مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1384 | دوره:60 | شماره:1 |تعداد مقالات:21

هدف: تعیین نسبت بیماری پریودنتال و التهاب لثه و ارتباط آن با عوامل فرضی در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در فاصله سالهای 1380-1379.طرح: گزارش موارد (Case series).حیوانات: تعداد 300 قلاده سگ.روش: انتخاب سگهای دارای سن بیش ازشش ماه، ثبت مشخصات شامل: سن، جیره غذایی، میزان استخوان در جیره، نحوه قرارگیری فکها و پس از آن معاینه ناحیه دهان و گروه بندی حیوانات به سه دسته سالم، دارای التهاب لثه و مبتلا به التهاب پریودنشیوم بر اساس میزان رسوب جرم دندانی، اندازه گیری عمق شیار لثه، میزان لق شدگی دندان و تعداد دندانهای افتاده و از بین رفته.تجزیه و تحلیل آماری: محاسبه فراوانی نسبی بر حسب درصد و انجام آزمون آماری مربع کای برای سنجش ارتباط تمامی متغیرهای مستقل این تحقیق با وضعیت سلامتی لثه.نتایج: میزان فراوانی التهاب پریودنشیوم و بیماری پریودنتال به ترتیب 24 درصد و 12 درصد بود. جنس و نحوه قرار گرفتن فکها با شدت بیماری پریودنتال ارتباط معنی داری نداشت. در نژادهای کوچکتر (التهاب لثه 32.8 درصد و بیمای پریودنتال 24.8 درصد) میزان وقوع بیماری با سگهای بزرگ دارای (التهاب لثه 19.2 درصد و بیمای پریودنتال 0.9 درصد) اختلاف معنی دار بود. همراه با افزایش سن احتمالا استعداد ابتلا به بیماری افزایش پیدا می کند. به طوریکه در این مطالعه هیچ یک از حیوانات بالای 5 سال دارای لثه سالم (التهاب لثه 47.6 درصد و بیماری پریودنتال 52.4 درصد) نبودند. در سگهایی که از جیره واجد استخوان استفاده می گردند 79.9 درصد دارای لثه سالم بودند. میزان رسوب جرم دندانی و افزایش عمق شیار لثه در چهارمین دندان پیش آسیا و اولین دندان آسیای فک بالا بیشتر بود و دندانهای پیش بیشتر در اثر پیشرفت بیماری دچار لق شدگی و از دست رفتن شده بودند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثبات نمود که اولا بیماری پریودنتال یکی از بیماریهای شایع سگهای ارجاعی به درمانگاه دامهای کوچک (36 درصد) را تشکیل می دهد. با توجه به عوامل تاثیرگذارنده باید نسبت به رعایت اصول بهداشتی محوطه دهان و اضافه کردن استخوان به جیره سگهای نژاد کوچکتر همت گمارد. و لازم به ذکر است که در سنین بالاتر از 5 سال با توجه به افزیش استعداد ابتلا به بیماری اهمیت معاینات ناحیه دهان بیشتر خواهد شد.

هدف: جستجوی آنتی بادی ضد لپتوسپیرا در سرم گاوهای اهواز.طرح: مطالعه میدانی و سرولوژیکی.حیوانات: 645 راس گاو.روش: نمونه خون از ورید وداج 645 راس گاو (588 راس ماده، 57 راس نر) اخذ گردید. سرمها تا زمان آزمایش در دمای C20- نگهداری شدند. نمونه های سرم با استفاده از 6 نوع آنتی ژن زنده و با روش آگلوتیناسیون میکروسکوپی (MAT) مورد آزمایش قرار گرفتند. آنتی ژن های زنده مورد استفاده در این مطاله شش سروتیپ لپتوسپیرا اینتروگانس شامل سروتیپهای گریپوتیفوزا، هارجو، ایکتروهموراژیه، پومونا، بالوم و کانیکولا بودند. نمونه هایی که در آنها بیش از 50 درصد لپتوسپیراها در رقت 1:100 یا بیشتر آگلوتینه می شدند مثبت در نظرگرفته می شدند.محاسبات آماری: آزمون مربع کای.نتایج: از مجموع 645 راس گاو تحت مطالعه 347 راس ( 53.79 درصد) حداقل به یک سروتیپ واکنش مثبت نشان دادند. از نظر فراوانی سروتیپ ها، گریپوتیفوزا با 30.07 درصد دارای بیشترین فراوانی و بعد از آن به ترتیب پومونا ( 18.33 درصد)، کانیکولا (15.53 درصد)، هارجو (14.35 درصد)، ایکتروهموراژیه (11.55 درصد) و بالوم (10.16 درصد) قرار داشتند. در 35.16 درصد نمونه ها عیار سرمی مثبت برضد بیش از یک سروتیپ مشاهده شد. نمونه های مثبت عیارهای 1:100 به میزان 44.42 درصد، 1:200 به میزان 38.44 درصد، 1:400 به میزان 14.54 درصد و 1:800 به میزان 1.20 درصد داشتند. بررسیهای آماری نشان داد که از نظر درصد آلودگی سرمی بین دو جنس نر و ماده اختلافی وجود ندارد اما بین گاوداریهای صنعتی و سنتی اختلاف معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: در مقایسه با سایر مطالعات مشابه که در ایران صورت گرفته است آلودگی به لپتوسپیرا در اهواز بیشتر بوده، که این احتمالا متاثر از وضعیت آب و هوایی اهواز است که معمولا گرمتر از سایر شهرهایی است که قبلا مطالعات مشابهی در آنها انجام شده است. فراوانی بالای آلودگی و بالا بودن عیار سرمی 1:100 مبین حضور اندمیک عفونت لیپتوسپیرائی در اهواز می باشد.

هدف: جداسازی و شناسایی قارچها از ضایعات آبشش کپورماهیان پرورشی استان مازندران.نمونه ها: نمونه های آبشش از کپور معمولی (Cyprinus carpio)، کپور نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix) و کپور علفخوار (Ctenopharingodon idella)روش: ابتدا سطح آبشش توسط آب مقطر استریل شستشو داده شد. سپس قطعاتی از آبشش به روش استریل جدا و پس از نگهداری در لوله های استریل، به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از آن در محیطهای سابوروگلوکزآگارو کورن میل آگار کشت داده شدند.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون مربع کای و آزمون تی.نتایج: در مجموع 39 گونه قارچ از ضایعات آبشش ماهیان جدا و شناسایی گردید. مهمترین قارچهای بیماریزای جدا شده شامل برانکیومایسس، ساپرولگنیاها، گونه های فوزاریوم، فوما و اگزوفیالا بودند. گونه های فوزاریم (46.40 درصد) و ساپرولگنیا ( 25 درصد) بیشترین فراوانی را داشتند در حالی که اگزوفیالا (3.6 درصد) کمترین فراوانی را در بین قارچهای بیماریزای جدا شده نشان دادند.نتیجه گیری: در این مطالعه قارچهای برانکیومایسس، فوما و اگزوفیالا برای اولین بار در ایران از ماهیان جدا شده است. چنین استنباط می شود که قارچهای جدا شده در این مطالعه نقش مهمی را در بیماریزایی ماهی داشته باشند. بنابراین برای بررسی این موضوع به مطالعات بیشتری در آینده نیاز است.

هدف: بررسی وجود ریمرلاآناتی پستیفر (Riemerella anatipastifer) در بین اردکهای بومی منطقه رشت استان گیلان.نمونه ها: تعداد 109 قطعه اردک محلی و 33 قطعه مرغ و خروس محلی.روش: نمونه ها از لحاظ کلینیکی و کالبدگشایی بررسی شدند. مواردی که در تشخیص اولیه کلینیکی و کالبدگشایی پاستورلوز تشخیص داده می شدند مورد بررسی  باکتریولوژیک قرار می گرفتند. در تمامی موارد پس از کالبدگشایی از ارگانهای کبد، مغز، ریه، کیسه های هوایی، خون قلب و مایع مفصلی به روش آسپتیک نمونه برداری و در محیط مغذی آگار خون دار کشت و به روش متداول باکتریولوژیک جداسازی و بر اساس خصوصیات بیوشیمیایی باکتریهای جداسازی شده تعیین هویت می گردیدند. جدایه های ریمرلاآناتی پستیفر بویژه از گونه های پاستورلا (مولتاسیدا، گالینارم و همولیتیکوم) و همچنین گونه یرسینیا سودو توبرکولوزیس بر اساس خصوصیات بیوشیمیایی Rimler 1998 متمایز گردیدند.نتایج: از 33 قطعه مرغ و خروس محلی 12 مورد (63.3 درصد) پاستورلامولتاسیدا و از 109 قطعه اردک 46 مورد (42.2 درصد) پاستورلامولتاسیدا و 13 مورد (11.9 درصد) ریمرلاآناتی پستیفر جدا گردید. از هیچ یک از مرغ و خروسها ریمرلاآناتی پستیفر جدا نشد. نه از مرغ و خروسها و نه هیچ یک از اردکها، دیگر گونه های پاستورلا یعنی پاستورلاگالینارم و پاستورلاهمولیتیکا جدا نگردید. الگوی حساسیت ریمرلا به آنتی بیوتیک ها نشان داد که فلوموکوئین و تریمپتوپریم حساسترین (92.3 درصد) و اکسی تتراسیکلین (30.8 درصد) و پنی سیلین (23.1 درصد) مقاومترین آنتی بیوتیک ها بودند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داده است که ریمرلاآناتی پستیفر در بین اردکهای محلی منطقه رشت وجود دارد ولی در بین مرغ و خروسهای محلی منطقه احتمالا شایع نیست.

هدف: تعیین میزان هیدروکسی پرولین و بافتهای پیوندی کالباس خشک ممتاز عرضه شده در شهر تهران به منظور ارزشیابی کیفیت پروتئینی آن.تعداد نمونه: 60 نمونه از محصول کالباس خشک ممتاز.روش: در این مطالعه تعداد 60 نمونه از کالباس خشک ممتاز با مقدار گوشت بیش از 70 درصد، از 12 کارخانه مختلف تولید کننده این محصول به طور اتفاقی انتخاب گردید و نمونه های مذکور از نظر شاخصهایی نظیر مقدار هیدروکسی پرولین، کلاژن و نسبت کلاژن به پروتئین خام با روش اسپکتروفتومتریک مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری: در مورد هر شاخص، ابتدا میانگین حسابی و خطای معیار داده های به دست آمده از هر کارخانه محاسبه شده و بااستفاده از روش آنالیز واریانس یکطرفه بمنظور یافتن اختلاف احتمالی بین کارخانه های مختلف داده های مورد نظر تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: نتایج حاصله نشان داد که میانگین مقدار هیدروکسی پرولین، کلاژن و نسبت کلاژن به پروتئین خام در 100 گرم محصول کالباس های خشک ممتاز 12 کارخانه مورد مطالعه به ترتیب 0.01±0.18، 0.04±1.42 و 0.30±9.74 گرم بوده و بر اساس آزمون آنالیز واریانس یکطرفه در مقایسه هر شاخص در بین کارخانه های مختلف، اختلاف معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به مطالعه انجام شده استفاده از روش شیمیایی به همراه روشهای دیگر نظیر مطالعات هیستولوژیکی در ارزیابی میزان بافت پیوندی و کشف تقلبات احتمالی می تواند از دقت عمل بالایی برخوردار بوده و شایسته است که از این روشها نیز همچون روشهای ارزشیابی بهداشتی محصولات گوشتی (روشهای مربوط به میکروبیولوژی مواد غذایی) در استاندارد نمودن فرآورده های گوشتی تولید شده، استفاده نمود.

هدف: شناسایی حلرونهای خاکزی به عنوان میزبانان واسط احتمالی بیماریهای انگلی منتقله به وسیله حلزون می باشد.طرح: توصیفی - مقطعی است.حیوانات: نرم تنان خاکزی است.روش کار: از کلیه مناطق استانهای گلستان و مازندران با وسایل مختلف (دست و چشم غیرمسلح و بیلچه باغبانی برداشت قسمتی از خاکروبه و الک آن) حلزون یابی به عمل آمد. صدفها را به داخل ظروف مناسب ریخته حلزونها و لیسک کشته شده را به داخل ظروف حاوی اتانول 70 درصد منتقل می شدند. کلیه ظروف صدف و نرم تن را با بریده ای از کاغذ کالک که دارای مشخصات محل جمع آوری، تاریخ جمع آوری و جمع آورکننده بود با مداد نشانه گذاری و سپس اقدام به تشخیص می شدند.نتایج: طی چندبار بازدید از 2 استان 32 گونه حلزون و 2 نوع لیسک شناسایی شدند. حلزون کوکلی سلا اکوتا به عنوان گونه جدید برای استان گلستان و ایران معرفی می شود. بسیاری از بی مهره گان نرم تن از جمله لیسک ها و حلزونهای خاکزی برغم حضور آنها در گیاه پزشکی به عنوان آفت میوه و سبزیجات، ناقل بعضی از انگلهای مشترک بین انسان و دام می باشند. به عنوان مثال کرم انگلی انسان و دام به Dicrocoelium denderiticum دارای دو میزبان واسط است که میزبانان واسط اول آن، تعداد قابل ملاحظه ای از حلزونهای خاکزی است که بر سفره خاک ایران حضور دارند. همچنین نماتود انگلی Angiostrongylus cantonensis نیز توسط تعدادی حلزون خاکزی (وآبزی) و لیسک به انسان و حیوا ن انتقال می یابد. بدین لحاظ از استانهای گلستان و مازندران حلزون یابی به عمل آمد و 32 گونه حلزون و 2 مورد لیسک جمع آوری و شناسایی شدند. حلزونCochlicella acuta به عنوان گونه جدید برای استان گلستان و ایران گزارش می شود.

هدف: مطالعه و شناخت خصوصیات ریخت شناسی و ریزبینی طحال به عنوان مهمترین عضو لنفاوی و سایر اجزای لنفاوی موثر در سیستم ایمنی بدن ماهی قره برون.طرح: مطالعه توصیفی.حیوانات: تعداد 10عدد ماهی قره برون Acipenser persicus بالغ صید شده ازسواحل جنوبی دریای خزر.روش: پس ازخارج کردن طحال و لوله های گوارشی مربوطه نمونه ها بلافاصله در محلول فرمالین 10 درصد قرار گرفته و به آزمایشگاه بافت شناسی دانشکده دامپزشکی منتقل گردیدند. سپس مراحل معمول بافت شناسی در دستگاه پاساژ بافت انجام گرفته و ازنمونه ها برشهایی به ضخامت 6 میکرون توسط میکروتوم تهیه گردید.برشهای مزبور به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی و مطالعه گردیدند. نتایج: طحال به صورت عضوی کاملا کشیده به موازات اجزای بخش میانی دستگاه گوارش قرار گرفته که در دید میکروسکوپی از خارج توسط کپسولی همبندی همراه با یک لایه اپی تلیال پوشیده شده است. در پارانشیم طحال پولپهای سفید و قرمز مشاهد گردید. شباهت زیادی بین طحال دراین گونه با طحال جانداران خشکی زی وجود دارد و البته تفاوتهایی نیز مشاهده می گردد.بخشی از سیستم لنفاوی نیز بشکل بافتهایی، ضمیمه دستگاه گوارش بوده که شامل بافتهای لنفاوی منتشر در طول لوله گوارشی و تجمعات لنفاوی و همچنین فولیکولهای لنفاوی در پارین مخاط و زیرمخاط روده های قدامی و خلفی می باشند. به علاوه ساختارهای فولیکولی مشابه فولیکولهای لنفاوی در روده ها بویژه روده خلفی و دریچه های مارپیچی بوفور مشاهد می گردند. کلا از روده های قدامی به طرف خلف لوله گوارشی تارکتوم بتدریج بر وسعت بافتها و فولیکولهای لنفاوی افزوده می گردد.نتیجه گیری: طحال به عنوان بزرگترین و مهمترین عضو لنفاوی با ساختارهای ریزبینی تاحد زیادی مشابه طحال پستانداران دارای اعمال زیادی از جمله تولید سلولهای لنفاوی بوده و از طرفی سایر بافتهای لنفاوی موجود مانند توده های لنفاوی در روده های قدامی و خلفی می توانند با تولید لنفوسیتهای فراوان دارای نقش ایمنی زایی بسیار مهمی در سیستم دفاعی بدن باشند.

هدف: بررسی تفاوت های ژنوتیپی در سویه های مختلف سالمونلا آبورتوس اویسطرح: مطالعه مشاهده ای.نمونه ها: تعداد 58 سویه سالمونلا آبورتوس اویس.روش: در این تحقیق با استفاده از روش انگشت نگاری ساترن به بررسی مولکولار اپیدمیولوژی سویه های سالمومنلاآبورتوس اویس جدا شده از مناطق جغرافیایی مختلف ایران پرداخته شد.نتایج: نتایج حاصل نشان می دهد که هر استان به غیر از پروفایل های مشترک که می تواند در اثر کوچ یا خرید و فروش گوسفندان صورت گیرد دارای پروفایل های متمایز از سایر استان هاست. در مجموع در این بررسی 8 پروفایلIS200  در بین سویه ای ایران مشخص گردید.نتیجه گیری: تنوع ژنتیکی در بین سویه های مناطق جغرافیایی مختلف نشان دهنده جمعیت های باکتریایی متعددی است که در سرتاسر ایران در طی 32 سال گذشته در گردشند. همچنین نتایج این تحقیق نشان می دهد که از روش انگشت نگاریIS200  به خوبی می توان در تفکیک سویه های مختلف سالمونلا آبورتوس اویس بهره برد.

هدف: ارزیابی رفتار جنسی قوچ کبوده فارس در فصول مختلف سال.حیوانات: تعداد 6 راس قوچ کبوده فارس (3 تا 4 سال) تحت شرایط کنترل شده از نظر جیره غذایی و مدیریتی.روش: به فاصله هر 15 روز یکبار در یک پریود زمانی20 دقیقه ای 2 راس قوچ همزمان با 2 راس میش کبوده قرار داده شدند و از لحاظ 1) تعداد پرش 2) تعداد آمیزش بدون انزال 3) تعداد سرویس (آمیزش منجر به انزال) و 4) زمان واکنش (فاصله زمانی آزاد سازی قوچ تا اولین سرویس) مورد ارزیابی قرار گرفتند. مطالعه به مدت یک سال و طی فصول مختلف انجام گرفت. درصد راندمان قوچ نیزاز تقسیم تعداد آمیزش منجر به انزال به تعداد آمیزش با و بودن انزال ضربدر 100 به دست آمده است. بلافاصله پس از انجام هرارزیابی از هر قوچ نمونه خون تهیه و به روش الیزا میزان تستوسترون سرم خون تعیین گردید.تجزیه و تحلیل آماری: نتایج حاصله با استفاده از آزمون مربع کای و روش Glm مورد تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: تستوسترون سرم خون در فصل پاییز درپایین ترین مقدار (3.6 نانوگرم در میلی لیتر) و در تابستان در بالاترین مقدار خود (10.3 نانوگرم در میلی لیتر) متغیر می باشد (P<0.05). تعداد سرویس از 0.9 در فصل تابستان تا 2.2 در فصل زمستان متغیر بوده است(P<0.05) . دربین قوچ های مختلف نیز تعداد سرویس از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار می باشد (P<0.05). تعداد آمیزش بدون انزال بالاترین تعداد را در فصل زمستان (7) و کمترین تعداد را در فصل پاییز (2.5) به خود اختصاص داد. در بین افراد مختلف این فاکتور از 3.1 تا 7.9 متغیر است (P<0.05). راندمان قوچ در فصول مختلف دارای اختلاف معنی دار بود. بالاترین راندمان در فصل پاییز و کمترین آن در فصل تابستان به دست آمد. درصد راندمان در بین قوچها نیز از نظر آماری متفاوت می باشد. نتیجه گیری: آزمایش حاضر نشان داد که میزان تستوسترون سرم خون در فصل تابستان (ماه شهریور) به حداکثر خود رسیده و با یک تاخیر زمانی یعنی در فصل پاییز (ماه مهر) راندمان قوچ در حداکثر خود می باشد. این افزایش راندمان می تواند به افزایش میزان تستوسترون ارتباط داشته باشد. نظر به اهمیت نقش حیوان نر در راندمان تولید مثل گله و تفاوتهای فردی مشاهده شده در آزمایشهای رفتار جنسی قرار داد.

هدف: ارزیابی سرانجام پیوند ایلیوم به مثانه بر اساس یافته های بالینی، رادیولوژی و اولتراسونوگرافی.حیوانات: 5 قلاده سگ بالغ سالم مخلوط با وزن بین 15 تا 25 کیلوگرم.طرح: طی عمل جراحی 50 درصد از مثانه حیوانات برداشته شد. نقیصه مزبور بلافاصله با ایلیوم خود حیوان جایگزین گردید. نشانی های بالینی سگ هاتا 45 روز پس از عمل مشاهده و ثبت شد. مثانه های پیوندی در روزهای 25 و 45 پس از عمل مورد ارزیابی رادیوگرافی و سونوگرافی قرار گرفتند.نتایج: از نظر بالینی حیوانات مورد مطالعه اشتها و رفتاری طبیعی داشتند و مشکل گوارشی، انسداد روده ای، نشت و بی اختیاری ادراری، سخت ادراری و عفونت در آنها مشاهده نشد. بر اساس ارزیابی های رادیولوژی و اولترا سونوگرافی مرز مشخص بین مثانه اولیه و قطعه ایلیوم پیوندی، ضخیم شدن خط بخیه در ناحیه پیوند، فقدان اتساع طبیعی در قطعه ایلیوم پیوند شده در مقایسه با مثانه اولیه و وجود ذرات کوچک شناور اکوژن در مثانه جدید کاملا مشخص بودند. یک قلاده سگ در روز دهم پس از عمل تلف گردید. اولتراسونوگرافی قبل از مرگ، وجود مایع در محوطه شکم و کالبد گشایی، پریتونیت و بازشدن محل پیوند را نشان داد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله ایلیوم یکی از بهترین قسمتهای دستگاه گوارش برای پیوند مثانه است. با این وجود باز شدن محل پیوند را باید به عنوان یک عارضه نادر با مرگ و میر نسبتا بالا مد نظر قرار داد.

هدف: تعیین تاثیر کتامین برپارامترهای الکتروکاردیوگرام ماهی کپورعلفخوار.طرح: مطالعه تجربی.حیوانات: 60 قطعه ماهی کپور علفخور با میانگین وزن 300-200 گرم.روش: برای این مطالعه 60 قطعه ماهی کپور علفخوار با محدوده وزنی 200 تا 300 گرم انتخاب گردید. ماهیان به طور تصادفی به 4 گروه 15 تایی تقسیم شدند. یک گروه به عنوان گروه شاهد بررسی و 3 گروه درمعرض غلظتهای 100،80 و 120 میلیگرم در لیتر به روش غوطه وری بیهوش شدند در هنگام بیهوشی و در زمانهای 15 و 30 دقیقه پس از قراردادن در ظرف بهبودی اقدام به تهیه الکتروکاردیوگرام از ماهیان شد و پس از تهیه الکتروکاردیوگرام از همه گروه های میانگین، انحراف معیار، دامنه تغییرات تعداد ضربان قلب در دقیقه و فواصل زمانی محورهای مختلف امواج نظیر قطعهRR ،QRS ، TP،ST، PR هر یک ازگروهها محاسبه شد.تجزیه و تحلیل آماری: تحلیل آماری بروش آنالیز واریانس یکطرفه با استفاده از نرم افزار مینی تب (tab-Mini 10. 5) انجام پذیرفت.نتایج: طبق نتایج به دست آمده میانگینPR  در بیهوشی با غلظتهای 100 و 200 میلیگرم در لیتر کتامین نسبت به گروه شاهد افزایش معنی دار داشت. در هر سه گروه بیهوشی میانگین تعداد ضربان قلب در دقیقه افزایش معنی دار و فاصله TPوPR  کاهش معنی داری را نشان داد که در هنگام بازگشت از بیهوشی همچنان اثرات دارو وجود داشت و میانگین زمانQRS  در تمام گروهها یکسان بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از الکتروکاردیوگرام ماهیها، بیهوشی با کتامین عوارض قابل ملاحظه ای در فعالیت قلب ماهی ایجاد ننموده است.

هدف: برسی اثرات ضد آپوپتوردپرنیل در اعصاب حسی ریشه های پشتی نخاع.حیوانات: موش رت سفید نژاد Sprague-Dawley، محل عمل: عصب سیاتیک و گانگلیون های ریشه های پنجم پشتی نخاع.روش: عصب سیاتیک موشهای صحرایی نوزاد (سه روزه) در ناحیه پشتی ران قطع گردیده و اثرات ضد آپوپتوزدپرنیل در مقادیر 25،10،1،000.1و 50 میلیگرم در کیلوگرم در 5 گروه شش تایی از موشهای عمل شده با حیوانات گروه کنترل مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت.نتایج: دپرنیل باعث جلوگیری از کاهش آپوپتوتیک نورونها به صورت معنی داری (P<0.05) گردیده و در بین گروه های آزمایشی، در گروه 25 میلیگرم در کیلوگرم بیشترین اثر را داشته است.تجزیه و تحلیل آماری: مقایسه نتایج حاصل از گروه های آزمایشی با نتایج گروه کنترل و آنالیز آنها با استفاده از آزمون تی و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه.نتیجه گیری: دپرنیل، اثرات ضدآپوپتوتیک خود را با جلوگیری از آپوپتوز حاصل از آکسوتومی و آپوپتوز خود به خودی بعد از تولد در نورونها حسی ریشه های پشتی نخاع اعمال نموده است.

هدف: مطالعه مقاومتهای دارویی و انتقال فاکتور مقاومت در اشرشیاکلی.طرح: مطالعه آزمایشگاهی.نمونه ها: تعداد 25 سوش اشرشیا کلی جداشده از موارد کلی باسیلوز طیور به عنوان سوش های دهنده فاکتور مقاومت و سویه سالمونلا تیفی موریوم RITCC 1730 به عنوان سویه گیرنده فاکتور مقاومت مورد استفاده قرار گرفت.روش کار: 25 سوش اشرشیا کلی از موارد بیماری کلی باسیلوز طیور جدا گردید. حساسیت سوش های جداشده نسبت به آنتی بیوتیکهای تتراسیکلین، نئومایسین، کلرامفنیکل، تیامولین، فلومکوئین، انروفلوکساسین، آمپی سیلین، لینکوسپکتین، نالیدیکسیک اسید و جنتامایسین و همچنین الگوهای مختلف مقاومت تعیین گردید. به منظور انتقال فاکتور مقاومت، همجواری سوشهای دهنده و گیرنده در شرایط مناسب انجام گرفت و الگوهای انتقال فاکتور مقاومت تعیین گردید. نتایج: از 25 اشرشیاکلی جدا شده از طیور، 24 مورد (96 درصد) نسبت به یک یا چند آنتی بیوتیک مقاومت نشان دادند و تنها یک مورد (4 درصد) نسبت به تمام آنتی بیوتیکهای مورد آزمایش کاملا حساس بود. کلیه سوش های جدا شده در برابر جنتامایسین حساس بودند. از 24 مورد اشرشیاکلی مقاوم، 15 مورد (62.5 درصد) قادربه انتقال تمام یا قسمتی از فاکتور مقاومت خود به سویه سالمونلا تیفی موریوم RITCC 1730 بودند. از 24 مورد اشرشیاکلی مقاوم 2 مورد (8.3 درصد) با الگوی مقاومت یگانه، 3 مورد با الگوی مقاومت دوگانه (12.5 درصد)، 6 مورد (25 درصد) با الگوی مقاومت سه گانه و 4 مورد (16.6 درصد) با الگوی مقاومت بیشتر ازسه گانه توانایی انتقال تمام یا قسمتی از الگوی مقاومت خود به سویه سالمونلاتیفی موریوم را دارا بودند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضرو سایر تحقیقات نشان می دهند که فاکتورهای مقاومتهای دارویی از جنس اشرشیا به جنس سالمونلا قابل انتقال می باشند.

هدف: مطالعه پاسخ ایمنی هومورال در گوسفندانی که به طریق تجربی با انگل اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم آلوده شده بودند و همچنین بررسی آنتی ژن مناسب جهت تست ELISA برای تشخیص این انگل می باشد.حیوانات: تعداد 60 راس گوسفند مورد مطالعه قرار گرفت که 15 راس به اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم، 20 راس به اکینوکوکوس گرانولوزوس و 20 راس به فاسیولاژیگانتیکا، به طور تجربی آلوده شده بودند و همچنین 5 راس به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند.نتایج: در این مطالعه از روش الایزا برای تشخیص و تعیین عیار پادتن تولید شده در گوسفندانی که به طور تجربی با انگلهای اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم، فاسیولا ژیگانتیکا واکینوکوکوس گرانولوزوس آلوده شده بودند، استفاده گردید.دو آنتی ژن مختلف یعنی آنتی ژن پیکره ای و دفعی - ترشحی انگل اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم جهت استفاده در تست الایزا مورد بررسی قرار گرفت. آنتی ژن دفعی - ترشحی با آنتی سرمهای فاسیولا ژیگانتیکا واکنش متقاطع کمتری را نشان دادند یعنی 8 مورد از 20 مورد سرم تحت آزمایش (40 درصد) و این در حالیست که آنتی ژن پیکره ای در 11 مورد از 20 مورد سرم تحت آزمایش (55 درصد) واکنش متقاطع را نشان دادند.هیچ یک از 20 آنتی سرم اکینوکوکوس گرانولوزوس تحت آزمایش با آنتی ژن های پیکره ای و دفعی- ترشحی اورنیتوبیلارزیا ترکساتانیکم واکنش متقاطع ایجاد نکردند. نتایج نشان می دهد که عیار پادتن در ماههای اول و دوم پس از آلودگی بسیار به کندی بالارفته و در ماه چهارم به بالاترین میزان خود رسیده و تا زمان کشتار یعنی 10 تا 12 ماه پس از آلودگی همچنان بالا باقی ماند.

هدف: مقایسه منابع مختلف اسیدهای چرب امگا - 3 از نظر اقتصادی و کیفی، جهت غنی سازی تخم مرغ.طرح: طرح کاملا تصادفی.حیوانات: صد و هشتاد قطعه مرغ تخمگذار لگهورن سفید تاج ساده سن 24 هفتگی. روش: این مرغ ها به طور تصافی در گروه های 18 تایی (6 قطعه در هر قفس) تقسیم و کاملا تصادفی به مدت 12 هفته باجیره های آزمایشی حاوی 5،2.5 و 7.5 درصد دانه کتان، دانه کانولا و پودر ماهی همراه با جیره شاهد برپایه گندم - سویا تغذیه شدند. در انتهای دوره آزمایشی، درصد اسیدهای چرب لینولنیک (امگا-3)، لینولئیک (امگا-6)، اولئیک (امگا-9) و برخی از اسیدهای چرب اشباع اندازه گیری شد.تجزیه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس داده ها با نرم افزار SAS و مقایسه میانگین داده ها نیز توسط آزمون دانکن انجام شد.نتایج: از نظر درصد اسیدهای چرب لینولنیک، لینولئیک و همچنین نسبت لینولئیک (امگا-6) به لینولنیک (امگا-3) در زرده تخم مرغ گروههای مختلف، اختلاف معنی داری مشاهد گردید(P<0.05)  که بیشترین مقدار اسیدلینولنیک در زرده  تخم مرغ مربوط به گروه تغذیه شده با 7.5 درصد دانه کتان مشاهده گردید. در طول دوره آزمایش، اختلافات معنی داری بین گروههای آزمایشی از نظر میزان تخمگذاری، وزن تخم مرغ، مصرف غذا، تبدیل غذایی و همچنین صفات کیفی تخم مرغ مشاهده نگردید (P>0.05).نتیجه گیری: از نظر کمی، سطح 7.5 درصد دانه کتان بیشترین میزان اسیدهای چرب امگا-3 را در زرده تخم مرغ داشته است ولی با توجه به افزایش نسبتا قابل قبول میزان اسید لینولنیک در زرده تخم مرغهای حاصل از 7.5 درصد دانه کانولا و فراوانی کشت و پایین تر بودن قیمت این دانه در ایران نسبت به دانه کتان و همچنین نداشتن اثر سو این دانه تا این سطح بر روی صفات کیفی تخم مرغ و صفات عملکردی می توان استفاده از سطح 7.5 درصد دانه کانولا را پیشنهاد نمود.معهذا با توجه به افزایش قابل توجه میزان اسیدهای چرب امگا-3 در زرده تخم مرغ در اثر مصرف 7.5 درصد دانه کتان چنانچه میزان کشت این محصول در کشور فراوان بوده و از نظر اقتصادی نیز توجیه داشته باشد، استفاده از آن در جیره طیور قابل توصیه است.

 یک قلاده سگ نر مخلوط 2 ساله با نشانی های فلجی flaccid اندامهای حرکتی خلفی و قدامی به بیمارستان حیوانات کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع شد. در تاریخچه حیوان سابقه مصرف گوشت گاوی مرده  و مرگ 3 قلاده ازسگهای نگهبان طی دو روز پس از مصرف گوشت لاشه همراه با نشانی های فلجی اندامهای حرکتی قدامی و خلفی همه آنها وجود داشت. شواهد مزبور و معاینات بالینی اعصاب مرکزی و محیطی و تزریق داخل صفاقی سرم و شیرابه مدفوع سگ بیمار به موشهای آزمایشگاهی و پاسخ به درمان همگی موید بوتولیسم در این سگ بود. 15 روز پس از آغاز درمان، سگ مزبور علایم بهبودی کامل نشان می داد.

هدف از این گزارش ارائه یک مورد درمانگاهی روماتیسم مفصلی در سگ در ایران می باشد. یک قلاده سگ شیتزو، چهار ساله، نر اخته شده به بیمارستان دامهای کوچک مراجعه نمود و تشخیص بیماری بر اساس مطالعات بالینی، آزمایشگاهی رادیوگرافی، سی تی اسکن و ام آر آی صورت پذیرفت. معاینه درمانگاهی، لنگشن شدید و سفتی حرکت مفاصل به همراه آتروفی شدن عضلات ناحیه ران نشان داد. در رادیوگرافی، ایجاد ضایعات شبیه کیست در سطح زیر غضروفی استخوان درشت نی و کندیل های استخوان ران، جابه جایی قدامی استخوان درشت نی و قرینه نبودن فضای مفصلی مشاهده گردید. آزمایش خون لکوسیتوز را نشان داد. ارزیابی های سرولوژیکی، از نظر ردیابی فاکتورهای روماتوئیدی و آنتی بادی های ضد هسته در خون منفی بود. مایع سینوویالی اخذ شده از مفصل زانو، کدر و دارای ویسکوزیته پایینی بود. در سی تی اسکن تشکیلات شبیه کیست در زیر سطح غضروفی استخوان درشت نی و کندیل های استخوان ران، تشکیلات استئوفیتی و تغییرات دژنراتیو مفصلی دیده شد. ام آر آی تغییرات بافت نرم در اجزای مفصل (رباطات ضربدری قدامی و خلفی) را تایید نمود. با توجه به علایم بالینی و نتایج پاراکلینیکی حیوان به روماتیسم مفصلی مبتلا شده بود.