مجله پرستاری و مامایی
سال:1402 | دوره:21 | شماره:3 (پیاپی 164) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: خودکشی و اقدام به خودکشی از مهم ترین شاخص های بهداشت روانی افراد جامعه به حساب می آید که معلول فاکتورهای متعددی بوده و افسردگی از مهم ترین عوامل مرتبط با اقدام به خودکشی است. روان درمانی بر پایه شناخت درمانی، یکی از روش های موثر برای افراد داری افکار خودکشی است که می تواند بر علایم افسردگی موثر باشد. لذا مطالعه ای باهدف تعیین تاثیر درمان شناختی رفتاری بر افسردگی افراد اقدام کننده به خودکشی ترخیص شده از مراکز آموزشی درمانی ارومیه در سال 1399 انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه نیمه تجربی یک سو کور بر روی 60 نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی ترخیص شده از مراکز درمانی در شهر ارومیه، ایران در سال 1399 انجام شد. با روش نمونه گیری در دسترس، 60 نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و گروه مداخله 30 نفره تخصیص داده شدند. فرم کوتاه پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه دموگرافیک برای جمع آوری داده ها در قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و سه ماه بعد از مداخله استفاده شد. پکیج آموزشی برای گروه مداخله طی 8 جلسه 60-90 دقیقه ای، به صورت دو جلسه در هفته برگزار شد. برای گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای انجام نشد. داده های جمع آوری شده توسط افزار SPSS نسخه 22 از طریق تست آماری کای اسکویر، تست دقیق فیشر و Repeated Measure ANOVA مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که در روند میانگین نمرات افسردگی افراد اقدام کننده به خودکشی ترخیص شده از مراکز درمانی، تفاوت معنی داری بین گروه مداخله و کنترل وجود داشت (001/0

پیش زمینه و هدف: اگرچه تاکنون درمان قطعی برای بیماری ایدز کشف نشده، اما با تشخیص زودهنگام و استفاده از داروهای فعلی، این بیماری قابل کنترل است. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی تحت وب و مبتنی بر الگوی باور سلامت بر انجام آزمایش HIV در زوج های داوطلب ازدواج شهر بوشهر انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی بود که بر روی 122 نفر از زوج های داوطلب ازدواج (61 زوج گروه مداخله و 61 زوج گروه کنترل) مراجعه کننده به مرکز نبی اکرم شهر بوشهر انجام گرفت. گروه کنترل آموزشها و خدمات روتین مرکز را دریافت نمودند و گروه مداخله علاوه بر موارد فوق، آموزش مبتنی بر سازه های الگوی باور سلامت را از بستر وب دریافت نمودند. اطلاعات افراد مورد مطالعه توسط پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش اطلاعات جمعیت شناختی، سازه های مربوط به الگوی باور سلامت و سوالی جهت سنجش رفتار، گردآوری گردید. بعد از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل توسط نرم افزار STATA نسخه 15 انجام و سطح معنی داری آزمون های آماری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در گروه مداخله در خصوص آگاهی و تمامی سازه ها به جز شدت درک شده قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری وجود داشت (001/0p). تغییرات در میانگین نمرات آگاهی و تمامی سازه ها بین دو گروه در طی دوران مطالعه تفاوت آماری معناداری داشت و در گروه مداخله بیشتر بود(001/0

پیش زمینه و هدف: تشخیص سرطان، علاوه بر تاثیراتی که بر روی بیماران دارد، به طور قابل توجهی زندگی اعضای خانواده را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. مراقبین خانواده با چالش هایی متعدد مواجه هستند که نیازمند توانمندسازی و پشتیبانی از طرف پرسنل بهداشتی هستند. برای این منظور، شناسایی تجربیات مراقبتی از دیدگاه خانواده ها، به منظور توانمندسازی آن ها برای مقابله با بیماری و مشکلات مربوطه، امری ضروری است. با توجه به فرهنگ و باورهای مختلف در جوامع شرقی و مسلمان، تجربیات مراقبتی در این خانواده ها ممکن است متفاوت باشد و به دلیل فقدان شفافیت، شناخت این تجربیات، مسیله ای حیاتی است. در نتیجه، هدف این مطالعه، کشف تجربیات مراقبتی و توانمندی اعضای خانواده بیماران مبتلا به سرطان در ایران است. مواد و روش ها: این مطالعه کیفی به روش نمونه گیری هدفمند و با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاری انجام شد. در ابتدا، با توجه به هدف مطالعه، مشارکت کنندگان به صورت هدفمند انتخاب شدند و سپس با استفاده از روش نمونه گیری تیوریک، نمونه هایی که به نظر محققین بیشترین اطلاعات را ارایه می دهند، برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. درنهایت، با استفاده از روش تحلیل محتوای مرسوم، داده های جمع آوری شده تحلیل و موردبررسی قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه، تجربیات اعضای خانواده در مراقبت از بیمار مبتلا به سرطان در طبقات اصلی و زیر طبقات به شرح زیر شناسایی گردید: 1-تسکین با استمداد از معنویات: "تسلیم اراده خداوند"-"باور و تکیه بر اعتقادات معنوی"، 2-تغییر ادراک و تفکر درمانی مراقبین خانواده: "امید بهبودی و به دست آوردن راه حل های مناسب"-"تغییر نگرش و دیدگاه نسبت به بیماری با توجه به تاثیربخشی درمان و مراقبت ها"، و 3-پشتیبانی اجتماعی درمانی: "حمایت خانواده و دوستان"-"بهبود کیفیت مراقبت از بیمار سرطانی در خانواده "-"دریافت بازخورد و انگیزه بخشی از بیمار". بحث و نتیجه گیری: مراقبین خانواده در سرطان در مواجه با این بیماری به دنبال تمامی راهکارهای ممکن هستند تا توانایی و آگاهی لازم برای مراقبت از بیمار را کسب کنند. درک و شناخت تجربیات مراقبتی اعضای خانواده به عنوان مراقبین غیررسمی می تواند به برنامه ریزی، مشاوره و مداخلات مبتنی بر شواهد کمک کند و این افراد را در مواجهه با چالش های سرطان قوی تر و موثرتر کند. در نتیجه، شناخت و توجه به تجربیات این افراد می تواند در بهبود کیفیت مراقبت و پشتیبانی از بیمار و خانواده اش نقش مهمی ایفا کند.

پیش زمینه و هدف: مراقبت هسته اصلی پرستاری و یکی از مهم ترین و اساسی ترین اجزا جهت دسترسی به تکامل و بقای انسان است. دراین بین سنجش رفتارهای مراقبتی از دیدگاه پرستاران و بیماران اهمیت خاصی دارد، زیرا مراقبت و خدمات پرستاری بیمار محور، عامل اصلی در رضایت بیماران بستری در بیمارستان است. این مطالعه باهدف شناسایی و معرفی ابزارهای رایج اندازه گیری رفتارهای مراقبتی انجام شد. مواد و روش کار: در این مرور نظام مند، تعداد 1090 مقاله به زبان انگلیسی و فارسی در بازه زمانی 2010-2020 از پایگاه های اطلاعاتی PubMed (MEDLINE), CINAHL, Scopus, Science direct and Web of Science و سایر منابع مرتبط (Google Scholar, Magiran, SID, Irandoc) جستجو شدند. برای جستجو از کلیدواژه های, Caring behavior Tool ٬,Scale٬, Measure, Inventory, Questionnaire و عملگرهای and و or استفاده شد. همه مقالات جستجو شده در نرم افزار ENDNOTE نسخه X5 (تامسون رویترز، ایالات متحده آمریکا) برای حذف مقالات تکراری وارد شدند. مقالاتی که دارای معیارهای ورود بودند موردبررسی قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس کلیدواژه های مطالعه حاضر، درمجموع 1090 مقاله وارد مطالعه شدند. سپس خلاصه مقالات بررسی شده و در چند مرحله موارد تکراری و غیر مرتبط از مطالعه حذف گردید. درنهایت 53 مقاله برای بررسی جامع و استخراج داده ها انتخاب شدند. در مقالات بررسی شده از 11 ابزار مختلف برای سنجش رفتارهای مراقبتی استفاده شده بود. بحث و نتیجه گیری: رفتارهای مراقبتی مناسب می تواند باعث ارتقاء رضایت بیماران از خدمات پرستاری شود. ازاین رو لازم است تا رفتارهای مراقبتی پرستاران با ابزارهای استاندارد و معتبر ارزیابی شود. این در حالی است که ابزارهای جدید و استاندارد اندازه گیری رفتارهای مراقبتی در ایران روان سنجی نشده است و انجام این امر ضروری به نظر می رسد.

پیش زمینه و هدف: داشتن امید از مهمترین مولفه ها برای مادران دارای فرزند معلول می باشد. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی امید به زندگی بر اساس فشار مراقبتی، احساس تنهایی و سازگاری اجتماعی در مادران دارای فرزند فلج مغزی شهر خرم آباد بود. مواد و روش کار: طرح پژوهش توصیفی از نوع مقطعی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای فرزند فلج مغزی است که فرزند آن ها در سال 1398 دارای پرونده در مراکز بهزیستی شهرستان خرم آباد بود. در پژوهش حاضر، 50 مادر دارای کودک فلج مغزی به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های امید به زندگی اشنایدر، فشار مراقبتی نواک و گست، احساس تنهایی راسل و سازگاری اجتماعی بل بود. داده ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج روش های آماری، همبستگی های منفی معناداری بین فشار مراقبتی و احساس تنهایی با امید به زندگی و همبستگی مثبت معنادار بین سازگاری اجتماعی و امید به زندگی در زنان دارای فرزند فلج مغزی نشان داد (001/0≤, p). نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که 54 درصد از واریانس امید به زندگی از طریق متغیرهای پژوهش قابل تبیین است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت، در زنان دارای فرزند فلج مغزی، هرچه فشار مراقبتی و احساس تنهایی کمتر باشد، سازگاری اجتماعی و امید به زندگی در آن ها بالاتر است. بنابراین متولیانی مانند سازمان بهزیستی کشور باید راه کارهایی جهت افزایش امید به زندگی در این زنان بکار ببرند.

پیش زمینه و هدف: دانشجویان کارورز پرستاری بایستی بتوانند بین مفاهیم تئوری با دانش بالینی خود ارتباط برقرار کنند و باهدف گذاری و برنامه ریزی از طریق خودتنظیمی موجب رشد حرفه ای و علمی خود گردند. لذا این مطالعه باهدف تعیین تأثیر برنامه مداخله ای مبتنی بر تئوری خودفرمانی بر خودتنظیمی تحصیلی دانشجویان کارورز پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد. مواد و روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل و مداخله پیگیری بود. جمعیت موردمطالعه کلیه دانشجویان کارورز پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد و بروجن در سال 1401 بودند. 60 دانشجو با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس با تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله تحت آموزش خودفرمانی قرار گرفت و داده ها با پرسشنامه خودتنظیمی جمع آوری شدند سپس داده ها با آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره خودتنظیمی در ابتدا تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (05/0

پیش زمینه و هدف: درک بهتر نیازهای آموزشی و رفتار دانشجویان پرستاری، می تواند نقش مهمی در پیشگیری، تجسس، آموزش و ارایه مراقبت در شرایط شیوع بیماری های عفونی نظیر کووید-19 و محدودسازی انتشار این نوع عفونت ها داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نیازهای آموزشی و رفتار دانشجویان پرستاری در گذر از ناحیه امن روانی در بحران کووید-19: یک مطالعه ترکیبی بود. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه ترکیبی از نوع متوالی اکتشافی بود. جامعه پژوهش، دانشجویان سال سوم و چهارم کارشناسی پرستاری تبریز بودند. نمونه گیری در فاز کیفی، به روش مبتنی بر هدف و در فاز کمی، به روش سرشماری بود. جهت بررسی نیازهای آموزشی دانشجویان پرستاری از مصاحبه نیمه ساختاریافته و برای بررسی وضعیت رفتار دانشجویان از پرسشنامه پژوهشگر ساخته بر اساس مولفه های موجود در الگوی ناحیه امن استفاده شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: 22 نیاز آموزشی شناسایی شده در چهار حیطه شناخت بیماری، خودمراقبتی در برابر انتقال عفونت، مراقبت پرستاری از بیماران کووید-19 و نیازهای سایکولوژیکی و فیزیولوژیکی قرار گرفتند. نیازهای حیطه خودمراقبتی با 10 مولفه از اولویت بیشتری برخوردار بود. بررسی وضعیت رفتار دانشجویان پرستاری بعد از گذشت یک سال از شروع پاندمی کووید-19 نشان داد که 5/37 درصد از دانشجویان در ناحیه ترس، 7/53 درصد در ناحیه یادگیری و 2/62 درصد در ناحیه رشد قرار داشتند. بحث و نتیجه گیری: پاندمی کووید-19 اولین و آخرین بحران همه گیر در جهان نخواهد بود. نتایج مطالعه حاضر، این پیام را به مسیولین و مدرسان دانشکده های پرستاری کشور می دهد که آموزش اطلاعاتی و مهارتی در چنین حوادثی خصوصا در حیطه خودمراقبتی می تواند بهترین نوع حمایت از دانشجویان باشد تا آنان بتوانند با قرار گرفتن در ناحیه رشد، از خود و بیماران مراقبت نمایند.

پیش زمینه و هدف: پرستاران به عنوان نیروی اصلی در حمایت، ارتقاء و بهبود سلامت جامعه در معرض تداخل کار –,خانواده در ارتباط با مسئولیتهای متعدد حرفه ای و خانوادگی هستند. تعارض کار و خانواده با متغیرهای زیادی مرتبط بوده و پیامدهای منفی زیادی در پرستاران به دنبال دارد. هدف این مطالعه تعیین تعارض کار –,خانواده و عوامل مرتبط با آن در پرستاران دو مرکز آموزشی شهر زنجان است. مواد و روش کار: این یک مطالعه توصیفی –,مقطعی بود که در سال 1400 در شهر زنجان انجام شد. محیط پژوهش شامل تمامی بخش های بیمارستان ولیعصر و آیت الله موسوی و جامعه مورد نظر پرستاران متأهل و شاغل در این بخش ها می باشد. به روش نمونه گیری دردسترس تعداد 150 پرستار انتخاب شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه استاندارد تعارض کار خانواده کارلسون بود. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که میانگین نمره تعارض کار-خانواده 42/6 ±,90/34 و میانگین نمره تعارض خانواده-کار، 88/6 ±,13/35 بود. میانگین بعد مبتنی بر توان فرسایی بیشتر از سایر ابعاد در تعارض کار و خانواده بود. همچنین میزان تعارض در مردان بیشتر از زنان بود (p<0. 05). بین مدت فعالیت پرستاران در بخش هاو میزان تعارض آن ها همبستگی مثبت معنی داری وجود داشت (p<0. 05). دو متغیر جنسیت و بیماری در مدل رگرسیون خطی دو عامل معنی دار در تبیین تعارض کار و خانواده بودند (p<0. 05). بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که بین تعارض کار و خانواده و مدت زمان فعالیت پرستاران ارتباط وجود دارد. همچنین، جنسیت و ابتلا به بیماری، پیش بینی کننده های تعارض کار-خانواده و خانواده-کار می باشند. لذا پیشنهاد می شود مدیران سیستم های بهداشتی با در نظر گرفتن این عوامل نسبت به برنامه ریزی جهت کاهش میزان تعارض کار و خانواده و عوارض آن اهتمام ورزند.