دانشور پزشکی: نشریه پژوهشی پایه و بالینی
سال:1395 | دوره:23 | شماره:122 |تعداد مقالات:12

مقدمه و هدف: بابونه شیرازی (chamomile Matricaria) سال هاست که برای درمان زخم ها، التهابات گوارشی، فارنژیت، دردهای روماتوئید و نازایی مورد توجه است، اما تاکنون مطالعه ای جهت بررسی اثر عصاره آن، بر روی فعالیت حیاتی سلول های ایمنی، در شرایط in vivo انجام نگرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عصاره های آبی و اتانولی chamomile M. بر فعالیت حیاتی ماکروفاژها و لنفوسیت های موش BALB/c بود.مواد و روش ها: مطالعه بر روی 110 سر موش صورت گرفت. چهار گروه پنج تایی از موش ها به طور صفاقی، با دوزهای mg/kg 100-25 و پنج گروه به طور خوراکی، با دوزهای mg/kg 1000-100 عصاره های اتانولی، به مدت پانزده روز تیمار شدند. گروه های تیماری مشابهی برای بررسی اثر عصاره های آبی مورد استفاده قرار گرفتند. به گروه کنترل، سالین تجویز شد. روز شانزدهم، موش ها کشته و ماکروفاژهای صفاق و لنفوسیت های طحال آن ها جدا شدند.نتایج: فعالیت حیاتی ماکروفاژها در دوز 75 mg/kg و 100 عصاره اتانولی تزریقی و 750 mg/kg و 500 و 1000 عصاره اتانولی خوراکی کاهش و به ترتیب، در دوزهای 50 mg/kg و 1000 عصاره آبی تزریقی و خوراکی افزایش یافت. فعالیت حیاتی لنفوسیت ها در دوز های 100 mg.kg و 750 عصاره اتانولی خوراکی کاهش و دوزهای 500 و100 و 1000 mg/kg آبی خوراکی افزایش یافت.نتیجه گیری: عصاره های اتانولی chamomile M. در شرایط in vivo برخلاف عصاره های آبی به طور موثری، باعث کاهش فعالیت حیاتی ماکروفاژ و لنفوسیت شدند که این اثر کاهشی عصاره های اتانولی گیاه می تواند به دلیل اثر ضدالتهابی آن ها باشد، اما عصاره های آبی سیستم ایمنی را تقویت می کند.

مقدمه و هدف: اسکیزوفرنی بیماری روانی ناتوان کننده مزمن است که یکی از عوامل ایجادکننده آن کم کاری گیرنده ان متیل دی آسپارتات است. کوئرستین فلاونوییدی دارای چندین خاصیت فیزیولوژیکی ازقبیل خاصیت آنتی اکسیدانی است که در میوه ها و سبزیجات موجود می باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر حمایت نورونی کوئرستین و نانوکریستال آن بر اختلالات رفتاری ناشی از تزریق کتامین در مدل حیوانی اسکیزوفرنی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه، 49 سر موش سوری نر به گروه کنترل، شم و بیمار که کتامین با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت ده روز دریافت کردند و چهار گروه بیمار دیگر که کوئرستین و نانوکریستال کوئرستین را در دو دوز 10و 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ دریافت کردند، تقسیم شدند.نانوکریستال کوئرستین به روش رسوب گذاری تبخیری نانوسوسپانسیون تهیه شد. تست رفتاری زمینه باز در پنجمین و پانزدهمین روز گاواژ کوئرستین و نانوکریستال کوئرستین ارزیابی شد.نتایج: نتایج این مطالعه نشان می دهد که تزریق کتامین به طور معنی دار باعث اختلالات رفتاری در مقایسه با گروه کنترل می شود و درمان با کوئرستین و نانوکریستال کوئرستین باعث بهترشدن اختلالات رفتاری می شود.نتیجه گیری: درمان با کوئرستین و نانوکریستال کوئرستین می تواند باعث حمایت از نورون های مغزی در برابر اثرات مضر کتامین شود و درنتیجه باعث کاهش اختلالات رفتاری می شود.

مقدمه و هدف: مت آمفتامین به عنوان یک ماده محرک بسیار اعتیادآور بر میانجی های عصبی و وضعیت جسمانی تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر هفت هفته تمرینات ترکیبی (هوازی مقاومتی) بر سطوح خونی سروتونین و دوپامین و عوامل آمادگی جسمانی مردان معتاد به مت آمفتامین در دوره بازتوانی صورت گرفت.مواد و روش ها: تعداد 17 نفر از مردان معتاد به مت آمفتامین به صورت نمونه در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (8 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرینات ترکیبی به مدت 7 هفته، 3 جلسه در هفته و در هر جلسه تمرین هوازی دویدن به مدت 20 دقیقه با شدت 75-60 درصد حداکثر ضربان قلب و متعاقبا، تمرین مقاومتی به مدت 20 دقیقه با شدت 75-60 درصد یک تکرار بیشینه (1RM) را انجام دادند، درحالی که گروه کنترل در هیچ گونه برنامه ورزشی شرکت نکردند. متغیرهای مورد اندازه گیری قبل و بعد از برنامه های تمرینی، شامل مقادیر خونی سروتونین و دوپامین، قدرت و استقامت عضلانی، انعطاف پذیری و توان هوازی بود.نتایج: هفت هفته تمرینات ترکیبی (هوازی مقاومتی) باعث افزایش معنی داری در سطوح خونی سروتونین و دوپامین، قدرت و استقامت عضلانی و انعطاف پذیری در گروه تجربی نسبت به کنترل شد (P<0.05)، درحالی که توان هوازی تغییر معنی داری نکرد (P>0.05).نتیجه گیری: تمرینات ترکیبی می تو اند سطوح خونی سروتونین، دوپامین و شاخص های آمادگی مرتبط با تندرستی مردان معتاد به مت آمفتامین را بهبود ببخشد و به عنوان یک درمان غیردارویی در دوره بازتوانی کمک کننده باشد.

مقدمه و هدف: شواهد موجود نشان می دهد که تغییرات ماتریکس خارج سلولی (ECM) در پی انفارکتوس قلبی حاد (AMI) ایجاد شده و آنزیم های ماتریکس متالوپروتئیناز (MMP) نقش مهمی در ایجاد آترواسکلروزیس، انسداد و انفارکتوس قلبی ایفا می کند.اهمیت مهار تغییرات ECM و آسیب های بعدی در بیماران مبتلا به ANI نشان دهنده نقش احتمالی MMP در این بیماری است، بنابراین در این مطالعه، فعالیت MMP-1، -2، -3 و -9 که احتمالا نقش مهمی در AMI ایفا می کنند، بررسی شد.مواد و روش ها: پلاسما و سلول های تک هسته ای خون محیطی، 24 ساعت پس از آغاز AMI از خون 50 فرد مبتلا به AMI و 50 نفر سالم مشابه آن ها استخراج گردید. فرم فعال MMPs با روش های الایزا، حضور این پروتئین ها با روش ایمونوبلاتینگ و ارزیابی زایموگرافی و همچنین بیان mRNA توسط Real- time RCR اندازه گیری گردید.نتایج: غلظت پلاسمایی پروتئین های MMPs در بیماران نسبت به کنترل افزایش نشان داد. با روش وسترن بلات و بیان ژن MMPs با روش PCR در دو گروه نتایج مشابهی نشان داد. در روش زایموگرافی نیز وزن های مولکولی 43، 66، 45 و 83 کیلودالتون نشان دهنده به ترتیب MMP-1، MMP-2، MMP-3 و MMP-9 در بیماران و گروه کنترل بود. ژن های این پروتئین ها در افراد مبتلا به AMI، نسبت به گروه کنترل افزایش نشان نداد.نتیجه گیری: این مطالعه اولین بررسی ژن و پروتئین MMPs و همچنین غلظت MMP پلاسمایی در افراد مبتلا به AMI و گروه کنترل بود. به نظرمی رسد که افزایش فعالیت MMP در مبتلایان به AMI رخ داده و عدم افزایش بیان ژنی، نشان دهنده تنظیم پروتئین در سطح پس از رونویسی می باشد.

مقدمه و هدف: التهاب در پیشرفت سرطان نقش قابل توجهی ایفا می کند، در مقابل، تحقیقات مختلف نشان داده اند تمرینات ورزشی از طریق کاهش التهاب و بهبود عوامل ضدالتهابی اثر مثبتی در بهبود وضعیت بیماران مبتلا به سرطان پستان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات استقامتی با شدت پایین تا متوسط، بر سطوح سرمی IL-10 و IL-17 در زنان مبتلا به سرطان پستان می باشد.مواد و روش ها: بدین منظور پنجاه بیمار مبتلا به سرطان پستان از شهر کرمان که در مرحله 2 سرطان بودند و دوره شیمی درمانی را به اتمام رسانده بودند و تحت درمان با تاموکسیفن قرار داشتند، انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (سی نفر) و کنترل (بیست نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته تمرینات استقامتی با شدت 40 تا 55 درصد ضربان قلب هدف اجرا کردند. قبل و پس از اجرای پروتکل تمرین از هر دو گروه نمونه خونی گرفته شد و سطوح سرمی پروتئین های IL-10 و IL-17 با استفاده از کیت الایزا ساخت شرکت Boster سنجیده شد. از آزمون آماری تحلیل کواریانس برای بررسی هرگونه تغییر در متغیرها استفاده شد.نتایج: یافته ها کاهش معنی دار سطوح سرمی IL-17 (p=0.015, F=2.37) در گروه تمرین کرده در مقایسه با گروه کنترل را نشان داد، بااین وجود تفاوت معناداری در سطوح سرمی IL-10 (p=0.113, F=2.62) بین دو گروه تمرین و کنترل مشاهده نشد.نتیجه گیری: تمرینات ورزشی منظم با شدت متوسط اثرات ضدالتهابی و تعدیل کننده سایتوکاینی دارد و از طریق کاهش سطوح سرمی IL-17 و تعدیل نسبی سطوح IL-10 نقش مهمی در کمک به بهبود وضعیت بیماران مبتلا به سرطان پستان دارد.

مقدمه و هدف: آنزیم استیل کولین استراز (AchE) آنزیمی است که هیدرولیز سوبسترای استیل کولین را بر عهده دارد و ازنظر ساختمانی به صورت واحدهای مونومر، دی و تترامر دیده می شود. هدف، بررسی و مقایسه اثر مهاری دو داروی فیزوستیگمین و پروکائین هیدروکلراید در Vitro in بود.مواد و روش ها: در این تحقیق، میزان مهارکنندگی این آنزیم توسط دو داروی فیزوستیگمین و پروکائین هیدروکلراید در Vitro in بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت. میزان فعالیت آنزیم، طبق روش المن در حضور و عدم حضور غلظت های مختلف داروها اندازه گرفته شد و درصد مهارکنندگی داروها به دست آمد.نتایج: مقادیر Km Vmax آنزیم با سوبسترای استیل تیوکولین، به ترتیب برابر 52.63 mM/ml/mg و 0.11 میلی مولا ر به دست آمد. Ic50 برای داروهای پروکائین فیزوستیگمین به ترتیب برابر 0.175 و 0.00004 میلی مولار تعیین شد که نشان دهنده قدرت بالای مهارکنندگی داروی فیزوستیگمین نسبت به پروکائین می باشد. همچنین پارامترهای کینیتیکی آنزیم شامل K m در حضور پروکائین و فیزوستیگمین به ترتیب برابر 0.62 و 2.22 میلی مولار به دست آمد. Vmax آنزیم نیز در حضور داروها و در عدم حضور داروها یکسان بود.نتیجه گیری: نتایج، نشان دهنده قدرت بالای مهارکنندگی داروی فیزوستیگمین نسبت به پروکائین می باشد. همچنین این دو دارو به عنوان مهارکننده های رقابتی آنزیم استیل کولین استراز معرفی می شوند.

مقدمه و هدف: دیازینون به عنوان حشره کش های ارگانوفسفره برای کنترل حشرات در منازل و کشاورزی استفاده می شود. در این مطالعه، اثر N – استیل سیستئین (NAC) و ویتامین های E و C در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از دیازینون در اریتروسیت های موش صحرایی بررسی شد.مواد و روش ها: در این مطالع ه تجربی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه دیازینون (mg/kg 100)، گروه (NAC (mg/kg 160، گروه ویتامین (E (mg/kg 150، گروه ویتامین C (mg/kg 200)، گروه دیازینون- NAC، گروه دیازینون- E و گروه دیازینون- C که دیازینون را به همراه آنتی اکسیدان ها به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. بعد از 24 ساعت، خون جمع آوری و اریتروسیت ها تهیه شد. سپس آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون S - ترانسفراز (GST) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) و غلظت های گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدئید (MDA) توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شدند.نتایج: دیازینون سبب افزایش فعالیت SOD (p<0.001) و GST (p<0.01) و غلظت MDA (p<0.05) و کاهش فعالیت آنزیم های CAT (p<0.01) و LDH (p<0.01) و غلظت GSH (p<0.01) در اریتروسیت ها می گردد. تجویز آنتی اکسیدان ها باعث تغییر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و کاهش غلظت MDA و افزایش غلظت GSH اریتروسیت ها می شود.نتیجه گیری: NAC از طریق افزایش سنتز گلوتاتیون و ویتامین های E و C ازطریق پاک سازی رادیکال های آزاد، تا حدی باعث کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از دیازینون می شوند.

مقدمه و هدف: بیماری آلزایمر یک بیماری پیش رونده و تحلیل برنده سلول های مغز به علت انباشتگی دو پروتئین بتا آمیلوئید و تائو است و فعلا درمان اساسی هم ندارد. متفورمین یک داروی پایین آورنده قند خون می باشد که در درمان و کنترل دیابت قندی نوع 2 کاربرد دارد. بر اساس اثرات حفاظت عصبی، ضد التهابی، کاهش دهندگی تجمع بتاآمیلوئید و اثرات ضد استرس اکسیداتیو این دارو در بافت عصبی، هدف مطالعه کنونی، بررسی اثر درمان با متفورمین بر مدل حیوانی آلزایمر القا شده با بتا آمیلوئید در موش صحرایی بود.مواد و روش ها: در این تحقیق از موش های صحرایی نر به تعداد 32 سر استفاده شد. حیوانات به صورت تصادفی به 4 گروه سالم (شم) کنترل، گروه سالم (شم) دریافت کننده متفورمین، گروه بیمار (ضایعه) کنترل و گروه بیمار (ضایعه) تحت درمان با متفورمین تقسیم شدند. گروه های دوم و چهارم، به مدت یک هفته قبل از جراحی، روزانه تحت درمان متفورمین به صورت داخل صفاقی قرار گرفتند. در دو گروه ضایعه، بیماری آلزایمر با جراحی استرئوتاکس و تزریق داخل هیپوکمپی بتا آمیلوئید در موش القا شد. در دو گروه شم همین مراحل انجام، ولی نرمال سالین به داخل هیپوکمپ تزریق شد. پس از گذشت سه هفته، برای ارزیابی یادگیری و حافظه حیوانات از روش های رفتار اجتنابی غیرفعال و ماز Y استفاده شد.نتایج: در آزمون رفتار اجتنابی، گروه ضایعه نسبت به گروه شم دارای میانگین میزان تاخیر اولیه کمتری بودند که این کاهش معنی دار نبود. در گروه ضایعه دوم، افزایش غیرمعنی دار میانگین میزان تاخیر اولیه، در مقایسه با گروه ضایعه دیگر وجود داشت. در گروه شم نیز که همان میزان متفورمین را دریافت کرده بودند نیز کاهش غیرمعنی دار زمان تاخیر اولیه در مقایسه با گروه شم به دست آمد. در آزمون اجتنابی غیرفعال که تاخیر در حین عبور را در موش های صحرایی بررسی می کرد، کاهش معنی دار تاخیر در حین عبور در گروه آلزایمری نسبت به گروه شم، در پایان کار به خوبی مشاهده گردید (p<0.01)، هرچند این کاهش به طور غیرمعنی دار در گروه آلزایمری دوم نیز نسبت به گروه شم وجود داشت. به علاوه، تفاوت بین دو گروه آلزایمری ازنظر آماری معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: درمان مزمن متفورمین باعث افزایش حافظه در آزمون اجتنابی غیرفعال شاتل باکس شده، ولی اثری بر مدل حافظه فضایی در موش صحرایی نر ندارد. احتمال دارد که داروی ضد دیابتی متفورمین در درمان بیماری آلزایمر و انواع دمانس در انسان کاندید مناسبی باشد.

مقدمه و هدف: استفاده از میدان های الکترومغناطیس در فرکانس های بسیار پایین در افزایش قند، تری گلیسیرید و اعتیاد به مورفین گزارش شده است. ازآنجایی که درد از مشکلات دائمی و داروهای مسکن موجود معمولا مفید نیستند و مصرف آن ها عوارضی دارند، این پروژه با هدف ارزیابی ELF-MF) Extremely low frequency magnetic field) با استفاده از آزمون فرمالین انجام گردید.مواد و روش ها: مطالعه تجربی تصادفی در گروه های کنترل و تست موش های سوری انجام گردید. 32 موش سوری نر نژاد Balb/C با میانگین وزنی 30 گرم در 4 گروه، تقسیم (n=8) شدند. 3 گروه حیوانات یک هفته، روزانه نیم ساعت در معرض ELF-MF در شدت 250 میکروتسلا و فرکانس های25، 50 و 75 هرتز قرار گرفتند. فرمالین 10درصد در پریتوان حیوانات تزریق گردید. پاسخ ناشی از فرمالین در 60 دقیقه مشاهده شد. 5 دقیقه اول (درد حاد) و دقیقه 16تا60 (درد مزمن)، برای 5 دقیقه اول هر15 ثانیه همچنین در فاصله زمانی 16 تا 60، هر 5 دقیقه علائم ثبت و مقایسه گردید.نتایج: در کاهش علائم در فاز حاد هر 3 فرکانس معنی دار، برای فرکانس های 25 و 50 هرتز p<0.001 و در فرکانس 75 هرتز p<0.05 به دست آمد. در فاز مزمن، فرکانس های 25و50هرتز سبب کاهش معنی دار علائم شدند (p<0.05). درهرحال، فرکانس 50 هرتز در کاهش علائم موثرترین بود.نتیجه گیری: ELF-MF در کاهش درد ناشی از آزمون فرمالین موثر است و احتمالا برای تسکین درد، قابل استفاده است.