پژوهش های سلولی و مولکولی
سال:1392 | دوره:26 | شماره:4 |تعداد مقالات:15

به منظور بررسی اثرات افزودنیها بر عملکرد، ایمنی و فراسنجه های مرتبط با آسیت، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار و 30 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد، افزودن «1» ویتامین C، «2» کولین کلراید، «3» ویتامین C و پروبیوتیک، «4» کولین کلراید و «5» پروبیوتیک و همچنین «6» کولین کلراید، ویتامین C و پروبیوتیک به جیره پایه بودند. در طول آزمایش صفات وزن، خوراک مصرفی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و تلفات اندازه گیری شدند. همچنین درصد هماتوکریت به عنوان شاخص آسیت بررسی شد. در سن 35 روزگی جهت بررسی هورمونهای T3 و T4 از هر تکرار دو پرنده انتخاب و از هر پرنده 2 میلی لیتر خون گرفته شد و پس از جدا سازی سرم با استفاده از کیتهای مربوطه میزان هورمونهای T3 و T4 اندازه گیری شد. در سن 28 روزگی عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و همچنین ایمنوگلوبولین های G و M مورد بررسی قرار گرفت. وزن زنده، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک در سنین مختلف تحت تاثیر استفاده از افزودنیها قرار نگرفت (P>0.05). تیمار کولین کلراید، ویتامین C و پروبیوتیک، درصد ماندگاری و شاخص تولید بالاتری نسبت به سایر تیمارها داشت. ولی اختلاف آن با گروه شاهد معنی دار نبود و با گروه های تغذیه شده با کولین کلراید، پروبیوتیک و کولین کلراید اختلاف معنی دار داشت (P>0.05). عیار آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و همچنین ایمنوگلوبولین های G و M، درصد هماتوکریت و هورمونهای T3 و T4 نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (P>0.05).

مواد پکتینی، پلی ساکارید های غنی از زیر واحد های گالاکتوز می باشند و به گیرنده خود گالکتین-3 پیوند می شوند، این مواد قادر به القای آپوپتوز و مهار متاستاز در سلولهای سرطانی از طریق میانکنش با گیرنده می باشند. پژوهش حاضر اثر پکتین تغییر یافته مرکبات (MCP) بر کاهش رگزایی سلولهای HUVEC و سلولهای سرطان پروستات انسانی DU145 را بررسی می کند. پکتین مرکبات به کمک گرما و pH تغییر یافته است. این بررسی به وسیله اثر محیط کشت رویی سلولهای DU145 قبل و بعد از تیمار با MCP در زمانهای 24 و 48 ساعت انجام گرفته است که حاوی عوامل موثر برای رگزایی و مهاجرت سلولی است زیرا پس از افزودن آن به محیط کشت سلولهای HUVEC (دودمان سلولی آندوتلیال) رگزایی و مهاجرت آنها تشدید می گردد. در حالی که اگر جداسازی محیط کشت پس از تیمار آنها به وسیله MCP باشد، کاهش رگزایی و مهاجرت در سلولهای HUVEC دیده می شود. پژوهشها نشان می دهد که MCP بر ترشح فاکتور های رشد رگزا نظیر VEGF که از سلولهای سرطانی DU145 ترشح می شوند اثر مهاری دارد و با کاهش رگزایی در سلولهای HUVEC و عدم مهاجرت و متاستاز آنها همراه است. در این مطالعه برای سلولهای HUVEC، به عنوان کنترل منفی، ازPEITC  (Phenethyl Isothiocyanate) که مهاجرت سلولهای رگزا را متوقف می کند و از فاکتور رشد VEGF، که خاصیت رگزایی را در این سلولها افزایش می دهد، به عنوان کنترل مثبت استفاده شد.

وجود یک سری مزایای کلیدی در باکتریوفاژ لامبدا باعث شده است که این فاژ به عنوان یک حامل ژنی ایده آل به سلولهای یوکاریوتی مطرح شود. این مزیتها هم در ساختار و هم در بیولوژی آن نهفته است ازجمله اینکه مطالعات اخیر داشتن اجداد مشترک با ویروسهای یوکاریوتی DNA دار را نشان داده اند. با توجه به این واقعیات و نیز دورشته ای بودن ژنوم آن، فاژ لامبدا می تواند مزیت بزرگی در انتقال ژن به سلولهای یوکاریوتی داشته باشد. لذا با وارد کردن توالی یک ژن گزارشگر (GFP)، فاژ لامبدای نوترکیبی طراحی و برای انتقال ژن به سلولهای رده AGS مورد استفاده قرار گرفت. بیان ژن GFP در پی انتقال با ذرات  l-GFP و همین طور کارآیی ورود این ذرات به سلولهای رده AGS ارزیابی شد.

شناسایی و ارزیابی ژنوتیپهای داخل سرده براسیکا به اصلاحگر در راستای شناسایی آللهای مورد نظر و کنترل کننده صفات مطلوب و در نهایت انتقال آنها به ارقام زراعی کمک می کند. استفاده از انواع رنگ آمیزیها و روشهای نواربندی کروموزومی امروزه به عنوان ابزاری مفید جهت مطالعات سیتوژنتیکی و به کارگیری آنها در علوم زیستی، اصلاح نباتات، اصلاح دام، مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی محسوب می شوند. به منظور بررسی تنوع سیتوژنتیکی ارقام زراعی کلزا و دو گونه وحشی شامل کلم وحشی و خردل مدیترانه ای این پژوهش در شرایط گلخانه و آزمایشگاه ژنتیک دانشگاه یاسوج به اجرا در آمد. نتایج حاصل از مطالعه کروموزومی بیانگر شباهت زیاد درون گونه ای بود به نحوی که ارقام مختلف کلزا اعم از بهاره و پاییزه از نظر نسبت طول کل کروموزومهای شماره یک تا 19 تفاوت معنی داری با هم نداشتند. از نظر سایر ویژگیهای اندازه گیری شده نیز در اکثر موارد تفاوت غیر معنی دار بود. توده های خردل از نظر خصوصیات کروموزومی اندازه گیری شده تفاوت معنی داری نشان ندادند به جز برای نسبت طول بازوی کوتاه کروموزوم شماره 3. این نتیجه به وضوح نشان می دهد که کلیه خردلهای مدیترانه ای مورد مطالعه علی رغم اینکه از مناطق مختلف با شرایط آب و هوایی کاملا متفاوت جمع آوری شدند اما تنوع کروموزومی زیادی ندارند. در بین صفات متعدد اندازه گیری شده تنها نسبت طول کل کروموزوم شماره 7 و نسبت طول بازوی کوتاه کروموزوم شماره 6 بودند که دو توده کلم وحشی از نظر آنها تفاوت معنی داری داشتند. شرایط آب و هوایی مناطق جمع آوری شده این دو ژنوتیپ تقریبا مشابه و بنابراین این نتیجه دور از انتظار نبود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و تجزیه خوشه ای گونه های مورد بررسی بر اساس ویژگیهای شاخص عدم تقارن داخل کروموزومی (A1)، شاخص عدم تقارن بین کروموزومی (A2)، درصد شکل کلی (TF)، تفاوت طول نسبی حداکثر و حداقل (DRL) و تعداد کروموزومهای میتوزی حاکی از شباهتهای بین گونه ای و امکان دورگه گیری موفق بین ژنوتیپهای انتخابی بود.

شناسایی و مطالعه تنوع موجود در جمعیتهای زنبور عسل یکی از اهداف مهم در اصلاح نژاد زنبور عسل محسوب می شود. بدین منظور 32 نمونه تصادفی از کلنیهای زنبور عسل و عمدتا در طول تابستان در استان اردبیل جمع آوری گردید. گروه بندی جمعیتها بر اساس صفات کلیدی مورفولوژیک با روش تجزیه خوشه ای به روش حداقل واریانس وارد (WARD) کلنیهای مورد بررسی را به چهار گروه مجزا تقسیم نمود. این یافته ها جدایی مورفولوژیک نژاد زنبور عسل ایرانی و نژادهای خارجی آن را اثبات کرد. نژادهای وارد شده به این منطقه شامل نژاد ایتالیایی و هیبرید استارلاین در گروههای کاملا مجزا قرار گرفت ن د ولی نژاد میدنایت کاملا از نژاد استارلاین مجزا نشد. استفاده از دو جایگاه ریزماهواره (microsatellite) نشانگر حداقل 2 و حداکثر 4 آلل در هر مکان ژنی بود. تحلیل کلیه پارامترهای حاصل از مطالعه ژنتیک جمعیت و برآورد رابطه فیلوژنتیکی بین جمعیتها با استفاده از روش تجزیه خوشه ای نشان داد که میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده 0.93 و مورد انتظار 0.53 است. بیشترین شباهت ژنتیکی بین نژاد ایتالیایی و استارلاین به میزان 0.98 و کمترین آن بین نژاد میدنایت و ایتالیایی به میزان 0.57 برآورد شد. نتایج این تحقیق نشان داد که نمونه های ایرانی از هیبریدهای میدنایت، استارلاین و ایتالیایی تفکیک شدند.

ریزوسفر محل زندگی طیف متنوعی از میکروارگانیسمها و بالاخص باکتریهاست که ممکن است برای رشد گیاه مفید، مضر یا بی تاثیر باشد. باکتریهای مفید این منطقه که به باکتریهای ریزوسفری محرک رشد گیاه موسوم می باشند توجه بسیاری از محققین را به خود جلب نموده اند. این باکتریها می توانند با استفاده از یک یا چند مکانیسم خاص موجب بهبود رشد گیاه شوند. توانایی افزایش حلالیت فسفاتهای معدنی نامحلول یکی از صفاتی است که معمولا در غربالگری و انتخاب این باکتریها در نظر گرفته می شود. باکتری جنس Flavobacterium یکی از انواع باکتریهای ریزوسفری محرک رشد گیاه است که در بسیاری از مقالات مروری چاپ شده در فهرست انواع PGPR ذکر شده است. در این تحقیق به منظور بررسی توانایی حل کنندگی فسفاتهای معدنی نامحلول در محیط کشت جامد و مایع حاوی تری کلسیم فسفات اسپربر، از 44 جدایه فلاوباکتریوم جداسازی شده از ریزوسفر گندم خاکهای ایران استفاده شد. نتایج نشان داد که 28 جدایه توان رشد در محیط جامد را داشتند. شاخص انحلال فسفر در روز چهارم از 0.24 تا 1.17، در روز ششم از 0.15 تا 1.36 و در روز هشتم از 0.12 تا 2.73 متغیر بود. بیشترین شاخص انحلال فسفر به طور متوسط مربوط به جدایه F11 بود. از نظر توانایی جدایه ها در استفاده از تری کلسیم فسفات در محیط اسپربر مایع، نتایج نشان داد که 34 جدایه از قدرت حل کنندگی فسفات معدنی نامحلول در محیط مایع برخوردار بودند. متوسط میزان حلالیت 3.54 میکروگرم در میلی لیتر و دامنه آن از صفر تا 37.48 میکروگرم در میلی لیتر متغیر بود. نتایج حاکی از این بود که جدایه F11 برترین جدایه از نظر توان حل کنندگی فسفات در محیط اسپربر مایع بود.این جدایه از گونه  odaratum.F متعلق به کلکسیون میکروبی موسسه تحقیقات خاک و آب به عنوان جدایه برتر از نظر توان حل فسفات معدنی نا محلول در محیط جامد و مایع بود.

پیشبر Rd29A به وسیله واکنش زنجیری پلیمراز (PCR) و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی از گیاه Arabidopsis thaliana همسانه سازی شد. ناقل دوگانه بیانی pBI-RD-GUS با اتصال توالی RD29A به ژن gus ساخته شد. سازه اخیر به همراه pBI121 با استفاده از Agrobacterium tumefaciens برای تراریختی گیاه توتون مورد استفاده قرار گرفت. ارزیابی های مولکولی گیاهان تراریخته توتون حضور و فعالیت ژن gus تحت پیشبرهای Rd29A و CamV35S را تایید نمود. تاثیر تیمارهای مختلف تنشی مانند شوری (NaCl)، خشکی (PEG) و آبسزیک اسید (ABA) نشان داد که این پیشبر Rd29A برخلاف پیشبر همیشه فعال CaMV35S تنها تحت اثر تنشهای غیرزیستی القاء می شود. القاء پذیری پیشبر Rd29A توسط ABA نشان دهنده نقش سیگنالی این ماده در مسیر ترارسانی علامتی تنشهای غیرزیستی می باشد. با توجه به اینکه بیان دائمی ژنهای مقاومت به تنش تحت کنترل پیشبر CaMV35S در بسیاری از موارد مانع رشد طبیعی گیاهان تراریخته می شود، بنابراین پیشبر القایی Rd29A می تواند جایگزینی مناسب برای تراریختی گیاهان متحمل به تنش باشد.

لکتین متصل شونده به مانوز (MBL) جزء خانواده کالکتین ها بوده و در فعال سازی سیستم کمپلمان ایمنی ذاتی از مسیر لکتین نقش دارد. MBL به عنوان اپسونین، فرآیند ذره خواری و حذف میکروارگانیسم بیگانه را تسهیل می کند. این پروتئین نقش مهمی در سلامت افراد دارد، به ویژه افرادی که دارای نقص سیستم ایمنی اولیه هستند، در صورتی که در پروتئین MBL هم نقص داشته باشند عوارض کلینیکی بیشتری را بروز می دهند. سلامت و صحت کارکرد این پروتئین در نوزادان هم بسیار حائز اهمیت است. همچنین گزارشاتی مبنی بر نقش کمبود MBL در بیماریهایی مثل ایدز، روماتوئید ارتریت، لوپوس و انواع عفونتهای باکتریایی از جمله لیشمانیا، وجود دارد. بنابراین، با توجه به نقش کلینیکی این پروتئین، نیاز به انجام چنین پژوهشی در خصوص این پروتئین و وضعیت ان در کشور، احساس می شد. هدف از این انجام این مطالعه، به دست آوردن اطلاعاتی پایه راجع به شیوع کمبود این پروتئین مهم در جمعیت کشور و محاسبه سطح میانگین این پروتئین در خون بود. نتایج این مطالعه می تواند در آینده در مطالعات تکمیلی راجع به نقش کمبود MBL در انواع عفونتها، به خصوص عفونتهای مکرر، و همین طور یافتن راههای درمانی برای این مساله، مفید واقع شود. پروتئین MBL توسط ژن mbl2 واقع بر روی کروموزوم 10، رمزگذاری می شود. ژن mbl2 چهار اگزون دارد که پلی مورفیسم در اگزون 1 آن، تاثیر بیشتری بر سطح سرمی MBL دارد. طبق گزارشاتی که قبلا منتشرشده اند، پلی مورفیسم در کدونهای 52، 54 و 57 بیشترین تاثیر را بر سطح سرمی MBL می گذارد. در این پژوهش وضعیت پلی مورفیسم در اگزون 1 این ژن، در 143 نفر از جمعیت سالم شهر تهران، که به سازمان انتقال خون تهران مراجعه کرده اند، بررسی شد. همچنین سطح سرمی پروتئین MBL در این افراد با استفاده از تکنیک الایزا مشخص شد. مقایسه نتایج به دست آمده از تعیین توالی DNA این افراد، و بررسی ارتباط آن با سطح سرمی MBL، نشان داد که در جمعیت مورد بررسی، پلی مورفیسم در کدون 54، علاوه بر ان که نسبت به پلی مورفیسم در 2 کدون دیگر فراوانی بیشتری دارد، تاثیر بیشتری نیز در کم کردن سطح سرمی پروتئین MBL دارد. به علاوه بر خلاف انتظار، در ناحیه 5’UTR هیچ پلی مورفیسمی مشاهده نشد و تمامی افراد در این جایگاه دارای آلل P بودند.

این پروژه با هدف بررسی مدت زمان ماندگاری فیل ماهی پرورشی بسته بندی شده به روش Sous vide در یخچال صورت گرفت و همچنین بررسی تاثیر متد پاستوریزاسیون روی مدت زمان ماندگاری فیل ماهی پرورشی بسته بندی شده، بررسی تغییرات میکروبی نمونه های آزمایشی طی مدت زمان نگهداری در دمای یخچال، حفظ امنیت میکروبی فرآورده طی مدت زمان نگهداری، بررسی باکتریهای عامل مسمومیت غذایی و فساد حسی در نمونه ها و افزایش کیفیت میکروبی فرآورده در قیاس با نمونه شاهد نیز انجام پذیرفت. فیله های ماهی با دو متد HTST (High temperature short time) و LTLT (low temperature long time) پاستوریزه شدند. فیله های پاستوریزه شده به مدت 12 هفته در دمای 2 درجه سلسیوس نگهداری شدند. باکتریهای Coliform، coli Escherichia، Serratia و Molds and Yeasts تا پایان مدت زمان نگهداری در نمونه های آزمایشی منفی بودند. تعداد total bacterial counts، bacteria Staphylococcus و Pseudomonas bacteria در نمونه های پاستوریزه شده به روش 4.54, 2.35, 5.83) HTST log cfu/g) در مقایسه با روش LTLT 3.55, 2.02, 5.03) log cfu/g) افزایش نشان دادند. اما جذب نمک و pH در این نمونه ها (7، 6.19 درصد) در مقایسه با نمونه های پاستوریزه شده به روش 6.27, 8.5) LTLT درصد) کاهش نشان دادند. نمونه های پاستوریزه شده به روش HTST به مدت 10 هفته و نمونه های پاستوریزه شده به روش LTLT به مدت 12 هفته در یخچال از کیفیت مطلوبی برخوردار بودند. در آنالیز باکتریایی و شیمیایی بین نمونه های آزمایشی پاستوریزه شده به روش LTLT با روش HTST تفاوت معنی دار مشاهده نشد (p>0.05).

به منظور بررسی میکروبی و برخی فلزات سنگین در اندام هوایی ذرت علوفه ای و خاک، پژوهشی با طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با دو تیمار شامل آبیاری با آب چاه با کود (W1) و آبیاری با پساب (W2) در تابستان  1390در مزرعه تصفیه خانه فاضلاب شهری شهرکرد اجرا گردید. نتایج نشان داد که تعداد باکتریهای لاکتوز مثبت، کلی فرم کل و مدفوعی در عمق 5-0 سانتیمتری نسبت به عمق 15-5 سانتیمتری حدود 42 درصد بیشتر بود و با گذشت زمان روزانه تعداد باکتریهای شاخص آلودگی در خاک به مقدار 35 درصد کاهش نشان دادند. در برگ مسن تعداد کلی فرم کل 88 و کلی فرم مدفوعی40 MPN/100m  و در برگ جدید تعداد کلی فرم کل 38 و کلی فرم مدفوعی 2 MPN/100ml  شمارش گردید. غلظت فلزات سنگین در ساقه و برگ گیاه در تیمار  W2در مقایسه با تیمار W1 بیشتر بود ولی تفاوت معنی داری بین دو تیمار دیده نشد. غلظت فلزات سنگین در خاک و گیاه تحت بررسی نیز در حد مجاز قرار داشتند.

پنی سیلیوم جنسی از رده هیفومایستها (گروهی از قارچهای ناقص) می باشد و اولین بار توسط لینک در سال 1809 توصیف گردید. این قارچ با دارا بودن 150 گونه شناخته شده دارای گسترش جهانی در تمام دنیا می باشد. شناسایی گونه های مختلف پنی سیلیوم به دلیل گستردگی در طبیعت و نقش مهمی که در زندگی انسان دارند، از اهمیت خاصی برخوردار است. به طور معمول جهت شناسایی گونه های این جنس از روشهای مورفولوژیک استفاده می گردد ولی این روشها بسیار وقت گیر وفاقد دقت کافی می باشند. در دو دهه گذشته استفاده از تکنیکهای مولکولی در تمایز گونه های قارچها از جمله پنی سیلیوم بسیار معمول گردیده است. در این تحقیق از تکنیک پکتیک زایموگرام برای شناسایی گونه و تعیین تنوعات بین گونه ای در این جنس استفاده گردید. الگوهای زایموگرام به دست آمده گونه های این جنس را به راحتی از یکدیگر تفکیک نمود. به نظر می رسد این روش یک روش سریع و دقیق تری نسبت به صفات مورفولوژیک جهت شناسایی گونه های مختلف جنس پنی سیلیوم باشد.

داروهای ضد باکتریایی اولیه موسوم به داروهای سولفونامیدی دارای اثرات زیستی بسیاری است که موجب کاربرد گسترده بالینی آن شده است. با توجه به گزارشهایی مبنی بر اثرات ضد سرطانی بعضی از اعضای این خانواده دارویی، در این پژوهش اثرات سلولی سولفاتیازول و سولفاستامید، دو آنتی باکتریال از این خانواده بر رده سلولی سرطان سینه T-47D بررسی گردید. علائم ریخت شناسی ویژه آپوپتوز توسط میکروسکوپ فلوئورسنت پس از رنگ آمیزی با Annexin-PI، و نیز نتایج حاصل از مطالعات فلوسیتومتری نشان داد که درصد سلولهای آپوپتوز شده در سلولهای T-47D تیمار شده با سدیم سولفاتیازول و سدیم سولفاستامید در قیاس با شاهد منفی بسیار اندک می باشد. این موضوع علی رغم افزایش معنی دار میزان فعالیت آنزیم کاسپاز-3 در سلولهای تیمار شده با دارو مشاهده می گردید. بررسی های صورت گرفته به روی نمودارهای فلوسیتومتری رسم شده با استفاده از ردیاب DAPI موید آن بود که این داروها قادر به توقف سلولها در فازهای مختلف چرخه سلولی نیز نمی باشند. در اینجا از اثر داروی دوکسوروبیسین به عنوان کنترل مثبت استفاده گردید. به دنبال این یافته ها نشان داده شد که سدیم سولفاتیازول با کاهش سطح بیان ژنهای Akt1، Akt2 و mTOR و نیز افزایش سطح بیان PTEN، بقای سلولی را کاهش می دهد اما این مکانیسم برای سدیم سولفاستامید قابل مشاهده نمی باشد. سازوکار اثرات ضد سرطانی سدیم سولفاستامید با توجه به افزایش سطح بیان ژنهای Atg5، Akt1، Akt2 و mTOR و نیز کاهش سطح بیان PTEN می تواند از طریق راه اندازی مسیر اتوفاژی بقا و کاهش سرعت تقسیم سلولی اعمال شده باشد.

امروزه کنترل بیماریهای گیاهی یکی از اهداف مهم اقتصاد جهانی است. پاتوژنهای قارچی با گسترش وسیع و سریعی که دارند خسارت زیادی به محصولات گیاهی وارد می کنند و به همین دلیل مبارزه با پاتوژنهای قارچی جزء برنامه های اصلی مبارزه با بیماریهای گیاهی در بسیاری از آزمایشگاه های تحقیقاتی می باشد. بیشترین آنزیمهای قارچی تجزیه کننده دیواره سلولی گیاهی که مطالعه شده اند پلی گالاکتوروناز ها (polygalacturonase/PG) می باشند که پیوند بین دی گالاکتورونیک اسید ها که جزء اصلی پکتین ها می باشند را می شکنند. آنزیمهای پلی گالاکتورونازی توسط اغلب قارچهای فیتوپاتوژنیک با اشکال ایزو آنزیمی مختلف تولید می شوند. در مقابل گیاهان نیز دارای PGIP های متنوعی هستند که علیه بسیاری از آنزیمهای پلی گالاکتورونازی تولید شده توسط قارچها، توانایی تشخیص و مهار اختصاصی دارند. با توجه به عملکرد اختصاصی PGIP ها علیه آنزیمهای پلی گالاکتوروناز قارچی در این تحقیق از ژ نهای pgip1 و pgip2 استخراج شده از رقم ناز گیاه لوبیا جهت طراحی و ساخت یک سازه واجد هر دو ژن مذکور که به صورت کایمریک طراحی شده اند استفاده گردید. در طی مراحل ساخت این سازه ها، از ناقلی که دارای دو جایگاه آنزیمهای برشی XbaI و PacI برای همسانه سازی ژنهای مورد نظر بین پروموتر CaMV 35S و ترمیناتور NOS می باشد استفاده گردید. از سازه ساخته شده در این تحقیق می توان برای پروژه های انتقال ژن به گیاهان مدل و زراعی جهت بررسی اثرات این ژنها و تولید گیاهان تراریخته مقاوم در برابر قارچها استفاده کرد.

در این آزمایش اثرات استفاده از رقم زراعی پیشتاز با پلی ساکارید غیرنشاسته ای بالا و افزودن آنزیم زایلاناز به خوراک بر صفات عملکردی، قابلیت هضم مواد مغذی و میزان فعالیت آنزیمهای روده ای مرغهای تخم گذار 21 تا 47 هفتگی بررسی می گردد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل شامل هشت تیمار (4 سطح گندم صفر، 23، 46 و 69 درصد که به ترتیب شامل 1.8، 2.0، 2.2 و 2.4 درصد زایلوز) و دو سطح آنزیم (بدون و با آنزیم) و 5 تکرار (6 قطعه مرغ) در هر تکرار انجام شد. در کل دوره، با افزایش سطح زایلوز در جیره، وزن (P<0.05) و توده تخم مرغ (P<0.01) کاهش و ضریب تبدیل غذایی افزایش یافت (P<0.05) ولی خوراک مصرفی و میزان تخم گذاری تحت تاثیر قرار نگرفتند. مکمل نمودن جیره با زایلاناز موجب افزایش میزان تخم گذاری (P<0.05)، وزن و توده تخم مرغ (P<0.01) و بهبود ضریب تبدیل غذایی گردید (P<0.01). افزایش سطوح زایلوز، موجب کاهش قابلیت هضم چربی و انرژی قابل متابولیسم جیره گردید (P<0.05) و همچنین، فعالیت آنزیم آمیلاز را در دئودنوم و آمینوپپتیداز و لیپاز را در دئودنوم و ژژنوم افزایش داد (P<0.01). با این وجود، افزودن زایلاناز به خوراک فعالیت هیچیک از آنزیمهای روده ای را تحت تاثیر قرار نداد. مکمل نمودن جیره با زایلاناز، موجب کاهش ویسکوزیته محتویات ایلئوم (P<0.01) گردید. افزایش سطح زایلوز در جیره موجب کاهش عملکرد تولیدی مرغهای تخم گذار، افزایش فعالیت آنزیم های روده ای و کاهش قابلیت هضم چربی و انرژی قابل متابولیسم جیره خواهد شد.

هورمون گیاهی اتیلن طیف گسترده ای از فرآیندهای گیاهی را نظیر رشد، جوانه زنی بذور، گلدهی، ریزش اندامها، تشکیل ریشه های جانبی، توسعه بافت برگ، رسیدگی میوه و پیری بافت برگ بعد از لقاح را تنظیم می کند. پیری بافت گل یکی از فرآیندهای تکاملی است که اتیلن در آن نقش کلیدی بازی می کند. افزایش کلیماکتریک مقادیر درون زاد اتیلن در گلها، یک نقش تنظیمی در حوادث متعاقب منجر به مرگ در برخی بافتهای زایشی دارا می باشد. تغییر در پاسخ دهی به اتیلن در زمان تکوین گیاه، عمدتا با تغییر در مسیر انتقال پیام میانجی گری می گردد، که بخش اصلی مجموعه حوادث منجر به پیری بافت زایشی را شامل می شود. موتاسیون غیر کارکردی ein2 عدم حساسیت به اتیلن را در مطالعات اخیر نشان داده که این امر بیانگر نقش ضروری ein2 در مسیر انتقال پیام اتیلن است. از آنجایی که ein2 به عنوان یک تنظیم کننده مثبت نقشی محوری در مسیر انتقال پیام اتیلن ایفا می کند، در مطالعه حاضر الگوی بیان این ژن در بافتهای رویشی و زایشی گیاه اطلسی مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز بیان ژن نشان داد که رونوشتهای ein2 در بافتهای مختلف گیاهی حضور داشته، و بیشترین سطح بیان ژن در خامه+کلاله و تخمدان قابل مشاهده است. همچنین آنالیز بیان ژن با هدف بررسی نقش فاکتورهایی مانند گرده افشانی، قندها، اسید آبسیزیک، ACC در مسیر بیوسنتز و انتقال پیام اتیلن در اطلسی انجام شد. نتایج نشان داد که قند گلوکز یک نقش مهم در تنظیم فرآیند پیری مرتبط با اتیلن در بافت گل بازی می کند. در مجموع نتایج نشان دهنده این واقعیت است که ein2 در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک در زمان تکوین گیاه نقش اساسی داشته و با برخی تنظیم کننده های رشد نظیر ABA دارای اثرات متقابل می باشد.