نامه انجمن حشره شناسی ایران
سال:1396 | دوره:37 | شماره:2 |تعداد مقالات:16

پروانه سفیده بزرگ کلم (Pieris brassicae (Lepidoptera: Pieridae یکی از مهمترین آفات مخرب خردلیان در اغلب کشورهای جهان می باشد. هدف از این تحقیق، تعیین آنزیم های پروتئولیتیک لارو سن پنجم سفیده بزرگ کلم و تاثیر چهار رقم مختلف کلم بر فیزیولوژی تغذیه آن می باشد. در این تحقیق ارقام مختلف کلم شامل کلم گل، کلم برگی سفید، بروکلی و کلم برگی قرمز استفاده شد. آزمایشات در آزمایشگاه، تحت شرایط دمایی 25 ± 2oC، رطوبت نسبی 60 ± 5 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام گرفت. بیشترین میزان فعالیت پروتئولیتیک عصاره روده میانی لارو در ناحیه قلیایی (برابر 11) اتفاق افتاد، که بیانگر فعالیت سرین پروتئازی می باشد. کمترین میزان فعالیت تریپتیکی در کلم قرمز بود، در حالی که بیشترین میزان فعالیت ویژه پروتئولیتیکی (0.11 ± 0.01 واحد آنزیمی/ میلی گرم) و کیموتریپتیکی (0.45 ± 0.002 واحد آنزیمی/ میلی گرم) در لاروهای تغذیه شده از کلم قرمز مشاهده شد، فعالیت پروتئولیتیکی پروانه سفیده کلم روی میزبان های مذکور بیانگر نامناسب بودن کلم قرمز در میان میزبان های مورد مطالعه بود که دلیل آن می تواند احتمالا به وجود ترکیبات شیمایی ثانویه و یا مهارکننده های پروتئازی موجود با این رقم مرتبط باشد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

اثرات عصاره متانولی بذر ماریتیغال Silybum marianum روی لارو سن سه کرم غوزه پنبه (Helicoverpa armigera (Hubner در قالب رژیم غذایی مصنوعی در دمای 1±25 درجه، رطوبت نسبی 5 ±65 درصد و دوره نوری 8:16 مورد بررسی قرار گرفت. LC50 و LC20 عصاره ماریتیغال به ترتیب برابر 10449 و 5654 پی پی ام بود. صد میکرولیتر از عصاره گیاهی به غلظت 5654 پی پی ام (LC20) به نه دهم گرم غذای مصنوعی اضافه شده و پس از گذشت 72 ساعت، شاخص های تغذیه ای، مقدار نوروپپتید (crustacean cardioactive peptide (CCAP و میزان فعالیت آلفا آمیلاز و پروتئاز مورد بررسی قرار گرفت. عصاره گیاهی شاخص های تغذیه ای از جمله شاخص تقریبی هضم شوندگی غذا، نرخ رشد نسبی، نرخ مصرف نسبی، کارایی تبدیل غذای خورده شده و کارایی تبدیل غذای هضم شده را کاهش داد. عصاره گیاهی میزان فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز و پروتئاز را در معده میانی کرم غوزه پنبه کاهش داد. فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در شاهد 194 mU بوده در حالی که در تیمار 86.8 mU اندازه گیری شد. میزان فعالیت آنزیم پروتئاز نیز از 108.2 mU در شاهد به 60.6 mU در تیمار رسید.. قرار دادن معده میانی در بافر حاوی CCAP منجر به افزایش فعالیت آلفا آمیلاز و پروتئاز شد در حالی که بافر به تنهایی هیچ تاثیری نداشت. تغذیه از غذای مصنوعی حاوی عصاره گیاهی میزان نوروپپتید CCAP را در معده میانی لارو کاهش می دهد. در کل می توان نتیجه گرفت که تغذیه از غذای مصنوعی حاوی عصاره ماریتیغال باعث کاهش آزاد سازی نوروپپتید CCAP در معده میانی شده که این کاهش به نوبه خود منجر به کاهش فعالیت آلفا آمیلاز و پروتئاز می شود.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پروانه ابریشم باف پاییزی (Hyphantria cunea (Drury) (Lepidoptera: Arctiidae آفت پروانه آفت مهم گیاهان جنگلی باغی و محصولات زراعی در استان گیلان است. در این پژوهش، عملکرد تولید مثلی زنبور (Chouioia cunea Yang (Hym.: Eulophidae، پارازیتوئید تجمعی شفیره H. cunea در دمای 24 ± 1oC، رطوبت %5±70 و دوره نوری 14:10 ساعت روشنایی، به تاریکی بررسی شد. شفیره های میزبان در معرض تراکم های 1، 2، 4، 8، 12 و 16 حشرات کامل پارازیتویید تازه خارج شده قرار داده شدند. زنبورهای پارازیتویید داخل ظروف پتری (10 ´ 1سانتی متر) به مدت 24 ساعت در تماس با شفیره های میزبان باقی ماندند. این آزمایش تا پایان عمر تمام زنبورهای پارازیتویید ادامه یافت. نتایج نشان داد که تراکم پارازیتویید در تولید نتاج موثر بود، به طوری که بالاترین تراکم منجر به تولید کم ترین نتاج شد (179.06 ± 6.29). تراکم پارازیتویید روی نسبت جنسی تاثیری نداشت، اما سن پارازیتویید بر نسبت جنسی تاثیر داشت و بالاترین نسبت جنسی در نتاج تولید شده توسط زنبورهای یک روزه مشاهده شد (0.92 ± 0.001♀). بالاترین نرخ پارازیتیسم در تراکم 4 عدد زنبور پارازیتویید به دست آمد (33.33%). متوسط درصد پارازیتیسم زنبورهای ماده با طول عمر 1، 2 و 3 روزه به ترتیب 21%، 13% و 9% تعیین شد (P<0.05). بیشینه تعداد نتاج تولید شده به ازای هر ماده در نسبت 4 عدد پارازیتویید به 15 شفیره میزبان به دست آمد. پارازیتوییدهای ماده 1 تا 3 روز پس از تخم ریزی زنده ماندند. قدرت جستجوی پارازیتویید با افزایش تراکم آن، از 0.18 به 0.009 بر ساعت کاهش یافت. نرخ بقای نتاج زنبور پارازیتویید C. cunea از لحاظ آماری در همه تراکم ها در هر دو جنس نر و ماده دارای تفاوت معنی دار نبود، اما با افزایش سن پارازیتویید تفاوت آماری مشاهده شد. نتیجه گیری شد که تراکم و سن زنبور پارازیتویید C. cunea به طور اساسی عملکرد تولیدمثلی آن را تحت تاثیر قرار می دهد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

حشرات بقای خود را در دماهای زیر صفر با قرار گرفتن به مدت طولانی یا کوتاه در دماهای پایین اما غیرکشنده افزایش می دهند که به ترتیب سازگاری سرمایی (ACC) و سرماسختی سریع (RCH) نامیده می شود. در این تحقیق اثر کاهش تدریجی یا سریع دما روی تحمل به سرما در افراد بالغ شته معمولی گندم، (Rondani) Schizaphis graminumمورد بررسی قرار گرفت. LT50 (دمایی که موجب مرگ و میر 50 درصد افراد جمعیت می شود) با قرار گرفتن در دمای 10 درجه سلسیوس به مدت یک هفته اختلاف معنی داری با شاهد (افراد پرورش یافته در دمای 20 درجه سلسیوس) نشان داد. علاوه بر سازگاری تدریجی، افراد بالغ شته S. graminum سرماسختی سریع نیز نشان دادند، زمانی که شته های پرورش یافته در دمای 20 درجه سلسیوس به طور مستقیم در معرض دماهای زیر صفر به مدت دو ساعت قرار گرفتند LT80 (دمای 80 درصد مرگ و میر) برابر با 11.6- درجه سلسیوس به دست آمد. اما قرار گرفتن در دمای صفر به مدت پنج ساعت قبل از انتقال به دمای 11.6- درجه سلسیوس منجر به ایجاد بیشینه سرماسختی سریع شد، به این معنی که بقا به بیشترین مقدار (73 درصد) رسید. همچنین RCH در اثر سرمادهی افراد بالغ با نرخ های کاهش دمایی متفاوت ایجاد شد. به طوری که بیشترین میزان بقا در اثر سرمادهی بانرخ 0.05oC/min به دست آمد. افزایش قندها و پلی ال ها یکی از عوامل موثردر ACC و RCH می باشند. در این مطالعه ترهالوز و گلوکز در ACC و RCH به میزان قابل توجهی افزایش یافتند که نقش این ترکیبات در افزایش تحمل به سرما در شته S. graminum را نشان می دهد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

گونه جدیدی از شپشک های سپردار، Acanthomytilus cupressicola Moghaddam sp. n. از نمونه های جمع آوری شده از درختان سرو از ایران توصیف و ترسیم شده است. اکثر گونه های جنس Acanthomytilus از گندمیان گزارش شده اند و این دومین گونه شپشک سپردار از جنس Acanthomytilus است که از روی درختان (بعد از شپشک A. kurdicus) و از روی گیاه میزبان کیکم، معرفی می شود.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این تحقیق درباره شکل شناسی و زیست شناسی پروانه Bucculatrix ulmifoliae در شرایط طبیعی و آزمایشگاه انجام شد. نتایج نشان می دهد که B. ulmifoliae دارای سه نسل در سال است و به حالت شفیرگی در داخل شکاف تنه درختان و برگ های خزان شده روی زمین زمستان گذرانی می کند. دوره های رشد و نمو اول+ دوم، سوم، چهارم و پنجم لاروی و همچنین شفیر گی به ترتیب: 0.67 ± 6.40، 0.12 ± 1.76، 0.20 ± 1.92، 0.37 ± 3.51، 0.77 ± 9.61 روز، داخل قفس در مزرعه، و 0.66 ± 6.40، 0.27 ± 1.50، 0.47 ± 1.78، 0.48 ± 2.71، 0.33 ± 7.64 روز در آزمایشگاه (25 ± 2 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 5 ± 65درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) بود. متوسط طول عمر پروانه به ترتیب 1.02 ± 23.04 روز در آزمایشگاه و 0.91 ± 25.84 روز در طبیعت بود. افراد بالغ نسل اول در اوایل ماه اردیبهشت ظاهر شدند. ماده های بارور تخم خود را در پشت برگ و رگبرگ های میانی قرار می دهند. لاروهای جوان به طور مستقیم از قسمت پایه تخم به بافت برگ نفوذ می کنند و دالان ایجاد می کنند. پروانه B. ulmifoliae دارای سه نسل است. نسل سوم از نیمه اول ماه مرداد مشاهده شد و در نیمه اول ماه مهر به حالت شفیرگی در شکاف تنه درختان و یا زیر برگ های روی زمین به خواب زمستانی می روند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مینوز برگ مرکبات، Phyllocnistis citrella Stainton، در سال های اخیر به یک آفت جدی مرکبات به ویژه در نهالستان ها تبدیل شده است. در مطالعه کنونی زیست شناسی آفت در سه دمای 20، 27 و 35 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10±70 درصد و دوره روشنایی 14 ساعت روی گیاهچه های پرتقال رقم والنسیا به عنوان میزبان بررسی شد. نتایج نشان دادند طول دوره جنینی از 6.22 روز در دمای 20 درجه سلسیوس به 2.18 روز در دمای 35 درجه سلسیوس کاهش یافت در حالی که به طور معکوس با افزایش دما میزان تلفات از 7 به 21 درصد افزایش یافت. دوره لاروی در سه دمای مذکور به ترتیب 8.06، 5.26 و 4.14 روز و دوره شفیرگی به ترتیب 11.18، 6.86 و 5.03 روز برآورد شد. بیش ترین مرگ و میر دوره لاروی و شفیرگی در دمای 35 درجه سلسیوس به ترتیب 11.4 و 15.8 درصد مشاهده شد. طول عمر حشرات کامل ماده و نر در دمای 20 درجه سلسیوس طولانی تر (به ترتیب 9.31 و 7.38 روز) و در دمای 35 درجه کوتاه تر (به ترتیب 5.38 و 4.31 روز) بود. بالاترین درصد ظهور حشرات کامل در دمای 27 درجه مشاهده شد (82.2 درصد در ماده ها و 84.5 درصد در حشرات نر). نسبت جنسی در دمای 20، 27 و 35 درجه سلسیوس به ترتیب 1: 1.2، 1: 1.4 و 1: 1.3 (نر: ماده) محاسبه شد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این مطالعه، نانوذرات سیلیکا به روش سل-ژل تهیه شد. کلرپایریفوس (40.8% امولسیون) در نانوذرات سیلیکا با روش غوطه وری بارگذاری شد. سطح ویژه ذرات (SBET) نانوسیلیکا توسط BET اندازه گیری و 102.24 متر مربع بر گرم گزارش شد. کارایی بارگذاری کلروپایریفوس بارگذاری شده با نانوسیلیکا توسط دستگاه اسپکتروفتومتر ماورای بنفش- نور مرئی اندازه گیری و 86.79درصد به دست آمد. با توجه به نتایج FT-IR، خواص کلرپایریفوس پس از بارگذاری در نانوذرات به دلیل فرایند جذب فیزیکی حشره کش در منافذ، تغییر نکرد. دوام سمیت نانوسیلیکای بارگذاری شده با کلروپایریفوس روی دو گونه از حشرات آفت انباری، سوسک کشیش Rhyzopertha dominica F. و شپشه آرد، Tribolium confusum Jacquelin du Val در سطح های پتری دیش، استیل گالوانیزه، موزاییک و بتن مورد بررسی قرار گرفت. دوام سمیت 7، 15، 30، 45 و 60 روز بعد از تیمار بررسی شد و در هر فاصله زمانی مربوط به آزمایش دوام، تلفات بعد از گذشت 6، 24، 48 و 72 ساعت پس از قرار گرفتن حشرات در معرض نانوسیلیکا شمارش شد. تلفات با افزایش غلظت و زمان در معرض قرارگیری در هر غلظت افزایش یافت. با توجه به نتایج به دست آمده کلروپایریفوس بارگذاری شده با نانوسیلیکا علیه هر دو حشره مورد آزمایش موثر بود، اما سمیت آن بسته به نوع مواد سطح متفاوت بود. کلروپایریفوس بارگذاری شده با نانوسیلیکا در پتری دیش باعث حفاظت طولانی مدت علیه سوسک های مورد مطالعه شدند، در صورتی که مدت زمان حفاظت در بتن و پس از آن در سطح موزاییک کوتاهتر بود. به عنوان مثال، درصد تلفات سوسک کشیش، 24 ساعت پس از در معرض قرارگیری حشرات در سطح های پتری دیش، استیل گالوانیزه، موزاییک و بتن، 60 روز پس از تیمار با غلظت 0.2 میلی گرم بر سانتی متر مربع به ترتیب 100، 82.8، 40، و 1.4 درصد بود، در صورتی که تلفات برای شپشه آرد 100، 97.1، 20، و 18.5 درصد بود.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

بدیهی است چندین حشره شته خوار مانند شکارگرها و پارازیتوئیدها پاسخ مثبتی به گیاهان آلوده به شته نشان می دهند. در این مطالعه اثر تراکم های مختلف (40، 60، 80 و 100) و سنین پورگی (1، 2، 3 و 4) شته (Aphis gossypii Glover (Hemiptera: Aphididae به عنوان طعمه، بر دوره های رشدی و نرخ تغذیه لارو مگس شته خوار سیرفیده (Episyrphus balteatus DeGeer (Diptera: Syrphidae، روی برگ های گیاه خیار مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در شرایط گلخانه ای (5 ±22 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10 ±55 درصد و دوره نوری 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی) با 10 تکرار انجام شد. تراکم های مختلف طعمه اثر قابل توجهی بر میزان تغذیه شکارگر داشتند. مطالعه ما نشان داد که تراکم کم تر و کیفیت پایین طعمه، موجب تلفات زیاد لاروهای شکارگر می شود. از سوی دیگر، نشان داده شد که تغذیه از سنین پورگی بالاتر (3 و 4) و تراکم بالاتر شکار (80 و 100 شکار در روز) باعث کوتاه تر شدن دوره رشد مگس E. balteatus شد. لاروهای تغذیه کرده از تراکم های 40 و 60 شکار، با وجود تغذیه از پوره های سنین بالاتر، موفق به تکمیل دوره لاروی خود نشدند. نتیجه گیری شد که تراکم های بالاتر (80 و 100 طعمه) برای رشد لاروهای شکارگر بسیار مناسب بوده و طول دوره رشد لارو مگس E. balteatus را به طور معنی داری کاهش می دهند. این یافته ها، شواهد بیش تری را ارائه داد که مگس E. balteatus ظرفیت بالایی در شکار شته ها داشته و در نتیجه می تواند به عنوان یک عامل بیوکنترل برای شته A. gossypii مورد استفاده قرار گیرد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

باکتری هایلاکتیک اسید با گونه های مختلف جنس Apis روابط همزیستی دارند که می توانند اثرات زیادی بر روی میزبانشان داشته باشند. در این پژوهش 1400 زنبور عسل کارگر مربوط به 14 کلنی از استانهای سیستان و بلوچستان، کرمان، هرمزگان، فارس، کهکیلویه و بویر احمد، بوشهر، خوزستان و ایلام جمع آوری گردید. نمونه ها در لوله های استریل حاوی نرمال سالین قرار داده شد، سپس جداسازی باکتری ها از دستگاه گوارش زنبور عسل کوچک با استفاده از محیط کشت های اختصاصی انجام گرفت. برای شناسایی، تست های بیوشیمیایی و سپس استخراج DNA کلنی های جدا شده انجام شد. تشخیص مولکولی کلنی ها با روش تعیین توالی ژن S rDNA 16 و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی انجام گرفت. پس از تعیین توالی و شناسایی نمونه ها، با به کار بردن نرم افزارهای مختلف ژنتیکی باکتری هایی که با هم از نظر ژنتیکی فاصله داشتند در بانک جهانی ژن (NCBI) ثبت گردید. در این آزمایش با تعیین توالی 30 کلنی از باکتری های جداسازی شده از دستگاه گوارش زنبور عسل کوچک، در مجموع 5 سویه مختلف متعلق به 3 گونه Enterococcus faecalis، Enterococcus faecium و Enterococcus hirae شناسایی شدند. با توجه به نتایج بدست آمده زنبورهای عسل کوچک در ایران از لحاظ باکتری های انتروکوکوس موجود در دستگاه گوارش به 4 گروه طبقه بندی شدند. به طور کلی جداسازی و شناسایی این باکتری ها می تواند قدم مثبتی در جهت افزایش درجه سلامت مواد غذایی مورد استفاده انسان ها و حیوانات باشد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در این مقاله گونه های Trichis petrovitzi Mandl, 1973 و T. iranica Mandl, 1973 به عنوان مترادف گونه T. maculata Klug, 1832 معرفی می شوند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

Lebia zaboli Jedlička 1968 و Cymindis (Cymindis) petrovitzi Mandl 1973 در اینجا به ترتیب به عنوان مترادف های جدید Brachinus (Cnecostolus) bagdatensis Pic 1902 و Cymindis (Petrovitziella) persica Jedlička 1968 تلقی می شوند. Cymindis (Cymindis) transversa Morvan 1972 و Brachinus (INCERTAE) strictus Morvan 1971 نیز به ترتیب مترادف های جدید (Pallas, 1771) picta (Cymindis) Cymindis و (L., 1758) crepitans (Brachinus) Brachinus در نظر گرفته می شوند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

گونه (Chromoplex picticollis (Thomson به عنوان اولین گزارش یک جنس و گونه برای فون ایران معرفی می گردد. این گونه از گل آذین کلاپرک گیاه (Echinops sp. (Asteracea که هم زمان توسط (Tephritis sp. dioscurea group (Dip.: Tephritidae آلوده شده بود، پرورش یافت. این مطالعه در سال های 1392-1394 در شمال غرب ایران، استان آذربایجان شرقی، منطقه ارشدچمنی انجام شد. ویژگی های مورفولوژیک افتراقی و پراکنش C. picticollis ارائه می گردد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مطالعه فونستیک زنبورهای زیرخانواده (Banchinae (Hymenoptera: Ichneumonidae در جنوب استان کرمان، در سال های 1393 و 1394 با استفاده از 8 تله مالیز در شهرستان های جیرفت و فاریاب انجام شد. سه گونه از این زیرخانواده به نام های (Exetastes adperssorius (Thunberg,1824، Lissonota pleuralis Brischke, 1880 و (Syzeuctus irrisorius (Rossi, 1794 جمع آوری و شناسائی گردیدند. گونه L. pleuralis برای استان کرمان و جنس و گونه S. irrisorius، برای فون ایران گزارش جدید می باشند.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

سفیدبالک (Pealius mori (Takahashi برای اولین بار از ایران گزارش می شود. این سفیدبالک از روی درخت توت سفید، (Morus alba L. (Moraceae، از استان تهران، تهران، در آبان ماه 1395 جمع آوری شد. ویژگی های تشخیصی به همراه تصاویر مربوطه واطلاعات در مورد پراکنش و گیاهان میزبان این گونه ارایه شده است.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.