ورزش از ابزارهای تاثیرگذار در هدایت نیروهای اجتماعی برای تحقق توسعه پایدار، به ویژه در جوامع با رشد جمعیت زیاد است. ورزش نه تنها کمترین هزینه را در مقابل سایر هزینه های مدیریتی به خود اختصاص می دهد، بلکه توان ایجاد ارزش افزوده بیشتری نسبت به سایر عوامل دارد. هدف تحقیق حاضر، برآورد مدل رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران با استفاده از الگوی خودتوضیح با وقفه گسترده برای دوه زمانی (1391-1353) بود. بدین منظور، روش اقتصادسنجی با استفاده از داده های مربوط به ارزش افزوده بخش ورزش، اندازه دولت، موجودی سرمایه بخش ورزش، نیروی فعال بخش ورزش، تکنولوژی و پس انداز اجرا شد. نتایج برآورد مدل نشان داد تمامی متغیرهای تحقیق در کوتاه مدت و بلندمدت تاثیر مثبت و معنا داری بر رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران دارند. نتایج همچنین نشان داد منابع انسانی بخش ورزش در کوتاه مدت و بلندمدت بیشترین تاثیر را بر رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران دارد. بنابراین به منظور رشد اقتصادی صنعت ورزش، بهتر است سرمایه گذاری در بخش منابع انسانی صورت گیرد.