پژوهش های گیاهی
سال:1394 | دوره:28 | شماره:1 |تعداد مقالات:20

تنوع گونه ای گیاهان در یک اجتماع در پاسخ به عوامل توپوگرافی تغییر می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر عوامل توپوگرافی مانند ارتفاع از سطح دریا، جهت دامنه و درجه شیب روی تنوع گونه ای گیاهان در منطقه جنگلی دودانگه واقع در جنوب شهرستان ساری بود. با نمونه برداری از پوشش گیاهی منطقه توسط کوادرات های 400 مترمربعی، 237 گونه گیاهی شناسایی شد. کل کوادرات ها به 7 طبقه ارتفاعی، 3 طبقه از نظر درجه شیب و 8 طبقه از نظر جهت دامنه تقسیم شدند. آنالیز تابع تشخیص نشان داد که اولین عامل تعیین کننده در تفکیک جوامع گیاهی، ارتفاع از سطح دریا است. شاخص های رایج تنوع گونه ای و یکنواختی در هر طبقه محاسبه گردید و نمودارهای آن رسم شد. بیشترین تنوع (1.5 تا 1.6 برای شاخص شانون در پایه لگاریتمی 10) و بیشترین یکنواختی (0.38 تا 0.42 برای شاخص اسمیت و ویلسون) در طبقات ارتفاعی متوسط بدست آمد. تنوع کمتر دامنه های شمال غربی نسبت به دامنه های جنوبی، جنوب شرقی و جنوب غربی، بدلیل دمای کمتر و سرمای زودرس شیب های شمال غربی است که باعث از بین رفتن قسمت های هوایی غیرخشبی درختان و سایر گیاهان و در نتیجه تنوع کمتر می شود. تفاوت تنوع در درجات شیب و در تیپ های مختلف گیاهی از نظر آماری معنی دار نبود. بنابراین، می توان نظریه پیوستگی گلیسون را در مقیاس مورد مطالعه تایید کرد.

با توجه به اهمیت گیاهان دارویی در درمان بیماریها و همچنین محدود بودن رویشگاه های طبیعی، کمی زادآوری و قطع بی رویه، برنامه ریزی جهت کشت و اهلی کردن آنها بسیار ضروری به نظر می رسد. این تحقیق با هدف شناسایی و تعیین مناسب ترین تیمار برای شکستن خواب و جوانه زنی بذر گیاهان دارویی آویشن خراسانی و شیرازی مورد بررسی قرار گرفت. بذر این گونه ها از رویشگاه اصلی آنها جمع آوری و تیمارهای پیش رویشی شامل اسید جیبرلیک با 3 غلظت مختلف 100، 500 و 1000 ppm، نیترات پتاسیم، تیوره، سرمادهی به مدت 10، 20 و 30 روزه انجام گردید. این بررسی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد که اثر تیمارهای مختلف بر درصد جوانه زنی بذر گونه های آویشن خراسانی و آویشن شیرازی (p<0.01) معنی دار بوده است. در بین این تیمارها اسید جیبرلیک ppm 100 و سرمادهی 10 و 20 روزه برای گونه آویشن خراسانی و برای آویشن شیرازی تیمارهای نیترات پتاسیم و سرمادهی 10 و 20 روزه بیشترین اثر مثبت را بر شکستن خواب و جوانه زنی بذرها داشتند. در گیاه آویشن خراسانی بیشترین شاخص بنیه بذر به میزان 16.2 مربوط به تیمار اسید جیبرلیک ppm 100 و کمترین شاخص بنیه بذر به میزان 2.4 مربوط به نیترات پتاسیم بود. در گیاه آویشن شیرازی بیشترین شاخص بنیه بذر مربوط به تیمار تیوره و کمترین شاخص بنیه بذر مربوط به تیمار سرمادهی 20 روزه بوده است.

شوری خاک در تمام دنیا رو به گسترش بوده و یکی از مهم ترین چالش ها برای کشاورزی در جهان محسوب می شود. تحقیقات نشان داده است که شوری خاک و آب آبیاری، باعث کاهش جوانه زنی بذر شده و رشد گیاهان را محدود می سازد. بادام زمینی، گیاهی است متعلق به خانواده فاباسه و از بقولات یکساله می باشد که به دلیل کیفیت بالای روغن و پروتئین دانه، در 109 کشور جهان کشت می شود. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف شوری بر جوانه زنی چهار رقم بادام زمینی (محلی گیلان، ICGV95148، ICGV96177 و ICGV03060)، با چهار غلظت (0، 50، 100 و 150 میلی مولار) کلرید سدیم در سه تکرار، در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشگاه گیلان انجام شد. درصد و سرعت جوانه زنی بذور در روز های پنجم، هفتم، نهم، یازدهم و سیزدهم ارزیابی شد. همچنین در روز سیزدهم صفات طول ریشه چه و ساقه چه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه، وزن تر گیاهچه، وزن خشک گیاهچه و بنیه بذر اندازه گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر رقم و شوری تاثیر معنی داری بر کلیه صفات، به جز وزن خشک گیاهچه و طول ساقه چه داشته است. همچنین اثر متقابل رقم و شوری بر روی صفات درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه، مجموع ریشه چه و ساقه چه، وزن تر گیاهچه و بنیه بذر تاثیر معنی داری داشته و رقم محلی متحمل ترین رقم به شوری بود.

مقاومت آنتی بیوتیکی زمینه را برای جایگزین نمودن روش های درمانی گیاهی دارای عوارض جانبی کمتر نسبت به داروهای رایج فراهم نموده است. این مطالعه نیز به منظور بررسی اثر ضد باکتریال عصاره اتانولی سیر علیه سویه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی بیوتیک انجام شد. عصاره گیری سیر با استفاده از دستگاه تقطیر در خلاء (روتاری) انجام شد. 17 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از نواحی حلق و بینی افراد بستری در بیمارستان امیرالمومنین زابل و افراد غیر بیمارستانی جدا شده و در نهایت MIC (حداقل غلظت بازدارندگی) و MBC (حداقل غلظت کشندگی) عصاره گیاه سیر به روش میکروتیتر پلیت برروی استافیلوکوکوس اورئوس بررسی شده است . نتایج نشان داد که استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده به ترتیب مقاوم به آنتی بیوتیکهای پنی سیلین (88.2%)، اریترومایسین (82.4%)، سفکستین (82.4%)، تری متوپریم (70.6%)، آمپی سیلین (70%)، سفتازیدیم (29.4%)، تتراسیکلین (23.5%)، سفتریاکسون (23.5%) و آمیکاسین (5.9%) بودند و همچنین عصاره گیاهی سیر در غلظت25/1 میلی گرم بر میلی لیتر دارای بیشترین اثر مهاری روی رشد استافیلوکوکوس اورئوس دارد که در این میان غلظت 5 و 10 میلی گرم بر میلی لیتر دارای بیشترین اثر کشندگی می باشند.

تیتانیوم عناصر ضروری نمی باشد ولی گزارش شده است که می تواند منجر به بهبود متابولیسم زیستی در گیاهان شود. دراین تحقیق اثر تیتانیوم بر روند رشد و رنگیزه ها، میزان فتوسنتز و تنفس جلبک دونالیه لا در یک دوره رشد مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور غلظت های 100، 150 و 200 میکرومولار تیتانیوم در سه تکرار و شاهد بر گونه D. salina اعمال و سپس میزان کلروفیل، بتاکاروتن و همچنین تقسیم سلولی در یک دوره ی رشد اندازه گیری گردید. با توجه به نتایج در تمامی تیمارها تفاوتی در میزان پارامترهای ذکر شده نسبت به نمونه شاهد مشاهده نگردید، اما در حضور EDTA منجر به افزایش هریک گردید. نتایج اثر pH مشابه با نتایج اثر تیتانیوم در حضور EDTA بود. در کلیه آزمایش ها در میزان کلروفیل و بتاکاروتن سلولی تمامی تیمار ها با نمونه شاهد تفاوتی مشاهده نگردید. میزان فتوسنتز و تنفس در تیمار بلندمدت 150 میکرومولار تیتانیوم با گذشت 24 ساعت نسبت به نمونه شاهد کاهش پیدا کرد و در تیمار کوتاه مدت با افزایش غلظت تیتانیوم تا 150 میکرومولار درصد فتوسنتز افزایش یافت اما از این غلظت بالاتر منجر به کاهش آن گردید. درصد تنفس در غلظت 50 میکرو مولار نسبت به سایر غلظت ها بیشتر بود و با افزایش غلظت تیتانیوم تا 200 میکرو مولار کاهش داشت.

این مطالعه به منظور بررسی رابطه بین پوشش گیاهی و عوامل محیطی در سری 8 لومیر جنگل های اسالم گیلان و در رویشگاه سفید مازو انجام شد. داده های صحرایی به کمک 30 قطعه نمونه به ابعاد 50×50 متر به طور انتخابی برداشت شد. سپس در داخل هر یک از قطعات نمونه تمامی درختان دارای قطر برابر سینه بیش از 10 سانتی متر به تفکیک گونه، مورد اندازه گیری قرار گرفتند. همچنین در داخل این قطعه نمونه گونه های علفی و درصد پوشش آنها بر اساس معیار دومین برآورد شد، علاوه بر این مهمترین عوامل توپوگرافی یادداشت شدند. در هر قطعه نمونه، مقداری از خاک از عمق 0 تا 20 سانتی متری در مرکز قطعه نمونه برداشت شد. به منظور تفکیک گروه های اکولوژیک از روش آنالیز دو طرفه گونه های شاخص (TIWNSPAN) و نیز برای بررسی همبستگی بین عوامل محیطی و ترکیب پوشش گیاهی در سطح قطعات نمونه از آنالیز تطبیقی متعارف (CCA) استفاده شد. نتایج نشان داد که چهار گروه اکولوژیک در منطقه مورد بررسی وجود دارد. همچنین نتایج مشخص کرد که ارتفاع از سطح دریا، جهت دامنه، وزن مخصوص ظاهری، درصد سنگی بودن، کربن آلی، ماده آلی و ازت کل از مهمترین عوامل تفکیک کننده این گروه ها بودند.

آلودگی محیطی با فلزات سنگین در حال افزایش است و سرب یکی از مهم ترین آلوده کننده های محیط است. برای این تحقیق گیاه بادمجان (Solanum melongena) انتخاب شد و مراحل تکوین دانه های گرده در این گیاه که یکی از محصولات مهم کشاورزی در آسیا و آفریقا محسوب می شود، مطالعه شد. برای این منظور، در یک طرح کاملا تصادفی 4 گروه تیماری شامل غلظت های 0، 3، 6 و 9 میکرومولار استات سرب استفاده شد، سپس گل ها در مراحل مختلف نمو انتخاب شده در محلول FAA تثبیت و بعد از برش گیری با میکروسکوپ مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج مطالعات میکروسکوپی نشان داد که تیمار سرب می تواند مرحل تکوین دانه های گرده را تحت تاثیر قرار دهد به طوری که با افزایش غلظت سرب شدت ناهنجاری ها بیشتر شد. برخی از این ناهنجاری ها شامل مشاهده دانه های گرده ی واکوئوله، تجمع مواد سیاه رنگ در دانه های گرده، تغییر شکل دانه های گرده و غیر عادی شدن دیواره دانه گرده، تغییر شکل تترادها و کاهش معنی دار قدرت زیست و باروری دانه های گرده می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

به منظور بررسی تاثیر فاکتورهای خاک روی تنوع زیستی گیاهی و گروه های اکولوژیک گیاهی، 220 هکتار از جنگل های جوزک-درکش خراسان شمالی مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا 55 قطعه نمونه 20×20 متر برای برآورد پوشش گیاهی انتخاب شد. سپس 18 نمونه از لایه معدنی خاک (عمق های 10-0، 20-10 و 30-20 سانتی متر) برداشت شد و اسیدیته، هدایت الکتریکی، ماده آلی، نیتروژن کل، فسفر قابل جذب، بافت خاک، پتاسیم و نسبت کربن به نیتروژن اندازه گیری شد. با روش تجزیه و تحلیل دو طرفه گونه های شاخص TWINSPAN گروه های اکولوژیک گیاهی تعیین و منطقه به پنج واحد اکولوژیک، Cotoneaster integeryma (A)، Fraxinus excelsior (B)،Acer laetum (E)، Carpinus betulus betulus (D)، (Prunus divaricata (C تقسیم گردید. تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه گروه های اکولوژیک نشان داد که گروه های مختلف، اختلاف معنی داری (p<0.05) روی تنوع گونه ای سیمپسون داشتند. نتایج آزمون دانکن آشکار ساخت که بیشترین تنوع گونه ای به ترتیب به گروه های اکولوژیک ( E) و (B) و (D) تعلق داشت، در حالی که از لحاظ سایر شاخص های تنوع زیستی تفاوتی بین گروه های اکولوژیک دیده نشد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که افزایش pH در عمق سوم خاک روی تنوع زیستی سیمپسون و غنای گونه ای مارگالف تاثیر منفی داشت. مقدار ماده آلی و پتاسیم در عمق اول خاک روی تنوع زیستی سیمپسون تاثیر مثبت داشت اما سایر مشخصه های خاک تاثیری در شاخص های تنوع زیستی نشان ندادند. از این تحقیق استنتاج می شود که از میان فاکتور های موثر، ماده آلی و پتاسیم خاک سطحی توانستند گروه های پنج گانه اکولوژیک را در منطقه مورد مطالعه از یکدیگر تفکیک نمایند.

در این تحقیق، تاثیر کاربرد برگی غلظت های مختلف سلنات سدیم (1.5، 10 و 100 میلی گرم بر لیتر) بر روی برخی از ویژگیهای فیزیولوژیکی گندم (.Triticum aestivum L) بهاره مورد مطالعه قرار گرفت. کاربرد سلنیم باعث افزایش وزن خشک اندام هوایی رقم های زاگرس و چمران شد. بیشترین مقدار انباشت سلنیم در دانه های گندم (1.01 mg kg-1 DW در زاگرس و 0.465 در چمران) مربوط به تیمار 10 mg Se l-1 بود. بخاطر فعالیت موثر آنزیم های سوپر اکسید دیس موتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GSH-Px) در گیاهان تیمار شده با سلنیم، از انباشت مالون دی آلدئید (MDA) و پراکسید هیدروژن (H2O2) در بافت های گندم ممانعت شد. نتایج فوق نشان دادند که اسپری برگی سلنیم در غلظت 10 mg l-1 از یک طرف باعث تخفیف تنش اکسیداتیو و در نتیجه افزایش معنی دار رشد می شود و از طرف دیگر می تواند باعث بهبود غنی سازی گندم با سلنیم شده و گندم را به بسته غذایی سرشار از سلنیم تبدیل کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پسته خوراکی (.Pistacia vera L) از گونه های مهم سرده .Pistacia L. و تیره Anacardiaceae است. با هدف توسعه دانش در مورد این گونه ارزشمند، ویژگی های ریخت شناسی و تشریحی گل نر، مراحل تکوین بساک و دانه گرده آن با روش های سلول بافت شناسی مانند تهیه برش و مشاهده با میکروسکوپ های نوری و الکترونی بررسی شد. نتایج نشان داد که گل های نر در گل آذین خوشه و دارای 6-4 پرچم، 2 یا 3 کاسبرگ و 1-0 براکته می باشند. دو کیسه هر سمت (تکای) بساک از یکدیگر به طور کامل جدا هستند و شکوفایی آن ها به صورت طولی و عمقی از محل رابط می باشد. تقسیم سیتوپلاسم طی میوز سلول های مادر میکروسپور، به طور هم زمان رخ می دهد، تتراد حاصل از نوع چهار وجهی و لایه تاپی از نوع ترشحی است. تعداد لایه های سلولی لایه میانی سه یا بیشتر بوده که به طور قابل توجهی پایا بوده و در مراحل پایانی بلوغ همراه با لایه تاپی یا حتی در زمان شکوفایی بساک از بین می روند. لایه مکانیکی با تزئینات فیبری می باشد و اپیدرم روی آن قرار دارد. دانه های گرده، کروی و دارای 5-3 منفذ رویشی و تزئینات سوراخ دار هستند.

تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل محدودکننده حیات و رشد گیاهان در نواحی مختلف ایران است. وجود اطلاعات تفصیلی از پاسخهای گیاهان بومی به تنش خشکی می تواند در موفقیت برنامه های احیاء مفید واقع شود. در این پژوهش نمونه های بذری مختلف دو گونه بابونه چندساله شامل بابونه کاذب Tripleurospermum servanes و بابونه زرد (Anthemis tinctoria) تحت چهار تیمار خشکی شامل آبیاری کافی (شاهد)، تنش خشکی ملایم (75% ظرفیت مزرعه ای)، تنش خشکی متوسط (55% ظرفیت مزرعه ای) و تنش خشکی شدید (35% ظرفیت مزرعه ای) قرار داده شدند. تغییرات میزان آب نسبی (RWC)، محلولهای اسمزی (پرولین و قندهای محلول)، آنزیمهای پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و پیگمانهای گیاهان تحت تنش مورد مطالعه قرار گرفتند. در نمونه های بذری هر دو گونه مورد بررسی، تنش خشکی انباشتگی محلولهای اسمزی را به میزان معنی داری افزایش می دهد، درحالیکه درصد RWC، مقدار پروتئینهای کل، درصد وزن خشک را کاهش می دهد. اگرچه مقدار پیگمانهای کلروفیل a و کلروفیل کل در طی تنش تغییر قابل ملاحظه ای ندارد، ولی مقدار کارتنوییدها و نسبت کارتنوئیدها به کلروفیل کل به میزان معنی داری افزایش می یابد. فعالیت آنزیم پراکسیداز هر سه نمونه بذری بابونه کاذب در تنش شدید افزایش نشان می دهد ولی در بابونه زرد دو نمونه بذری از سه نمونه بذری میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز در تنش شدید به طور معنی داری کاهش می یابد. این یافته ها نشان می دهند که دو گونه T. servanes و A. tinctoria تحمل خوبی به شرایط تنش خشکی متوسط داشته، اگرچه در هر دو گونه، نمونه های بذری نیز وجود داشتند که به علت ظرفیت تنظیم اسمزی بالاتر، تحمل بیشتری به تنش خشکی شدید نشان دادند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

بر اساس داده های آژانس حفاظت محیط زیست، سرب مهم ترین فلز آلاینده محیط می باشد. در این تحقیق تاثیر فلز سرب بر گیاه یونجه در مرحله جوانه زنی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظوردانه رست های 7 روزه یونجه در محیط هیدروپونیک تحت تیمار غلظت های 0، 120، 240، 500 و 1000 میکرومولار سرب قرار گرفتند و پس از 10 روز بررسی های ریخت شناختی و فیزیولوژیک بر روی آنها انجام گرفت. بر اساس نتایج میزان جذب سرب در اندام هوایی و ریشه ها با افزایش غلظت سرب در محیط افزایش یافت و در نتیجه میزان رشد گیاه با افزایش میزان جذب سرب کاهش یافت. میزان تولید پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدهید به عنوان شاخص های تنش اکسیداتیو افزایش یافت. تحت تنش سرب میزان تولید فلاونوئیدها و فعالیت آنزیم پراکسیداز در اندام هوایی و ریشه ها افزایش یافت و میزان ترکیبات فنولی در ریشه ها کاهش و در اندام هوایی افزایش نشان داد.

شوری خاک یکی از عوامل مهم محیطی کاهش رشد و محصول گیاهان در دنیاست و در توزیع گیاهان نقش تعیین کننده دارد. سیستم های آنتی اکسیدانی گیاهان نقش مهمی در تحمل به شوری را ایفا می کنند. در پژوهش حاضر اثر تنش شوری و برهمکنش آن با آسکوربیک اسید بر محتوای H2O2، مالون دی آلدئید، پایداری غشا و میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در گیاه شاهی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. گیاهان یک هفته پس از اولین تیمار برداشت شدند. نتایج نشان دادند که شوری موجب افزایش محتوای H2O2 و مالون دی آلدئید برگ ها و ریشه ها و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز ریشه ها و کاهش وزن تر بخش های هوایی و ریشه ها و پایداری غشای برگ ها شد و آسکوربیک اسید موجب کاهش اثرات تنش شوری روی گیاهان گردید. بنابراین، به نظر می رسد که آسکوربیک اسید با کمک به غلبه بر اثرات اکسیداتیو موجب افزایش تحمل به شوری در گیاه شاهی می شود.

در مطالعه حاضر، تاثیر ایندول استیک اسید بر برخی شاخص های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه سویا (Glycine max (L.) Merr) تحت تنش آلومینیوم کلراید مطالعه شد. بذرها پس از استریل شدن در ظروف پتری کشت شدند. سپس گیاهک های 6 روزه به گلدان های حاوی شن شسته شده منتقل شدند و توسط محلول غذایی هوگلند در شرایط کنترل شده (16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی، دما 25oC در روز 18oC در شب) آبیاری گردیدند. گیاهان 14 روزه با غلظت های مختلف آلومینیوم کلراید (0، 50، 100، 200 و 300 میکرومولار) و ایندول استیک اسید (0، 50 و 100 میکرومولار) تیمار شدند و برداشت گیاهان 15 روز پس از آغاز تیماردهی انجام شد. با افزایش غلظت آلومینیوم کلراید، میزان ماده سازی خالص، میزان رشد نسبی برگ، محتوای نسبی آب برگ و میزان پروتئین و قندهای محلول کاهش یافت، در حالی که سطح ویژه برگی و فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز افزایش یافت. با افزودن ایندول استیک اسید به محیط کشت محتوی آلومینیوم کلراید، کاهش بیشتر میزان قندهای محلول و تعدیل میزان دیگر شاخص ها مشاهده گردید. همچنین با افزایش غلظت کلرور آلومینیوم در محیط کشت در هر دو حالت بدون اکسین و با اکسین افزایش میزان قندهای نامحلول مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده بنظر می رسد ایندول استیک اسید در غلظت های پایین با اثرات مخرب آلومینیوم مقابله کرده و به رشد گیاهان تحت شرایط نامطلوب کمک می کند.

پژوهش حاضر به بررسی فلوریستیک در ارتفاعات کوهستان های مرزی ارزنه، در فاصله 70 کیلومتری شمال غربی تایباد، استان خراسان رضوی، می پردازد. به منظور بررسی فلوریستیکی منطقه، تعداد 255 گونه گیاهی از 51 تیره و 186 جنس در طی بهار، تابستان وپائیز سال 1390 و بهار 1391 جمع آوری و شناسایی شدند. همی کریپتوفیت ها با 37.5 درصد، تروفیت ها با 32.8 درصد، ژئوفیت ها با 14.8 درصد، کاموفیت ها با 9.8 درصد و فانروفیت ها با 4.7 درصد اشکال زیستی منطقه را تشکیل می دهند. از نظر کورولوژی بیشترین سهم مربوط به عناصر ایرانی- تورانی (55.9 درصد) می باشد و بقیه متعلق به دو، سه یا چند منطقه جغرافیایی و یا با پراکنش جهانی بودند. همچنین تعداد 31 گونه گیاهی، انحصاری سرزمین ایران بودند. بر اساس معیار IUCN دو دسته گونه های آسیب پذیر و با خطر کمتر تعیین شد که جمعا 7 گونه در دسته گونه های تهدید شده در منطقه شناسایی شده اند.

در این مطالعه اثر غلظت های مختلف الیسیتور نقره (بعد از 4 ساعت از اعمال تیمار) و الیسیتور مس (بعد از 16 ساعت از اعمال تیمار) بر بیان ژن فلاون سینتاز 1 (FNS I) و سیستم آنتی اکسیدان گیاهچه های 21 روزه زیره سبز مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نیمه کمی بیان ژن فلاون سینتاز 1 بیانگر افزایش معنی دار آن در حضور غلظت های 25 و 50 میکرومولار نقره نسبت به نمونه شاهد می باشد که با افزایش غلظت تا 100 میکرومولار بیان آن کاهش می یابد. از طرف دیگر با افزایش غلظت این الیسیتور در محیط، محتوی فلاونوئید کل و آنتوسیانین و فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدان و همچنین محتوی پروتئین کل نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت. در گیاهچه های تیمار شده با الیسیتور مس، بیان این ژن در غلظت های 4 و 8 میکرومولار بطور معنی داری در مقایسه با نمونه شاهد افزایش و در غلظت 16 میکرومولار بیان آن کاملا مهار شد. در این شرایط محتوی فلاونوئید کل و آنتوسیانین نیز روند مشابهی را نشان دادند، به طوری که محتوی آن ها در تیمار 16 میکرومولار نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. در مقابل، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان به ویژه کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز با افزایش غلظت این الیسیتور در محیط بطور قابل توجهی نسبت به شاهد افزایش یافته بود، در حالیکه محتوی پروتئین کل بطور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. از مجموع نتایج چنین اسنتباط می شود که افزایش بیان ژن FNS I و محتوی فلاونوئید کل و آنتوسیانین، نتیجه اعمال تنش اکسیداتیو حاصل از جذب این عناصر و فعال شدن سیستم آنتی اکسیدان گیاه می باشد.