان طی ارزشیابی ساختاریافته عینی بررسی شد. در یک گروه ارزشیابی تحت نظارت مستقیم و در گروه دیگر با نظارت غیر مستقیم صورت گرفت. ابزار گردآوری داده، پرسشنامه مشخصات فردی و اضطراب امتحان ساراسون بود. تجزیه و تحلیل داده ها با محاسبه میانگین و انحراف معیار نمرات دو گروه و مقایسه ها با آزمون تی زوجی توسط نرم افزار SPSS ویرایش 17 انجام شد.یافته ها: میانگین نمرات اضطراب امتحان قبل از آزمون، در گروه تحت نظارت غیرمستقیم و 29.25±5.23 در گروه تحت نظارت مستقیم 28.22±8.42 بود که در آزمون t تفاوت معناداری نداشتند .(p>0.001) بعد از آزمون ساختاریافته عینی نمره اضطراب امتحان درگروه تحت نظارت غیرمستقیم به 24.34±3.53 کاهش معنادار یافت (t=-3.15, p<0.05) میانگین نمرات اضطراب امتحان در گروه تحت نظارت مستقیم بعد از آزمون 24.16±7 بدست آمد که آزمون آماری این کاهش را در دو گروه معنادار نشان داد (t=4.55, p<0.004). آزمون تی زوجی اختلاف میانگین نمرات اضطراب امتحان قبل و بعد از ارزشیابی را در هر دو گروه معنادار نشان داد (p=0.005) نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ارزشیابی موثر می تواند اضطراب امتحان را کاهش دهد. با توجه به میانگین بالاتر ارزشیابی با نظارت غیر مستقیم از طریق تصاویر شبکه ای دوربین های مداربسته پیشنهاد می گردد در ارزشیابی درسی علوم پزشکی به آن توجه بیشتری نمایند.

مقدمه: آموزش پرستاری وظیفه آماده سازی دانش آموختگان با کفایتی را بر عهده دارد که بتوانند در محیط در حال تغییر جامعه و بالین، نیازهای مددجویان را تشخیص داده و در پرتو استفاده از بهترین شواهد علمی، مناسب ترین مراقبتها را ارائه دهند؛ لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر شواهد بر تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری انجام شده است.روش: این پژوهش به صورت نیمه تجربی؛ قبل و بعد از مداخله بر روی تمامی 43 دانشجوی کارشناسی پرستاری سال سوم و چهارم دانشگاه علوم پزشکی زابل که به صورت سرشماری انتخاب شده بودند در سال 1393-1392 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه 34 سوالی تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم ب بود. برنامه آموزشی پرستاری مبتنی بر شواهد در قالب دو کارگاه برای افراد اجرا شد؛ پس از گذشت 45 روز پرسشنامه تفکر انتقادی مجددا تکمیل شد و اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 17 و آمار توصیفی و آمار استنباطی در سطح معنی داری (p£0.05) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره کل تفکر انتقادی دانشجویان قبل از مداخله از 10.30±3.82 به 12.04±3.25 بعد از مداخله ارتقا پیدا کرده بود که براساس نتایج آزمون آماری t-paired معنی دار بود (p=0.001) بررسی مولفه های تفکر انتقادی به طور جداگانه نشان داد که نمره مولفه های ارزشیابی، تجزیه و تحلیل، استنباط و استدلال قیاسی بعد از مداخله افزایش داشته است که تنها در مولفه ارزشیابی (p=0.003) و استدلا ل قیاسی (p=0.001) معنی دار بوده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه به کارگیری روش مبتنی بر شواهد در آموزش پرستاری می تواند منجر به توسعه مهارت های تفکر انتقادی شود. از آنجایی که در روش مبتنی بر شواهد یادگیرنده نقش فعالی در یادگیری خود دارد بنابراین منجر به ارتقای تفکر در سطوح بالای یادگیری می شود.

مقدمه: میزان انگیزه یادگیری و عزت نفس دانشجویان پرستاری به دلایل مختلفی مانند نگرش منفی افراد جامعه نسبت به رشته، شکاف بین تئوری و عمل و عدم رضایت از محیط بالینی پایین می باشد. آموزش مهارت های زندگی می تواند زمینه را برای افزایش عزت نفس و در نتیجه ارتقای انگیزه یادگیری آنان فراهم آورد. هدف مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر انگیزه یادگیری (درونی و بیرونی)، پیشرفت تحصیلی و عزت نفس دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز می باشد.روش: در این پژوهش نیمه تجربی پیش و پس آزمون با گروه کنترل، 160 نفر از دانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری مامایی تبریز و مراغه در سال تحصیلی 93-1392 شرکت نمودند. پس از انتخاب تصادفی دو دوره از بین ورودی های مختلف و اجرای پیش آزمون، دانشجویان به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی کلاس های آموزشی مهارت های زندگی را گذراندند. از مقیاسهای انگیزه تحصیلی هارتر، عزت نفس رزنبرگ و مقایسه میانگین نمرات دو ترم تحصیلی قبل و بعد از مداخله به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی (فراوانی و میانگین) و استنباطی (تی مستقل و وابسته، کوواریانس و مجذور کای) و نرم افزار 21 Spss تجزیه تحلیل گردید.یافته ها: پس از آموزش مهارت های زندگی، افزایش معنی داری بین میانگین و انحراف معیار نمرات پیش آزمون و پس آزمون انگیزه یادگیری درونی، عزت نفس، پیشرفت تحصیلی در گروه تجربی مشاهده گردید (p<0.05)با تعدیل تاثیر نمرات پیش آزمون، اختلاف بین میانگین نمرات پس آزمون پیشرفت تحصیلی، انگیزه یادگیری درونی و عزت نفس دانشجویان در دو گروه تجربی و کنترل معنی دار (p<0.01) است بطوری که مداخله به ترتیب 18%، 5%، 11% و 71% تغییرات واریانس انگیزه یادگیری درونی و بیرونی، پیشرفت تحصیلی و عزت نفس را تبیین می کند.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بر انگیزه درونی، پیشرفت تحصیلی و عزت نفس دانشجویان پرستاری موثر بوده است، لذا لزوم توجه بیشتر به آموزش مهارت های اجتماعی آشکار می شود. پیشنهاد می شود دانشگاه های علوم پزشکی نسبت به برگزاری برنامه هایی برای آموزش مهارت های زندگی و ارتقای سلامت روان به همراه مشاوره های تحصیلی اهتمام بیشتری بورزند.

مقدمه: تدارک و طراحی برنامه های آموزش مداوم، مطابق با نیازهای آموزشی گروه های هدف، از اولویتهای مهم اجرای برنامه ها بوده که همواره از طرف جامعه پزشکی مورد تاکید قرار گرفته است. مطالعات انجام شده در زمینه شناسایی نیازهای آموزشی درکشور اندک است. هدف مطالعه حاضر، تعیین و اولویت بندی نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان بود.روش: این مطالعه پیمایشی به روش نیاز سنجی دلفی طی سه مرحله در سال 1390 انجام شد. نیازهای آموزشی توسط 40 نفراز اعضای هیات علمی صاحب نظر از متخصصین بالینی، پرستاری و مامایی، علوم پایه، بهداشت و پیراپزشکی (هر گروه10نفر) تعیین و اولویت بندی گردیدند، روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بود. سه پرسشنامه برای جمع آوری و امتیاز بندی داده ها استفاده شد.یافته ها: پنج اولویتهای اول نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی بالینی شامل؛ جستجوی منابع، کتابخانه دیجیتالی، فن مقاله نویسی به زبان فارسی و انگلیسی، روش تحقیق پیشرفته و روش تدریس مقدماتی وپیشرفته بود. همچنین نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی پرستاری ومامایی؛ مکالمه زبان انگلیسی، ارسال مقالات به مجلات خارجی، کتابخانه دیجیتالی، روشهای آموزش بالینی و روشهای نوین تدریس؛ تعیین شدند. نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی علوم پایه روش تدریس مقدماتی وپیشرفته، مقاله نویسی به زبان انگلیسی، مهارتهای تدریس، روش تهیه کتابهای الکترونیک و سخنرانی به زبان انگلیسی و نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی بهداشت و پیراپزشکی جستجوی پیشرفته در منابع الکترونیکی و موتورهای جستجوگر، روش تدریس پیشرفته، کتابخانه دیجیتالی، کلاسهای مکالمه زبان انگلیسی و دوره های آموزشی کار با دستگاههای پیشرفته آنالیز بود.نتیجه گیری: بعضی از نیازهای آموزشی در گروه ها مشترک بود، اما برحسب تجربه، رشته تخصصی و نقشهای بالینی، آموزشی و مدیریتی تا حدودی تفاوت داشتند. تعیین و اولویت بندی نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی دانشکده های مختلف می تواند گام مهمی در طراحی برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای حرفه ای اساتید باشد و کیفیت آموزش را ارتقا دهد.

مقدمه: اخیرا استراتژی دانشجو محوری برای ارتقای کیفیت آموزش پرستاری و رفع برنامه درسی سنتی مورد توجه دانشکده های پرستاری قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین نحوه پیاده سازی استراتژی دانشجو محوری در برنامه درسی کارشناسی پرستاری آمریکا، کانادا و استرالیا و ارائه راهکارهای پیشنهادی برای عملیاتی کردن آن در برنامه درسی کارشناسی پرستاری ایران می باشد.روش: این مطالعه تطبیقی به کمک الگوی بردی؛ دارای مراحل توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه می باشد. مجموعا 10 دانشکده برتر از سه کشور آمریکا، استرالیا و کانادا به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. معیار ورود به مطالعه، اجرای استراتژی دانشجو محوری در برنامه درسی کارشناسی پرستاری بود. ابزار جمع آوری داده ها، 5 مرحله اجرای استراتژی دانشجو محوری در مطالعه چنگیز و همکاران (2006) بود. اعتبار اسناد و مدارک جمع آوری شده از طریق نقد درونی و نقد بیرونی بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز براساس الگوی بردی انجام شد.یافته ها: براساس نحوه پیاده سازی این استراتژی، راههای پیشنهادی پیاده سازی استراتژی دانشجو محوری در برنامه درسی کارشناسی پرستاری ایران شامل آگاه نمودن دانشجو در سه مورد قوانین، تحولات دانشکده و پیشرفت تحصیلی- وجود مراکز تحقیقات دانشجویی- استفاده از روشهای جدید و متعدد یاددهی و ارزشیابی- وجود مراکزی برای انجام مشاوره در زمینه های مختلف- بازنگری برنامه درسی براساس نظرات دانشجویان- انعطاف پذیر بودن برنامه درسی و توجه به پیامدهای آموزشی می باشد.نتیجه گیری: راهکارهای متعددی جهت پیاده سازی استراتژی دانشجو محوری در برنامه درسی کارشناسی پرستاری در دانشکده های برتر پرستاری جهان وجود دارد که توجه به بومی سازی آنها، می تواند سبب ارتقای برنامه درسی کارشناسی پرستاری در ایران گردد.

مقدمه: حرکت سیستم خدمات بهداشتی درمانی به سمت تخصص گرایی، لزوم تربیت پرستاران متخصص بالینی را در مقطع کارشناسی ارشد مطرح نمود. رشته کارشناسی ارشد ویژه پرستاری به عنوان یک رشته نوپا جهت تربیت پرستاران متخصص بالینی در این راستا طراحی و اجرا شده است که در عین حال چالش هایی را برای دانشجویان و مربیان بدنبال داشته است. هدف از مطالعه حاضر تبیین تجارب مربیان و دانشجویان از اجرای برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه پرستاری در مشهد می باشد.روش: مطالعه کیفی حاضر به روش تحلیل محتوی مرسوم در سال 1392 انجام شده است. مشارکت کنندگان شامل 12 نفر (7 مربی و 5 دانشجوی سال آخر و فارغ التحصیل کارشناسی ارشد ویژه پرستاری) بوده که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. محیط پژوهش دانشکده پرستاری و مامایی شهر مشهد می باشد. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار به مدت 60-30 دقیقه و نمونه گیری تا اشباع داده ها ادامه یافت. مصاحبه ها به زبان فارسی انجام شده و بلافاصله نسخه نویسی و به کمک نرم افزار وان نوت تحلیل شد. متن مصاحبه ها چندین بار بازخوانی شد. ابتدا کدهای باز استخراج گردید و بعد از چند بار مرور بر اساس تشابه معنایی در زیرطبقات دسته بندی شد و در نهایت زیرطبقات مشابه به لحاظ معنایی در طبقات اصلی قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از تبیین تجارب دانشجویان و مربیان از اجرای برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه پرستاری منجر به ظهور 4 طبقه اصلی شامل حد و مرزهای رشته: گردابی از ابهام و سردرگمی، تلاش در جهت القای هویت حرفه ای به دانشجو، محدودیت در منابع انسانی کارآزموده و ناهمگنی دانشجویان شد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه کیفی حاضر، نشاندهنده برخی چالشها در نحوه اجرا و نیز محتوای برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه پرستاری و کمبود در منابع انسانی بود که انجام مطالعات دیگر و لزوم بازنگری در برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه را جهت تغییر سیاستگذاری های مربوط به این رشته نو پا در پرستاری مطرح می کند.

مقدمه: انگیزه پیشرفت به عنوان یک عامل موفقیت، به ویژه در دانشجویان پرستاری، به عنوان افراد ارائه دهنده خدمات آینده سلامت کشور از اهمیت خاصی برخوردار می باشد، از این رو هدف از این مطالعه تعیین میزان انگیزه پیشرفت و عوامل موثر بر آن در میان دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1393 بود.روش: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 115 نفر از دانشجویان سال آخر پرستاری به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند داده ها بوسیله فرم مشخصات فردی و پرسشنامه استاندارد انگیزه پیشرفت هرمنس جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون یو من ویتنی به وسیله نرم افزار 16 SPSS استفاده گردید.یافته ها: میانگین نمره انگیزه پیشرفت دانشجویان 86.37±20.8 بود که نشان دهنده سطح بالایی از انگیزه پیشرفت می باشد، همچنین سابقه اشتغال به کار دانشجویی پرستاری و مدت زمان آن (r=0.39) و نیز معدل کل دانشجویان(r=0.52)  از عوامل موثر در افزایش انگیزه پیشرفت بود (P<0.01).نتیجه گیری: حفظ و ارتقا انگیزه پیشرفت دردانشجویان پرستاری از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.لذا حضور فعال در محیط های بالینی و اشتغال همزمان به کار دانشجویی پرستاری می تواند به عنوان یک عامل موثر در این زمینه مطرح باشد. علاوه بر این، انجام این پژوهش در سایر دانشکده های پرستاری و مامایی جهت شناسایی بیشتر انگیزه پیشرفت و عوامل موثر بر آن در میان دانشجویان پرستاری پیشنهاد می شود.

مقدمه: با توجه به اینکه ویژگیهای شخصیتی بر نحوه و چگونگی استفاده افراد از اینترنت تاثیر می گذارد؛ هدف پژوهش تعیین همبستگی اعتیاد به اینترنت با ابعاد شخصیتی هگزاکو در دانش آموزان دبیرستانی شهرستان جلفا بود.روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی بود که به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان شهر جلفا در سال 1392 بود و با روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 150 نفر انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از سیاهه شخصیتی هگزاکو “Personality Inventory Hexaco” و آزمون اعتیاد به اینترنت یانگ “Internet Addiction Test” استفاده شد. پایایی درونی پرسشنامه شخصیتی هگزاکو براساس آلفای کرونباخ بین 0.71 تا 0.81 درصد و پایایی پرسشنامه اعتیاد به اینترنت 0.91 درصد برآورد شد. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار 20 .SPSS v مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از میان ابعاد شخصیتی تنها بعد برون گرایی، تهییج پذیری و تجریه پذیری با اعتیاد اینترنتی همبستگی دارند. همچنین مشخص شد ابعاد شخصیتی تهییج پذیری و تجربه پذیری پیش بینی کننده خوبی برای اعتیاد اینترنتی می باشند و حدود 63 درصد واریانس مربوط به اعتیاد به اینترنت را تبیین می کنند؛ به طوری که ابعاد تهییج پذیری با بتای 0.40 و تجربه پذیری با بتای -0.27 در پیش بینی نتایج موثر هستند.نتیجه گیری: با توجه به اینکه اعتیاد به اینترنت از طریق ابعاد شخصیتی قابل پیش بینی است؛ لذا نتایج این پژوهش نکات مهمی در زمینه آموزش دانش آموزان مبتلا به اعتیاد به اینترنت و مداخلات درمانی برای کنترل بدکارکردی روان شناختی آنها به همراه دارد.