علوم دارویی (pharmaceutical sciences)
سال:1379 | دوره:- | شماره:3 |تعداد مقالات:11

کاتاراکت پیری اساسا به علت رادیکال های آزاد و در اثر استرس اکسیداتیو ایجاد می گردد و به نظر می رسد تغییراتی که با افزایش سن حاصل می شود از جمله کاهش آنزیم های آنتی اکسیدان نقش مهمی در ایجاد کاتاراکت داشته باشند. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت عناصر روی، مس و آهن در بیماران مبتلا به کاتاراکت صورت گرفت. این تحقیق بر روی 204 نفر شامل 102 فرد مبتلا به کاتاراکت و 102 فرد سالم در بیمارستان های نیکوکاری و علوی تبریز انجام پذیرفت. در این بررسی شاخص های بیوشیمیایی سرم، وضعیت دریافت مواد مغذی، فشار خون سیستولی و دیاستولی مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی وضعیت تغذیه ای به روش بسامد خوراک و شاخص های بیوشیمیایی به کمک اتمیک ابزوربشین اندازه گیری شدند.نتایج این مطالعه نشان داد میزان روی و آهن سرم در بیماران مبتلا به کاتاراکت به طور معنی دار کمتر از گروه سالم می باشد (میانگین روی سرم در گروه سالم و مبتلا به کاتاراکت به ترتیب 0.03±1.09، 0.02±0.98 میکروگرم در میلی لیتر و میانگین آهن سرم در گروه سالم و مبتلا به کاتاراکت به ترتیب 0.04±0.42 و 0.01±0.23 میکروگرم در میلی لیتر. ولی در مورد مس سرم تفاوت معنی داری بین دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. میزان دریافت گوشت و میوه جات نیز به طور معنی دار در گروه سالم بیشتر از گروه مبتلا به کاتاراکت بود (0.05>p). همچنین میانگین فشار خون سیستولی و دیاستولی در گروه سالم به طور معنی دار از گروه مورد بود.این مطالعه نشان داد کاهش میزان عناصر آنتی اکسیدان (از جمله روی و آهن) و نیز نوع تغذیه می تواند منجر به تشکیل کاتاراکت گردد.

برخورد پرتوهای یونیزان با سیستم های بیولوژیک باعث وقوع یونیزاسیون و تحریک اتم ها و مولکول ها شده و محصولاتی غیر طبیعی و مضر در محیط بیولوژیک بوجود می آورند. تعیین دقیق مقادیر تجویزی و دوز پرتوی بیماران به علت عوارض جانبی تابش پرتوهای یونیزان از رادیونوکلایدها ضروری به نظر می رسد تا از تابش های غیرمجاز به بیمار و اطرافیان وی اجتناب شود. محاسبات دقیق دوز تابشی نیاز به داده های کاملی در خصوص انواع واپاشی فیزیکی رادیودارو و نحوه توزیع آن در بدن دارد. از طرفی میزان عملکرد بیولوژیک بافت های بدن در جذب و دفع رادیودارو از عوامل عمده محسوب، و بین افراد متفاوت است. بنابراین با وجود تجویز مقادیر یکسانی از رادیودارو، میزان دوز جذبی در افراد فرق می کند. از آنجایی که با گذشت زمان میزان دوز به تدریج کاهش یافته و در نهایت به صفر می رسد چگونه می توان کل دوز بیمار را از زمان تجویز (t =o) تا زمانی که میزان دوز سرانجام به صفر تنزل یافت، محاسبه کرد؟ روش محاسبه مطمئن و تعیین دقیق دوز هر بیمار و نیز اقدامات حفاظتی لازم هدف اصلی در ارایه این مقاله می باشد. در امتحانات پزشکی هسته ای اندازه گیری مستقیم دوز پرتوی با آشکار ساز پرتو تقریبا غیر ممکن است و اینکار از طریق محاسبه ای با استفاده از داده های فیزیکی و بیولوژیک و معادلات خاص ریاضی صورت می گیرد. یک روش محاسبه ای تعیین دوز پرتو، روش کسر جذبی است که در طی چهار مرحله محاسبه میزان انرژی نشری از رادیونوکلاید در حجم منبع (S)، محاسبه میزان انرژی جذبی پرتوها در حجم هدف (T)، محاسبه متوسط (D) میزان دوز (dD/dt) و محاسبه متوسط دوز (D) منجر به تعیین دوز بیمار می شود. از رابطه کلی زیر در این خصوص می توان استفاده کرد: راد       D(T¬S) = (1.44)f.A0. T½(eff). S(T¬S)  که در آن عامل S عبارت از میزان دوز حاصل از 1 میکروکوری اکتیویته می باشد که تنها به داده های فیزیکی بستگی دارد و اغلب به علت پیچیدگی رادیو نوکلایدی جذب در عضو فوری نبوده و از طرفی دفع آن نیز شکل نمایی ساده ای ندارد. برای محاسبات دوز پرتوی اکتیویته توده ای Ã لازمست از طریق روش های گرافیکی یا چند نمایی متناسب با منحنی مربوطه استفاده کرد. بنابراین اکتیویته توده ای Ã لازمست از طریق روش های گرافیکی یا چند نمایی متناسب با منحنی مربوطه استفاده کرد. بنابراین اکتیویته توده ای Ã هر عضو را می توان از داده های بیوسینتیک واقعی به صورت زیر محاسبه کرد .راد     D(T¬S) =Ã.S(T¬S)داده های فیزیکی نظیر پرتوهای نشری رادیونوکلایدها و کسرهای جذبی منابع و هدف های مختلف یک نمونه استاندارد تحت عنوان واژه واحدی به نام عامل S برای رادیونوکلایدهای مصرفی در پزشکی هسته ای و همچنین مقادیر مختلف کسر جذبی برای انرژی های مختلف پرتوهای X و g در حجم های مختلف هدف و منبع از معادلات فوق به روش رایانه ای نوین استخراج و در جداولی ارایه شده است. به علت اینکه در آزمایشگاه پزشکی هسته ای مقادیر زیادی منابع رادیواکتیو باز جابجا می شود موقع دوشیدن ژنراتور، تزریق یا کشیدن رادیو دارو، انجام اسکن از بیمار تزریق شده احتمال پرتوگیری و آلودگی اطرافیان و بکار برنده (تکنسین، فیزیست یا پزشک) و محیط وجود دارد. برای مقاصد پزشکی هسته ای میزان پرتوگیری تقریبا معادل دوز جذبی بوده و می توان از اصول کاستن از پرتوگیری یعنی فاصله، زمان و حفاظ مناسب برای حصول اصل ALARA استفاده کرد، رابطه زیر توصیه می شود.رونتگن     E(R)= (n.G/d2).e-m  Ð Ûéx .t  E میزان پرتوگیری یا پرتودهی و n تعداد میلی کوری منبع و d فاصله از منبع و m ضریب تضعیف خطی ماده و X ضخامت ماده حفاظ و G ثابت میزان پرتودهی رادیونوکلاید. بنابراین رعایت اصول حفاظتی و کاربری آگاهانه رادیوایزوتوپ ها در پزشکی هسته ای می تواند ایمنی لازم را فراهم نموده و بر مزایای استفاده از پرتوهای یونیزان در برابر خطرات آن بیافزاید.

تغییرات در سطوح سرمی لیپیدها و لیپوپروتئین ها در سیگاری ها به وسیله تعداد زیادی از محققین گزارش شده است. دود سیگار با افزایش تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو منجر به پراکسیداسیون لیپیدها می شود. آنتی اکسیدان ها نقش مهمی را در کاهش پراکسیداسیون لیپیدها بازی می کنند و ویتامین E و C از آنتی اکسیدان های مهم در بدن انسان می باشند. در این مطالعه تاثیر این ویتامین ها بر روی سطوح سرمی لیپید و لیپوپروتئین های سرم مورد ارزیابی قرار گرفته است. شصت نفر مرد سیگاری که حداقل به مدت یکسال روزانه بیشتر از شش نخ سیگار می کشیدند انتخاب شدند. افراد فوق به سه گروه تقسیم گردیدند. گروه اول ویتامین E و C توام و گروه دوم تنها ویتامین E و گروه سوم تنها ویتامین C به مدت یک ماه دریافت نمودند. قبل و بعد از دریافت ویتامین ها سطوح سرمی لیپیدها (کلسترول، تری گلیسرید) و لیپوپروتئین ها HDL-C (high Density lipoprotein Cholesterol) و LDL-C (Low Density Lipoprotein Cholesterol) وVLDL-C (Very Low Density Lipoprotein Cholesterol) بوسیله روش های استاندارد اندازه گیری و نسبت HDL-C/LDL-C محاسبه و نتایج با همدیگر مقایسه شدند.در گروه اول بعد از دریافت ویتامین E و C کاهش قابل توجهی در سطوح سرمی کلسترول تام، تری گلیسیرید، VLDL-C، LDL-C و افزایش چشمگیری در سطح HDL-C و نسبت HDL-C/LDL-C مشاهده گردید (P<0/05 در همه موارد). در گروه دوم که فقط ویتامین E دریافت نموده بودند فقط در میانگین سطوح سرمی کلسترول، LDL-C اختلاف معنی داری مشاهده گردید (P<0/05) ولی تغییرات غلظت سایر پارامترها و نسبت معنی دار نبود. در گروه سوم که تنها ویتامین C دریافت نموده بودند میانگین سطوح سرمی کلسترول و تری گلیسرید و HDL-C نسبت به HDL-C/LDL-C (هر چهار پارامتر باP<0/05 ) و VLDL-C با (P<0/02) قبل و بعد از مصرف این ویتامین تفاوت معنی داری را نشان داده اما در میانگین سطوح سرمی LDL-C با (P>0/05) تفاوت چشمگیری مشاهده نگردید. چنین استنباط می شود که تجویز این ویتامین های آنتی اکسیدان مخصوصا به صورت توام از پراکسیداسیون لیپیدها و لیپوپروتئین ها که در ایجاد اترواسکلروز نقش دارد، جلوگیری نموده و در نتیجه منجر به کاهش غلظت سرمی آنها می گردد.

از مهمترین مسایلی که امروزه در رشته داروسازی مطرح می شود، شناسایی و تعیین مقدار داروهای مختلف می باشد. این مساله در مراحل مختلف ساخت فرآورده های دارویی و در مواردی نظیر کنترل الگوی درمان، کنترل کمی و کیفی، و بررسی عوارض داروها و... از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش های آنالیز دستگاهی بسیار متنوع و گسترده بوده و نسبت به امکانات بر حسب نوع دارو، حساسیت، دقت مورد نظر از آنها استفاده به عمل می آید.در پژوهش حاضر جهت آنالیز کمی داروهای H2 بلوکر، از طیف سنج FT-IR و HPLC استفاده شده و نتایج حاصل از آنالیز با هم در مورد مقایسه قرار گرفته است. به منظور تعیین مقدار به وسیله HPLC روش مندرج در 1995 USP مبنا قرار گرفته و جهت آنالیز، توسط طیف سنج FT-IR روش های مختلفی آزمایش شده و در نهایت برای تعیین مقدار، بدون استفاده از سل مایع IR یک روش قابل قبول و قابل اجرا ارایه گردیده است. با بررسی و محاسبات آماری روی نتایج، مشخص شده که استفاده از طیف سنج FT-IR جهت آنالیز کمی سایمتیدین، رانیتیدین و فاموتیدین به صورت خالص و همچنین در قرص های مربوطه امکان پذیر می باشد. مقدار متوسط سایمتیدین در قرص های 200 میلی گرمی به وسیله طیف سنج FT-IR، 2.23 206.7± و توسط HPLC 1.3 201.05± میلی گرم به دست آمده است. مقدار متوسط رانیتیدین در قرص های 150 میلی گرمی به وسیله طیف سنج FT-IR 2.87 150.04± میلی گرم و توسط HPLC 2.75±151.39 میلی گرم، و در مورد قرص های فاموتیدین 40 میلی گرمی مقادیر محاسبه شده توسط FT-IR و HPLC به ترتیب 40.48 و 40.12 میلی گرم تعیین مقدار گردید. در نهایت با توجه به نتایج حاصل مشخص گردید که با وجود عرضه طیف سنج های FT-IR امکان آنالیز کمی داروها در کنار آنالیز کیفی فراهم می باشد و نتایج بدست آمده از طیف سنج FT-IR با نتایج حاصله از HPLC قابل مقایسه و قابل استناد است.

6- مرکاپتوپورین متجاوز از چهل سال است که مورد استفاده است با وجود این بیشتر جنبه های متابولیسم فارماکولوژی پیچیده آن هنوز ناشناخته باقی مانده است. نظر بر این است که 6- مرکاپتوپورین در مسیر کاتابولین خود، با عبور از حد واسط 6-تیوگزانتین و یا 8-اکسو-6- مرکاپتوپورین به 6- تیواوریک اسید اکسید می شود. اگر این واکنش اکسیداتیو به یکی از دو آنزیم مولیبدنیوم هیدروکسیلاز، گزانتین اکسیداز، نسبت داده شده است، دیگر آنزیم مولیبدنیوم هیدروکسیلاز، آلدئید اکسیداز، در این واکنش ها به خوبی شناخته نشده است. در بررسی حاضر، نقش آلدئید اکسیداز و گزانتین اکسیداز در اکسیداسیون 6- مرکاپتوپورین مورد مطالعه قرار می گیرد. 6- مرکاپتوپورین با گزانتین اکسیداز شیر گاوی و فراکسیون کبدی خوکچه هندی، حاوی آلدئید اکسیداز و گزانتین اکسیداز، انکوبه و روند واکنش ها توسط روش های اسپکتروفوتومتری و HPLC در عدم حضور و حضور آلوپورینول (مهار کننده گزانتین اکسیداز) و برخی از مهارکننده های آلدئید اکسیداز، بررسی گردید. اکسیداسیون مرکاپتوپورین توسط گزانتین اکسیداز کاملا به وسیله آلوپورینول مهار گردید، در حالی که مهار کننده های آلدئید اکسیداز هیچ اثر مهاری بر روی واکنش نداشتند. در مورد فراکسیون کبدی خوکچه هندی، سرعت اولین اکسیداسیون 6- مرکاپتوپورین به میزان 66-39% توسط آلوپورینول و مهار کننده های آلدئید اکسیداز مهار گردید. آنالیز HPLC واکنش بیانگر تبدیل 6- مرکاپتوپورین به 6- تیواوریک اسید از طریق 6- تیوگزانتین بود. در این میان، مرحله اول توسط گزانتین اکسیداز واسطه گری شده و مرحله تعیین کننده سرعت می باشد، در حالیکه مرحله دوم توسط هر دو آنزیم مولیبدنیوم هیدروکسیلازها واسطه گری می شود.

فرمولاسیون گرانول رانیتیدین جوشان به علت احساس نیاز به تحقیقات کاربردی و عملی منطبق بر نیازهای سیستم دارویی کشور و با توجه به مزایای این شکل دارویی (7 و 8 و 9) انجام گرفت. اسید سیتریک، اسید تارتریک و بی کربنات سدیم به عنوان اجزای اصلی پایه جوشان استفاده گردید. به منظور یافتن بهترین درصد وزنی از سه ماده فوق به طوریکه گرانول های حاصله از نظر عدم وجود کدورت در محلول نهایی، pH، طعم، زمان جوشش و خصوصیات فیزیکی در حد مطلوب و قابل قبولی باشند، از دیاگرام سه تایی ترنر استفاده شد. بر روی هر ضلع دیاگرام 10 نقطه با فواصل 3% در حوالی درصد سهم هر کدام از سه ماده فوق در واکنش خنثی شدن انتخاب گردید. تعداد 66 ترکیب مختلف به دست آمده از دیاگرام مخلوط شد و از نظر pH، کدورت، طعم و سایر خواص مورد آزمایش قرار گرفت. بهترین فرمول ها انتخاب و به دو روش خشک و مرطوب به صورت گرانول در آمدند. برای تعیین مقدار ماده شیرین کننده (سدیم ساخارین)، طعم دهنده (اسید اسکوربیک) و ماده چسبانده در روش گرانولاسیون مرطوب درصدهای مختلف با فواصل معین از این ماده در فرمول استفاده شد و در نهایت بهترین درصدها مشخص گردید که در قسمت نتایج قابل مشاهده است.

گیاه مریم گلی لوله ای، با نام علمی Salvia macrosiphion Boiss.، یکی از گونه های متعلق به خانواده نعناعیان است که پراکندگی نسبتا وسیعی در فلور گیاهی کشورمان داشته و در طب سنتی ایران از تخم های آن به عنوان ضد سرفه استفاده می گردیده است. در این تحقیق اندام های هوایی گیاه مریم گلی لوله ای از منطقه کلاه قاضی در جنوب اصفهان جمع آوری گردید و پس از استخراج اسانس اندام های هوایی آن به روش تقطیر با آب، اجزای متشکله روغن فرار با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگراف متصل به طیف نگار جرم مورد شناسایی و تعیین مقدار قرار گرفت. نتایج حاصله از این تحقیق وجود حداقل چهل و شش ترکیب را در اسانس گیاه ثابت می نماید. از بین این ترکیبات بتا – پی نن (15.3%)، جرماکرن – دی (10.1%)، اسپاتولنول (7.7%)، 1 و 8- سینئول (7.4%)، لیمونن (5.2%)، آلفا - پینن (4.7%) و آلفا - ترپینئول (4.1%) ترکیبات عمده موجود در اسانس مریم گلی لوله ای را تشکیل می دهند.

در عرض ده سال دو هزار بچه زیر هفت سال از نظر شبکوری، لکه های بیتوت، خشکی ملتحمه، زخم و خشکی قرنیه، اسکارهای قرنیه و نرمی و نکروز قرنیه و آتروفی کره چشم به صورت گذشته نگر بررسی شدند و درمان گردیدند. دو هزار بچه در این مطالعه معاینه شدند که سوراخ شدن دو طرفی قرنیه به دنبال گاستروانتریت (در 5 بیمار) و لکه های بیتوت (در 34 بیمار) دیده شد. بیمارانی که دارای لکه های بیتوت بودند به طور تصادفی (از روی نوبت مراجعه) یک در میان قرص ویتامین A خوراکی به مقدار دویست هزار واحد تجویز شد و دسته دوم با توصیه های اصلاح رژیم غذایی غنی از ویتامین A به مدت دو ماه پیگیری شدند. در گروه اول که ویتامین A دریافت کرده بودند در ده نفر در عرض پنج هفته تمامی لکه های بیتوت ناپدید شد و در 7 نفر تعداد لکه ها کاهش یافته بود. بچه های بالاتر از سن چهار سال به درمان خوب جواب ندادند (P<0.42). در 17 بچه مبتلا که با رژیم غذایی غنی از ویتامین A فالوآپ شده بودند، در دو بچه بهبودی خودبخودی دیده شد و در سه نفر کاهش لکه های بیتوت وجود داشت و در 7 نفر هیچ تغییری دیده نشد (P<0.001). و در پنج بیمار تعداد لکه های بیتوت افزایش نشان داد. تشخیص به موقع و درمان کمبود ویتامین A سبب کاهش موربیدیتی و مورتالیتی در کودکان قبل از سنین مدرسه در کشورهای در حال توسعه و حتی توسعه یافته می شود. برطرف نمودن مشکلات تغذیه ای کودکان و تجویز خوراکی دویست هزار واحد ویتامین A هر 3 تا 4 ماه در صورت نیاز کودکان سبب کاهش اختلال دید و اصلاح عوارض خشکی چشم می شود در موارد استفراغ و گاستروانتریت و کمبود پروتئین شدید یک دوز یکصد هزار واحد ویتامین A به صورت تزریق عضلانی کافیست.

در حال حاضر با توجه به بهداشت فردی پژوهش هایی برای بهبود کیفی فرآورده های ضد عرق انجام گرفته اصولا این فرآورده های قابض، با انسداد مجاری غدد اکرین، ترشح عرق و بوی نامطبوع آن را کاهش می دهند. در این مطالعه دو ماده قابض آلومینیوم کلر هیدرات (کد A) و اسید گالیک (کد G) به عنوان ماده اصلی همراه با ویگام و گلیسرول منواستئارات به صورت Roll-on تهیه گردید. فرآورده به صورت امولسیون به روش معکوس کردن فاز (Inversion) تهیه شد. برای اطلاع از رفتار رئولژیکی از روش ویسکومتری استفاده شد، اثر کیفی به طریقه وزن سنجی و پایداری فرآورده ها با انجام آزمایش Freeze & thaw و اندازه گیر pH ارزیابی شد. استفاده از ویگام موجب قوام و پایداری فیزیکی، و املاح آلومینیوم با اثر ضد میکروبی و ضد بوی قوی، اثر کیفی خوبی را نشان داد که بر فرمولاسیون اسید گالیک برتری داشت. فرمولاسیون اسید گالیک از نظر اقتصادی مناسب ولی نسبت به آب حساس و پس از مدتی در اثر اکسیداسیون تغییر رنگ می دهد. طریقه وزن سنجی برای ارزیابی فرآورده با سهولت بهتری همراه است. از نظر کیفیت اثر با انجام آزمایش (Consummer panel) برتری فرآورده A نسبت به G مورد تایید قرار گرفت.

قابلیت تر شدن گردهای دارویی یکی از عوامل مهم کنترل کننده در تهیه سیستم های پراکنده، روکش دادن و سرعت انحلال می باشد. در این تحقیق مطالعات کمی بین خصوصیت (زاویه تماس) ترکیبات دارویی از دستجات مختلف و ساختمان آنها (یک مطالعه QSPR) انجام گرفته است. معادلات QSPR بدست آمده علاوه بر اینکه می توانند جهت پیش بینی زاویه تماس ترکیبات دیگر به کار روند، در فهم مکانیسم تر شدن نیز حایز اهمیت می باشند. پارامترهای ساختمانی به کار رفته همگی پارامترهای محاسبه ای توسط نرم افزارهای مکانیک مولکولی و اربیتال مولکولی و یا به روش مجموع مقادیر مربوط به گروه های اتمی شرکت کننده در مولکول می باشند. در بررسی آماری روابط این پارامترها با زاویه تماس، دو معادله مهم برای کلیه ترکیبات بدست آمد که در این معادلات مهمترین عوامل کنترل کننده زاویه تماس، بالاترین بار اتمی بر روی هیدروژن های ترکیبات و اندیس سوپر دلوکالیزابیلیتی نوکلئوفیلی و در درجه بعد انرژی آزاد تبخیر، تعداد اتم های اکسیژن و نیتروژن، مساحت سطح قابل دسترس حلال، پایین ترین بار اتمی بر روی هترواتمها در هر مولکول، تعداد هیدروژن های شرکت کننده در پیوند هیدروژنی و پارامتر حلالیت بود. همچنین باربیتورات ها و سولفونامیدهای موجود به طور جداگانه نیز آنالیز شدند و معادلات جداگانه ای برای آنها به دست آمد که معادلات مربوط به سولفونامیدها بهتر بودند.

شواهد قابل ملاحظه ای در رابطه با نقش سروتونین (5-HT) در تعدیل درد حاد و مزمن در مدل های مختلف آزمایشگاهی وجود دارد. با وجود این مکانیسم دقیق اثر ضد دردی سروتونین و ارتباط آن با سایر سیستم های عصبی هنوز به درستی مشخص نیست. در این مطالعه اثر 5-HT بر روی درد ناشی از تزریق فرمالین و نقش احتمالی سیستم اپیوئیدی بررسی شده است. تزریق داخل بطن مغزی (i.c.v) سروتونین (100 µg/rat) بی دردی معنی داری را در فاز اول و دوم تست فرمالین ایجاد کرد که با پیش درمانی توسط داروی نالوکسان (2 mg/kg, i.p) بی دردی ایجاد شده در هر دو فاز از بین رفت. تزریق داخل نخاعی (.i.t) سروتونین (100 µg/rat) نیز بی دردی معنی داری را در هر دو فاز ایجاد که با پیش درمانی با نالوکسان (2 mg/kg, i.p) بی دردی ایجاد شده در هر دو فاز از بین رفت. فن فلورآمین (10 mg/kg, i.p) در هر دو فاز بی دردی ایجاد کرد که توسط داروی نالوکسان (2 mg/kg, i.p) آستانه درد مجددا به حالت اول برگشت پیدا کرد. نتایج حاصل نشان می دهد که 5-HT با ایجاد اثرات مرکزی نقش تعدیل کنندگی بر درد مزمن ناشی از تزریق فرمالین که مدل مناسب مطالعه دردهای مزمن انسانی می باشد، دارد و پیشنهاد می شود که اثر بی دردی ایجاد شده توسط آن احتمالا از طریق فعال سازی نرون های اوپیوئیدرژیک باشد با وجود این برای مشخص شدن نحوه تداخل بین سیستم سروتونرژیک و اپیوئیدرژیک نیاز به مطالعات بعدی وجود دارد.