مجله پرستاری و مامایی
سال:1399 | دوره:18 | شماره:5 (پی در پی 130) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: خطاهای دارویی در بخش پذیرش روان پزشکی به علت گردش بیشتر بیماران و کارکنان پرستاری و تغییرات مکرر در تجویزها بیشتر بوده و مصرف دارو در اغلب موارد در حالت های پرسروصدا و در زمان صرف غذا در بیماران رخ می دهد. مدل SBAR (وضعیت، پیشینه، ارزیابی، توصیه)، یک ابزار بسیار موثر است که یک ساختار قابل پیش بینی رایج و معمولی برای ارتباطات را فراهم می کند. مطالعه حاضر باهدف تعیین تاثیر آموزش مدل ارتباط SBAR بر فراوانی خطاهای دارویی پرستاران شاغل در مرکز آموزشی-درمانی روان پزشکی رازی ارومیه در سال 1397 انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون بوده و نمونه پژوهش شامل 64 نفر کادر پرستاری شاغل در مرکز آموزشی-درمانی روان پزشکی رازی ارومیه در سال 1397 بود که به صورت تمام شماری انتخاب شدند. در این مطالعه از ابزار پرسشنامه خطای تجویز دارو استفاده شد. در مورد آموزش مدل ارتباط SBAR نیز، 10 جلسه سخنرانی در مورد نحوه اجرای مدل ارتباطی SBAR و پخش پمفلت آموزشی در مدل ارتباطی SBAR و نصب برنامه الکترونیکی به صورت فایل pdf بر روی مانیتور کامپیوتر بخش ها به صورت تصادفی در شیفت های مختلف ارایه شده و تاثیر آموزش مدل SBAR ارزیابی شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که بر اساس آزمون ویلکاکسون در داروهای تزریقی (59/6-= Z) و هم در داروهای غیر تزریقی (26/4-= Z) در سطح P<0001 اختلاف معنی داری گزارش شد. نمره مولفه محیط کار قبل از آموزش مدل، 94/29 و پس از آموزش به 98/30 بود که تغییرات آن بسیار اندک بود (239/0=p). همچنین نمره مولفه علل خطاهای دارویی از 06/64 در پیش آزمون به مقدار 78/60 در پس آزمون کاهش پیدا کرده بود، ولی این کاهش ناچیز و غیر معنی دار بوده است (607/0=p). نتیجه گیری: به طورکلی نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که آموزش مدل ارتباط SBAR به پرستاران شاغل مرکز آموزشی-درمانی روان پزشکی رازی ارومیه می تواند خطاهای دارویی پرستاران این مرکز را کاهش دهد.

پیش زمینه و هدف: دانشجویان پرستاری به عنوان پرستاران آینده، بزرگ ترین گروه ارایه دهنده مراقبت سلامت هستند که نقش حیاتی در سیستم بهداشتی دارند. با توجه به اهمیت شغلی پرستاران، باید در کنار شایستگی بالینی، توانایی های اخلاقی برای ارایه مراقبت مناسب و حرفه ای داشته باشند. لذا پژوهش حاضر نیز باهدف تعیین تاثیر آموزش کدهای اخلاقی به شیوه ی سخنرانی بر عملکرد اخلاقی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه در سال 1398 انجام گرفت. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی که به صورت سرشماری 83 نفر از دانشجویان پرستاری ترم های شش و هشت مشغول به تحصیل در سال 1398 انتخاب و به دو گروه کنترل (ترم 6) و سخنرانی (ترم 8) تقسیم شدند. قبل از شروع مداخله پیش آزمونی از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه عملکرد اخلاقی به عمل آمد. برای گروه سخنرانی سه جلسه آموزشی به مدت دو ساعت در رابطه با کدهای اخلاقی صورت گرفت. در گروه کنترل هیچ آموزشی صورت نگرفت. بعد از اتمام دوره و دو ماه بعد مداخله، پرسشنامه مذکور توسط دو گروه مجددا تکمیل شد. داده های توسط افزار SPSS 16 و آزمون های آماری کای دو اسکویر، تی تست مستقل، آنالیز واریانس تکرار شونده و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که قبل از مداخله تفاوت آماری معنی داری ازنظر میانگین نمره عملکرد اخلاقی بین دو گروه آموزش کدهای اخلاقی با روش سخنرانی و کنترل وجود نداشت (354/0= P)، اما بلافاصله و دو ماه بعد از آموزش کدهای اخلاق با روش سخنرانی، میانگین نمره عملکرد اخلاقی در گروه مداخله و کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود (001/0

پیش زمینه و هدف: دیابت ملیتوس یک بیماری مزمن شایع است. لازمه مدیریت این بیماری انجام رفتارهای صحیح خود مراقبتی است. یکی از موثرترین عوامل روان شناختی پیش بینی کننده رفتارهای خود مراقبتی تیپ شخصیتی افراد می باشد. لذا این پژوهش باهدف تعیین و مقایسه سطوح خود مراقبتی در بیماران دیابتی دارای تیپ شخصیت A و B انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد. در این مطالعه 342 بیمار دیابتی به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خود مراقبتی در بیماران دیابتی و پرسشنامه تیپ شخصیتی A و B استفاده شد. داده های پژوهش پس از جمع آوری وارد نرم افزارSPSS نسخه 22 شد. داده ها به کمک آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد. یافته ها: بر اساس نتایج، انحراف معیار و میانگین نمره کلی خود مراقبتی و همچنین خود مراقبتی در بعد کنترل قند خون و بعد مراقبت از پا در تیپ شخصیتی A بیشتر از افراد گروه تیپ شخصیتی B بود (p >0/05). از طرفی انحراف معیار و میانگین نمره خود مراقبتی در بعد تغذیه، رفتار دارویی و فعالیت فیزیکی در گروه تیپ شخصیتی B بیشتر از گروه A بود (p > 0/05). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش نمره کلی خودمراقبتی در بیماران داری تیپ شخصیتA بیشتر از تیپ شخصیت B می باشد. حال آنکه میانگین نمره خود مراقبتی در اکثر زیر مقیاس ها در بیماران دیابتی دارای تیپ شخصیت B نسبت به بیماران دارای تیپ شخصیت A بیشتر می باشد. بنابراین انجام مطالعات بیشتر در این خصوص ضروری می باشد.

پیش زمینه و هدف: کووید 19 یک بیماری حاد سیستم تنفسی با التهاب منتشر است. در این بیماری، طیف گسترده علایم موجب بروز تغییرات عملکرد ازنظر بیولوژیکی و روانی می شوند. آماده سازی ماهرانه بیمار برای یافتن راه بهینه برای مقابله با این بیماری و همچنین حفظ استقلال و نشاط زندگی، بخش مهمی از روند درمانی در این بیماران است. لذا هدف از این مطالعه استفاده از الگوی سازگاری Roy در مراقبت از بیمار مبتلا به بیماری کووید 19 و آماده سازی بیمار برای مقابله با مشکلات ناشی از بیماری بر اساس فرآیند پرستاری که مطابق با دستورالعمل های مدل روی ساخته شده است، می باشد. مواد و روش کار: مطالعه کیس ریپورت در اسفندماه 1398 در یکی از بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. یک بیمار مبتلا به کووید 19 موردبررسی قرار گرفت و الگوی روی بر روی وی اجرا شد. مراقبت پرستاری بر اساس فرایند پرستاری روی در 6 مرحله انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد بیمار رفتارهای ناسازگار در 4 مد (فیزیولوژیک، سازگاری درک از خود، ایفای نقش و استقلال و وابستگی) داشت. پس از انجام مراقبت پرستاری بر اساس الگوی سازگاری روی، رفتارهای ناسازگار کاهش یافت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، اجرای مراقبت پرستاری بر اساس مدل روی، می تواند بر سازگاری فیزیکی، روانی و رفتارهای ناسازگار بیمار مبتلا به کووید 19 موثر باشد. پرستاران می توانند با به کارگیری مراقبت پرستاری بر اساس مدل سازگاری روی نقش موثرتری در بهبود رفتارهای ناسازگار این بیماران داشته باشند.

پیش زمینه و هدف: بستری شدن نوزادان نارس منجر به جدایی والدین از فرزند شده و می تواند در عزت نفس و دل بستگی مادر و نوزاد اختلال ایجاد نماید. مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط بین دل بستگی مادر به نوزاد و عزت نفس در مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه سال 1397 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-همبستگی بر روی 200 مادر دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان های منتخب بیرجند انجام شد که به صورت نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه های عزت نفس روزنبرگ و دل بستگی مادر به فرزند لیفر بود. تجزیه و تحلیل داده ها با ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی یو، کروسکال-والیس با نرم افزار SPSS 19 انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد بیشتر مادران (5/51 درصد) بین 30-20 سال بودند. میانگین و انحراف معیار نمرات عزت نفس 6/4 ± 2/32 و دل بستگی 2/4 ± 2/32 بود. نتایج تست اسپیرمن نشان داد که بین دل بستگی و عزت نفس ارتباط مثبت و معنی دار وجود داشت (P<0. 05, r=0. 332). همچنین نمره عزت نفس با سن مادران رابطه معکوس و معنی داری داشت (P=0. 024). و بین عزت نفس و تحصیلات، درآمد خانواده، وزن هنگام تولد نوزاد ارتباط مثبت و معنی دار بود (P<0. 05)، و مادرانی که فرزندشان را با شیر خود تغذیه ی کردند از عزت نفس بالاتری برخوردار بودند P<0. 05). ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه بین عزت نفس و دل بستگی مادر به نوزاد ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت. پس تهیه بسته های حمایتی آموزشی مادران در هنگام مراقبت از نوزاد نارس، می تواند در جهت ارتقای عزت نفس مادران و به دنبالان بهبود دل بستگی مادر و نوزاد موثر باشد. همچنین سن پایین تر و، سطح تحصیلات بالای مادر، درآمد بیشتر، وزن مطلوب فرزند، تغذیه با شیر مادر باعث افزایش عزت نفس و دل بستگی شده بود. اجرای برنامه های آموزشی در زمینه ضرورت و نحوه برقراری تماس پوست با پوست فرزند و نحوه برقراری ارتباط با فرزند، نحوه رویارویی با مشکلات نوزاد و اداره آن ها، مشارکت فعال اعضا خانواده در مراقبت از نوزاد و راهکارهای سازگاری با، رویارویی با مشکلات و پذیرش مسیولیت های زندگی می توانند در جهت سلامت روانی مادران دارای نوزاد نارس مورداستفاده قرار گیرد. همچنین انجام مراقبت های پرستاری با تاکید بر ایجاد رابطه نزدیک بین مادر و نوزاد مانند لمس، ماساژ و مراقبت کانگارویی در بخش های مراقبت های ویژه نوزادان پیشنهاد می شود.

پیش زمینه و هدف: دانشجویان در طی دوره تحصیل با رویدادهای مختلف و استرس های روان شناختی قابل ملاحظه ای روبرو می شوند. استرس می تواند باعث ایجاد افسردگی، اضطراب و عملکرد تحصیلی ضعیف شود. مطالعات نشان می دهد که عوامل فردی, روان شناختی, شخصیتی, اجتماعی و خانوادگی می تواند باعث ایجاد استرس, افسردگی و اضطراب شود. هدف این مطالعه تعیین نقش سطوح سازگاری اجتماعی و عاطفی بر میزان علایم استرس, افسردگی و اضطراب در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه می باشد. روش کار: برای انجام این مطالعه توصیفی_تحلیلی 394 دانشجو با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1397 انتخاب شدند. این دانشجویان پرسشنامه های سازگاری اجتماعی و عاطفی بل و مقیاس 21 سوالی افسردگی، اضطراب و استرس را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون یومن ویتنی و کروسکال-والیس) تحلیل شد (SPSS24). یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که 68/45درصد، 03/52درصد و 49/49درصد دانشجویان موردمطالعه به ترتیب درجات مختلفی از علایم افسردگی، اضطراب و استرس را تجربه می کنند. همچنین مشخص شد که سطوح مختلف سازگاری اجتماعی و عاطفی به طور معنی داری علایم افسردگی، اضطراب و استرس را تحت تاثیر قرار می دهد (P=0/000). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که تعداد قابل ملاحظه ای از دانشجویان موردمطالعه علایم افسردگی، اضطراب و استرس را تجربه می کنند و سطوح مختلف سازگاری اجتماعی و عاطفی به عنوان فاکتورهای تاثیرگذار در علایم فوق می باشند. به نظر می رسد باید توجهات ویژه ای جهت بهبود سلامت روانی و سازگاری دانشجویان مبذول داشت.

پیش زمینه و هدف: بیماری آسم مهم ترین بیماری مزمن در کودکان سنین مدرسه می باشد. اثرات این ازلحاظ افزایش هزینه های اقتصادی، کاهش کیفیت زندگی، بستری شدن در بیمارستان، غیبت از مدرسه و مرگ قابل توجه است. مطالعه حاضر باهدف بررسی تاثیر آموزش خانواده محور بر اساس مدل باور بهداشتی بر غیبت از مدرسه و دفعات بستری کودکان 6-12 سال مبتلا به آسم انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی والدین 64 کودک مبتلا به آسم از مرکز تخصصی آسم و آلرژی بیمارستان آریا در شهر اهواز، ایران شرکت کردند. نمونه گیری به صورت هدفمند و در دسترس انجام شد و نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد(هرکدام 32 نفر) تقسیم شدند. اطلاعات از طریق تکمیل پرسشنامه که شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه محقق ساخته اعتقاد بهداشتی و شاخص های بهبودی آسم کودکان بوده که در دو نوبت (قبل از مداخله آموزشی و 4 ماه بعدازآن) جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مطالعه حاضر درمجموع 64 نمونه شرکت داشتند. در هر گروه والدین 32 کودک مبتلا به آسم شرکت کردند. بر اساس مدل باور بهداشتی، میانگین نمره حساسیت، شدت، منافع و موانع درک شده و خودکارآمدی قبل از مداخله در دو گروه تفاوت آماری معناداری نشان نداد (p>0/05). بعد از مداخله در گروه مورد به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود (p<0/05). همچنین تعداد دفعات غیبت از مدرسه و دفعات بستری در بیمارستان قبل از مداخله در دو گروه تفاوت آماری معناداری نشان ندادند (p>0/05). اما این خصوصیات بعد از مداخله در گروه مورد به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل بودند (p<0/05). بحث و نتیجه گیری: مراقبت خانواده محور بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی منجر به ارتقای شاخص های بهبودی آسم در کودکان شده و درنتیجه از تحمیل هزینه های اضافی بر بیمار جلوگیری می شود. لذا پیشنهاد می شود این مدل برای آموزش دانشجویان پرستاری مورداستفاده قرار گیرد.

پیش زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف مقایسه باورهای دینی و رضایت جنسی زنان دارای روابط فرازناشویی و بدون روابط فرازناشویی شکل گرفت. روش کار: طرح پژوهش از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه تحقیق شامل؛ کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز حل اختلاف و کلینیک های روانشناسی شهر تهران در سال 1397 هستند که دارای سابقه رابطه فرازناشویی داشته اند و زنان بدون روابط فرازناشویی بودند که از میان آنان 60 نفر از زنان با روابط فرازناشویی به صورت هدفمند و 60 نفر از زنان بدون روابط فرازناشویی به شکل تصادفی انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه های رضایت جنسی هادسون و پرسشنامه معبد مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از مدل آماری t دو گروه مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد، زنان با روابط فرازناشویی رضایت جنسی و عمل به باورهای دینی کمتر را در مقایسه با زنان بدون روابط فرازناشویی نشان می دهند. نتیجه گیری: زنانی که تمایل بیشتر و نمرات بالاتری در پرسشنامه عمل به باورهای دینی کسب کرده بودند، در روابط فرازناشویی درگیر نشده بودند و این موضوع نیز می تواند موید لزوم توجه و پرورش باورهای دینی در میان اعضای جامعه در راستای بقا و حفظ خانواده باشد.