مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1387 | دوره:17 | شماره:65 |تعداد مقالات:20

مقدمه: دیابت شیرین با افزایش رخداد بیماری های قلبی-عروقی و آترواسکلروز همراه می باشد. با توجه به وجود شواهدی مبنی بر اثر ضد دیابتی مواد موثره گیاه والک، اثر مصرف خوراکی این گیاه به مدت 6 هفته بر پاسخگویی انقباضی آئورت ایزوله در مدل تجربی دیابت شیرین در موش صحرایی بررسی شد.هدف: بررسی اثر خوراکی گیاه والک بر فعالیت انقباضی آئورت ایزوله موش صحرایی دیابتی.مواد و روش ها: موش های صحرایی نر (32=n) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با والک، دیابتی، و دیابتی تحت درمان با والک تقسیم بندی شدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین به طور داخل صفاقی (60 میلی گرم بر کیلوگرم) استفاده شد. دو گروه تحت تیمار با والک غذای استاندارد موش مخلوط شده با پودر گیاه (6.25%) را به مدت 6 هفته دریافت نمودند. پس از گذشت شش هفته پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و نور آدرنالین با استفاده از بساط بافت ایزوله بررسی شد.نتایج: میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی افزایش معنی داری را در هفته ششم در مقایسه با هفته قبل از آزمایش نشان داد (p<0.001) در حالی که گروه دیابتی تحت درمان با والک کاهش متوسط و معنی داری در مقایسه با گروه دیابتی نشان دادند (p<0.001). به علاوه پاسخ انقباضی در گروه دیابتی تحت درمان با والک به کلرور پتاسیم (p<0.05) و نورآدرنالین (p<0.01) به طور معنی دار کمتر از گروه دیابتی درمان نشده بود. همچنین هیچ گونه تغییر معنی دار در پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نور آدرنالین در گروه کنترل تحت تیمار در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.نتیجه گیری: مصرف خوراکی و درازمدت والک در مدل تجربی دیابت شیرین در کاهش دادن پاسخ انقباضی سیستم عروقی و احتمالا در جلوگیری از بروز هیپرتانسیون در موش های صحرایی دیابتی موثر است.

مقدمه: پره اکلامپسی شایع ترین عارضه طبی دوران بارداری و یکی از سه علت عمده مرگ مادران است. بنابراین یافتن روشی برای تشخیص سریع بیماری و به حداقل رساندن عوارض سوء آن بر مادر و جنین اهمیت ویژه ای دارد.هدف: تعیین رابطه بین نسبت پروتئین به کراتی نین نمونه تصادفی ادرار و اندازه گیری پروتئین ادرار 24 ساعته به عنوان استاندارد طلایی در زنان مشکوک به پره اکلامپسی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س).مواد وروش ها: 60 زن باردار بالای 20 هفته مشکوک به پره اکلامپسی به صورت آینده نگر مورد بررسی قرار گرفتند. آزمایش نسبت پروتئین به کراتی نین نمونه تصادفی ادرار و اندازه گیری پروتیئن ادرار 24 ساعته در تمام بیماران انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار آماری SPSS-11.5 و آزمون های آماری t-test، ضریب همبستگی پیرسون و منحنی ROC استفاده شد.نتایج: 35% افراد مورد مطالعه دارای پروتینوری آشکار بودند. بین نسبت پروتئین به کراتی نین ادرار تصادفی و پروتئین ادرار 24 ساعت همبستگی خطی متوسط و معنی دار بدست آمد (p<0.0001, R=0.511). سطح زیر منحنی ROC 82% محاسبه شد (0.72-0.93 0.95 Cl,) به علاوه بیشترین حساسیت ، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی نسبت پروتئین به کراتی نین به عنوان روش جایگزین اندازه گیری ادرار 24 ساعته زمانی است که این نسبت بزرگتر یا مساوی 0.22 باشد.نتیجه گیری : بر اساس نتایج پژوهش سنجش نسبت پروتئین به کراتی نین ادرار 24 ساعت ارتباط و همبستگی عالی با آزمون استاندارد پروتئین ادرار 24 ساعته ندارد و نمی توان از آن به عنوان یک آزمون جایگزین در بیماران پره اکلامپسی استفاده کرد.

مقدمه: عفونت های محل زخم عمل جراحی (SSI) شایعترین عوارض عفونی در بیماران بخش جراحی محسوب می شود. در پژوهش حاضر عوامل پیشگویی کننده عوارض مذکور در بیمارانی که تحت جراحی کولورکتال باز قرار گرفته ارزیابی شد. تعیین عوامل خطر قابل اندازه گیریSSI می تواند اطلاعاتی را درباره کاهش عوارض و بهبود پیامد بیماران فراهم آورد.هدف: ارزیابی عوامل خطر عفونت های محل جراحی پس از اعمال جراحی انتخابی کولورکتال.مواد و روش ها: در یک مطالعه کوهورت186 (cohort) بیمار متوالی از سال 1384 تا 1385 در یک مرکز فوق تخصصی تحت اعمال جراحی کولورکتال (غیر اورژانس شامل تومور های کولون، بیماری های التهابی روده و پولیپ آدنوماتوز فامیلیال و ...)، بررسی شد. پیامد اصلی مورد ارزیابی بروز SSI شامل عفونت برش سطحی و عمقی و عفونت ارگان های داخل شکم بود. آنالیز چند متغیره برای بررسی ارتباط مستقل هر فاکتور با SSI انجام شد. همچنین odds ratio با فاصله اطمینان %0.95 گزارش شد.نتایج: میانگین سنی بیماران (16.5 ±49.4) سال و 50.5% بیماران زن بودند. فراوان ترین تشخیص های بالینی کولورکتال به ترتیب شامل سرطان کولورکتال %84.9 و پولیپ آدنوماتوز فامیلیال (10.7% ) بود. 18 بیمار (%97) دچار SSI شدند. از بین همه عوامل ارزیابی شده پرپ مکانیکی (p =0.002, OR=0.053)، مصرف سیگار (p =0.011, OR=29.42)، نوع زخم (p=0.010, OR=12.87)، مدت عمل (p=0.001, OR=3.14) و تعبیه کولوستومی (p=0.019, OR=12.42) به طور مستقل پیشگویی کننده بروز SSI بودند.نتیجه گیری: بروز نسبی SSI در مطالعه حاضر قابل مقایسه با نتایج مطالعات قبلی است. پرپ مکانیکی بیماران قبل از جراحی کولورکتال، مصرف سیگار، نوع زخم، مدت عمل و کولوستومی، عوامل مستقل پیشگویی کننده بروز SSI محسوب می شوند.

مقدمه: بسیاری از ضایعات پری اپیکال در نمای رادیوگرافی قابل مشاهده هستند اما برای تشخیص قطعی نیاز به بررسی میکروسکوپی است. متاسفانه در بسیاری از موارد دندان های مبتلا به ضایعات پری اپیکال به علت عدم رادیوگرافی شناسایی نشده، دندانپزشک پس ازکشیدن دندان یا ضایعه مربوط را کامل در آورده بیرون می ریزد یا به صورت ناکامل در می آورد که باقی مانده ضایعه می تواند مشکلات بعدی را ایجاد نماید. در این مطالعه به بررسی فراوانی ضایعات پری اپیکال دندان های کشیده شده در شهر رشت پرداخته و در نهایت ضایعات بر اساس نمای میکروسکوپی طبقه بندی شدند.هدف: بررسی فراوانی ضایعات پری اپیکال دندان های کشیده شده و طبقه بندی آنها بر اساس نمای میکروسکوپی.مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی طی 8 هفته صورت گرفته است. نمونه ها از مطب ها و درمانگاه های شهر رشت جمع آوری شده. از بین 5900 دندان 42 ضایعه جمع آوری و درفرمالین %10 به بخش پاتولوژی بیمارستان پورسینای رشت منتقل و بعداز رنگ آمیزی H&E توسط پاتولوژیست مطالعه و طبقه بندی شدند. توزیع فراوانی با استفاده از نرم افزارهای آماری EPI و SPSS 11.5 بررسی شد.نتایج: از بین 5900 دندان، 42 مورد (0.71 درصد) ضایعه دار بودند. ضایعات پاتولوژی عبارت بودند از: 57.14 درصد گرانولوم پری اپیکال، 33.33 درصد کیست پری اپیکال، 9.53 درصد ضایعات دیگر. در این مطالعه فراوانی ضایعات در دو جنس تفاوتی نداشته و اغلب ضایعات در بین دهه ی 3 الی 5 زندگی بیماران دیده شدند و توزیع فراوانی ضایعات پری اپیکال بر اساس موقعیت به ترتیب خلف ماگزیلا، خلف مندیبل، قدام ماگزیلا و قدام مندیبل بود.نتیجه گیری: تقریبا به ازای هر 1000 دندان کشیده شده در شهر رشت 7 دندان ضایعه دار وجود دارد. علی رغم آن که تعداد ضایعات پری اپیکال نسبتا کم بوده اما این موضوع از اهمیت ارسال ضایعات پس از کشیدن دندان نمی کاهد چرا که در میان ضایعات مشاهده شده در این مطالعه، ضایعاتی چون مورال آملوبلاستوما و کیست تروماتیک استخوانی نیز مشاهده شدند که درمان های متفاوتی از ضایعات پری اپیکال التهابی دارند.

مقدمه: ایمن سازی مادران برعلیه عفونت های خاص در ایام بارداری سبب ایجاد ایمنی شیرخوار در مقابل کسب آن عفونت ها می شود.هدف : سنجش وضعیت ایمنی ضددیفتری و کزاز جفت های مادر و کودک 2 ماهه مراجعه کننده برای انجام واکسیناسیون مرسوم کشوری و نقش ایمن سازی ضددیفتری-کزاز دوران بارداری مادر برآن، ارزیابی نقش واکسیناسیون مادر بر توان ایمنی زایی واکسن حاوی توکسیوئید دیفتری-کزاز در شیرخواران و تعیین نسبت مادرانی که برنامه ملی واکسیناسیون دوران بارداری را رعایت نکرده اند.مواد و روش ها : از 110 جفت مادر و کودک 2 ماهه به ظاهر سالم آنها، قبل ازدریافت اولین دوز واکسن دیفتری، کزاز و سیاه سرفه "DTwP" و نیز از کودکان 8-4 هفته پس از تجویز سومین دوز واکسن، نمونه خون تهیه و تیتر آنتی بادی های ضددیفتری و ضدکزاز با روش ELISA کمی اندازه گیری شد. سابقه واکسیناسیون ضد دیفتری - کزاز مادران (dT) در دوران بارداری ثبت و بر اساس آن مادران و کودکان آنان به دو گروه واکسن مثبت و واکسن منفی تقسیم شدند. میانگین تیتر آنتی بادی های ضدکزاز و دیفتری در دو گروه از مادران و شیرخواران 2 ماهه آنان محاسبه و با روش آماری Paired t-test مقایسه شد و همچنین میانگین تیتر آنتی بادی های حاصل از تجویز 3 دوز واکسن دو گروه از کودکان اندازه گیری و با روش آماری فوق مقایسه شد.نتایج : تعداد 22 نفر(%20) از 110 مادر دردوران بارداری واکسینه نشده بودند. تمام مادران واکسینه شده بر علیه دیفتری و کزاز ایمنی سرمی داشتند ولی از 22 مادر واکسینه نشده تعداد 6 مادر (27.2%) به دیفتری و 1 نفر (4.5%) به کزاز حساس بودند. در بررسی وضعیت ایمنی شیرخواران 2 ماهه، نسبت افراد ایمن بر علیه دیفتری و کزاز در گروه کودکان متولد شده از مادران واکسینه شده به طور معنی داری بیش از کودکان گروه دیگر بوده است.میانگین تیتر آنتی بادی های ضددیفتری و کزاز در مادران واکسینه شده و شیرخواران 2 ماهه آنان به طور معنی داری بیشتر از گروه واکسینه نشده بوده است. میانگین تیترآنتی بادی بر علیه دیفتری در مادران واکسینه شده و شیرخواران در مقابل مادران واکسینه نشده و کودکان آنان به ترتیب: 0.78 (SD 0.26) IU/ml در مقابل p=0.000, 0.31 (SD 0.18) و 0.50 (SD 0.33) در مقابل p=0.000, 0.17 (SD 0.15) و بر علیه کزاز به ترتیب 1.95 (SD 1.23) در مقابل p=0.000, 0.51 (SD 0.45) و 1.16 (SD 1.23) در مقابل p=0.000, 0.31 (SD 0.25) بوده است.تمام کودکان پس از دریافت 3 دوز واکسن DTwP ایمنی کامل بر علیه عفونت های فوق کسب کرده و آنتی بادی مادری، مهاری بر پاسخ ایمنی آنان نداشته است.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، به دلیل عدم کفایت پوشش کافی واکسیناسیون dT در دوران بارداری، کوشش بیشتر برای ارتقای سطح پوشش واکسیناسیون برای حفاظت مناسب تر مادران و شیرخواران توصیه می شود. همچنین اجزای توکسوئید دیفتری و کزاز موجود در واکسن DTwP مصرفی کشور از توان ایمنی زایی بسیار مناسبی برخوردار بوده و آنتی بادی مادری اثر مهاری در پاسخ ایمنی شیرخوار به واکسن DTwP نداشته است.

مقدمه: همودیالیز رایج ترین روش درمان جایگزین کلیه در ایران است. با انجام همودیالیز کافی و موثر می توان کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشید و از عوارض نارسایی کلیه کاست، در عین حال در صورت عدم کفایت دیالیز، بروز عوارض متعدد اورمی در بیمار ممکن است.از جمله روش های ارزیابی کفایت دیالیز، نسبت کسر اوره URR (Urea Reduction Ratio) و معیار Kt/v هستند. اگر چه بررسی کفایت همودیالیز به صورت دوره ای، باید برای تمام بیماران همودیالیزی صورت گیرد ولی عملا در بسیاری از مراکز این کار به صورت منظم انجام نمی شود بنابراین در این مطالعه، با برنامه ریزی منسجم کفایت دیالیز در کلیه بیمارانی که در بخش دیالیز بیمارستان رازی دیالیز می شوند، بررسی شد.هدف: ارزیابی کفایت دیالیز در بیماران همودیالیزی دائم مرکز آموزشی درمانی رازی رشت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 139 بیمار همودیالیز دائم که در بخش همودیالیز بیمارستان رازی رشت دیالیز می شوند، بررسی و اطلاعاتی از قبیل سن و جنس و زمان شروع دیالیز، مدت دیالیز در هر جلسه و دفعات دیالیز و وزن، جمع آوری شدند. سطح Bun, cr بلافاصله قبل از شروع همودیالیز و نیز بعد از خاتمه دیالیز و نیز سطح آلبومین قبل از شروع دیالیز اندازه گیری شد. سپس Kt/v بیماران با استفاده از فرمول Daugirdas II محاسبه شد و داده ها توسط نرم افزارآماری 10 SPSS Ver با استفاده از آزمونهای آماری c2 و t-test، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج : میانگین سنی 139 بیمار مورد مطالعه 54.9±14.7 سال بود. 58.3% مرد و بقیه زن بودند. 69.8% 3 بار در هفته دیالیز می شدند و میانگین مدت هر جلسه دیالیز در آنها 3.78±0.35 ساعت بود. 73.9% از بیماران kt³1.2 داشتند و در 72.7% نیز %URR>65 بود. همچنین عدم کفایت دیالیز در این بیماران با هیپوآلبومینی ارتباط معنی دار داشت (p<0/0001).نتیجه گیری: کفایت دیالیز در این مرکز نسبت به برخی مطالعات جهانی سطح پایین تری داشت ولی در مقایسه با مطالعات داخلی کشور(کاشان، همدان) وضعیت بهتری دارد. مطالعات بیشتری برای دست یافتن به علل پایین بودن کفایت دیالیز در این مرکز ضروری است.

مقدمه: سوفل های قلبی، یافته شایعی در معاینه کودکان و اکثرا بی ضرر هستند. شناخت علل و عوامل زمینه ای این سوفل ها می تواند ما را در تشخیص افتراقی آنها یاری کند. باتوجه به شیوع بالای سوفل های قلبی درکودکان و شیوع کم بیماری های قلبی مادرزادی،تشخیص سوفل های بی ضرر از سوفل های پاتولوژیک مهم است.هدف: تعیین شیوع، علل و عوامل زمینه ای سوفل ها و صداهای اضافی قلبی در دانش آموزان کلاس اول دبستان های شهر رشت در سال تحصیلی86-1385.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی روی 4080 دانش آموز کلاس اول دبستان های شهر رشت انجام شد. ابتدا دانش آموزان توسط پزشکان آموزش دیده، معاینه شدند و دانش آموزان مشکوک به سوفل و صدای اضافی قلب به کلینیک بیمارستان قلب ارجاع داده شدند. برای دانش آموزانی که در معاینه توسط متخصص قلب کودکان سوفل و صدای اضافی قلب داشتند، اکوکاردیوگرافی، نوار قلب، در صورت لزوم عکس قفسه سینه، آنژیوگرافی و اقدامات آزمایشگاهی انجام شد. پس از تشخیص نهایی و اخذ شرح حال تکمیلی از والدین دانش آموز، داده های جمع آوری شده با استفاده از برنامه آماری SPSS 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: از4080 دانش آموز (2055 پسر،2025 دختر)،320 دانش آموز (7.8%)سوفل و صدای اضافی قلبی داشتند (292 دانش آموز (7.15%) سوفل و 52 دانش آموز (1.6%) صدای اضافی قلبی). شیوع سوفل های بی ضرر و پاتولوژیک در دختران به ترتیب 4.88%، 2.12%، و در پسران به ترتیب 4.91% و 2.38% بود. شیوع بیماری های مادرزادی قلب (به جز(MVP ، %1.8 بود که شامل: MR (%0.39)، (%0.51)TR،TVP  (%0.15)،VSD  (%0.12)،  (%0.12) PS،(%0.07) ASD ، PI (%0.15)، AS،PDA ، PPH و آنومالی ابشتاین هرکدام (0.02%) بودند. شیوع %2.38 MVP  بود که در دخترها 1.2 برابر پسرها بود (0.05>p). بیشترین درصد فراوانی سوفل های پاتولوژیک در دانش آموزان مادران گروه سنی 39-35 سال (51%) بود. فراوانی نسبی سوفل های پاتولوژیک در کودکان مادران مصرف کننده رانیتیدین و NSAIDs بیشتر بود. فراوانی نسبی سوفل های پاتولوژیک در دانش آموزان مادرانی که در دوران بارداری رنگ مو استفاده می کردند (37%) در مقایسه با گروه مقابل (28%) بیشتربود.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نتایج مطالعات قبلی را تایید می کند که سوفل قلبی یافته شایعی در کودکان است و اکثر این سوفل ها بی ضرر هستند و نیاز به اقدام تشخیصی دیگری نیست. در مقابل، سوفل های غیر طبیعی باید به متخصص قلب کودکان ارجاع داده شود و مورد بررسی های تشخیصی قرار گیرند تا در صورت لزوم درمان شوند.

مقدمه: بیماری ایدز نقص ایمنی اکتسابی درحال حاضر یک مشکل جهانی است و میزان بروز این بیماری در اکثر جوامع از جمله کشور ما در حال افزایش است. بنابراین باید قبل از شیوع چشمگیر بیماری، آن راکنترل نمود که خود مستلزم آموزش بهداشت و بالا بردن سطح آگاهی افراد است.هدف: تعیین آگاهی زنان شهر رشت نسبت به بیماری ایدز و سنجش ارتباط این آگاهی با برخی از متغیرهای دموگرافیک.مواد و روش ها: تحقیق به روش بررسی توصیفی مقطعی انجام گرفت. نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای از نقاط مختلف شهر رشت انجام شد. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از پرسشنامه و به روش مصاحبه تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری کای اسکوئر استفاده شد و میزان آگاهی بر مبنای اطلاع از راه های ابتلا، انتقال و پیشگیری از بیماری ایدز مشخص شد.نتایج: 60.22 درصد افراد مورد مطالعه آگاهی کم، 29.67 درصدآگاهی متوسط، 10.11 درصد آگاهی زیاد درباره راه های ابتلا، انتقال و پیشگیری از ایدز داشتند. 96 درصد از افراد مورد مطالعه آموزش در زمینه ایدز را برای افراد لازم و ضروری می دانستند و بیشترین درصد آنان بهترین راه کسب اطلاع دراین زمینه را رادیو وتلویزیون ذکر نمودند. با استناد به تجزیه وتحلیل های آماری چنین نتیجه گیری شد که شاخص هایی چون سن، میزان تحصیلات، شغل، وضعیت تاهل با میزان آگاهی آنان درباره بیماری ایدز ارتباط داشته است.نتیجه گیری: باتوجه به میزان پایین آگاهی زنان در مورد بیماری ایدز، آموزش برای شناخت بیشتر راه های انتقال و پیشگیری از این بیماری توصیه می شود.

مقدمه: تریاژ عبارت است از اولویت بندی مراقبت از بیماران بر اساس شدت آسیب و انجام بهترین اقدام درمانی برای بیشترین افراد در کمترین زمان تریاژ به عنوان فعالیت مدیریتی قوی در ارایه خدمات درمانی به بیماران اورژانسی به کار می رود و بر حسب شرایط می توان آن را به دو نوع تریاژ در شرایط عادی و درحوادث غیر مترقبه تقسیم کردکه نوع اول در اورژانس بیمارستان یا در صحنه حادثه صورت می گیرد.هدف: مقایسه تعداد بیماران تریاژ شده در شرایط عادی در اورژانس بیمارستان، در سطوح مختلف تریاژ برحسب ماه های بهار و نوبت های کاری سه گانه.مواد و روش ها : این مطالعه به روش مقطعی در مرکز آموزشی- درمانی پورسینا در بهار سال 1385 به صورت گذشته نگر انجام شد. تریاژ بیماران در سه نوبت کاری صبح و عصر و شب انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها فرم زمان سنجی گردش کار خدمات اورژانس، مصوب وزارت بهداشت، درمان وآموزش پزشکی و بر اساس معیارهای تریاژ در شرایط عادی (شرایط غیر از حوادث غیر مترقبه) است. در این فرم بیماران ابتدا در دو سطح بستری وسرپایی و سپس بیماران بستری در یکی از سطوح اوژانسی (Emergent)، اضطراری (Urgent) و غیر اضطراری (Non Urgent) طبقه بندی شدند.نتایج: از 30764 بیمار مراجعه کننده در مدت مذکور بیماران سرپایی 25525 نفر (82.97%) و بستری 5214 نفر (16.95%) و فوتی 25 نفر (0.08%) بود. نحوه انتقال بیماران بستری: آمبولانس (115)، 203 مورد (3.89%) و اعزامی960 مورد (18.41%) و مراجعه شخصی 4051 مورد (77.70%) بود. میانگین تعداد بیماران در سطح بستری، نوبت کاری شب باصبح وعصرو در سطح سرپایی نوبت کاری صبح با عصر و شب تفاوت معناداری داشت (p<0.05). حداکثر بستری 2104 نفر (40.30%) درنوبت کاری شب، حداکثر بیماران سرپایی 12443 نفر (48.21%) در نوبت کاری صبح بود. میانگین بیماران تریاژ شده نوبت کاری شب با صبح و عصر در دو سطح اورژانسی و اضطراری تفاوت معناداری داشت (p<0.05). نتیجه گیری: با توجه به اینکه بیشترین تعداد بستری در نوبت کاری شب بوده، توجه بیشتر به این نوبت کاری از جهات مختلف می تواند در نجات جان بیماران نقش حیاتی داشته باشد. انجام تحقیقات بیشتر در این خصوص هم لازم است.

مقدمه: بررسی موارد اقدام به خودکشی و عوامل مستعدکننده آن مهم است، زیرا 30% تا 60% از افرادی که موفق به خودکشی می شوند، سابقه اقدام به خودکشی داشته اند و 10% تا 40% افرادی که اقدام به خودکشی می کنند در نهایت خود را می کشند.هدف: عوامل مستعدکننده اقدام به خودکشی و ارتباط بین علایم عمومی روانپزشکی و اقدام مجدد به خودکشی گرفته.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 575 بیمار اقدام کننده به خودکشی، در سال های 83 و 84 که به بیمارستان بوعلی سینا قزوین مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. شرکت کنندگان، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه ای در رابطه با مسایل اجتماعی، خانوادگی و سایر خصوصیات عمومی و فردی در بیمارستان تکمیل کردند.نتایج: میانگین سن بیماران 8.2±23.2 سال (نسبت زن به مرد 1: 2.4 و محدوده سنی 13 تا 74 سال) بود. در هر دو جنس بیشترین میزان اقدام به خودکشی در گروه سنی 15 تا 24 سال بود. شایع ترین روش اقدام به خودکشی در هر دو جنس و در مناطق شهری و روستایی مسمومیت دارویی بوده، مسمومیت با حشره کش های کشاورزی یک روش مهم اقدام به خودکشی در مناطق روستایی بود. از شایع ترین عوامل مستعد کننده برای اقدام به خودکشی، اختلاف بین زوجین، اختلاف با والدین، شکست در روابط عاشقانه و بیماری های روانی بود. بر اساس پرسشنامه سلامت عمومی، بیماران با سابقه قبلی اقدام به خودکشی امتیاز کمتری در کلیه زیر مجموعه های پرسشنامه سلامت عمومی داشتند.نتیجه گیری: خودکشی و عوامل مستعدکننده آن در کشورهای مختلف به دلیل وجود تفاوت های اقتصادی و فرهنگی- اجتماعی متفاوت است و پیشگیری از رفتار خودکشی و کنترل عوامل مستعد کننده آن نیاز به برنامه ای جامع و چند بخشی در سطح جامعه دارد و تنها محدود به مداخله در بخش های پزشکی یا روانپزشکی نیست.

مقدمه: پروپوفول داروی هوشبر وریدی جدیدی است که در ترکیب با یک داروی مخدر کوتاه اثر به کار برده می شود و به عنوان روش بیهوشی کامل داخل وریدی (TIVA) معرفی شده است. استفاده از پایش گر BIS (bispectral index) روش قابل اعتمادی برای اندازه گیری عمق بیهوشی، وضعیت خواب و تعیین مقدار داروی مورد نیاز حین بیهوشی است.هدف: مقایسه دوزهای مختلف پروپوفول برای القای بیهوشی بر اساس پایش BIS.مواد و روش ها: این مطالعه روی 45 بیمار ASA کلاس 1 و 2 کاندید عمل جراحی ساق صورت پذیرفت. بیماران به صورت کاملا تصادفی در سه گروه A با1 mg/kg ، گروهB با1.5 mg/kg  و گروه C با2 mg/kg  پروپوفول تحت القای بیهوشی قرار گرفتند. از رمی فنتانیل با دوز0.5 mcg/kg/min  به عنوان داروی کمکی مخدر استفاده شد. بیماران با استفاده از پایش BIS در برقراری سطح ایده ال50-60، میانگینBIS  در سه گروه تحت بررسی قرار گرفتند. در ادامه بیماران از نظر بروز هایپر تانسیون، تاکی کاردی، برادی کاردی، وجود حرکت حین لوله گذاری، ظهور علایم اتونوم تحت بررسی قرار گرفتند.نتایج: میانگین سطح BIS در گروه (58.8±9.85) A، در گروه B (50.2±6.55) و در گروه C (44±5.65)، بوده در مقایسه میانگین سطح BIS در سه گروه،گروه A با دو گروه B و C بشکل معنی داری متفاوت بود p=0.009 . اما گروه های B و C تفاوت آماری معنی داری نداشتند.سطح ایده آل BIS در گروه B، %66.7 در گروه A، %40 و گروه%20 C  تعیین شد که در سه گروه تفاوت معنی داری را داشت (p=0.034). افزایش فشارخون به دنبال لوله گذاری در گروه A، 33.3%، گروه B، %6.7 بود در گروهC  افزایش فشار خونی دیده نشد و تفاوت معنی داری بین سه گروه، وجود داشت(p=0.018). در مورد نیاز به تکرار پروپوفول تفاوت معنی داری وجود داشت (P<0.001). در گروه A نیاز به تکرار پروپوفول در 40درصد موارد وجود داشت و در دو گروه B و C نیاز به دارو دیده نشد. در مورد تاکی کاردی، برادی کاردی و افت فشار خون، وجود حرکت حین لوله گذاری و ظهور علایم اتونوم تفاوت معنی داری در سه گروه دیده نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد گروه A به دلیل نرسیدن به سطح ایده آل بیهوشی از نظر BIS و نیاز به تکرار پروپوفول و بروز بیشتر فشار خون مناسب نیست و در عین حال با توجه به بهترین سطح BIS در گروه B و نداشتن هیچ مزیتی در گروه C نسبت به B نیاز به تکرار پروپوفول برای رسیدن به سطح مطلوب BIS می توان نتیجه گرفت که گروه B با مقدارپروپوفول 1.5 mg/kg، بهترین مقدار برای رسیدن به سطح دلخواه BIS همراه با رمی فنتانیل با دوز ذکر شده است.

مقدمه: بر اساس طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی نئوپلاسم لمفوئید به سه گروه بزرگ تقسیم می شود: بیماری هوجکین ولمفوم غیر هوجکینی با منشا سلول B وT . تاکنون گزارش های معدودی در مورد تصویر برداری متابولیک با FDG-PET در انواع مختلف NHL بر اساس طبقه بندی WHO چاپ شده است.هدف: تعیین اعتماد (FDG PET-CT (reliability در تشخیص انواع مختلف NHL بر اساس طبقه بندی WHO.مواد و روش ها: در 164 بیمار با تشخیص هیستولوژی لمفوم NHL اسکن FDG PET-CT برای مرحله بندی اولیه (initial staging) در 138 بیمار و مرحله بندی مجدد (restaging) در 26 بیمار انجام شد و جذب FDG در انواع لمفوم به صورت کیفی بررسی شد.نتایج: حداقل در یک منطقه از بدن در تمام بیماران مبتلا به لمفوم منتشر سلول B بزرگDLBCL  (77 نفر)، لمفوم مدیاستینال سلول B بزرگ (12 نفر)، لمفوم سلول Mantel (5 (5 نفر)،PTLD  (5 نفر)، لمفوم آناپلاستیک سلول T بزرگ (6 نفر)، لمفوم لمفوبلاستیک پیش ساز B (یک نفر)، پلاسما سیتوم استرنوم (2 نفر)، لمفوم سلول B ناحیه حاشیه ای طحال (یک نفر)، لمفوم لمفوبلاستیک تیموس پیش ساز T (یک نفر)، لمفوم خارج گرهی سلولNK/T نوع نازال (3 نفر)، لمفوم آناپلاستیک سلول T بزرگ از نوع جلدی اولیه (2 نفر)، لمفوم آنژیوایمونوبلاستیک سلول T (یک نفر)، و بورکیت (دو نفر)، FDG جذب غیر طبیعی داشت. PET-CT در لمفوم فولیکولر در 86% و در لمفومMALT در 83% نتایج مثبت داشت.بحث و نتیجه گیری: لمفوم سلول T و اکثر لمفوم سلولB  را می توان با اعتماد به وسیله تصویر برداری باFDG PET-CT ارزیابی کرد.

مقدمه: مطالعات گسترده در مناطق مختلف دنیا نشان می دهد که بیش از 80% سیگاری ها، مصرف سیگار را قبل از 18 سالگی شروع کرده اند. شروع زودرس مصرف سیگار زمینه ساز افزایش سال های مصرف، میزان بالاتر مصرف و افزایش شانس وابستگی به نیکوتین می شود.هدف: بررسی شیوع مصرف سیگار در دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر رشت در سال 1383.مواد وروش ها: طی یک مطالعه مقطعی، 1400 دانش آموز پسر دبیرستانی شهر رشت به صورت نمونه گیری خوشه ای توسط پرسشنامه خود ایفا و بدون نام بررسی شدند. پرسشنامه در دو بخش مشخصات شامل سن، پایه تحصیلی، رشته تحصیلی، ساختارخانواده، سابقه مردود شدن، سطح تحصیلات والدین، مصرف سیگار در دوستان و اعضای خانواده و بخش دوم وضعیت مصرف سیگار در هنگام پژوهش (مصرف یا عدم مصرف سیگار، تعداد نخ سیگار مصرفی، زمان شروع به سیگار کشیدن، عامل موثر در ترغیب به مصرف سیگار، تمایل به ترک سیگار) تنظیم شد. همکاران طرح توضیحات لازم را در مورد چگونگی تکمیل پرسشنامه در کلاس های درس به دانش آموزان داده و سپس پرسشنامه ها بدون ثبت نام و نام خانوادگی بین آنان توزیع و جمع آوری شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS9 تجزیه و تحلیل و از آزمون های آماری c2 و Multinomial Logistic Regression استفاده شد.نتایج: از 1400 دانش آموز مورد پرسش، 1297(92%) نفر پاسخ دادند. میانگین و انحراف معیار سنی 0.9±16.2 محدوده سنی 14-18 سال بود. 366 نفر (28.2%) تجربه مصرف سیگار داشتند که 195 نفر (15%) در زمان مطالعه سیگاری بودند. از افراد سیگاری، 106 نفر (54.6%) گاهگاه، 40نفر (20.6%) به میزان 1 نخ در روز و 48 نفر (24.8%) بیش از 1 نخ در روز سیگار می کشیدند. میانگین وانحراف معیار سن شروع مصرف سیگار 2±12.8 سال با میانه سنی 13 سال بود. پس از انجام Logistic Regression Multinomial متغیرهای وارد مدل شده به ترتیب داشتن دوستان سیگاری، افراد خانواده سیگاری و سابقه مردود شدن بود.نتیجه گیری: در مجموع مطالعه ما نشان دهنده وضعیت بحرانی مصرف سیگار در دانش آموزان است که برای کنترل آن نیاز به اجرای برنامه های پیشگیری مناسب در دبیرستان هاست.

مقدمه: التهاب خفیف مزمن می تواند افراد در خطر بیماری عروق کرونر قلب (CHD) و دیابت تیپ 2 را پیش گویی کند. زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) مقاومت به انسولین داشته بنابراین در معرض افزایش خطر ابتلا به (CHD) و دیابت تیپ 2 هستند.هدف: بررسی ارتباط بین شاخص های التهاب خفیف مزمن با PCOS.مواد و روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی روی 27 زن مبتلا به PCOS با معیار تشخیصی اختلال قاعدگی و افزایش آندروژن (وجود علایم بالینی هایپرآندروژنیسم یا هایپرآندروژنمیا) و 27 زن سالم که از نظر BMI و سن با گروه مورد همسان بودند انجام شد. در کلیه افراد دو گروه مقادیر CRP، ESR،SHBG و تستوسترون اندازه گیری شد. بررسی مقاومت به انسولین با محاسبه نسبت قند خون ناشتا به انسولین ناشتا انجام شد. میانگین تستوسترون، ESR, CRP, SHBG و نسبت قند خون ناشتا / انسولین در دو گروه به وسیله t- test و ارتباط بین BMI، تستوسترون،SHBG و نسبت قند خون ناشتا به انسولین ناشتا و CRP وESR  با ضریب هم بستگی پیرسون بررسی شد.نتایج: میانگین مقادیر CRP در دو گروه به طور معنی داری متفاوت و در گروه مورد بالاتر بود(38/378± 67/549 و 1730.22±2566.7، 0.001>p). مقادیر ESR در دو گروه مورد وشاهد به ترتیب 12.27±14.85 و 3.6±7.74 و تفاوت آن ها معنی دار بود (0.007=p). همچنین نتایج نشان داد که مقادیر Log CRP و Log ESR با BMI ارتباط معنی دار و با SHBG ارتباط معنی دار و معکوس دارند. بین Log CRP و Log ESR با تستوسترون ارتباطی وجود نداشت. ارتباط FBS/ Fasting Insulin با Log CRP معنی دار و با Log ESR غیر معنی دار بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سطح CRP و ESR در زنان مبتلا به PCOS در مقایسه با زنان با سیکل های قاعدگی و سطوح آندروژن طبیعی بالاتر است. به نظر می رسد که در زنان مبتلا به PCOS می توان از التهاب خفیف مزمن به عنوان عامل مشارکت کننده در افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر و دیابت تیپ 2 نام برد.

مقدمه : آب گریزی ملکول ها عامل محرک بسیاری از آثار و پدیده ها در سیستم های بیولوژیکی است. تا کنون تعداد زیادی درجه بندی آب گریزی برای اسیدهای آمینه پیشنهاد شده است. از این درجه بندی ها برای پیش بینی توپولژی پروتئین ها استفاده می شود.هدف : در کار حاضر با توجه به بعضی ملاحظات نظری درجه بندی جدیدی برای آب گریزی اسیدهای آمینه ساخته می شود.مواد و روش ها: با این فرض که آب گریزی اسیدهای آمینه به عنوان جزیی از یک زنجیره ی پلی پپتیدی بستگی به سطح جانبی ملکول و محتوای الکترونگاتیویته آن دارد، رابطه ای که آب گریزی را به سطح جانبی ملکول اسید آمینه و تعداد اتم های اکسیژن و نیتروژن والکترونگاتیویته اکسیژن و نیتروژن در ملکول اسید آمینه مربوط می سازد پیشنهاد شد و از روی آن اسیدهای آمینه از نقطه نظر آب گریزی درجه بندی شدند. به وسیله این درجه بندی با استفاده از روش متوسط گیری با پنجره لغزنده، منحنی آب گریزی گیرنده Mel1a ملاتونین انسان و پروتئین پرایون (عامل جنون گاوی ) رسم شد. به کمک این منحنی ها ساختمان داخل غشایی گیرنده Mel1a ملاتونین و هسته آب گریز پروتئین پرایون معلوم و با نتایج موجود در مراجع مقایسه شد.نتایج: درجه بندی پیشنهاد شده در این کار با درجه بندی پیشنهاد شده توسط Engelman و همکارانش مطابقت دارد. ساختمان پیش بینی شده در این مقاله برای قسمت داخل غشایی گیرنده Mel1a ملاتونین انسان و هسته آب گریز پروتئین پرایون با آنچه در منابع مربوط است مطابقت بسیار دارد.نتیجه گیری: از درجه بندی پیشنهاد شده می توان برای پیش بینی توپوگرافی پروتئین های غشایی و پروتئین های توده ای شکل استفاده کرد.

مقدمه: از بین سه نوع بیماری سیاه زخم انسانی (جلدی، استنشاقی و گوارشی)، نوع جلدی شایعتر می باشد (95%). سیاه زخم جلدی علت نادری برای سلولیت پلکها و نواحی اطراف چشم (periorbital cellulitis) بوده و به همین دلیل، تشخیص ودرمان این مورد اغلب با تاخیر برقرار می شود. از طرف دیگر، در صورت عدم تشخیص صحیح و درمان مناسب و به موقع، سیاه زخم پلکی معمولا با عوارض شدید موضعی مثل کوری یا انسداد راه هوایی و یا انتشار بیماری مثل باکتریمی یا مننژیت همراه می گردد. لذا ما در این تحقیق، یک کودک مبتلا به سیاه زخم پری اوربیتال را معرفی نمودیم تا نما و سیر بالینی سیاه زخم پلک و نواحی اطراف چشم را ارایه و توجه پزشکان را به این بیماری جلب نماییم. معرفی مورد: بیمار پسر 2.5 ساله ای اهل و ساکن یکی از روستاهای گیلان بوده که از 5 روز قبل از بستری دچار یک پاپول اریتماتو در پلک تحتانی راست شد که تدریجا تبدیل به یک زخم تکروتیک با اسکار سیاه رنگ وادم و اریتم اطراف آن گردید. همچنین تورم شدید پلکها و ادم صورت نیز رخ داد. تب بروز نکرد. وی سابقه تماس مکرر با دام را داشته و در CT Scan اوربیت و سینوس های پارانازال بجز تورم بافت نرم ضایعه ای مشاهده نشد. در اسمیر گرم از ترشحات زخم، باسیل گرم مثبت مشاهده شد، هر چند کشت منفی بود. بیمار تحت درمان وریدی با سیپروفلوکساسین، پنی سیلین و کلیندامایسین تدریجا روبه بهبودی رفت ولی با توجه به بروز اکتروپیون سیکاتریسی نیازمند جراحی ترمیمی گردید.نتیجه گیری: هر یک از موارد سابقه تماس با دام و حیوانات، وجود بیماری مشابه در اطرافیان، بروز زخم نکروتیک همراه اسکار سیاه مشخص و ادم شدید اطراف و مشاهده باسیل گرم مثبت در اسمیر گرم ترشحات زخم یا مواد ناشی از تراش زیر لبه اسکار، همگی باید شک پزشک را به سیاه زخم جلدی برانگیزانند. هر چند سیاه زخم ناحیه اطراف چشم و پلکها شایع نیست ولی باید همواره آن را به عنوان یک علت احتمالی سلولیت پری اوربیتال در نظر داشت.