مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1395 | دوره:71 | شماره:1 |تعداد مقالات:19

زمینه مطالعه: PRP یک فرآورده بیولوژیک است که تفاوت معنی دار آن در مقایسه با داروهای صنعتی و برخی روش های سنتی نشان داده شده است. از مزایای این روش، سهولت تهیه PRP در مقایسه با مواد بیولوژیک دیگر و همچنین امکان تهیه این فرآورده در مطب و ایمنی بالای آن می باشد.هدف: بررسی اثرات تزریق پلاسما بر پارامترهای بافت شناسی پوست بود.روش کار: 30 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه PPP و گروه PRP. پس از اخذ خون از حیوانات و سانتریفیوژ آن و ایجاد دو فاز غنی و فقیر از پلاکت، تزریقات پلاسما به صورت یکبار و با حجم 200ml پلاسما به همراه 100ml گلوکونات کلسیم %2 توسط سرنگ همیلتون در روز اول آزمایش انجام گرفتند. پس از 7 روز، نمونه های پوست از قسمت پشتی حیوانات اخذ شدند. پس از طی مراحل مختلف پاساژ بافتی، مقاطعی با ضخامت 5-6mm تهیه و با روش هماتوکسیلین-ائوزین و تری کروماسون رنگ آمیزی شدند. پارامترهای ضخامت کل پوست، ضخامت لایه های اپی درم، درم و هیپودرم، ضخامت غلاف اپی-درمی ریشه مو، حداکثر عمق فولیکول ها، تعداد فولیکول های مو و غدد سباسه و نهایتا بررسی تعداد سلول های فیبروبلاست و درصد پراکندگی رشته های همبندی اندازه گیری شدند.نتایج: نتایج حاصل نشان داد که تزریق پلاسما کاملا وابسته به تعداد پلاکت ها، تاثیرات معنی داری در افزایش اکثر پارامترها داشتند (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: نتایج این تحقیق به وضوح نشان دهنده نقش مفید این عمل زیبایی بر بهبود فاکتورهای پوست در گروه های دریافت کننده پلاسما، بخصوص PRP بود. به نظر می رسد تغییرات مشاهده شده در پوست به دنبال تزریق پلاسمای غنی شده در اثر آزاد شدن فاکتورهای رشد موجود در گرانول های پلاکت ها باشد.

زمینه مطالعه: آهن فراوان ترین فلز موجود در بدن است و ماده ای بالقوه خطرناک در محیط بدن محسوب می شود زیرا به راحتی می تواند رادیکال های مضری ایجاد کند.هدف: با توجه به عوارض آهن و نانو ذرات آهن و احتمال وجود آنها در آلودگی های زیست محیطی از قبیل آلودگی هوا، مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات اکسید آهن معمولی و نانو ذرات اکسید آهن و همچنین مقایسه اثرات آنها بر برخی از شاخص های بافت تخمدان موش صحرایی در مدل تجربی طراحی شد.روش کار: این تحقیق در 5 گروه از موش های صحرایی ماده شامل گروه های شاهد، اکسید آهن (با دوز 15mg/kg) و نانواکسید آهن (با دوزهای 5mg/kg، 15 و 30) انجام شد. مواد بصورت داخل صفاقی و روزانه به مدت 16 روز تزریق شدند. در روز هفدهم موش ها آسان کشی شده و بافت تخمدان آنها جدا شد و از نظر تغییرات بافتی و تجمع آهن بوسیله رنگ آمیزی اختصاصی و به کمک میکروسکوپ نوری ارزیابی شدند.نتایج: طبق یافته های این مطالعه روند فولیکولوژنز در تمام گروه های دریافت کننده آهن نسبت به گروه شاهد تحت تاثیر قرار گرفت و تعداد اجسام زرد در گروه های دریافت کننده نانواکسید آهن با دوزهای مختلف، کاهش، و تعداد فولیکول های آترتیک در تمام گروه ها نسبت به گروه شاهد افزایش معنی دار یافت.نتیجه گیری نهایی: آهن و نانو ذرات آهن احتمالا با اختلال در مسیرهای اکسیداتیو سلولی، تعداد فولیکول ها و اجسام زرد را کاهش و همچنین در اثر ایجاد شدن رادیکال های آزاد اکسیژن و تخریب میکروفیلامنت ها به دنبال سرباری آهن، تعداد فولیکول های آترتیک را افزایش می دهند که این حالت می تواند تاثیر منفی بر باروری موش های ماده ایجاد کند.

زمینه مطالعه: دیازینون یک آفت کش ارگانوفسفره است که علیرغم منع مصرف در بسیاری از کشورهای جهان همچنان به طور گسترده در مزارع برنج شمال ایران مورد استفاده قرار می گیرد.هدف: در این مطالعه سمیت تحت کشنده دیازینون بر پارامترهای خونی ماهی سیم مورد مطالعه قرار گرفت.روش کار: در تست سمیت تحت کشنده ماهیان به مدت 14 روز در معرض غلظت های 0.04mg/l، 0.36، 0.73 و 1.46 قرار داده شدند و پارامترهای خونی آنها شامل شمارش گلبول سفید، شمارش افتراقی گلبول های سفید، شمارش گلبول های قرمز، اندازه گیری درصد هماتوکریت، میزان هموگلوبین، شاخص های MCV، MCH و MCHC خون مطالعه شد.نتایج: نتایج حاصل از تست سمیت تحت کشنده نشان داد که با افزایش غلظت سم کاهش معنی داری در شاخص های گلبول های سفید، گلبول های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین و شاخص MCH بعد از 7 و 14 روز در معرض دیازینون ایجاد می شود (p<0.05). پس از 7 روز کاهش معنی داری در تعداد لنفوسیت ها مشاهده شد که این کاهش در روز 14 به %81 رسید این در حالی است که تعداد نوتروفیل ها در همین مدت به میزان %15 افزایش یافته بود.نتیجه گیری نهایی: با توجه به اثرات متعدد دیازینون بر پارامترهای خونی و غلظت این سم در آبهای کشور و همچنین محل زیست ماهیان در آبهای منتهی به دریای خزر به نظر می رسد سم دیازینون قادر است بقای ماهی مورد مطالعه را تحت تاثیر قرار دهد.

زمینه مطالعه: به منظور بررسی تاثیر ملاتونین بر تغییرات کمی و کیفی منی و افزایش بازده تولید مثلی در قوچ لری بختیاری در فصل غیر تولیدمثلی این مطالعه انجام شده است.هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ملاتونین روی قطر بیضه و تغییرات کمی و کیفی منی در فصل غیر تولیدمثلی در قوچ نژاد لری بختیاری بوده است.روش کار: این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی در 8 راس (4 راس گروه کنترل و 4 راس گروه درمان) قوچ نژاد لری ‏بختیاری به مدت 10 هفته در بهار 1392 صورت پذیرفت. قوچ های گروه درمان هر کدام 3 عدد قرص ملاتونین 18 میلی گرمی را به شکل کاشتنی در زیر قاعده گوش بعد از گذشت 5 هفته از شروع آزمایش تا پایان دوره دریافت نمودند.نتایج: بررسی شاخص های منی و اندازه گیری قطر بیضه به صورت هفتگی صورت گرفت. هیچگونه تفاوت معنی داری در مورد شاخص های اندازه گیری شده بین گروه کنترل و گروه درمان قبل از کاشت ملاتونین مشاهده نگردید. بعد از کاشتن ملاتونین، تفاوت معنی داری در میانگین قطر بیضه بین دو گروه درمان (33.50±0.025cm) و کنترل (30.67±0.07cm) و در حجم منی بین دو گروه درمان (1.34±0.03ml) و کنترل (0.87±0.04ml) و در غلظت اسپرم بین دو گروه درمان (1.76±0.05) و کنترل (1.37±0.04) میلیارد در هر میلی لیترمشاهده گردید (p>0.05). ولی در سایر پارامترها از قبیل میانگین درصد اسپرم های زنده، میانگین حرکات پیش رونده اسپرم، میانگین درصد حرکات تجمعی اسپرم و میانگین درصد ناهنجاری اسپرم تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از ملاتونین در فصل غیر تولیدمثلی سبب افزایش قطر بیضه، حجم منی و غلظت اسپرم در قوچ نژاد لری بختیاری شد ولی بر روی بقیه پارامترهای مورد آزمایش درقوچ های این نژاد بومی ایران اثری نداشت.

زمینه مطالعه: مجتمع اصلی سازگاری نسجی (MHC) شامل گروهی از ژن ها است که نقش مهمی در پاسخ های ایمنی دارند. اگزون 2 از ژن BuLA-DRB3 بخشی از MHC کلاس 2 در گاومیش است که تنوع بسیار بالایی داشته و آلل های آن با مقاومت/حساسیت به بیماریها و همچنین با خصوصیات تولیدی مرتبط هستند.هدف: شناسایی تنوع ژن BuLA-DRB3 در گاومیش های خوزستان و مقایسه آن با سایر جمعیت های گاومیش ایران و جهان.روش کار: نمونه های خون از 136 گاومیش رودخانه ای خوزستانی غیر خویشاوند تهیه گردید. پس از استخراج DNA، اگزون دو از ژن BuLA-DRB3 با روش seminested PCR افزوده سازی شد. سپس قطعات حاصل از افزوده سازی اگزون دو به وسیله آنزیم محدوداثر RsaI برش داده شدند. در ادامه، فراوانی آللی، فراوانی ژنوتیپی، هوموزیگوتی و هتروزیگوتی مورد انتظار و مشاهده شده محاسبه گردید.نتایج: در آنالیز قطعات برشی به ترتیب 13 و 24 الگوی آللی و ژنوتیپی برای آنزیم برشی RsaI شناسایی گردید. 10 مورد از این آلل ها پیش از این گزارش شده بودند. فراوانترین ژنوتیپ (0.1691) oo بوده که به دنبال آن ژنوتیپ های (0.1544) hh، (0.1103) ll، (0.0955) lw، (0.0808) lh، (0.0661) ha و (0.0514) lo قرار داشتند. همچنین چهار آلل با فراوانی بالا به ترتیب آلل های (0.2721) o، (0.2316) h، (0.2316) l و (0.1176) w بودند. این هفت ژنوتیپ و چهار آلل به ترتیب %72.76 و %74.29 فراوانی ژنوتیپی و آللی جمعیت را در بر می گیرند. به علاوه، تخمین هتروزیگوتی/هوموزیگوتی و انحراف از تعادل جمعیت مربوطه حاکی از این مورد است که هوموزیگوتی مشاهده شده بیش از هتروزیگوتی مشاهده شده است و جمعیت از تعادل هاردی واینبرگ انحراف دارد.بحث: نتایج مطالعه حاضر حاکی از تنوع بالای اگزون دو از ژن BuLA-DRB3 در میان جمعیت گاومیش های خوزستان بوده و در عین تفاوت ها در تنوع ژنتیکی MHC گاومیش ها در نقاط مختلف دنیا، جمعیت گاومیش خوزستان با جمعیت گاومیش مصر مشابهت بیشتری دارد.

زمینه مطالعه: با ارتقای سطح دانش و آگاهی نسبت به مضرات نگهدارنده های شیمیایی، تمایل به استفاده از نگهدارنده های طبیعی به خصوص اسانس ها در مواد غذایی افزایش یافته است. گیاه سیر (.Allium Sativum L) از گیاهان دارویی در طب سنتی ایران بوده و بررسی اثرات ضد میکروبی آن بر روی باکتری های بیماریزای مواد غذایی مانند اشرشیاکلی O157:H7 ضروری به نظر می رسد. دوز عفونت زایی اشرشیاکلی O157:H7 در انسان بسیار کم می باشد و بیماریهای خطرناکی نظیر کولیت هموراژیک، سندرم کم خونی همولیتیک از عوارض ابتلا انسان به این باکتری می باشد.هدف: بررسی اثر غلظت های تحت بازدارنده اسانس سیر بر رشد باکتری E.Coli O157:H7 (35218 ATCC) و تولید شیگاتوکسین 2.روش کار: حداقل غلظت بازدارنده رشد (MIC) و حداقل غلظت باکتری کشی (MBC) اسانس سیر بر روی باکتری E. coli O157:H7 به روش میکرودایلوشن در دمای 35oC تعیین گردید. باکتری E. coli O157:H7 در مجاورت غلظت های مختلف اسانس سیر در دمای 35oC کشت داده شد و 48، 24 و 72 ساعت پس از کشت با انجام کشت سطحی شمارش باکتری انجام شد و نیز تولید شیگاتوکسین 2 بوسیله کیت سنجش شیگاتوکسین (VTEC-RPLA) مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه جهت مقایسه میانگین ها استفاده شد.نتایج: MIC و MBC اسانس سیر برای باکتری اشرشیاکلی O157:H7 به ترتیب 0.02 و %0.04 به دست آمد. نتایج کشت در 35oC نشان می دهد که استفاده از غلظت %0.015 اسانس سیر در طی 72 ساعت سبب 2 لوگ کاهش در رشد باکتری نسبت به نمونه کنترل شد که از نظر آماری معنی دار است (p£0.05). غلظت %0.005 سبب کاهش تولید شیگاتوکسین 2 و غلظت های 0.01 و %0.015 مانع از تولید شیگاتوکسین 2 شد.|نتیجه گیری نهایی: به طور کلی چنین نتیجه گیری می شود که استفاده از اسانس سیر بر روی رشد و تولید شیگاتوکسین 2 باکتری اشرشیاکلی O157:H7 اثر مهاری دارد.

زمینه مطالعه: یرسینیاراکری عامل بیماری دهان قرمزآنتروباکتریایی یا یرسینیوز (یکی از بیماریهای مهم آزاد ماهیان پرورشی) است.هدف: مطالعه حاضر با هدف ردیابی ژن مقاوم به کینولون ها (gyrA) در باکتری یرسینیاراکری صورت پذیرفت.روش کار: به منظور انجام این تحقیق شش مزرعه پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان استان چهار محال و بختیاری مورد بررسی قرار گرفت. به طوریکه از هر مزرعه 10 عدد و در مجموع 60 عدد ماهی مشکوک به بیماری با اندازه 8-12cm به طور تصادفی انتخاب و اقدام به نمونه برداری از انتهای روده آنها و کشت بر روی محیط (Tripticase Soy Agar) TSA گردید. سپس محیط ها به انکوباتور انتقال و بعد از 24 ساعت گرم خانه گذاری در دمای 22oC، بر روی پرگنه های رشد یافته آزمون های کاتالاز، اکسیداز و رنگ گرم انجام شده و آنهایی که گرم منفی، کاتالاز مثبت و اکسیداز منفی بودند به محیط کشت اختصاصی واتمن شاتس منتقل شدند. پس از گرم خانه گذاری در دمای 22oC به مدت 48 ساعت از پرگنه های رشد یافته تست PCR انجام شد. در مرحله بعد بر روی باکتری های یرسینیا راکری شناسایی شده ردیابی ژن gyrA با استفاده از آزمون PCR صورت پذیرفت.نتایج: نتایج آزمون های باکتری شناسی، بیوشیمیایی و مولکولی تحقیق حاضر نشان داد که 3 نمونه از کل باکتری های مورد بررسی، باکتری یرسینیا راکری بوده و در همه آنها ژن gyrA ردیابی گردید.نتیجه گیری نهایی: شناسایی ژن مقاومت به کینولون ها در باکتری یرسینیا راکری می تواند دلیلی بر کاهش کارایی درمانی این دسته آنتی بیوتیک ها در مزارع پرورش ماهی باشد و لذا بایستی سیاست کنترل و درمان بیماریهای عفونی به ویژه دهان قرمزآنتروباکتریایی تغییر کند.

زمینه مطالعه: نوتروفیل های گاو پپتیدهای یاخته کشی تولید می کنند که باعث از بین بردن میکروارگانیسم های قارچی و باکتریایی از جمله عامل ماستیت می شوند.هدف: استخراج و تخلیص پروتئین P23/P7 گاوی و بررسی فعالیت ضد باکتریایی آن علیه باکتری های Staphylococcus aureus، Aeromonas hydrophila و Yersinia ruckeri بود.روش کار: ابتدا یاخته های نوتروفیل گاو توسط روش رسوب دهی با دکستران و سانتریفیوژ روی فایکول از سایر یاخته های خون سالم جداسازی گردیدند. سپس زنده مانی آنها با کمک تریپان بلو تعیین و پس از خرد کردن آنها با سونیکاتور مقدار پروتیئن های تام سیتوزولی توسط سانتریفیوژ جداسازی شد. در مرحله بعد، پس از جداسازی به منظور تخلیص ابتدا دیالیز و سپس کروماتوگرافی تعویض یونی دو مرحله ای صورت گرفت. بررسی فعالیت ضد یاخته ای آن ، با روش های تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی، حداقل غلظت کشندگی و آزمون انتشار در آگار بررسی شد.نتایج: یاخته های نوتروفیل با زنده مانی بیشتر از %95 جداسازی شدند. نتایج کروماتوگرافی و الکتروفورز ژل پروتئین نشان داد که پروتئین هترودیمر P23/P7 با موفقیت طی دو مرحله تخلیص شده است (مرحله اول حدود %60 و در مرحله دوم با خلوص بیشتر از %95). وزن مولکولی هر کدام از منومرهای کوچک و بزرگ به ترتیب 7kDa و 23 تعیین شد. پروتئین تخلیص شده دارای فعالیت باکتری کشی بوده و تاثیر آن بر یرسینیا روکری (64 mg/ml) بیش تر از دو باکتری دیگر بود.نتیجه گیری نهایی: پروتئین تخلیص شده در طی فرایند تخلیص فعالیت خود را حفظ می کند. به علاوه فعالیت ضد باکتریایی نوتروفیل می تواند ناشی از پروتئین P23/P7 باشد.

زمینه مطالعه: ویتامین ها جزء ضروری رژیم غذایی آبزیان تلقی می گردند.هدف: این تحقیق به منظور سنجش تاثیر سطوح مختلف ویتامین E بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و پارامترهای خونی بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) اجرا شد.روش کار: تعداد 96 عدد بچه ماهی کپور با وزن متوسط (15.49±3.64 g) به مدت 10 هفته و به صورت تصادفی به 12 تانک فایبرگلاس با تراکم 8 عدد در قالب 4 تیمار شامل شاهد (بدون افزودن ویتامین)، 100 mg/kg، 200 mg/kg و 400 mg/kg ویتامین E با 3 تکرار توزیع شدند.نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین وزن نهایی، درصد افزایش وزن بدن، میانگین رشد روزانه، شاخص رشد ویژه، ضریب چاقی و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار 200 mg/kg مشاهده شد که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نداشت (p>0.05). ماهیان تغذیه کرده از ویتامین E در سطح 200 mg/kg دارای پروتئین و خاکستر بیشتری (p>0.05) نسبت به شاهد در لاشه خود بودند. افزایشی در تعداد گلبول های قرمز، هماتوکریت و هموگلوبین در ماهیان تغذیه شده با سطوح 100 mg/kg، 200 mg/kg و 400 mg/kg ویتامین E نسبت به شاهد وجود داشت. در شاخص MCHC اختلاف معنی داری بین تیمار 100 mg/kg با تیمارهای شاهد و 400 mg/kg و تیمار 200 mg/kg با تیمار 400 mg/kg وجود داشت (p<0.05). تیمارهای 200 mg/kg و 100 mg/kg به ترتیب واجد بیشترین تعداد گلبول های سفید بودند. هر سه تیمار حاوی ویتامین E تعداد لنفوسیت بیشتری نسبت به شاهد داشتند که تیمار 100 mg/kg اختلاف معنی داری را با شاهد نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: ویتامین E در سطح 200 mg/kg می تواند نقش مهمی را در افزایش عملکرد رشد و کارایی تغذیه و نیز بهبود شاخص های خونی و تقویت ایمنی سلولی در بچه ماهیان کپور ایفا نماید.

زمینه مطالعه: استفاده از مکمل گلوتامین در جیره پیش آغازین جوجه های گوشتی می تواند در بهبود عملکرد طی هفته اول مفید باشد.هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف گلوتامین در جیره پیش آغازین بر مرفولوژی روده کوچک و صفات عملکردی انجام شد.روش کار: 160 قطعه جوجه گوشتی (سویه راس 308) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تیمار و 5 تکرار مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها دارای سه سطح مختلف 0، 0.5 و %1 گلوتامین بودند. در 6 و 13 روزگی وزن بدن و خوراک مصرفی اندازه گیری شد. در روز صفر، 10 پرنده کشتار شد. در 3، 6 و 13 روزگی، 2 پرنده از هر تکرار انتخاب، وزن شده و برای تهیه نمونه بافت روده کشتار شد.نتایج: جیره دارای %1 گلوتامین، موجب بهبود صفات عملکردی و ضریب تبدیل خوراک در 6 و 13 روزگی شد (p<0.05). طول و عرض پرز ها در تمام بخش های روده کوچک و در 3 و 6 روزگی با مصرف گلوتامین افزایش یافت (p<0.05). در 13 روزگی طول و عرض پرزها در تمامی بخش های روده، در جوجه هایی که جیره دارای گلوتامین مصرف کردند، بالاتر از جیره پایه بود (p<0.05). عمق کریپت در 3، 6 و 13 روزگی در بخش های ژژنوم و ایلئوم با مصرف گلوتامین کاهش و در ناحیه دئودنوم با افزایش سطح گلوتامین در 6 و 13 روزگی افزایش یافت (p<0.05). نسبت طول پرز به عمق کریپت با افزایش سطح گلوتامین در ژژنوم و ایلئوم در 3 و 6 روزگی افزایش یافت (p<0.05). در 13 روزگی، نسبت طول پرز به عمق کریپت در جوجه های تغذیه شده با جیره دارای %1 گلوتامین بطور معنی داری بالاتر از جیره پایه بود.نتیجه گیری نهایی: استفاده از %1 مکمل گلوتامین در جیره پیش آغازین موجب بهبود صفات عملکردی و توسعه سریعتر روده کوچک می شود.

زمینه مطالعه: روغن سویا یکی از پرمصرف ترین روغن های گیاهی در جهان است. این روزها، استفاده از دانه های سویا اصلاح ژنتیکی شده برای تولید روغن سویا به طور مداوم در حال افزایش می باشد. روش مناسب برای تشخیص گیاهان اصلاح ژنتیکی شده در روغن و غذا با میزان بالا فرآوری، روشی است که بر پایه آنالیز بقایای ژنتیکی موجود در غذا باشد. کارایی و تکثیر موفق DNA استخراج شده، شدیدا به روش مورد استفاده برای استخراج DNA از روغن وابسته است.هدف: به کار بردن 3 روش مختلف استخراج DNA برای بررسی بقایای ژنتیکی موجود در روغن به منظور دستیابی به DNA با خلوص بالا می باشد.روش کار: روش های استخراج بر اساس اتصال اختصاصی DNA به غشا های سیلیکایی (ستون) و رزین طراحی شده اند. آنالیز DNA استخراج شده با روش PCR و با استفاده از جفت پرایمرطراحی شده از ژن 18S rRNA و 5/8S rRNA و پرایمر اختصاصی مشتق شده از ژن لکتین گیاه سویا انجام شد.نتایج: در این مطالعه، با استفاده از روش 1، DNA قابل تکثیر از نمونه های روغن سویا استخراج نشد. در روش 2، روغن ابتدا با PBS مخلوط و سپس با استفاده از ایزوپروپانول رسوب داده شد، در این روش نیز تکثیر مشاهده نشد اما میزان OD260 کاهش یافت. در روش 1 و DNA 2 استخراج شده جهت تکثیر به میزان کافی خالص نبود. برای حذف موثرتر آلودگی، روش 3 که ترکیبی از روش 2 به همراه کلرفرم بود، استفاده گردید که DNA استخراج شده از تمامی نمونه ها با موفقیت تکثیر شدند.نتیجه گیری نهایی: اعتقاد ما بر این است اگر چه یکی از مشکلات استخراج DNA در ماده غذایی کمی میزان DNA موجود در روغن می باشد اما در واقع مهمترین نقش را در موفقیت تکثیر DNA استخراج شده از روغن، خلوص آن دارد. روش 3 می تواند به عنوان روش مناسبی برای جدا سازی DNA خالص از روغن سویا مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه مطالعه: در سال های اخیر، استفاده خوراکی از گیاهان دارویی بعنوان عوامل محرک رشد و جایگزینی آن با مواد مصنوعی در آبزی پروری مورد توجه قرار گرفته است. عصاره روغنی رزماری یکی از مواد دارویی گیاهی با خاصیت آنتی اکسیدانی و آنتی باکتریایی است که اثرات آن در انسان و حیوانات به اثبات رسیده است.هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف عصاره روغنی رزماری بر شاخص های رشد و مورفولوژی روده بچه فیل ماهیان 6 ماهه پرورشی طراحی و اجرا گردید.روش کار: تعداد 126 قطعه بچه فیل ماهی با میانگین وزن 130.94±5.28 g به شش گروه تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد با جیره پایه (فاقد عصاره رزماری)، گروه های دوم، سوم، چهارم و پنجم به ترتیب با جیره های حاوی 0.1 ,;، 1، 10 و 20 عصاره روغنی رزماری به ازا هر کیلوگرم جیره غذایی و گروه ششم با جیره حاوی 0.03 g اکسی تتراسایکلین به ازا هر کیلوگرم جیره غذایی به مدت 8 هفته تغذیه شدند. در انتهای دوره آزمایش، شاخص های رشد (شامل وزن نهایی، ضریب رشد ویژه و ضریب تبدیل غذا) محاسبه گردید. علاوه بر این از روده فیل ماهیان نمونه برداری بعمل آمد و میانگین طول، عرض و سطح جذب پرزهای روده در هر تیمار مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان دهنده تاثیر معنی دار سطح 1 ml/kg عصاره روغنی رزماری بر افزایش طول (2.25±0.11 mm)، عرض (0.52±0.01 mm) و سطح جذب (1.17±0.207 mm) پرز روده بود (p<0.05). در حالی که اختلاف معنی داری در شاخص های رشد بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری نهایی: با توجه به تاثیر معنی دار عصاره روغنی رزماری در افزایش سطح جذب روده بچه فیل ماهیان 6 ماهه و هم چنین افزایش نسبی شاخص های رشد در ماهیان تغذیه شده با عصاره رزماری نسبت به تیمار شاهد، بنظر می رسد این ماده می تواند بعنوان یک عامل محرک رشد در جیره غذایی بچه فیل ماهیان 6 ماهه پرورشی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه مطالعه: گاوهای شیری امروزی به دلیل انتخاب ژنتیکی صورت گرفته در سال های گذشته به منظور تولید شیر بیشتر نسبت به گذشته به انسولین مقاومتر شده اند و همین امر باعث لیپولیز گسترده در بافت چربی و آزادسازی مقادیر زیادی از اسیدهای چرب غیر استریفیه به جریان خون می شود که سر منشا بسیاری از ناهنجاری های دیگر می باشد.هدف: توانایی اسیدهای چرب امگا-3 متوسط زنجیر منابع گیاهی و بلند زنجیر روغن ماهی در پیشگیری از مقاومت به انسولین در آدیپوسیت های کشت داده شده مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: در این آزمایش اسیدهای چرب روغن های مختلف صابونی شده و به منظور ایجاد ترکیب های مورد نظر از اسیدهای چرب با نسبت های مختلف باهم مخلوط شدند. ترکیب های مورد نظر عبارت بودند از: 1) اسیدهای چرب کاملا اشباع (SFA)، 2) اسیدهای چرب اشباع + اسیدهای چرب غیر اشباع امگا-6/امگا-3 از منابع گیاهی متوسط زنجیر با نسبت 1 به (1:1 SFA-MC) 1 و 3) اسیدهای چرب اشباع + اسیدهای چرب غیر اشباع امگا-6/امگا-3 از منابع دریایی بلند زنجیر با نسبت 1 به (SFA-LC1:1) 1. آدیپوسیت ها در حضور تیمارهای آزمایشی کشت داده شده و از اپی نفرین برای تحریک لیپولیز استفاده شد و با افزودن انسولین به همراه اپی نفرین توانایی آن در پیشگیری از لیپولیز سنجیده شد. برای تعیین شدت لیپولیز غلظت گلیسرول در محیط کشت اندازه گیری شد.نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که اسیدهای چرب اشباع مقاومت به انسولین را در آدیپوسیت ها القا کردند به طوری که در تیمار SFA انسولین در هیچ غلظتی از افزایش لیپولیز ناشی از اپی نفرین جلوگیری نکرد. اسیدهای چرب امگا-3 از منبع روغن ماهی به طور موثری از توسعه مقاومت به انسولین در آدیپوسیت ها پیشگیری کرد به طوری که با افزایش غلظت انسولین در محیط کشت توانایی اپی نفرین در تحریک لیپولیز رو به کاستی نهاد. اسیدهای چرب امگا-3 متوسط زنجیر از منابع گیاهی این توانایی را از خود نشان ندادند.نتیجه گیری نهایی: اسیدهای چرب امگا-3 از منبع روغن ماهی حساسیت به انسولین را در آدیپوسیت های گاوی افزایش داد ولی اسیدهای چرب امگا-3 منابع گیاهی این توانایی را نداشت.

زمینه مطالعه: استفاده زیاد از آنتی بیوتیک به عنوان محرک رشد سبب ایجاد باکتری های مقاوم می شود و احتمال انتقال باقیمانده آنتی بیوتیک ها از طریق مصرف محصولات دامی، به انسان نیز وجود دارد. بنابراین باید جایگزین هایی را به جای استفاده از آنتی بیوتیک های محرک رشد شناسایی و به پرورش دهندگان دام معرفی کرد.هدف: هدف آزمایش بررسی تاثیر دانه بادیان رومی بر خصوصیات عملکردی، هضم پذیری و میکروب های مضر روده گوساله های شیرخوار بود.روش کار: تعداد 24 راس گوساله ماده هلشتاین با میانگین وزن 39.8±3.8 kg از روز چهارم تولد تا دو هفته پس از شیرگیری در قالب یک طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. برای این منظور اثرات پودر بادیان رومی بر ماده خشک مصرفی، افزایش وزن، سن و وزن از شیرگیری، ضریب تبدیل خوراک، قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده های خنثی و اسیدی مورد آزمایش قرار گرفتند. جیره ها شامل: 1) شاهد، 2) %0.25، 3) %0.5 بادیان رومی در ماده خشک بودند.نتایج: ماده خشک مصرفی به صورت روزانه ثبت و به صورت هفتگی ارزیابی گردید که در کل هفته های دوره پرورش بین جیره ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد (p>0.05). در سن 70 روزگی وزن پایانی در جیره های حاوی سطوح 0.25 و %0.5 بادیان رومی به طور معنی داری بیشتر از شاهد بود (p<0.05). برای میانگین افزایش وزن در کل دوره بین جیره ها اختلاف معنی داری وجود نداشت. قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی بعد از شیرگیری در جیره حاوی 0.25 و %0.5 بادیان رومی بیشتر از جیره شاهد بود (p<0.05). ضریب تبدیل در زمان قبل از شیرگیری تحت تاثیر جیره ها قرار نگرفت (p>0.05)، اما بعد از شیرگیری در جیره %0.5 و %0.25 بادیان رومی به طور معنی داری نسبت به جیره شاهد بهبود یافت (p<0.05). سن و وزن از شیرگیری تحت تاثیر جیره ها قرار نگرفت (p>0.05). نیتروژن آمونیاکی و pH مایع شکمبه تحت تاثیر بادیان رومی نسبت به شاهد افزایش داشت (p<0.05). در جیره حاوی 0.25 و %0.5 بادیان رومی جمعیت ایکولای روده کاهش معنی دار را نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری نهایی: استفاده از دانه بادیان رومی به عنوان یک گیاه دارویی باعث بهبود عملکرد گوساله ها شد. از طرفی با کاهش جمعیت ایکولای مدفوع اثر مفیدی بر سلامت دام و محیط نشان داد. لذا شاید بتوان آن را جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک به حساب آورد.

زمینه مطالعه: در سال های اخیر، یافتن جایگزین مناسب بجای پودر ماهی جهت تامین نیازهای صنعت تولید خوراک آبزیان در تحقیقات مدنظر گرفته شده است.هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات جایگزینی پودر و روغن ماهی با منابع گیاهی بر تعداد و ترکیب جمعیت باکتریایی محتویات و موکوس روده فیل ماهی می باشد.روش کار: برای این منظور فیل ماهیان با میانگین وزنی 133±5 g در 18 مخزن پرورشی (300l) با تراکم 30 قطعه در هر مخزن و به مدت 60 روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. منبع پروتئین و روغن در جیره گروه شاهد شامل پودر و روغن ماهی بود و جیره های آزمایشی به ترتیب از صفر، 40، 60، 80 و %100 پروتئین های گیاهی (گلوتن گندم، گلوتن ذرت و کنجاله سویا) و %20 روغن های گیاهی (کلزا، آفتابگردان، بذرکتان و روغن گلرنگ) تشکیل گردیدند.نتایج: جایگزینی پودر ماهی تا %80 به همراه جایگزینی %80 روغن ماهی با منابع گیاهی اختلاف معنی داری در شاخص وزن نهایی ماهیان (235±17 g) پس از 60 روز تغذیه با جیره های آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد نداشت (p>0.05). جایگزینی %80 روغن ماهی و %100 پودر ماهی با منابع گیاهی باعث کاهش معنی دار وزن نهایی ماهیان شد (p<0.05). جایگزینی %80 روغن ماهی با روغن های گیاهی سبب کاهش معنی دار بار باکتریایی محتویات روده ماهیان و افزایش معنی دار درصد باکتری های جنس انتروباکتریاسه شد ولی در بار باکتریایی موکوس روده آنها در تیمارهای آزمایشی و شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. جایگزینی 60، 80 و %100 پودر ماهی به همراه %80 روغن ماهی با منابع گیاهی باعث کاهش معنی دار بار باکتریایی محتویات و موکوس روده ماهیان در مقایسه با گروه شاهد گردید (p<0.05) و نیز این جایگزینی سبب تغییر ترکیب باکتریایی روده گردید.نتیجه گیری نهایی: استفاده از منابع پروتئین گیاهی باعث کاهش بار باکتریایی محتویات و موکوس روده فیل ماهیان جوان و تغییر ترکیب فلور باکتریایی آن می شود.