مجله پرستاری و مامایی
سال:1402 | دوره:21 | شماره:5 (پیاپی 166) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه اضطراب سلامت، حمایت اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان (راهبرد سازش یافته و راهبرد سازش نیافته) با انگیزه تغییر رفتار بیماران قلبی عروقی کرونر شهر ارومیه بود. مواد و روش کار: این پژوهش توصیفی از نوع مقطعی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران قلبی عروقی کرونر بیمارستان سیدالشهدا شهر ارومیه بود که از جامعه مذکور تعداد 313 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه انگیزه تغییر رفتار در بیماران (ولیامز و همکاران، 2005)، پرسشنامه اضطراب سلامت (سالکوسکیس و همکاران، 2002)، مقیاس حمایت اجتماعی (شربورن و استووارت، 1991) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2006) بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از رگرسیون هم زمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد اضطراب سلامت و راهبرد سازش نیافته با انگیزه تغییر رفتار بیماران رابطه منفی معنادار و حمایت اجتماعی و راهبرد سازش یافته با انگیزه تغییر رفتار بیماران رابطه مثبت معنادار داشتند (01/0

پیش زمینه و هدف: با توجه به این که پرستاران اصلی ترین عضو در انجام مراقبت مستقیم از بیماران می باشند و عوامل مختلفی منجر به پایین آمدن کیفیت خواب در آنان می شود، لذا برای ارایه هرچه بهتر و موثرتر خدمات مراقبتی نیازمند یک سبک زندگی سالم می باشند. سبک زندگی فاکتورهای مختلفی را شامل می شود. تا کنون هیچ مطالعه ای تاثیر هم زمان چندین مورد را به صورت آموزش مجازی بر کیفیت خواب پرستاران بررسی نکرده است، لذا ما در این پژوهش قصد داشتیم تا تاثیر سه نمونه از این فاکتورها (بهداشت خواب، تکنیک های مربوط به آرام سازی پیشرونده عضلانی و ورزش های هوازی) را بررسی کنیم. پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر آموزش سه نمونه از مداخلات سبک زندگی به صورت مجازی بر روی کیفیت خواب پرستاران خانم شاغل در مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی با طرح پیش-پس آزمون بود که با مشارکت 60 نفر از پرستاران بیمارستان طالقانی و بیمارستان امام خمینی شهرستان ارومیه انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه با روش در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون (هر گروه 30 پرستار) تقسیم شدند. پرستاران گروه مداخله محتوای آموزشی مربوط به بهداشت خواب، تکنیک های مربوط به آرام سازی پیشرونده عضلانی و فیلم های مربوط به ورزش های هوازی را به مدت دو ماه در فضای مجازی دریافت کردند. پرستاران گروه کنترل هیچگونه مداخله ای از پژوهشگر دریافت نکردند. پرسشنامه های کیفیت خواب پیتزبورگ و اطلاعات دموگرافیک قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آماری توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: دو گروه قبل از مداخله ازنظر مشخصات دموگرافیک تفاوت آماری معنی داری نداشتند (05/0>p). میانگین نمره کل کیفیت خواب پیتزبورگ در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری نداشت (05/0>p) ولی در گروه مداخله قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری داشت (0001/0=p). میانگین نمره کل کیفیت خواب پیتزبورگ قبل از مداخله بین دو گروه مداخله و کنترل یکسان بوده است (05/0>p) ولی بعد از مداخله بین دو گروه مداخله و کنترل یکسان نبوده و ازنظر آماری اختلاف معنی داری داشته است (0001/0=p). بحث و نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که آموزش هم زمان بهداشت خواب، تکنیک های مربوط به آرام سازی پیشرونده عضلانی و ورزش های هوازی بر افزایش کیفیت خواب پرستاران خانم شاغل در بیمارستان طالقانی و بیمارستان امام خمینی شهرستان ارومیه موثر است. لذا توصیه می شود از برنامه های آموزش اصلاح سبک زندگی در آموزش مداوم بیمارستان استفاده شود و در پژوهش های بعدی، تاثیر سایر موارد مرتبط با سبک زندگی بر کیفیت خواب پرستاران مورد بررسی قرار گیرد.

پیش زمینه و هدف: مدیران بیمارستانی به ویژه سرپرستاران بخش ها، نقش بی بدیلی در ارتقا و بهبود کیفیت بیمارستان ها جهت ارایه خدمات مناسب بهداشتی و درمانی به مردم دارند. وجود یک سیستم ارزیابی کارآمد و موثر برای شناخت صلاحیت ها و توانایی های مدیران بیمارستانی می تواند نقش بسزایی در ارایه خدمات با کیفیت بالاتر در سازمان های بهداشتی و درمانی داشته باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی عملکرد سرپرستاران بیمارستان شهید چمران اصفهان با استفاده از روش ارزیابی 360 درجه بود. مواد و روش کار: مطالعه توصیفی مقطعی حاضر در سال 1400 بر روی 20 نفر از سرپرستاران مرکز شهید چمران اصفهان به روش سرشماری انجام شد ابزار گردآوری داده ها چک لیست ارزیابی عملکرد 360 درجه بود. در این فرآیند هریک از سرپرستاران از تمامی زوایا موردبررسی قرار گرفتند و تمامی مسیولین واحدها (فرادست) و کارکنان زیردست (پرستار، کمک بهیار، خدمه، منشی بخش) سرپرستار بخش را ارزیابی نمودند. نمره کلی این چک لیست از صفر تا صد بود و ابعاد ارزیابی آن به صورت کلی در سه حیطه رهبری بالینی، اعتباربخشی بالینی و آموزش به صورت ضعیف (میانگین نمره زیر 70) و قابل اصلاح (میانگین نمره 70 تا 80) و قابل قبول (میانگین نمره بالای 80) است. داده ها در هرکدام از حیطه ها به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده از چک لیست ارزیابی 360 درجه سرپرستاران، 75/ 3درصد از سرپرستاران در حیطه رهبری بالینی نمره ضعیف، 75/38 درصد نمره قابل اصلاح و 25/56 درصد نمره قابل قبول کسب کردند. در حیطه اعتباربخشی بالینی 9/7 درصد از سرپرستاران نمره ضعیف، 26/32 درصد نمره قابل اصلاح و 12/60 درصد نمره قابل قبول کسب کردند. در حیطه آموزش بالینی 5درصد از سرپرستاران نمره ضعیف، 21/25درصد نمره قابل اصلاح و 73/75درصد نمره قابل قبول کسب کردند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق مشخص شد که عملکرد تعدادی از سرپرستاران در برخی ابعاد ضعیف و نیازمند اصلاح بود. مدیران بیمارستان به ویژه مدیران پرستاری باید ضمن اطلاع از وضعیت سرپرستاران خود نسبت به اصلاح ضعف ها و نواقص و ارتقاء ایشان اقدام لازم را انجام دهند. بنابراین ارزیابی مداوم، با استفاده از چک لیست ارزیابی عملکرد 360 درجه سرپرستاران در همه مراکز درمانی توصیه می شود.

پیش زمینه و هدف: آگاهی و نگرش پرستاران یکی از فاکتورهای اصلی در کاربرد فرآیند پرستاری و اجرای آن در مراقبت از بیمار است. لذا این پژوهش باهدف تعیین آگاهی و نگرش پرستاران در خصوص فرآیند پرستاری در اورژانس مراکز دانشگاه علوم پزشکی تبریز (8 مرکز) اجرا گردید. موارد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی می باشد که در بخش های اورژانس مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. 263 نفر از پرستاران اورژانس به شکل تمام شماری وارد مطالعه شدند. آن ها پرسشنامه الکترونیکی آگاهی و نگرش نسبت به فرآیند پرستاری را تکمیل نمودند. درنهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمره کلی نگرش برابر 33/50 و میانگین نمره کلی آگاهی در خصوص فرآیند پرستاری برابر 19/24 می باشد که هر دو در محدوده متوسط می باشند. همچنین نتایج نشان داد بین سن پرستاران و سابقه خدمت پرستاران با آگاهی رابطه آماری معنی داری وجود داشت (016/0=p). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه می توان نتیجه گرفت اگرچه میزان آگاهی و نگرش پرستاران در مورد فرآیند پرستاری در حد متوسط بوده و فرآیند پرستاری را به عنوان چارچوب مراقبتی قبول داشتند، اما بررسی گویه ها نشان داد ازنظر پرستاران اجرای فرآیند پرستاری وقت گیر بوده و بیشتر نوشتاری است. لذا می توان با استفاده از آموزش های لازم، و نیز حذف وظایف غیرضروری، پرستاران را در به کارگیری سریع فرآیند پرستاری توانمند و تشویق نمود.

پیش زمینه و هدف: ایران ازجمله کشورهایی است که کاهش شدید باروری را در جهان تجربه کرده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین و مقایسه عوامل موثر بر فرزندآوری در مادران تک فرزند و چند فرزند است. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی از نوع مقطعی-مقایسه ای، 200 خانم متاهل دارای پرونده خانوار در مرکز بهداشتی درمانی به صورت تصادفی ساده وارد مطالعه شدند که در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول، مادران دارای یک فرزند بالای 4 سال بودند که تصمیمی برای بارداری بعدی نداشتند و گروه دوم، مادران داری 2 فرزند و بیشتر را شامل می شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه الگوی باروری بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون های تی مستقل و کای اسکویر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 200 مادر که وارد مطالعه شدند، 97 نفر مادران دارای یک فرزند و 103 نفر مادران دارای دو فرزند و بیشتر بودند. میانگین سن گروه اول 55/5±, 47/27 و گروه دوم 65/4±, 34/32 سال و اختلاف ازنظر آماری معنی دار بود (000/0=p). مقایسه میانگین نمره عوامل تاثیرگذار بر باروری در دو گروه نشان داد، بیشترین اختلاف در میانگین نمره حمایت ها و تسهیلات رفاهی دولت، اشتغال مادران، بالابودن هزینه ها و مشکلات اقتصادی و مخالفت همسران با فرزندآوری بوده است (000/0=p) بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج می توان گفت، مسایل اقتصادی ازجمله اولین عوامل تاثیرگذار بر فرزندآوری بوده است. به نظر می رسد صرفا با تبلیغات نمی توان در زمینه افزایش فرزندآوری و پیشگیری از نرخ رشد تک رقمی قدم برداشت. در این راستا باید به عوامل اقتصادی و اجتماعی توجه داشت و شاید حمایت اقتصادی خانواده ها در این زمینه کمک کننده باشد

پیش زمینه و هدف: عملکرد شغلی منابع انسانی از شاخص های کلیدی ارزیابی آن ها در تغییرات قرن حاضر است. این پژوهش باهدف تحلیل ساختاری روابط بین ابعاد ادراک از ویژگی های شغلی با عملکرد شغلی بر اساس میانجی گری بیگانگی از کار با رویکرد PLS انجام شد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی و بر اساس معادلات ساختاری بود. . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه شاغلان بهداشت و درمان صنعت نفت شمال غرب ایران در رده های مختلف به تعداد 240 نفر بوده است. از بین این 240 نفر، 145 نفر بر اساس جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. برای اندازه گیری تمامی متغیرها از پرسشنامه استفاده شده و ارزیابی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه ها معتبر بودن آن ها را برآورد کرده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار PLS در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد قابلیت پیش بینی عملکرد شغلی کارکنان بر اساس ویژگی های شغلی با میانجیگری بیگانگی از کار با ضریب تعیین 96/0 و توانایی پیش بینی بیگانگی از کار بر اساس ویژگی های شغلی با ضریب تعیین 88/0 در سطح بالا بودند. بین ابعاد بازخورد، هویت و اهمیت ادراک از ویژگی های شغل با عملکرد شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. بین بعد تنوع ویژگی های شغلی با بیگانگی از کار و همچنین بین بیگانگی از کار و عملکرد شغلی رابطه معکوس معنی داری وجود داشت (05/0>P). نتیجه گیری: برنامه های مدیریت منابع انسانی که می توانند ادراک از ویژگی های شغلی را ارتقا داده و بیگانگی کاری را کاهش دهند، می توانند باعث بهبود عملکرد کاری کارکنان بهداشتی شوند.

پیش زمینه و هدف: بهبود خودمدیریتی درمان فشارخون بالا در بیماران مبتلا به حمله ی ایسکمیک گذرا در کاهش بروز سکته ی مغزی در این بیماران موثر است. هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر مدل باور بهداشتی بر ارتقاء رفتارهای خودمدیریتی فشارخون بالا در بیماران مبتلا به حمله ی ایسکمیک گذرا بود. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی که به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه مداخله و کنترل انجام شد، 54 بیمار واجد شرایط به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده و با تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای گروه مداخله، مداخله خودمدیریتی به روش آموزش بر مبنای مدل باور بهداشتی طی 3 جلسه اجرا گردید. گروه کنترل مداخلات روتین را دریافت کردند. جمع آوری داده ها قبل از مداخله و 3 ماه بعد از مداخله از طریق پرسشنامه ی استاندارد خودمدیریتی و باور بهداشتی انجام گرفت. داده های حاصل توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: نتایج مطالعه در ارتباط با ویژگی های دموگرافیک و زمینه ای نشان داد که قبل از مداخله، هر دو گروه مداخله و کنترل، در ارتباط با همه متغیرها به جز شاخص توده ی بدنی، با هم همگن بودند. همچنین نتایج نشان داد که بعد از مداخله، میانگین امتیازات خودمدیریتی و باور بهداشتی در بین گروه های مداخله و کنترل، دارای اختلاف معنی داری بود (001/0>p). همچنین یافته ها نشان داد، علیرغم این که کاهش میانگین فشارخون در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بود، ولی بین این دو کاهش ازلحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، آموزش مبتنی بر مدل باور بهداشتی، یک روش آموزشی موثر در ارتقاء خودمدیریتی فشارخون در بیماران مبتلا به حمله ی ایسکمی گذرای مغزی است. لذا اجرای آموزش مبتنی بر مدل باور بهداشتی، برای تقویت رفتارهای خودمدیریتی در این بیماران، توصیه می شود.

پیش زمینه و هدف: اضطراب به عنوان یک عامل تاثیرگذار بر سلامت بدن در دوره قبل از عمل جراحی سبب کاهش واکنش های ایمنی، افزایش خطر عفونت زخم، افزایش اقامت بیمار در بیمارستان و بالا رفتن هزینه های درمانی می شود. ارتباط درمانی یکی از روش های کاهش اضطراب است که باعث ایجاد یک رابطه درمانی موثر می شود. لذا در این راستا مطالعه ای باهدف تعیین تاثیر آموزش ارتباط درمانی به روش ایفای نقش به پرستاران بر اضطراب بیماران قبل از عمل جراحی شکم در سال 1399 انجام گرفت. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 75 نفر از پرستاران شاغل در دو مرکز درمانی ارومیه به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. سپس در گروه مداخله، به پرستاران مهارت های ارتباطی به روش ایفای نقش در یک دوره 7 روزه آموزش داده شد ولی در گروه کنترل مداخله ای (به جز مراقبت های روتین) صورت نگرفت. در گروه مداخله قبل از مداخله و بعد از اتمام مداخله آزمونی با استفاده از پرسشنامه اسپیل برگر، به صورت پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. جهت ارزیابی نتایج پژوهش، داده های به دست آمده از واحدهای پژوهش توسط نرم افزار آماری spss 16 و آزمون های آماری کای دو و تی تست مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج اختلاف آماری معنی داری را بین دو گروه کنترل و مداخله قبل از مداخله ازنظر میانگین نمره اضطراب آشکار (P=0. 698) و اضطراب پنهان (P=0. 72) نشان نداد. اما پس از آموزش مهارت های ارتباطی، نتایج اختلاف آماری معنی داری را بین دو گروه کنترل و مداخله بعد از مداخله ازنظر میانگین نمره اضطراب آشکار (P=0. 006) و اضطراب پنهان (P=0. 001) نشان داد. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی به روش ایفای نقش در پرستاران، منجر به برقراری ارتباط درمانی بهتر آنان با بیمار، بازگو کردن بهتر نگرانی ها توسط بیمار و نیز کاهش سطح اضطراب آن ها قبل از عمل جراحی شکم می گردد. با توجه به نقش مهارت ارتباطی پرستاران بر کاهش سطح اضطراب در بیماران قبل از جراحی پیشنهاد می شود، مهارت های ارتباطی با استفاده از روش های آموزشی اثربخش ازجمله روش ایفای نقش به پرستاران آموزش داده شود.