زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1400 | دوره:24 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

مقدمه: گزارش انسداد لوله ها در هیستروسالپنگوگرافی (HSG) در بیماران نابارور، باید توسط لاپاروسکوپی تأیید شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فایده انجام هیستروسکوپی در موارد مشاهده انسداد لوله های فالوپ حین لاپاراسکوپی انجام شد. روش کار: این مطالعه مداخله ای در سال های 95-1393 بر روی 54 نفر از زنان نابارور کاندید لاپاراسکوپی به دلیل انسداد لوله فالوپ در هیستروسالپن‍ گوگرافی (با وجود کاویته نرمال رحمی)، در بخش زنان بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شد. در صورت مشاهده انسداد لوله حین لاپاراسکوپی، بیماران وارد مطالعه شدند. در همان مرحله هیستروسکوپی انجام شد، سپس مجدداً وضعیت لوله ها با لاپاراسکوپی بررسی شد. فایده انجام هیستروسکوپی از جهت کشف پاتولوژی رحمی، باز شدن لوله یا هر دو ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تی دانشجویی، کی دو و مک نمار انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه54 بیمار با 74 لوله مسدود در لاپاروسکوپی وارد مطالعه شدند. هیستروسکوپی در 30 نفر (6/55%) از بیماران پاتولوژی داخل رحمی را مشخص کرد و در 25 نفر (3/46%) از بیماران پس از هیستروسکوپی حداقل یک لوله باز شد. 38 نفر (4/70%) از بیماران، از انجام هیستروسکوپی فایده بردند (باز شدن لوله یا تشخیص پاتولوژی رحمی). در بررسی ارتباط شواهد هیستروسکوپی (نرمال یا پاتولوژیک) با باز شدن لوله پس از آن، احتمال باز شدن لوله در موارد هیستروسکوپی پاتولوژیک به طور معنی دار بیشتر بود (001/0>p). نتیجه گیری: در موارد مشاهده انسداد لوله در لاپاراسکوپی تشخیصی در زنان نابارور (علی رغم کاویته نرمال اندومتر در HSG)، انجام هیستروسکوپی مفید بوده و در بسیاری از موارد می تواند منجر به کشف پاتولوژی رحمی ناشناخته و یا کمک به باز شدن لوله گردد.

مقدمه: تمرین­ های ورزشی می­ تواند از راه تنظیم و تعدیل سایتوکینی، نقش حمایتی در بهبود سرطان پستان ایفا کند. اینترلوکین-10، سایتوکینی ضدالتهابی و ضدتوموری است که نقش مهمی در روند بازداری رشد تومور دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی-پیلاتس) بر سطح سرمی اینترلوکین-10 و پلاکت­ خون زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: این مطالعه تجربی در سال 1398 بر روی 30 زن مبتلا به سرطان پستان که حداقل 6 ماه از عمل جراحی آنها گذشته بود، دوره شیمی درمانی را پشت سر گذارده و تحت درمان دارویی بودند، در دانشگاه شهید مدنی آذربایجان انجام شد. افراد به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه به فعالیت ورزشی (هوازی-پیلاتس) پرداختند. در این مدت، گروه کنترل در هیچ برنامه­ فعالیت ورزشی یا بدنی شرکت نکردند. نمونه های خونی آزمودنی ها در قبل و 48 ساعت بعد از اعمال مداخله تمرین جهت استخراج متغیر­ ها اخذ شد. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تی همبسته و مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: بر اساس نتایج آزمون تی همبسته، سطح سرمی اینترلوکین 10 (001/0=p) و تعداد پلاکت­ ها خونی (041/0=p) آزمودنی­ های گروه تجربی نسبت به پیش­ آزمون پس از 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی-پیلاتس) افزایش معنی­ داری داشت، در حالی که در گروه کنترل تغییر ات آنها معنی داری نبود (05/0p>). نتیجه­ گیری: اجرای تمرینات ترکیبی (هوازی و پیلاتس) با بهبود وضعیت اینترلوکین 10 به عنوان یک سایتوکین ضد التهابی و ضد توموری می­ تواند در بهبود وضعیت سلامتی زنان مبتلا به سرطان پستان مفید باشد. از این رو طراحی و اجرای چنین تمریناتی در این جمعیت، می­ تواند بسیاری از مشکلات این عزیزان را رفع نماید.

مقدمه: علی رغم شواهد مثبت مبنی بر تأثیر پروژسترون بر تداوم بارداری در موارد تهدید به سقط، نتایج مطالعات انجام شده در رابطه با فرم دارویی آن با اختلاف نظر همراه بوده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر دیدروژسترون و پروژسترون واژینال بر پیامد نهایی بارداری در موارد تهدید به سقط انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، 160 زن باردار دچار تهدید به سقط مراجعه کننده به بیمارستان کوثر قزوین در سال 1397 به صورت تصادفی ساده تحت درمان با دیدروژسترون (دوفاستون) 10 میلی گرم 2 بار در روز یا پروژسترون واژینال (سیکلوژست) روزانه 400 میلی گرم قرار گرفتند. در نهایت پیامدهای بارداری در میان دو گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: فراوانی زایمان سزارین در گروه دیدروژسترون، 27 نفر (7/33%) و در گروه پروژسترون واژینال، 25 نفر (2/31%) بود که تفاوت معنی داری میان دو گروه وجود نداشت (736/0=p). به طور کلی فراوانی وقوع زایمان زودرس 97 نفر (6/60%) بود و تفاوت معنی داری میان دو گروه مشاهده نشد (05/0

مقدمه: التهاب مزمن می تواند عامل اصلی بروز بسیاری از بیماری­ های شایع دوره سالمندی باشد. افزایش سطوح CRP و سیتوکین­ های پیش التهابی مانند TNF-α ارتباط مثبتی با فاکتور رشد فیبروبلاست 23 (FGF23) دارند. بنابراین با توجه تأثیر مفید احتمالی تمرینات مقاومتی با باندهای کشی بر این متغیرها، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر 12 هفته تمرینات مقاومتی منتخب با باند کشی (EBRT) بر سطوح سرمی FGF23، TNF-α و hsCRP در زنان سالمند دارای اضافه وزن انجام شد. روش کار­ : این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1396 بر روی 28 نفر از زنان سالمند در شهرکرد انجام شد. آزمودنی­ ها به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. EBRT به مدت 12 هفته اجرا شد. نمونه­ های ناشتای خون، 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و نیز 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینات جهت اندازه­ گیری سطوح سرمی FGF23، TNF-α و hsCRP گرفته شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون آنووا دوطرفه با اندازه­ گیری­ های مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: تمرینات مقاومتی با باندهای الاستیک تأثیر معناداری بر سطوح سرمی FGF23، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به دور باسن زنان سالمند نداشت (05/0p>)، اما سطوح سرمی TNF-α (046/0=p)، hsCRP (037/0=p) و نیز درصد چربی بدن شرکت کنندگان (023/0=p) به طور معناداری کاهش یافت. نتیجه­ گیری: صرف نظر از عدم تغییر معنادار سطوح FGF23، به نظر می رسد که 12 هفته EBRT ممکن است با کاهش سطوح سرمی hsCRP و سایتوکاین پیش التهابی TNF-α تأثیر مطلوبی بر کاهش التهاب مزمن در سالمندان داشته باشد.

مقدمه: یائسگی، یکی از عوامل خطر ابتلاء به استئوآرتریت زانو است که موجب متحمل شدن عوارضی همچون درد و محدودیت حرکتی می شود. مشارکت افراد در برنامه های درمانی همچون مداخلات خودمراقبتی با نتایج مفیدی همراه بوده است؛ مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تمرینات ورزشی در آب بر علائم حرکتی و دردهای فیزیکی زنان یائسه شده مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1398 با مشارکت 42 شرکت کننده در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. پس از تخصیص تصادفی افراد به گروه های مداخله و کنترل، گروه مداخله به میزان 12 جلسه (هر جلسه 50 دقیقه) ورزش های ساده را در آب انجام دادند. اطلاعات موجود بر اساس پرسشنامه شدت استئوآرتریت زانو جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، دقیق فیشر، کای دو و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین کل نمره استئوآرتریت شرکت کنندگان گروه مداخله قبل از دریافت مداخله 90/12± 15/121 و گروه کنترل 49/11± 19/129 بود که از نظر آماری اختلاف آماری معناداری نداشت (209/0=p)؛ اما پس از دریافت مداخله، اختلاف آماری معناداری بین گروه مداخله (55/5± 81/74) و کنترل (89/11± 12/127) مشاهده شد (001/0=p). نتیجه گیری: انجام ورزش های ساده در آب موجب بهبود دردهای فیزیکی و علائم استئوآرتریت در زنان یائسه می گردد.

مقدمه: با توجه به این که یکی از مؤلفه های تأثیرگذار بر انتخاب روش پیشگیری از بارداری، قومیت افراد می باشد و عوامل فرهنگی اجتماعی و مذهبی مؤثر بر این انتخاب در اقوام مختلف متفاوت باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف شناسایی تفاوت های روش های پیشگیری از بارداری در یک جامعه موزائیک چندقومیتی انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1396 بر روی 1000 زن متأهل واقع در سنین باروری (49-15 سال) از 5 گروه قومیتی فارس، ترک، کرد، ترکمن و تات خراسان شمالی انجام گرفت. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته رفتار باروری (با استفاده از روش قیاسی و بر اساس مرور متون و تلفیق سؤالات پرسش نامه های موجود) انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های تی و آنالیز واریانس دوطرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در تمام اقوام قرص ها الویت اول روش پیشگیری از بارداری معرفی شدند (با بیشترین فراوانی، در قوم کرد). در قوم فارس، کرد و ترک با اختلاف اندک کاندوم و IUD به عنوان الویت دوم استفاده از روش های پیشگیری از بارداری و در قوم تات و ترکمن با اختلاف واضح، کاندوم الویت دوم و IUD الویت سوم زنان در انتخاب روش پیشگیری از بارداری می باشد. نتیجه گیری: انتخاب روش های جلوگیری از بارداری متأثر از ویژگی های افراد است، لذا باید تمامی برنامه ریزی ها به ویژه برنامه های تنظیم خانواده که در ارتباط مستقیم با باروری قرار دارد، مبتنی بر شرایط خاص فرهنگی و اجتماعی و شناخت شرایط آن جامعه باشد.

مقدمه: با توجه به شیوع فزاینده سندرم تخمدان پلی کیستیک در زنان جوان و عوارض رژیم های دارویی موجود، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات آنتی اکسیدانی و بالینی کپسول خوراکی نانوکورکومین با رویکرد به بهبود کیفیت زندگی زنان انجام شد. روش کار: این مطالعه مداخله ای مقطعی برچسب باز از فرورردین ماه سال 1397 الی شهریور ماه سال 1398 بر روی 20 نفر از بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در تهران انجام شد. افراد 80 میلی گرم کپسول نانوکورکومین را به صورت یک روز در میان به مدت 90 روز دریافت کردند. شاخص های کمی استرس اکسیداتیو مشتمل بر سطح سرمی مالون دی آلدئید، کاتالاز و سوپر اکساید دسموتاز در شروع و پایان مطالعه و شاخص های کیفیت زندگی بیماران به صورت ماهیانه بررسی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 24)و آزمون های تی زوجی و یو من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: مصرف 3 ماهه نانوکورکومین باعث بهبود برخی از علائم بالینی از جمله شدت درد دوران قاعدگی (003/0=p)، اضطراب ­ و افسردگی (007/0=p) و هیرسوتیسم (0001/0>p) گردید، اما بین مصرف نانوکورکومین و کاهش سطح خونی شاخص های استرس اکسیداتیو و سایر شاخص های مرتبط با کیفیت زندگی بیماران با دوز 80 میلی گرم یک روز در میان و به مدت سه ماه ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0

مقدمه: در بسیاری از زنان باردار، آمادگی سرویکس و القاء زایمان قبل از شروع خودبه خودی زایمان لازم است. در طب سنتی، گلاب به عنوان یک عامل مؤثر در شروع دردهای زایمان مورد استفاده بوده است، اما مطالعات بالینی انجام شده در مورد تأثیر آن بسیار کم است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر گلاب خوراکی بر آمادگی سرویکس در زنان نخست زا انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1398 بر روی 60 زن باردار شکم اول با حاملگی 40 هفته در زایشگاه بیمارستان طبس انجام شد. افراد به دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل تخصیص داده­ شدند. گروه آزمون از هفته 40 بارداری به مدت یک هفته روزانه 5 میلی­ لیتر گلاب به صورت خوراکی مصرف کردند و در گروه کنترل، مراقبت معمول انجام گردید. در روز 1، 3، 7 و ورود به لیبر نمره بیشاپ اندازه گیری شد. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم های پرسشنامه، معاینه، مشاهده و شمارش حرکات جنین و چک لیست مصرف گلاب بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون­ های تی، کای دو و تحلیل واریانس با مقادیر تکراری انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سن مادران در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 16/5± 53/26 و 28/5± 53/26 سال بود. بین دو گروه از نظر شروع زایمان اختلاف معنی داری مشاهده نشد (303/0=p). تحلیل واریانس در اندازه های تکراری نشان داد میانگین نمره بیشاپ روز سوم و هفتم پس از شروع مداخله در دو گروه تفاوت آماری معناداری با یکدیگر نداشت (160/0=p). بر اساس نتایج این آزمون، روند تغییرات نمره بیشاپ در دو گروه افزایشی بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، مصرف 5 میلی­ لیتر گلاب خوراکی (با غلظت 24% اسانس گل محمدی)، بر آمادگی سرویکس زنان نخست زا تأثیر نداشت و عوارض جانبی نیز نداشت. مطالعات آتی با دوزهای بالاتر گلاب و البته در رنج دوز ایمن بر آمادگی سرویکس توصیه می گردد.

مقدمه: سزارین با دو روش ترمیم و عدم ترمیم پریتوئن انجام می­ شود، اما در مورد مزایا و معایب این دو روش اختلاف نظر وجود دارد. بر همین اساس مطالعه حاضر با­ هدف مقایسه عوارض زودرس مادری سزارین در دو روش بستن و بازگذاشتن پریتوئن جداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو­ سوکور در سال 1398 بر­ روی 120 بیمار کاندید سزارین در بیمارستان فاطمیه همدان انجام گرفت. نمونه­ ها به صورت تصادفی در دو گروه 60 نفری ترمیم (گروه شاهد) و عدم ترمیم پریتوئن (گروه مداخله) قرار گرفتند. حین و بعد از جراحی عوارض زودرس مادری ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون­ های کای اسکوئر، تی مستقل و اندازه گیری مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد مدت زمان جراحی و خونریزی حین جراحی در بیماران با روش عدم ترمیم به طور معنادار کمتر بود (05/0>p). همچنین مدت زمان ایلئوس، مقدار مسکن دریافتی و درد 12 و 24 ساعت بعد از جراحی در بیماران با روش عدم ترمیم به طور معنادار کمتر بود (05/0>p)، اما دو گروه از نظر بروز درد 6 ساعت بعد جراحی و علائم بروز عفونت زخم جراحی تفاوت معنا­ داری نداشتند (05/0

مقدمه: باروری یعنی توانایی برای داشتن فرزند، به عنوان یکی از علل تشکیل خانواده می باشد. عوامل متعددی می توانند بر روی توانایی باروری افراد مؤثر باشند. ریزمغذی ها برای فعالیت های آنابولیک و کاتابولیک بدن ضروری هستند، در نتیجه می توانند یک عامل مؤثر بر روی توانایی باروری افراد باشند. لذا مطالعه مروری حاضر با هدف تعیین نقش ریزمغذی ها در باروری مردان و زنان انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری جهت یافتن مقالات مرتبط پایگاه های فارسی Magiran، SID و پایگاه های انگلیسیPubmed، Scopus، SID Elsevier، Web Of Sciences و موتور جستجوی Google Scholar با استفاده از کلید واژه­ های انگلیسی شامل: Infertility، fertility Infertility، Fertility، Male Infertility، Semen، Semen Parameters، Systematic Review، Clinical Trial، Case-Control، Female Infertility، Micronutrients، Vitamin A، Vitamin B، Vitamin C، Ascorbic Acid، Vitamin D، Vitamin E، Antioxidants، Folic Acid، Zinc و معادل فارسی آنها در بازه زمانی 2020-1990 مورد جستجو قرار گرفتند. مطالعات متعدد به شیوه کمی و کیفی که از لحاظ محتوا با هدف مطالعه حاضر قرابت داشتند، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از بین 1052 مقاله، 22 مورد از مرتبط ­ ترین آنها با هدف مطالعه حاضر انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از مرور مطالعات نشان داد مصرف ریزمغذی ها شامل ویتامین D، E، C، A، روی، ید، سلنیوم، فولات و اسیدچرب امگا-3 می توانند در بهبود شاخص های باروری زنان و مردان نقش داشته باشند و کمبود هر کدام از این موارد در زنان و مردان نابارور مشاهده شده است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه تغذیه افراد به غذاهای آماده و سبک زندگی به زندگی بدون تحرک پیش رفته است و در نتیجه عدم تأمین نیازهای ضروری بدن برای فعالیت های اساسی رخ می دهد، به نظر می رسد توصیه به مصرف ریزمغذی ها در زنان و مردان می تواند از بسیاری از مشکلات باروری جلوگیری کند و سبب کاهش هزینه درمان موارد ناباروری شود.

مقدمه: عفونت کووید-19، بیماری در حال پیشرفت است که با افزایش سریع مرگ ومیر در جهان همراه است. با شیوع عفونت کووید-19، پیشگیری و کنترل آندر بین زنان باردار و خطر بالقوه انتقال به جنین، به یک نگرانی اساسی تبدیل شده است. مطالعه حاضر ضمن معرفی شواهد مربوط به بیماری های SARS و MERS در زنان باردار، برخی تغییرات فیزیولوژیک در این جمعیت و راهکارهای درمانی احتمالی را بررسی می کند. روش کار: در این مطالعه مروری، 147 مقاله مرتبط تا یک سپتامبر 2020 از پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی زبان Google، Google Scholar، Web of Science، PubmedوScopus؛ با استفاده از کلیدواژه هایعفونت، COVID-19، بارداری، جنین و فیزیولوژی استخراج شد. مقالاتی که هدف نگارش این مقاله را در برنداشتند، از روند مطالعه حذف شدند. در نهایت از اطلاعات 66 مقاله برای نگارش مقاله حاضر استفاده شد. یافته ها: با وجود عدم انتقال عمودی ویروس از مادر به جنین طی شیوع قبلی کرونا ویروس های SARS-CoV و MERS-CoV، یک مورد انتقال عمودیSARS-COV-2در اواخر بارداری، به جفت و جنین گزارش شده است. تغییر در بیان گیرنده ACE2، تغییرات تنفسی-عروقی و تغییر در سیستم ایمنی، برخی از دلایل حساسیت زنان باردار به SARS-COV-2 هستند. از اقدامات مدیریت و کنترل عفونت کووید-19 می توان به غربالگری و مراقبت های ویژه، دارودرمانی و درمان هدایت شده اشاره کرد. نتیجه گیری: با توجه به تغییرات ایمنی و فیزیولوژیکی در دوران بارداری و اطلاعات محدود درباره عفونت کووید-19، زنان باردار جمعیت در معرض خطر هستند و به عنوان گروه های پرخطر معرفی شده اند.

مقدمه: گرانولارسل تومور (GCT) که قبلاً با عنوان گرانولار سل میوبلاستوما شناخته می­ شد، نئوپلاسم ناشایع بافت نرم بوده که احتمالاً از منشأ نورال یا نورواکتودرمال می­ باشد. مدت های طولانی این ضایعه نئوپلازیک با منشأ عضله مخطط در نظر گرفته می­ شد. در واقع این نوع تومور در هر جایی از بدن یافت می­ شود، اما به ندرت در جدار شکم واقع می گردد. در این مطالعه یک مورد گرانولارسل تومور جداره شکم گزارش می شود. معرفی بیمار: در این مطالعه خانمی 54 ساله گزارش می­ شود که از 20 روز قبل از مراجعه متوجه وجود ضایعه­ ای نسبتاً دردناک و سفت در جدار شکم در ناحیه سوپراپوبیک شده بود. سونوگرافی و سی تی اسکن انجام شد و سپس بیمار تحت عمل جراحی اکسیزیون توده جدار شکم در ناحیه سوپراپوبیک قرار گرفت. رزکسیون جراحی به صورت وسیع همراه با عضلات و فاسیای مجاور صورت گرفت. تشخیص هیستوپاتولوژیک قبل از عمل حائز اهمیت است؛ چراکه یکی از اهداف درمانی GCT، اکسیزیون وسیع برای به دست آوردن مارژین­ های عاری از تومور می­ باشد. در صورت درگیری مارژین­ ها، شانس عود بسیار بالاست. سپس نمونه برای بررسی بیشتر به بخش پاتولوژی ارسال و جهت تشخیص نهایی ایمونوهیستوشیمی با مارکرهای CK، کروموگرانین، S100 و CD68 انجام شد. از آنجا که GCT جدار شکم یافته­ ای بسیار نادر از نظر بالینی و رادیولوژیک بوده و می­ تواند علائم بدخیمی را تقلید کند، بنابراین تشخیص صحیح آن از اهمیت بالایی برخوردار است. نتیجه گیری: با توجه به موارد متعدد گزارش شده از این ضایعه در زنان و امکان مواجه بیشتر متخصصین زنان با این مورد لزوم شناخت دقیق این ضایعه در گروه جراحی زنان از اهمیت بالاتری برخوردار است تا از عواقب درمان نادرست جلوگیری بعمل آید.