مجله گوش، گلو، بینی و حنجره ایران
سال:1379 | دوره:12 | شماره:4-3 (پیاپی 26) |تعداد مقالات:22

این مطالعه به صورت گذشته نگر (Retrospective) توصیفی بر روی 57 نمونه که از 1/1/75 تا 30/12/78 به مدت چهار سال به درمانگاه گوش گلو بینی بیمارستان لقمان الدوله مراجعه کرده و تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند انجام شد. میانگین سن بیماران 48.4 سال (76-13 سال) شامل 27 مورد زن و 30 مورد مرد می شدند. از این 57 مورد، 19 مورد تومور بدخیم و 38 مورد تومور خوش خیم داشتند. بعد از مقایسه نتیجه FNAC با نتیجه بافت شناسی، 15 مورد مثبت واقعی و 4 مورد منفی کاذب (یک مورد کارسینوم آدنوئیدسیتیک، یک مورد آدنوکارسینوم با درجه پایین و دو مورد به علت تعداد ناکافی سلول و آغشته به خون بودن) و 36 مورد منفی واقعی و دو مورد مثبت کاذب (یک مورد انکوستیوم خوش خیم و یک مورد آدنوم پلئومورفیک، البته جواب این موارد به صورت مشکوک به بدخیمی بود)بدست آمد که نهایتاً حساسیت 79.9 درصد و ویژگی 94.7 درصد برای FNAC در تشخیص توده های بزاقی بدخیم بدست آمد که در مقایسه با گزارشات محققینی که در این زمینه قبلاً مطالعه کرده اند، نتیجه بدست آمده قابل قبول بود.  

لنفوم یکی از شایعترین بیماریهای بدخیم در گروه سنی 40-20 سال محسوب می شود لنفوم ها سومین تومور شایع در دوران کودکی است در میان شایع ترین علل سرطانی که هر سال سبب از بین رفتن بیمار می گردد لنفوم غیر هوچکین است که رتبه چهارم را به خود اختصاص داده است. در اکثر موارد تظاهر اولیه لنفومها در سر و گردن می باشد و تعداد بیماران مبتلا به لنفوم در سالهای اخیر با شیوع ایدز افزایش یافته است. روش کار و بررسی: از سال 1371 تا سال 1377 به مدت 6 سال بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین و بیماری هوچکین که تظاهر اولیه آن در سر و گردن بوده اند مورد مطالعه به صورت گذشته نگر قرار گرفته است. از مجموع 288 بیمار 147 نفر مبتلا به بیماری هوچکین و 141 نفر مبتلا به لنفوم غیر هوچکین بوده اند. از نظر جنس: از 141 نفر بیمار به هوچکین 109 نفر مرد و 31 نفر زن بوده اند و از 141 نفر بیمار مبتلا به لنفوم غیر هوچکین 89 نفر مرد و 52 نفر زن بوده است. از نظر سن ابتلا: بیماری هوچکین بر اساس رفرانسهای موجود دارای دو پینگ سنی بین 15 تا 35 سالگی و بالای 50 سالگی می باشند. اما در این تحقیق مشخص شد که میانگین پیک سنی اول 27 سال و میانگین سن ابتلا لنفوم غیر هوچکین 49.3 سال بوده است. از نظر اعتیاد: در این بررسی ها نشان می دهد که اعتیاد نقشی در ایجاد لنفوم ندارد و حتی در افرادیکه اعتیاد ندارند لنفوم بیشتر اتفاق می افتد. از نظر شغل: لنفوم غیر هوچکین در نزد کشاورزان و خانه داران و کارگران بیشتر اتفاق می افتد ولی بیماری هوچکین در دانش آموزان، خانه داران، کارگران و کشاورزان شیوع بیشتری دارد. انسیدانس شیوع لنفوم در شهرهای استان خراسان: بیماری هوچکین در شهرهای مشهد، بیرجند و سبزوار شیوع بیشتری دارد در حالیکه لنفوم غیر هوچکین در شهرهای مشهد، نیشابور، تربت حیدریه و گناباد بالاترین شیوع را دارد. میزان درگیری خارج گره ای در لنفوم هوچکین در این تحقیق در زنان بیشتر از مردان بوده است و محلهای درگیری در لنفوم غیر هوچکین به ترتیب در گردن، نازوفارنکس، سینوس، تیروئید و پاروتید بوده است.  

ترومای صوتی ناشی از بکارگیری ساکشن و دریل در جراحی گوش ممکن است باعث آسیب صوتی و کاهش شنوایی حسی عصبی بشود. در این مطالعه 74 بیمار که تحت عمل جراحی گوش قرار گرفتند قبل از عمل و 7 روز بعد از عمل مورد آزمایش دقیق ادیومتری رایج قرار گرفته و آستانه انتقال استخوانی (BCT) آنها بین فرکانسهای 8000-250 هرتز اندازه گیری شد. متوسط زمان دریل 51 دقیقه و متوسط افزایش آستانه شنوایی معادل 7.3 دسی بل در گوش عمل شده بوده است. این تغییر قابل توجه آستانه شنوایی حسی عصبی ممکن است تا حدودی موقتی باشد و علت ایجاد این کاهش شنوایی می تواند ترومای صوتی ناشی از صدای دریل و ساکشن در جراحی گوش و یا دستکاری استخوانچه ها باشد.  

7 بیمار مجروح جنگی در فاصله زمانی فروردین ماه 1368 تا مهرماه 1379 به علت دردهای ناحیه مفصل فکی و گوش، محدودیت در حرکات مفصلی، وجود صداهای مفصلی در موقع باز کردن دهان، وزوز گوش همراه با کاهش شنوایی و سرگیجه مستقیماً یا با معرفی همکاران گوش و حلق به درمانگاه جراحی فک و صورت مراجعه نموده اند. تقریباً در کلیه مراجعین عوامل ایجادکننده اختلال در سیستم جونده به صورت ضایعات داخل کپسولی "Internal Derangments of the T.M.J" ناشی از اصابت ترکش به ناحیه فکین و از بین رفتن دندانها، نسوج نرم و سخت همراه با ضایعات داخل کپسولیMyo-Facial Pain Dysfunction Syndrome بعلت عوامل پسکوفیزیولوژیک ناشی از حضور در جبهه مشاهده گردید. درمان شامل جراحی های ترمیمی به صورت بازسازی دیفکت های نسوج نرم و سخت، آزادی سازی سیکاتریس های معیوب، تهیه پروتزهای دندانی مناسب و مشاورات روانپزشکی در اکثریت بیماران با موفقیت همراه بوده است.  

اختلال عملکرد طناب های صوتی یک بیماری عملکرد تنفس است و با حرکت متناقض طنابهای صوتی در زمان دم که به خط وسط نزدیک می شوند، مشخص می شود. این وضعیت طناب های صوتی سبب انسداد راه هوایی و ایجاد علائمی مثل ویزینگ – استریدور – احساس گرفتگی قفسه سینه و تنگی نفس می شود. این بیماری اغلب با آسم اشتباه می شود و باید در بیمارانیکه به درمان آسم مقاوم هستند مدنظر داشت. تشخیص اغلب با شرح حال، معاینه یافته های پاراکلینیکی و رینولارنگوسکوپس و مشاهده حرکت متناقض طناب های صوتی و به نزدیک شدن آنها در زمان دم قطعی می شود. اقدامات درمانی شمامل گفتار درمانی و روان درمانی است.  

عفونت گوش میانی پس از عفونت مجاری تنفسی شایعترین عفونت دوران کودکی است تقریباً 85% کودکان تا سه ماهگی حداقل یکبار و 50% دوبار یا بیشتر به اوتیت حاد میانی مبتلا می شوند لذا بررسی تأثیر آنتی بیوتیکهای مختلف در درمان اوتیت میانی حاد و انتخاب مؤثرترین و کم هزینه ترین آنتی بیوتیک حائز اهمیت است. در یک مطالعه Randomized clinical Trial تعداد 760 نفر از کودکان زیر 12 سال به اوتیت میانی حاد که به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان الزهراء و کاشانی و مطب مجری طرح مراجعه نمودند به طور تصادفی تحت درمان با آموکسی سیلین و سفیکسیم به مدت ده روز قرار گرفتند اطلاعات با معاینه اتوسکوپیک کودکان بیمار جمع آوری شد و در برگه معاینه ای که به همین منظور تهیه شده بود درج گردید کودکان مورد مطالعه پس از گذشت یک ماه از ویزیت اول مجدداً مراجعه می کردند و تحت معاینه اتوسکوپیک قرار می گیرند و نتایج آن در همان برگه معاینه درجه می گردید سپس فراوانی پرخونی و کدورت پرده تمپان و همچنین فراوانی پیدا بودن شاخص های مارکهای پرده تمپان و فراوانی وجود علائم اوتیت میان سروزی در این گروه با آزمون Chi Square و تعیین P value و Fisher exact Test مورد مقایسه قرار گرفت. . از مجموع 76 بیمار مطالعه 67 نفر پس از درمان، پرخونی پرده تمپان نداشته اند که از این تعداد 34 نفر سفیکسیم و 33 نفر آموکسی سیلین دریافت کرده اند با توجه به آزمون Chi Square 0.72=Pvalue و تست فیشر یکطرفه برابر 0.5 محاسبه شد که نشان می دهد اختلاف فراوانی پر خونی پرده تمپان پس از درمان با این دارو معنی دار نیست. . همچنین با توجه به آزمون Chi Square و Pvalue محاسبه شده، اختلاف فراوانی کدورت پرده تمپان و وضعیت لندمارکهای پرده تمپان و وجود علائم اوتیت میانی سروزی پس از درمان با سفیکسیم و آموکسی سیلین معنی دار نیست. . نتایج بدست آمده نشان می دهد که میکروارگانیسم های ایجاد کننده اوتیت حاد در افراد تحت مطالعه با آموکسی سیلین به اندازه سفیکسیم پوشش داده می شوند از آنجاییکه آموکسی سیلین داروی انتخاب اول محسوب می شود نباید در درمان اوتیت میانی حاد در وهله اول از داروهای انتخاب دوم مانند سفیکسیم استفاده کرد و فقط در صورت عدم بهبودی بیمار با آموکسی سیلین، از داروهایی نظیر سفیکسیم استفاده شود.  

تهوع و استفراغ یکی از عوارض شایع بعد از عمل جراحی است که گاه ممکن است مسائل و مشکلات جدی برای بیمار ایجاد کند. در این مطالعه به بررسی اثر دگزامتازون در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل در 60 کودک با عمل انتخابی تونسیلکتومی آدنوئیدکتومی و آدنوتونسیلکتومی در محدوده سنی 3 تا 11 سال به روش کارآزمایی بالینی double - blind با کنترل دارونما پرداختیم. روش بیهوشی در تمام بیماران استاندارد شده بود. در گروه مطالعه mg/Kg 0.1 دگزامتازون سدیم فسفات حدودا 15-10 دقیقه قبل از القا بیهوشی تجویز در گروه شاهد همان حجم دارونما تجویز می گردید. هر دو گروه از نظر تعداد سن، جنس، وزن نوع عمل جراحی و طول مدت جراحی و خونریزی حین عمل تقریبا مشابه بودند و دگزامتازون باعث کاهش کلی انسیدانس تهوع از 23.1% به 6.6% و استفراغ از 9.9% به 3.3% (P<0.05) گردید. در نتیجه دگزامتازون به طور مشخصی باعث کاهش تهوع و استفراغ بعد از این گونه اعمال جراحی انتخابی در کودکان سالم می گردد.

این تحقیق به صورت تحلیلی و آینده نگر (Case-Control) در تابستان و پاییز سال 1378 با همکاری مرکز دیابت مشهد بر روی 50 بیمار دیابتی و 50 نفر گروه شاهد در جهت بررسی اثر دیابت بر شنوایی انجام شد. در این زمینه نظریات متفاوتی وجود دارد و تحقیقات انجام شده در جهان هنوز نتوانسته است به تمامی مبهمات موجود در این زمینه پاسخ دهد. . افراد گروه بیمار و گروه شاهد از نظر سنی و جنسی با هم مطابقت داشتند. نمونه ها کاملاً تصادفی انتخاب و قبل از انجام آزمایشات شنوایی سنجی توسط پرسشنامه ای از قبل مدون شده مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ضمن تکمیل نمودن پرسشنامه در صورت وجود کاهش شنوایی انتقالی و حسی عصبی به هر دلیل دیگری و نیز وجود بیماریهای متابولیکی دیگر، از تحقیق حذف می گردید. آزمایشات شنوایی انجام شده بر روی 100 نفر (گروه دیابتی و شاهد) شامل اودیومتری با تون خالص، اودیومتری گفتاری و اودیومتری امپدانس بوده است. این تحقیق نشان داد که بین دو گروه دیابتی و کنترل در فرکانسهای بالا و پایین کاهش شنوایی حسی – عصبی مشخص وجود دارد. (P<0.0001 در فرکانسهای بالا و پایین) در تفکیک سنی این دو گروه، در فرکانسهای پایین بین تمامی رده های سنی 35-15 سال و 45-36 سال و 55-46 سال اختلاف معنی داری مشاهده شد و در فرکانسهای بالا فقط در رده سنی 55-46 سال این اختلاف معنی دار وجود داشت. این مطالعه نشان می دهد که طول مدت ابتلاء دیابت اثری در کاهش شنوایی حسی – عصبی ندارد چرا که هم در فرکانسهای پایین و هم در فرکانسهای بالا بین مدت ابتلاء 10-3 سال و 25-11 سال اختلاف معنی داری وجود ندارد (P<0.05) میزان شنوایی در بیماران دیابتی دارای عوارض، به نحو مشخص در فرکانسهای بالا نسبت به گروه بدون عارضه افت شنوایی حسی – عصبی را نشان می دهد. . بیماران دیابتی نوع غیر وابسته با انسولین (NIDDM) Non Insolin Dependent Diabet Melitus کاهش شنوایی واضحی را در فرکانسهای بالا و پایین نسبت به گروه کنترل نشان دادند (P=0.001) ولی بیماران دیابتی وابسته به انسولین (IDDM) Insulin Depedent Diabet Melitus در هیچ یک از فرکانسهای بالا و پایین نسبت به گروه کنترل این کاهش شنوایی را نشان نداند (P<0.0001). در مقایسه بین دو گروه NIDDM و IDDM اختلاف واضح و مشخصی در فرکانسهای بالا و پایین وجود داشت که این اختلاف در فرکانسهای بالا چشمگیرتر بود (0.001=P برای فرکانسهای پایین و 0.0001=P برای فرکانسهای بالا). همچنین در این تحقیق مشخص گردید که کاهش شنوایی واضحی از نظر جنس بین مردان و زنان دیابتی وجود ندارد. (P>0.05)

وزوز گوش (TINNITUS) یک مشکل شایعی است که تنها در آمریکا حدود 37 میلیون نفر مبتلا به آن هستند. با توجه به شیوع وزوز گوش و تاثیر آن روی فعالیت افراد و وجود گزارش های مختلف از تاثیر طب سوزنی روی آن و عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور تحقیق حاضر در سالهای 77-1374 انجام شد. تحقیق بصورت تجربی روی 36 بیمار انجام شد و طب سوزنی به روش استاندارد آن مشخص و تعیین شده اعمال گردید. نتایج بدست آمده از طریق پرسش شفاهی و همچنین از طریق (VAS) VISUAL ANANLOGUE SCALES مورد ارزیابی قرار گرفت. تحقیق که بر روی 36 بیمار مبتلا به وزوز گوش غیر ارتعاشی با علت نامعلوم در سنین 74-24 سال، مرد و زن انجام شد نشان داد که 50% بیماران بدنبال پیگیری یک ساله درجاتی از بهبودی پیدا کردند. (P<0.007) با توجه به میزان تاثیر طب سوزنی بر بیماران و با در نظر گرفتن موثر نبودن اکثر درمانهای رایج بر وزوز گوش در مواردیکه بیمار عاجز و درمانده و ناامید رو در روی پزشک می نشیند "طب سوزنی" می تواند بارقه امیدی را در دل بیمار مضطرب روشن سازد. امروزه طب سوزنی در درمان وزوز گوش جایگاه ویژه ای پیدا کرده است.

سل گوش میانی و استخوان گیجگاهی از بیماریهای نادری است که در تشخیص افتراقی انواع عفونت های مزمن گوش میانی مقاوم به درمان باید قرار گیرد. در یک بررسی 5 ساله بر روی 1174 بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی که تحت عمل جراحی ماستوئیدکتومی تمپانوپلاستی قرار گرفته اند به سه مورد سل گوش میانی یعنی 0.25% برخورد نموده ایم. وجود اتوره مقاوم و بافت گرانولاسیون پریده رنگ در گوش و کاهش شنوایی نسبتا شدید و گاهی فلج عصب صورتی و نبود درد مشخصه بیماران فوق بوده است. سل گوش میانی با توجه به عوارض شدید در صورت تشخیص زودتر، امکان کنترل و درمان کامل دارد.

در جراحی عفونت مزمن گوش میانی دو هدف دنبال می شود: 1- از بین بردن بیماری و 2- بهبود شنوایی، این مطالعه روی 50 بیمار انجام شده است که به دو گروه مساوی تقسیم شده و هر گروه تحت یکی از دو روش عمل جراحی ماستوئیدکتومی با حفظ دیواره خلفی گوش (C.W.U) و ماستوئیدکتومی با برداشتن دیواره خلفی گوش (C.W.D) همراه با بازسازی زنجیره استخوانچه ای قرار گرفتند. وضعیت شنوایی آنها قبل و بعد از عمل جراحی بوسیله ادیومتری اندازه گیری و ثبت شد. . نتایج بدست آمده نشان می دهد که کاهش شنوایی در روش C.W.D قبل از عمل 7.52+52.5 دسی بل و بعد از عمل 10.61+39.3 دسی بل و در روش C.W.U قبل از عمل 7.64+42.5 دسی بل و بعد از عمل 7.64+25.5 دسی بل بود. میانگین اختلاف بهبود شنوایی قبل و بعد از عمل در روش C.W.D 7.64+13.18 و در روش C.W.U 6.71+17 است که با توجه به اینکه 0.08=P می باشد از نظر آماری اختلاف معنی داری بین نتایج شنوایی در دو روش عمل وجود ندارد. لذا بر اساس میزان گرفتاری گوش میانی از نظر کاهش شنوایی و وضعیت عفونت، شرایط خاص هر بیمار و دانش و تجربه جراح، تصمیم برای نوع عمل گرفته می شود.  

سینوویال سارکوما توموریست بدخیم که حدود 10 درصد کل سارکوم های بافت نرم بدن را تشکیل میدهد. این تومور اغلب در نزد بچه ها و بالغین جوان در اطراف مفاصل بزرگ و در 3 تا 10 درصد موارد در ناحیه سر و گردن مشاهده می گردد. منشا تومور از سلولهای مزانشیمال اولیه و نامگذاری آن به علت شباهتی است که از نظر میکروسکوپی با بافت سینوویال طبیعی دارد. مهمترین یافته بالینی این تومور وجود توده ای بدون درد است که بر حسب جایگزینی آن در ناحیه سر و گردن باعث پیدایش علائمی در نزد بیمار می گردد. این تومور یافته ماکروسکوپی منحصر به فرد نداشته و از نظر ریزبینی به دو شکل دیفازیک (فرم کلاسیک) و مونوفازیک مشاهده می گردد. از نظر تشخیص افتراقی با تومورهای متعددی قابل اشتباه است. مهمترین خصیصه ایمینوهیستوشیمیایی سینوویال در سارکوما وجود سیتوکراتین 7 و 19 و آنتی ژن مامبران اپی تلیال دیده (FMA) سلولهای اپی تلیال و دوکی شکلی تومور است که در دیگر سارکوم های بافت نرم منفی می باشد. بعلاوه در این تومور ترانس لوکیشن کروموزمی بصورت (x;18) (p11.2;q11.2) می شود که امروزه بعنوان یک یافته تشخیصی بسیار مهم برای این تومور محسوب می گردد. در پیش آگهی سینوویال سارکوما عواملی از قبیل اندازه تومور و حواشی آن از نظر انفیلتراسیون بافت نئوپلازیک، تعداد میتوز، سن بیمار، محل و نوع میکروسکوپی آن و ... دخالت دارند. مهمترین روش درمانی این تومور برداشت وسیع و کامل آن است، گرچه از اشعه درمانی و شیمی درمانی در تومورهای بزرگ نیز استفاده می گردد. بطور کلی این تومور با سیر پیشرونده و با خاصیت عود و متاساژ دوردست به ریه، مغزاستخوان و گه گاه به غدد لنفاوی اطراف می باشد. اطاله عمر 5 ساله این بیماران در 55 درصد و اطاله عمر 10 ساله در 38 درصد موارد می باشد.

در این مطالعه آِینده نگر، 98 کودک مبتلا به گرفتگی بینی که به بخشهای اطفال و گوش و حلق و بینی بیمارستان قائم (عج) مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. علل، عوارض، و انواع درمان ها بررسی شد. تعداد 43 مورد (42.14%) در سنین 7-2 سال و 55 مورد (53.9%) در سنین 12-7 سال قرار داشتند. شایعترین علت گرفتگی بینی در این دو گروه هیپرتروفی آدنوتانسیلر بود (83.3%) و در این گروه سابقه فامیلی هیپرتروفی لوزه و آدنوئید در 15% موارد مثبت بود. آلرژی بعنوان دومین عامل انسداد بینی بود که 5.88% بیماران را تشکیل می داد و در این گروه سابقه فامیلی حساسیت در 100% موارد مثبت بود. . توده نازوفارنکس، ترومای قدیمی، سینوزیت بدون ارتباط با آدنوئید و جسم خارجی فراموش شده، جزو علل دیگر انسداد بینی در این بررسی بودند. . در مورد آدنوئید، رادیوگرافی لاترال نازوفارنکس بالمس آدنوئید در 91.14% مورد همخوانی داشت. . عوارض گوشی شایعترین عارضۀ انسداد بینی بودند که در این مورد کم شنوایی در 25.48% و اوتیت عود کننده در 18.62% موارد دیده شد. . جراحی در 93.10% بیماران مبتلا به A.T.H درمان قطعی بود که انجام شد.  

با پیشرفت اعمال جراحی اندوسکوپی بینی، بررسی مشکلات مبتلایان به شکایات بینی و سینوس بیش از پیش امکان پذیر شده است. با معرفی اندوسکوپی تشخیصی بینی، دست متخصصین گوش و حلق و بینی در کشف علل و عوامل دخیل در بروز این اختلالات بازتر شده است. با شناخت دقیق این عوامل، تلاش جهت رفت آنها به طور صحیح پایه ریزی شده و بدین ترتیب درصد بهبودی بالا خواهد رفت. یک مطالعه cross sectinal نیمه تحلیلی در 106 بیمار با چنین شکایاتی انجام شد و ارتباط بین میزان انحراف تیغه بینی و اشکال ساختمانی شاخک میانی، اتموئیدبولا و uncinate process ارزیابی شد. مشاهده شد که با تغییر میزان انحراف تیغه بینی، در سمت contralat به انحراف، اشکال ساختمانی متفاوتی از شاخک میانی دیده شده (p value = 0.0273) و همچنین میزان بروز اتموئیدبولای prominent هم تفاوت دارد (p value = 0.0273). در مورد uncinate process هم گرچه چنین نتیجه ای بدست نمی آید اما به نظر می رسد که با افزایش حجم نمونه، این حالت برای این ساختمان آناتومیک در سمت contralat صادق باشد.

از زمان اولین لارنژکتومی روی انسان در سال 1873 توسط Theodore Billroth و اولین باز توانی تکلمی با استفاده از حنجره مصنوعی توسط Carl Gusssenbaur تکنیکها و پروتزهای مختلفی جهت بازتوانی تکلمی در بیماران لارنژکتومی شده انجام گردیده است. (4-6) در سال 1979 توسط آقای Singer, Blom پروتز Duckbill با TEP جهت بازتوانی گفتاری ارایه شد که موفقیت و مقبولیت بیشتری از سایر روشها داشت. (8) TEP شامل یک دریچه یکطرفه بوده که جریان هوا را بداخل حلق امکان پذیر ساخته و از طریق مانع نشت بزاق و مواد غذایی بداخل تراشه می شود. این ایده اساس پروتزهای مختلفی از جمله پرواکس Provox بوده که از آنزمان جهت بازتوانی ارایه شده اند. در مطالعه ما که اولین تجربه در نوع خود در ایران می باشد از پروتز پرواکس جهت بازتوانی تکلمی بیماران لارنژکتومی شده استفاده گردیده است. ارتباط برخی عوامل با موفقیت آمیز بودن باز توانی که قبلا بررسی نشده بودند از جمله تاثیر کار تیرویید و نقش فیزیولوژی ریوی بطور کمی مورد مطالعه قرار گرفت همچنین اثرات سایر عوامل از جمله رادیوتراپی، وضعیت نئوفارنگس و تراکئوستوما، تست دمیدن هوا در مری جهت تعدیل آنها برای انتخاب بیماران جهت پرتز گذاری بررسی شد ...

مقدمه تراتوم توده ای متشکل از سلولهای با بافت های بالغ یا نابالغ است که بیش از یک لایه زاینده و گاهی از هر سه لایه آندودرم، مزودرم و اکتودرم به وجود می آید. اولین گزارش دو مورد تراتوم گوش در سال 1866 نوشته شده است و تاکنون 19 مورد دیگر به ثبت رسیده است. بیماری که معرفی می شود مرد 41 ساله ای است که با علائم وزوز گوش، سرگیجه، استفراغ مراجعه کرده است. در آزمایشات مربوطه، معاینه بالینی و C.T. اسکن کلستئاتوم وسیع مطرح گردید و تنها هنگام جراحی رادیکال ماستوئیدکتومی توده کیستی مشخص شد و نتیجه آسیب شناسی تراتوم گوش میانی و ماستوئید را محرز کرد ...

هدف این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی FNA در توده های سر و گردن (به استثنای غده تیروئید) بود. به این منظور بیماران مراجعه کننده به درمانگاه گوش و گلو و بینی بیمارستان آیت ا... طالقانی از تاریخ فروردین ماه 1370 لغایت اسفند ماه 1374 مورد بررسی قرار گرفتند. در طی این مدت در 102 بیمار با توده های سر و گردن FNA انجام شد. برای تعیین ارزش تشخیصی FNA در 50 مورد از این بیماران بیوپسی باز انجام شد که 27 نفر مرد و 23 نفر زن بودند. محدوده سنی بیماران 80-2 سال با متوسط سن 17.7±36.3 سال بود. گزارش پاتولوژیست برای FNA به یکی از فرمهای: ضایعات خوش خیم، بدخیم، مشکوک به بدخیمی و غیر قابل تشخیص و برای نمونه های بیوپسی باز به یکی از دو فرم ضایعه خوش و بدخیم دسته بندی گردید سپس نتایج FNA و بیوپسی باز برای هر بیمار با هم مقایسه شد. مقایسه نتایج FNA و بیوپسی باز نشان داد که از 27 مورد ضایعه خوش خیم در FNA، 26 مورد آن را گزارش پاتولوژی بیوپسی باز مطابقت داشت (منفی واقعی) و تنها یک مورد بدخیم گزارش شد (منفی کاذب). از 3 مورد ضایعه بدخیم گزارش شده در  FNA همگی در بیوپسی باز بدخیم گزارش شد (مثبت واقعی). از 11 مورد ضایعه مشکوک به بدخیمی در  FNA، در بیوپسی باز 8 مورد بدخیم (مثبت واقعی) و 3 مورد خوش خیم (مثبت کاذب) گزارش شد. از 9 مورد غیر قابل تشخیص در  FNA در بیوپسی باز 6 مورد خوش خیم (منفی واقعی) و 3 مورد بدخیم (منفی کاذب) گزارش شد. در این مطالعه specificity برابر با 91.4 درصد، s…. برابر با 73.3 درصد و total accuracy برابر با 86 درصد بدست آمد. در بیمارانی که  FNA انجام شد هیچگونه عارضه مشاهده نشد.  

بیماری کسلمن (castleman) یک اختلال خوش خیم بافت لنفاوی با اتیولوژی ناشناخته است که از نظر بافت شناسی شامل طیفی است که یکسر آن فرم هیالین واسکولار و انتهای آن فرم پلاسماسل و بین آندو اشکال بینابینی قرار دارد. این بیماری نادر بوده و شایعترین فرم بروز آن بصورت توده منفرد و بدون علامت در مدیاستن است اما بندرت ممکن است نواحی گردنی را هم درگیر کند. مورد ذیل مرد 35 ساله ای هستند که با یک توده بزرگ و پرعروق و تا حدی نبض دار در مثلث کاروتید گردنی مراجعه کرده بودند و پس از انجام مطالعات تشخیصی لازم تحت جراحی قرار گرفتند گزارش پاتولوژی تومور، حاکی از بیماری کسلمن (فرم هیالن واسکولار) بود. نتیجه: بروز بیماری کسلمن در گردن فرم نادر این بیماری کمیاب است. در اغلب مراجع گوش و حلق و بینی اشاره ای به این بیماری نشده است ولی بدلیل تظاهر آن در محدوده سر و گردن متخصصین گوش و حلق و بینی باید آن را بشناسند لذا مروری بر علایم و اشکال این بیماری و نحوه سیر فرمهای مختلف آن و درمان و مراقبتهای لازم که باختصار در ذیل بیان شده است جهت آگاهی متخصصین گوش و حلق و بینی مفید می باشد.

مورد گزارش شده در این مقاله یک مورد نادر از تومرهای بافت عصبی محیطی است که در یک خانم 28 ساله بدون وجود بیماری نوروفیبروماتوز دیده شد. این تومرها به تنهایی در قسمت های مختلف راه هوایی فوقانی به ندرت دیده می شوند. بخصوص در ناحیه 1/3 خلفی زبان نادر است. بیشتر موارد گزارش شده در ثلث قدامی و در کناره های زبان گزارش شده است. بیمار با علایم دیسفاژی و رینولالی با سابقه 3 ماهه دیده شد و در معاینه در ثلث خلفی زبان توده ای با قوام سفت که در سمت چپ مخاط روی توده کاملا نازک و تغییرات حالت داده بود دمیده شد و پس از انجام آزمایشات سی تی اسکن و تستهای تیروئید و اسکن تیروئید و انجام F.N.A و بیوپسی از تومر صورت گرفت و با تشخیص قطعی شوانوم تحت درمان اکسزیون لوکال تومر واقع شد. جواب پاتولوژی قطعی نیز شوانوم بود.  

آمبولی وریدی هوا بعنوان یک عارضه در اعمال جراحی که موضع عمل در سطح بالاتری نسبت به قلب قرار می گیرد محتمل است اما وقوع آن در اعمال جراحی کرانیوتومی حفره خلفی جمجمه و خصوصاً در وضعیت نشسته از درصد بالایی برخوردار می باشد. در این گزارش وقوع یک مورد آمبولی وریدی هوا در طی اعمال جراحی آندوسکوپی سینوس مورد بحث قرار گرفته است.  

متاستاز سرطان به اربیت در صورتی که تنها به یکی از عضلات چشمی محدود باشد می تواند باعث اشکال در تشخیص گردد و با بسیاری از بیماریهای دیگر اشتباه شود. (1) در این مقاله خانمی 52 ساله با سابقه 2.5 سال از درمان سرطان پستان، با شکایت ادم خفیف نسوج اطراف اربیت و اختلال در حرکات چشم راست معرفی می شود. که در C.T اسکن و MRI تنها بزرگ شدن عضله رکتوس داخلی را نشان داد لذا برای بیمار بیوپسی از عضله و بررسی از نظر رسپتور هورمونی انجام شد که متاستاز سرطان پستان به عضله مدیال رکتوس تایید گردید. ضمنا متاستاز عضله مدیال رکتوس چشم راست تنها محل گرفتاری متاستاتیک بیمار می باشد. لذا چشم پزشک نقش مهمی را در تشخیص تومورهای متاستاتیک و حتی منشا اولیه می تواند ایفا نماید. (7)  

فیبروماتوز به تکثیر طبیعی بافت همبندی فیبرو اطلاق می شود که طیف وسیعی از ضایعات با جایگزینی متفاوت در سنین مختلف را شامل می شوند. از نظر بالینی توده هایی مشابه به تومورهای بافت نرم به ویژه سارکومها ایجاد می نماید چون حدود نامشخص داشته در بافت های اطراف انفیلتره می شود. از نظر رفتار بیولوژیک حد واسط بین ضایعات فیبروی خوش خیم و فیبروسارکوم می باشند و هر چند در برخی از آنها احتمال عود وجود دارد اما هرگز متاستاز نمی دهد. در بررسی سی سال اخیر آرشیو بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) فقط 26 مورد با تشخیص فیبروماتوز مثبت شده که تنها یک مورد آن در ناحیه گردن بود و به گزارش آن می پردازیم.