مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1397 | دوره:14 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان یکی از مهم ترین عوامل ایجاد کننده مسمومیت غذایی در انسان مطرح است. علت اصلی این مسمومیت انتروتوکسین های استافیلوکوکی هستند که به انواع مختلفی وجود دارند. از یک سو با توجه به نقش احتمالی شیر آلوده با سویه های انتروتوکسین زای این باکتری در بروز مسمومیت غذایی در انسان و نقش مهم انتروتوکسین های A و B در بیماریزایی روده ای باکتری، و اهمیت مضاعف انتروتوکسین B به عنوان نوعی سلاح بیولوژیک و از سوی دیگر عدم وجود اطلاعات جامع در مورد نقش شیر و دو نوع انتروتوکسین مذکور در تهدید سلامت عمومی در منطقه سنندج، هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ژن های sea و seb، به عنوان فراوان ترین انتروتوکسین ها از جنبه درمانگاهی می باشد. روش بررسی: تعداد 120 نمونه شیر گاو و 60 نمونه شیر گوسفند و 60 نمونه شیر بز در شرایط استریل جمع آوری و به منظور تعیین حضور استافیلوکوکوس اورئوس توسط روش های روتین باکتریولوژیکی بررسی گردیدند. جدایه ها با روش PCR مبتنی بر ژن ترمونوکلئاز (nuc) تایید و برای شناسایی ژن های sea و seb با استفاده از روش مولکولی ارزیابی شدند. یافته ها: در مجموع 33/23% (28 مورد) از نمونه های شیر گاو، 66/31% (19 مورد) از نمونه های شیر گوسفند و 66/21% (13 مورد) از نمونه های شیر بز با استافیلوکوکوس اورئوس آلوده بودند. 100% جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس با منشای گاوی دارای ژن sea و فاقد seb بودند. sea به ترتیب در 94/78% (15 مورد) و 07/23% (3 مورد) از جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس با منشای گوسفندی و بزی و seb به ترتیب در 52/10% (2 مورد) و 78/30% (4 مورد) از جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس با منشای گوسفندی و بزی شناسایی گردید. نتیجه گیری: حضور درصد بالای ژن های انتروتوکسین در استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های شیر یک فاکتور خطر احتمالی برای سلامت مصرف کننده لحاظ می شود. لذا بهبود کیفیت بهداشتی شیر در منطقه مورد مطالعه ضروری است.

به منظور بررسی تاثیر اثر مکمل عنصر روی (اکسید روی) و ویتامین E (آلفا – توکوفرول استات) بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان، هورمون های جنسی و فراسنجه های خونی، از960 قطعه بلدرچین ژاپنی در سن 70 روزگی برای مدت 10 هفته با جیره پایه، براساس ذرت و سویا تغذیه شدند. در طول آزمایش، مصرف آب و غذا به صورت آزاد بود. مجموعا 10 تیمار با 4 تکرار و هر تکرار شامل 16 قطعه بلدرچین ماده و 8 قطعه بلدرچین نر نگهداری شده در قفس، استفاده گردید. تیمارها شامل 5 سطح عنصر روی با مقادیر: 0، 40، 80، 120 و 160 میلی گرم بر کیلوگرم جیره و دو سطح ویتامین E شامل 0 و 40 واحد بین المللی بر کیلوگرم جیره بودند که در یک طرح فاکتوریل 5×2 در قالب بلوک های کاملا تصادفی اجرا گردید. نتایج نشان دادند فعالیت آنزیم های سوپراکسید دسیموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز به وسیله مکمل عنصر روی افزایش یافت همچنین فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون و آنتی اکسیدان کل به وسیله مکمل ویتامین E افزایش یافت اما فعالیت آنزیم سوپراکسید دسیموتاز تحت تاثیر ویتامینE قرار نگرفت. هورمون تستوسترون در جنس نر و استروژن در جنس ماده به طور معنی داری (05/0≥ P) به وسیله مکمل عنصر روی افزایش یافت. ار لحاظ فراسنجه های بیوشیمیایی غلظت کلسترول سرم خون توسط مکمل عنصر روی و غلظت تری گلسیرید و کلسترول توسط مکمل ویتامین E کاهش یافت. نتایج این بررسی نشان داد مکمل عنصر روی و ویتامین E بر آنزیم های آنتی اکسیدان و هورمون های جنسی و برخی فراسنجه های خونی تاثیر دارد. کلمات کلیدی: عنصر روی، ویتامین E، آنزیم آنتی اکسیدان، هورمون جنسی، بلدرچین

این مطالعه با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف مکمل غذایی ترکیبی پری بیوتیک و پروبیوتیک بر شاخص های خون شناسی، ترکیبات بیوشیمیایی سرم و مقاومت در برابر تنش های محیطی در ماهیان بنی (Mesopotamichthys sharpeyi) طراحی گردید. تعداد 600 عدد ماهی با میانگین وزن اولیه 20/83± 0/3 گرم در 15 مخزن ذخیره سازی شدند. پنج تیمار غذایی حاوی پنج سطح ترکیبی، شامل تیمار اول (شاهد)، تنها حاوی جیره غذایی پایه و فاقد مکمل ترکیبی، تیمار دوم، 5/0 گرم در هر کیلوگرم غذای پایه، تیمار سوم، 1 گرم در هر کیلوگرم غذای پایه، تیمار چهارم، 5/1 گرم در هر کیلوگرم غذای پایه و تیمار پنجم 2 گرم در هر کیلوگرم غذای پایه مکمل ترکیبی پروبیوتیک اینتروکوکوس فاسیوم (CFU/KG 1011×5) و پری بیوتیک اینولین افزوده و با سه تکرار به مدت 60 روز دوره آزمایش، در نظر گرفته شدند. نتایج شاخص های خونی بطور معنی داری افزایش تعداد گلبول های سفید و هماتوکریت و همچنین کاهش متوسط غلظت هموگلوبین گلبولی و تعداد گلبول های قرمز در تیمارهای آزمایشی را نشان داد. بیشترین میزان شاخص گلبول های سفید در تیمار 4 و بیشترین درصد هماتوکریت و متوسط حجم گلبولی بطور معنی داری در تیمار 5 مشاهده شد. در شاخص های بیوشیمیایی سرم نیز افزایش پروتئین کل و گلوبولین و کاهش کلسترول و تری گلیسرید در ماهیان سین بیوتیکی مشاهده شد. بیشترین میزان پروتئین کل، آلبومین و گلبولین سرم بطور معنی داری در تیمار 4 می باشد و کمترین میزان آنها در تیمار شاهد ثبت شد. نتایج تنش های محیطی نشان داد که تیمارهای حاوی مکمل ترکیبی، مقاومت و درصد بازماندگی بیشتری را در تنش های حاد دمایی (پایین و بالا)، شوری و pH (اسیدی و قلیایی) نسبت به تیمار شاهد داشتند. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده در آزمایش حاضر، مقدار 5/1 تا 2 گرم ترکیب اینولین و اینتروکوکوس فاسیوم بر کیلوگرم جیره غذایی مناسب و باعث بهبود سطح ایمنی غیراختصاصی در ماهی بنی می شود.

کلیه موش یک مدل مناسب برای تحقیق مربوط به ساختار و فیزیولوژی کلیه پستانداران از جمله انسان است. در بین حیوانات آزمایشگاهی، موش Nude به عنوان مدل در مطالعات مربوط به سرطان استفاده می گردد. یه دلیل اهمیت رابطه بین پمپ سدیم و پتاسیم و سرطان، ساختار نفرون و مکان یابی آنزیم Na+, K+-ATPase در بخش های مختلف کلیه موش Nude مورد بررسی قرار گرفت. شش سر موش Nude از انستیتو پاستور (شعبه آمل) تهیه و کلیه آنها جداسازی شد، سپس بر اساس روش های متداول برای بافت شناسی آماده سازی گردید. تعدادی از مقاطع بافتی با استفاده از روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شد و مکان یابی Na+, K+-ATPase با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی (رنگ آمیزی ایمونوآنزیمی غیرمستقیم: (Indirect Immunoenzyme Staining انجام گرفت. مشاهدات بافت شناسی نشان داد که کلیه موش Nude از دو بخش کورتکس و مدولا تشکیل شده است. بخش کورتکس آن آنالوگ کورتکس کلیه انسان و بخش مدولای آن نیز آنالوگ مدولای کلیه انسان است. تصاویر ایمونوهیستوشیمی بیشترین میزان فلوئورسنت یا به عبارتی حضور Na+, K+-ATPase، را به ترتیب در لوله نزدیک، قطعه ضخیم صعودی قوس هنله، لوله دور و مجاری جمع کننده نشان داد. نتایج این مطالعه بیانگر آن است که تفاوت در میزان حضور آنزیم K+-ATPase Na+, در بخش های مختلف کلیه می تواند معرف عملکرد متفاوت این بخش ها در جذب یونها باشد. همچنین روش ایمونوهیستوشیمی برای تغییرات حضور آنزیم Na+, K+-ATPase در اثر استفاده از داروها و اثرات جانبی آن روی عملکرد کلیه مناسب به نظر می آید.

مسمومیت آبستنی یکی از مشکلات متابولیکی مهم و معمول میش های آبستن در اواخر دوره آبستنی می باشد. آگاهی کامل از عوامل متابولیکی، ارتباط میان متابولیت های دخیل در وضعیت انرژی و ارزیابی دقیق سیستم های هموستاز، راهکار مؤثری برای پیش آگاهی از شدت بروز بیماری مسمومیت آبستنی و کنترل آن به شمار می رود. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط میان تغییرات پروفایل چربی و شاخص های وضعیت انرژی با سطوح سرمی مس در اواخر دوران آبستنی میش ها بود. در مطالعه حاضر، نمونه های خون از 35 رأس میش آبستن نژاد قزل در 21، 14 و 7 روز مانده به زایمان و روز زایمان اخذ و متابولیت های مرتبط با شاخص وضعیت انرژی دام شامل، گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات، اسیدهای چرب غیراستریفیه، کلسترول، تری گلیسرید و ارتباط احتمالی این فاکتورها با وضعیت مس سرم خون گوسفندان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این مطالعه افزایش مقادیر سرمی بتاهیدروکسی بوتیرات، اسیدهای چرب غیراستریفیه، کلسترول و لیپوپروتئین های با چگالی بالا را با پیشرفت آبستنی در روزهای آخر نشان داد. اسیدهای چرب غیر استریفیه همبستگی مثبت و معنی داری با مقادیر بتاهیدروکسی بوتیرات و کلسترول خون داشت. تغییرات مس سرم میش های آبستن در دوره 3 هفته مانده به زایمان تغییرات معنی داری را نشان نداد. همچنین مقادیر سرمی مس با مقادیر سرمی گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات، اسیدهای چرب غیراستریفیه، کلسترول، لیپوپروتئین های با چگالی بالا و تری گلیسرید در این دوره همبستگی معنی داری نداشت. نتایج حاصل از مطالعه حاضر لزوم مطالعات بیشتر جهت ارزیابی پاسخ حیوان به مقادیر مختلف مکمل مس در جیره در شرایط عدم توازن انرژی نظیر آنچه که در اواخر آبستنی اتفاق می افتد را نشان می دهد.

دراین بررسی در سال 1393 تعداد 85 عدد ماهی از سه گونه ماهی رودخانه فهلیان شامل برگ بیدی (Albumus mossulensis)، بوتک یا لوتک (Cyprnion macrostomum)، دشت ارژنی (capoeta barrosisi persica) از سه ایستگاه رودخانه فهلیان ماهی صید و پس از انتقال به آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد کازرون از لحاظ انگل های کرمی و تک یاخته پوست و آبشش مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع هشت گونه انگل شامل دوگونه منوژن(Dactylogyrus sp. )، دو گونه دیژن (Postodiplostomum sp. و Centrocestus sp. )، یک گونه سخت پوست (Lamprolegna sp. )، دو گونه تک یاخته (Ichthyophthrius multifillis و. ( Trichodina sp و یک گونه میکسوزوآ (Myxobolus sp. ) جداسازی و شناسایی گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین درصد آلودگی انگلی مربوط به Ichthyophthrius multifillis و کمترین آن مربوط به Lamprolegna sp. بود. همچنین ماهی دشت ارژنی و بوتک به ترتیب بیشترین و کمترین درصد آلودگی انگلی را به خود اختصاص دادند. بر اساس نتایج حا صل از این مطالعه انگل سنتروسستوس برای اولین بار در ایران از آب های داخلی ایران جداسازی گردید. ماهی بوتک به عنوان میزبان جدید انگل سنتروسستوس و هر سه گونه ماهی مورد مطالعه به عنوان میزبانان جدید انگل پوستودیپلوستوموم معرفی شدند. همچنین رابطه معنی داری بین آلودگی گونه های مختلف ماهی و بین اندام های آلوده مشاهده نگردید(05/0P>). کلمات کلیدی: تک یاخته، پریاخته، ماهی، رودخانه فهلیان

مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثر سطوح مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیم-های گوارشی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان به دنبال مسمومیت با سرب انجام شد. تعداد 375 قطعه ماهی با وزن تقریبی 8/3± 16 گرم انتخاب و پس از اطمینان از سلامت آن ها، به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند که به ترتیب با جیره ی غذایی حاوی 106×5، 107×5 و CFU/g 108×5 باکتریلاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به مدت 45 روز تغذیه شدند و نیز گروه چهارم (کنترل منفی یا کنترل بدون سرب) در تمام طول آزمایش با غذای بدون هیچ گونه افزودنی تغذیه و نگهداری شدند و گروه پنجم (گروه کنترل سرب دار یا کنترل مثبت) که ابتدا بدون افزودن باکتری به جیره ی غذایی به مدت 45 روز تغذیه شدند و پس از این مدت تا انتهای دوره ی آزمایش به همراه سه گروه پروبیوتیکی به مدت 21 روز با جیره ی حاوی 500 میکروگرم در کیلوگرم نیترات سرب مورد تغذیه قرار گرفتند. در روزهای صفر، 45، 52، 59 و 66 بعد از آسان کشی نمونه برداری از روده جهت بررسی آنزیم های گوارشی به عمل آمد. نتایج نشان داد که ضریب تبدیل غذایی بعد از 45 روز در سه گروه پروبیوتیکی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری داشته است (05/0P<). همچنین در سایر شاخص های رشد مانند افزایش وزن، میزان کارایی پروتئین، ضریب رشد ویژه و نسبت بازده غذایی بعد از 45 روز در گروه یک و دو پروبیوتیکی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری داشته است (05/0P<). نتایج بررسی آنزیم های گوارشی نشان داد که تمامی آنزیم ها بعد از 45 روز در سه گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنی داری داشته است (05/0P<). اما پس از مواجهه با سرب فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز و تریپسین در گروه 2 با کاهش معنی داری مواجهه شد اما همچنان نسبت به سایر گروه ها و گروه کنترل تحت چالش با سرب بیش تر بود. همچنین فعالیت آنزیم های لیپاز آلکالین فسفاتاز پس از مواجهه با سرب در تمامی گروه های پروبیوتیکی با کاهش معنی داری مواجهه شد اما همچنان مقدار آن نسبت به گروه کنترل تحت چالش با سرب بالاتر بود. بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس جدا شده از روده ی ماهی شیربت در غلظت CFU/gr 107×5 به عنوان یک مکمل پروبیوتیکی می تواند دارای اثرات مثبت در بهبود شاخص های رشد و آنزیم های گوارشی قزل آلای رنگین کمان حتی پس از مواجهه با مسمومیت با فلز سنگین سرب باشد.

کلی سپتی سمی یک بیماری کشنده حاد در نوزادان دامهای مزرعه است که عمدتاً در سنین کمتر از 2 هفته و بیشتر در گوساله های با نقص در انتقال ایمنی غیرفعال روی می دهد و خسارات سنگینی به صنعت دامپروری وارد می سازد. علائم اولیه سپتی سمی غیراختصاصی است و نمی توان آنها را از نشانه های بیماریهای غیر عفونی یا بیماریهای با عفونت موضعی مثل اسهال تفریق نمود. تابلو خونی یک ابزار آزمایشگاهی کلیدی برای ارزیابی نوزادان بیمار مشکوک به سپتی سمی است که در کنار معاینه فیزیکی، اطلاعات تشخیصی با ارزشی را برای کلینیسین فراهم می آورد. در این مطالعه با استفاده از سویه O111: H8 باکتری اشریشیاکلی در 10 گوساله نر هلشتاین با وزن 5± 50 کیلوگرم و سن 20 روز، کلی سپتی سمی تجربی ایجاد شد. بدین منظور 5 میلی لیتر از سوسپانسیون باکتری در سرم فیزیولوژی، حاوی cfu 109×5/1، به شکل داخل وریدی به هر گوساله تزریق شد تغییرات تابلو خونی آنها از 24 ساعت قبل از تزریق باکتری تا 24 ساعت پس از آن بررسی گردید. با شروع سپتی سمی، لوکوپنی، نوتروپنی، لنفوپنی، ائوزینوفیلی، ترومبوسیتوپنی و افزایش هماتوکریت، حجم متوسط گلبول قرمز (MCV)، متوسط هموگلوبین در هر گلبول قرمز (MCH) و هموگلوبین و کاهش تعداد گلبولهای قرمز رخ داد که از نظر آماری معنی داری بود (05/0 >P). تغییرات غلظت متوسط هموگلوبین گلبولهای قرمز (MCHC) و سطح فیبرینوژن و پروتئین تام پلاسما معنی دار نبود (05/0 < P). نسبت پروتئین تام به فیبرینوژن از بیشتر از 15 در ساعت صفر، به زیر 10 در ساعت 8، رسید. در نتیجه تغییرات سلولها و پروتئینهای خون در گوساله ها به پاسخ عمومی التهاب به دنبال کلی سپتی سمی تجربی نسبت داده شد. تفسیر تابلو خونی براساس مقادیر رفرانس مناسب با گونه، نژاد، سن، جنس و محیط می تواند در جهت تأیید یا رد بیماری و در نتیجه راهنمای درمان و تعیین پیش آگهی مفید باشد.

برونشیت عفونی یکی از مهم ترین بیماری های ویروسی ماکیان است، که خسارات اقتصادی قابل توجهی به صنعت پرورش طیور در سرتاسر جهان وارد می کند. برونشیت عفونی یک بیماری تنفسی واگیر با حدت بالا ایجاد می کند. برخی سروتیپ های نفروتروپ ویروس برونشیت عفونی نفریت ایجاد می کنند. ویروس برونشیت عفونی مسئول کاهش تولید تخم و تولید تخم های غیر عادی است. بیماری برونشیت عفونی درمان ندارد و تنها راه پیشگیری در گله های طیور واکسیناسیون علیه ویروس برونشیت عفونی می باشد. ایمنیت ضد برونشیت عفونی اکثرا به وسیله آزمایشات سرولوژیکی از جمله الایزا سنجیده می شود. ویروس برونشیت عفونی طیور (جنس کروناویروس، خانواده کروناویریده) دارای یک رشته RNA مثبت به طول 6/27 کیلو باز می باشد. ژنوم ویروس سه پروتئین ساختاری بزرگ را کد می کند: گلیکوپروتئین اسپایک، گلیکوپروتئین داخل غشایی و فسفوپروتئین نوکلئوکپسید با وزن 43 تا 50 کیلودالتون. هدف از این مطالعه تهیه فسفوپروتئین نوکلئوکپسید نوترکیب بوده است. برای این هدف بعد از استخراج RNAاز ویروس ژن مورد نظر با طول 1227 bp به وسیله RT-PCR تکثیر شد. سپس این ژن در یک پلاسمید بیانی ( pMAL-C2X) کلون شد و پلاسمید نوترکیب به سویه Rosetta باکتری E. coliمنتقل شد. بیان پروتئین N به وسیله SDS-PAGE بررسی شد. نتایج حاصل از این بررسی حاکی از بیان با غلظت بالا این پروتئین نوترکیب در سیستم باکتریایی می باشد.

هدف از این آزمایش بررسی اثرسطوح مختلف ترئونین بر عملکرد رشد و ریخت شناسی روده در جوجه های گوشتی بود. آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار شامل 10 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمار های مختلف این آزمایش شامل: تیمار شاهد یا کنترل (بدون اضافه کردن ترئونین)، جیره پایه + سطح 05/0% ترئونین، جیره پایه + سطح 10/0% ترئونین و جیره پایه + سطح 15/0% ترئونین از42-1 روزگی استفاده شد. احتیاجات غذایی مورد نیاز جوجه های گوشتی در دوره های مختلف آزمایش، با استفاده از جداول راهنمای پرورش نژاد راس 308 استخراج گردید. سطح ترئونین بر افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک جوجه ها، ضریب تبدیل غذایی و راندمان لاشه اثر معنی داری داشت(P<0/05). بهترین عملکرد رشد مربوط به تیمار1/0 درصد ترئونین + جیره پایه و کمترین عملکرد مربوط به تیمار شاهد (بدون افزودن ترئونین) بود. با افزایش سطح ترئونین راندمان لاشه در تیمارهای آزمایشی افزایش پیدا کرد. همچنین نتایج آزمایش ریخت شناسی در 42 روزگی نشان داد که تیمار1/0 درصد ترئونین + جیره پایه سبب افزایش ارتفاع پرزها ی ژژنوم روده باریک گردید(P<0/05). در شرایط این آزمایش، سطح1/0 درصد ترئونین + جیره پایه سبب بهبود عمکرد رشد، راندمان لاشه و ریخت شناسی روده باریک جوجه های گوشتی شد.

بیماری بروسلوز به عنوان یک بیماری مشترک بین انسان و دام به واسطه تکثیر باکتری بروسلا در داخل سلول های پستانداران اتفاق می افتد. Omp31 یکی از پروتئین های غشای خارجی این باکتری می باشد که به واسطه نقش مهمی که در تحریک سلول های CD8+ T و CD4+ T دارد می تواند سبب مهار بیماری بروسلوز گردد. در این بررسی ژن Omp31 به عنوان یکی از ژن های موثر در بیماری بروسلا مورد بررسی مولکولی از نظر آنالیز فیلوژنی و همچنین مستعد بودن پروتئین نوترکیب این ژن جهت طراحی واکسن بر علیه بیماری بروسلوز مورد مطالعه قرار گرفته است. از آغازگرهای اختصاصی به منظور تکثیر DNA مستخرج از باکتری بروسلا ملیتنسیس سویه Rev1 و تایید مراحل مطالعه استفاده گردید. جهت تکثیر این ژن از وکتور کلونینگ pMB57R/T و جهت بیان از وکتور pET32a که دارای ساختار trx جهت افزایش بیان می-باشد استفاده گردید. پس از تکثیر قطعه bp 723، قطعه مورد نظر به روش TA کلونینگ درون وکتور کلونینگ منتقل و به روش شوک حرارتی وارد میزبان کلونینگ گردید. سپس نمونه تایید شده به درون وکتور بیانی ساب کلون گردید. القا بیان با IPTG صورت گرفت و آنالیز پروتئین های تولید شده با ژل نشاندهنده بیان موفقیت آمیز پروتئین نوترکیب می باشد. نتایج مفید حاصل از این مطالعه بیانگر این است که این آنتی ژن می تواند به عنوان یه کاندید مناسب در پژوهش های آتی به منظور طراحی واکسن نوترکیب بر علیه بیماری بروسلا استفاده گردد.

بیماری های انگلی یکی از عوامل محدود کننده صنعت طیور به خصوص در سیستم های پرورش متراکم می باشند. هیستوموناس مله آگریدیس در بسیاری از پرندگان از قبیل بوقلمون، کبک، جوجه، مرغ گینه ای، بلدرچین باب وایت و شتر مرغ شناسایی شده است. مطالعه حاضر براساس گزارش تلفات در یک مزرعه پرورش کبک ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران صورت گرفت. نشانه های بالینی پرندگان ارجاع شده شامل بی حالی، افتادگی بال ها و کاهش اشتها به مدت چند روز بود و همچنین میزان تلفات 3/36 درصد گزارش گردید. در بررسی میکروسکوپی، التهاب سکوم و تعداد زیادی انگل هسیتوموناس به صورت کم رنگ و اجسام بیضی شکل در لاکوناهای پارین مشاهده شد. پرندگان تحت درمان با مترونیدازول و آلبندازول قرار گرفتند که به طور موثری باعث کنترل هیستومونیاز در گله شد. گزارش های مختلفی از درگیری کبک به هیستومونیاز وجود دارد اما به نظر می رسد شیوع بیماری هیستومونیاز در مزرعه پرورش کبک چوکار در ایران اولین بار است که گزارش می گردد.