علوم درمانگاهی دامپزشکی ایران
سال:1398 | دوره:13 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری ویروسی حاد واگیردار در نشخوارکنندگان اهلی و وحشی می باشد که سبب بروز خسارتهای اقتصادی می شود. در این بررسی از تعداد 56 رأس گوسفند و بز دارای نشانه های درمانگاهی بیماری از نواحی مختلف استان فارس، 16 رأس جهت شناسایی آنتی ژن ویروس به روش ایمونوکاپچرالایزا و شش رأس جهت بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک مورد نمونه برداری قرار گرفتند. نشانه های بالینی شامل تب بالا، بی اشتهایی، وجود ترشحات موکوسی چسبناک در پیرامون چشم، اکسودای موکوسی چرکی در بینی همراه با ضایعات اروزیو و زخمی در مخاط دهان و اسهال بود. در کالبدگشایی، ضایعات اروزیو تا السراتیو حفره دهانی همراه با غشای کاذب سفید مایل به خاکستری، پرخونی و ادم ریه ها بخصوص در لوب های قدامی-شکمی و قلبی، تورم و بزرگی عقده های لنفاوی مزانتریک و پرخونی روده ها مشاهده شد. در هیستوپاتولوژی، دژنرسانس آبکی سلولهای خاردار و نکروز همراه با تشکیل سلولهای سینسیشیا و گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی و داخل هسته ای در ضایعات حفره دهانی مشاهده گردید. در ریه ضایعات مختلفی شامل ماکروفاژهای آلوئولی بزرگ حاوی گنجیدگیهای داخل سلولی ائوزینوفیلیک، سلول های غول پیکر سینسیشیا در آلوئولها و پنومونی بینابینی تشخیص داده شد که بیانگر تشخیص قطعی بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک می باشد. از 16 نمونه مطالعه شده به روش ایمونوکاپچرالایزا نیز 15 نمونه (93%) مثبت و حاوی آنتی ژن ویروس بودند. لذا، جهت جلوگیری از خسارات اقتصادی به صنعت دامپروری تشخیص صحیح این بیماری و اجرای برنامه های کنترل و پیشگیری مانند واکسیناسیون بموقع مورد تأکید قرار می گیرد.

توانایی تکوین یک تخمک تا حد زیادی وابسته به فاز رشد فولیکول دربرگیرنده آن است. در این مطالعه تاثیر 2 برنامه تحریک هورمونی (2 دز FSH و 6 دز FSH) پیش از استحصال تخمک از طریق واژن، بر توان تکوین تخمک بررسی شد. در این مطالعه تعداد 120 راس تلیسه هلشتاین با میانگین سنی 11 ماه، در 2 گروه 60 تایی تحت 2 پروتکل تیمار هورمونی قرار گرفتند. تخمک های استحصال شده پس از ارزیابی مورفولوژی، تحت فرآیند بلوغ، لقاح و کشت در محیط آزمایشگاه قرار گرفتند و نرخ تسهیم و تولید بلاستوسیست ارزیابی شد. در این مطالعه تعداد تخمک استحصال شده به ازای هر راس دام در گروه 2 تزریق و 6 تزریق FSH به ترتیب 25/0± 93/3 و61/0± 27/7 بود که با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. درصد تخمک های درجه A در دوگروه 2 و 6 تزریق FSH بایکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. نرخ تسهیم پس از لقاح در گروه 2 دز و 6 دز FSH از لحاظ آماری با یکدیگر اختلاف معنی دار نداشتند. نرخ تولید بلاستوسیست در گروه 2 دز و 6 دز FSH به ترتیب18/3± 02/38 و 57/3± 32/50 بود که با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تزریق طولانی مدت هورمون FSH (به مدت سه روز) باعث رشد بیشتر فولیکول و در نتیجه کسب کفایت بیشتر تخمک و ظرفیت پذیر شدن آن جهت تکوین می گردد و همین امر باعث گردید که نرخ تولید بلاستوسیست در گروهی که با 6 دز هورمون FSH تیمار شده بود در مقایسه با گروه 2 تزریق افزایش معنی داری داشته باشد.

اسب دره شوری به عنوان یکی از بهترین نژادها به منظور سوارکاری آزاد و مسابقات استقامت شناخته می شود. اساس سم چینی حفاظت سم در مقابل انحراف از خطوط شاقولی آن و برداشت نسج شا خی اضا فی آن است. این مطالعه با هدف بررسی و اندازه گیری شاخص-های مربوط به توازن سم قبل و بعد از سم چینی در اندام های حرکتی خلفی اسب های سالم نژاد دره شوری با کمک رادیوگرافی انجام گرفته است. بدین منظور از 10 راس اسب به ظاهر سالم نژاد دره شوری با میانگین سن 6/3 ± 05/7 سال و ارتفاع 4/9 ± 5/146سانتی-متر استفاده شد. رادیوگرافی استاندارد از نمای جانبی داخلی سم های چپ و راست به منظور اندازه گیری شاخص های مورد نظر تهیه شد و نتایج زیر به ترتیب قبل و بعد از سم چینی به دست آمد: طول سطح پشتی دیواره سم 21/1± 68/8 و 15/1± 8 سانتی متر، طول کف سم 2/1± 18/13و 45/1± 96/12سانتی متر، اندازه فاصله بین بند سوم و پنجه سم 15/1± 71/1و 5/± 44/1 سانتی متر، اندازه ضخامت کف سم 99/0± 36/1و 53/± 1 سانتی متر، اندازه ارتفاع فضای مفصلی دیستال از کف سم 91/0± 07/4 و 5/0± 96/3سانتی متر، محور سم(زاویهS) 73/3± 65/52 و57/3± 05/54درجه، محور بند سوم(زاویه T) 3± 51 و96/2± 5/52، محور بند دوم(زاویه U) 09/4± 2/47 و 66/3± 45/48، زاویه H(T-S) 72/1± 6/1-و 01/2± 55/1-، زاویه R (T-U) 19/3± 7/3 و 37/2± 40/4درجه. اندازه گیری های به دست آمده از این مطالعه نشان داد بین مقادیر اندازه های برخی شاخص ها از جمله طول سطح پشتی دیواره سم قبل و بعد از سم چینی اختلاف معنی داری یافت شد. در مورد سایر شاخص ها اختلاف معنی داری قبل و بعد از سم چینی دیده نشد.

آسیب های وسیع استخوانی ناشی از تصادف، تومور، استئومیلیت، شل شدن ادوات تثبیتی، یا استئوتومی های اصلاحی نیازمند مداخلات جراحی میباشند، زیرا ترمیم خود به خودی فقط در آسیب های کوچک و محدود انجام می گیرد. پیوند استخوان خودی هنوز به عنوان یک استاندارد طلایی در پیوند به شمار می آید. امروزه استفاده از تکنیک هایی مثل پیوند خودی(آلوگرافت)، غیرخودی(زنوگرافت) و جایگزین های مواد معدنی استخوانی بسیار رایج شده است. از بین هزاران عامل رشد می توان به عوامل رشد مشتق از پلاکت، عامل رشد عروقی و عامل رشد و تمایز دهنده اشاره کرد که بعد از ترشح باعث رشد و تکثیر سلولهای پیش سازو هم چنین فیبروبلاستهای موضع می شود. اگر در موضعی به دلیل کاهش جریان خون تعداد این سلولها کم باشد می توان با تزریق پلاکت و یا محتوای آنها روند ترمیم را افزایش داد. این پژوهش بر روی 4گروه خرگوش انجام شد. گروه شاهد که دچار نقیصه ی استخوانی بود هیچ ماده ای پیوند زده نشد (5 خرگوش) ودر گروه اتولوگ (5 خرگوش) که در محل نقیصه از استخوان خودی استفاده شد. در گروه زنولوگ (5 خرگوش) که در آن از PRP گاوی و در گروه آلوژنیک (5 خرگوش) که PRP خرگوش در آن استفاده شد. تزریق به این 4 گروه در روزهای 3، 5 و7 صورت گرفت و ارزیابی رادیوگرافی هر دو هفته تا 8 هفته و هیستوپاتولوژی در هفته هشتم صورت گرفت. طی مشاهدات و ارزیابی که در این پژوهش صورت گرفت. نشان داد که استفاده ازPRP در نقیصه استخوانی خرگوش کارآمد بوده و این مسئله با استفاده از PRP گاوی (زنولوگ) بیشتر نمایانگر بوده است.

این مطالعه به منظور بررسی تأثیر دُزهای گوناگون eCG بر فعالیت های تولیدمثلی میش های لک و ترکی قشقایی در فصل بهار، انجام شد. در این پژوهش 75 رأس میش لک قشقایی و 75 رأس میش ترکی قشقایی (3 تا 4 سال) به ترتیب با میانگین وزنی 8/1 55 و 2/2 58 کیلوگرم انتخاب و به طور تصادفی هر کدام به 5 گروه تیماری تقسیم شدند. چرخه فحلی میش ها با استفاده از اسفنج های حاوی پروژسترون در یک دوره 14روزه همزمان سازی شد. در هر نژاد یک روز قبل از برداشت اسفنج، به گروه های دوم، سوم، چهارم و پنجم به ترتیب 300، 400، 500 و 600 واحد بین المللی eCG، تزریق و گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که حدود 48 ساعت بعد از برداشت اسفنج، همه میش ها در گروه سوم و چهارم نژاد لک قشقایی و گروه های سوم، چهارم و پنجم در نژاد ترکی قشقایی علائم فحلی را نشان دادند. اگر چه در هر دو نژاد درصد میش های آبستن در گروه های مختلف تیماری اختلاف معنی داری نداشت (05/0).

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید,

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، یک اختلال آندوکرینی و متابولیتی پیچیده است که با اختلال تخمک گذاری و هایپرآندروژنیسم شناسایی می شود. با توجه به خواص آنتی اکسیدانی ترکیبات آنغوزه، این مطالعه به منظور تعیین عصاره هیدروالکلی صمغ آنغوزه بر وضعیت هورمون های جنسی در رت مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد. در این مطالعه تجربی از 30 سر رت (ماده بالغ) استفاده گردید که به 5 گروه آزمایشی شامل کنترل منفی، کنترل مثبت (پلی کیستیک) و سه گروه تیماری رت پلی کیستیک شده که دوز های 25، 50 و 75 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن عصاره صمغ آنغوزه به صورت درون صفاقی دریافت کردند، تقسیم شد. القای PCOS با تزریق استرادیول والرات (EV) در زمان فحلی حیوانات صورت پذیرفت. داده ها نشان دادند که عصاره صمغ آنغوزه موجب افزایش غلظت سرمی هورمون محرک فولیکولی (FSH) و هورمون لوتئینه کننده (LH) و تستوسترون در گروه های درمانی می شود، FSH در دوز 75 میلی گرم بر کیلوگرم و LH در دوز 50 و 75 میلی گرم بر کیلوگرم و تستوسترون در دوز 25، 50 و 75 میلی گرم بر کیلوگرم اختلاف معنی دار با گروه های کنترل مثبت نشان دادند (05/0(P<. با توجه به اثر کاهشی عصاره صمغ آنغوزه بر غلظت سرمی LH و تستوسترون و افزایش در غلظت FSH در رت های PCOS، به نظر می رسد این گیاه اثرات درمانی بر مبتلایان به این بیماری دارد.

به منظور ارزیابی و مقایسه اثر آویشن، دارچین و مخلوط آویشن و دارچین بر شاخص های رشد، پرفایل لیپیدی سرم و میزان چربی لاشه طیور، 180 قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس به طور تصادفی در چهار گروه با سه تکرار مساوی تقسیم شدند و تحت شرایط یکسان مدیریتی و پرورشی نگه داری شدند. جوجه ها به ترتیب 5/0 درصد آویشن، دارچین و آویشن+دارچین را در جیره غذایی پایه دریافت کردند. گروه کنترل از هیچ افزودنی غذایی در جیره پایه استفاده نکرد. شاخص های رشد شامل اضافه وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در پایان هر هفته محاسبه و ثبت گردید. تمامی جوجه ها در سن 42 روزگی کشتار شدند و پس از تهیه نمونه های سرمی، میزان چربی شکمی در هر گروه وزن شد و درصد چربی شکم نسبت به وزن جوجه ها محاسبه شد. نمونه های سرمی به منظور سنجش پرفایل لیپیدی سرم شامل تری گلیسیرید، کلسترول تام، LDL، HDL و VLDL تهیه شد. نتایج نشان داد مصرف 5/0 درصد آویشن یا آویشن+دارچین می تواند موجب افزایش معنی دار اضافه وزن، و کاهش معنی دار مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی نسبت به گروه کنترل و دارچین شود. علاوه بر آن، استفاده از 5/0 درصد آویشن و مخلوط آویشن+دارچین موجب کاهش معنی دار تری گلیسیرید، کلسترول تام، LDL، VLDL و درصد چربی شکم و نیز افزایش معنی دار HDL سرم شده است. طبق یافته های این مطالعه استفاده پیوسته از 5/0 درصد آویشن یا آویشن+دارچین در جیره غذایی جوجه های گوشتی می تواند موجب بهبود شاخص های رشد و کاهش میزان چربی لاشه گردد.

آسیت نوعی اختلال متابولیکی است که می تواند به وسیله فاکتورهای ژنتیکی، محیطی و مدیریتی کنترل شود. دراین مطالعه، اثر پودر لیموترش ازطریق جیره برعوارض ناشی از مصرف زیاد نمک در جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 90 قطعه جوجه گوشتی یک روزه به مدت 6 روز درشرایط یکسان نگهداری شدند. در روز هفتم، 80 جوجه انتخاب و بطور تصادفی به 4 گروه با 2 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار تقسیم شدند. سپس، جهت ایجاد آسیت تجربی میزان 12/0 درصد سدیم حاصل از نمک خوراکی به آب آشامیدنی گروه های2، 3و4 اضافه گردید و گروه 1 به عنوان گروه کنترل منفی در نظر گرفته شد. از روز چهاردهم، پودر لیموترش به میزان 1و2 درصد به جیره ی گروه های 3و4 اضافه گردید. در روز 21، تعداد 2 جوجه از هر تکرار انتخاب و کالبدگشایی شدند و از نظر شاخص های آسیت مورد بررسی قرار گرفتند. سپس، میزان سدیم در آب آشامیدنی گروه های2، 3و4 به 18/0 درصد افزایش یافته و درمان با پودر لیموترش در گروه های 2و3 ادامه یافت. در30 روزگی از هر تکرار 4 جوجه برای تعیین وزن بطن ها، مقدار هماتوکریت و میزان ادم در بافت پوست مورد نمونه برداری قرار گرفت. نتایج نشان داد که در30 روزگی وزن بطن راست در گروه های 3و4 به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل مثبت (گروه2) بود (004/0P=). بررسی های آسیب شناسی نیز ضایعات کمتری را در بافت پوست در گروه های تحت درمان با لیموترش در مقایسه با گروه کنترل مثبت نشان داد. براساس یافته های این تحقیق استفاده از پودر لیموترش در جیره می تواند باعث بهبود وضعیت آسیت و کاهش ادم بافتی در جوجه های گوشتی شود.

این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره های گیاهی مریم گلی و مرزنجوش بر پروفایل لیپیدی جوجه های مبتلا به سندرم آسیت انجام گردید. به این منظور 216 قطعه جوجه یک روزه به صورت تصادفی در 6 گروه متشکل از 36 قطعه (هر گروه سه تکرار12 قطعه ای) قرار گرفتند. تیمارها شامل: گروه 1 دریافت کننده جیره پایه(کنترل)، گروه 2 دریافت کننده جیره پایه + 1/0 درصد عصاره مرزنجوش، گروه 3 دریافت کننده جیره پایه + 2/0 درصد عصاره مرزنجوش، گروه 4 دریافت کننده جیره پایه + 05/0 ویتامین C، گروه 5 دریافت کننده جیره پایه + 1/0 درصد عصاره مریم گلی و گروه 6 دریافت کننده جیره پایه + 2/0 درصد عصاره مریم گلی بود. در انتهای دوره پرورش، نمونه های خون از پرندگان جمع آوری و میزان تری گلیسیرید، کلسترول تام، LDL و HDL در گروه های مختلف سنجیده شد. نتایج این مطالعه نشان داد میزان کلسترول در گروه مرزنجوش 1/0 درصد کاهش معنی داری داشته است(05/0>p). میزان HDL در گروه مرزنجوش 1/0 درصد به طور معنی داری از سایر گروه های بررسی شده، بیشتر بوده است(05/0>p). اما بین سایر گروه های بررسی شده اختلاف معنی داری مشاهده نگردید(05/0p) اما تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف آزمایش شده مشاهده نشد (P>0. 05).

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتئین جیره ای بر عملکرد تولیدی و برخی فراسنجه های خونی در بلدرچین ژاپنی بود. برای این منظور، تعداد 320 قطعه بلدرچین ژاپنی بالغ در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 16 قطعه پرنده در هر تکرار به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل 5 سطح پروتئین جیره به میزان 16، 18، 20، 22 و 24 بودند که در جیره پایه ذرت و سویا تنظیم گردید. پس از دو هفته از تغذیه جیره های آزمایشی، تولید روزانه هر قفس، وزن تخم های تولید شده، مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی بصورت هفتگی برای مدت شش هفته ثبت گردید. در سه مرحله در پایان هر دو هفته، از هر تکرار 5 تخم بلدرچین به طور تصادفی انتخاب و صفات کیفی تخم ارزیابی شدند. در پایان دوره، از هر تکرار تعداد دو پرنده به صورت تصادفی انتخاب و خون گیری جهت ارزیابی فراسنجه های خونی به عمل آمد. درصد پروتئین جیره اثر معنی داری بر برخی شاخصه های تولیدی و خونی شامل مقاومت پوسته، وزن سفیده، قطر سفیده، وزن زرده، ارتفاع زرده و نیز میزان تری گلیسرید وLDL خون در بلدرچین ژاپنی داشت (05/0>P). بیشترین تأثیر مثبت پروتئین بر میزان مقاومت پوسته، وزن آلبومین، قطر آلبومین در سطح 22 درصد پروتئین جیره مشاهده شد (05/0>P). بیشترین وزن و ارتفاع زرده مربوط به سطح 24 درصد پروتئین جیره ای بود. به طور کلی، استفاده از سطوح 22 و 24 درصد پروتئین در جیره بلدرچین ژاپنی با توجه به داشتن بهترین عملکرد تولیدی، توصیه می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.