مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1394 | دوره:24 | شماره:3 |تعداد مقالات:20

مهمترین تولیدکنندگان اولیه سواحل صخره ای ماکروجلبک ها هستند. تحقیق حاضر به بررسی تغییرات زمان- مکانی، تعیین درصد پوشش و تاثیر عوامل غیرزیستی بر ماکروجلبک ها در سواحل سنگی حوضه جنوبی دریای خزر پرداخته است. 10 ایستگاه نمونه برداری درسواحل سنگی طبیعی و مصنوعی از آستارا تا بابلسر انتخاب و درطول یکسال هر 2 ماه یکبار از شهریور 92 تا تیر 93 توسط کوادرات 50 cm×50 cm به صورت تصادفی مورد نمونه برداری قرار گرفتند. ماکروجلبک های اپی بنتیک شامل دو جنس Cladophora و Entromorpha از گروه جلبک های سبز و یک جنس به نام Laurencia از جلبک های قرمز می باشند. میانگین (± انحراف معیار) دمای آب 16.48±4.91 درجه سانتی گراد، شوری 9.83±3.23 قسمت در هزار، pH 8.27±0.19 اکسیژن محلول 9.89±0.19 میلی گرم بر لیتر و قابلیت رسانای آب 16.52±0.33 درثانیه انداز گیری شد. طبق نتایج حاصله بیشترین پوشش جلبکی مربوط به ماه شهریور (70.50 درصد) وکمترین مربوط به دیماه (21.50 درصد) می باشد و نتایج آزمون One-way ANOVA نشان داد که میانگین پوشش جلبکی در ماههای مختلف سال دارای اختلاف معنی داری است (p<0.05). آزمون تشابه زیستگاهی One-way ANOSIM نشان داد، درصد پوشش ایستگاه ها یکنواخت و مشابه هم است. بررسی فاکتورهای محیطی مشخص کرد، دما رابطه اثرگذاری با درصد پوشش ماکروجلبک ها در سواحل سنگی حوضه جنوبی دریای خزر دارد.

دریای خزر با توجه به موقعیت جغرافیایی و عوامل ارزشمند زیستی و غیرزیستی خود، یکی از منحصر بفردترین دریاچه های بسته جهان بشمار که بر اساس مطالعات گذشته قسمت اعظم آبزیان آن را بی مهرگان کفزی تشکیل می دهند. علی رغم اهمیت محیطهای مصبی، مصب رودخانه های شمال کشور کمتر مورد توجه قرار گرفته اند.در این تحقیق کفزیان ناحیه مصبی 18 رودخانه منتهی به دریای خزر در استان گیلان بررسی شدند. در مصب هر رودخانه 8 ایستگاه تعیین و طی سه دوره زمانی زمستان 1387، بهار و تابستان 1388 بوسیله دستگاه ون وین گراب نمونه برداری شدند. در آزمایشگاه گروههای کفزیان بصورت کیفی و کمی در حد جنس یا گونه مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج بررسی حضور 15 رده یا راسته ماکروبنتوزی متعلق به 36 خانواده را نشان داده است. بیشترین جنس متعلق به خانواده Chironomidae با 26 جنس بوده و 43 جنس نیز از سایر خانواده ها شناسایی گردید.بررسی نمونه ها نشان داد که نوسانات فراوانی جنس Stenogammarus از دوجور پایان در تمام فصول تقریبا نرمال بوده در حالیکه طی زمستان 1387 و بهار 1388 جنسهای Eukifferiella، Cricotopus، Limnodrilus و Streblospio فراوانی قابل توجهی داشته و طی بهار و تابستان 1388 فراوانی نرم تن دو کفه ای Cerastoderma بالاتر نشان داده است.در این مقاله تغییرات فراوانی کفزیان در ارتباط با خصوصیات زیست شناسی گونه ها و تغییر شرایط محیطی تشریح شده است.

امروزه، فرآورده های گیاهی به عنوان گروه جدیدی از محرک های رشد، یک روش تغذیه ای جایگزین برای محرک های رشد آنتی بیوتیکی در آبزی پروری فراهم نموده اند. این مطالعه به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف سنگروویت (0، 0.05، 0.1 و %0.15) بر رشد، برخی پارامترهای بیوشیمیایی خون، بازماندگی و توان تحمل شوری در کپور معمولی (2.62±0.117 گرم) انجام شد. بعد از 45 روز تغذیه، نتایج نشان داد که عملکرد رشد شامل، افزایش وزن و نرخ رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با سنگروویت در مقایسه با گروه شاهد بهبود یافت، اما بین آن ها تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05). بین پارامترهای بیوشیمیایی در ماهیان تغذیه شده با سنگروویت نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.05). کمترین مقدار کلسترول در گروه %0.05 و بیشترین سطح پروتئین کل در گروه %0.15 سنگروویت مشاهده شد. همچنین، بیشترین مقدار گلوکز در تیمار شاهد مشاهده شد. به منظور تعیین اثر مکمل گیاهی بر مقاومت به تنش شوری، بعد از 45 روز تغذیه، تنش شوری انجام شد. به منظور سنجش هماتوکریت، خون گیری طی ساعات 24، 72، 120 و 168 بعد از تنش انجام شد. میزان هماتوکریت در بین تیمارها اختلاف معنی-داری داشت (p<0.05). در روز سوم بعد از تنش، میزان هماتوکریت در همه گروه ها کاهش یافت. بازماندگی و مقاومت به تنش شوری تحت تاثیر مکمل غذای سنگروویت قرار نگرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن سنگروویت به جیره ماهی می تواند عملکرد رشد و پارامترهای بیوشیمیایی خون بچه ماهیان کپور معمولی را بهبود بخشد.

تعداد تقریبی ده هزار عدد بچه ماهی کفال خاکستری با میانگین وزن 280 میلی گرم و طول 28.3 میلی متر از آبهای ساحلی دریای مدیترانه کشور مصر تامین گردید. در سال اول پرورش تراکم ذخیره سازی در دو استخر 5000 عدد و در دو استخر دیگر 10000 عدد در هکتار بود. سال دوم پرورش دو گله ماهی یکی با میانگین وزنی 80 گرم (ماهیان پرورش یافته با تراکم 10000 عدد در هکتار) و دیگری با میانگین وزنی 115 گرم (ماهیان تراکم 5000 عدد در هکتار)، با تراکم 2000 و 2500 عدد در هکتار در استخر های 2500 متر مربعی ذخیره سازی شدند. غذادهی دو بار در روز (ساعت 8 و 14) صورت گرفت. میزان تغذیه روزانه 7-5 درصد بیوماس استخر ها در نظر گرفته شد. پس از هفت ماه پرورش میانگین طول و وزن ماهیان در تراکم 5000 به 21.1 سانتی متر و 113.7 گرم و این میانگین برای تراکم های 10000 عدد در هکتار 19.6 سانتی متر و 86.6 گرم برآورد گردید. میانگین درصد بقا در سال اول پرورش در استخر ها وتراکم های مورد آزمایش 77 درصد برآورد گردید.میانگین FCR در تراکم 5000 و 10000 در هکتار به ترتیب 3.4 و 3.9 بوده است. سال دوم پس از حدود شش ماه پرورش در استخر های خاکی میانگین وزن نهایی ماهیان در استخر های 9 (وزن اولیه 115 گرم و تراکم 2000 عدد)، 10 (وزن اولیه 80 گرم و تراکم 2000 عدد)، 11 (وزن اولیه 115 گرم و تراکم 2500 عدد) و 12 (وزن اولیه 80 گرم و تراکم 2500 عدد) به ترتیب به 476.6، 338.1، 440 و 327 گرم برآورد گردید. میانگین در صد بقا در تیمارهای مورد آزمایش 93 درصد بوده است. میانگین میزان ضریب تبدیل غذایی 3.1(FCR) برآورد گردید.

جلبک قهوه ای Padina boergesenii از فراوان ترین جلبکهای سواحل شمالی دریای عمان و خلیج فارس میباشند. در این تحقیق جلبک قهوه ای مذکور بعد از جمع آوری و آماده سازی اولیه توسط حلال های کلروفرم- متانول (3-1) و متانول مورد عصاره گیری قرار گرفت. با کمک روش های متعدد کروماتوگرافی از قبیل: کروماتوگرافی لایه نازک، کروماتوگرافی ستونی فاز معمولی و معکوس، سفادکس و نیز کروماتوگرافی مایع تحت فشار بالا (HPLC)، ترکیبات عصاره اولیه جدا و خالص شد. با استفاده از روش های کروماتوگرافی TLC و CC با فاز ساکن سیلیکاژل فاز نرمال و سفادکس LH-20 ترکیبات استروئیدی: کلسترول، فوکوسترول، 22- دهیدروکلسترول، بتا- سیتواسترول، استیگما استرول، اوستراسترول، دو اپیمر هیدروکسی استرول جداسازی و شناسایی شدند.

بررسی حاضر به منظور ارزیابی اثرات متقابل ویتامین C و E بر عملکرد رشد، کارایی تغذیه، شاخص های خونی، بیوشیمیایی، آنزیم های کبدی و سیستم ایمنی بچه تاسماهی سیبری (Acipenser baeri) پرورشی، در قالب طرح فاکتوریل 2×5 طراحی و اجرا گردید. ده جیره غذایی هر یک با سه تکرار محتوی دو سطح ویتامین E و 200 میلی گرم استات DL - توکرفول (TA) هریک با پنج سطح 0، 100، 400، 200 و 800 میلی گرم در هر کیلوگرم اسید L - آسکوربیک (AA) در جیره به شکل L - آسکوربیل- 2- منوفسفات (AMP) فرموله شدند. جیره های ترکیبی در دو گروه فاقد ویتامین E با سطوح مختلف ویتامین C شامل: E0C0، E0 C100، E0 C200، E0 C400 و E0 C800 و گروه حاوی 200 میلی گرم ویتامین E در هر کیلوگرم جیره با سطوح مختلف ویتامین C شامل: E200 C0، E200 C100، E200 C200، E200 C400، E200 C800 طراحی شدند. تعداد 240 عدد بچه ماهی با وزن متوسط 29.8±1.66 گرم بطور مساوی در واحد های آزمایشی توزیع و به مدت 12 هفته با جیره های فوق تغذیه شدند. در پایان دوره پرورش، وزن کسب شده (WG) ماهیان تغذیه شده با جیره های E0 C400 و E0 C800 بطور معنی داری نسبت به ماهیان تغذیه شده E0C0 و E0 C100 بالاتر بود (p<0.05). روند رشد، کارایی غذا و شاخص های خونی، بیوشیمیایی و آنزیم های کبدی بچه ماهیان تغذیه شده حاوی 200 میلی گرم ویتامین E در هر یک از سطوح ویتامین C بدون اختلاف معنی دار درون گروهی (p>0.05)، بطور معنی داری نسبت به گروه فاقد ویتامین E بهبود یافتند.این امر نشان دهنده اهمیت بیشتر ویتامین E جیره نسبت به ویتامین C می باشد. اگر چه میزان ویتامین C هیچ تاثیر معنی داری بر درصد بازماندگی ماهیان تغذیه شده نداشت، ولی نشانه های کمبود آن از قبیل تاخیر رشد و بی اشتهایی در ماهیان تغذیه شده حتی در سطوح مختلف ویتامین E مشاهده گردید. با توجه به نتایج مطالعه حاضر در صورت کمبود ویتامین E (صفر میلی گرم ویتامین E در هر کیلوگرم جیره)، نیاز ویتامین C بچه تاسماهی سیبری به میزان 200 میلی گرم در هر کیلوگرم جیره به منظور بهبود روند رشد، کارایی غذا، شاخص های خونی، بیوشیمیایی و سیستم ایمنی تعیین گردید. در صورت استفاده از 200 میلی گرم ویتامین E در هر کیلوگرم جیره غذایی، مصرف ویتامین C به میزان 50 درصد کاهش می یابد.

این آزمایش به منظور بررسی امکان کاربرد کرم خاکی (Eisenia fetida) در تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان در قالب طرح کاملا" تصادفی با 5 تیمار هر یک با سه تکرار در یک استخر سیمانی با 15 قفس، به مدت 8 هفته به اجرا درآمد. در هر قفس 10 قطعه ماهی با میانگین وزنی 120 گرم رها سازی گردید. کرم خاکی به نسبت های صفر (شاهد)، 25، 50، 75 و 100 درصد جایگزین پودر ماهی (35 درصد) جیره پایه ماهی قزل آلای رنگین کمان گردید. در پایان آزمایش مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن ماهیان آزمایشی محاسبه و همچنین از نمونه گوشت ماهی های قزل آلای رنگین کمان از تیمارهای مختلف، ترکیبات شیمیایی شامل ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام و خاکستر اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که با افزایش درصدکرم خاکی در جیره میزان مصرف خوراک بطور معنی داری کاهش یافت (p<0.05) مقایسه تاثیر جیره های آزمایشی بر افزایش وزن، میزان رشد ویژه و ضریب تبدیل خوراک ماهی نشان داد که تیمارهای 25 و 50 درصد جایگزینی کرم خاکی نسبت به جیره شاهد تفاوت معنی داری نداشتند (p>0.05). به عبارت دیگر کرم خاکی تا 50 درصد جایگزینی، عملکردی مشابه پودر ماهی در جیره شاهد نشان داد. مقایسه ترکیب شیمیایی گوشت ماهی در تیمارهای مختلف نشان داد که تفاوت معنی داری بین جیره های آزمایشی از نظر ماده خشک، پروتئین و چربی وجود نداشت. با افزایش سطح کرم خاکی در جیره، میزان محتوی چربی گوشت بطور معنی داری کاهش یافت (p<0.05). بطور کلی نتایج این آزمایش نشان داد امکان استفاده از کرم خاکی Eisenia fetida به شکل تازه در جیره ماهی قزل آلای رنگین کمان وجود دارد و تا سطح 50 درصد می توان آن را جایگزین پودر ماهی نمود.

کرم خاکی یکی از غذاهای زنده در صنعت آبزی پروری است که در دهه های اخیر توجه زیادی به آن شده است. با توجه به ارزش غذایی آن، با به کاربردن این ماده غذایی امکان بهینه سازی روند رشد، ماندگاری و زودرس نمودن بلوغ در پیش مولدین آبزیان پرورشی وجود خواهد داشت. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر بسترهای مختلف بر رشد و تکثیر کرم خاکی Eisenia) fetida) به منظور کاربرد در تغذیه آبزیان پرورشی پرداخته که با هفت تیمار (سه تکرار در هر تیمار) در قالب طرح کاملا تصادفی، در شرایط کنترل شده گلخانه و با استفاده از جعبه های چوبی طی 4 ماه طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) %100کود گاوی (شاهد)، 2) 70% کودگاوی+ 30% خاک اره چوب، 3) 60%کودگاوی +30% خاک اره چوب +10% پودر یونجه، 4) 60% کودگاوی+ 30% خاک اره چوب +10% سبوس گندم، 5) 60% کودگاوی+30% خاک اره چوب + 10% سبوس برنج، 6) 60% کودگاوی+ 30% خاک اره چوب +10% خاک و 7) 65%کودگاوی + 30% خاک اره چوب + 5 % ماسه ریز. در پایان آزمایش، تعداد و وزن کرم های بالغ و نابالغ و تعداد پیله در هر جعبه دقیقا شمارش و توزین گردید. نتایج آزمایش نشان داد در تیمار (70% کود گاوی +30% خاک اره چوب) تعداد کرم بالغ، تعداد و وزن کل کرم ها افزایش معنی داری یافت (p<0.05) اما تعداد پیله ها تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت. بسترهای حاوی پودر یونجه، سبوس گندم یا سبوس برنج اختلاف معنی داری از نظر تعداد و وزن کل کرم نسبت به گروه شاهد نداشتند. تیمار حاوی خاک تاثیر معنی داری بر تعداد و وزن کل کرم و تعداد پیله ها نداشت، اگرچه تعداد کرم بالغ کاهش معنی داری یافت (p<0.05). تیمارحاوی ماسه موجب افزایش بیش از دو برابری تعداد کرم بالغ، تعداد و وزن کل کرم و همچنین تعداد پیله ها شد (p<0.05). در این آزمایش از میان بسترهای آزمایشی، دو تیمار (65%کودگاوی+ 30% خاک اره چوب + 5 % ماسه) و (70%کودگاوی +30% خاک اره چوب) به ترتیب مناسب ترین بسترها از نظر تعداد کل (بالغ و نابالغ)، وزن کل کرم و همچنین تعداد پیله کرم خاکی Eisenia fetida)) بودند و نسبت به بستر کودگاوی برتری نشان دادند.

تاثیر منابع مختلف کربن برکیفیت آب، عملکرد رشد و بقا میگوی سفید غربی در مرحله پست لاروی در سیستم پرورشی بدون تعویض آب بررسی شد. پست لاروهای میگوی سفید غربی با میانگین وزن 98.47±8.60 میلی گرم و میانگین طول 22.39±1.70 میلی متر به مدت 32 روز در ظروف فایبرگلاس با حجم آبگیری 130 لیتر و با تراکم 1 قطعه در لیتر در پنج تیمار شامل یک تیمار تعویض آب و چهار تیمار بیوفلوک با اضافه کردن منابع مختلف کربن، ملاس، نشاسته، آرد گندم و مخلوطی از آنها به نسبت وزنی یکسان با 15 تا 9 درصد وزن بدن تغذیه شدند. تفاوت معنی داری در برخی از مقادیر پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب شامل دما، شوری، اکسیژن محلول و pH بین تیمارهای بیوفلوک وجود نداشت (p>0.05). بیشترین pH (8.27±0.09) بیشترین میزان اکسیژن محلول (6.37±0.56 میلی گرم در لیتر) در تیمار تعویض آب بدست آمد. بیشترین (0.43±0.34 میلی گرم در لیتر) و کمترین (0.09±0.07 میلی گرم در لیتر) میزان آمونیاک برای تیمارهای تعویض آب و بیوفلوک با اضافه کردن منبع کربن نشاسته بدست آمد که اختلاف معنی داری نشان داد (p<0.05). بیشترین میزان افزایش وزن بدن (1640.43±231.28 میلی گرم)، سرعت رشد (51.26±7.23 میلی گرم در روز)، ضریب رشد ویژه (8.97±0.42 درصد در روز) و بیومس (190.29±26.83 گرم) در تیمار بیوفلوک با اضافه کردن ملاس و بالاترین ضریب بقا (90±0.77 درصد) در تیمار بیوفلوک با اضافه کردن مخلوط مواد کربنی بدست آمد. همچنین بیشترین ضریب تبدیل غذایی (1.52±0.23) و کمترین بازده غذایی (66.81±7.95 درصد) در تیمار تعویض آب و بدون فلوک بدست آمد که نسبت به بقیه تیمارها اختلاف معنی داری نشان داد (p<0.05). نتایج تحقیق نشان داد که با سیستم پرورشی بدون تعویض آب و اضافه کردن مواد آلی کربن دار می توان در مخازن پرورش به بازیافت مواد زائد و بهبود کیفیت آب کمک نمود و حضور بیوفلوک سبب بهبود عملکرد رشد، مصرف بهتر خوراک و تولید میگوی سفید غربی در سیستم پرورشی بدون تعویض آب می شود.

در این تحقیق ویژگی های رشد، بازماندگی، مرفومتریک، ارزش غذایی و بررسی های ژنتیکی برخی جمعیت های آرتمیا با تاکید بر آرتمیای دریاچه میقان اراک مطالعه شد. بدین منظور لاروهای تفریخ شده آرتمیاها در شوری 80 گرم در لیتر طبق جدول استاندارد تغذیه، پرورش و درصد ماندگاری و رشد لاروها در روزهای 3، 7، 11 و 15 بررسی شدند. به منظور بررسی صفات مورفومتریک آرتمیا، به غیر از اندازه گیری قطر سیست، یازده صفت مورفومتریک آرتمیاهای بالغ نیز اندازه گیری شد. در جهت بررسی پروفایل اسیدهای چرب از روش کروماتوگرافی گازی استفاده و با توالی یابی ژن Hsp26 پس از انجام PCR بین نمونه های تیماری بررسی ژنتیکی صورت پذیرفت. بر اساس نتایج این تحقیق، قطر سیست و ناپلیوس اینستار اول آرتمیای میقان به ترتیب 276.28 و 544.66 میکرون بدست آمد. بررسی رشد و بقا این آرتمیا در مقایسه با چند جمعیت مختلف آرتمیا نشان دهنده رشد و بقا بسیار خوب این جمعیت بود. پروفایل اسیدهای چرب نیز نشان داد که این آرتمیا از نظر تجمع اسیدهای چرب غیر اشباع در شرایط یکسان پرورشی نسبت به سایر جمعیت های آرتمیا، برتری نشان داد لذا می تواند به عنوان یک کاندید مناسب غذای زنده برای آبزی پروری به کار رود. بررسی های مورفومتریک و همچنین ژنتیکی ژن Hsp26 نشان داد این آرتمیا قرابت زیادی با دیگر آرتمیاهای پارتنوژنز دارد اما تفاوت های منحصر بفرد این جمعیت می تواند در آینده برای شناسایی این جمعیت بکار رود.

هدف این تحقیق توصیفی- همبستگی، شناسایی عوامل موثر بر تمایل به پذیرش تکنولوژی توسط مدیران واحدهای پرورش ماهیان سردآبی استان گیلان با استفاده از تئوری تلفیقی پذیرش و کاربرد فناوری (UTAUT) می باشد. جامعه آماری در این مطالعه کلیه مدیران مزارع پرورش ماهیان سردآبی فعال در استان گیلان بوده است (N-170) که با توجه به محدودیت مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 97 نفر از پرورش دهندگان در سطح استان گیلان انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه فناوری اطلاعات و نکاتش و همکاران تحت شش مولفه بود. جهت تعیین روایی پرسشنامه از روایی صوری و محتوایی، روایی همگرا و روایی افتراقی (معیار فورنل- لاکر و آزمون بار های عرضی) استفاده شد و پایایی آن نیز بر اساس تحلیل مولفه های اصلی، آلفای کرونباخ (0.85)، ʃ دیلون- گلدشتاین و پایایی معرف ها محاسبه گردید که نتایج حاکی از پایایی مناسب ابزار اندازه گیری می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم-افزارهای SPSS19 و SmartPLS2 M3 در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت. برای آزمون فرضیات از تحلیل مدل یابی معادله ساختاری (SEM) و کمترین مربعات بخشی (PLS)، که بر روی واریانس بین سازه ها تمرکز کرده استفاده شد. یافته ها نشان دهنده ارتباط معنی دار بین دو متغیر عملکرد مورد انتظار با قصد رفتاری و قصد رفتاری با رفتار استفاده از تکنولوژی های آبزی-پروری می باشند. مدل 28.6 درصد از واریانس قصد رفتاری و 7.9 درصد از واریانس رفتار استفاده از تکنولوژی آبزی پروری در میان پرورش دهندگان قزل آلا را تبیین نمود. برای افزایش تمایل به پذیرش تکنولوژی در واحدهای پرورش ماهیان قزل آلا در استان گیلان پیشنهاد می-شود که کلاس های ترویجی و آموزشی جهت بالا بردن سطح دانش و آگاهی آبزی پروران به تکنولوژی از سوی سازمان های مربوط برگزار شود. همچنین می توان با فراهم نمودن منابع مالی و دانشی لازم، واحدهای پرورش دهنده فعال را به تجهیز تکنولوژی های آبزی پروری ترغیب نمود.

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و رتبه بندی عوامل محیطی موثر بر کارآفرینی سازمانی در اداره کل شیلات استان مازندران می باشد. روش این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش توصیفی- پیمایشی می-باشد. جامعه آماری تحقیق کارشناسان و خبرگان اداره کل شیلات استان مازندران در سال 1393 می باشند که اطلاعات از آن ها دریافت و مورد تحلیل قرار گرفت. در پژوهش حاضر پس از مطالعه ادبیات تحقیق، عوامل محیطی موثر بر کارآفرینی سازمانی شناسایی گردید. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های دلفی و مقایسات زوجی جمع آوری، و با استفاده از روش دلفی فازی و فرآیند تحلیل سلسله مراتب گروهی- فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل حاکی از آن است که عوامل محیطی (زمینه ای) موثر بر کارآفرینی سازمانی به ترتیب اولویت عبارت اند از: محیط های اقتصادی، محیط سیاسی- قانونی، محیط های اجتماعی و فرهنگی، محیط های تکنولوژیکی، محیط اداری، و محیط های بین المللی.

بسیاری از دینوفلاژله ها در چرخه تولید مثل جنسی و همینطور تحت شرایط نامساعد زیست محیطی تولید سیست کرده و از ستون آب در رسوبات بستر ته نشین می شوند. ارزیابی تنوع و پراکنش سیست دینو فلاژله ها در مطالعات زیست محیطی بسیار مهم است، زیرا سیستها در بستر دریا مانند بذری هستند که می توانند با شکوفا شدن سبب ایجاد کشند سرخ شوند. این تحقیق به منظور پراکنش و تعیین تنوع سیست دینوفلاژله های موجود در رسوبات خلیج گواتر در سال 1392 با نمونه برداری از رسوبات 5 ایستگاه انجام پذیرفت. نمونه برداری با استفاده از گرب اکمن با سطح جمع کنندگی 0.225 متر مربع با سه تکرار در هر ایستگاه در دو فصل قبل و بعد از مانسون انجام شد. در کل نمونه برداری ها 16 نمونه در حد گونه متعلق به 9 جنس سیست دینوفلاژله برای اولین بار ازخلیج گواترشناسایی گردید. بیشترین درصد فراوانی را جنس (%52)Protoperidinium و کمترین را جنس (%1) Zygabikodinium به خود اختصاص دادند. نتایج نشان داد که میانگین تنوع سیست دینو فلاژله ها از 2.22 قبل از مانسون به 2.06 بعد از مانسون کاهش پیدا کرده است.

آبزیان و به ویژه ماهی یکی از مهم ترین منابع تامین پروتئین حیوانی محسوب می شوند که نقش مهمی در سبد غذایی خانوارها بازی می کند و می توانند به عنوان جایگزینی مناسب برای تامین نیازهای غذایی و پروتئینی منظور شوند. هدف از این مطالعه تعیین عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی موثر بر مصرف ماهی و الگوی فعلی مصرف با بهره گیری از الگوی تحلیل تمایزی است. این مطالعه با تکمیل 170 پرسشنامه در میان خانواده های شهرستان ساری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده در سال 1392 انجام شد. نتایج حاصل از برآورد الگوی تمایزی نشان داد که به ترتیب متغیرهای منطقه محل سکونت، آگاهی سلامتی ماهی، ارزیابی فایده گوشت مرغ، ارزیابی فایده گوشت ماهی، آگاهی مصرفی، فشار هنجاری مصرف و معیار برنامه ریزی غذائی بیشترین تاثیر را بر مصرف ماهی در شهرستان ساری دارند. اقداماتی از قبیل آگاه کردن جامعه نسبت به خواص تغذیه ای محصولات دریایی، از بین بردن باورهای غلط و ایجاد عادت به مصرف ماهی در خانواده ها، تبلیغات وسیع برای جای دادن ماهی در فرهنگ غذایی رایج خانواده ها می تواند گامی موثر در افزایش مصرف ماهی باشد.

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر سطوح متفاوت نوکلئوتید جیره (واناژن) بر پارامترهای خونی و بیوشیمیایی سرم خون تاسماهی ایرانی ( Acipenser persicus) انجام گرفت. ماهیان با میانگین وزنی 42.37±2.12 گرم و میانگین طول 23.67±0.61 سانتی متر به 4 تیمار با سطوح متفاوت نوکلئوتید جیره (0، 0.25، 0.35 و 0.5 درصد) با سه تکرار با تراکم 12 ماهی در هر تانک تقسیم شدند. پس از 10 هفته غذادهی فاکتورهای خونی و بیوشیمیایی سرم خون اندازه گیری شد. در بین فاکتورهای خونی اندازه گیری شده گلوکز، تری گلیسیرید، کلسترول، هتروفیل و گلبول های قرمز تفاوت معنی داری را بین گروه های تغذیه شده با نوکلئوتید و گروه شاهد نشان دادند (p≤0.05). میانگین گلوکز سرم خون و هتروفیل خون با افزایش سطح نوکلئوتید جیره به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری را نشان داد (p≤0.05). بالاترین و کمترین مقادیر کلسترول و تری گلیسرید به ترتیب متعلق به تیمارهای 0.25 و 0.35 بود. سایر فاکتورهای بررسی شده تفاوت معنی داری را بین گروه ها نشان ندادند. از این رو میتوان گفت با توجه به ظرفیت محدود برخی سلولها در سنتز نوکلئوتید، تهیه آن از منبع خارجی می تواند در مسیر سالوج برای تولید نوکلئوتید مورد نیاز مورد استفاده قرار گیرد و با افزایش سرعت تولید به ویژه در هنگام استرس، بهبود وضعیت سلامت و فیزیولوژی ماهی را منجر گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.