مجله علوم پزشکی فیض
سال:1385 | دوره:10 | شماره:4 (پی در پی 40) |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: مرفین باعث القای مرگ سلولی در برخی رده های سلولی مانند سلول های عصبی می شود. لیتیم علاوه بر درمان و پیشگیری از اختلالات دوقطبی دارای اثرات محافظتی در برابر سمیت عصبی می باشد. اگرچه مطالعات حیوانی در مورد تاثیر لیتیم بر برخی از عوارض مرفین وجود دارد. ولی در مورد تداخل این دو دارو در سطح سلولی و اثر بر مرگ سلولی کاری انجام نشده بود، اهمیت این دو دارو ضرورت این مطالعه را ایجاب می کرد. در این مطالعه ضمن نشان دادن اثرات مرفین در ایجاد مرگ سلولی، اثر لیتیم را در محافظت از سلول ها در برابر مرگ سلولی القا شده با مرفین در رده سلولی PC12 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق با طراحی مطالعه تجربی صورت گرفت. برای تعیین میزان مرگ سلولی از آزمون های MTT وانکسین 5 و برای نشان دادن القا بیان ژن های موثر در مرگ سلولی از آزمون PCR RT استفاده گردید. ابتدا غلظت های مختلف (1.6 ,0.8 , 0.4, 0.2 mmol/L) مرفین را در زمان های مختلف به سلول های کشت داده شده اضافه شد و سپس میزان مرگ سلولی القا شده را با آزمون های فوق تعیین گردید. در بخش دیگر سلول های PC12 را ابتدا به مدت 72 ساعت در کلرید لیتیم نگهداری کرده و سپس غلظت های مختلف مرفین به آنها اضافه گردید. نتایج با استفاده از آزمون آماری انووای یک طرفه تحلیل شد.نتایج: مرفین با غلظت های mmol/L8/0 و 6/1 مرگ سلولی را در سلول ها القا نمود که با آزمون های MTT وانکسین 5 به ترتیب پس از 24 و 12 ساعت قابل اندازه گیری بود. نتایج آزمونRT PCR نشان داد مرفین با غلظت mmol/L8/0 بیان ژن پیشبرنده مرگ سلولی Bax و ژن ممانعت کننده از مرگ سلولی Bcl-2 را به ترتیب افزایش و کاهش می دهد. نتایج آزمون انکسین 5 نشان داد میزان مرگ سلولی ایجاد شده با غلظت mmol/L8/0 مرفین بعد از پیشدرمان با لیتیم نسبت به گروه کنترل کمتر است. همچنین نتایج آزمونRT PCR نشان داد با پیش درمان لیتیم میزان بیان ژنBax که در اثر مرفین mmol/L 8/0 افزایش یافته بود، کاهش یافته و میزان بیان ژن Bcl-2 افزایش می یابد. از طرفی لیتیم کلراید با غلظت 2/1 میلی مول بر لیتر به تنهایی اثری بر القای مرگ سلولی و بیان ژن های Bax و Bcl-2 نداشت.نتیجه گیری: لیتیم می تواند مرگ سلولی القا شده توسط مرفین را کاهش دهد. این اثر لیتیم با تاثیر آن بر بیان ژن های Bax و Bcl-2 می باشد.

سابقه و هدف: سیر به طور وسیعی در جوامع دنیا و به ویژه جامعه ایرانی مورد استفاده قرار می گیرد و بسیاری از افرادی که التهاب و یا زخم معده دارند بر این باورند که با مصرف این گیاه در رژیم غذایی خود بر میزان ناراحتی شان افزود می شود. لذا با توجه به تعیین نقش دارویی سیر در درمان و پیشگیری انواع بیماری ها که باعث استفاده روزافزون از این گیاه در ایران و جهان شده است، این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره آن بر میزان ترشح اسید و پپسین معده انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی بر روی دو گروه 12تایی موش صحرایی (Rat) انجام شد. (گروه کنترل و گروه سیر) حیوانات را به دنبال بیهوش کردن با تزریق داخل صفاقی mg/kg50 تیوپنتال سدیم (نسدونال) تراکئوستومی، لاپاراتومی و گاسترودئودنوستومی نموده و از طریق مجرای گاسترودئودنوستوم عصاره گیاه سیر با دوز mg/kg100 به گروه سیر داده شد. ترشحات معده به روش wash out با یک بار شستشوی ترشحات به بیرون (لاواژ) به دست آمد که شامل دو مورد، پایه اول (15دقیقه بعد از رفع استرس) و پایه دوم (30 دقیقه بعد از رفع استرس) می باشد. اسید ترشحات لاواژ شده به روش تیتریمتری بر حسب میکرومول اسید در 15 دقیقه و پپسین این ترشحات بر حسب میکروگرم پپسین در 15 دقیقه، به روشAnson اندازه گیری شد.نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره گیاه سیر میزان ترشح اسید معده را در هر دو پایه اول و دوم نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش می دهد (001/0>p) ولی تاثیری بر میزان ترشح پپسین معده در پایه های اول و دوم نداشت (0.05<p). افزایش میزان ترشح اسید معده ارتباطی با جنس موش مورد آزمایش نداشت و تفاوتی بین موش های نر و ماده مشاهده نشد.نتیجه گیری: گیاه سیر سبب افزایش ترشح اسید معده در موش صحرایی شده و تاثیری بر میزان ترشح پپسین معده در این حیوان ندارد.

سابقه و هدف: نارسایی حاد تنفسی (ARDS) یک بیماری التهابی شدید و کشنده ریه است. تزریق وریدی اسید اولئیک به حیوانات آزمایشگاهی به عنوان مدل حیوانی این بیماری پذیرفته شده است. Shoseiryuto یک ترکیب گیاهی است که خواص متعدد ضد التهابی برای آن به اثبات رسیده و در طب سنتی چین نیز از آن در موارد متعددی مانند درمان آسم استفاده می گردد. هدف این مطالعه بررسی اثر احتمالی این گیاه در جلوگیری از پیدایش هیپوکسی ناشی از تزریق اسید اولئیک می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی بوده. مخلوط پودر این گیاه در آب به دو صورت حاد (داخل صفاقی) و مزمن (خوراکی) در چهار گروه هشت تایی (دو گروه مورد، دو گروه کنترل) خوکچه هندی نر به کار گرفته شد، سپس حیوانات با استفاده از پنتوباربیتال بیهوش و پس از کاته ترگذاری در شریان ها و ورید آگزیلاری، اسید اولئیک به صورت وریدی تزریق و اثر این گیاه در پیشگیری از هیپوکسی ناشی از تزریق اسید اولئیک بررسی شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری t-student مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: تزریق اسید اولئیک به گروه کنترل باعث افت شدید اکسیژن خون شریان در زمان های 6 و 10 دقیقه می گردد (p<0.05). به کارگیری حاد و مزمن مخلوط آبی پودر گیاه Shoseiryuto از این کاهش اکسیژن جلوگیری می نماید (p<0.05).نتیجه گیری: پودر گیاه Shoseiryuto اثر بارزی در جلوگیری از هیپوکسی ناشی از تزریق اسید اولئیک نشان داد. با توجه به خواص ذکر شده برای این گیاه مکانیسم های احتمالی متعددی را می توان پیشنهاد نمود.

سابقه و هدف: عقیده محققین علوم دارویی بر این است که داروهای تسکین دهنده درد و التهاب به دلیل عوارض جانبی و در بعضی موارد عدم توانایی کافی، مفید واقع نمی شوند. لذا تحقیق برای یافتن داروهای ضد درد مفید دیگر ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق اثر ضددردی گیاه نعناع که در طب سنتی از آن به عنوان مسکن یاد شده در موش صحرایی نر، مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی تجربی صورت گرفت. عرق نعناع مورد استفاده از روش سنتی تهیه شد و اثر ضد دردی به روشHot Plate روی شش گروه 10 تایی موش صحرایی نر مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه های آزمایش به ترتیب عرق نعناع را با دوزهای mg/Kg 450، 60، 27، 9/0، گروه شاهد سالیسیلیک اسید با دوز mg/Kg100 و گروه کنترل نرمال سالین با حجم 0.1ML/100G  وزن حیوان به صورت IP دریافت کردند. جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج از One-Way ANOVA و آنالیز توکی استفاده شد.نتایج: نتایج نشانگر این است که عرق نعناع دارای اثر ضد دردی بوده و شدت اثر با افزایش دوز، افزایش می یابد (p<0.05). اثرات ضددردی آن از دوز mg/Kg27 شروع و در دوز mg/kg60 به حداکثر خود رسید. در مقایسه اثر ضد دردی دوز موثر عرق نعناع با آسپیرینی (mg/kg100) مشخص گردید که عرق نعناع دارای اثرات ضد دردی بیشتری نسبت به آسپیرین می باشد (p<0.05). نتیجه گیری: عرق نعناع دارای اثر ضد دردی است و توصیه می شود در این مورد کارآزمایی های بالینی صورت گیرد.

سابقه و هدف: عقرب مزوبوتوس اپیوس متعلق به خانواده بوتیده می باشد. این عقرب یکی از فراوان ترین عقرب ها در ناحیه خوزستان است و مسوول حدود 45% عقرب زدگی ها در این ناحیه است. زهر عقرب ها از نوروتوکسین هایی تشکیل شده که کانال های یونی سلول ها را تحت تاثیر قرار می دهند. با توجه به اهمیت مطالعه روی عقرب ها در این ناحیه جغرافیایی و اینکه کار زیادی در ارتباط با فعالیت آنزیم ها در زهر عقرب مزوبوتوس اپیوس اپیوس انجام نشده بود بر آن شدیم تا فراکسیون های زهر عقرب مزوبوتوس اپیوس را توسط کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون جدا نموده و فعالیت آنزیم های فسفولیپاز A2 و هیالورونیداز را در فراکسیون های جدا شده بررسی نماییم. مواد و روش ها: یک گرم زهر خام در 10 میلی لیتر آب حل گردید و درxg  18000به مدت 12 دقیقه سانتریفوژ گردید. محلول رویی که حاوی پروتئین بود در ستون کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون حاوی سفادکس G50 در تعادل با بافر استات آمونیوم 20 میلی مولار PH 4.7 با سرعت 30 میلی لیتر در ساعت به کار برده شد. محلول خروجی در حجم های 3 میلی لیتر جمع آوری شد. جذب نوری به طور مداوم در طول موج 280 نانومتر اندازه گیری گردید. سپس مقدار پروتئین، فعالیت آنزیم فسفولیپاز A2 و هیالورونیداز در تمام فراکسیون های جدا شده اندازه گیری شد. نتایج: یک گرم زهر خام حاوی 816 میلی گرم پروتئین بود. فعالیت آنزیم در زهر خام، فراکسیون I و به مقدار جزیی در فراکسیون II مشاهده شد و به ترتیب دارای 53.13، 76.3 و2.43% فعالیت همولیزی می باشند. فعالیت مخصوص آنزیم به ترتیب 32/590، 1090 و 37/30 می باشد. فعالیت هیالورونیداز در زهر خام و تنها در فراکسیون اول مشاهده شد. فعالیت مخصوص آنزیم هیالورونیداز در زهر خامTRU/mg 740 و در فراکسیون I حاصل از کروماتوگرافی TRU/mg 4574.5 به دست آمد و درجه خلوص آنزیم 18/6 تعیین شد. نتیجه گیری: زهر عقرب مزوبوتوس اپیوس اپیوس دارای هر دو فعالیت فسفولیپازی و هیالورونیدازی می باشد که با استفاده از کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون در فراکسیون اول جدا می شود.

سابقه و هدف: داروی فلووکسامین یک مهارکننده اختصاصی بازجذب سروتونین است. با توجه به اهمیت این دارو در درمان بیماریهای عصبی مثل اختلالات وسواس ناخواسته، پراشتهایی عصبی و افسردگی، اثرات جانبی آن بر محورهای آندوکرینی بدن بسیار مهم است. در این تحقیق اثر داروی فلووکسامین بر محور هیپوفیز ـ گناد و روند اسپرماتوژنز مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: این تحقیق به صورت تجربی بر روی 50 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار انجام شد. گروه کنترل هیچ تیمار دارویی بر روی آنها صورت نگرفت. گروه شاهد روزانه 05/0 میلی لیتر اتانول حل شده در 15/0 میلی لیتر آب مقطر به عنوان حلال دارو دریافت کرد. گروه های تجربی (mg/kg) 60 و 30 و 15 داروی فلووکسامین به مدت 14 روز به صورت درون صفاقی دریافت کردند. از تمام گروه ها در پایان روز چهاردهم خون گیری به عمل آمد و از نمونه های خونی جمع آوری شده برای اندازه گیری غلظت سرمی هورمون LH، FSH و تستوسترون به روش رادیوایمونواسی استفاده شد. همچنین تغییرات بافتی بیضه بین گروه های تجربی و کنترل نیز بررسی شد. نتایج با استفاده از آزمون ANOVA و دانکن مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: مصرف دارو با مقدار mg/kg60 در پایان روز چهاردهم باعث کاهش غلظت سرمی تستوسترون از 12 به 14 رسیده که در سطح p£0.05 به گروه کنترل می شود. اختلاف معنی دار در غلظت سرمی هورمون LH، FSH درگروه های تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. در زنجیره اسپرماتوژنز نیز اختلاف معنی داری بین گروه های تجربی و کنترل مشاهده نشد.نتیجه گیری: احتمالا فلووکسامین در طی دوره 14 روزه از طریق کاهش گیرنده های LH در سلول های لایدیگ منجر به کاهش فعالیت بیضه برای ترشح تستوسترون می گردد. نتایج حاصل از مطالعات بافتی نشان داد فلووکسامین در طول 14 روز تاثیری بر تعداد سلول های سرتولی و لیدیگ و تراکم اسپرم در لوله های منی ساز ندارد.

سابقه و هدف: هیپرکلسترولمی یکی از فاکتورهای خطر بیماری های قلبی ـ عروقی است و افزایش کلسترول خون سلامت عمومی را تحت تاثیر قرار داده و میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی ـ عروقی را افزایش می دهد. تغذیه با رژیم پرکلسترول باعث افزایش میزان LDL و همچنین کاهش فعالیت گیرنده های LDL در کبد می شود. اکسیداسیون لیپوپروتئین موجود در دیواره عروق، باعث پیشرفت بیماری آتروسکلروز می شود. شواهد چندی حاکی از آن است که مصرف آنتی اکسیدانها مانع از هیپرکلسترولمی میشود. این مطالعه به بررسی اثر مکملیاری ویتامین C بر میزان لیپیدهای خون در موشهای صحرایی نر تغذیه شده با رژیم پر کلسترول می پردازد.مواد و روشها: این تحقیق به روش تجربی انجام و از موشهای صحرایی نر نژاد Wistar در محدوده وزنی 250 تا 300 گرم استفاده گردید. حیوانات به طور تصادفی به سه گروه 10 تایی تقسیم شدند. آب و غذا به صورت آزاد در اختیار آنها قرار داشت و در شرایط 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی با درجه حرارت ثابت 2±24 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. جیره پایه حاوی گندم، ذرت، سویا، متیونین، لیزین و مخلوط ویتامین و مینرال بود. گروه کنترل فقط جیره پایه و دو گروه جیره پایه به اضافه کلسترول 1 درصد، که یکی از گروهها فقط کلسترول 1 درصد (Chol) و گروه بعدی ویتامین C ( mg/kg200 ماده خشک جیره) به صورت مکمل به مدت یک ماه دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آنالیز واریانس یک طرفه و به دنبال آن آزمون مقایسه چندگانه توکی استفاده گردید.نتایج: ارزیابی غلظتهای TC، LDL، HDL، VLDL و TG نشان داد که در موشهای تغذیه شده با رژیم پرکلسترول به غیر از HDL و VLDL مقادیر TC، LDL و TG در مقایسه با گروه کنترل به طور معنیداری افزایش نشان دادند (p<0.05). در مقایسه با گروه تغذیه شده با رژیم پر کلسترول، مکملیاری با ویتامین C مانع از افزایش مقادیر TC و LDL شده (p<0.05) و مقدار HDL افزایش یافته و به طور غیرمعنیداری مانع از افزایش VLDL و TG گردید.نتیجهگیری: مکملیاری ویتامین C در موشهای دچار هیپرکلسترولمی مانع از افزایش TC، LDL، VLDL و TG و موجب افزایش غلظت HDL میشود. این اثر ویتامین C ممکن است به اثر آنتی اکسیدانی و اثر مهاری روی مسیر تولید لیپوپروتئینها مرتبط باشد. البته صحت این موضوع در انسان نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

سابقه و هدف: با توجه به تحقیقات انجام شده چنین به نظر می رسد که عامل زمان در ترمیم بافت استخوانی تخریب شده به روش استئوتومی در شرایط In Vivo حیوانی، موثر بوده است. هدف از این مطالعه تجربی، بررسی خصوصیات مکانیکی و رادیوگرافی قسمت میانی تنه استخوان درشت نی سوراخ شده خرگوش، در طی روند ترمیم می باشد. مواد و روش ها: در این تحقیق از 12 خرگوش سفید نر بالغ با نژاد نیوزیلندی استفاده شد. ابتدا با استفاده از مته های مخصوص ایمپلانت دندانی، سوراخی به قطر 2 میلی متر در قسمت میانی تنه استخوان درشت نی راست هر یک از خرگوش ها، ایجاد شد. استخوان درشت نی پای چپ حیوانات به عنوان پای کنترل انتخاب گردید. رادیوگرافی از هر دو پای راست و چپ در زمان های مختلف (بلافاصله، دو، چهار و شش هفته) بعد از جراحی انجام گرفت. سپس تراکم رادیوگرافی در سه ناحیه داخلی، میانی و خارجی سوراخ ایجاد شده، اندازه گیری شد. هر دو هفته یک بار بعد از جراحی، 4 سر از خرگوش ها کشته شدند. پس از خارج کردن استخوان درشت نی راست و چپ آنها، شاخص های مکانیکی سفتی، بار نهایی و جا به جایی در بار نهایی استخوان نیز اندازه گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد که در طی ترمیم استخوان، تراکم رادیوگرافی نواحی داخلی و خارجی سوراخ ایجاد شده در قسمت میانی تنه استخوان درشت نی راست در مقایسه با همان نواحی در پای کنترل دارای اختلاف معنی دار بود (p<0.05) و بعد از گذشت شش هفته به مقدار تراکم پای کنترل نزدیک شد (p<0.05). همچنین تراکم رادیوگرافی ناحیه میانی سوراخ ایجاد شده در پای راست، در مقایسه با همان ناحیه در پای کنترل، دارای اختلاف معنی دار بود (p<0.05) و بعد از گذشت چهار هفته به مقدار تراکم پای کنترل رسید (p>0.05). شاخص های سفتی، بار نهایی و جا به جایی در بار نهایی پای جراحی شده، در مقایسه با پای کنترل اختلاف معنی داری نداشت (p>0.05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد ترمیم استخوان اسفنجی سریع تر از استخوان متراکم صورت می پذیرد. همچنین شاخص تراکم رادیوگرافی نسبت به شاخص های مکانیکی، روند ترمیم را با اختلاف معنی دارتری نشان می دهد.

سابقه و هدف: نوجوانی یکی از دوره های مهم تکامل انسانی است. نوجوانان همواره در معرض رفتارهای پرخطر و نیز تحت تاثیر دوستان و گروه همسالان خود می باشند، این پژوهش با هدف تبیین نظرات نوجوانان پیرامون گروه همسالان و سلامت انجام شده است. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کیفی بر روی چهل و یک نوجوان با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام شد. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاردار جمع آوری و به روش تجزیه و تحلیل محتوایی، تحلیل شدند. کلیه مصاحبه ها ضبط و پیاده شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از مجموع مضمونهای استخراج شده، سه مضمون اصلی که هر یک، دو تا سه مضمون فرعی داشتند، به دست آمد. سه مضمون اصلی عبارتند از: آثار مثبت و پیامدهای نامطلوب گروه همسالان، نوجوانان و دوستان غیر هم جنس، و نوجوانان و مهارت های ارتباطی. مضمون های اصلی و فرعی با جملاتی از بیانات مشارکت کنندگان در پژوهش توضیح داده شده اند. نتیجه گیری: نوجوانان خود را تحت تاثیر گروه همسالان احساس می کرده اند، این تاثیر از سویی نتایج مطلوب و از سوی دیگر پیامدهای نامطلوبی داشته است. با توجه به تغییر الگوی دوستی در بین نوجوانان به سمت ارتباطات بیشتر و گسترده تر با جنس مخالف، ارتباطات نوجوانی، نیازمند توجهات بیشتری است که می تواند زمینه ساز سلامت نوجوانان باشد. همچنین توجه به آموزش و مداخله برای طراحی دوستی ها و ارتباطات سالم به عنوان بخشی از مهارت های زندگی در دوره نوجوانی لازم به نظر می رسد.

سابقه و هدف: شکستگی گردن استخوان ران در جهان از شیوع نسبتا بالایی برخوردار بوده و هزینه های زیادی را به فرد مبتلا و جامعه تحمیل می کند.با توجه به عدم اطلاع از میزان بروز بیماری و خصوصیات این بیماران در ایران، این مطالعه در کاشان انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق به صورت آینده نگر و در مدت 3 سال انجام گرفته است. وجود استئوپروز با استفاده از روش سینگ از روی رادیوگرافی گردن ران تایید و برای رد سایر علل از آزمایش کلسیم، فسفر و الکالن فسفاتاز سرم استفاده شد. سپس فراوانی شکستگی گردن ران همراه با استئوپروز با توجه به فاکتورهای مهمی مانند سن، جنس، قد، وزن، شغل فعلی و قبلی، مصرف سیگار، رژیم غذایی معمول، سابقه ورزش منظم و راه رفتن در زمان جوانی و اخیر، علت وقوع و سمت شکستگی، سابقه شکستگی طرف مقابل، سابقه سقوط در سال گذشته، وجود قوز کمر، کمردرد، کاهش قد، ضعف بینایی، سابقه بیماری ها و جراحی و نیز سابقه شکستگی مهره یا گردن ران و قوز کمر در والدین تعیین و وضعیت دو جنس با یکدیگر مقایسه شد. نتایج توسط آمار توصیفی و نیز آزمون های c2 و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در مدت پژوهش 114 نفر به علت شکستگی گردن ران ناشی از استئوپروز بستری شدند که از این تعداد 54.4% زن و 45.6% مرد بودند. میانگین سنی واحدهای پژوهش 12.34± 72.52سال بود. حدود 22% از واحدهای پژوهش سیگاری بودند و 16% روزانه از شیر استفاده می کردند. تنها 20% در جوانی روزانه فعالیت های ورزشی داشتند. بیشترین فراوانی نوع حادثه به ترتیب مربوط به افتادن در حین راه رفتن (49.1%) و سقوط از ارتفاع کم (33.3%) بود. حدود 14% از مردان و 18% از زنان دارای سابقه شکستگی گردن ران مقابل بوده و 9/12% از زنان و 8/5% از مردان سابقه شکستگی گردن ران در مادر و 8.1% از زنان و 17.3% از مردان سابقه شکستگی گردن ران در پدر خود را ذکر نمودند. آزمون آماری c2 تفاوت معنی داری را از نظر قد (0.001£p)، وزن (0.001£p)، میزان ورزش (0.004£p) و راه رفتن در جوانی (0.03£p) و نیز میزان سیگار کشیدن (0.001£p) در میان دو جنس نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به بروز بالای شکستگی گردن استخوان فمور و به دلیل عوارض این شکستگی انجام اقداماتی در جهت پیشگیری و آموزش های اجتماعی به ویژه در ارتباط با اصلاح شیوه زندگی، رژیم غذایی و انجام ورزش در طول زندگی ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: تماس شغلی با خون و مایعات بدن به دلیل خطر بالقوه انتقال عفونت های انتقالی از راه خون به عنوان یکی از مشکلات اساسی شغلی کارمندان و کارکنان دستگاه بهداشتی در 50 سال اخیر مطرح شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان تماس شغلی با خون در کارکنان مراکز آموزشی ـ درمانی تابعه دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1384 می باشد. مواد و روش ها: تحقیق به روش مقطعی بر روی 678 نفر از کارکنان و دانشجویان مراکز آموزشی ـ درمانی شهید بهشتی، نقوی، متینی، اخوان اورژانس مرکزی و گلابچی که از طریق سرشماری انتخاب شدند، انجام شد. اطلاعات مربوط از طریق پرسشنامه ای حاوی 22 سوال که شامل اطلاعات فردی، سابقه تماس شغلی با خون، انواع تماس، زمان و مکان رخ دادن آسیب، وسایل آسیب رسان و نوع خدمت منجر به آسیب می باشد، جمع آوری گردید. سپس این اطلاعات با استفاده از آماره توصیفی تجزیه و تحلیل شد.نتایج: از مجموع 678 نفر از کارکنان و دانشجویان که پرسشنامه را تکمیل نمودند 247 نفر مرد (36.4%) و 431 نفر زن (63.6%) بودند. سن افراد مورد مطالعه 28.9±7.6 سال و سابقه کار آنها 9.2±7.36 سال بود. سابقه تماس شغلی با خون در طول مدت خدمت 94% گزارش شد که در سه گروه پرستار اورژانس، تکنیسین اتاق عمل و کاردان و کارشناسان آزمایشگاه به میزان 100% بود. دانشجویان کارورزی پزشکی 91.7% و پرستاری 8/90% تماس با خون را ذکر کردند. 58.2% از پرسش شوندگان در معرض آسیب اجسام نوک تیز و 53.5% در معرض پاشیدن ترشحات بدن بیشتر از یک بار بودند. از میان وسایل آسیب رسان بیشترین فراوانی مربوط به سرسوزن سرنگ های تزریقی با 5/37% بود که در 31.6% از موارد در هنگام انجام تزریقات رخ داده بود. 97.2% از موارد، دست ها دچار آسیب شده بودند. بیشترین آسیب (61.9%) در نوبت کاری صبح اتفاق افتاده بود.نتیجه گیری: فراوانی بالای تماس شغلی با خون زنگ خطر جدی برای پزشکان و کارکنان مراکز آموزشی ـ درمانی کاشان است. آموزش های کاربردی و راه اندازی دستگاه گزارش دهی و ثبت تماس های شغلی توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به اینکه بیماری های اسهالی از معضلات بهداشتی در تمام نقاط دنیا به ویژه کشورهای در حال توسعه و جهان سوم می باشد. شیگلوزیس به عنوان یک عامل اسهالی التهابی در کشور، به ویزه در فصول گرم سال محسوب می شود و از طرفی افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به انواع شیگلا قابل توجه و نگران کننده است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی شیگلوز و نوع سروتایپ و نیز تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکزی کاشان در سال 80-79 انجام پذیرفت.مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی بر روی 734 نمونه مدفوع ارسالی به آزمایشگاه مرکزی دانشگاه انجام گرفت، نمونه های مدفوع پس از جمع آوری و انتقال در محیط ترانسپورت به روش استاندارد کشت و مورد مطالعه قرار گرفت. پس از تعیین میزان آلودگی و تعیین سروتایپ و مشخص شدن نوع آنتی بیوتیک های مقاوم به روش انتشار دیسک، نتایج با خصوصیات دموگرافیک در پرسشنامه ثبت و با آزمون کای اسکوئر و آنالیز واریانس تحلیل گردید.نتایج: میزان آلودگی در نمونه های بررسی شده، 56 مورد (7.6%) برآورد گردید که از نظر سروتایپ، بیشترین موارد را شیگلا فلکسنری 34 مورد به میزان (60.7%) نشان داد و بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و سفتی زوکسیم (100%) و نالیدیکسیک اسید به میزان (96.4%) و بیشترین مقاومت نسبت به سفالوتین (72.1%) و کوتریموکسازول (58.9%) و آمپی سیلین (38.9%) مشخص شد.نتیجه گیری: شیگلا فلکسنری به عنوان شایع ترین گونه در مطالعه ما شناخته شد، از طرفی با توجه به میزان پایین مقاومت اکثر گونه ها نسبت به نالیدیکسیک اسید، این دارو به عنوان آنتی بیوتیک انتخابی پیشنهاد می گردد، اگرچه که اکثر سویه ها نسبت به سیپروفلوکساسین و جنتامایسین حساس بودند.