علوم پیراپزشکی و توانبخشی مشهد
سال:1399 | دوره:9 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

هدف: مطالعه دوزبانگی اغلب از مطالعه توانایی های زبان در تک زبانه ها جدا شده است. با این حال مطالعه مقایسه ای، نتایج بهتر و جامعی می تواند در اختیار ما قرار دهد. هدف از مطالعه حاضر، یافتن پایه ها و مقایسه توانایی عملکرد روانی معنایی در افراد سالم دوزبانه عرب-فارس و تک زبانه فارس ساکن اهواز می باشد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مقایسه ای-مقطعی روی 58 بزرگسال دوزبانه عرب-فارس و 60 تک زبانه فارس با محدوده سنی 20 تا 40 ساله به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. جهت مقایسه مهارت نامیدن در هر دو گروه دوزبانه و تک زبانه از تکلیف روانی معنایی استفاده گردید. در این تکلیف از فرد خواسته می شد اسامی مربوط به مقوله میوه ها و حیوانات را در مدت یک دقیقه نام ببرد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: همه متغیرها به جز متغیر تعداد میوه ها بین هر دو زبان عربی و فارسیِ افراد دوزبانه به لحاظ آماری تفاوت معناداری داشتند (05/0>p). تفاوت در زبان مادری نیز بین دو گروه مورد مطالعه در تمامی متغیرها از لحاظ آماری معنادار بود (05/0>p). تفاوت میانگین روانی معنایی به زبان فارسی بین افراد دوزبانه و تک زبانه نیز به جز در دو متغیرِ تعداد میوه و اندازه خوشه در مابقی متغیرها معنادار بود. نتیجه گیری: افراد دوزبانه در زبان دومشان (فارسی) عملکرد بهتری داشتند. بین زبان مادری افراد دوزبانه و تک زبانه در روانی معنایی تفاوت قابل توجه بود، اما در زبان فارسی بین دو گروه در دو متغیر تعداد میوه و اندازه خوشه تفاوت مشاهده نشد.

هدف: اختلال نقص توجه و بیش فعالی شایع ترین اختلال عصبی-رفتاری دوران کودکی به شمار می رود و کودکان مبتلا به آن در فاکتورهایی همچون هماهنگی حرکتی و چابکی ضعف دارند، لذا هدف این تحقیق مقایسه تأثیر برنامه تمرینی ایروبیک و بازی درمانی گروهی بر مهارت های هماهنگی و چابکی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بود. روش بررسی: در این پژوهش 26 کودک ) 4 دختر و 22 پسر( مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی به صورت تصادفی در گروه های تجربی )گروه ایروبیک و گروه بازی درمانی گروهی( و گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه ایروبیک ) 9کودک، 126 و گروه بازی درمانی گروهی ) 9کودک، ± 7 و قد )سانتی متر( 3 /9 ± 2/ 24، سن )سال( 1 /2 ± 12/ وزن)کیلوگرم( 3 121 بودند. گروه های تجربی هر یک 8 هفته، هر ± 7 و قد)سانتی متر( 2 /3 ± 1/ 23، سن )سال( 9 /8 ± 9/ وزن)کیلوگرم( 2 45 دقیقه، تحت مداخله ی برنامه ی تمرینی ایروبیک و بازی درمانی گروهی قرار گرفتند. گروه – هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 127 در این مدت هیچ فعالیت خاصی ± 8 و قد )سانتی متر( 3 ± 25، سن )سال( 2 /4 ± 6/ کنترل ) 8کودک، وزن )کیلوگرم( 4 انجام ندادند. هماهنگی اندام فوقانی، هماهنگی دوطرفه اندام ها و چابکی هر سه گروه به ترتیب با خرده آزمون شماره 5 مقیاس مهارت های حرکتی برونینگز ازرتسکی، خرده آزمون شماره 3 مقیاس مهارت های حرکتی برونینگز ازرتسکی و آزمون زیگزاگ در ابتدا و انتهای پژوهش مورد ارزیابی واقع شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری در. )p>0/ سطح خطای پنج درصد استفاده شد ) 05 و هماهنگی )p> 0/ یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بازی درمانی باعث ایجاد افزایش معنادار در هماهنگی اندام فوقانی ) 001 و )p> 0/ کودکان بوده است. تمرینات ایروبیک هماهنگی اندام فوقانی ) 001 )p> 0/ و چابکی ) 001 )p> 0/ دوطرفه ) 001 به علاوه در، )p> 0/ را به طور معناداری افزایش و چابکی را به طور معناداری کاهش داد ) 001 )p> 0/ هماهنگی دوطرفه ) 001 کودکان گروه بازی درمانی نسبت به گروه ایروبیک هماهنگی اندام فوقانی و هماهنگی دوطرفه و چابکی به طور معناداری بیشتر مشاهده نشد و )p=0/ و چابکی ) 590 )p=0/ در گروه کنترل نیز تغییراتی در هماهنگی اندام فوقانی) 621. )p> 0/ بود ) 001. )p= / هماهنگی دوطرفه به طور معناداری کاهش یافت ) 002 نتیجه گیری: در تحقیق حاضر بازی درمانی گروهی نسبت به ورزش ایروبیک تاثیر بیشتری بر بهبود مهارت های هماهنگی اندام فوقانی و هماهنگی دوطرفه اندام ها و چابکی داشت. بنابراین استفاده از تمرینات بازی درمانی گروهی به درمانگران و متخصصان روانشناسی پیشنهاد می شود.

هدف: خواندن از مهم ترین مهارت های پایه برای دانش دانشآموزان به شمار می رود که در مقطع ابتدایی به آن نایل می شوند. همواره درصد قابل ملاحظه ای از دانشآموزان، مبتلا به ناتوانی یادگیری خواندن هستند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر برنامه تربیت شنوایی بر ارتقاء مهارت های تحلیل واجی، تمیز شنیداری و تولید کلمه دانشآموزان نارساخوان است. روش بررسی: برای انجام این پژوهش تعداد بیست و چهار دانشآموز نارساخوان شاغل به تحصیل در پایه های چهارم و پنجم ابتدایی که شامل 6 دختر و 18 پسر، که در دو گروه دوازده نفری کنترل و آزمایش در این پژوهش شرکت داده شدند. در این برای ) Test of language Development – Intermediate; TOLD: P پژوهش از نسخه فارسی آزمون رشد زبان ) 3 سنجش تحلیل واجی، تمیز شنیداری و تولید کلمه در پیشآزمون و پسآزمون استفاده شد. برنامه مداخله شامل تکالیف برنامه تربیت شنوایی بود که در تابستان سال 1397 در مراکز ذکر شده در قالب هشت جلسه یک ساعته برای دانشآموزان گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل در طول این مدت برنامه ای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح خطای پنج درصد بر روی متغیرهای تحلیل واجی، تمیز شنیداری و تولید کلمه انجام شد. یافته ها: بررسی و تحلیل داده ها نشان داد که برای سه شاخص تحلیل واجی، تمیز شنیداری و تولید کلمه، در گروه آزمایش، ولی امتیازات دانشآموزان گروه کنترل بین )p>0/ پس از اجرای مداخله میانگین امتیازات بطور معناداری افزایش داشت ) 001 همچنین پس از اجرای مداخله میانگین شاخص های تحلیل. )p<0/ پیشآزمون و پسآزمون اختلاف معناداری نداشت ) 05 )p>0/ واجی، تمیز شنیداری و تولید کلمه دانشآموزان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود ) 001. )p<0/ در حالی که قبل مداخله بین این دو گروه تفاوت معنادار وجود نداشت ) 05 نتیجه گیری: می توان این گونه نتیجه گرفت که برنامه تربیت شنوایی می تواند مهارت های خواندن و درک متون نوشتاری را از طریق خواندن افزایش دهد. از این برنامه می توان در حوزهی مداخلات خواندن استفاده کرد.

هدف: با توجه به تأثیر چشمگیر مهارت های حرکتی بر حیطه های رشدی در کودکان با آسیب بینایی، ضروت سنجش مهارت های حرکتی درشت در آن ها و کمبود ابزارهای روا و پایا در این زمینه؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی های روانسنجی نسخه دوم در کودکان )Test of Gross Motor Development-Second Edition; TGMD-آزمون مهارت های حرکتی درشت ) 2 7-10 ساله با آسیب بینایی شهر تهران انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی و روش شناسی که از نوع روانسنجی می باشد؛ برای بررسی روایی، از روایی وابسته به استفاده شد. روایی همزمان با استفاده از نسخه دوم آزمون عملکرد حرکتی کودکان )Spearman( ملاک و همبستگی اسپیرمن انجام شد. در مطالعات قبلی، روایی )Movement Assessment Battery for Children-Second Edition; MABC-2( محتوا و صوری انجام شده بود و انجام روایی سازه با توجه به محدود بودن تعداد جمعیت پژوهشی امکان پذیر نشد. به منظور بررسی 7 ساله با آسیب بینایی شهر تهران را به-پایایی، به صورت یک سو کور آزمونگر، مهارت های حرکتی درشت 50 دختر و پسر 10 برای پایایی درونی و از روش آزمون باز )Alpha Cronbach( ارزیابی کرد. از آلفای کرونباخ TGMD-فاصله یک ماه با آزمون 2 برای بررسی پایایی خارجی استفاده )Intra Class Correlation Coefficient; ICC( آزمون از نوع همبستگی درون گروهی 0 تحلیل شدند. / نسخه 22 و با در نظر گرفتن فاصله اطمینان 95 % و سطح معنی داری 05 SPSS شد. داده ها با استفاده از و در سطح بالا حاصل شد. )p<0/ معنادار ) 05 MABC-و 2 TGMD-یافته ها: روایی همزمان خرده مقیاس های دو آزمون 2 ضریب همبستگی اسپیرمن برای خرده آزمون های جابهجایی و تعادل، همچنین خرده آزمون های کنترل شی و گرفتن و هدف با استفاده TGMD-0 را نشان داد. پایایی آزمون 2 / 0 و 75 / به ترتیب اعداد 80 MABC-و 2 TGMD-گیری در آزمون های 2 از آزمون ثبات داخلی و خارجی به تأیید رسید. هم خوانی درونی برای خرده آزمون های جابهجایی و کنترل شی در سطح عالی و به ICC =0/ 0 حاصل شد. ضریب همبستگی درون گروهی )پایایی خارجی( در سطح عالی و 97 / 0 و 96 / ترتیب با آلفای کرونباخ 97 به TGMD-برای آزمون 2 )Intra Rater( و یک مشاهدهگر )Inter Rater( حاصل شد. همچنین پایایی مجدد، بین ارزیاب ها 0 بود. / 0 و 97 / ترتیب 95 7 ساله با آسیب بینایی-میتواند ابزار مناسبی برای سنجش عملکرد حرکتی درشت کودکان 10 TGMD-نتیجه گیری: آزمون 2 شهر تهران باشد. این ابزار قابل استفاده در کلینیک ها و مراکز درمانی است؛ همچنین می تواند جهت اهداف تحقیقی نیز به کار گرفته شود.

هدف: اختلالات طیف اتیسم معمولا با اختلالات مهارت های حرکتی درشت، هماهنگی حرکتی بخصوص هماهنگی بینایی-حرکتی و اختلالات رفتاری همراه است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات منتخب ویدئویی-تعاملی بر مهارت های حرکتی درشت، هماهنگی چشم و دست و شدت علایم اختلال در کودکان 6 تا 9 سال مبتلا به اختلالات طیف اتیسم بود. روش بررسی: 30 کودک 6 تا 9 سال مبتلا به اختلالات طیف اتیسم از دو مرکز آموزشی کودکان مبتلا به اتیسم در مشهد انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی علاوه بر برنامه آموزشی و توانبخشی روزانه مرکز اتیسم، به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه 40 دقیقهای در بازی های ویدئویی-تعاملی شرکت کردند و گروه کنترل ویرایش Ulrich تنها به فعالیت های آموزشی و توانبخشی روزانه مرکز پرداختند. آزمودنیها با آزمون های بهره حرکتی درشت دوم، آزمون جاگذاری پیشآزمون، پسآزمون و آزمون پیگیری، ارزیابی شدند. داده ها با تحلیل واریانس با اندازه های تکراری، تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بهبود معنیداری در مهارت های حرکتی درشت و هماهنگی چشم اما بین دو گروه در شدت علایم اختلال تفاوت، )p>0/ و دست داشتند و این اختلاف در آزمون پیگیری نیز پایدار بود ) 001. )p=0/ معناداری وجود نداشت ) 424 نتیجهگیری: استفاده از بازیهای ویدئویی-تعاملی استراتژی جدیدی برای بازی با کودکان اختلالات طیف اتیسم است که میتواند بر بسیاری از جنبههای این اختلال مانند مهارت های حرکتی درشت و هماهنگی چشم و دست تأثیر مثبتی داشته باشد، اما بررسی تأثیر این بازیها بر شدت علایم اختلال نیازمند پژوهشهای بیشتری است.

هدف: اسپرین مچ پا یکی از شایع ترین آسیب های اندام تحتانی است. بیشتر از 70 درصد افراد که دچار اسپرین مچ پا شده اند، به بی ثباتی مزمن مچ پا مبتلا می شوند. با این وجود بعضی از افراد با این آسیب به خوبی سازگار می شوند )کوپر( و دچار بی ثباتی مزمن مچ پا نمی شوند از جمله تفاوت های اصلی بین گروه کوپر و بی ثباتی مزمن مچ پا در استراتژی های حفظ تعادل حین ایستادن تک پا می باشد لذا هدف از اجرای پژوهش حاضر مقایسه تعادل تک پا بین ورزشکاران سالم با ورزشکاران دارای بی ثباتی مزمن مچ پا و کوپر بود. 59 کیلوگرم /07 ± 7/ 22 سال، وزن 48 /3 ± 4/ روش بررسی: 13 ورزشکار مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا با میانگین سنی 21 4/ 56 کیلوگرم و قد 7 /2 ± 5/ 21 سال، وزن 78 /9 ± 1/ 166 سانتی متر، 10 ورزشکار کوپر با میانگین سنی 37 /76 ± 5/ و قد 8 ± 5/ 57 کیلوگرم و قد 27 ± 6/ 24 سال، وزن 97 /54 ± 4/ 165/9 سانتی متر و 11 ورزشکار سالم با میانگین سنی 08 ± 165/72 سانتی متر در این تحقیق به صورت هدفمند و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. هر شرکت کننده به مدت 20 ثانیه تعادل تک پای خود را روی سطوح 3 و 12 دستگاه تعادلی بایودکس حفظ می کرد. یافته های تحقیق با استفاده 0 مورد / از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری ) مانوا( در سطح معنی داری 95 % و میزان آلفای کوچکتر و یا مساوی 05 تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص های تعادلی بین دو گروه سالم و کوپر هنگام ایستادن تک پا روی سطوح دوازده ) 318 دستگاه تعادلی بایودکس تفاوت معنی داری نداشتند ولی در گروه بی ثباتی مزمن مچ پا شاخص های )p=0/ و سه ) 358. )p≤ 0/ تعادلی در جهت داخلی-خارجی و شاخص کلی به طور معنی داری از گروه سالم بالاتر بود ) 05 نتیجه گیری: افراد گروه کوپر با وجود داشتن سابقه آسیب، مشکل تعادل نداشتند، در حالی که گروه بی ثباتی مزمن مچ پا کمبودهای تعادلی بخصوص در جهت داخلی-خارجی دارند، که می تواند به علت آسیب دیدگی لیگامنت های خارجی مچ پا و برخی از گیرنده های عمقی که در لیگامنت های خارجی مچ پا قرار دارند، باشد.

هدف: فرود یکی از تکالیفی است که در بسیاری از مهارت های ورزشی اجرا می شود و بیشترین شیوع آسیب های اندام تحتانی در ورزش هایی است که در آن ها حرکت پرش-فرود به طور مکرر انجام می شود. در این شرایط خستگی یکی از مولفه هایی است که می تواند از دیدگاه بیومکانیکی و پاتومکانیکی بر پارامترهای مختلف حرکت فرود تاثیرگذار باشد. از این رو هدف از مطالعه نیمه تجربی حاضر تاثیر خستگی بر برخی شاخص های نیروی عکس العمل زمین در مردان جوان سالم فعال حین اجرای حرکت فرود از ارتفاع است. روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. در این تحقیق نیمه آزمایشگاهی، 20 آزمودنی مرد جوان سالم فعال به عنوان آزمودنی شرکت کردند. از آزمون دوچرخه ثابت برای پروتکل خستگی استفاده شد. اطلاعات نیروی عکس العمل زمین حین اجرای حرکت فرود از ارتفاع 40 سانتی متر قبل و بعد از خستگی جمع آوری شد. برای جمع آوری اطلاعات از دستگاه صفحه نیرو استفاده شد و پارامترهای نقطه اوج نیرو، زمان رسیدن تا نقطه اوج نیرو، نرخ بارگذاری و زمان رسیدن به پایداری 0 تحلیل شدند. / محاسبه شد. دادهها با استفاده از آزمون تی زوجی در سطح معنی داری 05 یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، اختلاف معنی داری بین حالت قبل و بعد از خستگی برای پارامترهای اوج نیرو، زمان رسیدن به اوج نیرو و نرخ بارگذاری در راستای عمودی مشاهده نشد. اما زمان رسیدن به پایداری در حالت بعد از خستگی. )p> 0/ به طور معنی داری بیشتر از حالت قبل از خستگی بود ) نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق چنین به نظر می رسد که مردان جوان سالم پس از بروز خستگی در مقایسه با حالت قبل از بروز خستگی دیرتر به پایداری می رسند.

هدف: والدین دارای کودک مبتلا به اتیسم نیازمند آموزش هایی به منظور مداخلات درمانی و توانبخشی به کودک خود هستند. استفاده از برنامه های کاربردی تلفن همراه به منظور آموزش یکی از راهکارهای نوین آموزش در زمینه اتیسم می باشد. مطالعه حاضر به تعیین الزامات داده ای و قابلیت های فنی یک نرم افزار آموزشی برای والدین دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم می سپردازد. روش بررسی: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی توسعه ای بود. در مرحله اول با جستجو در منابع اطلاعاتی و راهنماهای عناصر PubMed, Scopus, Web of Science, Google Scholar جهانی در زمینه اتیسم در پایگاه های اطلاعاتی دادهای و محورهای اصلی سامانه ای آموزشی مبتنی بر تلفن همراه هوشمند برای والدین دارای کودک مبتلا به اتیسم به دست آمد. در مرحله دوم، از متخصصین روانپزشکی و مغز و اعصاب اطفال در مورد الزامات و عناصر دادهای سامانه آموزشی مورد نظر در قالب پرسشنامه نظر خواهی شد. یافته ها: برای ایجاد یک نرم افزار آموزشی سه دسته از الزامات داده ای تعیین شد. عناصر دادهای تایید شده شامل اطلاعات دموگرافیکی کودک و والدین 7 مورد ) 78 درصد(، اطلاعات بالینی شامل آموزش اتیسم، خودمراقبتی و راهکارهای کاهش اضطراب و نگرانی و توانبخشی شامل ارائه تکنیک های مداخه ای 10 مورد ) 83 درصد(، همچنین قابلیت های فنی سیستم شامل ارائه یادآور جهت مراجعات حضوری، معرفی متخصصان و مراکز درمانی، دریافت مشکلات والدین و ارائه پیامهای انگیزشی 5 مورد ) 50 درصد( بود. نتیجه گیری: الزامات و عناصر داده ای مورد نیاز برای طراحی و ایجاد نرم افزار آموزشی مبتنی بر تلفن همراه هوشمند برای آموزش والدین دارای کودک مبتلا به اتیسم به صورت پایه ای بدست آمد. آموزش مهارت های توانبخشی و خودمراقبتی به والدین مهمترین عناصر دادهای یک نرم افزار آموزشی می باشند. با تعیین قابلیت های فنی و الزامان داده ای نرم افزار آموزشی می توان به آموزش و ارتقا مهارت های خودمراقبتی و توانبخشی والدین کودک اتیستیک کمک کرد و از مشکلات و نگرانی های این والدین کاست.

هدف: مولتیپل اسکلروزیس، شایع ترین بیماری ناتوان کننده سیستم عصبی مرکزی در افراد جوان است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین راه رفتن در دو محیط آب و آب – خشکی بر تعادل، سرعت راه رفتن و خستگی در بیماران مبتلا به این بیماری در شهر کرمان می باشد. روش بررسی: 40 نفر بیمار زن مبتلا به ام اس را به عنوان نمونه به صورت تصادفی در دو گروه تمرین در آب ) 20 نفر( و گروه تمرین در آب – خشکی ) 20 نفر( در نظر گرفته شد. تمرینات در 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 70 دقیقه انجام شد. در پیش Fatigue Severity ( خستگی از پرسشنامه، )Berg Balance Scale( آزمون و پس آزمون برای سنجش تعادل از آزمون برگ و سرعت از آزمون 25 فوت راه رفتن استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس با )Scale; FSS اندازه های تکراری و روش معادلات برآوردی تعمیم یافته در سطح خطای پنج درصد و با استفاده از نسخهی 22 نرمافزار انجام شد. یافته ها: تمرینات راه رفتن موجب تغییرات معنی داری در بهبود خستگی و تعادل بیماران در گروه های تمرین در آب و تمرین در همچنین تفاوت معنی داری. )p<0/ اما در سرعت راه رفتن تغییرات معنیداری مشاهده نشد ) 05 )p>0/ آب-خشکی شده است ) 05 در خستگی، تعادل و سرعت بیماران بین دو محیط آب و آب – خشکی دیده نشد. نتیجه گیری: 6 هفته تمرینات راه رفتن در محیط های آب و آب-خشکی بر بهبود تعادل و خستگی تاثیر دارد. ولی بر سرعت راه رفتن بیماران تاثیر ندارد. همچنین تفاوتی در میزان تاثیر گذاری این تمرینات در دو محیط وجود ندارد.

هدف: هایپرکایفوزیس یکی از شایع ترین ناهنجاری های قامتی است در این ناهنجاری تمایل عضلات قدامی ناحیه سینه ای همچون عضلات سینه ای بزرگ و کوچک به سفتی از یک طرف و تمایل عضلات خلفی این ناحیه مانند اکستنسورهای ستون فقرات به ضعف منجر به بروز ایمبالانس عضلانی در ناحیه فوقانی تنه می شود. یکی از روش های اصلاح این ناهنجاری استفاده از پروتکل های ورزشی می باشد که جایگاه ویژه ای در اصلاح این ناهنجاری دارد از این رو، هدف پژوهش حاضر مروری بر پروتکل های حرکات اصلاحی در افراد دارای ناهنجاری هایپرکایفوزیس می باشد. Scopus, Semantic Scholar, Google Scholar, روش بررسی: از موتورهای جستجو گر داخلی و خارجی Protocol, با محدودیت زمانی 2013 تا 2020 و کلید واژه های Pubmed, ISC, SID, Magiran, Irandoc, Doaj برای موتورهای جستجوگر خارجی و از کلید واژه های Hyperkyphosis, Round Back, Corrective Exercises گرد پشتی، هایپرکایفوزیس، حرکات اصلاحی، پروتکل برای موتورهای جستجو گر داخلی استفاده گردید و مطالعه حاضر به می باشد. PRISMA روش مروری سیستماتیک یافته ها: تعداد 10 مقاله براساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند این مطالعات به طور عمده به بررسی تاثیر پروتکل-زاویه شیب، ، )Sacral( های حرکات اصلاحی بر میزان زاویه کایفوز، زاویه سربه جلو، تعادل، عملکرد جسمانی، زاویه ساکرال میزان ناهنجاری، بهزیستی و انعطاف پذیری پرداخته بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد مطالعاتی که از الگوهای حرکتی و عملکردی که افراد در فعالیت های روزمره استفاده می کنند در برنامه تمرینات اصلاحی خود گنجانده اند برای اصلاح ناهنجاری های بدنی موثرتر باشند.

هدف: هدف از این مطالعه مروری، بررسی ارتباط وزوز و پردازش گفتار و همچنین بررسی مسیرهای درگیر احتمالی در این اختلال است. برای پردازش گفتار تمامی مسیر سیستم شنوایی از محیط تا مرکز و سیستم های شناختی و توجهی نقش دارند. آسیب این مسیر ممکن است باعث وزوز شود و با توجه به همپوشانی مسیر درگیر در تولید وزوز و مسیر درک و پردازش گفتار، به نظر می رسد وزوز گوش با تاثیر بر مسیرهای محیطی و مرکزی شنوایی موجب شود تا پردازش گفتار دچار اختلالات یا تغییراتی شود و یا وجود وزوز با اثر بر سیستم های توجهی و شناختی باعث اختلال در درک گفتار شود. این مقاله شواهد رفتاری و الکتروفیزیولوژی هر دو مسیر بالانورد و پایین نورد را مرور می کند. روش بررسی: در این مطالعه مروری با استفاده از کلیدواژه های وزوز و گسیل های صوتی گوش(Otoacoustic Emissions; OAE)، وزوز و پاسخ شنوایی ساقه مغز (Auditory Brainstem Response; ABR)، وزوز و پاسخ میان رس شنوایی (Middle Latency Response; MLR)، وزوز و امواج P300، وزوز و موج منفی ناهمخوان (Mismatch Negativity; MMN)، وزوز و حافظه شنوایی کلامی، وزوز و پردازش اطلاعات زمانی، وزوز و اختلال پردازش شنوایی مرکزی، وزوز و ارزیابی-های سایکوآکوستیک، وزوز و ارزیابی های رفتاری شنوایی در پایگاه های اطلاعاتی Google scholar و Science direct و Scopus جستجو صورت گرفت. مقالات مرتبط انتخاب، و پس از مطالعه دقیق 76 مقاله و6 کتاب و 1 پایان نامه، مقاله مروری استخراج گردید. یافته ها: در توضیح متاثر شدن درک گفتار در بیماران دچار وزوز، دو نظریه را می توان پیشنهاد کرد. یک نظریه از آسیب در سطوح پایین و ساقه مغز حمایت می کند (بالانورد) و نظریه دیگر کاهش درک گفتار را به درگیری سیستم های توجهی و شناختی نسبت می دهد (پایین نورد) که هر کدام شواهد حمایت کننده خود را دارا می باشند. نتیجه گیری: بر اساس شواهد آزمون های رفتاری و الکتروفیزیولوژی، درگیری هر دو مسیر پردازش گفتاری بالانورد و پایین نورد در افراد دچار وزوز تایید می شود.