دانشور پزشکی
سال:1395 | دوره:24 | شماره:126 |تعداد مقالات:11

مقدمه و هدف: سرطان پستان، پنجمین عامل شایع مرگ ومیر در سراسر دنیا بوده و در بین زنان شایع ترین سرطان کشنده است. HER 2 یک آنتی ژن سطحی است که در حدود 30درصد سرطان های پستان، بیان افزایش یافته دارد. هدف این مطالعه کلونینگ ژن گیرنده HER 2 در وکتور بیانی + pCDNA 3.1 /Hygro و بیان این پروتئین در سلول های یوکاریوتی LL 2 و ایجاد مدل موشی سرطان پستان می باشد.مواد و روش ها: با تخلیص RNA، تکثیر ژن HER 2 و کلون کردن آن در وکتور + pCDNA 3.1 /Hygro، سازه بیان کننده ژن HER 2 ایجاد و ازطریق توالی یابی تایید گشت. در مرحله بعد، این سازه به سلول های سرطانی موشی LL 2 منتقل گردید. برای ایجاد رده سلولی پایدار، سلول های ترانسفکته به مدت یک ماه در محیط حاوی آنتی بیوتیک هیگرومایسین قرار داده شدند. سلول های حاصله، سرعت رشد کمی داشتند و منجر به ایجاد تومور نشدند. در کنار این کار، از سلول های LL 2 ترانسداکت شده با لنتی ویروس حاوی HER 2 استفاده کردیم که حدود 106 سلول ترانسداکت شده به موش های C57BL/6 به روش زیرجلدی تزریق گردید. ده تا دوازده روز بعد از تزریق، تومور قابل لمس بود.نتایج: ژن HER 2 با موفقیت تکثیر و در وکتور پلاسمیدی + pCDNA 3.1 /Hygro کلون شد. تزریق سلول های LL 2 ترانسداکت و ترانسفکت شده با سازه حاوی HER 2 به موش، نشان داد که فقط سلول های LL 2 ترانسداکت شده با وکتور ویروسی pLEX HER 2 قادر به بیان پایدار HER 2 انسانی هستند.نتیجه گیری: با کلونینگ و بیان HER 2 در سلول های یوکاریوتی LL 2 می توان مدل سرطان پستان HER 2+ در موش ایجاد کرد.

مقدمه و هدف: استرس های روانی- اجتماعی، از متغیرهای تعیین کننده «عدالت در سلامت»، و یکی از عوامل ایجاددکننده مشکلات بالینی در سلامت عمومی اغلب جوامع به شمار می روند. این استرس ها می توانند سبب ایجاد و تشدید بسیاری از بیماری ها، از قبیل بیماری های قلب و عروق گردند. مطالعات نشان می دهند که این گونه استرس ها تولید رادیکال های آزاد را القا می کند و پیدایش استرس اکسیداتیو را سبب می شوند. همان طور که ورزش منظم و کاهش استرس روش های موثری برای کاهش مرگ ومیر ناشی از بیماری های قلبی عروقی هستند، عدم فعالیت جسمی و چاقی به عنوان عوامل خطرساز ابتلا به این بیماری ها هستند.مواد و روش ها: پنجاه سر موش صحرایی به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (Sham)، گروه نارسایی قلبی (ISO)، گروه استرس روانی اجتماعی + نارسایی قلبی (SS+ISO)، گروه ورزش + نارسایی قلبی (Ex+ISO) و گروه استرس روانی اجتماعی + ورزش + نارسایی قلبی (SS+Ex+ISO). استرس روانی اجتماعی به شکل تعویض هم خانه حیوان صورت گرفت. رت های گروه ورزش به مدت چهار هفته، پنج روز در هفته بر روی تردمیل دویدند. نارسایی قلبی با تزریق زیرجلدی mg/kg 130 ایزوپروترنول القا گردید. شاخص های دینامیک قلب شامل FS، LVESD، LVEDD، LVPWT و EF جهت ارزیابی شدت نارسایی قلبی، توسط اکوکاردیوگرافی مورد بررسی قرار گرفت و سطوح سرمی MDA، PAB به عنوان شاخص های اکسیداتیو و نیز کورتیکوسترون اندازه گیری شد.نتایج: استرس روانی اجتماعی سبب افزایش سطح سرمی MDA، PAB و کورتیکوسترون و نیز شاخص LVEDd و کاهش در شاخص های EF و FS و LVPWT گردید (P<0.05). اثرات حفاظتی ورزش منظم در گروه SS+Ex+ISO با کاهش در سطح سرمی MDA، PAB، کورتیکوسترون، LVEDd و نیز افزایش در شاخص EF و FS در مقایسه با گروه SS+ISO مشخص شد (P<0.05).نتیجه گیری: استرس روانی اجتماعی می تواند سبب اختلال در شاخص های دینامیک قلب در زمینه نارسایی قلبی، افزایش شاخص های استرس اکسیداتیو، افزایش سطح سرمی کورتیکوسترون گردد. برنامه ورزشی منظم توانست بخشی از اثرات مخرب ناشی از استرس عدم ثبات اجتماعی را تعدیل نماید، بنابراین به منظور تجربه زندگی سالم تر علاوه بر کاهش عوامل ایجادکننده استرس های گوناگون، ورزش منظم همواره توصیه می گردد.

مقدمه و هدف: سرطان ها از مشکلات مهم جوامع هستند. در سال های اخیر فراورده های گیاهی برای یافتن اثرات ضدسرطانی و ایمونومدولاتوری مورد توجه قرار گرفته اند. SIM 5 یک فراورده گیاهی است که اثرات افتراقی قابل توجهی بین سلول های سالم و رده های سرطانی داشته است، ولی تابه حال مستقیما بر روی سلول های بیماران بررسی نشده است. در این مطالعه اثر SIM 5 بر سلول های مونونوکلئر جداشده از مغز استخوان بیماران مالتیپل میلوما و افراد سالم بررسی گردید.مواد و روش ها: باقی مانده نمونه های مغز استخوان بیماران (7 نفر) و همچنین افرادی که حین بررسی مغز استخوان، نهایتا مشکل پاتولوژیک خاصی در لکوسیت های آن ها تشخیص داده نشد (7 نفر-گروه شاهد) در نظر گرفته شدند. سلول های تک هسته ای جدا شد و با SIM 5 و فراکشن R 10 مجاور گشت. پس از 48 ساعت، توکسیسیته با تست LDH و فعالیت حیاتی با تست MTT سنجیده شدند.نتایج: در بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما، SIm 5 موجب افزایش مرگ ومیر سلول ها می شود، ولی در گروه شاهد غیرسرطانی چنین اثری ندارد. هم بستگی قوی بین توکسیسیته با تعداد پلاسماسل های مغز استخوان مشاهده شد. در نمونه های سرطانی کاهش فعالیت سلولی در حضور SIm 5 دیده می شود، ولی در نمونه های گروه غیرسرطانی افزایش فعالیت روی می دهد.نتیجه گیری: تاثیر SIM 5 بر سلول های نمونه سالم و سرطانی متفاوت است و اثر توکسیک آن متمرکز بر سلول سرطانی است، لذا این فراورده برای مطالعه بیشتر بسیار باارزش محسوب می شود.

مقدمه و هدف: نارسایی قلبی یک سندرم بالینی است که باعث احساس قریب الوقوع بودن مرگ در بیماران شده که علاوه بر ایجاد استرس و نگرانی، بیمار را از یک خواب مناسب بی بهره می نماید. در این راستا تمرینات یوگا، انعطاف پذیری و قدرت عضلانی را افزایش، گردش خون و جذب اکسیژن و عملکرد سیستم هورمونی را بهبود می بخشد و باعث احساس سلامتی در فرد می شود. لذا هدف این پژوهش تعیین تاثیر کاربرد تمرینات ورزشی یوگا بر اضطراب و کیفیت خواب بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می باشد که طی آن شصت بیمار در سال 1394 با روش نمونه گیری آسان و سپس با تخصیص تصادفی به دو گروه آزمون (سی نفر) و کنترل (سی نفر) تقسیم شدند. در گروه آزمون جلسات آموزش و انجام تمرینات یوگا زیر نظر فرد متخصص یوگا و نظارت و موافقت متخصص طب ورزش و متخصص قلب دو بار در هفته به مدت یک ساعت در طول دو ماه در محل بازتوانی قلب در شهر کرمان تشکیل گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه کیفیت خواب پیتسبورگ و پرسش نامه اضطراب بک استفاده شد که در بدو مطالعه و دو ماه پس ازآن درمورد هر دو گروه تکمیل شد. درنهایت از شاخص مرکزی میانگین برای آمار توصیفی و آزمون های تی زوجی و تی مستقل برای آمار تحلیلی و جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده گردید.نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد میانگین نمره کیفیت خواب و اضطراب در گروه آزمون قبل از مداخله به ترتیب 2.63 و 2.67 و بعد از مداخله به ترتیب 0.79 و 0.87 بود که به طور معنی داری کاهش یافته است (P<0.001) و میانگین نمره کیفیت خواب و اضطراب در گروه کنترل قبل از مداخله به ترتیب 2.43 و 2.37 و بعد از مداخله به ترتیب 2.38 و 2.07 بود. همچنین بین میانگین نمره کیفیت خواب و اضطراب در گروه آزمون و کنترل قبل از مطالعه اختلاف معنی داری نشان نداد، اما بعد از مطالعه اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.001). در بررسی شاخص های کیفیت خواب مشخص گردید که بین میانگین نمره کیفیت ذهنی، دیر به خواب رفتن و اختلال خواب قبل و بعد از انجام تمرینات یوگا در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب تفاوت معنی داری وجود ندارد، ولی در سایر زیرمقیاس ها میانگین کفایت خواب، دوره خواب، استفاده از داروی خواب آور و عملکرد ناقص در طول روز قبل و بعد از انجام تمرینات یوگا در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب تفاوت معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که ورزش یوگا می تواند برای توانمندکردن بیماران قلبی و انگیزش آن ها درجهت تلاش برای تقویت عملکرد قلبی و کسب و حفظ توانایی های قلبی آنان مورد استفاده قرار گیرد و موجب بهبود نگرش این بیماران شود که حتی با داشتن نارسایی قلبی امکان انجام ورزش و بهبود شیوه زندگی وجود دارد. درنهایت باتوجه به نتایج مثبت این مطالعه پیشنهاد می شود این بیماران پس از کسب وضعیت متعادل بیماری خود، از این ورزش برای ایجاد انگیزه زندگی بهتر و بهبود عملکرد قلبی بهره ببرند.

مقدمه و هدف: گیاه کمای بیابانی (Ferula szowitziana) که از گیاهان دارویی بومی ایران به حساب می آید، حاوی مواد مختلفی ازجمله a pinene، b pinene، Limonene، Sabenine و Myrecene می باشد. طی مطالعات جداگانه ای، اثربخشی این ترکیبات بر تشنج نشان داده شده است، لذا در این پژوهش اثر عصاره هیدروالکلی این گیاه بر کیندلینگ شیمیایی به عنوان یک مدل تشنج مزمن در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: بیست عدد موش صحرایی نر در دو گروه کیندلینگ و کیندلینگ - عصاره (دریافت عصاره با دوز 400 میلی گرم بر کیلوگرم) قرار گرفتند. به منظور القای کیندلینگ شیمیایی در طی 12 روز، به صورت روزانه و به فاصله هر 24 ساعت یک بار، تجویز دوز mg/kg 32 پنتیلن تترازول به صورت داخل صفاقی انجام شد. درنهایت، میانگین نمرات تشنجی به صورت mean±SEM ارائه شد.نتایج: عصاره هیدروالکلی گیاه کمای بیابانی، علاوه بر کاهش معنی دار شدت تشنج در گروه کیندلینگ-عصاره نسبت به گروه کیندلینگ (P<0.05) که از روز ششم قابل مشاهده بود، روند کیندلینگ را نیز دو روز به تعویق انداخت.نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی گیاه کمای بیابانی توانست تا حدودی تشنجات مزمن حاصل از کیندلینگ شیمیایی القاشده توسط پنتیلن تترازول را کاهش دهد و به منظور درک مکانیسم دقیق تر عصاره، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

مقدمه و هدف: فعالیت های ورزشی نقش مهمی در افزایش توده بدون چربی و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان دارد. عضله اسکلتی ازطریق انتشار مایوکاین ها، نقش موثری در رشد عضله و بهبود وضعیت متابولیکی دارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دو آرایش تمرین موازی بر ویژگی های آنتروپومتری، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA) و سطوح سرمی IL- 15 زنان یائسه می باشد.مواد و روش ها: تعداد 28 نفر از زنان یائسه (میانگین سن 61.25±0.72 سال، قد 156±0.02 سانتی متر، توده بدنی 71.70±1.09 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 28.35±0.52 کیلوگرم بر مجذور قد) به طور تصادفی به 3 گروه تمرین استقامتی + قدرتی (E+S) (n=9)، قدرتی + استقامتی (S+E) (n=10) و کنترل (n=9) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرین استقامتی شامل کار بر روی دوچرخه کارسنج (با شدت 60 تا 88 درصد MHR) و برنامه تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایین تنه (با شدت 40 تا 75 درصد 1 RM، 8 تا 18 تکرار) بود. توده بدنی، قد، شاخص توده بدن، نسبت دور کمر به دور باسن و سطوحی سرمی IL- 15، گلوکز و انسولین قبل و پس از برنامه تمرین اندازه گیری شد. از تحلیل کوواریانس برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.نتایج: اختلاف معناداری بین گروه های تمرین موازی با گروه کنترل در مقادیر انسولین (P=0.037) مشاهده نشد، اما اختلاف معنی داری در مقادیر توده بدنی (P=0.02)، شاخص توده بدنی (P=0.03)، سطح گلوکز ناشتا (P=0.001)، سطح IL- 15 سرمی (P=0.04) و مقاومت به انسولین (P=0.028) مشاهده شد. اختلافی بین مقادیر فوق در دو گروه تمرین موازی مشاهده نشد.نتیجه گیری: تمرینات موازی، مجزای از ترتیب آن موجب افزایش فاکتور رشد عضله و بهبود سوخت وساز گلوکز در زنان یائسه می گردد، لذا آن ها می توانند از مزایای تمرین موازی با هر آرایشی استفاده نمایند.

مقدمه و هدف: رضایتمندی بیماران از نحوه ارائه خدمات درمانی در بخش اورژانس، به عنوان خط اول سرویس های خدمات بیمارستانی، باتوجه به شرایط حاد بیمار و نجات جان وی و شرایط روحی اطرافیان باید در اولویت قرار داشته باشد. مطالعات اندکی در زمینه عوامل مرتبط با رضایتمندی از خدمات اورژانس در داخل کشور انجام شده است. مطالعه حاضر، با هدف بررسی رضایتمندی مراجعین از نحوه ارائه خدمات در یکی از بخش های اورژانس (بیمارستان شهید مصطفی خمینی) انجام شد.مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی مقطعی حاضر، رضایتمندی 400 بیمار از نحوه ارائه خدمات اورژانس در بیمارستان شهید مصطفی خمینی در سال 1391 مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات به وسیله پرسش نامه ای که سطح رضایت بیماران مراجعه کننده را درمورد خدمات بهداشتی درمانی ارزیابی می کرد، جمع آوری شد. پاسخ ها در مقیاس لیکرت (عالی، بسیار خوب، خوب، متوسط و بد) طراحی گردید.نتایج: در این مطالعه، میزان رضایت بیماران از پزشکان، پرستاران، ارائه خدمات پرستاری، نحوه رفتار و برخورد کادر پرستاری، برخورد دلسوزانه کادر پرستاری، برخورد دلسوزانه کادر پزشکی، رعایت موازین شرعی، عدم حضور غیرضروری کارکنان مرد بر بالین زن و برعکس و پوشاندن نواحی غیرضروری بدن هنگام معاینه در 100درصد بیماران، متوسط رو به بالا گزارش شد و هیچ یک از بیماران رضایت خود را در این موارد بد گزارش ننموده بودند. میزان هزینه دریافتی، وسایل رفاهی و امکانات موجود، نحوه رفتار و برخورد کارکنان پذیرش، کادر آزمایشگاه، کادر رادیولوژی و دسترسی به امور پاراکلینیکی، کمترین میزان رضایتمندی بیماران را در میان بخش های مختلف خدمات اورژانس به خود اختصاص داد.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر، بیانگر رضایت مطلوب (91.3 درصد) دریافت کنندگان خدمات اورژانس بود. اگرچه بیشترین میزان رضایت بیماران به کادر درمانی بازمی گشت، با این وجود، نقطه نظرات بیماران دررابطه با هزینه های دریافتی، تسهیلات بخش اورژانس نظیر امکانات رفاهی و امور پاراکلینیکی، کمترین میزان رضایتمندی را نشان داد که به نظر می رسد بهبود وضعیت بیمه های درمانی، فعال کردن مددکاری بیمارستان، تجهیز امکانات رفاهی و تامین نیروی انسانی متعهد و مجرب، نقاطی است که همچنان بیشترین میزان توجه مدیران و برنامه ریزان مرکز اورژانس را می طلبد.

مقدمه و هدف: کمردرد یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین بیماری های مزمن می باشد که طب سنتی ایران با دیدگاه های درمانی غنی درخصوص درمان کمردرد، سوء هاضمه را به عنوان یکی از علل اصلی کمردرد مطرح کرده است. اگرچه همراهی کمردرد و سوء هاضمه در تحقیقات جدید تایید شده است، ولی جهت بررسی ارتباط این دو بیماری تاکنون کارآزمایی بالینی انجام نشده است. هدف از انجام این طرح، بررسی تاثیر درمان سوء هاضمه بر علائم کمردرد می باشد.مواد و روش ها: با بررسی 30 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن بین 20 تا 55 سال که بیش از 12 هفته کمردرد داشتند و طبق کرایتریای ROM 3 به سوء هاضمه نیز مبتلا بودند. تاثیر کپسول پونه به عنوان یک داروی موثر بر سوء هاضمه به مدت 4 هفته روزی 3 عدد بعد از وعده های غذایی در بیماران مورد مطالعه قرار گرفت. در هفته های صفر، دوم، چهارم و هشتم شدت درد با مقیاس سنجش مشاهده-عددی و ناتوانی عملکردی با پرسش نامه اسوستری و شدت سوء هاضمه با پرسش نامه لیدز بررسی گردید و نتایج آن ها با آزمون فریدمن بررسی شد و برای بررسی ارتباط شدت سوء هاضمه با میزان درد و ناتوانی ضریب پیرسون محاسبه گردید و سطح معناداری (p<0.05) تعریف شد.نتایج: نتایج آزمون های آماری نشان داد کپسول پونه با کاهش شدت سوء هاضمه باعث کاهش درد و ناتوانی در بیماران مبتلا به کمردرد شده است.نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به کمردرد، توجه ویژه به مشکلات گوارشی ضروری می نماید.

مقدمه و هدف: دیابت موجب آسیب و اختلال در عملکرد کلیه ها می شود. همچنین با اختلال در ترشحات غدد آندوکرین سبب بروز اختلالات متابولیک ثانویه می گردد. باتوجه به نقش کورکومین در کاهش گلوکز خون و تعدیل سیستم آنتی اکسیدانی، این پژوهش با هدف تعیین اثر کورکومین بر هورمون های محور هیپوفیز-آدرنال و شاخص های کلیوی در موش های صحرایی دیابتی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی نر به 4 گروه مساوی تقسیم شدند: شاهد، شاهد دیابتی و دیابتی تجربی تیمارشده با کورکومین (غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم). دیابت در گروه های شاهد دیابتی و دیابتی تجربی، با یک بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان القا شد. کورکومین به مدت 25 روز به صورت داخل صفاقی به گروه های دیابتی تجربی تزریق شد. در پایان دوره تزریق، سطح سرمی اوره، اسیداوریک، کراتینین، آلبومین و هورمون های آدرنوکورتیکوتروپین، کورتیزول و آلدوسترون اندازه گیری شد. مقاطع بافت کلیه تهیه و توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: در مقایسه با گروه شاهد دیابتی، سطح سرمی اوره، اسیداوریک و کراتینین در گروه های دیابتی تحت تیمار با کورکومین به طور معنی داری کاهش و آلبومین به طور معنی داری افزایش یافت (p<0.05). این مقایسه برای هورمون های آدرنوکورتیکوتروپین، کورتیزول و آلدوسترون افزایشی بود (p<0.05). تیمار موش های صحرایی دیابتی توسط کورکومین به صورت وابسته به دوز، آسیب نفرون های کلیه را بهبود بخشیدنتیجه گیری: مصرف کورکومین به صورت وابسته به دوز فعالیت محور هیپوفیز-آدرنال را افزایش می دهد. همچنین سطح شاخص های عملکردی کلیه در موش های دیابتی به حالت طبیعی نزدیک می شود و اثرات مطلوبی بر بهبود آسیب های بافتی کلیه دارد.