در این پژوهش با بهره گیری از چهار روش مدل سازی متداول در ارزیابی رویشگاه بالقوه گونه ها (مدل های خطی و جمعی تعمیم یافته، درخت طبقه بندی و جنگل تصادفی) و نقشه متغیرهای زیست اقلیمی و توپوگرافی، نقشه مطلوبیت رویشگاه گونه سرخدار در جنگل های هیرکانی تهیه شد. ارزیابی مدل ها با استفاده از معیار AUC (GLM=863/0، GAM=871/0، CTA=781/0 و RF=922/0) نشان داد که مدل جنگل تصادفی دارای بهترین عملکرد است که در آن، درصد شیب مهم ترین و شاخص تابش خورشیدی کم اهمیت ترین متغیرها هستند. این پژوهش نشان داد که احتمال حضور گونه سرخدار در منطقه مورد بررسی از شیب 30 درصد به بعد بیشتر می شود و بعدازآن ثابت می ماند. در شرایط کنونی، مساحت رویشگاه های مطلوب و بالقوه برای گونه سرخدار در حدود 5/10 درصد منطقه مورد بررسی را دربر می گیرد. نتایج این پژوهش نشان می-دهد که در حال حاضر و شرایط اقلیمی کنونی، قسمت های شرقی و مرکزی جنگل های شمال ایران پتانسیل بالاتری برای حضور گونه سرخدار دارند که این امر به مدیریت، احیا و حفاظت از این گونه با ارزش کمک خواهد کرد.