علوم دامی
سال:1397 | دوره:31 | شماره:121 |تعداد مقالات:23

ارائه مکمل های چربی می تواند به شکل های متفاوت در جیره دام ها صورت گیرد. آزمایش حاضر به منظور بررسی تأثیر نحوه ارائه روغن سویا در گوساله های پرواری بر روی 18 رأس گوساله نژاد هلشتاین با میانگین وزن 210 کیلوگرم ± 23 صورت گرفت. سه تیمار آزمایشی شامل 1) روغن سویا مخلوط شده با جیره (DMSO)، 2) در قالب دانه سویای برشته شده (روست شده؛ RSB) و 3) در قالب دانه سویای اکسترود شده (ESB) بود. جیره ها به صورت هم نیتروژن و هم انرژی بودند. طول دوره آزمایشی 10 هفته بود. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک گوساله های پرواری هلشتاین در این آزمایش تحت تأثیر شیوه ارائه چربی در جیره های مختلف قرار نگرفت. کمترین غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در آزمایش حاضر مربوط به دانه سویای اکسترود شده بود (04/0P=). غلظت تری گلیسرید در دام های مصرف کننده دانه سویای برشته شده بیشترین بود (01/0P=). فراسنجه های هضمی اندازه گیری شده در گوساله های پرواری نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). فعالیت نشخوار کردن در تیمارهای مختلف نیز معنی دار نبود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نحوه ارائه چربی در سطح استفاده شده (39 گرم در کیلوگرم ماده خشک مصرفی) تأثیر چندانی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی جیره در گوساله های پرواری ندارد. مطالعات حاضر نیازمند بررسی نحوه ارائه روغن به اشکال متفاوت در سطح بالاتری برای گوساله های نر هلشتاین در حال رشد می باشد.

این پژوهش به منظور بررسی ویژگی ها و ارزش غذایی سیلاژ بقایای کمپوست قارچ خوراکی دکمه ای (SBMC) پس از خاکزدایی و افزودن سطوح مختلف ملاس در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. ابتدا خاک موجود در بخشی از SBMC با استفاده از روش شستشو جدا شد. تیمارهای آزمایشی (1+5 تیمار) شامل 1) SBMC بدون افزودن ملاس (شاهد)، 2) SBMC به همراه 5/7 درصد ملاس، 3) SBMC به همراه 15 درصد ملاس، 4) SBMC شسته شده به همراه 5/7 درصد ملاس و 5) SBMC شسته شده به همراه 15 درصد ملاس بودند که به مدت 60 روز سیلو شدند. از سیلاژ ذرت (به عنوان سیلاژ معمولی) جهت مقایسه استفاده شد. درصد ماده خشک، ترکیب شیمیایی، غلظت اسید لاکتیک، کل اسیدهای چرب فرار، کربوهیدرات های محلول در آب و آمونیاک، pH، ظرفیت بافری و شاخص کیفی سیلاژها اندازه گیری شد. درصد ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، NDF و ADF در SBMC، قبل از سیلو کردن به ترتیب 04/28، 59/55، 46/6، 69/29، 01/27 درصد بود. درصد ماده خشک، پروتئین خام و ADF در بین تیمارها بعد از 60 روز سیلو کردن، تفاوت معنی داری نداشتند(05/0p>). اما درصد ماده آلی در تیمارهای 4 و 5 (به ترتیب 51/65 و 85/61 درصد) در مقایسه با تیمار شاهد افزایش نشان داد (05/0p<). تیمار 5 دارای کمترین مقدار pH (16/5) و بیشترین مقدار اسید لاکتیک (80/15 گرم بر کیلوگرم ماده خشک) بود. شاخص کیفی نیز در تیمار 5 بیشترین مقدار (56/66) بود. به طور کلی، جداسازی خاک و اضافه کردن 15 درصد ملاس به SBMC سبب بهبود ارزش غذایی سیلاژآن شد.

هدف از این آزمایش تعیین اثرات عصاره های گیاهان آنیسون و گلپر(mg/kg 200) در مقایسه با آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین(mg/kg 200) و پروبیوتیک پریمالاک(mg/kg 100)بر پاسخ ایمنی، جمعیت میکروبی ایلئوم و خصوصیات مورفولوژیکی تهی روده جوجه های گوشتی بود. تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به پنج تیمار آزمایشی اختصاص داده شدند. هر تیمار شامل 4 تکرار و هر تکرار دارای 20 قطعه جوجه یک روزه بود. ارزیابی پاسخ ایمنی جوجه ها به کمک تزریق سوسپانسیون 5 درصد گلبول قرمز گوسفند(SRBC)، بررسی جمعیت میکروبی روده با برداشتن محتویات ایلئوم پرنده ها و بررسی خصوصیات مورفولوژیکی روده با بریدن قسمت میانی تهی روده پس از کشتار صورت گرفت. نتایج این مطالعه نشان دادند که تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر عیار آنتی بادی علیه SRBC نداشتند. فراوانی هتروفیل ها و نسبت هتروفیل به لنفوسیت، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی عصاره گیاهان آنیسون و گلپر کاهش معنی داری نشان دادند(05/0>P). جمعیت کل باکتری های هوازی، اشریشیاکلی و کلی فرم ها تحت تاثیر عصاره گیاه گلپر کاهش معنی داری داشتند(05/0>P). کلیه تیمارهای حاوی افزودنی در مقایسه با تیمار شاهد سبب افزایش معنی داری در ارتفاع پرزهای تهی روده شدند(05/0>P). نسبت طول پرز به عمق کریپت در پرزهای تهی روده توسط تیمارهای حاوی عصاره گیاه آنیسون و گلپر به طور معنی داری افزایش یافت(05/0>P). به طور کلی نتایج حاصل از این آزمایش نشان دادند که استفاده از عصاره گیاه آنیسون و گلپر به میزان 200 میلی گرم در هر کیلوگرم جیره ممکن است باعث بهبود پاسخ ایمنی، کاهش جمعیت میکروبی مضر ایلئوم و بهبود خصوصیات مورفولوژیکی تهی روده جوجه های گوشتی شود.

هدف از این مطالعه، بررسی بیان ژن کربوکسی پپتیداز پانکراس و تغییرات وزن پانکراس در جوجه های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف آرد میوة بلوط بود. بدین منظور سه تیمار غذایی (کنترل، 15 درصد و 20 درصد آرد میوة بلوط) از سن 1 تا 42 روزگی در اختیار جوجه های گوشتی قرار گرفت. در سنین 21 و 42 روزگی، تعداد 36 جوجه ی گوشتی (18 جوجه در هر سن، 6 جوجه برای هر تیمار) کشتار گردید و وزن پانکراس و وزن بدن اندازه گیری شد. سپس RNA کل از بافت پانکراس استخراج و سنتز cDNA انجام شد. آنالیزهای بیان ژن نیز با نرم افزارهای REST, 2009 و SAS 9. 1 انجام شد. نتایج نشان داد، بیان ژن کربوکسی پپتیداز در جوجه های گوشتی که به مدت 21 روز با تیمار 15 درصد میوه بلوط تغذیه شده بودند، نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0P<). در سن 42 روزگی، بیان ژن کربوکسی پپتیداز در جوجه های تغذیه شده با جیرة حاوی 20 درصد میوة بلوط نسبت به جوجه های تیمار 15 درصد، به طور معنی داری پایین تر بود (05/0P<). وزن نسبی پانکراس نیز در جوجه هایی که به مدت 42 روز از تیمار 20 درصد استفاده کرده بودند، به طور معنی داری افزایش یافت (05/0P<). به طور کلی استفاده از میوة بلوط به عنوان جایگزین ذرت، باعث تغییر در بیان ژن کربوکسی پپتیداز، کاهش وزن بدن و افزایش وزن نسبی پانکراس شد و این تأثیرات به مقدار خوراک مصرفی، درصد بلوط مورد استفاده، طول دوره استفاده از آن، و سایر عوامل بستگی دارد. از این رو به منظور درک مکانیسم های مولکولی عملکرد پلی فنل ها نیاز به پژوهش های بیشتری می باشد.

این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین جیره بر قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه های خونی در بوقلمون های تجاری انجام گردید. تعداد 160 قطعه بوقلمون نر 4 هفته سویه نیکولاس 300 بطور تصادفی به 10 گروه با 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی فاکتوریل (5×2) توزیع گردیدند. گروه های آزمایشی شامل دو سطح پروتئین خام (26 و 4/23 درصد) و 5 سطح ترئونین کل(75/0 85/0، 95/0، 05/1و 15/1 درصد جیره) بودند. نتایج نشان داد که کاهش سطح پروتئین خام جیره قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی را در فضولات کاهش داد (05/0P<)، هر چند بر قابلیت هضم ایلئومی اثری نداشت. سطح 05/1 درصد ترئونین موجب بهبود قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی فضولات گردید (05/0P<). بین سطوح پروتئین خام و ترئونین جیره برای قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی اثر متقابل وجود داشت (05/0P<). کاهش سطح پروتئین خام، سطح آلبومین و اسید اوریک را بطور معنی داری کاهش داد. هر چند اسید آمینه ترئونین اثری بر مقادیر گلوکز، اسید اوریک، کلسترول، تری گلیسرید، HDL، LDL و VLDL نداشت. یافته های پژوهش حاضر بطور کلی نشان داد که کاهش سطح پروتئین خام باعث کاهش قابلیت هضم مواد مغذی جیره و اسید اوریک سرم و افزایش سطح ترئونین جیره باعث بهبود قابلیت هضم مواد مغذی فضولات و افزایش سطح پروتئین وگلوبولین سرم در بوقلمون های تجاری می گیرد. بنابراین توصیه می گردد در جیره بوقلمون های نیوکلاس سطح 26 درصد پروتئین خام با 05/1 درصد ترئونین کل در سن 4 تا 8 هفتگی مورد استفاده قرار گیرد.

داده های ژنومی می تواند ما را به چگونگی شکل گیری نژادها و جمعیت ها و روند تأثیرگذاری رخدادهای ژنتیکی هرچند کمیاب در گذر زمان رهنمون سازد. از موارد بسیار ارزشمند جهت حفظ ذخایر ژنتیکی که خود موضوعی پر اهمیت تلقی می گردد و همچنین بهبود برنامه های اصلاح نژادی، پی بردن به ساختار ژنتیکی جوامع مورد مطالعه است. جهت مطالعه ساختار ژنتیکی جمعیت گوسفند زندی واقع در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند زندی تهران از روش آنالیز تفکیکی مؤلفه های اصلی (DAPC) و همچنین از آنالیز مؤلفه های اصلی (PCA) استفاده شد. پس از99 رأس گوسفند نژاد زندی خونگیری و تعیین ژنوتیپ با تراشه های اسنیپ K50 شرکت ایلومینا صورت گرفت. روش تجزیه ی تفکیکی مؤلفه های اصلی، به وضوح ساختار ژنتیکی جمعیت مورد مطالعه و تفکیک حیوانات را در دو گروه نشان داد که می تواند ناشی از حساسیت روش DAPC باشد که قادر به بررسی همگنی واریانس در جوامع حیوانی است. در روش DAPC، برای ارزیابی تعداد بهینه ی خوشه با معیار BIC، 2=k بهترین نتیجه را نشان داد. بررسی نتایج حاصل جهت حفظ تعداد مؤلفه ی اصلی برای آنالیز تفکیکی، 31 مؤلفه ی اول را تعداد بهینه ی مؤلفه برای مراحل بعدی آنالیز در نظر گرفت. با توجه به اهمیت در نظر گرفتن واریانس درون گروهی و همچنین ساختار ژنتیکی جوامع جهت آنالیزهای مهم ژنومی مشخص شد که روش DAPC در مطالعه ی ساختار ژنتیکی گوسفند زندی به دلیل در نظر گرفتن تعداد مؤلفهی بیشتر و متعاقباً افزایش واریانس در نظر گرفته شده نسبت به روش PCA کاراتر می باشد.

هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل روی-متیونین و سولفات روی بر صفات رشد، خصوصیات لاشه و غلظت عنصر روی و عنصر مس سرم خون و غلظت روی (میلی گرم/کیلوگرم) در بافت های مختلف لاشه و خصوصیات لاشه شامل صفات طولی، وزن بخش های مختلف و آلایش های داخلی و خارجی آن در بره های سنجابی بود. نتایج نشان داد استفاده از مکمل سولفات روی سبب کاهش معنی دار ماده خشک مصرفی؛ وزن نهایی، وزن لاشه بدون دنبه و طول لاشه نسبت به دو گروه شاهد و مکمل روی آلی گردید (05/0>P). مکمل روی آلی سبب افزایش معنی دار طول ران و دست گردید (001/0=P). غلظت روی در دو عضله چهار سر ران (Quadriceps femoris) و راسته (Longissimus dorsi ) تحت تأثیر استفاده از مکمل روی آلی یا معدنی روی قرار نگرفت ولی غلظت روی در بافت های پانکراس، شش و قلب بره های دریافت کننده مکمل روی آلی؛ بیشتر از دو گروه دیگر بود (001/0=P). اندازه گیری غلظت عنصر روی در مدفوع نشان داد زیست فراهمی مکمل سولفات روی کمتر از مکمل روی-متیونین می باشد (001/0=P). غلظت عنصر روی و مس سرم در بره های دریافت کننده مکمل روی آلی و معدنی تحت تأثیر مکمل معدنی روی قرار نگرفت(05/0

این مقاله روابط قیمتی بین سطوح تولید کننده و خرده فروشی در بازار شیر ایران را بررسی می کند. در این مطالعه از مدل تصحیح خطای برداری مارکف سوئیچینگ و داده های ماهانه قیمت شیر از فروردین 1382 لغایت آذر 1394 استفاده شده است. الگوی فوق اجازه بررسی رابطه چند رژیمی بین قیمت تولیدکننده و قیمت خرده فروشی را می دهد. بر اساس آزمون علیت گرنجر یک رابطه علی یک طرفه از قیمت تولیدکننده به قیمت خرده فروشی تایید گردید. لذا تغییر قیمت تولیدکننده عاملی برای تغییر قیمت خرده فروشی شیر محسوب می شود. نتایج نشان می دهد در حد فاصل سال 1382 تا سال 1385 و نیز از 1392 تا 1394 رابطه قیمت خرده فروشی و قیمت تولید شیر در ایران از الگوی دوم و در حدفاصل 1386 تا 1391 از الگوی اول تبعیت نموده است. بنابر این نوع رابطه بین دو سری قیمتی بسته به سیاست دولت در آن دوره زمانی متفاوت است. نتایج اصلی نشان می دهد یک رابطه مثبت نامتقارن در بازار وجود دارد. در بلند مدت انتقال قیمت بصورت کامل انجام می شود ولی در کوتاه مدت تعدیل قیمت بین دو سطح بازار نامتقارن است. به عبارت دیگر خرده فروشان از هر شوکی که شرایط عرضه و تقاضا را تحت تاثیر قرار می دهد منتفع می شوند.

استرپتوکوکوس بویس یکی از باکتری های مصرف کننده نشاسته و تولیدکننده اسید لاکتیک در شکمبه است. با توجه به نقش استرپتوکوکوس بویس در تولید اسید لاکتیک، اطلاعات زیستی وسیعی از این گونه منتشر شده است. اما تا به حال، خصوصیات و توانمندی های متابولیکی این باکتری در سطح یک سیستم تجزیه و تحلیل نشده است. در پژوهش حاضر، مدل متابولیکی مبتنی بر ژنوم باکتری استرپتوکوکوس بویس (iStr472) برای اولین بار بر اساس اطلاعات ژنومی بدست آمده از سویه استرپتوکوکوس بویس B315 ساخته شد. مدل iStr472 با اهداف مختلف نظیر استواری، توپولوژی و توانایی های مدل در مصرف سوبستراهای دیگر آنالیز گردید. مدل بازسازی شده تعداد 694 واکنش، 626 متابولیت و 472 ژن را شامل گردید. بیشترین واکنش ها در مسیر متابولیکی نوکلئوتیدها قرار داشتند. ژن های متابولیکی مدل 6/27 درصد از کل ژن های رمزگذارنده را شامل شد. مقایسه دو مدل (iStr472 و ModelSEED) نشان داد که مدل iStr472 از دقت و صحت بالاتری نسبت به مدل دیگر برخوردار است. شانزده متابولیت با درجه اتصال بالا در مدل شناسایی گردید. حذف واکنش ها نشان داد که مدل 126 واکنش حیاتی برای رشد را شامل می شود. بر اساس پیش بینی مدل، تولید زیست توده استرپتوکوکوس بویس تحت تأثیر لاکتات تولیدی قرار می گیرد. مدل همچنین قادر است از فروکتوز به عنوان منبع کربنی استفاده کند. روی هم رفته، از پیش بینی های مدل iStr472 می توان به عنوان ابزاری برای درک بهتر متابولیسم و همچنین مهندسی متابولیک استرپتوکوکوس بویس به منظور تولید لاکتات کمتر در محیط شکمبه بهره برد.

وزن بدن یکی از صفات مهم اقتصادی در برنامه های اصلاح نژادی پرندگان گوشتی است. پارامترهای ژنتیکی هر جمعیت متأثر از شرایط محیطی مختلف می باشد. لذا لازمه هر فعالیت اصلاح نژادی در طیور برآورد این پارامترهاست. هدف این پژوهش برآورد مؤلفه های (کو)واریانس و فراسنجه های ژنتیکی صفات وزن بدن از هچ تا 45 روزگی جمعیت آمیخته بلدرچین ژاپنی با استفاده از 1794 رکورد وزن بدن حاصل از 70 پرنده نر و 72 پرنده ماده بود. برآورد فراسنجه های ژنتیکی و غیرژنتیکی با استفاده از مدل چندصفتی در برگیرنده اثرات ژنتیکی افزایشی، ژنتیکی غیر افزایشی و اثرات مادری و تکنیک نمونه گیری گیبس انجام شد. وراثت پذیری به دست آمده برای صفات وزن بدن در روز هچ، 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35، 40 و 45 روزگی به ترتیب 16/0، 11/0، 12/0، 14/0، 15/0، 18/0، 20/0، 19/0، 17/0 و 17/0 بود. وراثت پذیری مادری، نسبت واریانس محیط دائمی مادری به واریانس فنوتیپی، نسبت واریانس غالبیت و اپیستازی به واریانس فنوتیپی به ترتیب در دامنه 32/0-39/0، 23/0-36/0، 04/0-10/0 و 03/0-13/0 برآورد شدند. بیشترین مقدار همبستگی ژنتیکی بین وزن 35 و 30 روزگی (94/0) و کمترین مقدار آن بین وزن هچ و 5 روزگی (16/0) بود. نتایج نشان داد که اثرات مادری و ژنتیکی غیرافزایشی جهت برآورد دقیق تر پارامترهای ژنتیکی باید در مدل منظور شوند و همچنین، انتخاب بلدرچین ها برای وزن بدن 25 روزگی به دلیل همبستگی بالای آن با 45 روزگی و وراثت پذیری بالای آن می تواند باعث پیشرفت ژنتیکی خوب در وزن بدن 45 روزگی شود.

این مطالعه با هدف مقایسه مدل های وود، دایجکسترا و سینوسی جهت توصیف منحنی شیردهی گاومیش های خوزستان در دوره شیردهی اول و بررسی اثرات سال و فصل زایش و گله بر پارامترهای منحنی شیردهی انجام گردید. بدین منظور از 73169 رکورد تولید شیر روز آزمون 13757 رأس گاومیش های شکم اول استفاده شد که توسط مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی، طی سال های 1372 تا 1392 جمع آوری شده بودند. با استفاده از رکوردهای روز آزمون، پارامترهای هر یک از مدل های توصیف کننده منحنی شیردهی با استفاده از نرم افزار SASو رویه NLINبرآورد شدند. جهت مقایسه مدل ها از شاخص های ضریب تبیین تصحیح شده، ضریب آکائیک تصحیح شده، مجموع مربعات خطا، ریشه میانگین مربعات خطا و تعداد گردش مدل استفاده شد. نتایج مقایسه مدل ها نشان داد که هر سه مدل وود، دایجکسترا و سینوسی توانایی توصیف منحنی شیردهی گاومیش های خوزستان در شکم اول زایش را دارند. اما مدل وود با داشتن ضریب آکائیک تصحیح شده، مجموع مربعات خطا و ریشه میانگین مربعات خطا کمتر، شایستگی بیشتری نسبت به دو مدل دیگر داشت. میانگین پارامترهای مدل وود شامل، a، b و cبه ترتیب برابر 36/2، 656/0 و 0009/0 برآورد گردید و میانگین زمان رسیدن به اوج شیردهی 84 روز بود. بیشترین و کمترین تداوم شیردهی به ترتیب در فصول تابستان و بهار به دست آمده است (05/0>P). تمامی پارامترهای مدل وود و ویژگی های شیردهی گاومیش تحت تأثیر اثر سال زایش، گله و اثر متقابل آنها قرار داشتند (05/0>P). بنابراین می توان از تابع وود برای ترسیم منحنی شیردهی گاومیش استفاده نمود.

برای ارزیابی اثرات سطوح مختلف اسیدهای آمینه کریستاله مکمل شده در جیره های غذایی با کیفیت متفاوت پروتئین، بر عملکرد، بازده انرژی و پروتئین، اجزای لاشه و ریخت شناسی روده باریک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 4×2 انجام شد. در این آزمایش از 576 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (بصورت مخلوط)، با6 تکرار (12 جوجه درهر تکرار) در سه دوره پرورشی آغازین، رشد و پایانی استفاده شد. جیره های غذایی، شامل ذرت-کنجاله سویا (بعنوان منبع پروتئین باکیفیت بالا) و گندم-کنجاله کلزا (بعنوان منبع پروتئین با کیفیت پایین) و 4 سطح اسیدهای آمینه کریستاله (سطح نیازمندی، صفر یا فاقد اسیدهای آمینه کریستاله مکمل شده، 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیازمندی دی ال-متیونین، ال-لیزین، ال-ترئونین و ال-تریپتوفان) پیشنهادی راس 308، صورت گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از جیره غذایی تنظیم شده بر اساس کنجاله سویا و سطح نیازمندی نسبت به تمامی تیمارهای آزمایشی باعث افزایش انرژی و پروتئین مصرفی، خوراک مصرفی و وزن بدن در دوره پایانی شد. از طرفی نتایج نشان داد که اضافه نمودن اسیدهای آمینه کریستاله در سطوح 10 و 15 درصد بالاتر از سطح نیازمندی به جیره غذایی حاوی کنجاله کلزا و گندم به عنوان منبع پروتئین با کیفیت پایین سبب افزایش انرژی و پروتئین مصرفی، کاهش بازده انرژی و پروتئین و افزایش مصرف خوراک و وزن بدن در دوره پایانی گردید. اثرات متقابل بین جیره های غذایی با کیفیت متفاوت پروتئین و سطوح مختلف اسیدهای آمینه کریستاله نیز سبب بروز تفاوت معنی دار بر اجزای لاشه و صفات ریخت شناسی روده نشد.

آزمایش حاضر به منظور بررسی اثر استفاده از مقادیر مختلف تفاله زیتون به جای دانه جو در جیره گوسفندان بر فعالیت میکروارگانیسم ها یا باکتری های جداشده از مایع شکمبه آنها در گوارش کاه گندم (منبع الیافی) و کنجاله سویا (منبع پروتئینی) انجام شد. برای این منظور از تعداد 12 راس گوسفند عربی نر بالغ با میانگین وزنی 33 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل مایع حاصل از شکمبه گوسفندان تغذیه شده با سه جیره آزمایشی مشتمل بر چهار تکرار بود: 1-جیره شاهد (فاقد تفاله زیتون)، 2-جیره حاوی 8/7 درصد تفاله زیتون و 3-جیره حاوی 6/15 درصد تفاله زیتون. پتانسیل تولید گاز کاه گندم کشت شده با باکتری های جدا شده از مایع شکمبه گوسفندان تغذیه شده با جیره حاوی 6/15 درصد تفاله زیتون به طور معنی داری نسبت به شاهد کاهش یافت (92/76 در برابر 48/47 میلی لیتر). گوارش پذیری ماده آلی کاه گندم توسط جمعیت کامل میکروارگانیسم های شکمبه حاصل از گوسفندان تغذیه شده با 8/7 درصد تفاله زیتون در جیره، نسبت به گروه شاهد افزایش یافت (12/21 در برابر 90/30 درصد). نرخ تولید گاز کاه گندم و کنجاله سویای تخمیر شده با مایع شکمبه گوسفندان تغذیه شده با جیره ی حاوی 8/7 درصد تفاله زیتون در مقایسه با سایر جیره ها بیشترین مقدار بود (به ترتیب 017/0 و 05/0 میلی لیتر در ساعت). مقدار عامل جداکننده (PF)، بازده تولید توده میکروبی و تجزیه دیواره سلولی کاه گندم کشت شده با باکتری های جداسازی شده از مایع شکمبه گوسفندان دریافت کننده جیره حاوی 6/15 درصد تفاله زیتون نسبت به بقیه جیره ها کم تر بود. گوارش پذیری ماده خشک کاه گندم و کنجاله سویا توسط جمعیت کامل میکروارگانیسم های

در این مطالعه اثر تزریق ترکیب ویتامین E و سلنیوم و ترکیب ویتامین B12 وآهن بر وضعیت آنتی اکسیدانی و سلامت گاوهای شیری دوره انتقال بررسی شد. 20 رأس تلیسه و 20 رأس گاو چند شکم زا بر اساس شکم زایش و وزن بدن به 4 گروه متعادل تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) تزریق 7 میلی لیتر سرم فیزیولوژیک 9/0 درصد (شاهد)، 2) تزریق 60 میلی لیتر ویتامین E و سلنیوم، 3) تزریق 7 میلی لیتر ویتامین B12 وآهن و 4) تزریق 60 میلی لیتر ویتامین E و سلنیوم و 7 میلی لیتر ویتامین B12 وآهن بودند. تزریق محلول ها در روزهای 21 و 7 پیش از زایش و 7 روز پس از زایش انجام شد. تزریق ویتامین E و سلنیوم باعث افزایش غلظت ویتامین E و کل ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم در روز زایش و روزهای 7 و 14 پس از زایش، سلنیوم و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز سرم در روز زایش و 14 پس از زایش و تعداد نوتروفیل های خون در روز زایش شد. غلظت ویتامین B12 سرم در تمام روزهای نمونه گیری، آهن و فعالیت آنزیم کاتالاز سرم در روز زایش و کل ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم در روزهای زایش، 7 و 14 بعد از زایش در گاوهای دریافت کننده ویتامین B12 و آهن بالاتر بود. بیشترین وقوع جفت ماندگی و ورم پستان در گاوهای تیمار شاهد مشاهده شد. در کل، اگرچه تزریق همزمان ترکیب ویتامین E و سلنیوم و ترکیب ویتامین B12 و آهن تاثیر معنی داری بر وضعیت آنتی اکسیدانی گاوهای شیری دوره انتقال نداشت، اما جفت ماندگی و ورم پستان در گاوهای این گروه مشاهده نشد.

کارایی مفهومی است که نسبت های ورودی و خروجی یک سیستم اقتصادی را تعیین می نماید. روش تحلیل پوششی داده ها یکی از روش های محاسبه کارایی است. هدف از این مطالعه، بررسی واحدهای پرورش جوجه گوشتی استان گیلان از نظر کارایی اقتصادی و تعیین بازدهی نسبت به مقیاس بود. بدین منظور اطلاعاتی شامل قیمت جوجه یکروزه، هزینه نیروی انسانی، هزینه خوراک، هزینه بهداشت و درمان و هزینه سوخت (آب، برق و گاز ) از 30 واحد پرورش جوجه گوشتی استان گیلان جمع آوری و میزان کارایی آنها بر اساس عملکرد تولیدی و اقتصادی اندازه گیری شد. سپس کارایی های فنی و تخصیصی مرغداری ها برای محاسبه کارایی اقتصادی برآورد شد. بر اساس نتایج این مطالعه، بر مبنای حداقل سازی هزینه ها، میانگین کارایی های فنی، تخصیصی و اقتصادی در شرایط بازده ثابت نسبت به مقیاس به ترتیب برابر با 7/96، 8/91 و 7/88 درصد، و در شرایط بازده متغیر نسبت به مقیاس به ترتیب برابر با 5/97، 94 و 6/91 درصد بود. همچنین میانگین کارایی مقیاس واحدهای مورد مطالعه 2/99 درصد بود. بر اساس نتایج تحلیل پوششی داده ها، توسعه واحدهای مرغداری با ظرفیت فعال 5000 تا 30000 قطعه، رعایت فاصله 25 روز بین دوره های پرورش و به کار گیری الگوهای برتر شناسایی شده در پژوهش حاضر، برای افزایش کارایی واحدهای پرورش جوجه گوشتی گیلان توصیه می شود.

هدف از این تحقیق، تعیین غلظت مواد ضدتغذیه ای اسید پروسیک و نیترات در 18 رقم سورگوم علوفه ای و پیش بینی خطرات احتمالی در صورت مصرف آن ها در جیره دام می باشد. ارقام سورگوم شامل چهار رقم داخلی: پگاه، اسپید فید و سورگوم کرج با کدهای KFS-2 و KFS-18 و 14 رقم وارداتی با کدهای: CSSH. 1، FGCSI09، FS 1 BMR، JS BMR SSH. 1، JS BMR SSH. 2، T، SK، PHFS-27، PFS-21، FGCSI10، SP BMR، HFS1، FGCSI12 و JS 2 بودند. تمام این ارقام در مزرعه مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، در شرایط یکسان از نظر برنامه آبیاری، کوددهی، میزان نور و دما کشت شدند و در مرحله گل دهی از آن ها نمونه برداری شد و غلظت اسید پروسیک و نیترات آن ها تعیین گردید. نتایج به دست آمده برای ارقام مختلف سورگوم با یکدیگر مقایسه گردید و تجزیه و تحلیل آماری داده ها با روش تجزیه واریانس یک طرفه انجام شد. بیش ترین غلظت اسید پروسیک در ارقام FS 1 BMR (481 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک)، PHFS-27(408 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) و FGCSI10 (381 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) و بیش ترین غلظت نیترات نیز به ترتیب در ارقام JS 2 ( 2416 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک)، JS BMR SSH. 1 (2088 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) مشاهده شد. در مقایسه بین غلظت مواد ضد تغذیه ای به دست آمده در این 18 رقم سورگوم علوفه ای با جداول تعیین سطح خطر مواد ضد تغذیه ای، مشخص شد که غلظت مواد ضد تغذیه ای در تمامی این ارقام از سطح خطرناک برای مصرف دام پایین تر است.

این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات اسید فولیک (صفر، 4 و 8 میلی گرم در هر کیلوگرم) و پیریدوکسین (صفر، 3 و 6 میلی گرم در هر کیلوگرم) بر عملکرد و محتوای 5-متیل تتراهیدروفولات در زرده تخم بلدرچین های ژاپنی با استفاده از 360 قطعه بلدرچین تخم گذار در سن 6 هفتگی، به مدت 42 روز بر پایه طرح کاملاً تصادفی و در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 انجام شد. نتایج نشان داد که مکمل سازی سطوح مختلف اسید فولیک و پریدوکسین به جیره های بلدرچین های تخمگذار ژاپنی تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک، تعداد تخم تولیدی، ضریب تبدیل خوراک، وزن محتویات تخم، درصد زرده، درصد سفیده و واحد هاو تخم های تولیدی نداشت (05/0 < p). محتوای 5-متیل تترا هیدرو فولات زرده تحت تاثیر مکمل سازی اسید فولیک قرار گرفت و مقدار آن از 809 میکرو گرم در هر 100 گرم زرده برای تیمار شاهد به ترتیب به 841 و 1165 میکروگرم در هر 100 گرم زرده تخم تیمارهای حاوی 4 و 8 میلی گرم اسید فولیک در هر کیلوگرم جیره افزایش یافت. به طور کلی مکمل سازی اسید فولیک و پیریدوکسین به جیره های بلدرچین های تخمگذار ژاپنی تاثیر معنی داری بر عملکرد نداشت ولی مصرف 8 میلی گرم در کیلوگرم اسید فولیک منجر به افزایش محتوای 5-متیل تتراهیدروفولات زرده گردید.

بتائین یک ترکیب دهنده گروه متیل است که در برخی از فرایندهای فیزیولوژیکی از جمله شیردهی موثر باشد. در پژوهش حاضر، تأثیر افزودن بتائین به جیره بر غلظت برخی فراسنجه های خونی، کمیت وکیفیت آغوز میش های سنجابی بررسی شد. تعداد 20 رأس میش چند شکم زایش در ماه آخرآبستنی در دوگروه با جیره پایه (شاهد: 6/3± 2/71 کیلوگرم وزن بدن) و یا با جیره پایه بعلاوه پنج گرم بتائین در کیلوگرم ماده خشک (بتائین: 8/3± 6/71 کیلوگرم) تغذیه شد. مصرف خوراک، شاخص وضعیت بدن، و حجم پستان میش ها و همچنین غلظت خونی گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات، آلبومین، پروتئین کل، اوره و هموسیستئین سرم در ماه اخر آبستنی تعیین شد. مقدارآغوز تولیدی تا شش ساعت بعد از زایش در دو نوبت با تزریق عضلانی اکسی توسین اندازه گیری شد و ترکیبات شیمیایی آن تعیین شد. مکمل بتائین تأثیری بر مقدار مصرف خوراک، شاخص وضعیت بدن، و حجم پستان میش ها نداشت. میانگین مقدار آغوز تولیدی(593 در مقابل 365 گرم) و چربی آغوز (93 در مقابل 59 گرم) و غلظت خونی هموسیستئین (4/8 در مقابل 1/8 میکرومول در لیتر) در میش هایی که بتائین دریافت کردند بیشتر(05/0P<) از میش های شاهد بود. در میش های بتائین یک روند کاهشی در غلظت گلوکز (098/0=P، 2/3 در مقابل 4/3 میلی مول در لیتر) وغلظت بتا-هیدروکسی بوتیرات (059/0=P، 46/0در مقابل 82/0 میلی مول در لیتر) در مقایسه با میش های شاهد مشاهده شد. نتیجه کلی اینکه مصرف 5 گرم بتائین با ازای هر کیلوگرم ماده خشک ضمن تاثیر مثبت بر تولید و درصد چربی آغوز، باعث افزایش غلظت هموسیستئین، و کاهش اجسام کتونی احتمالا با کاهش تجزیه چربی در میش های آبستن سنجابی شد.

فن آوری های ژنومی مانند تعیین ژنوتیپ با کارایی بالا بر اساس آرایه های SNP، پتانسیل بالایی برای رمزگشایی معماری ژنتیکی صفات پیچیده دارد و اطلاعات زمینه ای در مورد ساختار ژنوم در حیوانات اهلی، از قبیل میزان عدم تعادل پیوستگی (LD) فراهم می کند. در این پژوهش، از آرایه ژنومیIllumina Ovine SNP50K BeadChip برای تخمین و مقایسه عدم تعادل پیوستگی، اندازه مؤثر جمعیت (Ne) و هتروزیگوسیتی در سه جمعیت گوسفند ایرانی شامل گوسفند افشاری (41 رأس)، مغانی (35 رأس) و قزل (35 رأس) استفاده شد. میانگین LD (اندازه گیری شده توسط r2) بین SNPهای مجاور با میانگین فاصله 58، 56 و 56 کیلو باز برای همه کروموزوم ها به ترتیب 207/0± 151/0 برای نژاد افشاری، 190/0± 131/0 برای نژاد مغانی و 184/0± 121/0 برای نژاد قزل بود. کروموزوم 2 در نژاد افشاری و قزل و 12 در نژاد مغانی بیشترین میانگین r2 را در کروموزوم های اتوزوم هر نژاد داشتند. نژاد قزل بالاترین مقدار تنوع ژنتیکی را بر اساس اندازه مؤثر جمعیت و هتروزیگوسیتی نشان داد، در حالی که کمترین مقدار تنوع ژنتیکی در نژاد افشاری مشاهده شد. با توجه به مقادیر پایین عدم تعادل پیوستگی در این بررسی، نتایج مشخص کرد برای به دست آمدن صحت 85 درصدی در بررسی های انتخاب ژنومی و مطالعات پویش پیوستگی ژنومی به آرایه های با تراکم نشانگری بالاتر از 50Kb نیاز خواهد بود.

اسید چرب سنتتاز (FASN)، یک پروتئین چندعاملی است که سنتز اسیدهای چرب را انجام می دهد، توسط ژن FASN رمزگذاری می شود و یکی از ژن های کاندیدای عمده شناخته شده است که نقش اصلی در بازسازی سنتز چربی ها در پستانداران ایفا می کند. این مطالعه به منظور شناسایی چندشکلی های تک نوکلئوتیدی ژن FASN و کاوش ارتباط آنها با سه صفت اقتصادی مهم شامل تولید شیر (M)، فاصله گوساله زایی (CI) و نرخ آبستنی (CR) در گاوهای هلشتاین استان کرمان انجام شد. نمونه های خون کامل مربوط به 38 رأس گاو شیری هلشتاین با ارزش های اصلاحی برآورد شده بالا و پایین جمع آوری شد. DNA ژنومی از نمونه های خون گاو با استفاده از کیت استخراج DNA ژنومی بر اساس دستورالعمل شرکت سازنده استخراج شد. مواد ژنتیکی برای تکثیر قطعه ژن انتخابی (به طول 750 جفت باز از اگزون 37 تا 39) با واکنش زنجیره ای پلی مراز استفاده شد. متعاقباً تمام قطعات تکثیری مستقیماً برای توالی یابی استفاده شدند. در ادامه تجزیه توالی های هدف با رگرسیون چندگانه اثرات متوسط جایگزینی آللی بر صفات تولید شیر، فاصله گوساله زایی و نرخ آبستنی 58 نشانگر SNP را نمایان ساخت که از بین آنها هشت SNPs به طور کلی با صفات تولیدی و تولید مثلی مرتبط بودند. تولید شیر، فاصله گوساله زایی و نرخ آبستنی به ترتیب با سه (g. 16593A>G, g. 16670C>A, g. 16776C>T)، سه (g. 16524G, C, T>A, g. 16830G, C, T>A, g. 16833A, T>G) و دو (g. 16594A, C>G and g. 16811A, T>G) SNPs ارتباط معنی دار داشتند (05/0P<). ارتباط چند شکلی جایگاه ژن FASN با صفات می تواند به عنوان نشانگر مولکولی در تعیین شایستگی ژنتیکی دام ها و همچنین راهبردهای اصلاح نژادی در جمعیت گاوهای هلشتاین مورد استفاده قرار گیرد.

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پرتوالکترون و آنزیم فیبرولایتیک بر ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیزی شکمبه ای برگ خرما در یک طرح کاملا تصادفی با قالب فاکتوریل 2×2 شامل 2 سطح پرتوتابی (150 و 300 کیلوگری) و 2 سطح آنزیم( 5/1 و 3 گرم در کیلوگرم ماده خشک نمونه ها) انجام شد. بدین منظور ابتدا با استفاده از روش کیسه­ های نایلونی، مقدار 5 گرم نمونه آسیاب شده به مدت 2، 4، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت در شکمبه دو رأس گاو سیستانی دارای فیستولای شکمبه­ ای شکمبه گذاری و فراسنجه ­ های تجزیه ­ پذیری برآورد شدند. داده­ های بدست آمده از ترکیب شیمیایی و تجزیه­ پذیری ماده خشک با نرم­ افزار SAS و فراسنجه­ های تجزیه ­ پذیری با نرم­ افزار Neway تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس نتایج، پرتوتابی و آنزیم روی ماده خشک و عصاره اتری و پروتئین خام اثر معنی­ داری نداشتند. اما، به صورت جداگانه و توأم سبب کاهش معنی­ دار (01/0(p< الیاف نامحلول در شوینده­ ی خنثی و اسیدی شدند. همچنین بخش سریع تجزیه و تجزیه­ پذیری موثر ماده خشک با افزایش دز پرتوتابی و سطح آنزیم به طور معنی­ داری افزایش یافت (01/0(p<. نظر به اینکه پرتوتابی و آنزیم نقش مؤثری در بهبود ارزش غذایی و تجزیه­ پذیری برگ خرما داشت و بهترین نتایج در استفاده توأم پرتوتابی با دز 300 کیلوگری و 3 گرم در کیلوگرم آنزیم به دست آمد، استفاده همزمان این دو سطح جهت بهبود قابلیت هضم و تجزیه­ پذیری برگ خرما مؤثر است.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر جیره های تنظیم شده براساس راهنماهای پرورش جوجه های گوشتی آرین و راس بر عملکرد و ویژگی های لاشه این دو سویه انجام شد. در این تحقیق، 640 جوجه یک روزه آرین و راس درقالب یک آزمایش فاکتوریل2×2×2 (دو سویه× دو جنس× دو جیره) به صورت طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار، هر تکرار شامل 20 جوجه استفاده شد. نتایج نشان داد در کل دوره آزمایش (سن 49 روزگی)، افزایش وزن و شاخص تولید جوجه های راس به طور معنی داری (05/0P<) بیشتر و ضریب تبدیل غذایی آنها به طور معنی داری (01/0P<) بهتر از جوجه های آرین بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و شاخص تولید جوجه های آرین و راس تغذیه شده با جیره های تنظیم شده براساس راهنمای پرورش آرین به طور معنی داری (01/0P<) بالاتر از جوجه های تغذیه شده برطبق راهنمای پرورش راس بود. درصد لاشه و گوشت سینه جوجه های راس به طور معنی داری (05/0P<) بیشتر و درصد چربی محوطه شکمی و امعا و احشا آنها به طور معنی داری (01/0P<) کمتر از جوجه های آرین بود. مصرف انرژی و پروتئین به ازای کیلوگرم افزایش وزن بدن در کل دوره و تولید لاشه و همچنین، هزینه کل خوراک مصرفی به ازای کیلوگرم افزایش وزن و تولید لاشه در جوجه های راس به طور معنی داری (05/0P<) پایین تر از جوجه های آرین بود ولی مجموع هزینه خوراک مصرفی و قیمت جوجه یک روزه تفاوت معنی داری نداشت. به نظر می رسد که جوجه های راس ویژگی های تولیدی بهتری درمقایسه با جوجه های آرین دارند اما تنظیم جیره براساس راهنمای پرورش آرین (استفاده طولانی تر از جیره های آغازین و رشد) منجر به بهبود عملکرد جوجه های گوشتی هر دو سویه آرین و راس خواهد شد.

گیاه تاج خروس رقم ماریا و ذرت علوفه ای هرکدام در 5 تکرار در ظرف های پلاستیکی برای 60 روز سیلو شدند. ترکیب شیمیایی، اسید اگزالیک، نیترات و ترکیبات فنولی نمونه ها تعیین شد. تخمیرپذیری برون تنی و انرژی قابل متابولیسم با روش آزمون گاز، و تجزیه پذیری با استفاده از کیسه های نایلونی در سه رأس قوچ فیستوله دار اندازه گیری شد. پروتئین خام در علوفه تازه ذرت و تاج خروس به ترتیب 80 و 199، و در سیلاژ آن ها به ترتیب 75 و180 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود، که نشان دهنده پروتئین خام بیشتر (05/0P<) در علوفه و سیلاژ تاج خروس نسبت به ذرت است. ذرت علوفه ای نسبت به تاج خروس مقادیر بیشتری ماده خشک، کربوهیدرات های محلول در آب و NDFom داشت، در حالی که خاکستر خام در تاج خروس زیادتر بود (05/0P<). مقدار pH در سیلاژ ذرت و تاج خروس به ترتیب 8/3 و 1/4 بود (05/0P<). غلظت نیترات، اسید اگزالیک، مجموع ترکیبات فنلی و کل تانن در سیلاژ ذرت کمتر از سیلاژ تاج خروس بود (05/0P<). قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم و تجزیه پذیری مؤثر در سیلاژ تاج خروس کم تر از سیلاژ ذرت بود (05/0P<)، اما تولید پروتئین میکروبی و پروتئین قابل متابولیسم در سیلاژ تاج خروس بیشتر (05/0P<) بود. به طور کلی، گیاه تاج خروس رقم ماریا از نظر ترکیب مواد مغذی و فراسنجه های تخمیرپذیری با ذرت علوفه ای قابل مقایسه بوده، و دارای پروتئین خام بیشتری است. تاج خروس می تواند سیلاژ مناسبی برای تغذیه دام در مناطق کم آب باشد.