دانشور پزشکی: نشریه پژوهشی پایه و بالینی
سال:1395 | دوره:24 | شماره:127 |تعداد مقالات:9

مقدمه و هدف: بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری های نورودژنراتیو می باشد که در آن نورون ها، به ویژه در نواحی مرتبط با اعمال شناختی، موردتخریب قرار می گیرند. این بیماری علت مهم دمانس پیری است که با تخریب نورونی و زوال شناختی، به ویژه در سنین پیری مشخص می شود. در گذشته، درمان های دارویی زیادی برای بیماری آلزایمر معرفی شده اند که علی رغم ایجاد تحول زیاد، به طور کامل موفق نبوده اند. ازاین رو در این تحقیق، تاثیر تزریق داخل صفاقی عصاره دارچین بر مرحله تثبیت حافظه در موش های صحرایی آلزایمری شده نر نژاد ویستار موردبررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: تعداد 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه دست نخورده (Intact)، 2. گروه کنترل دی متیل سولفوکسید DMSO))، 3. گروه شاهد دی متیل سولفوکسید مایع مغزی نخاعی CSF))، 4. گروه دریافت کننده دی متیل سولفوکسید و استرپتوزوتوسین (با دز 1.5 mg/kg)، 5. گروه دریافت کننده استرپتوزوتوسین (STZ) به صورت داخل بطن مغزی و عصاره دارچین با دز mg/kg 125 به صورت داخل صفاقی. جهت ایجاد مدل آلزایمری داروی استرپتوزوتوسین به درون بطن های مغزی تزریق گردید و پس از آن، به مدت 4 روز موش های صحرایی آلزایمری تحت درمان با عصاره دارچین به صورت داخل صفاقی قرار گرفتند. جهت ارزیابی، یادگیری و حافظه در موش های صحرایی از طریق آزمون یادگیری اجتنابی غیرفعال بررسی شد.نتایج: تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین موجب آسیب شدید یادگیری و حافظه در موش های صحرایی شد و عصاره دارچین سبب بهبود یادگیری در حیوانات آلزایمری گردید (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج کلی این پروژه نشان داد که عصاره دارچین منجربه درمان ضایعات شناختی در بیماری آلزایمر می شود.

مقدمه و ﻫﺪف: کودکان ارزش ها و نگرش ها نسبت به مباحث بهداشتی را از والدینشان به خصوص مادرانشان یاد می گیرند. آگاهی از دانش، نگرش و عملکرد مادران کودکان نقش کلیدی در ایجاد نگرش و عادات در کودکان دارد. لذا کسب اطلاعات از آگاهی مادران می تواند مبنایی برای برنامه ریزی های بهداشتی باشد. هدف این مطالعه بررسی دانش و نگرش و عملکرد مادران کودکان 1تا6 ساله می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی می باشد و بر روی 450 نفر مادران کودکان 1تا6 ساله مراجعه کننده به مهدکودک های مناطق 3 و 16 تهران در سال 1393 انجام گردید. نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای بود. از پرسشنامه استاندارد KAP-WHO استفاده شد. آگاهی، نگرش و عملکرد به سه سطح ضعیف، متوسط و خوب تقسیم گردید. روایی، پایایی و پرسشنامه در مطالعات قبلی موردسنجش قرار گرفته است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری تی، ANOVA، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.نتایج: در حدود 47.34 درصد مادران آگاهی متوسط، 51.12 درصد مادران نگرش متوسط و 46.23 درصد مادران عملکرد متوسط داشتند. در کل، آگاهی و نگرش و عملکرد با سطح متوسط ارزیابی شد (p<0.05). آزمون های آماری بیانگر آن بود که بین آگاهی، نگرش و عملکرد مادران با سن، تحصیلات، وضعیت اشتغال و وضعیت اقتصادی ارتباط وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که دانش و عملکرد مادران در مراقبت از دهان و دندان کودکان ناکافی بود. لذا تدوین برنامه های آموزشی یک ضرورت است.

مقدمه و هدف: تیپ بدنی متفاوت عاملی برای میزان تاثیرگذاری برنامه های تمرینی بر افراد است. این مطالعه با هدف تاثیر هشت هفته تمرینات تای چی بر تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با تیپ بدنی مزومورف و اندومورف انجام شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 48 بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس به صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 24نفری (گروه تای چی و گروه کنترل) با دو زیرگروه 12 نفری با تیپ بدنی مزومورف و اندومورف تقسیم شدند. برای برآورد تعادل آزمودنی ها دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات تای را انجام دادند. برای تجزیه وتحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) در سطح معنی داری P£0.05 استفاده شد.نتایج: بین میزان تعادل ایستا و تعادل پویای گروه کنترل با تجربی تفاوت معنادار مشاهده شد. بهبود وضعیت تعادل ایستای تیپ بدنی اندومورف بیشتر از تیپ بدنی مزومورف در گروه تمرینات تای چی مشاهده شد که به معنای اثر بخش بودن بیشتر این تمرینات بر روی تعادل تیپ بدنی اندومورف می باشد، درحالی که علی رغم بهبود بیشتر تعادل پویای تیپ اندومورف نسبت به مزومورف در گروه تمرینات تای چی، تفاوت معناداری بین تیپ اندومورف و مزومورف در پس آزمون دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر تمرینات تای چی به عنوان یک روش مداخله ایی تاثیرگذار باعث بهبود تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به ام اس با تیپ بدنی اندومورف و مزومورف می شود، درحالی که تاثیر این تمرینات بر تیپ بدنی اندومورف بیشتر بوده است.

مقدمه و هدف: سلول های کشنده طبیعی شبه (T (NKT جمعیتی از سلول های T هستند که ویژگی هایی از سلول های NK را بروز می دهند. این سلول ها علاوه بر اعمال اجرایی نقش مهمی در تنظیم پاسخ های ایمنی دارند. نقش این سلول ها در افراد مواجهه یافته با سولفورموستارد به خوبی روشن نشده است. هدف این مطالعه بررسی درصد سلول های NKT در خون محیطی افراد مواجهه یافته نسبت به کنترل و ارتباط آن با عوارض ریوی می باشد.مواد و روش ها: از 77 فرد مواجهه یافته با سولفورموستارد با عوارض ریوی و 62 داوطلب سالم بدون هیچ شواهد کلینیکی به عنوان کنترل دعوت شد. اسپیرومتری انجام شد و شرکت کنندگان بر اساس طبقه بندی ابتکار جهانی برای بیماری انسدادی مزمن ریه (GOLD) به چهار گروه نرمال، خفیف متوسط، شدید و بسیار شدید تقسیم شدند. همچنین درصد (CD3+ CD16.56+) NKT خون محیطی در مواجهه یافتگان و گروه کنترل به روش فلوسایتومتری بررسی شد.نتایج: افزایش معنی دار در درصد سلول های NKT در گروه مواجهه یافته نسبت به کنترل وجود داشت. همچنین بر اساس طبقه بندی GOLD، درصد سلول های NKT یک تفاوت معنی دار در افراد مواجهه یافته شدید در مقایسه با گروه کنترل نشان داد.نتیجه گیری: این سلول ها توانایی مهاجرت به ریه را دارند، بنابراین این سلول های سایتوتوکسیک که ما در خون محیطی این بیماران شناسایی کرده ایم، ممکن است منعکس کننده وضعیت این سلول ها در ریه باشد. اگرچه مطالعات بیشتری در ریه ضروری است.

مقدمه و هدف: هدف اصلی توسعه دارو، یافتن دز یا دامنه دز دارویی است که موثر و ایمن باشد. یکی از اهداف مهم در مطالعات دارویی برآورد دزهای هدف می باشد که برای این مهم معمولا از طرح موازی استفاده می شود. هدف از این مطالعه تعیین میانه دز و حداکثر اثر داروی آدرنالین بر میزان انقباض آئورت سینه ای موش های دیابتی که به آن ها دانه اسفرزه داده شده بود، است.مواد و روش ها: تحقیق حاضر یک مطالعه تجربی با پنج دز مختلف داروی آدرنالین بر روی چهل موش صحرایی نر سفید نژاد ویستار، در محدوده وزنی 302±9.8 گرم و در محدوده سنی 12 تا 14 ماه می باشد. در این مطالعه، چهار مدل دز پاسخ (خطی، ایماکس، درجه دو و ایماکس سیگموئید) برای برازش به داده ها در نظر گرفته شد. درنهایت برای انتخاب مدل از معیار آکائیک استفاده شد و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار R انجام شد.نتایج: با استفاده از معیار آکائیک (AIC) مدل ایماکس بهترین مدل شناخته شد و بر اساس آن میانه دز موثر 6.6×10-8 (ED50) مولار برآورد شد و حداکثر اثر (Emax) با استفاده از این مدل 1.38 گرم در واحد سطح برآورد شد.نتیجه گیری: نیمی از ماکزیمم اثر میزان انقباض آئورت سینه ای موش های دیابتی که به آن ها دانه اسفرزه داده شده، در دز 6.6×10-8 مولار از داروی آدرنالین رخ می دهد و باتوجه به مقدار حداکثر اثر یعنی 1.38 گرم در واحد سطح، می توان نتیجه گرفت که از این نقطه به بعد هرچه میزان دز را زیادتر کنیم، در میزان انقباض تغییری مشاهده نمی کنیم.

مقدمه و هدف: مولکول های چسبان نقش مهمی در پاتوژنز آتروسکلروز دارند. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر 10 هفته تمرین ترکیبی بر سطوح مولکول های چسبان عروقی و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق و دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: 18 زن چاق و دارای اضافه وزن (میانگین سنی 39.33±7.7 سال، میانگین وزنی 76.57±5.19 کیلوگرم)، در تحقیق حاضر، شرکت نمودند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی، تمرین ترکیبی را به صورت تمرین هوازی (60 تا 75درصد ضربان قلب بیشینه) و تمرین مقاومتی (2 دوره با 1 0 تا 12 تکرار در هر جلسه و با شدت 40 تا 60 درصد یک تکرار بیشینه و زمان استراحت 60 تا 90 ثانیه) به مدت 10 هفته، هر هفته 3 جلسه انجام دادند. در طی پژوهش، گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در آغاز و 48 ساعت پس از پایان تمرین، خونگیری به منظور اندازه گیری سطوح مولکول چسبان عروقی (VCAM- 1) و لیپیدها انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح p<0.05 با استفاده از نرم افزار 20 SPSS تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و تجربی در تغییرات ترکیبات بدن، چربی های خون و سطوح مولکول چسبان عروقی تفاوت معناداری مشاهده نشد (p>0.005).نتیجه گیری: به نظر می رسد 10 هفته تمرین ترکیبی به منظور کاهش سطوح VCAM- 1 و چربی های خون کافی نباشد و نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه می باشد.

مقدمه و هدف: علی رغم نتایج رضایت بخش پیوند خون بندناف در درمان بعضی بیماری های خونی، یکی از چالش ها در این زمینه، حل مشکل تعداد کم این سلول ها می باشد. سال های اخیر عصاره پلاکتی به لحاظ غنی بودن از فاکتورهای رشد به عنوان مکمل کشت سلول مزانشیم در سلول درمانی معرفی شده است. هدف این مطالعه، بررسی اثر عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف بر تکثیر، تمایز و درصد زنده مانی سلول های تک هسته ای خون بندناف در شرایط آزمایشگاهی است.مواد و روش ها: کنسانتره پلاکتی در غلظت 2×109 plt/ml از پلاسمای خون بندناف تهیه شد. تعداد 106 سلول تک هسته ای خون بندناف در حضور سایتوکاین های Flt3L، SCF و TPO حاوی غلظت های متفاوت (10%-0) از عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف کشت شدند. درصد زنده مانی این سلول ها با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو، سنجش تمایز سلول های تک هسته ای آزمایش Colony Assay، اندازه گیری درصد سلول های بنیادی خون ساز با شاخص سطحی (CD133+ CD34+ CD38-) از طریق فلوسایتومتری و بیان کمی ژن CD34 با روش QRT- PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: غلظت 5٪ عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف همراه با سایتوکاین ها سبب تکثیر 12 برابری (P<0.0001) سلول های تک هسته ای خون بندناف، 1.6 برابر کلونی BFU-E، CFU-GM 2.1، CFU-MIX 1.7 و 3.3 برابر سلول های CD133+ CD34+ CD38- می شود. ژن CD34 نیز در گروه 5% LP -UCB افزایش معنی دار نشان داد.نتیجه گیری: عصاره پلاکتی خون بندناف را می توان به عنوان مکمل در کشت سلول های تک هسته ای خون بندناف و سلول های بنیادی خون ساز به منظور افزایش تکثیر و حفظ خاصیت بنیادی آن ها استفاده کرد.

مقدمه و هدف: بی ثباتی مزمن عملکردی مچ پا که با حس بی ثباتی و تکرار پیچ خوردگی مشخص می شود، با اختلال تعادل و محدودیت در فعالیت های روزمره و ورزشی افراد، سطح سلامت آن ها را دستخوش تغییر می کند. اطلاعات کمی در مورد رابطه بین احساس بی ثباتی گزارش شده توسط افراد، که شکایت اصلی بیماران است، با وضعیت تعادل و سطح سلامت آن ها موجود می باشد.مواد و روش ها: 23 فرد مبتلا به بی ثباتی مزمن یک طرفه مچ پا (29.31±4.63 سال) و 23 فرد سالم (30.52±5.21 سال) در این مطالعه شرکت کردند. جهت سنجش تعادل از مجموعه آزمون های (Balance Error Scoring System (BESS استفاده شد. همچنین افراد دو پرسشنامه SF- 36 و شاخص بی ثباتی مچ پا را تکمیل نمودند. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون تی مستقل و من ویتنی و برای ارتباط سنجی بین متغیرها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد.نتایج: نمره BESS در گروه افراد با بی ثباتی عملکردی مچ پا به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.05). آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که رابطه معنی دار بین شاخص بی ثباتی مچ پا با تمام بخش های پرسشنامه SF- 36 به جز انرژی/خستگی و عملکرد اجتماعی وجود دارد (r=0.43 to 0.85، P>0.05). هیچ رابطه معنی داری بین آزمون های تعادلی با شاخص بی ثباتی مچ پا یافت نشد.نتیجه گیری: ارتباط قوی شاخص بی ثباتی با بخش جسمانی پرسشنامه SF- 36 نشان می دهد میزان بی ثباتی که توسط بیمار گزارش می شود، تاثیر جدی بر سلامت جسمانی او می گذارد. اما گزارش بیمار با نتایج آزمون های تعادلی ارتباط معنی دار ندارد.