مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین
سال:1387 | دوره:12 | شماره:1 (پیاپی 46) |تعداد مقالات:21

بیماری های مزمن و عمده غیرواگیر و متابولیک شامل بیماری های قلب و عروق، پرفشاری خون، سرطان، بیماری های مزمن انسدادی ریه، دیابت و استئوپروز، بزرگ ترین علت مرگ و میر و ناتوانانی در کشورهای آسیایی هستند. رشد سریع این بیماری ها توسعه اجتماعی و اقتصادی این کشورها را تهدید می کند و موجب مخاطره زندگی و سلامتی میلیون ها انسان ساکن این سرزمین می شود. تا سال 2020، حدود 60 درصد بار بیماری ها در سطح جهانی و 73 درصد علل مرگ ها ناشی از این بیماری ها خواهد بود و این یعنی ظهور یک همه گیری.

زمینه: از ارتباط سطح سرمی متابولیت های اکسید نیتریک با برخی بیماری ها نشان داده شده و اندازه گیری این متابولیت ها در سال های اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین سطح سرمی متابولیت های اکسید نیتریک با سن و جنس در افراد سالم انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی مبتنی بر جمعیت بر روی 3505 فرد بالای 20 سال شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران در سال 1385 انجام شد، افراد دارای فشارخون بالا، اختلال متابولیسم کربوهیدرات، اختلال چربی های خون (دیس لیپیدمی) و افراد دارای نقص عملکرد کلیه از مطالعه حذف شدند و تعداد 786 فرد سالم غیرسیگاری با سن بالاتر یا مساوی 20 سال وارد مطالعه شدند. غلظت سرمی متابولیت های اکسید نیتریک در سرم ناشتای این افراد اندازه گیری و در گروه های مختلف سنی در هر دو جنس مقایسه شد. مقایسه بین چارک های پایینی و بالایی سطح اکسید نیتریک سرمی از نظر شاخص های تن سنجی چربی های خون و قند خون انجام شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، تی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین غلظت سرمی اکسید نیتریک در کل جمعیت 26.0±12.9 میکرومول در لیتر بود و تفاوت معنی داری بین مردان (25.6±11.8) و زنان (26.1±13.3) مشاهده نشد. غلظت سرمی اکسید نیتریک در زنان و مردان با افزایش سن تغییری نشان نداد. زنان با سطوح سرمی بالای اکسید نیتریک در مقایسه با افراد دارای سطوح پایین اکسید نیتریک سرمی (حتی بعد از تعدیل از نظر وضعیت یائسگی) دارای وزن، دور کمر و فشارخون سیستولی بالاتری بودند (p<0.05)، ولی این مطلب در مردان صادق نبود.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، احتمالا سطوح سرمی اکسید نیتریک در افراد سالم قویا تحت کنترل است و هر گونه تغییر آن ممکن است منعکس کننده تغییر وضعیت فیزیولوژیک باشد.

زمینه: افزایش اسید اوریک در مدل های حیوانی با آسیب کلیوی به صورت هیپرتروفی گلومرولی، آلبومینوری و اسکروز همراه بوده است.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین افزایش اسید اوریک و نسبت دفع ادرار آلبومین به کراتینین در بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال های 1385 و 1386 بر روی 290 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو در مرکز آموزشی- درمانی بوعلی سینای قزوین انجام شد. قند خون ناشتا، کلسترول، تری گلیسرید، اسید اوریک سرم نسبت آلبومین به کراتینین و کلیرانس کراتینین برای هر بیمار اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 290 بیمار، 130 نفر (44.8%) مرد بودند. متوسط سن بیماران 58.2±8.6 سال بود. میزان اسید اوریک در بیماران با ترموآلبومینوری 5.1±0.7، با میکروآلبومینوری 6.3±1.1 و با ماکروآلبومینوری 8.1±1.3 میلی گرم بر دسی لیتر بود. چارک های اول، دوم، سوم و آخر غلظت اسید اوریک در بیماران به ترتیب 6.2±0.5, 4.8±0.6, 4.8±0.7 و 8.2±0.9 میلی گرم بر دسی لیتر بودند. در مردان میزان اسید اوریک سرم با نسبت لگاریتمی آلبومین به کراتینین همبستگی مثبت داشت (d=0.159, p<0.05) و در زنان اسید اوریک با تری گلیسرید همبستگی معنی دار داشت (R=0.291, p<0.01).نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد غلظت اسید اوریک در بیماران دیابتی نوع دو نشان گر میزان دفع ادراری آلبومین است.

زمینه: دیابت قندی شایع ترین اختلال غدد درون ریز است. با توجه به مقاوم شدن بیماران دیابتی به داروهای ضد دیابت خوراکی، استفاده از سایر داروها برای کنترل بهینه قند خون و به تعویق انداختن عوارض دیابت لازم است.هدف: مطالعه به منظور مقایسه تاثیر فلوکستین و آلپرازولام در کاهش قند خون در بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی که به روش موازی انجام شد، 66 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد که دیابت کنترل نشده داشتند به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند، یک گروه روزانه 20 میلی گرم فلوکستین روزانه و گروه دیگر روزانه 0.5 میلی گرم آلپرازولام به مدت 6 هفته دریافت کردند. مقادیر نمایه توده بدنی، قندخون ناشتا، قند دو ساعت بعد از غذا و هموگلوبین گلیکوزیله قبل و بعد از مصرف دارو اندازه گیری و داده ها توسط آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمایه توده بدنی، قند خون ناشتا، قند دو ساعت بعد از غذا و هموگلوبین گلیکوزیله پس از مصرف فلوکستین به ترتیب به میزان 2.2±0.8 کیلوگرم بر مترمربع، 27.5±7.5 میلی گرم بر دسی لیتر، 47.5±10.5 میلی گرم بر دسی لیتر و 1.5±0.5 درصد کاهش یافت که این کاهش در تمام موارد معنی دار بود (p=0.001). میانگین قند خون ناشتا، قند دو ساعت بعد از غذا و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه آلپرازولام نیز به ترتیب 13.7±4.5 و 22.5±5.6 میلی گرم بر دسی لیتر و 0.5±0.3 درصد کاهش داشت (p=0.001)، ولی نمایه توده بدنی 0.3±1.5 کیلوگرم بر مترمربع افزایش یافت که معنی دار نبود.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که فلوکستین و آلپرازولام در تعدیل قند بالا در مبتلایان به دیابت نوع دو که دچار عوارض عمده ای نشده اند نقش کمکی دارند و فلوکستین در این زمینه بهتر عمل می کند.

زمینه: مقاومت به انسولین و عدم تحمل گلوکز در سیروز کبدی شیوع بالایی دارد و به عنوان یک عامل پیش آگهی مهم مطرح است.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین مقاومت به انسولین با شدت بیماری سیروز کبدی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 76 بیمار مبتلا به سیروز کبدی مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا قزوین در سال های 1385 و 1386 انجام شد. سطح انسولین، گلوکز ناشتای سرم و تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) در تمام بیماران ارزیابی شد. بیماران از نظر شدت سیروز کبدی بر اساس طبقه بندی چاید- پاف به سه گروه B, A و C تقسیم بندی شدند. مقاومت به انسولین با استفاده از مدل هومئوستاز ارزیابی مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در گروه های B, A و C تعیین شد. داده ها با آزمون های تی، آنالیز واریانس، مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میزان بروز مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی 60.5% و در گروه های B, A و C طبقه بندی چایلد- پاف به ترتیب %66.7, %31.6 و 74.1% بود. ارتباط معنی داری بین مقاومت به انسولین و سیروز کبدی وجود داشت (p=0.01). بر اساس آزمون تحمل گلوکز خوراکی 34.2% بیماران دیابت ملیتوس، 31.6% تحمل گلوکز مختل و 34.2% تحمل گلوکز طبیعی داشتند.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها به نظر می رسد مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به سیروز کبدی با شدت سیروز ارتباط دارد.

زمینه: برخی شواهد مطرح کننده رابطه احتمالی تنش های محیطی با ابتلا به سندرم متابولیک (MS) هستند.هدف: مطالعه به منظور تعیین رابطه حوادث تنش زای مهم زندگی با شیوع MS در خانواده مبتلایان به دیابت نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که طی سال های 1382 تا 1384 در مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان انجام شد، افراد 35 تا 55 ساله خانواده مبتلایان به دیابت نوع دو بررسی شدند. پرسش نامه های حوادث تنش زا، فعالیت بدنی و خصوصیات فردی برای این افراد تکمیل شد. دور کمر، فشار خون، تری گلیسرید، کلسترول تام و HDL اندازه گیری و MS بر اساس معیار ATPIII تعریف شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، آنالیز واریانس، کوواریانس و Post Hoc تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در میان 439 فرد مورد بررسی، شیوع 26.8% MS بود. میانگین تنش های تجربه شده در مبتلایان به 3.82±2.67 MS و در گروه غیرمبتلا به 3.14±2.35 MS و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p=0.036). شیوع MS در افراد با بیش از 8 تنش 46.2% بود که به طور معنی داری بیش از شیوع MS در افراد با کمتر از 8 تنش (23.4%) بود (p=0.017).نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد آموزش برخورد صحیح با تنش ها به افراد پرخطر جامعه بتواند در پیشگیری از MS موثر باشد.

زمینه: لیپوپروتئین- آ [Lp(a)] یک ذره غنی از کلسترول و یک عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی است. غلظت پلاسمایی آن در جوامع مختلف، متفاوت است و اطلاعات اندکی در مورد میانگین آن در ایرانیان وجود دارد.هدف: مطالعه به منظور تعیین میزان طبیعی Lp(a) و ارتباط آن با سایر چربی ها و آپولیپوپروتئین ها در دانشجویان ایرانی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی در سال 1384 در گروه بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی یزد بر روی دانشجویان سالم و از مناطق مختلف ایران انجام شد. سطح پلاسمایی چربی ها، لیپوپروتئین ها، آپولیپوپروتئین ها و Lp(a) در شرایط ناشتا اندازه گیری شدند. کلسترول تام، تری گلیسرید و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سنگین (HDL-C) با کیت های رایج آزمایشگاهی، LP(a) و apo-B100 با روش الکتروایمونواسی و apo-A1 با روش ایمونوتوربیدیمتری اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی، تی و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 150 دانشجوی مورد مطالعه، 88 نفر زن و 62 نفر مرد با میانگین سنی 21.8±2.3 سال بودند. غلظت Lp(a) در 14% مردان، 36.5% زنان و 21.5% کل جامعه بالاتر از 30 میلی گرم بر دسی لیتر بود. میانگین 19.46±19.44 Lp(a) میلی گرم بر دسی لیتر بود که در دو جنس اختلاف معنی داری (مردان با میانگین 16.33±18.79 و زنان با میانگین 21.41±19.80) نداشت. Lp(a) با سن، چربی ها، لیپوپروتئین ها و آپولیپوپروتئین ها همبستگی معنی داری نداشت.نتیجه گیری: میزان Lp(a) در جامعه مورد مطالعه نسبتا بالا بود و ممکن است بروز نسبتا بالای بیماری های قلبی- عروقی به ویژه در نواحی مرکزی ایران با غلظت بالای این لیپوپروتئین در ارتباط باشد.

زمینه: بیماری های ایسکمیک قلب شایع ترین علل مرگ و میر زنان در دنیا و ایران هستند. عوامل خطر این بیماری را می توان با تغییر شیوه زندگی و حفظ تناسب فیزیکی کنترل نمود.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین تناسب فیزیکی و چاقی با شدت درگیری عروق کرونر در زنان مبتلا به آنژین صدری انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 113 زن 40 تا 60 ساله مبتلا به آنژین صدری پایدار بررسی شدند. پرسش نامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک و سابقه قبلی پرفشاری خون، دیابت، اختلال چربی خون و پرسش نامه استاندارد Duke شامل 12 سوال با امتیازهای مشخصی برای بیماران تکمیل شدند. سپس شاخص توده بدنی افراد و دورکمر و باسن محاسبه شدند. بیماران با روش استاندارد Seldinger آنژیوگرافی شدند و عدد درگیری عروق کرونر بر اساس شاخص Extent مشخص شد. داده ها با آزمون های آماری تی، رگرسیون خطی و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 50.18±8.71 سال، میانگین نمره درگیری عروق کرونر 5.85±5.50 و میانگین نمره تناسب فیزیکی 22.35±14.75 بود. نمره درگیری عروق کرونر در زنان مبتلا به دیابت، اختلال چربی خون و پرفشاری خون به طور معنی داری بالاتر بود (p<0.05)، اما نمره تناسب فیزیکی در افراد مبتلا به این اختلال ها تفاوت معنی داری نداشت. بین نمره تناسب فیزیکی با نمره درگیری عروق کرونر و شاخص توده بدنی ارتباط منفی معنی داری وجود داشت (به ترتیب p<0.0001, r=-0.33 و p=0.02, r=-0.21)، بین شاخص های چاقی با شدت درگیری عروق کرونر ارتباط معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، باید به تناسب فیزیکی و فعالیت ورزشی زنان جامعه به همراه سایر تغییرات در شیوه زندگی سالم توجه نمود.

زمینه: نارسایی قلبی علت اصلی بیماری، ناتوانی و مرگ در تمامی کشورهاست که پیش آگهی خوبی ندارد. التهاب و آپوپتوز نقش اساسی در پاتوژنز نارسایی قلبی دارند. Fas (CD95)/FasL یکی از فرآیندهای تنظیم کننده آپوپتوز است.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط سطح نشان گرهای محلول آپوپتوز سیستم Fas/FasL در بیماران با نارسایی قلبی با شدت بیماری انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی در سال های 2004 تا 2007 در انستیتوی پیوند اعضای مسکو انجام شد. 85 بیمار با کلاس های عملکردی مختلف نارسایی قلبی به عنوان گروه مورد و 25 فرد سالم به عنوان گروه شاهد در مطالعه شرکت داشتند. اندازه گیری غلظت نشان گرهای آپوپتوز یعنی شکل محلول Fas/FasL با روش ایمینوفرمنت در آنالیزاتور ایمینوفرمنت Personal lab TM و Adaltis ایتالیا با کیت های Bender Med system اتریشی انجام شد.یافته ها: در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، سطح sFas کمتر و sFas-L بیشتر از افراد سالم بود. سطح sFas ارتباط معکوس و سطح sFas-L ارتباط مستقیم با کلاس عملکردی نارسایی قلبی داشت. سطح sFas به طور مستقیم و sFas-L به طور معکوس با کسر جهشی بطن چپ به صورت ضعیف مرتبط بودند. نسبت sFas/sFasL در بیماران با افزایش کلاس عملکرد نارسایی قلبی (NYHA) کاهش می یافت که نشان دهنده کاهش سطح مهارکننده آپوپتوز (sFas) و زیاد شدن سطح القا کننده آن (sFas-L) بود (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به وجود ارتباط بین فرآیند آپوپتوز و نارسایی قلبی، می توان از نشان گرهای آپوپتوز به عنوان شاخص های تکمیلی آزمایشگاهی جهت نشان دادن شدت نارسایی قلبی و پیش آگهی آن استفاده کرد.

زمینه: افزایش میزان اسید سیالیک به دنبال سکته میوکارد و ارتباط آن با برخی از شاخص ها مانند واکنش گرهای فاز حاد و چربی گزارش شده است.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط سطح سرمی اسید سیالیک تام (TSA) با شاخص های معمول تشخیص سکته میوکارد در بیماران مبتلا به سکته میوکارد انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1384 در مرکز تحقیقات قلب و عروق بیمارستان امام علی (ع) کرمانشاه انجام شد. 30 بیمار به سکته میوکارد با نمونه گیری آسان انتخاب شدند. از این بیماران در سه روز متوالی پس از سکته میوکارد، خون گیری شد و سطح سرمی اسید سیالیک تام، آنزیم های کراتین فسفوکیناز (CPK) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) به روش اسپکتروفتومتری و تروپونین به روش الیزا اندازه گیری شدند. داده ها با آزمون های آماری تی و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: سطح سرمی شاخص های مورد اندازه گیری و همچنین میزان TSA از دامنه طبیعی بالاتر بود و بیش ترین میزان 1.53±0.75) TSA میلی گرم بر میلی لیتر) در روز دوم پس از سکته میوکارد مشاهده شد. بین سطح سرمی TSA و LDH در روز دوم (p=0.003) و تروپونین در روز اول (p=0.01) پس از سکته میوکارد ارتباط مثبت معنی داری به دست آمد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان از سطح سرمی TSA به عنوان آزمون کمک کننده به همراه سایر نشان گرهای تشخیص سکته میوکارد استفاده کرد.

زمینه: پرفشاری خون مهم ترین عامل خطرزای قابل اصلاح بیماری های قلبی- عروقی است.هدف: مطالعه به منظور مقایسه تاثیر آموزش فرد- مدار و خانواده مدار بر کنترل فشارخون و سبک زندگی مددجویان انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 91 مددجو با فشارخون بالاتر یا مساوی 140.90 (تحت پوشش مرکز تحقیقات جمعیتی زنجان) در سال های 1384 تا 1385 انجام شد. بیماران به روش غیرتصادفی در دو گروه مداخله خانواده- مدار (49 نفر) و فرد- مدار (42 نفر) قرار گرفتند. مداخله شامل مشاوره جهت بهبود سبک زندگی و پی گیری مداخله های پزشکی بود. داده ها با آزمون های آماری رتبه ای ویلکاکسون، مجذور کای، من ویتنی، تی و تی زوج تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بعد از مداخله میانگین فشارخون در گروه فرد- مدار و خانواده- مدار به ترتیب از 157.6±21.6 به 132±20.9 و از 159.9±14.4 به 138.3±12 میلی متر جیوه کاهش یافت. اگر چه میانگین فشارخون بعد از مداخله در هر دو گروه نسبت به وضعیت قبل از مداخله کاهش معنی دار داشت (p=0.0005)، اما اختلاف بین دو گروه بعد از مداخله معنی دار نبود. میانگین مصرف لبنیات و میوه و فعالیت فیزیکی در هر دو گروه بعد از مداخله افزایش معنی دار داشت (p<0.001).نتیجه گیری: هر دو شیوه با تمرکز بر اصلاح رژیم غذایی و بهبود فعالیت فیزیکی می توانند روش موثری جهت کاهش عوامل خطرزای بیماری های قلبی- عروقی باشند.

زمینه: سن مادر یک عامل خطر شناخته شده برای دیابت حاملگی است. اما در مورد سنی که بالاتر از آن خطر دیابت حاملگی افزایش می یابد، اتفاق نظر وجود ندارد.هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع دیابت بارداری و مقایسه میانگین سنی مادران مبتلا و سالم انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از طریق بررسی پرونده زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان جواهری تهران در سال های 1382 تا 1385 انجام شد. داده ها با نرم افزار SPSS پردازش و با آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در مجموع پرونده 5107 زن باردار بررسی شد که 170 نفر آنها مبتلا به دیابت بارداری بودند. شیوع دیابت بارداری طی 4 سال 3.3% بود. میانگین سنی زنان مبتلا به دیابت بارداری 30.4±5 سال و زنان سالم 27.5±5 سال بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001). حدود 90% زنان مبتلا به دیابت بارداری بیش از 24 سال سن داشتند.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها باید سن پایه 25 سال و بالاتر برای غربال گری دیابت بارداری در زنان باردار مدنظر قرار گیرد که در دستورالعمل های جدید نیز مطلوب دانسته شده است.

زمینه: امروزه شیوع چاقی در کودکان و نوجوانان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به سرعت رو به افزایش است. در ایران بررسی های محدودی در زمینه شیوع چاقی کودکان با استفاده از مرجع های رایج انجام شده است.هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع چاقی در دانش آموزان دبستانی شهر نیشابور در سال 1384 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 1471 دانش آموز 6 تا 12 ساله نیشابوری با روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. قد و وزن دانش آموزان اندازه گیری و شاخص توده بدنی محاسبه شد. دانش آموزانی که شاخص توده بدنی بزرگ تر یا مساوی صدک 95 مرجع های ایرانی (حسینی و همکاران)، CDC و بزرگ تر یا مساوی اعداد مرجع IOTF داشتند به عنوان چاق شناخته شدند. برای مقایسه شیوع چاقی در دختران و پسران از آزمون مجذور کای استفاده شد.یافته ها: شیوع چاقی بر اساس مرجع ایرانی 8.5% (فاصله اطمینان 4.6% CDC, (7.1-10%, 95% (فاصله اطمینان (3.5-6%, 95% و 7.3% IOTF (فاصله اطمینان %95، %9) بود. شیوع چاقی با استفاده از مرجع CDC در پسران به طور معنی داری بیشتر از دختران بود (به ترتیب 5.8% در برابر (p<0.05, 3.1%. بر اساس معیار ایرانی پسران در سنین 7 و 8 سالگی به طور معنی داری چاق تر از دختران بودند (به ترتیب %15.2 در برابر %6.4 و %12.5 در برابر (p<0.05, 4.0%. بر اساس معیار IOTF شیوع چاقی بین دختران و پسران تفاوت معنی داری نداشت. میزان های ارایه شده با استفاده از مرجع های ایرانی و CDC تفاوت معنی دار داشتند (p<0.001)، در حالی که بین مرجع های ایرانی و IOTF تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به این که مرجع های مختلف شیوع چاقی را متفاوت برآورد می کنند، توصیه می شود هر کشور برای بررسی چاقی کودکان از مناسب ترین صدک های شاخص توده بدنی مربوط به کودکان آن کشور استفاده نماید.

زمینه: مطالعه های مشاهده ای نشان داده اند که کاهش طولانی مدت سطح کلسترول با کاهش خطر بیماری عروق کرونر قلب همراه است، ولی نتایج مطالعه های مداخله ای در این مورد بحث انگیز است. در دهه های اخیر نقش آنتی اکسیدان ها در پیشگیری از پیدایش و پیشرفت استرس های اکسیداتیو مطرح شده است.هدف: مطالعه به منظور شناسایی نقش آنتی اکسیدان ها در پیشگیری از آترواسکلروز و بیماری های قلبی- عروقی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مروری منظم با بررسی کارآزمایی های بالینی در درمان آترواسکلروز و بیماری های قلبی- عروقی انجام شد و از نتایج 37 پژوهش از بانک اطلاعاتی مدلاین در محدوده سالهای 1991 تا 2007 استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعه ها در رابطه با نقش مکمل های آنتی اکسیدان در کاهش پیشرفت آترواسکلروز و وقایع قلبی- عروقی متضاد بود.نتیجه گیری: با توجه به وجود تفاوت در شرایط افراد مورد مطالعه نظیر سن، جنس، وضعیت جسمانی، مدت زمان انجام آزمایش ها و نوع آزمایش های انجام شده، نمی توان در خصوص سودمندی آنتی اکسیدان ها قضاوت صحیحی داشت و باید مطالعه های وسیع تری برای اثبات اثربخشی این دسته از داروها در درمان آترواسکلروز و بیماری های قلبی- عروقی در انسان انجام شود.

این مطالعه مقطعی در سال 1380 بر روی بیماران دیابتی مرکز دیابت قزوین که تزریق انسولین به خود داشتند (149 نفر) انجام شد تا آگاهی و عملکرد آنها را در مورد نحوه تزریق انسولین با استفاده از پرسش نامه ارزیابی نماید. تنها 27.5% از نمونه ها آگاهی خوب از نحوه تزریق انسولین به خود داشتند. مهارت تزریق به خود به ترتیب در 26.8% و 57.05% آنها در حد خوب و متوسط بود. بین آگاهی و مهارت و بین تحصیلات با مهارت و شغل ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (p<0.05). به نظر می رسد تلاش جهت بهبود آگاهی و عملکرد بیماران دیابتی در این زمینه ممکن است به پیشگیری از اثرات جانبی این بیماری کمک کند.