مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1395 | دوره:25 | شماره:1 |تعداد مقالات:22

شوورت ماهیان یکی از خانواده های مهم آب های ساحلی خلیج فارس می باشند که شناسایی لاروهای آن به دلیل شباهت فراوان بسیار دشوار است. در این مطالعه در مجموع 4195 عدد لارو خانواده شوورت ماهیان با استفاده از تور دوقلو بونگو از پنج خور شیف، لشکری، رمله، فراکه، دوبه و یک ایستگاه ساحلی، در استان بوشهر جمع آوری شد. جهت شناسایی لاروها از دو روش ریخت شناسی و ژنتیکی استفاده گردید. در ابتدا نمونه ها بر اساس تعداد میومر به دو دسته 34 یا 38 میومری تفکیک شدند. بر این اساس لاروهای دارای 34 میومر گونه Sillago sihama شناسایی شدند. جهت شناسایی نمونه های 38 میومری 12 عدد لارو مرحله پس خمیدگی انتخاب شد و از ویژگی های ریختی مانند تعداد شعاع باله پشتی و مخرجی به همراه روش خط شناسه گزاری DNA ژن COI و مطابقت با سایت NCBI بهره گرفته شد. با توجه به ویژگی های ریخت شناسی دو گونه Sillago arabica و Sillago attenuata شناسایی شدند. مطالعات ژنتیکی با استفاده از تعیین توالی 625 جفت باز از ژن COI انجام شد. فواصل ژنتیکی محاسبه شده با مدل K2P بین دو گونه اخیر %18 تا %19.7 به دست آمد که نشان می دهد نتایج خط شناسه گزاری، نتایج ریخت شناسی را تایید نموده و می توان از این روش برای شناسایی لاروهای مراحل ابتدایی تر که فاقد شعاع مشخص باله و غیرقابل شناسایی با روش ریختی هستند، استفاده نمود.

تحقیق حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر رضایتمندی بیمه گذاران مزارع پرورش ماهیان سردآبی از بیمه کشاورزی در استان مازندران انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از 63 نفر از پرورش دهندگان ماهیان سردآبی استان مازندران بود که در طی سال های 88 تا 92 مزارع خود را از طریق صندوق بیمه کشاورزی، بیمه نموده بودند. برای جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شده، روایی آن از طریق نظرات متخصصان و پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ که برابر 0.88 بود، استفاده و تایید گردید. باتوجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد که متغیر" رسیدگی بموقع صندوق بیمه به شکایت " درسطح %30 تاثیر بیشتری بر رضایتمندی داشته و بعد از آن متغیر" از نحوه تشخیص و برآورد خسارت راضی هستم" در سطح %28، سپس متغیر"فاصله بین خسارت وارده با زمان تعیین میزان خسارت" در سطح 23% و در نهایت متغیر" برخورد مناسب مدیران و کارکنان صندوق بیمه کشاورزی"در سطح %20 در میزان رضایتمندی موثر می باشند. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر آن است که عمده نارضایتی آبزی پروران به ترتیب پیرامون" طولانی شدن فاصله بین خسارت وارده با پرداخت غرامت، مناسب نبودن و اشکال در فرایند تشخیص و تعیین برآورد خسارت، نحوه رسیدگی به شکایات و خواسته آبزی پروران و نحوه رفتار و برخورد مدیران و کارکنان صندوق بیمه کشاورزی بوده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

رودخانه هراز یکی از رودخانه های مهم حفاظت شده در کشور است که اهمیت حیاتی برای حوزه آبخیز شهرستان های آمل، بابل، فریدونکنار و نور داشته و بخاطر نوع مسیر و چشم اندازهای کوهستانی و جنگلی یکی از بزرگترین و زیباترین عناصر توریستی مازندران محسوب شود. این مطالعه به منظور بررسی آلودگی کلیفرمی و تخم نماتود روانابهای منطقه رودخانه هراز انجام گرفت. در این مطالعه 48 نمونه آبهای رواناب رودخانه هراز، از 4 ایستگاه در طی یک سال (از مهر 1388 تا شهریور 1389) برداشته شد و در آن تعداد باکتری های کلیفرم کل، کلیفرم مدفوعی و تخم کرمهای نماتود مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد بیشترین و کمترین میانگین لگاریتم تعداد باکتریهای کلیفرمی کل به ترتیب متعلق به ایستگاه های نور رود (ml 100 CFU/ 95.1±1.3) و شهرک ایثار آمل (ml 100 CFU/ 77.1±2.2) بود. همچنین بیشترین و کمترین میانگین لگاریتم تعداد باکتری های کلیفرم مدفوعی به ترتیب در ایستگاه نور رود (ml 100 CFU/ 23.1±6.1) و شهرک ایثار آمل و کیلومتر 115 تهران (ml 100 CFU/ 54.0 ± 2.1) تعیین گردید همچنین میانگین شمارش تخم کرم های نماتود در ایستگاه های مورد مطالعه از 30 عدد در ایستگاه نور رود تا 124±41 عدد در ایستگاه شهرک ایثار آمل نوسان داشت. نتایج این مطالعه نشان داد به دلیل تخلیه زباله در اطراف رودخانه و استفاده از مسیر رودخانه ها برای انتقال فاضلاب های شهری و صنعتی و زه آب های مزارع کشاورزی و باغداری، رواناب های رودخانه هراز در معرض آلودگی های میکروبی و انگلی قرار دارند که بعد از ورود به رودخانه موجب کاهش کیفیت آب آن می شود.

با توجه به اثرات مفید و مزایای گیاه دارویی آلوئه ورا (Aloe vera)، این مطالعه به منظور بررسی اثرات عصاره آلوئه ورا بر شاخص های رشد و فلور باکتریایی تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) انجام پذیرفت. در این تحقیق مجموعا 360 عدد تاسماهی سیبری با میانگین وزنی 10.95±0.04 گرم به طور تصادفی در چهار گروه شامل یک گروه شاهد و سه گروه آزمایشی (هر گروه با سه تکرار) قرار گرفتند. عصاره پودری آلوئه ورا به نسبت های 0.5%، 1% و 1.5% به غذای مصرفی خاص گروه های آزمایشی افزوده شد. ماهی های نگه داری شده در وان های فایبرگلاس برای مدت هشت هفته با جیره غذایی خاص خود به طور دستی تغذیه شدند. فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب به طور روزانه ثبت گردیدند. طی این مدت نسبت به انجام بیومتری و نمونه برداری های لازم نیز اقدام شد. در این بررسی شاخص های رشد نظیر افزایش وزن، درصد افزایش وزن بدن، ضریب چاقی، ضریب تبدیل غذایی، شاخص رشد ویژه، درصدبازماندگی، ضریب کارایی پروتئین و شاخص کبدی محاسبه گردیدند. نتایج نشان داد که همه شاخص های رشد (بجز شاخص کبدی) در تیمارها نسبت به گروه شاهد دارای اختلاف معنی دار آماری بوده اند بطوریکه بیشترین میزان اختلاف با گروه شاهد در تیمار 1.5% عصاره مشاهده گردید (p<0.05). در هر یک از شاخص های مورد بررسی ترکیبات لاشه، اختلاف معنی داری بین تیمارها و شاهد مشاهده نگردید (p>0.05). ضمنا شمارش باکتری های هوازی در تیمارها و شاهد اختلاف معنی داری را نشان ندادند (p<0.05) ولی افزایش معنی داری در میزان باکتری های بی هوازی (باکتری های اسید لاکتیک) نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید (p<0.05). نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره آلوئه ورا می تواند در بهبود عملکرد رشد تاسماهی سیبری موثر باشد.

در تحقیق حاضر، نحوه پراکنش، تنوع زیستی و ویژگیهای ریخت شناسی لارو ماهیان پلاژیک در منطقه جزیره هنگام مورد بررسی قرار گرفت. جزیره هنگام در جنوب جزیره قشم قرار گرفته و بیشتر سواحل آن متشکل از صخره های مرجانی است. به این منظور نمونه برداری از اواخر زمستان 1390 تا اواخر پاییز 1391 انجام شد. نمونه برداری با استفاده از تور پلانکتون گیری با چشمه تور 300 میکرون، به صورت مورب از کف به سطح انجام گرفت. در این منطقه 6 ایستگاه در اطراف جزیره هنگام انتخاب و از هر ایستگاه 3 نمونه برداشت شد. در مجموع 6832 قطعه لارو در منطقه جمع آوری گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که لارو 9 خانواده ماهیان پلاژیک شامل لارو ماهیان Atherinidae، Carangidae، Cepolidae، Engraulidae، Hemiramphidae، Leiognathidae، Lethrinidae، Sillaginidae، Sparidae که در حدود %48 کل فراوانی لارو کل ماهیان را شامل شدند. همچنین بیشترین فراوانی سالیانه مربوط به لارو ماهیان Engraulidae (آنچوی ماهیان) به میزان 0.18 عدد در ده متر مکعب در فصل پاییز بود. همچنین کمترین تنوع و فراوانی در فصل تابستان بود که لارو برخی از خانواده ها اصلا مشاهده نگردید. در طی این مطالعات لارو ماهیان خانواده Engrulidae به عنوان نمونه غالب معرفی گردید. نتایج حاصل از آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که اختلاف معنی داری بین فصول وجود دارد (p<0.05). همزمان با نمونه برداری فاکتورهای فیزیکوشیمیایی نیز سنجیده شد و نتایج حاصل از بررسی بیانگر این است که بین فاکتورهای محیطی و فراوانی لارو ماهیان و فاکتور دما بیشترین همبستگی معنی دار معکوس وجود دارد. در بررسی شاخص های تنوع شانون و غالبیت سیمپسون بیشترین مقادیر به ترتیب در فصل پاییز به میزان 3.37 و فصل تابستان به میزان 0.72 محاسبه گردید.

به منظور بررسی تاثیر غلظت سرب (Pb) بر میزان آهن خون کپور معمولی، تعداد 120 عدد بچه ماهی بصورت تصادفی به وسیله تور پره از استخر پرورش توام ماهی گرمابی واقع در شهرستان بابل در چه سال 1386 نمونه برداری شد. ابتدا ماهیان طی 48 ساعت با شرایط آزمایشگاه سازگاری یافته و سپس در قالب 4 گروه شامل گروه شاهد و سه گروه آزمون با غلظت های متفاوت (mg/L 541.0=mg/L, A 078.1=mg/L, B 623.1=C) و هر گروه با سه تکرار که در هر تکرار 12 عدد ماهی قرار داشت، تقسیم بندی شدند. خونگیری از ماهیان پس از گذشت 48، 72 و 96 ساعت و از سیاهرگ ساقه دمی انجام شد. میانگین وزن و طول (کل) ماهیان به ترتیب 140.5 گرم و 21.8 سانتی متر بود. غلظت سرب و آهن خون پس از هضم اسیدی نمونه های خونی بوسیله ماکروویو، با دستگاه ICP-OES اندازه گیری شد. در این مطالعه مشخص شد که میزان جذب سرب با گذشت زمان، افزایش یافته بطوریکه تیمارهای آزمون افزایش معناداری (n; 05.0>p=3) نسبت به شاهد داشتند ولی به دلیل آنکه خون بعنوان ناقل فلزات سنگینی مانند سرب به اندام های هدف عمل می کند، روند افزایشی مشخصی مشاهده نشد. همچنین ارتباط معنی داری (n; 05.0<p=3) بین افزایش سرب جذب شده در خون و تغییرات آهن خون مشاهده نشد که می توان نتیجه گرفت احتمالا جایگزینی و تداخل سرب با آهن خون در گردش خونی رخ نمی دهد و روند افزایشی در آهن خون در طول این مطالعه، احتمالا بدلیل ایجاد تغییرات فیزیولوژیک ناشی از استرس در خون ماهی می باشد.

اکتینومایست ها باکتریهای گرم مثبت، رشته ای و مولد بخش عمده ترکیبات زیست فعال می باشند. این پژوهش با هدف جداسازی و شناسایی اکتینومایست های مولد آنتی بیوتیک از رسوبات دریایی خلیج فارس در محدوده استان هرمزگان انجام شد. از میان 3 محیط کشت منتخب محیط کشت M1 با جداسازی 32 ایزوله بیشترین کارایی را نشان داد. تیمار حرارتی 100 درجه سانتیگراد به مدت 60 دقیقه با جداسازی 26 ایزوله بهترین نتیجه را ارائه نمود. در کل حدود 60 ایزوله اکتینومایست از 10 نمونه رسوب جداسازی شد. بررسی فعالیت ضد میکروبی ایزوله های بدست آمده نشان داد بترتیب 33، 20 و 30 درصد ایزوله ها در مقابل Staphylococcus aureus، Escherichia coli و Candida albicans فعالیت ضد میکروبی ارائه نمودند. مطالعات شناسایی مورفولوژیک، بیوشیمیایی، فیزیولوژیک و کموتاکسونومیک روی ایزوله های منتخب شامل 12 Ifro، Ifro 33 و 47 Ifro بیانگر تعلق آنها به جنس Streptomyces بود. مطالعات ژنتیک ملکولی بر اساس آنالیز ژن 16 s rRNA نشان داد ایزوله های 12 Ifro، Ifro 33 و 47 Ifro دارای 99 درصد تشابه بترتیب با سویه های S.olivaceus، S.cacaoi و S.variabilis بودند. آنالیز فیلوژنتیک بیانگر اشتقاق ایزوله های 12 Ifro و Ifro 47 از یک جد مشترک بود. نتایج این مطالعه نشان داد ایزوله های منتخب می توانند کاندیدای نویدبخشی برای تحقیقات اکتشاف آنتی بیوتیک های جدید باشند.

در این تحقیق اثرات دما بعنوان یکی از مهمترین عوامل زیست محیطی و آثار احتمالی آن در مراحل مختلف زندگی ماهی آزاد دریای خزر با شبیه سازی شرایط انکوباسیون طبیعی و مقایسه با درجه حرارت سرد و گرم در سه دستگاه انکوباتور مداربسته با سه تیمار در دماهای ثابت 4، 8 و 12 درجه سانتیگراد برای تخم های سبز مولدین وحشی و سه تیمار با دماهای فوق برای تخم های سبز مولدین پرورشی مورد مطالعه قرار گرفت. دوره انکوباسیون در شرایط تاریکی و با استفاده از آب برداشت شده از محل طبیعی تخم ریزی این ماهی و با پایش دیجیتال دما و اکسیژن محلول در آب در طول مدت انکوباسیون تا پایان جذب کیسه زرده و شروع مرحله لاروی انجام شد. تعداد و قطر رشته های ماهیچه ای سفید اختلاف معنی داری بین سه تیمار سرد، شاهد و گرم در هر دو گروه وحشی و پرورشی نشان داد. تعداد مقاطع ماهیچه ای در تیمار گرم بیشترین میانگین (72.54 عدد) و قطر رشته های ماهیچه ای سفید کمترین میانگین (8.46 میکرون) و در تیمار سرد بیشترین قطر رشته های ماهیچه ای سفید با کمترین تعداد بترتیب با میانگین های 20.59 میکرون و 50.72 عدد ملاحظه گردید. با محاسبه موفقیت در تفریخ تلفات قابل توجه تخم در دمای سرد ثبت و بهترین دما در انکوباتور شاهد (8oC) در نسل وحشی ماهی آزاد دریای خزر ملاحظه گردید. دمای انکوباسیون با ایجاد تاثیر معنی داری در رشته های ماهیچه ای سفید بعنوان نشانگر مهمی از وضعیت عضلات تشکیل دهنده گوشت ماهی و تغییرات شکلی شناخته شد که می تواند در ملاحظات بازسازی ذخایر طبیعی و برنامه های اهلی سازی این ماهی مورد توجه قرار گیرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

بررسی حاضر به منظور ارزیابی اثرات مکمل های لایزین و متیونین بر عملکرد رشد، ترکیب بدن و قابلیت هضم فیل ماهی جوان (Huso huso) پرورشی تغذیه شده با جیره محتوی پروتئین سویا، طراحی و اجرا گردید. چهار جیره آزمایشی بر پایه پروتئین سویا (جیره شاهد، بدون لایزین و متیونین)، جیره 1 (فقط لایزین)، جیره 2 (فقط متیونین) و جیره 3 (حاوی لایزین و متیونین) فرموله شدند. تعداد 240 عدد ماهی با وزن متوسط 144.6±4.64 گرم با 3 تکرار در هر تیمار با یکی از 4 جیره آزمایشی به مدت 12 هفته تغذیه شدند. مکمل لایزین و متیونین به جیره پایه محتوی 344 گرم بر کیلوگرم کنجاله سویا به مقدار 22.02 و 12.94 گرم بر کیلوگرم ماده خشک جیره اضافه شد. شاخصهای وزن نهایی، درصد افزایش وزن بدن، شاخص رشد ویژه، نسبت بازده پروتئین، ضریب چاقی، ضریب تبدیل غذایی، میزان پروتئین ماهیچه و قابلیت هضم ظاهری پروتئین ماهیانی که از محتوی مکمل لایزین + متیونین تغذیه کرده بودند، بطور معنی داری (P≤0.05) از ماهیان تغذیه شده از سایر جیره ها مناسبتر بود. هیچگونه اختلاف معنی داری در شاخصهای فوق الذکر در ماهیانی که از جیره های 2 و 3 تغذیه کرده بودند، مشاهده نشد. شاخصهای رشد، ترکیب لاشه، قابلیت هضم ظاهری پروتئین، چربی و ماده خشک در ماهیانی که از جیره شاهد تغذیه کرده بودند، بطور معنی داری پائین تر از ماهیانی بود که از جیره های محتوی لایزین، متیونین یا ترکیب لایزین، متیونین تغذیه کرده بودند. با توجه به نتایج مطالعه حاضر میتوان اذعان نمود، فیل ماهی جوان پرورشی (Huso huso) می تواند بطور موثری از مکمل اسید آمینه لایزین (L-lysin) بمیزان 22.02 گرم در کیلوگرم جیره و متیونین (DL-metionine) بمیزان 12.94 گرم در کیلوگرم در جیره پایه محتوی 344 گرم در کیلوگرم کنجاله سویا برای ترکیب لاشه، کارایی رشد و تغذیه بهتر استفاده نماید.

این مطالعه به منظور بررسی روابط فیلوژنی سه گونه نادر از ماهیان خانواده Blenniidae در سواحل دریای عمان که متعلق به قبیله Parablenniini هستند انجام گرفت. بر اساس نوع زیستگاه این ماهیان نمونه برداری از سه ایستگاه در نواحی بین جزر و مدی با استفاده از ساچوک دستی در زمان حد اکثر جزر و از زیر جزر و مدی توسط غواصی (Diving (Scuba از اعماق 3، 6، 9 و 12 متری طی مهر تا اسفند ماه سال 1392 انجام شد. در مجموع 30 نمونه جهت شناسایی و انجام بررسی های دقیق تر به آزمایشگاه انتقال یافتند. بر اساس ویژگیهای مورفومتریک با استفاده از کلیدهای شناسایی موجود، سه گونه ماهی بلنیده با اسامی Parablennius cornutus، Parabelennius pilicorn، Scartella emarginata شناسایی گردیدند. پس از استخراج DNA از بافت باله پشتی، با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی، ناحیه ای به طول تقریبی 700 جفت باز از ژن سیتوکروم اکسیداز 1 (CO1) در واکنش زنجیره ای پلیمراز تکثیر و سپس مورد توالی یابی قرار گرفتند. پس از مقایسه توالی ژن CO1 گونه های بلنیده ایرانی با توالی25 گونه از بانک ژن (GenBank) مشخص شد که گونه های ایرانی در شاخه (کلاد) Parablenniini در زیر شاخه Scartella و Parablennius به صورت همسو نیا (پارافایلتیک) قرار گرفتند. هدف از انتخاب این جنس ها بررسی ارتباط خواهری آن ها با یکدیگر و دیگر جنس ها و شاخه ها است، چرا که ارتباط بین پارابلنیوس ها (Parablennius) و دیگر بلنی ها اغلب موضوع اکثر مطالعات فیلوژنتیکی می باشد. مطالعه حاضر اولین گزارش مورفولوژی و فیلوژنی دو جنس Parablennius و Scartella از ایران می باشد.

در این تحقیق، ذخیره آستاگزانتین موجود در تخم مولدین قزل آلای رنگین کمان از طریق افزودن سطوح مختلف آستاگزانتین با دو منبع مصنوعی و جلبکی (Haematococcus pluvialis) به جیره غذایی مولدین مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، آستاگزانتین مصنوعی در سه سطح 40، 80 و 120 میلی گرم بر کیلوگرم غذا و آستاگزانتین جلبکی با غلظت %1.5 آستاگزانتین در وزن خشک، هم سطح با منبع مصنوعی بترتیب به مقدار 2.67، 5.33 و 8 گرم بر کیلوگرم غذا مورد استفاده قرار گرفت. بدین ترتیب هفت جیره آزمایشی شامل شش تیمار سطوح و منابع مختلف آستاگزانتین (T1-T3 مربوط به گروه آستاگزانتین جلبکی و T4-T6 مربوط به گروه استاگزانتین مصنوعی) و یک تیمار شاهد (بدون آستاگزانتین) در نظر گرفته شد. تعداد 140 مولد 3-4 ساله قزل آلا به مدت 120 روز قبل از شروع فصل تخم ریزی، از طریق جیره های آزمایشی از نیمه مرداد تا نیمه آذر 1387 به مدت 120 روز تغذیه شدند. تخمهای استحصالی از مولدین از نظر محتوی آستاگزانتین مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. بیشترین مقدار آستاگزانتین (ng 231.87) مربوط به تیمار 3 (%120 آستاگزانتین جلبکی) و کمترین مقدار (6.96 ng) در تیمار شاهد (بدون آستاگزانتین) به دست آمد. مقادیر میانگین تیمارها دارای اختلاف معنی داری بود ضمن آنکه تیمار 3 با بالاترین مقدار آستاگزانتین در تخم، با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشت. تفاوت معنی داری بین تیمارهای 4، 5 و 6 (تیمارهای حاوی آستاگزانتین مصنوعی) با تیمار یک (%40 آستاگزانتین جلبکی) مشاهده نگردید. تیمارهای 2 (%80 آستاگزانتین جلبکی) و 6 (%120 آستاگزانتین مصنوعی) از لحاظ تاثیر در جذب آستاگزانتین در تخم، عملکرد یکسانی داشتند. در مجموع، تمام تیمارهای حاوی آستاگزانتین جلبکی و مصنوعی با تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشتند. ارتباط میان افزایش غلظت آستاگزانتین خوراک و افزایش مقدار آستاگزانتین تخم در تیمارهای حاوی مقادیر مختلف آستاگزانتین جلبکی بصورت خطی مثبت بود در حالیکه در مورد تیمارهای آستاگزانتین مصنوعی این ارتباط روند منظمی نداشت.

این پژوهش به منظور بررسی اثرات دوره های گرسنگی و تغذیه مجدد بر متغیرهای خونی، سرمی و تجزیه تقریبی بدن در بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius) انجام شد. 240 قطعه بچه ماهی آزاد دریای خزر به وزن متوسط 13.73±0.63 گرم در تانک های پلی اتیلنی 300 لیتری نگهداری شدند. غذادهی با جیره تجاری قزل آلای رنگین کمان دو نوبت در روز در حد سیری انجام شد. آزمایش در 10 هفته با یک تیمار شاهد (بدون گرسنگی) و 3 تیمار گرسنگی که شامل 2، 4 و 6 هفته گرسنگی و بعد 4 هفته تغذیه مجدد بود، با 3 تکرار به انجام رسید. میانگین دما، pH و اکسیژن محلول در آب طی دوره پرورش به ترتیب 14.15±0.27 درجه سانتی گراد، 8.44±0.17 و 6.34±0.24 میلی گرم در لیتر برآورد شد. نتایج حاصل از اندازه گیری فاکتورهای خون افزایش معنی دار گلبول قرمز در تیمار با 2 هفته گرسنگی (0.893±0.58×106/mm3) و افزایش درصد هماتوکریت در تیمار با 6 هفته گرسنگی (42.33±3.21%) را در پایان دوره گرسنگی نشان داد (P<0.05). بیشترین میزان گلبول سفید پس از 10 هفته، مربوط به تیمار 6 هفته گرسنگی با 14.2±0.12 (×103/mm3) و کمترین آن مربوط به تیمار شاهد با 10±0.60 (×103/mm3) بوده است. نتایج حاصل از آنالیز بیوشیمیایی خون نشان داد که کمترین میزان پروتئین تام (1.71±0.88 mg/dl) گلوکز (41.35±1.44 mg/dl) پس از اعمال گرسنگی با اختلاف معنی داری در تیمار با 6 هفته گرسنگی وجود داشت (P<0.05). در پایان دوره گرسنگی، میزان پروتئین بدن در تیمار شاهد کمتر از تیمارهای دیگر بود (P<0.05)، اما پس از دو هفته تغذیه مجدد، میزان پروتئین در تیمارهای 2 و 4 هفته گرسنگی با تیمار شاهد تفاوت معنی داری نشان نداد (P<0.05). به طور کلی می توان گفت ماهی آزاد دریای خزر می تواند گرسنگی تا مدت زمان 2 هفته را بدون تاثیر منفی بر فاکتورهای خونی و بیوشیمیایی سرم و تا 4 هفته بر تجزیه تقریبی بدن تحمل کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.