کومش
سال:1389 | دوره:11 | شماره:4 (پیاپی 36) |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: پسوریازیس یک بیماری شایع و مزمن پوست است. شیوع بیماری های قلبی-عروقی در این بیماران بیش تر از افراد سالم جامعه بوده است که به نظر می رسد بیش تر با هایپرلیپیدمی در ارتباط باشد. این مطالعه به منظور بررسی سطح لیپیدهای سرم در این بیماران و ارتباط آن با شدت بیماری طراحی شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1387، در بیماران (52 نفر) مبتلا به پسوریازیس ولگاریس انجام شد. گروه شاهد (52 نفر) افراد سالمی بودند که از لحاظ سن و جنس با گروه مورد جور شده بودند. نمونه های خون بعد از 14 ساعت ناشتا بودن گرفته شد و سطح تری گلیسرید (TG)، کلسترول CHOL)، HDL،LDL  و (VLDL توسط یک کیت مشترک تعیین گردید. یافته ها: سطوح TG، CHOL، LDL وVLDL  در گروه مورد به شکل معنی داری بیش تر از گروه شاهد بود (p<0.001)، در حالی که سطح HDL در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. همچنین ارتباط معنی داری بین شدت بیماری پسوریازیس با سطح سرمی لیپیدها پیدا نشد. نتیجه گیری: یافته های فوق حاکی از بالا بودن چربی های خون در بیماران مبتلا به پسوریازیس (صرف نظر از شدت بیماری) است که می تواند ریسک بیماری های قلبی-عروقی را در آن ها بالا ببرد. بنابراین، غربال گری این بیماران از نظر هایپرلیپیدمی (صرف نظر از شدت بیماری) توصیه می شود.

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس بر همه ابعاد زندگی بیماران مبتلا اثر می گذارد. این تاثیرات در سیستم بهداشتی کمتر مورد توجه قرار می گیرد. همچنین، تاکنون نسخه فارسی ابزارهای ارزیابی کیفیت زندگی در این بیماران بررسی نشده است. لذا هدف این مطالعه، هنجاریابی و بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسش نامه کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت ملیتوس بود. مواد و روش ها: از میان کلیه بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی سطح شهر اصفهان در سال 1386، با استفاده از نمونه گیری تصادفی سهمیه ای، تعداد 120 بیمار بر اساس معیارهای مورد نظر انتخاب شدند. 120 نفر (که از نظر سن، تاهل، جنس، تحصیلات و شغل با گروه بیمار جور بودند) به عنوان گروه سالم در نظر گرفته شد. پرسش نامه ویژگی های جمعیت شناختی، کیفیت زندگی بیماران دیابتی  (DQOL)و کیفیت زندگی کوتاه شده سازمان بهداشت جهانی (WHO-QOL Brief) به دو گروه ارایه شد. یافته ها: میانگین کل کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت پایین و فقط در دو حیطه نگرانی ها این میانگین ها بالا بود (با توجه به نقطه برش). پایایی کل پرسش نامه با استفاده از آلفای کرونباخ 0.89 و پایایی زیر مقیاس های آن به ترتیب بین 0.51-0.84 گزارش شد. همچنین ضرایب همبستگی درونی کلیه سوالات با کل پرسش نامه به جزء سوال 8 از حیطه تاثیرات(r=-0.21)  مثبت بود. ضریب همبستگی از اجرای هم زمان دو پرسش نامه DQOL و WHO-QOL0.58 و زیرمقیاس های آن به ترتیب 0.63، 0.60، 0.39 و 0.05 بود. نمرات خام افراد بیمار بین 1.37 تا 3.97 و گروه سالم بین 1.18 تا 3.31 در نوسان بود و نقطه برش با استفاده از تحلیل تمایزات و جدول منحنی راک 2.06 برآورد شد. با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و با استفاده از روش مولفه های اصلی و چرخش واریماکس ابزار نهایی از 6 عامل اساسی برخوردار شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، پرسش نامه کیفیت زندگی مزبور از نمرات هنجاری و ویژگی های روانسنجی مناسبی در جامعه پژوهشی برخوردار می باشد و می توان با اطمینان از آن به عنوان یک ابزار معتبر جهت بررسی کیفیت زندگی افراد مبتلا به دیابت در مراکز بهداشتی-درمانی استفاده نمود.

سابقه و هدف: کوتاهی همسترینگ ممکن است سبب اختلال در پوسچر و راه رفتن گردد. اخیرا نشان داده شده است که کاربرد لرزش می تواند انعطاف پذیری عضلانی را افزایش دهد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر کاربرد لرزش موضعی عضله همسترینگ بر کوتاهی این عضله انجام شده است. مواد و روش ها: 30 خانم غیر ورزش کار (18-22 سال) که دچار کوتاهی همسترینگ بودند در این مطالعه شرکت نمودند. این افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: در گروه مورد مطالعه از لرزش به مدت 8 هفته و هر هفته 3 بار استفاده شد. در گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت نمونه ها در هر گروه از انجام هر گونه فعالیت ورزشی در دوره انجام مطالعه خودداری نمودند. میزان کوتاهی عضله همسترینگ در هر دو گروه قبل و بعد از مطالعه با استفاده از آزمون کشش غیر فعال زانو (Passive knee extension) اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان کوتاهی عضله همسترینگ در گروه مداخله قبل و بعد از درمان تفاوت معناداری داشته است(p<0.001) . در حالی که در گروه کنترل تفاوت معنی داری در میزان کوتاهی عضله همسترینگ مشاهده نگردید(p=0.181) . هم چنین لرزش به طور متوسط 15 واحد انعطاف پذیری عضله را افزایش داد، در حالی که در گروه شاهد 0.73 انعطاف پذیری عضله افزایش یافت که تفاوت معنی دار بود(p<0.001) .نتیجه گیری: لرزش موضعی عضله همسترینگ می تواند سبب افزایش انعطاف پذیری عضله گردد. پیشنهاد می شود از این روش هم مانند سایر روش های معمول در برنامه های توان بخشی جهت افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری عضلانی استفاده شود.

سابقه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی تغییرات حجمی مرتبط با سن و جنس هسته پوتامن و تقارن نیمکره ای آن در افراد طبیعی راست دست است.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی تصاویر 120 MRI فرد طبیعی (60 مرد و60  زن) 15-65 سال در دو گروه سنی جوان (زیر 40 سال) و مسن (40 سال و بالای 40 سال) انجام گرفت. آنالیز و پردازش مورفومتریک تصاویر برش های مغزی با استفاده از نرم افزار Image-J انجام شده و حجم پوتامن بر اساس اصل کاوالیری محاسبه گردید.یافته ها: آنالیزها، کاهش حجمی دو طرفه هسته پوتامن را در اثر سن در دو جنس نشان دادند(P<0.001)  و هسته پوتامن در افراد مسن به طور معنی دار کوچک تر از گروه جوان بود(P<0.001) . کاهش حجمی پوتامن در اثر سن در مردان و زنان به ترتیب %20.49 و %16.79 بود و تفاوت معنی داری در تغییرات حجمی مردان و زنان مشاهده نگردید. هم بستگی منفی معنی داری بین سن و حجم هسته پوتامن وجود داشت(P<0.001) . در هر دو جنس ناقرینگی متمایل به راست در پوتامن مشاهده شد (مردان %4.21 و زنان %3.32، P<0.001).نتیجه گیری: کاهش حجمی دو طرفه مرتبط با سن و ناقرینگی متمایل به راست در هسته پوتامن افراد طبیعی مشاهده شد و تفاوت حجمی معنی داری بین مردان و زنان مشاهده نگردید. نتایج حاصله، اطلاعات پایه ای مفیدی در زمینه تغییرات حجمی مرتبط با سن و جنس هسته پوتامن فراهم می نماید.

سابقه و هدف: گیاهان دارویی به دلیل طبیعی بودن، خطرات و عوارض کم، دردسترس و ارزان بودن نسبت به داروهای سنتتیک، مصرف زیادی توسط مردم دارند. بروز مقاومت های دارویی علیه داروهای ضد میکروبی شیمیایی، سبب شده است که در سال های اخیر به استفاده از گیاهان دارویی در درمان عفونتها توجه زیادی شود. هدف این تحقیق، بررسی اثرات ضد باکتریایی عصاره هیدروالکی پونه کوهی، مروه تلخ، زرشک وحشی، چای کوهی بود.مواد و روش ها: عصاره هیدروالکلی 4 گونه گیاه بومی شهرستان فسا-فارس، با نام های پونه کوهی از جنسZiziphora ، چای کوهی از جنسStachys ، مروه تلخ از جنس Teucrium و زارچ یا زرشک وحشی از جنس Barberry استخراج گردید. اثرات ضد باکتریایی این گیاهان توسط روش انتشار از دیسک و تهیه رقت های متوالی ارزیابی شد. به منظور کنترل و استاندارد بودن روش، از دیسک های انتی بیوتیکی و سویه های استاندارد باکتریال استفاده شد.یافته ها: رقت 1.8 از عصاره گیاه مروه تلخ و رقت 1.4 از عصاره گیاه زارچ در روش تهیه رقت متوالی اثرات مهارکنندگی رشد داشتند. ارزیابی نتایج روش انتشار از دیسک نیز در مقایسه با دیسک های آنتی بیوتیک، تاثیر این دو گیاه را در مقایسه با دیسک های آموکسی سیلین، سیپروفلوکساسین، ونکومایسین و ایمی پنم، در مقابله با رشد دو سویه E.coli ATCC 25922 و S.aureus ATCC 25923، نشان داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه و مطالعات دیگران نشان می دهد که عصاره های گیاهان دارویی می توانند جایگزین داروهای شیمیایی برای درمان عفونت ها شوند. البته همه اثرات این عصارها باید در in vitro و in vivo به دقت بررسی شوند.

سابقه و هدف: ایمنی زایی توسط واکسن موفقیت چشم گیر و مقرون به صرفه ای را در پیش گیری از بیماری های عفونی به دست آورده است. هر چند واکسن های مورد استفاده کنونی بسیار اثر بخش هستند و عوارض جانبی آن ها ناچیز است، هیچ واکسنی عاری از عوارض جانبی نیست. بروز واکنش نامطلوب متعاقب ایمن سازی با نگران کردن مردم، ممکن است سبب انصراف آن ها از ایمن سازی بعدی کودکان شود. هدف این مطالعه، بررسی میزان بروز عوارض ناشی از واکسیناسیون رایج کشوری در کودکان و نوزادان شهر سمنان بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه طولی (آینده نگر)، کلیه کودکانی که در 11 مرکز انجام واکسیناسیون در فاصله زمانی آغاز مهرماه 1385 تا پایان اسفند ماه 1385 واکسینه شدند مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسش نامه ای شامل مشخصات دریافت کننده واکسن، نوع واکسن، وزن هنگام تولد، نوع تغذیه و 46 عارضه واکسیناسیون تعبیه شده بود. این پرسش نامه ها در بدو تولد،12 ،18 ،6 ،4 ، 2 ماهگی تکمیل شد.یافته ها: 5776 کودک مورد بررسی قرار گرفتند. 29 درصد از کودکان حداقل یک عارضه ناشی از واکسیناسیون را بروز دادند. شایع ترین عارضه های واکسیناسیون به ترتیب عبارت بود از: تب(%24) ، درد محل تزریق (%3.6)، تورم (%2.4)، نقاط قرمز رنگ محل تزریق (%2.1)، برجستگی سفت در محل تزریق (%2.1)، زخم محل تزریق (%1.9). میزان بروز سایر عوارض زیر %1 بود. خطرناک ترین عارضه ناشی از واکسن، آنسفالیت و 2 مورد تب و تشنج بودند. بیش ترین موارد بستری، ناشی از عارضه واکسن MMR بود. در نهایت در هر نوبت واکسیناسیون، از هر 4 کودک 1 کودک حداقل یک عارضه ناشی از واکسیناسیون را بروز می دهد که عمده ترین آن تب بود.نتیجه گیری: به طور کلی، واکسیناسیون رایج کشوری که علیه 9 بیماری عفونی واگیر انجام می پذیرد از عوارض پایینی برخوردار است. این عوارض عمدتا خفیف و گذرا است و بخش عمده ای حتی بدون نیاز به درمان دارویی برطرف می شوند. البته در این میان، ممکن است عوارض نادر و خطرناکی مانند تشنج و آنسفالیت رخ دهد. از این رو، یک برنامه دقیق پیگیری و ثبت گزارش عوارض ایمن سازی الزامی است.

سابقه و هدف: مطالعه رفتار خانوارها در زمینه مصرف روغن ها و چربی ها، در پیش بینی وضعیت سلامت جامعه از جایگاه مهمی برخوردار است. هدف این مطالعه بررسی اثر اموزش بر رفتار زنان خانوارهای تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی تدین و فامیلی شهر سمنان در زمینه مصرف روغن ها و چربی ها بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای از نوع قبل و بعد، به ترتیب قبل و بعد از مداخله 253 و 255 خانوار با روش تصادفی خوشه ای انتخاب و اطلاعات با استفاده از پرسش نامه جمع اوری گردید. فعالیت های مربوط به مداخله شامل سخنرانی، نصب تراکت، توزیع پمفلت و چاپ مطالب اموزشی در روزنامه محلی بوده است. یافته ها: روغن جامد نباتی اولویت اول روغن مصرفی اکثریت خانوارها به ترتیب قبل و بعد از مداخله برای پخت غذاهای غیر سرخ کردنی، 56.4 درصد و 36.8 درصد و برای غذاهای سرخ کردنی 60.8 درصد و 32.7 درصد، بوده است. بعد از آموزش، استفاده از روغن مایع معمولی و نیز روغن مخصوص سرخ کردنی برای تهیه غذاهای غیر سرخ کردنی و سرخ کردنی افزایش نشان داده است(p<0.001) . بعد از مداخله، درصد خانوارهایی که هنگام تمیز کردن گوشت، چربی مرئی آنرا همیشه حذف نموده از 52 درصد به 62.5 درصد افزایش پیدا کرد(p<0.01) . بعلاوه، بعد از مداخله بردرصد افراد معتقد به مضر بودن روغن جامد نباتی افزوده شده است(p<0.028) . نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مداخله آموزشی می تواند در افزایش دانش و اصلاح رفتار خانوارها در زمینه مصرف روغن ها و چربی ها موثر واقع شود. لذا اجرا و استمرار این برنامه ها باید مورد توجه سیستم بهداشتی باشد.

سابقه و هدف: با توجه به استفاده روز افزون از سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از منابع گوناگون در کلینیک، لازم است تا مطالعات پایه ای جهت بررسی تکثیر، تمایز و نیز دیگر ویژگی های بیولوژیک آن ها صورت پذیرد. در مطالعه حاضر، بازده و یا توان تمایز در پنج رده مختلف سلول های بنیادی مزانشیمی با یکدیگر مقایسه گردیده است. مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان خرگوش، رت، موش نژاد C57، جوجه و سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت سینوویوم زانوی انسان با تراکم 5000 سلول در سانتی متر مربع در ظروف 12 خانه ای کشت داده شد. پس از رسیدن سلول ها به سطح رشد مناسب با استفاده از القا کننده های اختصاصی، تمایز به ادیپوسیت، استئوسیت، و کندروسیت، در همه رده ها ایجاد شد. 21 روز پس از القا پتانسیل تمایز،با رنگ آمیزی اختصاصی سلولی وضعیت تمایز در همه رده های سلولی بررسی شد. یافته ها: بر طبق یافته های حاضر، بیش ترین پتانسیل تمایز به آدیپوسیت و استئوسیت در سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان جوجه و بیش ترین پتانسیل تمایز به کندروسیت در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم زانوی انسان مشاهده گردید. نتیجه گیری: در این مطالعه، اختلافاتی در پتانسیل تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از گونه ها و نیز بافت های مختلف مشاهده گردید که می تواند ناشی از اختلاف در ریز محیط آن ها در حالت in vivo باشد. درک این اختلافات می تواند در نهایت منجر به استفاده موثرتر از این سلول ها در کلینیک گردد.

سابقه و هدف: شیمی درمانی از اجزای درمان های تکمیلی پس از جراحی مبتلایان به سرطان پستان است. هدف این مطالعه، مقایسه کارایی رژیم های درمان تکمیلی Taxane-based و Anthracycline-based با Cyclophosphamide, Methotrexate و5-fluorouracil   (CMF) بعد از جراحی ماستکتومی تعدیل شده(Modified radical mastectomy ,MRM)  از نظر مدت زمان فراغت از بیماری بود. مواد و روش ها: 62 بیمار مبتلا به سرطان پستان که تحت عمل جراحی MRM قرار گرفته و اندیکاسیون شیمی درمانی توسط انکولوژیست برای آن ها گذاشته شده بود و در مرحله عاری از متاستاز بودند، وارد مطالعه شدند. این بیماران یکی از رژیم های شیمی درمانی مذکور را دریافت و در یک دوره زمانی 8 ساله از نظر زمان عود/متاستاز بررسی شدند. برخی ویژگی های دموگرافی و پاراکلینیکی آن ها ثبت و با استفاده از رگرسیون بقای لوگ لوجستیک، اثربخشی این سه رژیم مقایسه شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سنی بیماران (1.31) 49 سال بود. در بیش از 40 درصد موارد، تومور از درجه بدخیمی 3 بود. میانه زمان پیگیری بیماران 20 ماه و نرخ فراغت از بیماری 5 ساله آن ها، 48 درصد بود. تحلیل بقای پارامتری، بیان گر تاثیر نوع درمان تکمیلی (OR(Anthracycline/CMF)=3.185؛ OR(Taxane/CMF)=3.676)، درجه بدخیمی تومور (OR=2.528)، اندازه تومور  (OR=5.598)و تعداد گره های لنفاوی درگیر(OR=1.112)  بر میزان فراغت از بیماری بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از کارایی بیش تر درمان با Taxane-based و Anthracycline-based در مقایسه با CMF بود. این مطالعه هم چنین نشان داد که تشخیص به هنگام تومور، اهمیت بسیار بسزایی در موفقیت درمان به لحاظ افزایش مدت زمان فراغت از بیماری دارد. این امر اهمیت غربال گری و اموزش را اشکار می سازد.

سابقه و هدف: تاثیرات داروهای ضد افسردگی در دوران پری ناتال بر ساختارهای سیستم عصبی به دلیل استفاده فراوان آن ها اهمیت ویژه ای در تحقیقات علوم اعصاب دارد. بوپروپیون یک داروی ضد افسردگی اتیپیک است که تحت تصویب سازمان غذا و داروی آمریکا برای ترک سیگار به طور گسترده ای استفاده می شود. مطالعه اثرات سیناپسی این دارو می تواند مکانیسم اثر آن به عنوان عامل کاهنده وابستگی به سیگار را آشکار کند. در این مطالعه اثرات طولانی مدت بوپروپیون بر دامنه اسپایک های دسته جمعی Population spike (PS) هیپوکامپ نوزادان به عنوان شاخصی از شکل پذیری سیناپسی بررسی شده است. مواد و روش ها: اسلایس های هیپوکامپ از نوزادان 18تا 25 روزه موش های بزرگ سفید آزمایشگاهی تهیه شد. گروه های آزمایشی شامل کنترل و تیمار شده با بوپروپیون بودند. بوپروپیون روزانه 40 mg/Kg به صورت درون صفاقی قبل و پس از تولد به عنوان پیش تیمار بکار برده شد. هم چنین بوپروپیون با غلظت 10، 50 و 200 میکرومول در ACSF و به مدت 30 دقیقه پرفیوژ شده و دامنه PS بررسی شد. دامنه PS در استریاتوم رادیاتوم قبل و پس از پرفیوژن بوپروپیون اندازه گیری شد. دامنه PS قبل از پرفیوژن بوپروپیون به عنوان پایه (%100) در نظر گرفته شد. یافته ها: در غلظت 10 میکرومول دامنه اسپایک دسته جمعی کاهش نیافت و بوپروپیون اثرات مشخصی در دامنه PS نداشت. بوپروپیون در غلظت 50 میکرومول، توانست دامنه پاسخ ها را در %50 موارد کاهش دهد. پرفیوژن 200 میکرومول بوپروپیون در همه اسلایس ها  (n=22)دامنه PS را کاهش داد و در نهایت در 8 اسلایس از 22 اسلایس دامنه اسپایک کاملا از بین رفته بود. این در حالی است که میزان کاهش در اسلایس های بدون تیمار بیش تر از اسلایس های تحت تیمار بوده است. نتیجه گیری: آنالیز داده ها نشان داد که تجویز طولانی مدت بوپروپیون و پرفیوژن آن در غلظت های 50 و 200 میکرومول دامنه اسپایک های تجمعی را کاهش می دهد. سازگاری سیناپسی در غلظت 200 میکرومول ما بین گروه های تیمار شده و نشده در یافته های ما دیده شد.

سابقه و هدف: فشار خون اساسی، یکی از مهم ترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی بیماران و سومین علت مرگ و میر در دنیا می باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه دو روش دارو درمانی و درمان شناختی-رفتاری بر بهبود ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به فشار خون اساسی بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کار آزمایی بالینی است که از آذر ماه 1387 تا شهریور ماه 1388 در مرکز قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. نمونه تحقیق، 40 نفر بیمار مبتلا به فشار خون اساسی است که به شکل تصادفی انتخاب و نسبت به تکمیل پرسش نامه های جمعیت نگاشتی و کیفیت زندگی اقدام نمودند. بعد از اعمال مداخلات درمانی و چهار ماه پس از پایان مداخله، توسط همان پرسش نامه ها مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد که تغیرات کیفیت زندگی در آزمودنی های گروه آزمایشی به صورت معنی داری بیش از گروه شاهد بود (p<0.05)، و اثرات درمان پس از چهار ماه هنوز برقرار بود(p<0.05) . نتیجه گیری: درمان شناختی-رفتاری در بهبود ابعاد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشار خون اساسی موثر است. با توجه به نتایح این تحقیق، استفاده از رویکرد تیمی و لزوم همکاری متخصصان داخلی و قلب و روان شناسان به منظور ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به فشار خون اساسی پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: پیوند کلیه روش درمانی مناسب و موثرترین استراتژی درمانی برای بیماران مبتلا به مرحله نهایی نارسایی کلیه می باشد و زندگی مطلوب تر و کاهش خطر مرگ و میر را برای بیماران در مرحله نهایی نارسایی کلیه به ارمغان می آورد. هدف این مطالعه تعین میزان بقا تجمعی پیوند کلیه و ارتباط ان با سن و جنس دهنده و گیرنده کلیه، بین بیماران پیوند شده در مرکز پیوند بیمارستان نمازی شیراز از شروع سال 1378 تا پایان سال 1387 می باشد. مواد و روش ها: مطالعه از نوع مطالعات هم گروهی گذشته نگر می باشد، که به بررسی میزان بقا پیوند کلیه و ارتباط آن با سن و جنس دهنده و گیرنده کلیه، در بین 1356 پیوند انجام شده در مرکز پیوند بیمارستان نمازی شیراز بین سال های 1378 تا 1387 می پردازد. برای برآورد میزان تجمعی بقا پیوند از روش Kaplan-Meier و برای بررسی اختلاف بین بقای تجمعی زیر گروه ها نیز از آزمون Log-Rank استفاده شده است. یافته ها: میانگین مدت زمان پیگیری بیماران 33.3±47.23 ماه بوده است، میزان بقا تجمعی 10 ساله پیوند کلیه در بین بیماران پیوند شده با استفاده از روش کاپلان مایر برابر 85.8 درصد (95 درصد حدود اطمینان=85.78-85.81) برآورد شده است، و سن دهنده و گیرنده کلیه ارتباط معنی داری با میزان بقا پیوند نشان دادند. نتیجه گیری: پیوند کلیه یکی از استراتژی های درمانی مهم در بیماران مرحله نهایی کلیه می باشد و دقت در انتخاب یک دهنده مناسب می تواند باعث افزایش میزان بقا تجمعی پیوند شود. بر اساس نتایج این مطالعه مشخص شد که، جنسیت دهنده و گیرنده کلیه ارتباط معنی داری با میزان بقا ندارند در حالی که سن دهنده و گیرنده کلیه از فاکتور های موثر در میزان بقا می باشد.

سابقه و هدف: خستگی یکی از شایع ترین علایم ناتوان کننده در بیماران سرطانی است. خستگی ممکن است به وسیله خود بیماری، درمان های مرتبط با ان یا سایر علایم فیزیکی و یا شرایط منتج از بیماری ناشی شود. این بررسی با هدف تعیین فراوانی خستگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آن با برخی از عوامل جمعیت شناختی و کلینیکی طرح ریزی و اجرا شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی 119 بیمار مبتلا به سرطان پستان که به طور تصادفی انتخاب شده بوده اند انجام شد. نسخه فارسی دو پرسش نامه QLQ-C30 و QLQ-BR23 مورد استفاده قرار گرفته است. از روش های تک متغیره و رگرسیون خطی چند متغیره برای تعیین عوامل موثر بر خستگی استفاده شده است. یافته ها: در مجموع %78 از بیماران احساس خستگی را به درجات مختلفی تجربه کرده بودند. میانگین نمره خستگی 26.91±41.74 بود. از میان حیطه های عمل کردی خستگی تاثیر بسیار زیادی بر عمل کرد اجتماعی افراد داشت. تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که درد، کاهش اشتها، تصویر بدنی و نوع درمان از مهم ترین عوامل موثر بر خستگی محسوب می شوند. نتیجه گیری: به طور کلی، خستگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان یک مشکل بسیار شایع و مهمی است که کیفیت زندگی آنها را به طور چشم گیری تحت تاثیر قرار دهد. لذا انجام مداخلات لازم جهت کاهش خستگی توسط پزشکان در بهبود کیفیت زندگی این بیماران موثر است.