مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1399 | دوره:27 | شماره:1 (مسلسل 95) |تعداد مقالات:8

مقدمه و هدف: در درمان ناباروری، چگونگی اداره مرحله لوتئال مورد بحث بوده و توافق کلی در ارتباط با پروتکل ارجح وجود ندارد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میزان بارداری جنین های فریز شده در روش long با آگونیست GnRH وOCP با استرادیول تنها می باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 128 کاندیدای IVF به طور تصادفی در دو گروه 64 نفری آگونیست GnRH-OCP (گروه (Aو گروه دریافت کننده استرادیول به تنهایی (گروه (B تخصیص یافتند. در گروه A، بیماران روز 15سیکل قاعدگی بعد از دریافت OCP به مدت 12روز، آگونیست GnRH نیز برای14 روز دریافت کردند. در گروه B، قرص استرادیول والرات 6 میلی گرم روزانه 2عدد به مدت 5 روز، در صورت نرمال بودن ضخامت اندومتر، استرادیول حداقل 10روز مصرف شد. پیامد مداخله در دو گروه با هم مقایسه شدند. یافته ها: گروه های مورد مطالعه از نظر میانگین سن، نوع، مدت و علت نازایی مشابه بودند و تفاوت معنی داری نداشتند (P>0. 05). میانگین تخمک اخذ شده، جنین تشکیل شده و جنین منتقل شده از نظر تعداد، میزان حرکت و مورفولوژی اسپرماتوزوا مشابه بودند. حاملگی آزمایشگاهی و بالینی در گروه A به ترتیب 2/17 و 6/15 درصد و درگروه B 4/23 و 3/20 درصد بود و تفاوت معنی داری نداشت (P>0. 05). میزان سقط و چند قلویی به ترتیب در گروه A 6/1 درصد و در گروه B 1/3 درصد بود (P>0. 05. ). نتیجه گیری: میزان بارداری جنین های فریز شده در روش long با آگونیست GnRH وOCP با استرادیول تنها، بر روی پیامد حاملگی تفاوت معنی داری نداشت.

مقدمه و هدف: درماتیت سبورئیک یک بیماری مزمن التهابی پوست است. التهاب یکی از اجزای سندرم متابولیک است و بسیاری از سایتوکین های التهابی نقش مهمی را در این بیماری ایفا می کنند. هدف از این مطالعه بررسی همراهی درماتیت سبورئیک و سندرم متابولیک می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی 39 بیمار مبتلا به درماتیت سبورئیک مراجعه کننده به بیمارستان سینا همدان به عنوان گروه مورد و 39 فرد سالم (گروه کنترل) که از نظر سن و جنس همسان سازی شده بودند از نظر پارامترهای سندرم متابولیک مقایسه شدند. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16و آزمو ن های آماری مورد نیاز آنالیز شدند. یافته ها: سطح لیپوپروتئین با چگالی بالا(HDL) در گروه مورد بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (در زنان P=0. 046 و در مردانP=0. 044 ). میانگین تری گلیسرید، کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL) قندخون ناشتا، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و اندازه دورکمر در گروه مورد بالاتر از گروه کنترل بود که در این میان تنها تفاوت دوگروه از نظر فشارخون سیستولیک (P=0. 001) و دورکمر (در زنان P=0. 035 و در مردانP =0. 044 ) معنی دار بود. در گروه مورد 5/20% و درگروه کنترل 7/7% به سندرم متابولیک مبتلا بودند که ازنظرآماری معنی دار نبود (P=0. 104). نتیجه گیری: معنی دارشدن تعدادی از پارامترهای سندرم متابولیک در مبتلایان به درماتیت سبورئیک می تواند پیشنهاد دهنده غربالگری بیماران درماتیت سبورئیک ازنظر سندرم متابولیک باشد.

سابقه و هدف: به دلیل افزایش شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به ترکیبات بتالاکتام و کارباپنم ها شناسائی ایزوله های مولد آنزیم های بتالاکتاماز برای درمان به موقع چنین ایزوله هایی ضروری می باشد. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین شیوع ژن های متالوبتالاکتاماز و کارباپنماز( mbl و kpc) در میان ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی تعداد 97 ایزوله ی بالینی از بیماران بستری در بیمارستان های شهر همدان از آبان 1396تا اردیبهشت 1397 جمع آوری گردید. پس از تایید سویه های جدا شده به روش فنوتیپی و ژنوتیپی، بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به روش دیسک دیفیوژن آگار، MIC ایمی پنم با روش Etest، انجام تست Combination Disk Diffusion Test (CDDT)، Modified Hodge Test (MHT) و شناسایی ژن های کارباپنماز به روش PCR انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک سفوکسیتین 92 ایزوله (8/94%) و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک پیپراسیلین-تازوباکتام 38 ایزوله (2/39%) بود. از میان آنتی بیوتیک های کارباپنم، بیشترین میزان مقاومت نسبت به ایمی پنم 48 ایزوله (4/49%) بود. از بین 49 (51/50%) ایزوله ای که به آنتی بیوتیک های کارباپنم مقاوم بودند، 42 ایزوله (71/85%) MIC مقاوم (< 8 میلی متر( نسبت به ایمی پنم داشتند، 26 ایزوله (06/53%) تست دیسک ترکیبی IMP/EDTA (CDDT) و 25 ایزوله (02/51%) تستMHT مثبت داشتند. هم چنین نتایج PCR نشان داد که بیشترین و کمترین حضور ژن در بین ایزوله ها مربوط به ژن IMP، 20 (8/40%) و ژن GIM، 6 ایزوله (24/12%) بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درصد بالایی از ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا 49 (51/50%) بررسی شده نسبت به آنتی بیوتیک های کارباپنم مقاوم بودند و درصد بالائی از ایزوله های مقاوم به کارباپنم ها مولد ژن های بتالاکتامازی بودند.

سابقه و هدف: در بعضی از مطالعات نشان داده شده است سطح غیرطبیعی بیومارکرها ممکن است با پیامد نامطلوب حاملگی همراه باشد. در این راستا مطالعه حاضر به منظور تعیین ارتباط بین سطح سرمی اینهیبین A و پیامد های بارداری انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کوهورت گذشته نگر در سال 1397 در بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. داده های مربوط به اینهیبین A 560 زن باردار در هفته 15 تا 20 بارداری جمع آوری شد. سطح اینهیبین A کمتر از 5/0 میلی مول (MOM) پایین و بیشتر از 2 میلی مول بالا در نظر گرفته شد. وزن هنگام تولد، سن حاملگی، اسکور آپگار، بروز پره اکلامپسی، مرگ داخل رحمی جنین (IUFD) و انجام سزارین در بیماران بررسی شد. برای تشخیص عوارض نامطلوب حاملگی، سطح منحنی ROC محاسبه شد. داده ها با نرم افزار stata نسخه 14 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: از بین زنان بارداری که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، 33 نفر (9/5 درصد) به دلیل نقص داده ها و دردسترس نبودن از مطالعه خارج شدند. از 527 بیمار باقی مانده، 378 نفر (7/71 درصد) سطح اینهیبین A نرمال، 26 نفر (9/4 درصد) سطح سرمی پایین و 123 نفر (3/23 درصد) سطح سرمی بالا داشتند. بیمارانی که سطح سرمی اینهیبین A بالاتری داشتند در مقایسه با افرادی که سطح نرمال یا پایین داشتند، با اختلاف معنی داری خطر پره اکلامپسی، کم وزنی هنگام تولد و نارس بودن در آن ها بیشتر بود (05/0 P<). نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه سطح بالای اینهیبین A در هفته 15 تا 20 بارداری می تواند با خطر بروز پره اکلامپسی، کم وزنی هنگام تولد و نارس بودن همراه باشد.

سابقه و هدف: به دنبال افزایش شیوع مقاومت میکروبی در برابر عوامل ضدمیکربی شیمیایی، اخیراً اثرات بیولوژیک نانوذرات فلزی مورد توجه ویژه محققان قرار گرفته است. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثرات ضدمیکروبی نانوذرات اکسید آهن ساخته شده به روش شیمیایی در غلظت های مختلف بر باکتری های جدا شده از عفونت های ادراری انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی– مقطعی، با استفاده از واکنش گرهای شیمیایی قابل دسترس و فقط با کنترل شرایط و اعمال شرایط بهینه، نانوذرات اکسید آهن به روش رسوب گیری شیمیایی سنتز شدند و اثرات باکتریسیدال آن ها بر6 باکتری شایع مسبب عفونت های ادراری به روش ایجاد چاهک مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت مهار رشد و حداقل غلظت کشندگی نانوذرات نیز تعیین گردید. همچنین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، آمیکاسین، آمپی سیلین، نالیدیکسیک اسید، سیپروفلوکساسین، نوروفلوکساسین، سولفومتاکسازول به روش انتشار دیسک بررسی گردید. یافته ها: نانوذره اکسید آهن به شکل کروی با قطری حدود 60 نانومتر ساخته شد. باکتری ها دارای مقاومت آنتی بیوتیکی گسترده ای بودند ولیکن نانوذرات آهن بر هر 6 باکتری موثر واقع شدند و حداقل غلظت ممانعت از رشد نسبت به پروتئوس میرابیلیس، کلبسیلا پنومونیه، استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیا کلی، سودوموناس آئروژنوزا و سراشیا مارسسنس به ترتیب 32/0، 04/0، 02/0، 08/0، 04/0 و 02/0 و حداقل غلظت باکتریسایدی به ترتیب 25/1، 08/0، 16/0، 32/0، 16/0 و 16/0 میلی گرم بر میلی لیتر تعیین گردید. نتیجه گیری: نانوذرات اکسید آهن طیف اثر گسترده ای در غلظت های بسیار کم بر علیه باکتری ها نشان دادند و می توان این نانوذرات را انتخاب مناسبی جهت مقابله با عفونت های باکتریایی پس از انجام تحقیقات گسترده تر معرفی نمود.

سابقه و هدف: کودکان کم توان ذهنی دچار تأخیر کلی هستند که روی رشد حرکتی، شناختی، ارتباطی، گفتار و زبان آنها تأثیر می گذارد. کاهش در تعداد واژگان و سازمان دهی ضعیف واژگان ذهنی از جمله پیامد های بارز کم توان ذهنی است. هدف از این مطالعه بررسی توانایی درک و بیان اسامی و پایایی آزمون-بازآزمون دو آزمون تصویری درک و بیان اسامی، روی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر فارسی زبان شهر همدان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی، 40 کودک کم توان ذهنی آموزش پذیر با میانگین سنی 25/1± 9/7 سال (22 پسر و 18 دختر) به عنوان نمونه ها ی مورد بررسی از آموزشگاه استثنایی شهر همدان انتخاب شدند. جهت بررسی توانایی درک و بیان اسامی از دو آزمون تصویری درک و بیان اسامی استفاده گردید و به منظور بررسی پایایی آزمون-بازآزمون نیز، 10 کودک طی دو نوبت، با فاصله زمانی یک روز، مورد آزمون قرار گرفتند. یافته ها: بین امتیازات درک و بیان اسامی، رابطه مستقیم و مثبتی وجود داشت(662/0=r و 001/0>P). مقایسه میانگین امتیازات درک و بیان اسامی در دو جنس حاکی از آن بود که این تفاوت ها معنی دار نیستند. بررسی پایایی آزمون-بازآزمون هم حاکی از این بود که این دو آزمون پایایی مطلوبی دارند. نتیجه گیری: شاخص های آماری حاصل در کودکان کم توان ذهنی مورد مطالعه، همراه با شاخص های مشابه به دست آمده از شهرهای دیگر، بخشی از داده های هنجار برای این دو آزمون را فراهم ساخته است. یافته های به دست آمده و نیز تأیید پایایی آزمون ها، نشان دهنده کارایی این دو آزمون در موقعیت های پژوهشی و بالینی است.

سابقه و هدف: بهبود کنترل پاسچر به عنوان یک توانایی اساسی عملکردی برای انجام فعالیت های روزمره زندگی ضروری است. نقش اساسی هرگونه مداخله خارجی موثر بر تعادل پا بعنوان نقطه اصلی برخورد میان زمین و بدن، در تحقیقات نشان داده شده است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر کفی با ویج های مختلف بر کنترل تعادل پا با و بدون ورودی بینایی قبل و بعد از خستگی می باشد. مواد و روش ها: بیست نفر از دانشجویان زن با میانگین سنی 47/2± 31/24 و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه به عنوان نمونه انتخاب شدند و از سه مدل توکفشی نیمه سخت (بدون ویج، 10 درجه ویج لترال و مدیال) استفاده گردید. تعادل آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس هنگام پوشیدن کفی ها قبل و بعد از اعمال پروتکل خستگی و در شرایط وجود و حذف اطلاعات بینایی به ثبت رسید. از تست آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده استفاده شد. یافته ها: با توجه به نتایج بدست آمده تجزیه وتحلیل آماری تفاوت معنا داری را در تعادل ایستا هنگام استفاده از کفی لترال ویج (001/0=P) و مدیال ویج (03/0=P) در وضعیت انجام تست با چشمان بسته قبل و بعداز خستگی نشان داد. لیکن تجزیه و تحلیل آماری تفاوت معنی داری را درخصوص بهبود تعادل پویا نشان نداد. نتیجه گیری: استفاده از کف های ویج دار می تواند عوارض ناشی از خستگی را که موجب افت در تعادل ایستای افراد می شود، کاهش دهد. اما در ارتباط با تعادل پویا بهبودی مشاهده نشد.

سابقه و هدف: تحصیل در حوزه ی پزشکی موقعیت پراسترسی است و هدف ما ارزیابی این موضوع است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی 93 نفر از کارورزان پزشکی (اینترن) به صورت سرشماری بررسی شدند. نمرات کسب شده از پرسش نامه ی استاندارد استرس شغلی بیمارستانی به صورت 35 تا 69 استرس کم، 70 تا 104 استرس متوسط و 105 تا 175 استرس شدید دسته بندی شد. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و با نرم افزار SPSS نسخه ی 16 تحلیل شدند. یافته ها: از 93 کارورز، 36 نفر (7/38 درصد) مرد و 57 نفر (3/61 درصد) زن بودند. میانگین نمره ی استرس شغلی برابر با 10 ± 9/109 با دامنه ی 86 تا 129 بود. 30 نفر (3/32 درصد) استرس متوسط و 63 نفر (7/67 درصد) استرس شدید داشتند. نمره ی استرس شدید زنان بیشتر از مردان بود (7/66 در برابر 69/64 درصد) (78/0P=). بین ساعت کاری در هفته، نوبت کاری، عوامل شیمیایی، عوامل بیولوژی و نمره ی استرس گرانباری رابطه ی مثبت و معنادار و بین ساعت کاری در هفته و روابط با مافوق و همکار و احساس بی کفایتی ارتباط منفی و معنادار وجود داشت. نتیجه گیری: کارورزان پزشکی استرس شغلی زیادی دارند و دانشجویان زن و افرادی که ساعت کاری بیشتری دارند، استرس شغلی بیشتری را تجربه می کنند.