مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1389 | دوره:65 | شماره:1 |تعداد مقالات:16

ویروس کمبود ایمنی گاو، لنتی ویروسی هست که با ایجاد عوارض عفونی متنوع، می تواند خسارات زیادی به صنعت گاوداری وارد نماید. با توجه به احتمال پراکندگی جهانی عفونت با این ویروس، این مطالعه برای اولین بار در ایران با هدف تعیین میزان آلودگی به آن در گاوهای هلشتاین و بررسی سایر اختلالات همراه، انجام گرفت. در این مطالعه، 16.2 درصد از 197 راس گاو هلشتاین ذبح شده در کشتارگاه صنعتی میثم تهران با بکارگیری روش Nested-PCR، آلوده به ویروس BIV تشخیص داده شدند. سکانسینگ قطعات ژنومی تکثیر یافته با پرایمرهای ژن gag ویروس، مشخص نمود که بین توالی های نوکلئوتیدی این ویروس و سویه رفرانس، تشابه 98.7-98.9 درصدی وجود دارد. میزان آلودگی در گاوهای مبتلا به بزرگ شدگی همال نودها، نسبت به گاوهای فاقد این ضایعات، بیشتر بود (0.01<p<0.05). بین میزان آلودگی و سن، جنس، BCS، اختلالات بالینی، آسیب های درشت بینی، بزرگی عقده های لمفاوی و موقعیت آناتومیک حضور همال نودهای گاوها، رابطه آماری معنی داری مشاهده نشد. آنالیز فلوسایتومتریک معلوم ساخت که درصد سلول های CD8+ در گاوهای آلوده در مقایسه با غیر آلوده، کاهش معنی داری (0.01<p<0.05) دارد. اختلاف معنی داری بین شمارش کل گلبول های سفید، درصد هماتوکریت، نوتروفیل، لمفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل، سلول های CD4+ و CD21+ و میزان هموگلوبین مابین دو دسته از گاوهای آلوده و غیر آلوده مشاهده نشد. هیپرپلازی - هیپروتروفی و در برخی موارد تخلیه لمفوئیدی فولیکول های لمفاوی، از یافته های آسیب شناسی عقده های لمفاوی و همال نودهای گاوهای آلوده بودند. بررسی حاضر نشان داد که گاوهای هلشتاین مورد مطالعه واجد آلودگی نسبتا بالایی با ویرس BIV بودند.

نیاز به ویتامین ها و مواد معدنی در جیره های طیور از دو منبع مواد اولیه غذایی و مکمل ها تامین می شود. در تغذیه کاربردی طیور، سهم مواد اولیه غذایی در تامین این نیاز ها یه حساب نمی آید. لذا به منظور بررسی اثر مدت زمان مصرف مکمل های ویتامینی و معدنی جیره، بر عملکرد رشد و اقتصادی، آزمایشی با 450 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (راس 308)، در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 6 گروه آزمایشی و 5 تکرار به مدت 42 روز انجام شد. پرندگان کلیه گروه ها در هفته اول با جیره ای بر پایه ذرت و سویا و با سطوح رایج مکمل های ویتامینی و معدنی (0.25درصد برای هر کدام) پرورش داده شدند. سپس گروه های آزمایشی 1 الی 6، بر اساس زمان حذف مکمل های ویتامینی و معدنی از جیره آن ها، به ترتیب به مدت یک الی شش هفته از دان دارای مکمل تغذیه نمودند. نتایج نشان داد که حذف مکمل ها از 7، 14 و 21 روزگی، افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک روزانه را کاهش داد و همچنین باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی گردید (p<0.01). اما حذف از 28 و 35 روزگی، اثر معنی داری روی عملکرد نداشت (p>0.05). وزن نسبی بورس، طحال، چربی محوطه بطنی و بازده لاشه اختلاف معنی داری نیز در گروه های مختلف نداشت (p>0.05). در مجموع، نتایج این آزمایش با در نظر گرفتن جنبه های اقتصادی نشان داد که حذف مکمل های ویتامینی و معدنی در هفته آخر دوره پرورش بدون اثر سو بر عملکرد رشد، باعث کاهش هزینه های تولید می شود.

امنیت زیستی در تولید جوجه های گوشتی اهمیت بسیار زیادی دارد ولی حفظ آن سخت و غیر ممکن است. بنابراین، بهبود در عملکرد سیستم ایمنی می تواند بیماری ها را در جوجه ها کنترل نماید. اثر شش سطح عصاره روغنی بره موم (صفر، 50، 100، 150، 200 و 250 میلیگرم بره موم در کیلوگرم خوراک) بر عملکرد سیستم ایمنی جوجه های گوشتی علیه ویروس نیوکاسل با استفاده از طرح کاملا تصادفی با 360 جوجه (میانگین وزن 94 گرم) یکروزه گوشتی تجارتی (آرین) مورد مطالعه قرار گرفت. میزان آنتی بادی خون علیه ویروس نیوکاسل (تست HI)، وزن غده تیموس، بورس فابریسیوس و در صد لنفوسیت ها برای یک دوره 42 روزه اندازه گیری شد و داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش سطح بره موم، میزان آنتی بادی خون نیز بطور معنی داری (p<0.05) افزایش یافت و در سطح 250 میلیگرم، تیتر آنتی بادی در 42 روزگی نسبت به شاهد (6.42 تیتر) به 10.42 تیتر رسید. وزن تیموس نیز با افزایش سطح بره موم بطور معنی داری (p<0.05) افزایش یافت و در سطح 250 میلیگرم در مقایسه با شاهد (8.47 گرم) به 14.54 گرم رسید. وزن بورس فابریسیوس از 2.42 گرم در گروه شاهد به 4.62 گرم در سطح 250 میلیگرم بره موم افزایش یافت و این اختلاف از نظر آماری معنی دار (p<0.05) بود. سطوح 200 و 250 میلیگرم بره موم نسبت به شاهد (48.93 درصد) به ترتیب 50.18 و 51.24 درصد بطور معنی داری (p<0.05) موجب افزایش لنفوسیت ها شد. نتایج کلی نشان داد که مصرف بره موم از سطح 50 تا 250 میلیگرم در کیلوگرم خوراک موجب بهبود در کارآیی سیستم ایمنی برای ایمن سازی جوجه های گوشتی علیه ویروس نیوکاسل شده است.

ذخیره و نگهداری طولانی مدت رویان پستانداران از مدت ها قبل شناخته شده است. امروزه انجماد و نگهداری گامت و رویان ابزاری مناسب برای حفظ صفات ژنتیکی حیوانات آزمایشگاهی، گونه های کمیاب و در معرض انقراض محسوب می شود و این سلول های منجمد، جایگزین با ارزشی برای کلنی حیوانات پرورشی فعال می باشند. هدف ازانجام این مطالعه، بررسی اثر انجماد شیشه ای ویتریفیکاسیون، با استفاده از سرما محافظ های گلیسرول - سوکروز (GS) و اتیلن گلیکول - فیکول - سوکروز (EFS40) بر روی بقا رویان های مرحله 8 سلولی و مورولا در موش آزمایشگاهی بود. تعداد 81 سر موش ماده بالغ نژاد NMRI بعد از ازدیاد تخمک گذاری با PMSG و تزریق HCG جفت اندازی شدند و تعداد 351 رویان بدست آمد، که 258 عدد (73.5 درصد) از آن ها در مراحل 8 سلولی و مورولا بودند. تعداد 188رویان 8 سلولی و مرولا به قطره های حاوی سرمامحافظ های گلیسرول - سوکروز و EFS40 منتقل شدند. بعد از آن به طور متوسط 4 رویان در هر نی قرار داده شد و انتهای نی ها مسدود گردید. سپس طی دو مرحله با استفاده از بخار نیتروژن مایع سرد و سپس غوطه وری در نیتروژن مایع تا دمای منهای 196 درجه سانتیگراد سرد شدند. یک تا سه ماه بعد رویان ها ذوب، بازیافت و کشت داده شدند. میزان بازیافت رویان های گروه EFS، (90 درصد) بیشتر از این مقدار در گروه gs (80 درصد) محاسبه گردید. همچنین میزان بقا و تکوین رویان ها به مرحله بعدی، بلاستوسیستی، در سرما محافظ EFS40 (53.7 درصد) نسبت به سرما محافظ GS (19.6 درصد) اختلاف معنی دار داشت (p<0.001) با این حال گروه EFS در مقایسه با رویان های تازه ،غیر منجمد، که درصد تکوین به مرحله بلاستوسیت در آن ها 68.6 درصد بود اختلاف معنی داری نداشت (p>0.05). ولی این میزان با گروه GS اختلاف معنی داری را نشان داد (p<0.001) بطور کلی نتایج حاصل از مطالعه ما نشان می دهند که ویتریفیکاسیون رویان های 8 سلولی و مورولای موش نژاد NMRI با استفاده از سرمامحافظ EFS40 روشی مناسب، آسان و مقرون به صرفه جهت ذخیره سازی و نگهداری این رویان ها در حالت انجماد می باشد.

ضایعات جلدی در ماهیان ناشی از عوامل ویروسی، باکتریایی، انگلی و عوامل مکانیکی و شیمیایی بسیار شایع است، که این عوامل باعث پیشرفت سریع عفونت و مرگ ماهیان می شوند. هدف از انجام این مطالعه، تاثیر حمام دراز مدت سولفات روی با دوزهای 15 و 23 قسمت در میلیون (ppm) برای التیام ضایعات جلدی ناشی از برش جراحی در ماهی کپور است. در این مطالعه تعداد 210 عدد ماهی کپور با نمک 3 درصد به مدت 15 دقیقه ضدعفونی گردیدند. در تمامی ماهیان تحت آزمایش ابتداء یک برش به طول 1.5 سانتیمتر و به عمق 2 میلیمتر در قسمت پشتی و در سمت چپ ماهیان ایجاد گردید. سپس ماهیان به 3 گروه 70 تایی تقسیم شدند. یک گروه به عنوان شاهد و دو گروه دیگر به عنوان گروه های تحت درمان با دوزهای 15 و ppm 23 در نظر گرفته شدند. در طول مدت تحقیق، در روزهای 1، 2، 3، 5، 7، 10، 14و 21 آزمایش و در هر مرحله تعداد 7 عدد ماهی را از هر گروه به صورت تصادفی انتخاب نموده و از محل ضایعه نمونه های بافتی تهیه گردید. نتایج مطالعه هیستوپاتولوژیک روند التیام در ضایعات، نشان داد که بازسازی بافت پوششی در دومین روز آزمایش در تمام گروه ها آغاز و در هفتمین روز آزمایش در تمام گروه ها کامل شده بود. در گروه 2 نسبت به گروه شاهد و گروه 1 روند التیام به ویژه تشکیل بافت جوانه ای زودتر آغاز شده و سریع تر کامل گردیده بود. در مجموع نتایج حاصله از بررسی های بالینی و هیستوپاتولوژیک مشخص نمود، سولفات روی به روش حمام به صورت محدود و تنها در شاخص های مرتبط با تشکیل بافت همبند در روند التیام زخم های جلدی ماهی تاثیر مثبت داشته است.

به دلیل محدودیت تکنیک های کاریولوژی و همچنین وجود تعداد زیاد کروموزوم های دارای اندازه نسبتا کوچک در میگوهای خانواده Penaeidae، مطالعه تعداد، ساختار و فرمول کروموزومی آن ها کار دشواری است. مطالعه سیتوژنتیکی حاضر با هدف بررسی کروموزوم های میگوی موزی خلیج فارس Penaeus (Fenneropenaeus) merguiensis با استفاده از گسترشهای سلولی تهیه شده از مراحل مختلف زندگی میگو شامل جنین، نائوپلیوس، زوآ، مایسیس، پست لارو و همچنین بافت های آبشش، هپاتوپانکراس، بیضه و تخمدان میگوهای مولد نر و ماده انجام شده است. بدین منظور از روش های له کردن بافت و چکاندن سوسپانسیون سلولی به دو روش گرم و سرد، گسترش سلولی تهیه شد. در این مطالعه تاثیر مقادیر مختلف کلشی سین بر بدست آمدن و کیفیت کروموزوم ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه بهترین بافت جهت تهیه گسترش کروموزومی بافت بیضه بود. بافت بیضه حاوی سلول های میتوزی و میوزی بود بطوری که کروموزوم های دیپلویید و هاپلویید شمارش گردیدند. شمارش کروموزومی سلول های بافت بیضه نشان داد که تعداد نمایی کروموزوم سلول های دیپلویید در این گونه 2n=88 است که این موضوع به وسیله تعداد نمایی سلول های هاپلویید در بیضه n=44 تایید شد. بر اساس کاریوتایپ کروموزوم های متافازی، 21 جفت کروموزوم متاسنتریک / ساب متاسنتریک و 23 جفت کروموزوم اکروسنتریک / تلوسنتریک تشخیص داده شد که بیانگر تعداد بازوهای کروموزومی NF=130 برای این گونه می باشند.

انگل سارکوسیست، یکی از مهمترین تک یاخته های متعلق به شاخه اپی کمپلسا (Apicomplexa) می باشد که در بین حیوانات خون گرم در کلیه نقاط جهان شایع است. در مطالعه حاضر با استفاده از تکثیر قطعه ژن 18SrRNA و برش آنزیمی، گونه سارکوسیستیس ژیگانتیه آ مورد شناسایی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا کیست های ماکروسکوپی سارکوسیستیس از عضلات مری و عضلات بین دنده ای گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه شهریار جمع آوری شدند. سپس DNA انگل با روش فنل - کلروفرم استخراج شد و قطعه ژن 18SrRNA با استفاده از پرایمر طراحی شده به روش PCR تکثیر شد. در نهایت این قطعه با آنزیم های MsPI و MboI برش داده شد. با توجه به مشخصات باندهای برش شده با آنزیم، تمامی نمونه ها سارکوسیستیس ژیگانتیه آ تعیین شدند. این اولین گزارش تشخیص مولکولی سارکوسیستیس ژیگانتیه آ در ایران است.

آفلاتوکسین M1 در مقایسه با سایر مایکوتوکسین ها به میزان بیشتری در شیر و فراورده های شیری یافت می شود. فرآورده های شیری از جمله آغوز نیز در صورت تغذیه دام های شیری از جیره های آلوده به آفلاتوکسین B1 به این سم آلوده می شود. این مطالعه به منظور تعیین وضعیت حضور و میزان آفلاتوکسین M1 در نمونه های آغوز لیوفیلیزه و اسپری دراینگ تهیه شده از یکی از گاوداری های اطراف تهران صورت گرفت.در این مطالعه از آزمایش الایزای رقابتی جهت تشخیص آفلاتوکسین M1 بر روی 25 نمونه آغوز استفاده گردید. نتایج حاصله نشان داد که 76 درصد نمونه های آغوز به آفلاتوکسین M1 آلوده بوده و محدوده آلودگی بین 16 تا 1176 نانوگرم در لیتر قرار داشت. میانگین آفلاتوکسین M1 آغوز در این مطالعه 231.37 نانوگرم در لیتر بود. در 92 درصد از نمونه های آلوده، میزان سم بالاتر از حد استاندارد 50 نانو گرم در لیتر (استاندارد اتحادیه اروپا) و 4 درصد بالای حد استاندارد 500 نانو گرم در لیتر (آمریکا) بود. با توجه به مخاطرات مهم ناشی از آفلاتوکسین برای سلامتی انسان و آلودگی درصدی از نمونه های آغوز مورد مطالعه، انجام مطالعات گسترده جهت تشخیص آلودگی به آفلاتوکسین در نمونه های آغوز در کشور توصیه می شود.

ورم پستان التهاب غده پستانی است و میکروارگانیسم های مختلفی عامل ایجادکننده آن می باشند. تاکنون مواد ضد میکروبی گوناگونی در درمان ورم پستان ارزیابی گردیده اند. بروز مقاومت پاتوژن های مربوطه در برابر آنتی بیوتیک های متداول زیاد می باشد، لذا در این تحقیق تاثیر یک فلوروکوئینولون بر روی باکتری های جدا شده از موارد ورم پستان بالینی بررسی گردید. از 73 گاو مبتلا به ورم پستان بالینی در 28 گاوداری اطراف شیراز نمونه شیر اخذ گردید. از 54 مورد باکتری جدا شده به ترتیب استافیلوکوکوس آرئوس (31.5 درصد)، استرپتوکوکوس آگالاکتیه (24.1درصد)، اشریشیاکلی (18.5 درصد)، استرپتوکوکس دیس گالاکتیه (9.3 درصد)، کورینه باکتریوم بوویس (9.3درصد)، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (3.7 درصد) و پسودوموناس آئروجینوزا (3.7 درصد) شناسائی شدند. آزمایش تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی با روش انتشار از دیسک (روش کربی - بوئر) بر روی تمام باکتری های جدا شده انجام گرفت. مقادیر MIC و MBC برای باکتری های حساس نیز تعیین گردید. نتایج نشان می دهد که تمام باکتری ها نسبت به ماربوفلوکساسین حساس بوده ولی حساسیت آن ها نسبت به سایر آنتی بیوتیک ها از صفر تا 94.1 درصد متغیر می باشد. میزان MIC و MBC ماربوفلوکساسین برای استافیلوکوکوس آرئوس، استرپتوکوکوس آگالاکینه و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به ترتیب در محدوده های 0.2 تا 1.56 و 0.8 تا 6.25 میکروگرم در میلی لیتر بود که نشان دهنده حساسیت بالای این باکتری ها نسبت به ماربوفلوکساسین و دارا بودن خاصیت باکتری کشی مناسب آن می باشد. با توجه به این که باکتری های فوق حساسیت بالایی به آنتی بیوتیک های خانواده فلوروکوئینولون ها خصوصا ماربوفلوکساسین نشان دادند، بنابراین ترکیبات فوق می توانند علیه عوامل ایجاد کننده ورم پستان موثر واقع شوند.

کاکوتی گیاهی متعلق به خانواده نعنا عیان است که به وفور در ایران یافت می شود. این گیاه در طب سنتی ایران به عنوان ضد درد و برای درمان بیماری های گوارشی استفاده می شود.این مطالعه به منظور بررسی اثرات ضد دردی عصاره هیدروالکلی گیاه کاکوتی بر درد احشایی و مداخله احتمالی آن با سیستم های اپیوئیدرژیک و سروتونرژیک، در موش های سوری نر نژاد N-MRI انجام گرفت. در این مطالعه اثر ضد دردی گیاه کاکوتی با استفاده از تست رایتینگ به عنوان یک مدل درد احشایی بررسی شد. بدین منظور، عصاره گیاه کاکوتی با دوزهای 50، 75 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تجویز و اثرات ضد دردی آن با ایندومتاسین (5mg/kg,i.p.) و گروه کنترل مقایسه گردید. سپس موثرترین دوز عصاره برای آزمایشات بعدی انتخاب شد و مداخله سیستم های اپیوئیدی و سروتونینی بر اثرات بی دردی ناشی از عصاره به ترتیب با استفاده از پیش درمانی با آنتاگونیست اپیوئیدی، نالوکسان (2mg/kg,i.p.) و آنتاگونیست سروتونرژیک، سیپروهپتادین (4mg/kg,i.p.)، 15 دقیقه قبل از تجویز عصاره به روش رایتینگ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره هیدرو الکلی گیاه کاکوتی با دوزهای 50، 75 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم و ایندومتاسین (5mg/kg) کاهش معنی داری را در پاسخ به درد در مقایسه با گروه کنترل ایجاد می کند (p<0.05) در حالی که پیش درمانی با نالوکسان و سیپروهپتادین بخشی از اثرات ضد دردی ناشی از عصاره را در مقایسه با گروه کنترل مهار کرد (p<0.05) این مطالعه نشان داد که بخشی از خصوصیات ضد دردی گیاه کاکوتی بوسیله مکانیسم های اپیوئیدرژیک و سروتونرژیک میانجی گری می شود که استفاده های مرسوم از گیاه را در درمان درد تایید می کند.

غلظت بالای فلزات سنگین یا تماس طولانی مدت با غلظت های پایین این فلزات می تواند روی شاخصه های خونی و بیوشیمیایی ماهیان موثر باشد. از این رو در مطالعه فعلی تاثیر طولانی کادمیوم بر شاخصه های مذکور مورد مطالعه قرار گرفت. 60 قطعه ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio) به ظاهر سالم با وزن متوسط 700 گرم به دو گروه شده و به دو تانک فایبر گلاس 1000 لیتری تحت شرایط کنترل شده (آب ساکن چاه توام با هوا دهی مستمر و تحت شرایط کیفی معین) منتقل گردیدند. ماهیان گروه تیمار در مواجهه با غلظت کم کادمیوم (ppb30) قرار گرفتند. ماهیان گروه شاهد در تماس با کادمیوم قرار نگرفتند. خونگیری از ماهیان در هر دو گروه شاهد و تیمار در روز های 15 و 30 پس از مواجهه (به تعداد 5 قطعه از هر گروه با سه تکرار) از ناحیه ورید ساقه دمی انجام شد. متعاقبا پارامترهای خون شناسی شامل شمارش کلی گلبول های قرمز، شمارش کلی و تفریقی گلبول های سفید، هماتوکریت، مقادیر پروتئین تام، آلبومین، گلبولین، نسبت آلبومین به گلبولین و مقادیر آنزیم های LDH، ALT، AST و ALP اندازه گیری شدند. بر اساس نتایج بدست آمده تعداد گلبول های سفید (WBC´104/ml) به طور معناداری در روز 15 بعد از مواجهه با کادمیوم کاهش پیدا کرده بودند (p<0.05). همچنین تعداد گلبول های سفید در ماهیان گروه تیمار به شکل معناداری در روز 30 پس از مواجهه، کاهش پیدا کرده بودند (p<0.05) بر اساس اندازه گیری های آنزیم های سرمی، مقدار آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) در روز 30 پس از مواجهه در گروه شاهد به طور معناداری افزایش یافته بود (p<0.05) در ماهیان گروه تیمار مقدار LDH در روز سی ام پس از مواجهه افزایش پیدا کرده بود. در سایر پارامترهای خون شناسی و مقادیر آنزیم های سرمی ماهیان گروه تیمار اختلاف معناداری در مقایسه با گروه شاهد مشاهده نشد. این بررسی نشان داد که دوره مواجهه غلظت کم کادمیوم عامل مهمی در افزایش سطوح LDH در ماهی کپور معمولی بود.

با وجود پیشرفت های بسیار، استفاده از انواع مختلف بخیه ها و جایگزین های آن ها جهت نزدیک نمودن بافت ها در انجام اعمال جراحی لاپاروسکوپی همچنان مورد بحث بوده است. به علت مشکلاتی که در گره زدن در جراحی های لاپاروسکوپیک وجود دارد روش های بدون استفاده از نخ و گره تدریجا مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از روش هایی که در حال پیدا کردن جایگاه مناسبی در لاپاروسکوپی است استفاده از اندوکلیپس ها می باشد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه میان دو روش شایع گره خارج بدنی رودرو ملتزر با کلیپس همولاک می باشد. در این مطالعه تعداد 205 قطعه روده تازه گوسفند، هر یک به اندازه 20 سانتیمتر مورد مطالعه قرار گرفتند. در وسط هر قطعه شکافی ایجاد شد و سپس توسط گره های خارج بدنی رودر و ملتزر و یا کلیپس همولاک بخیه یا کلیپس شدند. در مجموع 43 مورد (20 درصد) گره رودر، 44 مورد (20.5 درصد) گره ملتزر و 128 مورد (59.5 درصد) کلیپس همولاک به کار رفت. با استفاده از فشارسنج فشار داخل روده افزایش یافت. متوسط میزان تحمل فشار توام گره و بافت روده در گره رودر 196.1±7.8، در گره ملتزر 193.8±7.4 و در کلیپس همولاک 274±4 میلیمتر جیوه بود. (p<0.001) بدین ترتیب مشاهده شد میزان تحمل فشار در کلیپس همولاک بالاتر از گره های خارج بدنی رودر و ملتزر می باشد. میزان فراوانی جابجایی در گره رودر 22 مورد (52 درصد)، در گره ملتزر 23 مورد (68 درصد) و در مورد کلیپس همولاک 47 مورد (37 درصد) بود. (p<0.001) آنچه از این مطالعه به دست آمد برتری قابل توجه کلیپس همولاک نسبت به گره های خارج بدنی رودر و ملتزر بود.

سویه های جدید جوجه های گوشتی به مقدار زیادی نسبت به نارسایی قلبی حساس هستند. تلفات ناشی از این عارضه اغلب در جوجه های گوشتی با رشد بسیار سریع و به صورت بیماری آسیت بروز می نماید. هدف از این آزمایش، مقایسه میزان سروتونین (5-HT) خون در جوجه های آسیتی و سالم ، در سه سویه (راس، آربور آکرز پلاس و کاب) از جوجه های گوشتی بوده است. به همین منظور از یک آزمایش فاکتوریل در طرح کاملا تصادفی استفاده شد.در هر یک از سه سویه مزبور 12 قطعه جوجه سالم و 12 قطعه جوجه مبتلا به آسیت جدا شد و پس از شماره گذاری و نمونه گیری خون ،این نمونه ها به دو قسمت تقسیم شدند. یک قسمت در لوله های حاوی EDTA برای بررسی برخی فراسنجه های خونی جمع آوری گردید و بخش دیگر به منظور تعیین میزان سروتونین سرم در لوله های بدون EDTA ریخته شد تیمارها با استفاده از روش تجزیه واریانس مقایسه شدند و با روش دانکن محل دقیق تفاوت ها تعیین گردید. از نتایج بدست آمده معلوم شد: سه سویه از نظر سروتونین خون دارای اختلاف معنی دار هستند (p<0.05) سروتونین خون در جوجه های آسیتی بطور معنی داری پایین تر از جوجه های سالم است (p<0.05). بین سویه و بیماری از نظر سروتونین خون تاثیر متقابل معنی دار وجود دارد (p<0.05) لذا می توان نتیجه گرفت که اگر چه سروتونین یک عامل تنگ کننده عروق بوده و باعث افزایش فشار خون ریوی و بروز بیماری آسیت می شود ولی میزان آن در خون جوجه ها، بعد از ابتلا به آسیت کاهش می یابد.