حرکت
سال:1385 | دوره:- | شماره:پیاپی 27 |تعداد مقالات:16

هدف از اجرای این تحقیق، بررسی رابطه میان قوس کمر با قدرت عضلات شکم و انعطاف عضله سوئز خاصره بود. آزمودنی های تحقیق 20 دانشجوی رشته تربیت بدنی با میانگین سنی 21.5 سال، وزن 66.6 کیلوگرم و قد 172 سانتی متر بودند. قوس کمر به وسیله خط کش منعطف و در وضعیت ایستاده از مهره اول تا مهره پنجم کمری (L1-L5) دوبار اندازه گیری شد. قدرت عضلات شکم با استفاده از آزمون پایین آوردن مستقیم پاها (DSLL) و انعطاف عضله سوئز خاصره از طریق آزمون اصلاح شده توماس اندازه گیری شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی، همبستگی میان متغیرها )ضریب گشتاوری پیرسون( و t-student تجزیه و تحلیل شد. نتایج، رابطه معنی داری را میان قوس کمر و انعطاف پذیری عضله سوئز خاصره پای چپ و راست نشان نداد (P>0.05). همچنین میان قوس کمر و قدرت عضله شکم رابطه معنی داری مشاهده نشد. بر اساس یافته های این تحقیق شاید بتوان اظهار داشت که در بررسی عضلات موثر بر قوس کمر توجه به عملکرد عضلات راست شکمی یا سوئز خاصره ای کافی نباشد و لازم است تا زوج نیروهای موجود در مجموعه کمربند لگنی که تقویت یا ضعف آنها بر قوس کمر اثر می گذارد، مورد توجه قرار گیرند. به بیان دیگر، تغییرات قوس کمر بدون در نظر گرفتن عملکرد سایر عضلات چندان موثر نیست و در این باره باید به کار هم زمان سایر عضلات مرتبط توجه شود.

هدف این پژوهش بررسی دیدگاه مدیران ارشد بخش تربیت بدنی در فرآیند خصوصی سازی و تعدیل ساختار ورزش قهرمانی در کشور بود. بدین منظور 8 گروه اصلی مدیران بخش های ستادی و اجرایی سازمان تربیت بدنی، مدیران تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش و علوم، تحقیقات و فناوری مورد پرسش قرار گرفتند. روش پژوهش بررسی کتابخانه ای و تحلیل مطالعات انجام شده و نیز میدانی و پیمایشی بوده است. در این تحقیق با استفاده از پرسشنامه که یکی از ابزارهای تحقیق زمینه یابی است، نظرهای مدیران ورزش کشور در مورد موضوع تحقیق در خصوص تعدیل ساختاری از طریق سیاست خصوصی سازی در ورزش بررسی شد. روایی و پایایی پرسشنامه که برای بررسی متغیرهای مورد نظر به کار گرفته شد، پس از تایید مورد استفاده قرار گرفت. براساس نتایج تحقیق، 89.2 درصد مدیران ورزش کشور با تعدیل ساختاری ورزش کشور از طریق خصوصی سازی موافق اند. در این میان مدیران آموزشی بیشترین توافق و مدیران اجرایی کمترین توافق را با این نظر داشتند.

هدف این پژوهش، مقایسه اثر دو شیوه تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی بر FEV1 بیماران آسمی جوان بوده است. بدین منظور 20 بیمار مبتلا به آسم در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. متوسط مقادیر سن، قد، وزن، ضربان قلب بیشینه و FEV1 گروه اول به ترتیب 15.2±2.01 سال، 157.3 ±8.3 سانتی متر، 50.6± 9.2 کیلوگرم، 205.7±2.1 تواتر قلبی و 2.53±0.62 میلی لیتر و متوسط این مقادیر در گروه دوم معادل 15.7±2.0 سال، 158.2±8.4 سانتی متر، 51.2±9.15 کیلوگرم، 203.6±1.2 تواتر قلبی و 2.78±0.81 میلی لیتر بود. پروتکل تمرینی شامل فعالیت هوازی 20 تا 30 دقیقه ای روی دوچرخه کارسنج با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه، 5 روز در هفته به مدت 1 ماه بوده است. گروه اول آن را به صورت فیزیکی و گروه دوم پس از برنامه آموزشی تصویرسازی ذهنی، پروتکل تمرینی گروه اول را با زمان های مشابه تصویر سازی کرده اند. تجزیه و تحلیل نشان داد اجرای پروتکل تمرین بدنی هوازی (P=0.11) و تصویر سازی (P=0.26) اثر معنی داری بر حجم بازدمی فشاری ثانیه اول (FEV1) بیماران آسمی نداشته است. در ضمن اثر دو شیوه مذکور بر FEV1، معنی دار نبوده است (P=0.46).

نیروی انسانی ماهر و کارآمد، پر بهاترین و ارزنده ترین ثروت و دارایی هر کشور است. بسیاری از جوامع با وجود برخورداری از منابع سرشار، به دلیل فقدان نیروی انسانی شایسته و لایق، توان استفاده از آن را ندارند. در سال های اخیر رابطه بهره وری و کیفیت کار مورد توجه و مطالعه محافل علمی مدیریت دنیا قرار گرفته است. بهره وری به چهار سطح تقسیم می شود که عبارتند از: 1. بهره وری کارکنان، 2. بهره وری سازمانی، 3. بهره وری بخشی، 4. بهره وری ملی. در این تحقیق مساله بهره وری کارکنان سازمان تربیت بدنی مورد پژوهش قرار گرفته و هدف کلی آن بررسی رابطه بین ایجاد انگیزش در بهره وری نیروی انسانی در سازمان تربیت بدنی بوده است. این مطالعه به سه عامل انگیزش توجه داشته که ارزیابی به وسیله پرسشنامه صورت گرفته است: مسائل رفاهی، مسائل محیطی و مسایل ماهیت کار. در این پژوهش میدانی، 284 نفر به سه پرسشنامه انگیزه و بهره وری پاسخ دادند. در مطالعه مقدماتی پایایی پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت. بنابر نتایج به دست آمده بین عوامل رفاهی کارکنان و بهره وری ارتباط وجود دارد. همچنین بین افزایش عوامل محیطی با بهره وری و توجه به ماهیت کار و بهره وری نیروی انسانی رابطه معنی داری وجود دارد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی عملکرد سازمان لیگ حرفه ای فوتبال جمهوری اسلامی ایران و مقایسه آن با عملکرد سازمان لیگ حرفه ای فوتبال ژاپن بوده است. عملکرد این دو سازمان در حیطه های جایگاه سازمانی، عملکرد مالی، عملکرد در ارتباط با بازیکنان حرفه ای و ارائه خدمات پشتیبانی و اطلاع رسانی مورد مقایسه قرار گرفتند. روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی - موردی و روش جمع آوری داده ها نیز از نوع ترکیبی است که در آن از مصاحبه های منظم و غیر منظم، بررسی مدارک و منابع (اساسنامه ها، آیین نامه ها و گزارش های عملکردی) و شبکه جهانی اینترنت استفاده شد. روش تجربه و تحلیل داده ها نیز به صورت توصیف محتوای یافته ها بود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که عملکرد سازمان لیگ حرفه ای ایران نسبت به سازمان لیگ حرفه ای فوتبال ژاپن در بیشتر حیطه های مورد بررسی ضعیف است. از مهم ترین ضعف های عملکرد سازمان لیگ حرفه ای ایران، عدم کمیته های تخصصی در سازمان لیگ، نقش ضعیف مجمع عمومی سازمان لیگ، عدم بهره برداری مناسب از منابع مالی موجود در ورزش حرفه ای و سیستم نامناسب نقل و انتقال بازیکنان است. در پایان با توجه به یافته های پژوهش پیشنهادهای کاربردی به مسوولان فدراسیون فوتبال، سازمان تربیت بدنی و سازمان لیگ حرفه ای ارایه شده است.

به نظر می رسد بین میزان فعالیت بدنی و آمادگی هوازی با عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی ارتباط وجود دارد. از طرفی، هزینه انرژی (EE) می تواند شاخص مناسبی برای تعیین میزان فعالیت بدنی باشد. بنابراین، هدف تحقیق حاضر تعیین ارتباط بین هزینه انرژی و آمادگی هوازی با عوامل خطرزای کرونر قلب در دانشجویان 20 تا 33 سال بوده است. بدین منظور 50 دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه گیلان با میانگین سن 22.52±2.8 (yr)، قد 175.3±7.12 (cm)، وزن 71.90±10.21 (kg)، هزینه انرژی 2676±461 (kcal/day) و آمادگی هوازی  56.57±5.03 (ml/kg/min)به صورت خوشه ای و تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها پرسشنامه مربوط به سلامتی، برگه رضایت نامه و پرسشنامه سه روز فعالیت بدنی بوچارد را تکمیل کردند. اندازه گیری ها در این تحقیق شامل تعیین توده بدن (BW)، قد، درصد چربی بدن (PBF)، شاخص توده بدنی (BMI)، نسبت دور کمر به دور باسن (WHR)، توان هوازی (VO2max) و عوامل خطرزای کرونر قلب )کلسترول تام TC، لیپوپروتیین سبک LDL-c، لیپوپروتیین سنگین HDL-c، فشار خون سیستولیک SBP و فشار خون دیاستولیک (DBP بوده است. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از ضریب گشتاوری پیرسون نشان داد که بین EE با TC، LDL-c، TC/HDL-c، DBP، BW، PBF و BMI رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین آمادگی هوازی با TC، LDL-c، BW، PWF و BMI رابطه معناداری وجود داشت. در بررسی رابطه شاخص های ترکیب بدنی با عوامل خطرزای CHD بین PBF با TC، LDL-c و بین BW با SBP و DBP رابطه معناداری مشاهده شد (P≤0.05). نتایج نشان داد که وضعیت سلامت در دانشجویان بیشتر تحت تاثیر هزینه انرژی روزانه و آمادگی هوازی است، هر چند چربی بدن نیز عاملی مداخله گر به نظر می رسد. بنابراین افزایش EE و آمادگی هوازی می تواند از خطر CHD در دانشجویان پیشگیری کند.

هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه تاثیر شیوه های مختلف تمرین ذهنی و فیزیکی در اکتساب، یادداری و انتقال مهارت حرکتی دانش آموزان و روش تحقیق از نوع نیمه تجربی است. به منظور تحقق اهداف تحقیق، 64 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی شهر تهران بوده که هیچ گونه سابقه آموزشی در زمینه مهارت ملاک (پرتاب آزاد بسکتبال) نداشتند، به صورت تصادفی انتخاب شده و بر اساس نمرات پیش آزمون و ارزیابی توانایی تصویر ذهنی در 8 گروه 7) گروه تجربی و یک گروه کنترل( 8 نفری همگن سازمان دهی شدند. دانش آموزان پس از توجیه کلی در مورد چگونگی انجام تمرینات مربوط به هر گروه در خصوص مهارت ملاک، تمرینات خود را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و در هر جلسه 30 تکرار انجام دادند. جمع آوری اطلاعات لازم در خصوص چگونگی وضعیت (پیش آزمون) و پیشرفت (اکتساب، یادداری و انتقال) آزمودنی ها در مهارت ملاک، با استفاده از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال ایفرد از نقطه پنالتی صورت گرفته است. نتایج بررسی ها نشان داد که تمام شیوه های تمرینی مورد استفاده در این تحقیق بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت حرکتی آزمودنی ها تاثیر معنی داری داشته است. علاوه بر این، تقدم تصویرسازی در ترکیب با تمرین فیزیکی بیشترین تاثیر را داشت.

هدف این پژوهش، بررسی میزان اوقات فراغت دانشجویان دختر دانشگاه تهران با تاکید بر تربیت بدنی و ورزش است. بدین منظور 300 دانشجوی دختر شرکت کننده در کلاس های عملی واحد 1 تربیت بدنی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه تهیه شده بر اساس سوابق پژوهشی و اهداف تحقیق بود که پس از تکمیل توسط دانشجویان دختر با استفاده از روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که حدود 80 درصد دانشجویان در ساعات عصر و شب اوقات فراغت خود را می گذرانند و حدود 27 درصد آنها از امکانات تفریحی و فراغتی دانشگاه راضی نیستند و 47 درصد اصلا از فعالیت های فوق برنامه دانشگاه استفاده نمی کنند. بیشترین فعالیت دانشجویان در زمان اوقات فراغت مطالعه 27) درصد( است. پیاده روی با 60 درصد بیشترین فراوانی و بسکتبال با صفر درصد کمترین فراوانی را در بین دانشجویان دارند. در صورتی که فراوانی ورزش بدنسازی در بین دانشجویان متاهل 17 درصد و افراد مجرد 10 درصد، و شنا در بین دانشجویان متاهل صفر درصد و در بین افراد مجرد 7 درصد است. نتیجه آن که بهتر است مسوولان برای پر کردن اوقات فراغت دانشجویان دختر، فعالیت های ورزشی با امکانات وسیع تری را به همراه اطلاع رسانی بیشتر داشته باشند تا ایشان بتوانند با آگاهی و دانش بیشتر در مورد استفاده از فعالیت های ورزشی مناسب برای سلامتی جسمی و روانی خود از امکانات موجود در دانشگاه بهره مند شوند.

هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط بین جهت گیری هدفی (اهداف خود مدار در مقابل اهداف وظیفه مدار)، فضای انگیزشی (فضای انگیزشی خود مدارانه در مقابل فضای انگیزشی تکلیف مدارانه) با منابع کسب اعتماد به نفس در والیبالیست های شرکت کننده در مسابقات سوپر لیگ فصل 83-84 بود. نمونه آماری پژوهش را 80 بازیکن که همه به صورت حرفه ای در مسابقات سوپر لیگ کشور شرکت داشتند، تشکیل می دادند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استفاده شد. پرسشنامه جهت گیری هدفی، پرسشنامه فضای انگیزشی ادراک شده (PMCQ) و پرسشنامه منابع کسب اعتماد به نفس ورزشی (SSCQ). بررسی نتایج به دست آمده نشان داد در بین منابع هشت گانه اعتماد به نفس در کل عامل تسلط بر مهارت، شیوه رهبری مربی و نمایش توانایی، بالاترین میانگین ها را داشتند و در مجموع افراد دارای جهت گیری تکلیف مدارانه از منابع اعتماد به نفس بیشتری بهره می گیرند. افراد تکلیف مدار عوامل تسلط بر مهارت و حمایت اجتماعی را به عنوان عامل ایجاد اعتماد به نفس در خود در نظر گرفتند، در حالی که افراد خود مدار عامل موفقیت دلخواه را. تیم هایی که فضای انگیزشی حاکم بر آنها تکلیف مدارانه بود، عامل تسلط بر مهارت را عامل ایجاد اعتماد به نفس در نظر گرفتند و در مقابل در فضای انگیزشی خود مدارانه عوامل موقعیت دلخواه و ابراز شایستگی های جسمانی به عنوان عوامل ایجاد اعتماد به نفس مطرح بودند.

هدف از این تحقیق، بررسی نقش تمرینات قدرتی با عضو برتر اندام تحتانی و تاثیر آن روی عضو غیر برتر دانشجویان غیر ورزشکار بود. بدین منظور 150 نفر با استفاده از پرسشنامه جمعیتی و ورزشی انتخاب شدند. از میان آنها 14 نفر با میانگین سنی 21.5 سال مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. برای سنجش قدرت عضله چهار سر ران هر دو پا از دستگاه داینامومترالکترونیکی استفاده شد و پس از اندازه گیری قدرت عضله چهار سر ران، 15 جلسه تمرین در سه هفته 5 جلسه ای فقط با عضو برتر اندام تحتانی صورت گرفت، در حالی که پای غیر برتر به فعالیت عادی خود ادامه می داد. بعد از این مدت از هر دو پا مجددا آزمون قدرت به عمل آمد. داده های قبل و بعد از تمرین با استفاده از آزمون t همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با انجام تمرینات قدرتی با عضو برتر اندام تحتانی نه تنها همان عضو تقویت می شود، بلکه عضو غیر برتر هم به طور معنی داری تقویت می شود، به عبارتی موجب افزایش قدرت در هر دو عضو می گردد (P>0.05). بر اساس نظریه انتقال دو سویه و با توجه به نتایج می توان در هنگام آسیب یک عضو و محدودیت حرکتی آن با استفاده از تمرینات قدرتی در عضو دیگر از ضعیف شدن آن جلوگیری به عمل آورد.

هدف از این پژوهش، ارزیابی و شناخت ظرفیت های فیزیولوژیکی و عملکردی بازیکنان فوتبال لیگ برتر در پست های مختلف بازی (دروازه بانی، دفاع میانی، دفاع کناری، بازیکنان میانی و مهاجمان) با تاکید بر توان هوازی و بی هوازی و مقایسه این متغیرها در پست های پنجگانه است. تحقیق حاضر از نوع علی یا پس از وقوع است. جامعه آماری تحقیق را کلیه بازیکنان اصلی و غیر اصلی تیم های فوتبال حاضر در لیگ برتر تشکیل می دهند که در قالب 14 تیم 350) نفر( در سال 82-83 در فصل مسابقات با یکدیگر به رقابت پرداختند. 75 نفر از این بازیکنان که در تیم های فوتبال ذوب آهن اصفهان 25) نفر(، برق شیراز 25) نفر( و فجر شهید سپاسی شیراز 25) نفر( اشتغال داشتند؛ به طور هدف دار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. متغیرهایی که در این تحقیق مورد اندازه گیری قرار گرفتند، عبارتند از: مشخصات بدنی (وزن و قد)، شاخص توده بدن، توان هوازی با استفاده از آزمون بروس و توان بی هوازی با استفاده از آزمون وینگیت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS و کاربرد آزمون های ANOVA و نسبت F نشان داد که بین توان هوازی بازیکنان در پست های مختلف تفاوت معنی داری وجود دارد (P<0.05). همچنین، بین توان بی هوازی بازیکنان پست های دفاع کناری و مهاجم تفاوت معنی داری مشاهده شد (P>0.05)، در حالی که در سایر پست های بازی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P>0.05). با توجه به نیازهای فیزیولوژیکی متفاوت بازیکنان در ست های مختلف، تدوین و اجرای برنامه های تمرینی مناسب برای بهبود عملکرد بازیکنان در پست تخصصی ضروری به نظر می رسد.

بی شک رشد و تکامل شخصیت آدمی دارای جنبه های شناختی، ادراکی حرکتی و رشد اجتماعی است. این تحقیق در پی شناخت تعامل رشد اجتماعی و رشد حرکتی است که از طریق روش فرا تحلیلی کیفی مدل های نظری و یافته های تحقیقاتی در این زمینه انجام یافته است. رویکرد بین رشته ای و رویکرد نظری - تجربی، موجب می گردد که این مطالعات و تحقیقات در حوزه های تخصصی مختلف رشته تربیت بدنی به ویژه رشد و یادگیری حرکتی مطرح باشد، اما پیچیدگی و گستره مبهم موضوع، تحقیق در این زمینه را اندک ساخته و همین مساله تک بعدی بودن رشته و محصور شدن آن در رشد و یادگیری حرکات را تقویت می کند. مدل های نظری مارتنز، گالاهو و ایساکس، مورد فراتحلیلی قرار گرفته که در آنها کما بیش در مورد رشد اجتماعی - حرکتی با مفاهیم و مولفه ها، اهداف، ابعاد، فرآیندها، عوامل و مراحل مختلف بحث شده است و نکات اشتراک و افتراق در آنها به چشم می خورد. از یافته های تحقیقاتی، نتایج تعدادی از رساله ها مورد بررسی فراتحلیلی قرار گرفت که نشان دهنده همسو بودن نتایج آنها، سوگیری احتمالی، یک سویه بودن و اثبات تعامل رشد حرکتی و اجتماعی است. ضرورت توجه بیشتر به این زمینه اصلی رشد و گسترش متون آموزشی و مطالعات پژوهشی، استفاده از روش فراتحلیلی در مطالعات شخصیت شناسی ورزشی و رشد اجتماعی - حرکتی احساس می شود.

هدف این تحقیق تاثیر مصرف مکمل های گلوتامین و کراتین بر عملکرد ورزشی کشتی گیران آزاد کار نخبه پس از یک دوره کاهش وزن حاد بود. جامعه آماری را کشتی گیران نخبه تشکیل می دادند که 21 نفر از آنان به صورت داوطلب با میانگین سن 22.23±2.50 سال، وزن 75±9.40 کیلوگرم، قد 170±5.50 سانتی متر و 25.8±2.70 BMI به عنوان نمونه آماری انتخاب و به سه گروه هفت نفره تقسیم شدند. ابتدا از آزمودنی های سه گروه آزمون های عملکرد ورزشی (توان هوازی، آستانه و تحمل لاکتات) با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی (K4b2) و دستگاه نوار گردان برای مشخص کردن مقادیر پایه متغیرها به عمل آمد. گروه اول، در دوره شش روزه کاهش وزن و پس از آن در دوره 16 ساعته برگشت به حالت اولیه هیچ مکملی مصرف نکردند. گروه دوم، در دوره کاهش وزن و برگشت به حالت اولیه، مکمل گلوتامین و گروه سوم، در دوره کاهش وزن گلوتامین و در دوره برگشت به حالت اولیه گلوتامین و کراتین مصرف کردند. برای تعیین تاثیر کاهش وزن و مصرف مکمل ها بر متغیرهای عملکرد ورزشی، بار دیگر آزمون های عملکرد ورزشی به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از آزمون t وابسته، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج درون گروهی نشان داد در گروه کنترل متغیرهای عملکرد ورزشی کاهش یافتند. ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه گلوتامین نه تنها کاهش وجود نداشت، بلکه افزایش اندک اما غیر معنی داری نیز در تمامی متغیرها مشاهده شد. در گروه ترکیبی گلوتامین + کراتین در تمامی متغیرها افزایش وجود داشت که این افزایش در متغیر تحمل لاکتات معنی دار بود. مقایسه گروه ها تفاوت معنی داری بین دو گروه ترکیبی و کنترل را در متغیرهای توان هوازی و تحمل لاکتات نشان داد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می دهد مصرف مکمل های گلوتامین در دوره کاهش وزن حاد و گلوتامین و کراتین در دوره بازگشت به حالت اولیه می تواند تاثیرات سودمندی بر عملکرد ورزشی داشته باشد.