کومش
سال:1398 | دوره:21 | شماره:4 (پیاپی 76) |تعداد مقالات:24

شیمی درمانی یکی از درمان های شناخته شده برای بیماران سرطانی است. اما درمان سرطان به دلیل محدودیت دسترسی داروها به بافت سرطانی، سمیت غیر قابل تحمل و مقاومت دارویی چند گانه موفقیت های زیادی نداشته است. در سال های اخیر به دلیل شناسایی بهتر بیولوژی تومور و پیشرفت فناوری نانوتکنولوژی راه کارهای جدیدی برای معالجه سرطان پیشنهاد شده است. ذرات در مقیاس نانومتری به شیوه های شگفت انگیزی عمل می نمایند به طوری که خواص و ویژگی مواد در مقیاس نانومتری تغییر می کند و خواص نوری، الکترونیک و ساختاری ویژه ای از خود نشان می دهند. در داروسازی نوین، با استفاده از این ویژگی ها، نانوپارتیکل ها به گونه ای مهندسی می گردند که قادر باشند مقادیر بالای دوز داروی سایتوتوکسیک را به سایت سرطانی انتقال دهند در حالی که سلول های سالم از عوارض جانبی داروهای سایتوتوکسیک محفوظ باشند. روش های نوین دارورسانی هدفمند به وسیله نانوپارتیکل ها و تکنیک بیوکونژوگاسیون باعث به وجود آمدن راه کارهای درمانی موفقیت آمیزی برای معالجه سرطان شده است. این مقاله مروری به بررسی دارورسانی به بافت تومور از طریق دو نوع هدف گیری فعال و غیر فعال می پردازد. هم چنین این مقاله به خصوصیات و ویژگی های نانوپارتیکل ها در دارورسانی هدفمند، بیوکونژوگاسیون و چالش های موجود در سیستم دارو رسانی اشاره می نماید.

هدف: مطالعات کوهورت گروهی از مطالعات هستند که به بررسی رابطه ی میان بیماری ها با مواجهات می پردازند. در این میان، مطالعاتی که بر تکامل عصبی کودکان تمرکز دارند، در زمره ی مطالعات بسیار ارزشمند می باشند. هدف از پژوهش حاضر، معرفی ابزارهای فارسی قابل استفاده جهت سنجش تکامل عصبی در سنین اوایل کودکی در مطالعات کوهورت بوده است. مواد و روش ها: دستورالعمل مطالعات کوهورت تولد شناخته شده ی بین المللی به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. ابزارهای استفاده شده جهت سنجش تکامل عصبی کودکان در سنین اوایل کودکی استخراج شدند. سپس جستجوی گسترده ای جهت یافتن نسخه ی فارسی دارای روایی و پایایی هر ابزار انجام گرفت. یافته ها: 13 مورد از مجموع ابزارهای استفاده شده در مطالعات کوهورت تولد سایر کشورها، شامل معاینه ی نورولوژیک دوبوویتز، پرسش نامه ی رفتار شیرخوار، مقیاس رشدی رفتار نمادین و ارتباط، پرسش نامه ی رفتار اوایل کودکی، چک لیست اصلاح شده ی اوتیسم در نوپایان، چک لیست رفتاری کودکان، آزمون مصور واژگان پی بادی، مقیاس هوش استانفورد-بینه، پرسش نامه ی توانایی ها و مشکلات، سنجش نامه ی رشد و تکامل و سلامت روانی کودکان و نوجوانان، آزمون غربالگری تکامل دنور II، پرسش نامه ی سنین و مراحل و آزمون سنجش تکامل کودکان بیلی III، دارای نسخه ی فارسی مناسب بودند. نتیجه گیری: در پژوهش حاضر 13 ابزار قابل استفاده جهت طراحی مطالعات کوهورت و سنجش تکامل عصبی در سنین اوایل کودکی در جمعیت فارسی زبان معرفی شده و توضیح مختصری در رابطه با هر یک داده شده است.

هدف: مولتیپل اسکلروزیس از بیماری های شایع سیستم عصبی مرکزی با شیوع نسبتا بالا در جهان و ایران می باشد. از عوارض این بیماری افسردگی و خواب آلودگی می باشد. با توجه به تغییرات به وجود آمده در سطوح ساختاری و عملکردی مناطق مغزی در طی افسردگی و اختلال خواب، تحریک الکتریکی مستقیم مغزی می تواند درمان موثری در کنترل افسردگی و خواب آلودگی باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی دوسویه کور، 30 بیمار بر اساس معیارهای ورود، به شکل تصادفی به دو گروه آزمون و شم تقسیم بندی شدند. در هر دو گروه، الکترود آند در ناحیه پره فرونتال خلفی خارجی چپ و کاتد در ناحیه ی سوپرا اوربیتال مقابل به مدت 20 دقیقه گذاشته شد. در گروه آزمون تحریک الکتریکی مستقیم مغزی به مدت 20 دقیقه با شدت جریان 5/1 میلی آمپر در طی 10 جلسه به مدت 20 روز با فاصله استراحت یک روز بین جلسات انجام می شد، در حالی که در گروه شم جریان پس از مدت 30 ثانیه به آرامی قطع می شد. یافته ها: سطح افسردگی پس از مداخله در گروه آزمون به طور معنی داری کم تر از قبل از مداخله بود (P<0/05)، ولی در میزان خواب آلودگی تفاوت معناداری مشاهده نگردید (P>0/05). هم چنین سطح خواب آلودگی و سطح افسردگی پس از مداخله در گروه آزمون در مقایسه با گروه شم به طور معنی داری بهبود یافته بود. نتیجه گیری: تحریک الکتریکی مستقیم مغزی اندال چند جلسه ای ناحیه پره فرونتال چپ در بهبود افسردگی و میزان خواب آلودگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس اثر معنی داری دارد.

هدف: اختلالات اسکلتی عضلانی یکی از مهم ترین عوامل ایجادکننده ی درد بوده و دردهای مایوفاشیال یکی از شایعترین موارد آن می باشد که مشخصه مهم آن وجود نقاط ماشه ای است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات درمانی دو روش سوزن زدن خشک و نواربندی حرکتی مهاری بر شدت درد و ناتوانایی عملکردی زنان مبتلا به سندرم درد مایوفاشیال عضله تراپزیوس فوقانی بود. مواد و روش ها: تعداد 75 نفر با نقاط ماشه ای فعال در عضله ی تراپزیوس فوقانی وارد مطالعه شده و به سه گروه تجربی 1 (درمان با سوزن خشک) گروه تجربی2 (درمان با نواربندی حرکتی) و گروه کنترل (بدون مداخله) تقسیم شدند. گروه های تجربی دو جلسه با فاصله ی سه روز درمان شدند، و دو متغیر شدت درد و شاخص ناتوانی عملکردی قبل از درمان (پیش آزمون)، سه روز پس از درمان (پس آزمون 1)، و ده روز پس از درمان (پس آزمون 2) ارزیابی گردید. یافته ها: شدت درد و شاخص ناتوانی عملکردی، در دو گروه تجربی 1 و 2 نسبت به گروه کنترل، در مراحل پس آزمون 1 و 2، نسبت به پیش آزمون، کاهش معناداری داشته است (0/05P). نتیجه گیری: دو روش درمانی سوزن زدن خشک و نواربندی حرکتی مهاری در افراد دارای نقاط ماشه ای در عضله ی تراپزیوس فوقانی، سبب بهبودی کوتاه مدت در شدت درد و ناتوانی عملکردی می شود.

هدف: یکی از نگرانی های سالمندان مسئله ترس از افتادن است. یکی از پیامد های منفی این ترس، کاهش توانایی فرد در انجام فعالیت های روزمره زندگی می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات ذهنی بر ترس از افتادن در انجام فعالیت های روزمره زندگی، رضایتمندی، تعادل و تحرک عملکردی سالمندان مقیم جامعه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 40 سالمند 80-60 ساله ارجاع شده به مراکز توان بخشی شهر تهران، شرکت داشتند. کلیه شرکت کنندگان بر اساس جدول اعداد تصادفی در دو گروه مداخله (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. از مقیاس اطمینان از تعادل بر پایه فعالیت، آزمون عملکرد کاری کانادایی، برگ، دسترسی عملکردی و برخاستن و نشستن زمان دار به ترتیب برای سنجش ترس از افتادن، رضایتمندی در انجام فعالیت های روزمره زندگی، تعادل و تحرک عملکردی قبل و بعد از مداخله و پس از دوره پیگیری استفاده شد. گروه مداخله به مدت 4 هفته، هفته ای 3 روز تمرینات ذهنی (15 دقیقه) را علاوه بر تمرینات تعادلی در منزل (30 دقیقه) دریافت نمودند. گروه کنترل فقط تمرینات تعادلی را به همان مدت و تکرار اجرا نمودند. یافته ها: تمرینات ذهنی باعث کاهش معنادار ترس از افتادن سالمندان شد (0/01=P)، اما در سطح رضایتمندی، تعادل و تحرک عملکردی اثر معناداری نداشت (0/05

هدف: اضطراب در بیماران تحت انجام مداخلات کرونری از راه پوست امری شایع است و تلاش برای کاهش آن پر اهمیت می باشد. اخیرا تن آرامی به عنوان یکی از روش های غیردارویی برای کاهش اضطراب مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تن آرامی جاکوبسون بر اضطراب بیماران تحت انجام مداخلات کرونری از راه پوست انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور 56 بیمار تحت انجام مداخلات کرونری از راه پوست در بیمارستان نیکان تهران به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان 50 دقیقه قبل از خروج کاتتر شریانی فمورال، پرسش نامه های اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر را تکمیل کرده و سپس در گروه آزمون، به مدت 15 دقیقه اقدام به تن آرامی نمودند. در گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. سپس اضطراب با استفاده از پرسش نامه اضطراب آشکار اشپیل برگر مجددا اندازه گیری شد. یافته ها: دو گروه از نظر سن، وضعیت تاهل، تحصیلات، محل سکونت و وضعیت بیمه ی درمانی تفاوت معنی داری نداشتند (P>0/05). میانگین اضطراب پنهان دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (0/935=P). نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که میانگین اضطراب آشکار بیماران شرکت کننده در گروه تن آرامی در مراحل قبل و بعد از مداخله اختلاف آماری معنی داری داشت (0/001=P). اما در گروه کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت (0/793=P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تن آرامی جاکوبسون می تواند اضطراب بیماران تحت مداخلات کرونری از راه پوست را کاهش دهد، لذا می توان پیشنهاد داد که تن آرامی جاکوبسون به عنوان یک روش غیرتهاجمی برای کاهش اضطراب بیماران قبل از انجام مداخلات کرونری از راه پوست مورد توجه قرار گیرد.

هدف: نوزادان باید به طور انحصاری از شیر مادر تا شش ماهگی تغذیه شوند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودکارآمدی و استراتژی های سواد سلامت بر تغذیه انحصاری با شیر مادر در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی مشهد در سال 1394 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1394 از میان زنان باردار نخست زای 32هفته به بالا، 90 زن به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه سواد سلامت مادری و خودکارآمدی شیردهی بود. مداخله آموزشی بر اساس تئوری خودکارآمدی و سواد سلامت طراحی و در 3 جلسه آموزشی 60 دقیقه ای اجرا شد. 3ماه بعد از مداخله آموزشی پرسش نامه ها تکمیل و با توجه به این که در این زمان مادران، زایمان کرده و دارای فرزند بودند سطح شیردهی مادران با پرسش نامه سطوح شیردهی labbok بررسی شد. یافته ها: قبل از مداخله تفاوت معناداری بین دو گروه از نظر میانگین نمره سواد سلامت مادری و خودکارآمدی شیردهی مشاهده نشد. اما بعد از مداخله، تفاوت آماری معناداری در میانگین نمره سواد سلامت مادری (0p<0/001) و خودکارآمدی شیردهی (p<0/001) و تغذیه انحصاری با شیر مادر (0/007=p) در گروه مداخله مشاهده گردید. نتیجه گیری: بر طبق نتایج طراحی و اجرای مداخلات آموزشی مبتنی بر خودکارآمدی و سواد سلامت بر روی زنان باردار می تواند منجر به افزایش تغذیه انحصاری با شیر مادر گردد.

هدف: بیماری های قلبی عروقی علت عمده ناتوانی زودرس در نیروی کار جامعه بوده و علاوه بر بیمار سایر افراد خانواده و حتی جامعه را متاثر می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای برنامه توانمندسازی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر فعالیت روزمره زندگی بیماران مبتلا به سندروم حاد کرونری انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور حاضر در سال 1396-1395 با شرکت 70 بیمار مبتلا به سندروم حاد کرونری انجام شد. بیماران با نمونه گیری در دسترس و سپس تخصیص تصادفی با بلوک های چهارتایی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. پرسش نامه فعالیت روزمره زندگی در دو گروه تکمیل و برای گروه آزمون برنامه توانمند سازی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی در 7 جلسه و برای گروه شاهد مراقبت رایج اجرا شد. بلافاصله، یک ماه و سه ماه بعد مجددا پرسش نامه در دو گروه تکمیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار تغییرات فعالیت روزانه بیماران بلافاصله بعد از مداخله در گروه آزمون 3/48± 3/2 و در گروه شاهد 1/47± 0/03 بود. دو گروه از نظر اطلاعات جمعیت شناختی همسان بودند (0/05P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که توانمندسازی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی باعث افزایش میزان فعالیت روزمره زندگی در بیماران مبتلا به سندروم حاد کرونری می شود.

هدف: آزردگی عضلانی تاخیری(Delayed onset muscle soreness, DOMS) که بعد از ورزش های اکسنتریک رخ می دهد، موجب کاهش عملکرد ورزشی به خصوص در ورزشکاران حرفه ای می گردد. مطالعات مختلفی به منظور پیشگیری و کنترل پیامدهای DOMS انجام شده است. مطالعات پیشین تاثیر ویبراسیون موضعی(Local vibration, LV) و ویبراسیون عمومی بدن (Whole body vibration, WBV) را بر کاهش علائم DOMS تایید نموده است. اما تاکنون در مطالعه ای تاثیر این دو روش با هم مقایسه نشده است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر LV و WBV بر جلوگیری از بروز DOMS انجام شد. مواد و روش ها: 49 داوطلب سالم غیر ورزشکار به صورت تصادفی در دو گروه مطالعه LV, WBV و گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه LV از ویبراتور با فرکانس 50 هرتز روی عضلات 4 سر رانی، کاف و همسترینگ به مدت 1 دقیقه استفاده شد. در گروه WBV، درمان شامل 1 دقیقه ویبراسیون با فرکانس 35 هرتزدر وضعیت اسکوات 100 درجه روی سکوی ویبراتور بود. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. سپس سه گروه به مدت 30 دقیقه روی تریدمیل با شیب 30 درجه رو به جلو و پایین با سرعت 4 کیلومتر در ساعت حرکت کردند. شاخص های DOMS (سطح آنزیم CK، درد و آزردگی عضلانی، محیط ران و حداکثر قدرت ایزومتریک عضله کوادری سپس) قبل و 48 ساعت بعد از مداخله اندازه گیری شدند. یافته ها: در گروه LV و WBV، شدت DOMS شامل سطح آنزیم Creatine Kinase (CK)، آزردگی عضلانی، حداکثر قدرت ایزومتریک و محیط ران در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (p<0/05). تفاوت معناداری در شدت DOMS بین دو گروه LV و WBV مشاهده نشد (0/05

هدف: مصرف متامفتامین با آسیب های شناختی و عصبی-روان شناختی همراه است. تعیین تاثیر این ماده بر روی فعالیت ها و ویژگی های مغز انسان، می تواند زمینه ساز پیشگیری و درمان عوارض ناشی از سوء مصرف آن شود. مطالعات پیشین تفاوت هایی را در نوار مغزی افراد وابسته به متامفتامین نسبت به افراد سالم نشان داده اند. با توجه به وجود ناخالصی در مواد اعتیاد زای صنعتی در ایران و کم بودن تعداد مطالعات در این زمینه، به نظر می رسد بررسی ویژگی های الکتروفیزیولوژیک مغز در مصرف کنندگان متامفتامین در جامعه ایرانی مفید باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 18 بیمار در مرحله ترک متامفتامین و 18 فرد سالم بدون سابقه روان پزشکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سیگنال های مغزی از طریق نوار مغزی کمی (QEEG) در حالت چشم باز برای هر یک از این گروه ها ثبت شد و توان نسبی و مطلق امواج در لوب های اکسیپیتال، تمپورال، پاریتال و فرونتال با نرم افزار نوروگاید محاسبه گردید. یافته ها: گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل توان مطلق پائین تری در سه الکترودFz، Cz، Pz بر حسب چهار باند فرکانسی در امواج دلتا و تتا داشتند (p=0/01). هم چنین توان نسبی باندهای دلتا و تتا و بتا در گروه مورد کم تر از گروه شاهد بود (p=0/048). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مصرف کنندگان متامفتامین در مرحله ترک مواد نسبت به گروه کنترل امواج دلتا و تتای کاهش یافته تری نسبت به افراد عادی دارند که این یافته در لوب پاریتال بارزتر است. به نظر می رسد که این تغییر در اثر بروز تغییرات شیمیایی و ساختاری مغزی رخ می دهد.

هدف: اضطراب بیماران در مطالعات الکتروفیزیولوژیک قلب (Cardiac electrophysiological studies, EPS) و ابلیشن به جهت وجوه ناشناخته آن برای بیماران نیاز به توجه بیش تر داشته و اقدامات لازم جهت کاهش آن ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه آماده سازی بر میزان اضطراب بیماران در انتظار این مداخلات انجام گرفته است. مواد و روش ها: این کار آزمایی بالینی به صورت موازی با مشارکت 51 بیمار بستری که به صورت هدفمند انتخاب و با تقسیم تصادفی در دو گروه آزمون (25 نفر) و کنترل (26 نفر)، انجام شده است. اضطراب بیماران دو گروه، با پرسش نامه اضطراب موقعیتی اشپیل برگر اندازه گیری و سپس برنامه آماده سازی شامل نمایش فیلم تهیه شده، توضیحات شفاهی و پمفلت آموزشی، برای بیماران گروه آزمون ارائه گردید. در روز انجام EPS و ابلیشن، اضطراب بیماران مجددا در هر دو گروه تعیین گردید. یافته ها: در روز انجام EPS و ابلیشن، میانگین نمره اضطراب گروه آزمون (12/21± 43/20) و گروه کنترل (7/17± 56/80) تفاوت معنی داری داشت (0/000=p) در گروه آزمون، میانگین نمره اضطراب بعد از مداخله کاهش معنی داری داشت (000/0=p) میانگین اضطراب در کل زنان مورد بررسی قبل از انجام مداخله (9/97± 58/77) به طور معناداری بیش از میزان اضطراب در کل مردان (8/88± 46/58) بود (0/000=p). نتیجه گیری: برنامه آماده سازی می تواند میزان اضطراب را در بیماران تحت EPS و ابلیشن به نحو قابل توجهی پایین آورد. لذا اجرای این برنامه، جهت کاهش اضطراب بیماران و ایجاد شرایط مناسب برای موفقیت هر چه بیش تر این نوع مداخلات، پیشنهاد می گردد.

هدف: یکی از عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی، عوامل استرس زا می باشد. هدف این تحقیق بررسی رابطه بین میزان و مولفه های رفتاری استرس و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان گروه پزشکی بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بود که روی 408 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سمنان در سال تحصیلی 95-1394 انجام گرفت. روش نمونه گیری این تحقیق چندمرحله ای بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه استرس دوران دانشجویی گادزلا استفاده شد. شاخص پیشرفت تحصیلی میانگین نمرات پایان ترم دانشجویان بود. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد هم بستگی مستقیم و معنی داری بین پیشرفت تحصیلی با نمره کلی استرس دانشجویان وجود ندارد (0/728=P و 0/017-=r). بین مولفه رفتاری استرس و پیشرفت تحصیلی هم بستگی منفی و معنی داری مشاهده شد (0/046=P و 0/120-=r). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از عدم وجود رابطه بین نمره استرس با پیشرفت تحصیلی دانشجویان است، اما بین مولفه های رفتاری استرس و پیشرفت تحصیلی، هم بستگی معنی داری در جهت منفی وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می شود با برگزاری کلاس های آموزشی مدیریت استرس برای دانشجویان به آن ها در جهت مواجهه با استرس های پیش رو کمک شود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط آگاهی واج شناختی، سرعت نامیدن و عملکرد هجی کردن در کودکان طبیعی فارسی زبان بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، توصیفی-تحلیلی، روی 30 دانش آموز عادی پایه دوم و سوم ابتدایی شهر تهران که به صورت تصادفی انتخاب شدند، انجام گرفت. از آزمودنی ها آزمون های خواندن و نارساخوانی نما، نامیدن خودکار سریع و آگاهی واج شناختی و آزمون هجی کردن به عمل آمد. یافته ها: بین آگاهی درون هجایی با نامیدن سریع رنگ ها، اعداد و حروف، و نمره کل آزمون آگاهی واج شناختی و نامیدن سریع حروف هم بستگی معنادار وجود داشت. در کودکان طبیعی بین تمام خرده آزمون ها آگاهی واج شناختی به جز آگاهی هجایی با هجی کردن رابطه معناداری داشت. در آزمون سرعت نامیدن تنها بین سرعت نامیدن اعداد و هجی کردن هم بستگی معنادار وجود داشت (p<0/05). نتیجه گیری: آگاهی واج شناختی و سرعت نامیدن اعداد صرفا با هجی کردن رابطه معنادار دارد. هم چنین عدم هم بستگی معنی دار بین آگاهی واج شناختی و سرعت نامیدن احتمالا نشان دهنده استقلال این دو مهارت در زبان فارسی است.

هدف: کافئین دارای اثرات بهبود دهنده عملکرد ورزشی است، اما اثرات آن بر غلظت هورمون های آنابولیکی مشخص نیست. بنابراین، در این پژوهش تاثیر مصرف کوتاه مدت کافئین بر هورمون های آنابولیکی رشد و تستوسترون متعاقب فعالیت مقاومتی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: برای این منظور 30 مرد تمرین کرده ی مقاومتی (با میانگین سن 4/06± 21/72سال، قد 5/08± 179/31سانتی متر، وزن 14/70± 77/31کیلوگرم) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و در یک طرح تصادفی دوسوکور، کنترل شده با دارونما و متقاطع اقدام به مصرف مکمل کافئین (6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دارونما (مالتودکسترین، 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) یک ساعت قبل از فعالیت مقاومتی کرده و نمونه های خون قبل، بعد و 15 دقیقه بعد از انجام فعالیت مقاومتی گرفته شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در ارتباط با غلظت هورمون رشد حاکی از وجود تفاوت معنی دار بلافاصله و 15 دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی بین شرایط کافئین و دارونما بود (P<0/05)، اما در ارتباط با غلظت هورمون تستوسترون تفاوت معنی داری بین شرایط مصرف کافئین و دارونما وجود نداشت (0/05

هدف: با گسترش تولید و مصرف آنتی بیوتیک ها و ورود باقی مانده آن به محیط زیست، بروز جهش و ایجاد ژن مقاوم در باکتری ها باعث افزایش پاتوژن های مقاوم شده که تهدید جدی برای سلامت انسان ها و اکوسیستم های طبیعی می باشد. در این مطالعه از فرآیند نوین اکسیداسیون پیشرفته الکتروشیمیایی با استفاده از الکترود β-PbO2 جهت تخریب آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین استفاده شد. مواد و روش ها: مطالعه تجربی-مقطعی حاضر با ایجاد یک پایلوت در مقیاس آزمایشگاهی صورت گرفت. برای تهیه الکترود β-PbO2 از روش الکتروشیمیایی و جهت بررسی مرفولوژی سطح الکترود از آزمایشات SEM و XRD استفاده گردید. برای تخریب آنتی بیوتیک متغیرهای pH، شدت جریان الکتریکی، زمان ماند و غلظت آنتی بیوتیک بهینه گردیدند و حذف COD و مصرف انرژی الکتریکی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که پارامترهای بهره برداری و تشکیل لایه پایدار β-PbO2 نقش اساسی در تخریب آنتی بیوتیک ایفاء می نمایند و تعیین حالت اپتیمم و کنترل دقیق آن باعث افزایش راندمان می گردد. بالاترین راندمان تخریب آنتی بیوتیک در شدت جریان الکتریکی mA/cm240، 3=pH و زمان ماند 90 دقیقه به دست آمد. حذف آنتی بیوتیک (82/9%) بیش تر از حذف COD (50/5%) اتفاق افتاد و در حالت بهینه مصرف انرژی الکتریکی در حدود kWh/m338 بود. استفاده از شدت جریان الکتریکی پایین جهت تخریب آنتی بیوتیک در زمان های طولانی تر باعث ماندگاری بیش تر الکترود می گردد. نتیجه گیری: استفاده از فرآیند الکتروشیمیایی جهت تخریب آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین گزینه موثر و جالبی است به نحوی که برخلاف فرآیندهای متداول که اکثرا در تخریب آنتی بیوتیک ها ناتوان هستند با این روش می توان با حداقل هزینه سرمایه گذاری، کارایی بالایی در تخریب آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین به دست آورد.

هدف: اخیرا گزارشاتی در زمینه استفاده از پلاسمای سرد اتمسفری در درمان سرطان منتشر شده است. در این مطالعه اثرات انتخابی پلاسمای سرد بر سلول های سرطانی سینه (MDA-MB-231) و دهانه رحم (Hela) به عنوان یک روش درمانی جدید سرطان مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، پلاسمای سرد اتمسفری توسط جت پلاسما تولید گردید و طیف سنجی نوری به منظور بررسی رادیکال های آزاد تولید شده توسط پلاسما به کار گرفته شد. هم چنین اثرات ترکیب های گازی هلیوم و هلیوم-اکسیژن و بازه های زمانی تابش پلاسما بر زیست پذیری سلول های MDA-MB-231 و Hela بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از تابش توسط تست MTT تعیین شدند. به منظور بررسی اثرات انتخابی پلاسما، روش تیمار مستقیم بر زیست پذیری سلول های نرمال فیبروبلاست مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بررسی نتایج طیف سنجی نوری نشان داد که با کاهش فاصله ی نمونه از نازل تابش و افزایش ولتاژ کاری رادیکال های آزاد تولید شده توسط پلاسما افزایش می یابند. افزایش زمان تابش مستقیم پلاسما از یک تا پنج دقیقه سبب کاهش زیست پذیری سلول های سرطانی گردید. بیش ترین پاسخ ضد سرطانی 48 ساعت پس از تابش پلاسما و در ترکیب گازی هلیوم-اکسیژن مشاهده شد. هم چنین نتایج نشان داد که سلول های سرطانی به تیمار با پلاسما نسبت به سلول های نرمال فیبروبلاست حساس تر هستند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج امید بخش این مطالعه در کاهش زیست پذیری سلول های سرطانی و اثر سمی کم تر بر سلول های نرمال، روش درمانی پلاسمای سرد می تواند به عنوان یک روش جدید مورد بررسی بیش تر قرار گیرد.

هدف: بیماری پارکینسون یک اختلال نورودژنراتیو شایع است که با اختلال عملکرد پیش رونده عصبی مشخص می شود. شواهد زیادی نشان می دهند که استرس اکسیداتیو نقش مهمی در پاتوژنز بیماری پارکینسون دارد. در مطالعه حاضر اثر محافظتی توپیرامات بر استرس اکسیداتیو و آپوپتوز ناشی از 6-هیدروکسی دوپامین در سلول های PC12 بررسی شده است. مواد و روش ها: سلول های PC12 به مدت 24 ساعت با توپیرامات درمان شدند. سپس سلول ها به مدت 24 ساعت در معرض 6-هیدروکسی دوپامین با غلظت 75 میکرومولار قرار گرفتند. زنده مانی سلولی توسط 3-(4، 5-دی متیل 2-تیازولیل) 5، 2 دی فنیل-2-تترازولیوم (تست MTT) مورد بررسی قرار گرفت. سطح گروه های فعال اکسیژن (ROS) با 2، 7 دی کلرو دی هیدروفلورسین دی استات (DCF-DA) ارزیابی شد. میزان پراکسیداسیون لیپیدی و قدرت آنتی اکسیدانی تام نیز اندازه گیری شد. یافته ها: توپیرامات در غلظت 8 میکرومولار زنده مانی سلول هایی که در معرض 6-هیدروکسی دوپامین قرار گرفتند افزایش داد. در مقایسه با گروه کنترل، 6-هیدروکسی دوپامین سبب کاهش حیات سلولی شد و این اثر توسط توپیرامات معکوس شد. توپیرامات هم چنین باعث کاهش میزان ROS و پراکسیداسیون لیپیدی شد. علاوه بر این، توپیرامات به طور قابل توجهی قدرت آنتی اکسیدانی تام را در سلول های درمان شده با 6-هیدروکسی دوپامین افزایش داد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که توپیرامات از طریق فعالیت آنتی اکسیدانی، سلول های PC12 را از سمیت عصبی ناشی از 6-هیدروکسی دوپامین محافظت می کند.

هدف: استرس موجب افزایش رهایش گلوکوکورتیکوئید ها و اختلال در پلاستیسیتی نورون ها به خصوص در هیپوکمپ شده که می تواند منجر به اختلال در حافظه و یادگیری شود. از آن جا که ویتامین D نقش محافظت کننده بر سیستم عصبی داشته و گیرنده های آن در هیپوکمپ حضور دارند، احتمال دارد بتواند در مقابل اثرات منفی استرس مزمن نقش محافظت کننده ایفا کند. بنابراین، هدف این مطالعه، بررسی اثرات محافظتی ویتامین D بر اختلال یادگیری و حافظه ناشی از استرس مزمن در موش بزرگ آزمایشگاهی بوده است. مواد و روش ها: موش ها، (تعداد=78)، به صورت تصادفی به گروه های استرس و کنترل (هر کدام با 3 زیر گروه) تقسیم شدند. در گروه استرس حیوانات به مدت 28 روز، روزی 3 ساعت تحت استرس محدود کننده قرار گرفتند. گروه ها دو بار در هفته حلال ویتامین D یا ویتامین D در دو دوز (µ g/kg 10 یا 5) به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. سپس سطح کورتیکوسترون پلاسمایی ارزیابی شد. برای سنجش یادگیری و حافظه آزمون های ماز آبی و سپس احترازی غیر فعال انجام شد. یافته ها: گروه استرس سطح بالاتر کورتیکوسترون را نسبت به گروه کنترل در خون نشان دادند (P<0/0001). در تست ماز آبی موریس تمام گروه ها محل سکو را در 4 روز آموزش یاد گرفتند (0/0001=P) تست حافظه فضایی نشان دهنده مدت زمان کم تر رسیدن به محل سکو برای موش های استرس دیده بود. دوز بالای ویتامین D موجب پیدا کردن زودتر سکو شد (0/0002=P). در تست احترازی غیر فعال گروه استرس نسبت به گروه کنترل مدت زمان کم تری در ناحیه تاریک بود (0/0997=P) دریافت ویتامین D تغییر قابل ملاحظه ای در نتیجه آزمون نداد. نتیجه گیری: در این مطالعه مدل استرس مزمن محدود کننده موجب افزایش سطح کورتیکوسترون خون و تغییر در رفتارهای ناشی از یادگیری بلند و کوتاه مدت فضایی و شرطی شد. درمان با ویتامین D کمک به کاهش سطح کورتیکوسترون پلاسمایی بهبود رفتارهای یادگیری فضایی گردید.

هدف: در این تحقیق تاثیر مهار گیرنده های NMDA گلوتاماتی موجود در هیپوکمپ پشتی بر پایداری رفتارهای شبه اضطرابی و شبه افسردگی ناشی از استرس شوک الکتریکی کف پا مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: موش های کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMARI به وزن 30 گرم به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول 30 دقیقه پس از دریافت یکی از سه دوز ممانتین (mg/kg 1 و 2/5 و 5) و یا سالین (ml/kg 1) به صورت داخل صفاقی، شوک الکتریکی کف پا را دریافت کردند. گروه دوم به صورت دو طرفه در هیپوکمپ پشتی کانول گذاری شدند و پس از یک هفته ابتدا دوزهای مختلف ممانتین (µ g/mouse 1 و 5 و 10) را به صورت داخل هیپوکمپی دریافت و 5 دقیقه بعد شوک دریافت کردند که به مدت 4 روز تکرار شد. 6 روز پس از خاتمه استرس، اضطراب القائی حیوانات با استفاده از ماز مرتفع به علاوه بررسی شد. 2 روز بعد از تست اضطراب، آزمایش استرس شنای اجباری بر حیوانات انجام شد. یافته ها: استرس باعث کاهش زمان ماندن در بازوی باز در ماز مرتفع و افزایش زمان بی حرکتی در آزمون شنای اجباری شد و تجویز محیطی ممانتین در هر سه دوز توانست این اثرات را جلوگیری نماید. هم چنین، تجویز داخل هیپوکمپی ممانتین از القاء اضطراب و افسردگی ناشی از استرس جلوگیری کرد. نتیجه گیری: استرس توانست باعث بروز رفتارهای شبه اضطرابی و شبه افسردگی پایدار شود. مهار گیرنده های گلوتاماتی NMDA هیپوکمپ این اثرات را کاهش داد.

هدف: رتینوبلاستوما از تومورهای چشمی بدخیم در کودکان است. هدف از درمان رتینوبلاستوما حفظ بینایی و به حداقل رساندن عوارض جانبی است. در این مطالعه سمیت غلظت ایمن نانوذرات طلا در شرایط in vitro، بر روی تومور رتینوبلاستوما در شرایط in vivo بررسی شد. مواد و روش ها: ارزیابی سمیت نانوذرات طلا با استفاده از تست MTT، پس از گذشت 48 ساعت در انکوباتور CO2 با دمای 37 درجه سانتی گراد در سلول های رده Y79 با غلظت های 1/69، 1/75، 3/5، 7، 14 و 28 میکروگرم بر میلی لیتر از نانوذرات طلا، در شرایط in vitro انجام شد. دوز ایمن در شرایط in vitro، استخراج شد. سمیت نانوذرات طلا در درمان تومور رتینوبلاستوما، در شرایط in vivo در مدل حیوانی خرگوش با استفاده از آنالیز هیستوشیمی و نیز اندازه گیری سطح مقطع تومور با استفاده از آنالیز تصاویر متوالی فراصوتی و استخراج آن با استفاده از نرم افزار Image J بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد با افزایش غلظت نانوذرات طلا، درصد سلول های زنده در مقایسه با گروه کنترل، در غلظت های بیش تر از 1. 69 میکروگرم بر میلی لیتر دارای اختلاف معنی دار (p<0/05) و در غلظت 69/1 میکروگرم بر میلی لیتر بدون اختلاف معنی دار (p>0/05) بوده است. نتایج نشان داد تزریق نانوذرات طلا در داخل چشم خرگوش حامل تومور رتینوبلاستوما، موجب کاهش ابعاد تومور در چشم خرگوش می شود. نتیجه گیری: سمیت نانوذرات طلا، اثر درمانی بر روی سلول های رده Y79 در شرایط in vitro و تومور رتینوبلاستومای چشم در شرایط in vivo دارد.

هدف: مولکول چسبان سلول اپیتلیال (EpCAM) یک گلیکوپروتئین غشایی است که بیان آن در اکثر تومورهای با منشا اپیتلیالی افزایش می یابد و لذا می تواند در شناسایی و درمان سرطان ها با کمک روش های ایمونولوژیکی به عنوان یک هدف مناسب به کار گرفته شود. لذا تولید نوترکیب این پروتئین به فرم طبیعی حایز اهمیت می باشد. در دو دهه ی گذشته مخمر پیکیا پاستوریس به دلیل دارا بودن مزایای هر دو سیستم بیانی پستاندار و پروکاریوتی، به عنوان میزبان رایج در تولید پروتئین های نوترکیب مطرح بوده است. در این مطالعه پیکیا بیان کننده بخش خارج سلولی EpCAM ساخته شده است. مواد و روش ها: ژن بهینه شده ی کدونی مولد پروتئین EpEX در محل های برشی آنزیم های XhoI و XbaI وکتور pPICZα B همسانه سازی شد. سازه نوترکیب با کمک الکتروپوراسیون در سویه GS115 وارد شد. کلون های مثبت با کمک PCR و با استفاده از جفت پرایمر مربوط به ژن AOX1 ارزیابی شدند. یافته ها: صحت ساخت سازه نوترکیب pPICZα B-EpEX با استفاده از توالی یابی و آنالیز آنزیمی با استفاده از آنزیم های XhoI و XbaI (باندهای 3506 و 843 جفت باز) هم چنینBamHI (باندهای 3651 و 698 جفت باز) تایید شد. نتایج حاصل از غربالگری بر پایه PCR، زمانی که دو پرایمر مربوط به ژن AOX1 به کار گرفته شد، نشان دهنده ی حضور دو باند (2200 و 1345 جفت باز) در کلون های نوترکیب بود. نتیجه گیری: ساخت سویه مهندسی شده مولد EpEX در این مطالعه تایید شد. از این سویه ساخته شده می توان در تولید پروتئین نوترکیب EpEX جهت اهداف تشخیصی و درمانی استفاده کرد.

هدف: مولکول چسباننده سلول های اپیتلیال (EpCAM) در سطح سلول های توموری اپیتلیال به طور فزاینده ای بیان می شود. بنابراین EpCAM یک آنتی ژن با ارزش در درمان هدفمند محسوب می شود. استفاده از آنتی بادی های منوکلونال رویکردی جذاب در درمان هدفمند سرطان است. محدودیت های آنتی بادی های منوکلونال نظیر اندازه ی بزرگ منجر به توسعه قطعات تک زنجیره ای ناحیه متغیر آنتی بادی (scfv) شد. پیکیا پاستوریس به علت انجام فرایندهای پس از ترجمه و قیمت ارزان به عنوان میزبانی مناسب در بیان پروتئین های نوترکیب در مقیاس بالا مورد توجه است. در این مطالعه، پیکیا پاستوریس بیان کننده scfv علیه قسمت خارج سلولی (EpEX) EpCAM ساخته شد. مواد و روش ها: ژن بهینه شده ی کدونی مولد پروتئین anti-EpEX-scfv در سایت های آنزیمی XhoI و XbaI وکتور pPICZα B وارد شد. صحت سازه نوترکیب به کمک توالی یابی و آنالیز آنزیمی تایید شد. سازه نوترکیب با کمک الکتروپوراسیون در سویه GS115 وارد شد. کلون های مثبت با کمک PCR و با به کارگیری سه جفت پرایمر ارزیابی شدند. یافته ها: صحت سازه نوترکیب با استفاده از آنزیم های HindIII وBamHI (باندهای 2788 و 1537 جفت باز) هم چنین XhoI و XbaI (باندهای 3506 و 819 جفت باز) تایید شد. کلون های نوترکیب با کمک PCR با مشاهده دو باند (2200 و 1321 جفت باز) زمانی که دو پرایمر AOX استفاده شد، هم چنین یک باند (968 جفت باز) زمانی که پرایمر AOX و پرایمر اختصاصی ژن استفاده شد، تایید شد. هنگامی که دو پرایمر اختصاصی ژن به کار گرفته شد، یک باند (751 جفت باز) مشاهده شد. نتیجه گیری: این یافته ها ساخت سویه مهندسی شده را تایید می کند. پروتئین anti-EpEX-scfv می تواند انتخابی مناسب در زمینه ی ایمنی درمانی سرطان باشد.

هدف: در حوزه پزشکی تشخیصی، ارزیابی دقت تشخیصی نشانگرهای زیستی (بیومارکرها) یا تست ها همواره مورد توجه بوده است. گاهی ممکن است یک نشانگر زیستی به تنهایی برای پیش بینی بیماری به اندازه کافی حساس و ویژه نباشد. اما با ترکیب چندین نشانگر شاید بتوان به تشخیص بهتری دست یافت. هدف از این مطالعه، بررسی عملکرد ترکیب نشانگرهای زیستی برای تشخیص زودهنگام دیابت بارداری بود. مواد و روش ها: در این مقاله، از اطلاعات 523 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان های مهدیه و طالقانی واقع در شهر تهران استفاده شد. میزان استریول غیر کونژوگه، آلفا فیتوپروتئین و بتا گنادوتروپین کوریونی انسانی در اوایل سه ماهه دوم بارداری مورد اندازه گیری قرار گرفت. از سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد و معیارهای حساسیت و ویژگی برای ارزیابی دقت این نشانگرها و نیز یافتن ترکیب خطی بهینه ای از آن ها استفاده شد. انتخاب نقطه برش بهینه بر اساس شاخص یودن بود. یافته ها: در ترکیب دوتایی نشانگرها، بزرگ ترین مقدار سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد، حساسیت و ویژگی به ترتیب 0/593، 61/90درصد و 58/30درصد با نقطه برش بهینه 0/11 به دست آمد. در ترکیب سه تایی با تعدیل اثر سن و شاخص توده بدنی، بیش ترین مقدار سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد، حساسیت و ویژگی به ترتیب 0/751، 82/95درصد و 74/62درصد با نقطه برش بهینه 0/10 محاسبه شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، ترکیب خطی سه تایی نشانگرها با در نظر گرفتن اثر متغیرهای کمکی به طور معناداری عملکرد تشخیصی بهتری داشت.

هدف: دانشجویان علوم پزشکی به عنوان افرادی که مسئولیت ارتقای سلامت جامعه را بر عهده دارند به علت ماهیت فعالیت های خود در معرض خطر برای چاقی، افسردگی و فشارخون بالا می باشند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط شاخص های تن سنجی با فعالیت فیزیکی، افسردگی و فشار خون در دانشجویان ساکن در خوابگاه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 253 نفر از دانشجویان ساکن در خوابگاه مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، وضعیت تغذیه، خواب و نمره افسردگی آن ها از طریق پرسش نامه تکمیل شد. فعالیت بدنی نیز با استفاده از پرسش نامه بین المللی فعالیت فیزیکی بررسی گردید. مقادیر تن سنجی و فشار خون آن ها نیز اندازه گیری شد. پس از جمع آوری داده ها تجزیه و تحلیل در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بیش تر دانشجویان (55/7%)، پسر با میانگین سنی 1/72± 20/6سال بودند. میانگین شاخص توده بدنی 3/44± 21/94کیلوگرم بر مترمربع و میزان اضافه وزن و چاقی آن ها 19% بود. میانگین فشار سیستولیک آن ها 13/10± 115/02میلی متر جیوه بود. حدود 4/26% دانشجویان دچار افسردگی بودند و 62/84% آن ها فعالیت فیزیکی متوسطی داشتند. نمره افسردگی با نسبت دور کمر به قد و نسبت دور گردن به قد ارتباط معنی داری داشت (P<0/05). دانشجویان در هفته به طور میانگین 337/24± 903/87دقیقه را در حالت نشسته سپری می کردند و میانگین نمره کل معادل انرژی صرف شده آن ها 1525/17± 2477/91بود. شاخص هایی هم چون دور گردن، نسبت دور کمر به باسن، نسبت دور کمر به قد و نسبت دور گردن به قد با چاقی و فشار خون بالا ارتبط معنی داری داشت (P<0/05). اما با فعالیت بدنی ارتباطی نداشت (P<0/05). نتیجه گیری: به نظر می رسد توزیع نامناسب چربی در بدن و شاخص هایی هم چون نسبت دور کمر به قد و نسبت دور گردن به قد با افزایش فشار خون و افسردگی ارتباط دارد و یکی از مشکلات بهداشتی در دانشجویان می باشد. گرچه فعالیت بدنی دانشجویان در حد متوسط بود اما به نظر می رسد تغییر در الگوی تغذیه و افزایش فعالیت های ورزشی و اصلاح سبک زندگی بتواند به کاهش توزیع نامناسب چربی و فشار خون در دانشجویان کمک کند.