پژوهش در پزشکی
سال:1394 | دوره:39 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: سلول های T تنظیمی در سیستم ایمنی به عنوان تنظیم کننده منفی عمل کرده و در تعدیل ومهار پاسخ های ایمنی نقش دارند، در نتیجه از پیدایش بیماری های خود ایمن جلوگیری می کنند و این در حالی است که مطالعات مختلف در انواعی از تومور ها نشان داده است که این سلول ها در سرکوب پاسخ های موثر ایمنی بر ضد سرطان نقش داشته و باعث پیشرفت تومور می شوند. در این راستا در مطالعه حاضر میزان ارتشاح جمعیت سلول های T تنظیمی در بافت تومور بیماران مبتلا به سرطان پستان و گروه شاهد آن ها مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی نمونه بافت توموری 9 بیمار مبتلا به کارسینوم مجرایی مهاجم پستان و بافت خوش خیم یا سالم 8 فرد سالم برداشت و مورد هضم مکانیکی و آنزیمی قرار گرفت. سوسپانسیون سلولی به دست آمده تحت رنگ آمیزی مارکرهای سطح سلولی یعنی CD 4 و CD 25 و سپس رنگ آمیزی مارکر خارج سلولی FOXP 3 و در نهایت توسط دستگاه فلوسایتومتری آنالیز شد و با آزمون t مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: جمعیت سلول های T تنظیمی در بافت تومور پستان در مقایسه با بافت خوش خیم پستان افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.001). همچنین، یک همبستگی ضعیف مثبت بین اندازه تومور و جمعیت سلول های T تنظیمی در گروه بیمار و نیز یک همبستگی متوسط منفی بین سن افراد و جمعیت این سلول ها در هر دو گروه شاهد و بیمار مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که افزایش سلول های T تنظیمی در محیط تومور افراد مبتلا به کارسینوم مجرایی مهاجم پستان عامل اصلی سرکوب پاسخ های ایمنی ضد تومور و پیشرفت تومور باشد. با این حال، به دلیل کوچک بودن حجم نمونه در مطالعه حاضر به انجام بررسی های تاییدی بیش تر در پژوهش هایی با حجم نمونه بزرگتر نیاز است.

سابقه و هدف: این مطالعه برای ارزیابی اثر حالت های مختلف فشارخون بالا روی مرگ و بیماری های قلبی و عروقی در دو گروه میانسال و سالمند انجام شده است.روش بررسی: 6974 نفر افراد میانسال و 882 نفر سالمند وارد مطالعه شدند و بر اساس وضعیت فشارخون شان دسته بندی شدند. (فشارخون بالای سیستول یا دیاستول به تنهایی (ISH و IDH)، یا هردو (SDH)، فشارخون کنترل شده (CBP) یا نشده (UBP) در درمان و بدون فشارخون بالا). نسبت خطر زیرگروه ها برای CVD و میرایی با استفاده از تحلیل رگرسیونی کاکس برآورد شد.یافته ها: در حدود 10 سال پیگیری، 490 CVD و 150 مرگ در گروه میانسال و 194 CVD و 176 مرگ در افراد مسن اتفاق افتاد. در افراد میانسال ISH، SDH و UBP موجب افزایش ریسک CVD شدند در حالی که در این گروه UBP ریسک مرگ و میر ناشی از CVD (HR: 5. 66) و مرگ و میر به هر دلیل (HR: 2. 95) را افزایش می داد. در این گروه IDH تنها مرگ ومیر کلی (HR: 2. 01) را افزایش می داد. در گروه مسن، همانند گروه میانسال ISH، SDH و UBP موجب افزایش ریسک CVD شدند در حالی که در این گروه IDH، و CBP باعث افزایش ریسک به ترتیب مرگ ناشی از CVD و مرگ و میر کلی شدند.نتیجه گیری: زیرگروه های ISH، SDH و UBP در هر دو گروه سنی باعث افزایش خطر CVD می شوند. کنترل فشار خون بالای 80.140 میلی متر جیوه باعث کاهش خطر مرگ CVD و تمامی مرگ ها در گروه میانسال می شود در حالی که این کنترل در افراد مسن باعث افزایش مرگ و میر می شود.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت توالی ژن و کدونهای مربوط به هر اسید آمینه در میزبان بیان کننده پروتئین، همچنین به منظور تولید احتمالی واکسن بر علیه انفلوانزا A، یکی از عوامل اصلی مرگ ومیر سالیانه در جهان، این تحقیق انجام گرفته است. پروتئین M 2 حفاظت شده است و بعد از تغییر در توالی آن به نظر میرسد هدف مناسبی برای تولید واکسن انفلوانزا در نظر گرفته شود. روش بررسی: تحقیق به روش تجربی انجام شد. توالی ژن M 2 از ویروس سویه H1 N1 ایران انتخاب و بعد از اعمال تغییرات جهت بیان بهتر در باکتری Ecoli سنتز شد.سپس در وکتور pET22b ساب کلون گردید. پروتئین نوترکیب در باکتری E.coli سویه BL21DE3 بیان و از آنتی بادی اختصاصی در روش وسترن بلات برای تایید آن استفاده شد. یافته ها: Ecoli با تغییر اعمال شده قادر به بیان پروتئین M 2 باغلظت 300 میکروگرم در هر میلی لیتر بود و با آنتی بادی اختصاصی نیز ماهیت آن تایید گردید. نتیجه گیری: پروتئین M2 ویروس آنفلوانزا با تغییراتی در توالی آن در باکتری Ecoli سویه BL21 قابل بیان است.

پیش زمینه: میدان های الکترو مغناطیسی اطراف امواج الکترومغناطیسی تلفن همراه (رادیوفرکانس 900 مگاهرتز) به وجود می آید. مطالعه های مختلف نشان داده است که روابطی بین امواچ الکترومغناطیس و آسیب های عصبی و سرطانی وجود دارد. هدف ما در این مطالعه بررسی آثار رادیوفرکانس 900 مگاهرتز مذکور بر یادگیری و فعالیت آنزیم های گلوتاتیون ردکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در بافت مغز بود.روش ها: توله موش های صحرایی نژاد ویستار یک روزه (P1) تحت شرایط استاندارد نگهداری می شدند. در گروه آزمایشی توله موش های صحرایی از روز دوم (P2) تا روز چهاردهم (P14) هر روز به مدت سه ساعت تحت رادیوفرکانس 900 مگاهرتز قرار گرفتند و موش های صحرایی شاهد نیز تحت همین شرایط بدون منبع مولد امواج قرار داشتند. در P22 موش های صحرایی نر از ماده جدا شدند و تحت شرایط استاندارد نگهداری شدند تا به P58 برسند. از P59 تا P61 موش ها هر روز سه بار تحت آموزش قرار گرفتند تا در روز P62 آزمون ماز آبی انجام شود. بعد از آزمون در P62 موش های صحرایی قربانی شدند و سرهای شان جدا شد. از طریق جدا سازی مغز بافت آن ها فعالیت آنزیم گلوتاتیون ردکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز مطالعه شد.نتایج: رادیوفرکانس 900 مگاهرتز کار آیی حافظه فضایی را در موش های صحرایی کاهش (35.0±3.8 ثانیه برای گروه شاهد در مقایسه با 47.1±3.0 ثانیه برای گروه درمعرض امواج) و زمان فریز حرکتی را در مقایسه با گروه شاهد افزایش دادند (2.5±0.84 ثانیه برای گروه شاهد در مقایسه با 9.1±1.85 ثانیه برای گروه درمعرض امواج). رادیوفرکانس 900 مگاهرتز به طور معناداری میزان فعالیت گلوتاتیون ردکتاز (54.6 درصد) و گلوتاتیون پراکسیداز (51.5 درصد) را کاهش دادند.نتیجه گیری: عدم تعادل بین فعالیت آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردکتاز در اثر قرار گرفتن در معرض میدان تشعشع های تلفن همراه به احتمال با یادگیری ارتباط داشته است و در پاتوژنز این بیماری دخالت دارد.

زمینه و هدف: عمل جراحی کاهنده پستان یکی از شایع ترین اعمال جراحی زیبایی است. تا کنون روش های بسیاری برای کاهش پستان توضیح داده شده اند از جمله روش های پدیکول میانی و پدیکول تحتانی. هدف از انجام این مطالعه مقایسه نتایج ماموپلاستی به روش پدیکول میانی و مقایسه آن با ماموپلاستی به روش پدیکول تحتانی است.روش کار: 33 بیمار متوالی که در بیمارستان 15 خرداد تحت عمل جراحی ماموپلاستی به روش پدیکول میانی قرار گرفته بودند، با 33 بیمار که به روش پدیکول تحتانی ماموپلاستی شده بودند، مقایسه شدند. سن بیماران، مقدار نسج برداشته شده از پستان ها، طول مدت عمل جراحی، میانگین فاصله استرنال ناچ تا نیپل ها، عوارض شامل Bottoming out، نیاز به انجام عمل جراحی دوباره، درخواست برداشتن اسکار محل عمل، کنتور پستان، تقارن بین دو پستان، حس گیری نیپل و آرئول، میزان وقوع عوارض، فراوانی از دست رفتن نیپل-آرئول و میزان رضایت بیماران از طول اسکار و رضایتمندی کلی بیماران بررسی شد.یافته ها: میانگین سن در دو گروه مشابه بود. در روش پدیکول میانی طول مدت عمل جراحی (20. 16±177. 73 دقیقه در برابر 26. 77±221. 06 دقیقه، P= 0. 01) و مقدار نسج برداشته شده از پستان ها (به ترتیب طرف چپ 91. 57±454. 24 گرم در برابر 401. 28±900. 91 گرم و در طرف راست 82. 87±446. 67 گرم در برابر 407. 88±904. 24 گرم، P=0.01) و میانگین فاصله استرنال ناچ تا نیپل ها (3. 37±29. 09 در برابر 3. 36±35. 33 سانتیمتر، P= 0. 01) که به طور معناداری از روش پدیکول تحتانی کمتر بودند. این در حالی است که فراوانی Bottoming out در این گروه پدیکول تحتانی (3.30 درصد در برابر 0 درصد، P=0.01) و رضایت بیماران از طول اسکار کمتر بود (5.54 درصد در برابر 9.87 درصد، P=0.003). تفاوت معناداری بین نیاز به انجام عمل جراحی دوباره، درخواست برداشتن اسکار محل عمل، کنتور پستان، تقارن بین دو پستان، حس گیری نیپل و آرئول، میزان وقوع عوارض، فراوانی از دست رفتن نیپل-آرئول و میزان رضایتمندی بیماران وجود نداشت.نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در ماموپلاستی به روش پدیکول میانی اگرچه مقدار نسج برداشته شده از پستان ها کمتر است، ولی طول مدت عمل جراحی کوتاه تر است و با نتایج زیبایی بهتر و رضایت بیشتری همراه است.

سابقه و هدف: مصرف فنی توئین می تواند همراه با واکنش های دارویی مختلفی از جمله ازدیاد حساسیت دارویی باشد.تست تحریک لنفوسیتی ممکن است روشی مفید جهت تشخیص داروی ایجاد کننده واکنش افزایش حساسیت باشد. لذا به منظور بررسی نتایج تست تحریک لنفوسیتی در مبتلایان به واکنش های ازدیاد حساسیت به دنبال مصرف فنی توئین و گروه شاهد این مطالعه انجام گردید.مواد و روشها: این مطالعه به روش مورد- شاهدی انجام گرفت. گروه مورد شامل 4 بیمار مبتلا به واکنش های ازدیاد حساسیت به دنبال مصرف فنی توئین و گروه شاهد، شامل 10 نفر (افرادی که فنی توئین مصرف کرده ولی عوارض حساسیت دارویی نداشتند) بودند. سلولهای تک هسته ای خون محیطی بیماران به وسیله گرادیان غلظتی توسط ماده فایکول جدا شد و با فنی توئین، Phytohaemagglutinin به عنوان میتوژن و کاندیدا به عنوان آنتی ژن تحریک شدند. میزان تکثیر سلولی با کیت 5-bromo-2'- deoxyuridine ارزیابی شد و نتایج به صورت اندکس تحریک پذیری بیان گردید. اندکس تحریک پذیری بیشتر از 2 مثبت در نظر گرفته شد و دو گروه با آزمون دقیق فیشر مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج:از 4 نفر بیمار مصرف کننده فنی توئین در گروه آزمون 3 نفر نتیجه تست مثبت و 1 نفر نتیجه منفی داشت و در گروه کنترل نتایج همه بیماران منفی بود (P<0.01) میانگین فاصله بین زمان واکنش دارویی و انجام تست تحریک لنفوسیتی در گروه آزمون در کسانی که نتیجه تست LTT مثبت داشتند 16±6.9 ماه و درکسانی که نتیجه تست منفی داشتند 38 ماه بود که این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار نبود (p=0.174). نتیجه گیری:به نظر می رسد نتایج تست تحریک لنفوسیتی می تواند در تشخیص عامل ایجاد کننده واکنشهای افزایش حساسیت دارویی کمک کننده باشد.

سابقه و هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی همراه با زوال در سیستم اعصاب مرکزی و مغز است که اتیولوژی آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه سطح بیان ژن (Trx 1) به عنوان یکی از اجزای سیستم ردوکس (در لوکوسیت های خون محیطی بیماران مبتال به مالتیپل اسکلروزیس و افراد سالم است.مواد و روشها: در مطالعه حاضر، 6 فرد سالم به عنوان گروه کنترل و 12 بیمار مبتال به مالتیپل اسکلروزیس در دو گروه بدون مصرف دارو) 6 نفر (و مصرف کننده داروی اینترفرون بتا) 6 نفر (وارد مطالعه شدند. ابتدای محتوای ANR تام لوکوسیتهای خون محیطی استخراج و ساخت cDNA انجام گرفت. سپس، با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و تکنیک Real-time PCR SYBR Green، تعداد نسخههای mRNA ژن Trx 1 در گروههای بیماران اندزهگیری و نسبت به گروه کنترل سالم مقایسه شد. یافته ها: میزان بیان ژن Trx 1 در گروه بیماران بدون مصرف دارو نسبت به گروه کنترل سالم حدود دو برابر افزایش داشته است. همچنین، بیان ژن Trx 1 در گروه بیماران مصرف کننده اینترفرون بتا نسبت به گروه بیماران بدون مصرف دارو حدود دو برابر و نسبت به گروه کنترل سالم حدود چهار برابر افزایش داشته است. هرچند این تغییرها از نظر آماری معنادار نیست (P>0.05). نتیجه گیری: یافته های مطالعه ما نشان میدهد که میزان بیان ژن Trx 1 در افراد مبتال به مالتیپل اسکلروزیس افزایش مییابد که به احتمال این تغییرها تحت تاثیر داروهای اینترفرون بتا مصرفی این بیماران نیز قرار میگیرد. با این حال، برای تایید این فرضیه به انجام مطالعههای بیشتری در آینده نیاز است.

سابقه و هدف: کلامیدیا تراکوماتیس یک باکتری داخل سلولی اجباری با اهمیت کلینیکی بالا میباشد که عفونتهای انسانی ناشی از این باکتری ترجیحا چشمها و دستگاه تناسلی را گرفتار میکنند. کلامیدیا تراکوماتیس، شایعترین عامل کونژنکتیویت فولیکولار مزمن و عامل 20 درصد موارد کونژنکتیویت حاد می باشد. از آنجاییکه تشخیص سریع می تواند در کاهش عوارض طولانی مدت بیماری موثر باشد در این تحقیق ما بر آن شدیم که روشهای مختلف تشخیص کلامیدیا شامل رنگ آمیزی گیمسا، DIF (ایمونوفلورسانس مستقیم) و PCR ژن Omp 1 را در مورد نمونه های ملتحمه بیماران مبتلا به کونژنکتیویت فولیکولار مراجعه کننده به بیمارستان فارابی در سال 1392 را مورد بررسی قرار دهیم.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تشخیصی از نمونه 90 بیمار مبتلا به کونژنکتیویت فولیکولار که در سال 1392 به آزمایشگاه بیمارستان فارابی مراجعه کرده بودند، استفاده شد. نمونه گیری با توجه به معیارهای ارائه شده از طرف سازمان بهداشت جهانی، با استفاده از اسکراپ و از سطح ملتحمه فوقانی بیمار انجام شد. در رنگ آمیزی گیمسا انکلوزیون ها به رنگ ارغوانی دیده شدند. در DIF اجسام اولیه و انکلوزیون بادی پس از رنگ آمیزی با آنتی بادی کونژوگه با فلورسئین به صورت فلورسانس سبز رنگ با میکروسکوپ ایمونوفلورسنس دیده شدند. PCR با پرایمرهای CT1، CT5 جهت شناسایی ژن Omp 1 بر روی DNA استخراج شده از نمونه ها انجام شد. نتایج با الکتروفورز بر روی ژل آگارز 1.5% مشخص شد.یافته ها: از 90 بیمار با علائم کونژنکتیویت فولیکولار در 28 نفر (31.1 درصد) با روشهای ایمونوفلورسانس مستقیم و در 13 نفر (14.4 درصد) با استفاده از رنگ آمیزی گیمسا و در 35 نفر (83.8 درصد) با روش PCR ژن Omp 1، عفونت کلامیدیایی مورد شناسایی قرار گرفت. حساسیت و اختصاصیت و ارزش اخباری مثبت و منفی روش ایمونوفلورسانس مستقیم در مقایسه با PCR به ترتیب معادل 88.33، 100، 100، 88.07 درصد و حساسیت و اختصاصیت و ارزش اخباری مثبت و منفی روش رنگ آمیزی گیمسا در مقایسه با PCR به ترتیب معادل 61.40، 100، 100، 71.22 درصد محاسبه شد. بنابراین حساسیت و ارزش اخباری منفی روش ایمونوفلورسانس بصورت معنی داری بالاتر از روش گیمسا بود.نتیجه گیری: با توجه به مطالعه انجام شده ایمونوفلورسانس مستقیم در مقایسه با رنگ آمیزی گیمسا جهت تشخیص کونژنکتیویت فولیکولار کلامیدیایی روشی حساس تر و قابل اعتماد تر می باشد.

سابقه و هدف: آمیب های آزادزی که به نام آمیب های آمفی زوئیک یا دوگانه زی معروف می باشند، توانایی زیست در منابع محیطی مختلف از جمله آب، خاک، گرد و غبار و همچنین بافت های بدن انسان و حیوانات را دارند. نگلریا فاولری نیز یکی از آمیب های آزادزی است که بر خلاف سایر آمیب های آزادزی که افراد با نقص سیستم ایمنی را درگیر می کنند انسانها و حیوانات با سیستم ایمنی سالم را مورد تهاجم قرار داده و موجب بروز بیماری کشنده مننگوانسفالیت آمیبی اولیه در آنها می شود. در این بیماری پرده مننژ مغز درگیر و در مدت بسیار کوتاهی افراد مبتلا جان خود را از دست می دهند. مواد و روش ها: این مقاله به صورت مروری و با استفاده از کلمات کلیدی آمیب های آزادزی پاتوژن، نگلریا فاولری، آمیب مغز خوار، مننگوانسفالیت اولیه، بیماری، درمان، روش های کنترل و پیشگیری نگلریا فاولری در موتور جستجوگر Google scholar و سایت PubMed و Medline و همچنین کتب مربوطه در خصوص این آمیب انجام شد و در نهایت 27 مقاله واجد شرایط به هردو زبان فارسی و انگلیسی انتخاب و به صورت کامل مورد مطالعه قرار گرفت. نتیجه گیری و توصیه ها: باتوجه به پیشرفت سریع بیماری ناشی از نگلریا فاولری و گزارشات فراوان از مرگ افراد توسط این آمیب مغزخوار از سرتاسر جهان و همچنین گزارش یک مورد ابتلا به این آمیب مغز خوار در ایران و شناسایی گونه های مختلف این آمیب از جمله نگلریا استرالینسیس، نگلریا گروبری و غیره در منابع آبی تهران و گرد و غبارهای بیمارستانی و چشمه های آب گرم استان اردبیل، کسب آگاهی در خصوص مکان های زیست این آمیب، روش های شناسایی، روند بیماری زایی و شناختن علائم بیماری که توسط نگلریا فاولری ایجاد می شود امری ضروری و لازم می باشد. لازم به یادآوری است که این آمیب مغزخوار علاوه بر افراد دارای نقص سیستم ایمنی افراد با ایمنی سالم و کارآمد را نیز مورد تهاجم قرار میدهد. به همین منظور آگاه کردن افراد در معرض خطر از طریق نصب تابلوهای هشدار دهنده در کنار چشمه ها و منابع آبی که از محیط های زیست این آمیب به شمار میروند امری ضروری بوده و باید به آن توجه شود.