مجله تحقیقات مهندسی کشاورزی
سال:1391 | دوره:13 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

بتن پلیمر گوگردی، ماده ای ساختمانی است که از ترکیب سیمان گوگردی اصلاح شدهبه صورت مذاب (با استفاده از افزودنی های پلیمری) و مصالح سنگی درشت دانه و ریزدانه حاصل می شود. در این تحقیق تاثیر مقدار سیمان گوگردی و زمان عمل آوری بر خواص مکانیکی و فیزیکی بتن پلیمر گوگردی بررسی شده است. بدین منظور با استفاده از گوگرد اصلاح شده با افزودنی پلیمر هیدروکربن اولفین و سنگدانه های رایج برای بتن معمولی، نمونه های آزمایشی با درنظر گرفتن درصدهای مختلف مقدار سیمان گوگردی و 4 سطح زمان عمل آوری در 5 تکرار تهیه و تحت آزمایش های تعیین خواص مکانیکی و فیزیکی قرار گرفتند. خواص مکانیکی شامل مقاومت فشاری، نقطه تسلیم و مدول یانگ و خواص فیزیکی شامل وزن واحد حجم بتن، فضای خالی مصالح در بتن و درصد هوای بتن در نظر گرفته شد. نتایج نشان می دهد که خواص مکانیکی با افزایش گوگرد تا یک حد آستانه (بسته به دانه بندی مصالح) افزایش و با تجاوز از آن کاهش می یابد. بتن پلیمرگوگردی مورد تحقیق، به طور متوسط 70 درصد مقاومت 28 روزه اش را حدود 3 روز بعد از بتن ریزی کسب می کند. مقایسه بین خواص فیزیکی و مقاومت فشاری 28 روزه نشان می دهد که برای دستیابی به بالاترین مقاومت، دانه بندی متراکم، مقدار گوگرد کافی برای پر کردن فضای خالی مصالح و تراکم بتن تا حداکثر وزن واحد حجم، لازم است.

به منظور بررسی تاثیر کم آبیاری و روش های مختلف آبیاری بر عملکرد و کارایی مصرف آب و برخی ویژگی های مورفولوژیک پیاز در سال های زراعی 1384 و1385 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی زهک زابل به صورت طرح آزمایشی اسپلیت پلات درقالب بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. روش های آبیاری کرتی و تیپ (Tape) عامل اصلی و مقدار آبیاری در سه سطح، شامل آبیاری به میزان 100 درصد نیازآبی گیاه (T1)، آبیاری به میزان 75 درصد نیاز آبی گیاه (T2)، و آبیاری به میزان 50 درصد نیاز آبی گیاه (T3) عامل فرعی این طرح را تشکیل دادند. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه مرکب داده ها در دوسال آزمایش، تغییر سیستم آبیاری از کرتی به تیپ، باعث شد عملکرد غده، وزن بزرگترین غده، قطر غده، و ارتفاع تنه گیاه افزایش معنی داری پیدا کند. همچنین کلیه صفات مورفولوژیکی اندازه گیری شده، تحت تاثیر سطوح مختلف مقدار آب آبیاری قرار گرفت و اختلاف معنی داری در سطح یک درصد نشان دادند. مقایسه میانگین عملکرد ها نشان داد که تیمار آبیاری کامل بالاترین عملکرد غده را به میزان 24.75 تن در هکتار به دست داد. همچنین بررسی نتایج مقدارکارایی مصرف آب نشان داد که میانگین تیمارها در روش تیپ با مقدار 3.86 (کیلوگرم به ازای مترمکعب) تفاوت معنی داری با مقدار این پارامتر در روش کرتی (2.80 کیلوگرم به ازای مترمکعب) داشت در حالی که اختلاف معنی داری بین تیمارهای مقدار آب آبیاری نبود اما بالاترین مقدار به تیمار T 2 در هر دو روش اختصاص داشت.

به منظور بررسی سهم مشارکت آب زیرزمینی کم عمق در تامین بخشی از نیاز آبی و تعیین عملکرد گیاه ذرت تابستانه، تحقیقی در لایسیمترهای استوانه ای شکل به قطر 0.8 و ارتفاع 1.2 متر در استان خوزستان (اهواز) انجام شد. بیست و چهار لایسیمتر با مشخصات فوق الذکر به صورت مدفون در مزرعه آزمایشی کار گذاشته و از خاک همان مزرعه (که دارای بافت سیلت لوم بود) با رعایت نیمرخ طبیعی آن پر شدند. سطح آب زیرزمینی در لایسیمترها با استفاده از بطری ماریوت در عمق 0.6 متر ثابت نگه داشته شد. تیمارهای مورد استفاده شامل سه سطح شوری آب زیرزمینی معادل 2.5، 5، و 7.5 دسی زیمنس بر متر و دو سطح آبیاری معادل 70 و 100 درصد نیاز آبیاری محاسبه شده در نظر گرفته شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با 3 تکرار اجرا شد. یک تیمار کشت ذرت بدون آب زیرزمینی با 3 تکرار و با آبیاری کامل به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که میزان مشارکت آب زیرزمینی در سطح آبیاری معادل 70 درصد، در شوری های فوق الذکر به ترتیب 25.00، 22.09، و 19.71 درصد، و با 100 درصد تامین نیاز آبی، 5.28، 4.61، و 3.76 درصد است که این اختلاف در سطح 5 درصد معنی دار است. در سطح آبیاری 70 درصد و در همان شوری ها، کاهش عملکرد دانه نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 23.6، 28.3، و 30.1 درصد و در مورد ماده خشک 33.2، 35.8، و 36.6 درصد است. با 100 درصد تامین نیاز آبی نیز کاهش عملکرد دانه در شوری های مذکور به ترتیب 19.2، 25.6، و 22.2 درصد و در مورد ماده خشک 25.6، 31.2، و 24.5 درصد است. در حالت آبیاری کامل، با افزایش شوری آب زیرزمینی، مشارکت آب زیرزمینی در تامین نیاز آبی کم می شود و احتمالا تبخیر کمتر از سطح خاک، تجمع کمتر نمک در ناحیه ریشه گیاه، و افزایش نسبی عملکرد را به دنبال داشته است.

سمنو، یا مالت گندم، از دسرهای سنتی ایران است که به دلیل ارزش غذایی بالایی که دارد مصرف آن در حال گسترش است. روش تولید این فرآورده اغلب به صورت خانگی و کارگاهی است، بدین معنا که تولید صنعتی آن هنوز توسعه چندانی نیافته است. برای تهیه سمنو از عصاره جوانه تازه گندم و آرد کامل گندم استفاده می شود، از این رو گونه گندم مورد استفاده از نظر مقدار نشاسته و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی در زمان جوانه زنی و همچنین نسبت آرد کامل به گندم اولیه به کار رفته از جمله عمده ترین عوامل موثر بر ویژگی های کمی و کیفی محصول نهایی خواهند بود. به همین دلیل در این پژوهش، تاثیر گونه گندم (هیرمند و طبسی) و نیز نسبت های اختلاط آرد (بر مبنای نسبت آرد به مقدار گندم اولیه) در دو سطح 1:2 و 1:3 بر برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی سمنو شامل قند کل، قند کاهنده (احیا کننده)، pH، اسیدیته، پروتئین، خاکستر، رنگ، بریکس، گرانروی، رطوبت، فعالیت آبی، عمر ماندگاری محصول در شرایط نگهداری محصول در یخچال به مدت 50 روز، و ویژگی های حسی بررسی شد. نتایج نشان داد که گونه گندم و نسبت اختلاط آرد با عصاره به تنهایی و به طور همزمان تاثیر معنی داری (p<0.05) بر ویژگی های اندازه گیری شده دارند و نیز اینکه گونه هیرمند و نسبت اختلاط آرد بر مبنای 1:2 (دو قسمت آرد به یک قسمت گندم اولیه) از لحاظ تمامی ویژگی های اندازه گیری شده به عنوان تیمارهای برتر انتخاب شدند.

هدف از اجرای این پروژه تعیین شرایط بهینه خشک کردن دانه انار با خشک کن خورشیدی است. در این تحقیق از یک خشک کن خورشیدی کابینتی به صورت فعال و مختلط استفاده شد. تیمارها با استفاده از روش سطح پاسخ در 9 حالت مختلف در نظر گرفته شدند که تیمار مرکزی (3 متر بر ثانیه سرعت جریان هوا و 2 سانتی متر ضخامت) 5 بار تکرار شد. در این تحقیق از دانه های انار رقم بریت استفاده شد و نمونه ها تا رسیدن رطوبت آنها به تقریبا 10 درصد خشک شدند. مدت زمان خشک شدن، ویتامین ث، رنگ، اسیدیته، و وضعیت میکروبی نمونه ها بررسی شد. اثر ضخامت محصول و سرعت عبور هوا بر زمان خشک شدن، و دیگر عامل های کیفی ذکر شده، به جز اسیدیته و طعم، معنی دار بود (p<0.05). افزایش سرعت عبور هوا و ضخامت محصول موجب شد که زمان خشک شدن، زردی محصول (عامل b رنگ)، و کپک و مخمر افزایش اما روشنی (عامل L رنگ)، قرمزی (عامل a رنگ)، و ویتامین ث، کاهش یابد. همچنین مشخص شد که محصول تولید شده در روش خورشیدی کیفیت بالاتری نسبت به محصول تولید شده در روش آفتابی دارد. ضخامت 0.6 سانتی متر و سرعت جریان هوای 3 متر بر ثانیه در خشک کن خورشیدی بهترین کیفیت و کمترین زمان خشک شدن را نشان دادند. زمان خشک شدن نمونه ها در این شرایط نسبت به زمان خشک شدن در روش آفتابی 85 درصد کاهش یافت.

در این پژوهش اثر گرمادرمانی (3روز در دمای 36 درجه سلسیوس)، قارچ کش بی فنیل (غوطه وری در محلول 4 درصد بی فنیل به مدت 2 دقیقه)، پوشش پلی اتیلن، و ترکیب این تیمارها بر کیفیت و عمر انباری میوه نارنگی رقم کینو منطقه جیرفت بررسی شد. نمونه ها در دو محیط (انبار ساده و سردخانه) مدت 3 ماه نگهداری شدند. میزان کل مواد جامد انحلال پذیر در آب میوه (TSS)، اسید قابل تیتر کردن (TA) و نسبت TSS/TA، سفتی بافت، رنگ گوشت میوه در تمام تیمارها 60 و 90 روز بلافاصله پس از خارج کردن میوه از سردخانه و انبار ساده اندازه گیری شدند.نتایج نشان می دهد که در انبار ساده پس از 60 روز نگهداری میوه، بهترین تیمار عبارت است از قارچ کش و پوشش پلی اتیلن و بیشترین نسبت TSS/TAمربوط به پوشش پلی اتیلن نگهداری شده در سردخانه به مدت 90 روز است. بالاترین کیفیت رنگ مربوط به گرمادرمانی توام با پوشش پلی اتیلن نگهداری شده در سردخانه به مدت زمان 60 روز می باشد. انبارداری سرد به طور چشم گیری نسبت به نوع ساده آن و دوره 60 روز نسبت به 90 روز با گرمادرمانی و پوشش پلی اتیلن نسبت به سایر تیمارها در سفتی بافت میوه موثر بوده است. بنابراین، با توجه به نتایج مذکور برای انبار ساده مصرف قارچ کش توام با پوشش پلی اتیلن و برای انبار سرد گرمادرمانی توام با پوشش پلی اتیلن را می توان برای نگهداری نارنگی رقم کینو توصیه کرد.

گندم مهم ترین ماده غذایی در الگوی مصرف مردم است. بیش از 50 درصد انرژی مورد نیاز هر فرد در ایران از نان تامین می شود و تلاش در جهت کاهش ضایعات این محصول بسیار مهم است. در این تحقیق، تاثیر سطوح مختلف سرعت دورانی کوبنده (700، 800، 900، و 1000 دور بر دقیقه)، فاصله کوبنده از ضد کوبنده (8، 10، 12، و 14 میلی متر)، و طول ساقه برش یافته (60-50، 70-61، و 80-71 سانتی متر) بر درصد شکسته های گندم برداشت شده شامل: لب پر، نیم دانه، خرده، و ریز بررسی شده است. به این منظور از یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار جهت تجزیه و تحلیل داده ها و از آزمون دانکن نیز برای مقایسه بین میانگین ها استفاده شد. کمباین مورد آزمایش یک دستگاه کمباین کلاس مدل لکسیون 510 مجهز به سامانه موقعیت یاب جهانی و حسگر نمایشگر عملکرد بود. آزمایش در یکی از مزارع شهرستان پاسارگاد استان فارس که گندم رقم مرودشت با کمبینات مارک آمازون کشت شده بود انجام شد. نتایج این بررسی نشان می دهد، سرعت دورانی 700 دور بر دقیقه، فاصله کوبنده و ضد کوبنده 10 میلی متر، و طول برش یافته 80-71سانتی متر بیشترین تاثیر را بر کاهش میزان شکستگی دانه گندم (چهار گروه شکسته) دارد.

خراسان جنوبی با سطح زیر کشت 14000 هکتار، 98.7 درصد از تولید زرشک ایران را دارد. آگاهی از زمان و روش مناسب برداشت و شیوه خشک کردن می تواند باعث تولید محصول با کیفیت بالاتر و ارتقای جایگاه این محصول در بازارهای داخلی و جهانی شود. در این تحقیق به منظور دستیابی به شرایط بهینه تولید، تاثیر سه عامل روش برداشت زرشک در سه سطح (شاخه بر، خوشه چینی، و ضربه ای)، زمان برداشت در سه سطح (اواسط مهرماه، اواخر مهرماه، و اواسط آبان ماه)، و روش خشک کردن در سه سطح (سایه خشک، آفتاب خشک، و صنعتی) روی کیفیت محصول تولیدی بررسی شد. نتایج نشان می دهد که جرم حجمی توده زرشک خشک شده، عامل ارزیابی پفکی بودن دانه های زرشک، تحت تاثیر روش برداشت و روش خشک کردن قرار دارد. برداشت به روش شاخه بر موجب تولید محصول با کمترین جرم حجمی توده به میزان 214.86 کیلوگرم بر مترمکعب و در نتیجه پفکی تر شدن دانه ها می شود. پارامتر رنگ سنجی A که نشان دهنده قرمزی دانه های زرشک است در روش آفتاب خشک و زمان برداشت اول کمترین و در روش سایه خشک و زمان برداشت سوم بیشترین میزان را دارد. در روش آفتاب خشک و صنعتی به علت آسیب رسیدن به رنگ دانه های زرشک، کیفیت رنگ محصول کاهش پیدا می کند. نتایج به دست آمده از آزمون حسی نیز موید این موضوع است و کارشناس ها بیشترین امتیاز را به نمونه های برداشت شده در روش خوشه چینی در زمان دوم برداشت و در روش سایه خشک داده اند. کمترین امتیاز کارشناس ها به نمونه های برداشت شده در روش ضربه ای و زمان اول برداشت داده شده است که در مقابل نور آفتاب خشک شده اند.