پژوهش در پزشکی
سال:1392 | دوره:37 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: در حال حاضر نقش سیگار بر همگنی رپولاریزاسیون بطنی مورد بحث و اختلاف نظر است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی نقش تاثیر مصرف کوتاه مدت سیگار برQT dispersion (QTd) به عنوان معیاری برای ارزیابی میزان همگنی رپولاریزاسیون بطنی در بیماران دچار نارسایی احتقانی قلب (CHF) و افراد سالم که عادت به مصرف سیگار داشتند، بود.روش بررسی: تحقیق با طراحی تجربی انجام گرفت. در این مطالعه 40 بیمار دچار CHF و 40 فرد سالم (گروه شاهد) که از لحاظ سن و جنس همسان سازی شده بودند که همگی عادت به مصرف سیگار داشتند شرکت داده شدند. میزان QTd قبل و بلافاصله پس از مصرف یک عدد سیگار حاوی 71 mg نیکوتین در دو گروه اندازه گیری و بین دو گروه مقایسه گردید.یافته ها: مقدار QTd در بیماران دچار CHF قبل از مصرف سیگار، 55.1±13.7 msecو پس از آن 64.2±13.7 msec و در گروه شاهد به ترتیب 42.6±14.2 msec و 47.3±17.1 msec بود. اختلاف در مقدار QTd در هر دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (p=0.0001). همچنین مقدار QTd قبل و پس از مصرف سیگار در گروه CHF به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (به ترتیب p=0.032 و p=0.001). در نهایت مشاهده نمودیم که مقدار افزایش QTd در گروه بیماران دچار(9.1±4 msec) CHF به طور معنی داری از میزان افزایش در گروه سالم (4.7±2.5 msec) بیشتر بود (p=0.001).نتیجه گیری: احتمالا مصرف سیگار در کوتاه مدت می تواند با افزایش مقدار QTd و به تبع آن افزایش احتمال بروز آریتمی های بطنی و مرگ ناگهانی قلبی در افراد سالم و بیماران دچار CHF همراه باشد. میزان این تاثیر در بیماران دچار CHF بسیار بیشتر از افراد سالم است و احتمال بروز آریتمی و مرگ ناگهانی در اثر مصرف سیگار در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب بسیار بیشتر از افراد سالم است و به بیماران دچار CHF توصیه می شود که از مصرف سیگار و قرار گرفتن در فضای آلوده به دود سیگار خودداری نمایند.

سابقه و هدف: از درمان های رایج جهت سرطان پروستات می توان برداشت پروستات و رادیوتراپی را نام برد، اما زمانی که بیماری توسعه یابد، روش های درمانی موجود کارآیی لازم را نخواهند داشت. با توجه به شیوع بالای سرطان پروستات، عوارض شناخته شده آن و اهمیت مهار و کنترل بیماری، مطالعه پیش رو جهت بررسی امکان طراحی و ساخت واکسن فاژی مهار کننده انجام گردید.روش بررسی: تحقیق جهت ساخت و بررسی اثر واکسن فاژی در مرحله اول به روش اکتشافی (بیوانفورماتیک) و در مرحله بعد به روش تجربی و آزمایشگاهی انجام شد. روش نمایش فاژی جهت بیان آنتی ژن اختصاصی غشایی پروستات(PSMA) بر روی پروتئین پوششی اصلی VIII باکتریوفاژ M13 مورد استفاده قرار گرفت. ژن سازنده PSMA نوترکیب، در فاژمید pAK8-GVO77 که حاوی توالی پروتئین VIII می باشد کلون گردید. فاژمید نوترکیب درون باکتری TG1 (سویه ای ازE.coli ) ترانسفورم شد و باکتری ترانسفورم شده با استفاده از فاژ کمکی M13k07 آلوده گردید. نوترکیبی فاژ با استفاده از آنتی بادی مونوکلونال و روش الایزا بررسی شد. فاژهای نوترکیب جهت بررسی تحریک سیستم ایمنی به صورت زیر جلدی و داخل عضلانی به خرگوش سفید نیوزیلندی تزریق گردید. فعال شدن سیستم ایمنی بر علیه PSMA با روش الایزا بررسی شد.یافته ها: تحقیق نشان داد که طراحی و ساخت واکسن فاژی بر علیه سرطان پروستات امکان پذیر است. هم چنین واکسن نام برده قادر به تحریک پاسخ ایمنی در حیوان آزمایشگاهی بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که واکسن های فاژی قادر به تحریک ایمنی هومورال و احتمالا به دنبال آن ایمنی سلولی می باشند. بررسی اثر مهاری این واکسن نیازمند انجام مطالعات تجربی می باشد.

سابقه و هدف: اسپری فلفل در مواقع شورش و استفاده مردم غیر نظامی برای دفاع شخصی و دفاع در برابر حیوانات استفاده می شود. تمام محصولات اسپری فلفل غیرقابل اشتعال است. اگر این اسپری به غشاءهای مخاطی، نظیر چشم و بینی و گلو و ریه ها، تماس پیدا کند، علایم بلافاصله ظاهر می گردد، به این صورت که مویرگ های چشم بیرون می زند، چشم گشاد می شود و باعث کوری موقت چشم می گردد و باعث التهابات بافت لوله تنفس می شود و در تنفس مشکل ایجاد می کند، اما قربانی هنوز قادر به تنفس می باشد. در رابطه با اثرات استنشاقی قرار گرفتن در معرض این اسپری در زمان و میزان مصرف آن بر روی رفتارهای اضطرابی اطلاعات کاملی در دست نیست، لذا هدف این مطالعه بررسی اثرات استنشاقی اسپری فلفل بر رفتارهای اضطرابی در موش صحرایی بالغ بود.روش بررسی: حیوانات مورد استفاده در پژوهش حاضر موش صحرایی (رت) نر بالغ نژاد Wistar با محدوده وزنی 20±210 بودند که به 4 گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. برای تمامی گروه های تجربی تعداد 6 سر موش آزمایشگاهی چمبر گذاشته شد و در معرض اسپری فلفل که به مدت 3 ثانیه به داخل چمبر پاف شده بود قرار گرفتند که به ترتیب در زمان های 30، 60، 90 و 120 ثانیه درون اتاقک تنفسی باقی می ماندند و سپس به قفس های خود برگردانده می شدند. برای هر یک از گروه های تجربی پس از گذشت 90 دقیقه میزان اضطراب حیوانات توسط دستگاه plus-maze سنجیده شد.یافته ها: در بررسی میزان سنجش اضطراب در موش های گروه های تجربی و مقایسه آن ها با گروه کنترل، افزایش معنی داری در رفتار اضطراب آنها مشاهده شد(p<0.05) .نتیجه گیری: به نظر می رسد افزایش مدت زمان قرار گرفتن در معرض اسپری فلفل و همچنین گذشت زمان باعث افزایش اضطراب می گردد.

سابقه و هدف: آنتی سایکوتیک ها داروهایی هستند که در درمان شیزوفرنی و دیگر بیماریهای روانی مورد استفاده قرار می گیرند. گزارشاتی در مورد اثرات جانبی منفی بر سیستم تولید مثلی در نتیجه مصرف این داروها وجود دارد. کلرپرومازین آنتی سایکوتیکی است که استفاده گسترده ای در درمان شیزوفرنی دارد. در این مطالعه، اثر داروی آنتی سایکوتیک کلرپرومازین بر عملکرد تولید مثلی رت ماده بررسی شد. روش بررسی: این تحقیق به روش تجربی انجام گرفت. 32 سر رت ماده نژاد ویستار به 4 گروه تقسیم شدند. یک گروه به عنوان کنترل شم مقدار 5mg/kg محلول 0.5% متیل سلولز را دریافت کرد. در گروه های تیمار رت های ماده، کلرپرومازین را به صورت خوراکی (گاواژ) در دوزهای3mg/kg ،10، 30 به طور روزانه به مدت 28 روز دریافت کردند. ترکیب آزمایش به صورت انحلال در محلول 0.5% متیل سلولز تهیه شد. در روز 29 همه رت ها توسط گاز دی اکسید کربن آسان کشی شدند. مطالعات بافت شناسی روی غدد پستانی و واژن انجام شده و مقادیر پرولاکتین سرمی و پتانسیل باروری حیوانات اندازه گیری شد.یافته ها: رت های ماده تیمار شده با کلرپرومازین افزایش مشخصی در غلظت پرولاکتین سرم در دوزهای بالا نشان دادند (p<0.05، p<0.01). کلرپرومازین تغییرات بافتی در غدد پستانی و واژن در دوزهای بالا ایجاد کرد (p<0.05، p<0.01) همچنین کلرپرومازین موجب کاهش میزان باروری در رت های ماده شد.نتیجه گیری: نتایج حاصل، این نظریه را که کلرپرومازین اثرات منفی برپارامترهای باروری در رت ماده دارد را تایید می کند.

سابقه و هدف: روش تشخیص انگل کریپتوسپوریدیوم، تهیه گسترش از مدفوع، رنگ آمیزی ذیل نلسون و مشاهده اووسیست است. تشخیص، توسط این روش نیاز به تعداد بالای اووسیست در هر گرم مدفوع، زمان بیشتر جهت بررسی و مهارت تکنسین دارد، تا کنون در ایران مطالعه ای جهت ارزیابی قدرت روش PCR و رنگ آمیزی ذیل نلسون به عنوان روش استاندارد صورت نگرفته است. لذا در این مطالعه، PPV و NPV روش PCR و روش رنگ آمیزی ذیل نلسون اصلاح شده (MZN) در تشخیص کریپتوسپوریدیوم در کودکان مبتلا به اسهال مراجعه کننده به بیمارستان تعیین گردید.روش بررسی: این مطالعه به روش تشخیصی انجام گرفت. تعداد 2500 نمونه مدفوع از کودکان مبتلا به اسهال گرفته و از آنها گسترش تهیه شد و بعد از رنگ آمیزی ذیل نلسون اصلاح شده (فوشین قلیایی به همراه حرارت، رنگ بر و متیلن بلو) با میکروسکوپ بررسی شدند. بر روی نمونه های مثبت و تعدادی از نمونه های منفی، عمل استخراج DNA انجام شد و توسط روش PCR، آلودگی به کریپتوسپوریدیوم تشخیص داده شد و ارزش اخباری مثبت (PPV) و منفی (NPV) هر دو روش مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: روش ذیل نلسون اصلاح شده توانست از 2500 نمونه، 30 مورد مثبت تشخیص دهد که همگی آنها توسط روش PCR نیز مثبت اعلام شدند و هیچ مورد مثبت کاذب توسط روش رنگ آمیزی مشاهده نشد. از موارد منفی نیز، 2 مورد مثبت توسط PCR تشخیص داده شد که نشان دهنده منفی کاذب توسط روش رنگ آمیزی بود، PPV و NPV روش رنگ آمیزی به ترتیب 94.1% و 100% و PPV و NPV روش PCRنیز 100% اعلام شد.نتیجه گیری: روش PCR قدرت لازم را در تشخیص کریپتوسپوریدیوم دارد و به عنوان روش تشخیصی دقیق، به ویژه در افراد دارای نقص در سیستم ایمنی، معرفی می شود، اما با توجه به قدت تقریبا بالای روش MZN و در دسترس بودن آن در اکثر آزمایشگاه ها، استفاده از این روش جهت تشخیص در کودکان دارای ایمنی سالم، کافی و مفید به نظر می رسد.

سابقه و هدف: هایپوکسی شبانه یکی از عوامل قوی در بالا بردن احتمال مرگ و میر در بیماران دچار نارسایی مزمن قلبی (CHF) و با افزایش بروز آریتمی های بطنی و دهلیزی همراه است(QTD) QT dispersion معیاری برای بررسی عملکرد قلب است و افزایش آن نشان دهنده احتمال بروز آریتمی بطنی و مرگ ناگهانی است. با توجه به تناقضات درمورد تاثیر اکسیژن درمانی شبانه (NOT) و کاستی های تحقیقات قبلی در این مطالعه تاثیر اکسیژن درمانی شبانه (NOT) بر عملکرد الکتروفیزیولوژیک قلب و QTd در بیماران دچار CHF بررسی شد.روش بررسی: در تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی روی 54 بیمار دچار CHF (EF<40%) تحت NOT قرار گرفتند. قبل و پس از درمان، توسط الکتروکاردیوگرافی میزان QTd محاسبه شد. در نهایت مقدار QTd قبل و پس از درمان با استفاده از آزمون t زوجی مقایسه گردید.یافته ها: مقدار QTd قبل از اکسیژن درمانی، 56.3±18.2 msec و پس از اکسیژن درمانی، 46.3±17 msecبه دست آمد و مشاهده گردید که اختلاف در مقدار QTd در دو حالت اندازه گیری، از نظر آماری معنی دار است(p=0.001). نتیجه گیری: به نظر می رسد NOT در بیماران دچار CHF می تواند باعث کاهش مقدار QTd شود و در نتیجه می تواند احتمال بروز آریتمی های بطنی و مرگ ناگهانی را کمتر کند. البته مکانیسم های اثر این روش درمانی بدرستی مشخص نیست و برای شناخت آنها نیاز به انجام یک کارآزمایی بالینی کامل می باشد.

سابقه و هدف: دو نوع آنزیم سیکلواکسیژناژ 1 و 2 در انسان وجود دارد که فعالیت آنها باعث تولید پروستاگلندین ها می گردد. پروستاگلندین ها در فعالیت های متعدد از جمله سیستم ایمنی، تنظیم قطر رگ ها، تقسیم سلولی و رگ زایی ایفای نقش می کنند. گزارشاتی مبنی بر افزایش بیان آنزیم در مراحل شروع، گسترش و فعالیت متاستازی سرطان هایی همچون حنجره، معده و روده بزرگ ارائه شده است. هدف از مطالعه حاضر نقش پلی مورفیسم -765G/C در پروموتر ژن سیکلواکسیناژ 2 با سرطان ریه و گروه شاهد آن ها در جمعیت اصفهان بود.روش بررسی: تحقیق با روش مورد- شاهدی انجام گرفت. تعیین ژنوتیپ سیکلواکسیژناژ 2 در 120 بیمار سرطان ریه و 110 کنترل با استفاده از تکنیک چند شکلی طولی قطعات DNA با استفاده از آنزیم های محدودالاثر- واکنش زنجیره ای پلی مراز (RFLP-PCR) بر روی DNA ژنومیک استخراج شده از نمونه تام خون انجام شد. شمار ژنوتیپ های مشاهده شده با شمار مورد انتظار برای جمعیت در تعادل هاردی واینبرگ با استفاده از آزمون کای دو مقایسه شد. اختلافات ژنوتیپ ها و آلل ها بین گروه ها با استفاده از آنالیز نسبت شانس (OR) آزموده شد.یافته ها: ژنوتیپ GG پلی مورفیسم -765G/C در بیماران (62.5%) نسبت به گروه کنترل (55.45%) افزایش معنی دار آماری از خود نشان نداد (p<0.6) اما وقتی که بیماران به دو گروه متاستازی و غیر متاستازی تقسیم شدند، ارتباط ضعیفی بین ژنوتیپ GG پلی مورفیسمG/C با متاستاز مشاهده شد (p<0.04).نتیجه گیری: به نظر می رسد که پلی مورفیسم -765G/C ژن سیکلو اکسیژناژ 2 با شروع سرطان ریه ارتباطی ندارد، ولی ارتباط آماری ضعیفی بین پلی مورفیسم با فعالیت متاستازی مشاهده می گردد.