مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1379 | دوره:55 | شماره:1 |تعداد مقالات:21

سالمونلوز به عنوان یکی از مهمترین و شایعترین بیماری های مشترک بین انسان و دام مطرح می باشد که کشتارگاه در کنترل بیماری و شیوع آن نقش بسزایی دارد. تحقیق حاضر به منظور بررسی میزان آلودگی سالمونلایی گاوهایی که در کشتارگاه شهر شیراز ذبح می شوند و نیز اطلاع یافتن از وضعیت بهداشتی آن انجام گرفته است. بر روی 150 لاشه از گاوهای کشتار شده در کشتارگاه مذکور آزمایشهای باکتریولوژیک انجام گرفت. از نه قسمت هر لاشه نمونه برداری به عمل آمد که عبارت بودند از: سطوح داخلی و خارجی لاشه، سطح کبد، محتویات روده کور، پارانشیم کبد، دژپیه های لنفاوی پورتال و مزانتر، کیسه صفرا و طحال که جمعا 1350 نمونه مورد آزمایش قرار گرفت. از 150 لاشه مورد آزمایش، 45 لاشه 30) درصد( دارای حداقل یک نمونه و حداکثر هشت نمونه آلوده به سالمونلا بودند. از این تعداد 7 لاشه 4.7) درصد( در حین عملیات کشتارگاهی آلوده شده بودند، 28 لاشه 18.6) درصد( مربوط به دام هایی بود که مبتلا و یا ناقل بیماری سالمونلوز بودند و 10 لاشه 6.6) درصد ( نیز هر دو نوع آلودگی ثانویه و عفونت سالمونلایی را دارا بودند. از مجموع 1350 نمونه مورد آزمایش، از 94 نمونه 7) درصد( سالمونلا جدا شد که 21 مورد آن 22.3) درصد( مربوط به آلودگی ثانویه در حین عملیات کشتارگاهی و 73 مورد دیگر 77.6) درصد( مربوط به گاوهایی بود که مبتلا و یا ناقل بیماری بودند. سالمونلاهای جدا شده جز گروه های B، C1 و D1 جدول کافمن - وایت بودند.

در این بررسی، به منظور مطالعه کالبدشناسی عضو ومرونازال در گاومیش تعداد 51 عدد سر گاومیش بالغ و سالم مورد استفاده قرار گرفت. از عضو مذکور برشهای طولی و عرضی (سریال) تهیه شد و وضعیت قرار گرفتن عضو در کف حفره بینی با توجه به ستیغ های کامی دهان مورد ارزیابی واقع شد. طول عضو ومرونازال در گاومیش 1.5± 18.9 سانتیمتر اندازه گیری گردید که محل شروع آن از برجستگی کل ثنایایی و خاتمه آن در محاذات دومین دندان پیش آسیایی بود. این عضو توسط غلاف غضروفی شفاف و ناقصی احاطه شده است. حداکثر قطر حلقه غضروفی در 3/1 میانی طول عضو دیده می شود. در بررسی ساختار بافتی عضو ومرونازال در گاومیش پس از جداسازی از 4 سر حیوان و طی مراحل تهیه بافت، بررسی بافتی نشان داد که اپیتلیوم مخاطی عضو ومرونازال از دو نوع تنفسی و بویایی تشکیل گردیده است که نوع تنفسی بیشتر دیواره خارجی و نوع بویایی دیواره داخلی مجرای عضو را مفروش کرده است. در پارین بخش تنفسی پراکندگی شبکه عروقی و غدد به مراتب بیشتر از بخش بویایی بوده و بافت نرم عضو توسط لوله غضروفی و ناقصی از جنس هیالن احاطه گردیده است که در انتها به صورت قطعات جداگانه و کوچکی جلب توجه می نماید.

هدف از بررسی حاضر مطالعه بیومتری و ساختار بافتی تخمدان گاومیش می باشد. به این منظور تخمدان گاومیش های کشته شده (بالغ و نابالغ) بعد از حذف بافت های اضافی اطرافی مورد مطالعه بیومتری، و پس از تهیه مقاطع بافتی مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفتند. نتایج حاصل از مطالعه بیومتری تخمدان ها نشان داد که تخمدان گاومیش بالغ دارای میانگین طول 0.07± 2.46 سانتیمتر، عرض 0.07±1.77 سانتیمتر، قطر 0.04± 1.50 سانتیمتر و وزن 0.27 ±3.72 گرم می باشد و در گاومیش های نابالغ پارامترهای فوق به ترتیب 0.13± 2.25 سانتیمتر، 0.08± 1.31 سانتیمتر،1.10 ±0.06 سانتیمتر و 0.17 ±1.53 گرم بودند. در مطالعه بافتی مشخص شد که فولیکولهای مقدماتی در مجاورت سپید پرده قرار داشته ولی با شروع رشد از سطح تخمدان فاصله گرفته و تدریجا با ادامه رشد به سمت سپید پرده متمایل می گردند. شروع تشکیل پرده شفاف در فولیکول های اولیه به صورت لایه ای منقطع بوده و در فولیکول های بالغ به حداکثر ضخامت خود می رسد. افزایش دانه های ویتلین در اووسیت با رشد فولیکول ها نسبت مستقیم داشته و تراکم این دانه ها به صورت غیر یکنواخت می باشد و بیشتر در یک قطب اووسیت تمرکز می یابد. لایه گرانولوزا و لایه تک در فولیکول های سالم نسبت به رنگ آمیزی Oil Red O واکنش منفی داشته در حالی که، در فولیکول های آترتیک حداقل در لایه گرانولوزا واکنش مثبت نسبت به رنگ فوق دیده می شود.

در این تحقیق 4 راس گوسفند بالغ در محدوده سنی 3.5 تا 5 سالگی، که قبلا عاری بودن آنها از عفونت های پستی ویروسی با توسل به آزمون های سرمی SN و ELISA تایید شده بود، انتخاب شده و سلول های سفید خونی آنها به روش معمول شمارش گردیدند. سه راس از این گوسفندان در زمان های مختلف با میزان 2×107 TCID50 از سویه NADL ویروس عامل اسهال ویروسی گاوان از طریق داخل عضلانی آلوده شده و گوسفند چهارم به عنوان شاهد در محلی جداگانه نگهداری گردید. پس از خونگیری منظم از هر چهار راس در زمان های مشابهی اقدام به شمارش سلول های سفید خونی گوسفندان شد. در هر سه راس گوسفند آلوده، لوکوپنی از یک روز پس از تزریق ویروس آغاز شد و در روزهای 5 تا 8 پس از تزریق به اوج خود رسید. در بین سلول های خونی بیشترین کاهش را لمفوسیت ها نشان داده، و به حدود نصف میزان طبیعی رسیدند. در صورتی که گوسفند شاهد هیچ گونه تغییر معنی داری را در جمعیت سلول های خونی از خود نشان نداد. درجه حرارت هر سه راس گوسفند آلوده، در روزهای 3 تا 4 پس از تزریق به مرز 41 تا 41.5 درجه سانتیگراد رسید و حدود 10 روز بعد از تلقیح ویروس، به مرز طبیعی نزدیک شد. در روز 44 پس از تلقیح ویروس، هر سه راس گوسفند تحت تجربه در آزمون های SN و الیزا پاسخ مثبت داشتند. منهای تغییر در جهت لمفوسیت های خون و واکنش حرارتی، علایم بالینی دیگر خاصه در دستگاه گوارش یا تنفس گوسفندان آلوده مشاهده نگردید.

با توجه به اهمیت کنترل میزان باقیمانده آنتی بیوتیک ها در آبزیان خوراکی و درمان باکتریایی ماهیان پرورشی، در این تحقیق از روش های میکروبیولوژیک (Bioassay) و کروماتوگرافی لایه نازک توام با بیواتوگرافی (TLC-B) برای ردیابی و تعیین باقیمانده برخی آنتی بیوتیک های متداول، اکسی تتراسیکلین (OTC)، کلرتتراسیکلین (CTC)، فلومکوئین (FLM) و مخلوط تری متوپریم و سولفادیمیدین (TMP+SUL) در سرم و بافت های دو گونه مهم ماهیان پرورشی، کپور معمولی (Cyprinus carpio) و قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) استفاده گردید. جهت درمان تجربی با به کارگیری مقادیر درمانی توصیه شده جهت درمان برخی بیماری های میکروبی ماهیان با روش های حمام، خوراکی و تزریقی مورد استفاده قرار گرفتند. مقدار داروی مورد استفاده در روش حمام به میزان 200 قسمت در میلیون (ppm) به مدت یک ساعت و در روش خوراکی (جهت ماهی قزل آلا) به میزان 80 میلی گرم به ازا کیلوگرم وزن زنده، برای داروی OTC و به میزان 10 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن زنده ماهی جهت داروی فلومکوئین و در روش تزریقی (داخل صفاقی) 10 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن زنده ماهی از هر نوع دارو بود. در روش میکروبیولوژیک حداکثر میزان باقیمانده OTC در کلیه کپور به روش حمام (200ppm) تا 10.33 میکروگرم به ازا هر گرم بافت (µg/g) و در کلیه قزل آلا به روش خوراکی به مقدار 80 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن زنده ماهی (mg/kgb.w.) تا 4.47 µg/g تعیین گردید، در حالی که در بافت های کبد و عضله گونه های مذکور غیر قابل ردیابی بود. مصرف CTC و TMP+SUL به روش حمام (200 ppm) در کپور عمدتا موجب ردیابی باقی مانده آنها به ترتیب به میزان 0.3، 0.59 و 0.46 میکروگرم در میلی لیتر در بافت های سرم و کلیه تا 24 ساعت پس از درمان گردید. مصرف خوراکی (10mg/kgb.w.) FLM در قزل آلا موجب جذب آن تا سطح 2.37 میکروگرم در میلی لیتر (µg/mL) در سرم 3.18 µg/g در عضله 2.05 µg/g در هر یک از بافت های کبد و کلیه گردید، در حالی که مصرف آن به روش حمام (200ppm) در کپور غیرقابل ردیابی بود. تعیین باقیمانده داروهای مذکور به روش TLC-B در بافت های ماهیان تحت آزمایش عمدتا مشابه روش میکروبیولوژیک اما باقیمانده داروها تا فواصل زمانی طولانی تری قابل ردیابی بود. مصرف توام داروهای تزریقی (داخل صفاقی) از مخلوط مقادیر یکسان داروهای تحت بررسی، منجر به عدم تفکیک باقیمانده آنها در سرم و عصاره بافت ها در روش TLC-B گردید.

هدف از این بررسی ارزیابی اثر غلظت های مختلف سرم جنین گاو و سرم میش فحل بر بلوغ آزمایشگاهی تخمک های گوسفند بود. تخمدان های گوسفندان از دام های ذبح شده در کشتارگاه گرفته شده و به آزمایشگاه منتقل گردید. در آزمایشگاه تخمک های موجود در داخل فولیکول های تخمدان با استفاده از سرنگ و روش مکش گرفته شده و پس از 4 بار شستشو در محیط کشت سلولی TC-199 حاوی مقادیر  معینی از دو نوع سرم به نام های سرم جنین گاو (Feltal calf serum) و سرم میش فحل (Estrous sheep serum) کشت داده شد. پس از کشت به مدت 24 ساعت در گرمخانه 38.5 درجه سانتیگراد و فشار 5 درصد از گاز Co2 در هوای مرطوب، تخمک ها از سلول های کومولوس عاری گشته و بین لام و لامل قرار داده شده و جهت ثابت شدن در مخلوط اسید استیک و اتانول قرار داده شدند. تخمک ها پس از مدت لازم توسط استواورسئین رنگ آمیزی شده و جهت مشاهده نشانه های بلوغ توسط میکروسکوپ فاز کنتراست مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون مربع کای مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج آزمایش نشان داد که افزودن سرم به طور معنی داری (P<0.001) بلوغ تخمک ها را افزایش می دهد. نتایج حاصل از کشت تخمک در محیط حاوی سرم میش فحل با سرم جنین گاو قابل مقایسه می باشد.

یکی از آزمایش هایی که به منظور ارزیابی کیفیت باکتریایی شیر خام صورت می گیرد، آزمایش احیای متیلن بلو است. اساس این آزمایش احیای متیلن بلوی افزوده شده به شیر، در اثر فعالیت متابولیکی باکتری های آن و بی رنگ شدن متیلن بلو می باشد. به منظور بررسی میزان همبستگی نتایج این آزمایش و همچنین تاثیر بعضی متغیرهای دیگر شیر با تعداد باکترهای شمارش شده شیر به روش استاندارد شمارش پلیت (Standard Plate Count-SPC)، در نیمه دوم سال 1377 از شیرهای دریافتی کارخانه شیر پاستوریزه پاک پی شهرکرد به صورت تصادفی 112 نمونه برداشته شد و دما، وزن مخصوص، اسیدیته، تعداد سلول های سوماتیک، مدت زمان احیای متیلن بلو (Methylene Blue Reduction Time)، (MBRT) و تعداد باکتری های شیر به روش SPC اندازه گیری شدند. ضریب همبستگی (r) بین Log10 SPC و MBRT معادل -0.41 و بین Log10 SPC و تعداد سلول های سوماتیک 0.28 بود. همبستگی بین Log10 SPC با وزن مخصوص (p=0.072)، دمای شیر در هنگام دریافت (p=0.235) و اسیدیته (p=0.745) در سطح 5 درصد معنی دار نبود. این تحقیق نشان داد که برای ارزیابی کیفیت بهداشتی شیر خام گاو نمی توان از متغیرهای مذکور استفاده نمود. همچنین با توجه به ضعیف بودن ضریب همبستگی بین Log10 SPC و MBRT، با استفاده از روش MBRT نمی توان ارزیابی مناسبی از کیفیت باکتریایی شیر خام گاو به دست آورد. لذا توصیه می شود که به جای استفاده از روش MBRT از روش هایی که تعداد باکتریهای موجود در شیر را شمارش می کنند از جمله روش SPC، Spiral plating، Plate loop و Flow cytometry استفاده نمود.

اثرات ضد کرمی ایورمکتین به میزان 0.2 mg/kg در 4 راس از گوسفندان بومی مازندران در مقایسه با 4 راس از گوسفندان گروه درمان نشده (شاهد) که به طور طبیعی به گونه های بونوستوموم تریگونوسفالوم، تریکوسترونژیلوس، همونکوس کونتورتوس و تریشوریس آلوده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. در کمتر از 72 ساعت شمارش تخم در گرم مدفوع در گروه درمان شده به حدود صفر رسید در حالی که در گروه شاهد (درمان نشده) در حد قبل از آزمایش باقی ماند. کالبدگشایی کلیه دام های دو گروه 7 روز پس از درمان حاکی از دفع کلیه کرم های گروه درمان شده بود، در حالی که از کلیه گوسفندان گروه شاهد تعدادی نماتود جدا شد. با استفاده از فرمول مربوطه میزان تاثیر ایورمکتین بر گونه های نماتود موجود در این بررسی 100 درصد تعیین گردید.

در این تحقیق نمونه های پوست از محل پهلوی راست 240 راس بز کرکی رائینی گرفته شد. پس از تهیه مقاطع بافتی و مطالعه ساختار بافت شناسی فولیکول ها، فولیکول های اولیه و ثانویه شناسایی و سپس صفات فولیکول های پوست یعنی: تراکم فولیکول های اولیه، تراکم فولیکول های ثانویه، نسبت فولیکول های ثانویه به فولیکول های اولیه، شاخص تعداد فولیکول های اولیه و شاخص تعداد فولیکول های ثانویه تعیین گردید. میانگین حداقل مربعات این صفات به ترتیب: 1.95 (+0.045) فولیکول در میلیمتر مربع پوست، 23.29 (+1.044) فولیکول در میلیمتر مربع پوست، 13.14 (+1.058)، 15.68(+1.067) و 209.76(+1.044) برآورد گردید. همچنین اثر عوامل مختلف ثابت نظیر سن، جنس، تیپ تولد، سن مادر، وزن تولد و وزن سه ماهگی (شیرگیری) بر تغییرات صفات فولیکول های پوست مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه اثرات بالینی و رادیوگرافیکی پوشش مجدد سر استخوان ران با استفاه از استخوان جمجمه جنین مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت این ارزیابی از 15 قلاده سگ بالغ و سالم که بین 1 الی 2 سال سن و 15 تا 25 کیلوگرم وزن داشتند و به 3 گروه 5 تایی تقسیم شدند استفاده گردید. در گروه اول (شاهد) فقط غضروف سر استخوان ران سمت راست تراشیده شد، در گروه دوم بعد از تراشیدن غضروف سر استخوان ران با استفاده از جمجمه جنین مجددا ناحیه پوشش داده شد و در صورتی که در گروه سوم بعد از تخریش غضروف و پوشش مجدد ناحیه با استفاده از جمجمه جنین توسط میله اشتینمن به قطر 2 میلیمتر مفصل ثابت گردید. مشاهدات بالینی یک روز در میان و رادیوگراف از کلیه حیوانات در روزهای صفر، 15، 30، 45 و 60 تهیه گردید. لنگش بدون وزن گیری در حیوانات گروه اول در سه روز اول مشاهده شد بطوری که در پایان هفته اول با استفاده از نوک پنجه و کف پنجه وزن گیری را شروع کردند و در پایان هفته دوم وزن گیری مناسب و مطلوبی را از خود نشان دادند. در صورتی که در حیوانات گروه دوم تا روز 5 بعد از عمل لنگش بدون وزن گیری به ثبت رسید و حیوانات این گروه در هفته دوم شروع به وزن گیری و در هفته سوم وزن گیری طبیعی را از خود نشان دادند. در حیوانات گروه سوم به دلیل ثابت کردن مفصل ران تا پایان روز 60 در چهار حیوان لنگش بدون وزن گیری مشاهده و به ثبت رسید. در حیوانات گروه اول و دوم هیچ گونه تغییرات رادیوگرافیکی قابل توجهی مشاهده نگردید. در صورتی که در حیوانات گروه سوم به دلیل ثابت کردن مفصل ران در روز 30، 45 و 60 کاهش شدید فضای مفصلی، تغییرات ثانویه، استخوان، استئوپروزیس و چسبندگی گرافت به استخوان استابلوم مشاهده و به ثبت رسید. از مشاهدات بالینی و تغییرات رادیوگرافیکی این طور به نظر می رسد که پوشش مجدد سر استخوان ران جهت نوسازی غضروف مفصلی امکان پذیر است و هیچ گونه عوارض جانبی را در بر ندارد. ثابت کردن مفصل به دلیل کاهش میدان چرخش مفصلی و ایجاد واکنش موضعی بعد از به کارگیری گرافت توصیه نمی شود.

به منظور بررسی ایمنی زایی باکتری آئروموناس هیدروفیلا، عامل سپتی سمی هموراژیک در ماهیان کپور استان فارس و تعیین پاسخ ایمنی هومورال ماهی کپور معمولی سه نوع آنتی ژن مختلف از این باکتری تهیه شد که شامل باکتری غیرفعال شده با فرمالین (یک درصد) و حرارت دیده 60) درجه به مدت 4 ساعت( و باکتری زنده بود. 45 ماهی کپور معمولی در 9 گروه 5 تایی به سه روش متفاوت خوراکی با دوز 109 سلول/ میلی لیتر/ ماهی، غوطه ور سازی با دوز 107 سلول/ میلی لیتر/ ماهی و تزریق داخل صفاقی با دوز 105 سلول/ میلی لیتر/ ماهی در روزهای صفر و 20 آزمایش در معرض آنتی ژن ها قرار گرفتند. برای گروه کنترل 15 ماهی در 3 گروه مذکور از بافر فسفات سیلین استفاده گردید. در روزهای 45 و 60 پس از ایمن سازی از سیاهرگ دمی ماهی، خون جمع آوری و سرم آن جهت آزمایش های ایمنی شناسی مورد استفاده قرار گرفت. برای تعیین پاسخ ایمنی هومورال به آنتی ژن ها از آزمایش حساس و دقیق الیزا استفاده گردید. نتایج آزمایش که توسط آزمایش الیزا صورت گرفت نشان داد که باکتری کشته شده با فرمالین دارای نتایج بهتری است و روش خوراکی تجویز آنتی ژن نسبت به سایر روش های تجویز دارای اثرات بهتری می باشد. همچنین تیتر آنتی بادی تا روز 60 پس از تجویز آنتی ژن روند افزایشی را نشان داد.

به منظور ارزیابی نقش الکترولیت ها در ایجاد اریتمی های قلبی، مطالعه ای بر روی گاوان ارجاعی به درمانگاه دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه به عمل آمد. از 310 راس گاو و گوساله بیمار الکتروکاردیوگرام اخذ شد و عیار الکترولیت های سرم مشتمل بر کلسیم، فسفر، منیزیم، کلر، سدیم و پتاسیم مورد اندازه گیری قرار گرفت. نهایتا یافته های الکتروکاردیوگرافی به 13 گروه تقسیم گردیدند و میانگین عیار الکترولیت ها در گروه های مختلف با هم مقایسه شدند. همچنین فراوانی نسبی آریتمی ها در سطوح مختلف از الکترولیت های مورد نظر ارزیابی آماری قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که در دام های مبتلا به فیبریلاسیون بطنی عیار پتاسیم سرم به طور معنی داری (P=0.026) بیش از سایر گروه ها می باشد. همچنین مشخص شد که فراوانی نسبی آریتمی ها چه در حالت هیپوکالمیک و چه در حالت هیپرکالمیک به طور معنی داری )به ترتیب با P=0.033 و (P=0.39 بیش از زمانی است که عیار پتاسیم سرم طبیعی می باشد.

به منظور تعیین آلودگی گاو و گاومیش به دیکتیوکولوس ویویپاروس بررسی در دو مرحله کشتارگاه و مزرعه انجام گرفت. در مرحله کشتارگاهی بررسی به مدت یک سال بر روی گاو و گاومیش های کشتار شده در کشتارگاه شهرستان ارومیه انجام و ریه ضبطی 470 راس گاو و 400 راس گاومیش مورد آزمایش قرار گرفت. از 470 ریه ضبطی گاو یک مورد 0.21) درصد( آلوده به دیکتیوکولوس ویویپاروس بود. همچنین 356 نمونه مدفوع از گاو و گاومیش های زیر دو سال 135) نمونه گاومیش و 221 نمونه گاو( اخذ گردید. آلودگی به نوزاد دیکتیوکولوس ویویپاروس در 6 راس گوساله گاو 2.71) درصد( دیده شد.

چهارصد و سیزده نمونه مدفوع از گوساله های زیر شش ماه شامل 322 راس گوساله بومی و 91 راس گوساله صنعتی از گاوداری های اطراف شهرستان ارومیه تهیه شد. نمونه ها با تکنیک شناور سازی کلیتون - لین مورد آزمایش قرار گرفتند. در مجموع 26 راس 8.07) درصد( گوساله بومی آلوده به توکسوکارا ویتولوروم بودند. دامنه سنی گوساله های آلوده یک تا شش ماه بود.

در این مطالعه، عمل آرترودسیس مفصل بخلق اندام عقبی، با استفاده از دو میله به شکل ضربدر و پیوند استخوان اسفنجی خودی، بر روی چهار راس اسب اخته از نژاد مخلوط بین سنین چهار تا دوازده سال به طور تجربی، انجام شد. جهت برداشت اسفنجی، ماهیچه سرینی شکاف داده شد و از برجستگی خاصره ای استخوان برداشت شد. با توجه به یافته های رادیولوژیک پس از عمل، جمود مفصل بخلق 1±50 روز پس از عمل در اسب ها نمایان گشت. در 120 روز پس از عمل، جمود مفصلی در هر دو سطح مفصل کامل گردید، به نحوی که اثری از خط مفصلی دیده نشد. مدت زمان بهبودی اندام در این روش، در حد قابل قبول مقایسه با سایر روش های آرترودسیس می باشد.

در این مطالعه استفاده از واکنش ازدیاد حساسیت تاخیری )آزمایش پوستی ((Skin test) برای تشخیص سالمونلوز تجربی در خرگوش مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین ترتیب که 8 سر خرگوش را به چهار گروه تقسیم نموده و به سه گروه از آنها از راه دهان تعداد 2×109 C.F.U سالمونلا دابلین، سالمونلا آبورتوس اویس و سالمونلا تیفی موریوم خورانیده شد و یک گروه نیز به عنوان شاهد انتخاب گردید. قبل از ایجاد سالمونلوز همه خرگوش ها در کشت مدفوع و آزمایش های سرمی منفی بودند. آزمایش پوستی با تزریق داخل جلدی پادگن سونیکه سالمونلا تیفی موریوم انجام شد. ضخامت پوست محل تزریق قبل از تزریق و در ساعت 24، 48، 72 و 96 بعد از تزریق باکولیس اندازه گیری شد که در خرگوش های آلوده شده بعد از 24 تا 48 ساعت افزایشی معادل 1.5-2 برابر مشاهده گردید.

در طی 6 سال (1372-1378) 9 راس گوساله هولشتاین که مبتلا به آترزی مقعد و آترزی سگمنتال قولون و ایلئوم بودند در گاوداری های اطراف تهران معاینه و تشخیص داده شدند. از 9 راس گوساله دو مورد دچار آترزی مقعد، دو مورد همراه با آترزی مقعد فاقد دم، و یک راس علاوه بر آترزی مقعد دارای پای پنجمی نیز بود. چهار راس بقیه دچار آترزی سگمنتال قولون و ایلئوم بودند. تنها در یک مورد عمل جراحی انجام گرفت که گوساله تلف گردید. چهار راس از گله حذف و چهار راس مورد کالبد گشایی قرار گرفتند.

در تعداد 24 راس گوسفند بالغ نژاد شال در دو جنس نر و ماده پارامترهای بیوشیمیایی در مایع مغزی نخاعی (CSF) و سرم خون اندازه گیری شد. کلسترول، تری گلیسرید، ازت اوره خون، بیلی روبین توتال، بیلی روبین مستقیم، بیلی روبین غیرمستقیم، اسیداوریک، گلوکز، کراتینین، توتال پروتئین، آنزیمهای ALT، AST، ALP و الکترولیت های کلسیم، فسفر، کلر، سدیم و پتاسیم. در تمام موارد میزان پارامترهای اندازه گیری شده در CSF کمتر از سرم بود بجز کلر که در مایع مغزی نخاعی میزان بیشتری داشت (P<0.05)، اختلاف قابل توجهی بین میزان ازت اوره خون و کراتینین در مقایسه سرم و CSF وجود نداشت. مقایسه پارامترهای بیوشیمیایی CSF در دو جنس نر و ماده به جز در مورد توتال پروتیین که در جنس ماده بیشتر بود (P<0.05)، اختلاف قابل توجهی مشاهده نشد. مقایسه پارامترهای بیوشیمیایی سرم در دو جنس نر و ماده میزان توتال پروتیین و کلسترول را در جنس ماده بیشتر و ALP را در جنس نر بیشتر نشان می داد (P<0.05).

این تحقیق در سال 1376 در پنج گاوداری صنعتی اطراف تبریز به منظور بررسی وضعیت حاملین سالمونلا صورت گرفت. جمعیت گاوداری های تحت مطالعه جمعا 2590 راس بود. نمونه مدفوع 475 راس گاو و 281 راس گوساله به طور تصادفی سه تا پنج نوبت به فواصل دو هفته مورد کشت باکتریولوژیک قرار گرفت. سالمونلاهای جدا شده شامل S. II, S. typhimuritum, S. Newport, S. paratyphiA, S. enteritidis بود که هیچ یک در زمره سالمونلاهای سازش یافته در گاو به شمار نمی روند. در این مقاله اهمیت حاملین در اپیدمیولوژی سالمونلوز مورد بحث قرار گرفته است.