مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1389 | دوره:28 | شماره:117 |تعداد مقالات:17

مقدمه: اختلال هراس اجتماعی از جمله اختلال های اضطرابی است که در آن اضطراب در برخی موقعیت های معین و یا در برابر اشیای خاصی (خارج از وجود بیمار) بروز می کند که اغلب خطرناک نیستند. در نتیجه، فرد از این موقعیت ها و اشیا به طور جدی اجتناب نموده، یا با اضطراب شدید آن ها را تحمل می کند.روش ها: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی بود که به منظور مقایسه اثربخشی تکنیک های حساسیت زدایی تدریجی، جرات آموزی و ترکیب آن ها (در مقایسه با گروه شاهد) در درمان اختلال هراس اجتماعی انجام شد. بدین منظور، نمونه ای به حجم 32 نفر از افراد مبتلا به اختلال هراس اجتماعی (18 تا 23 ساله، مجرد و متاهل) از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی، پیام نور و فردوسی نیشابور انتخاب شده، به صورت تصادفی جایگزینی در سه گروه درمان قرار گرفتند. گروه شاهد از بین دانشجویانی انتخاب شد که هیچ یک از ملاک های مربوط به هراس اجتماعی را نداشتند و هیچ گونه مداخله درمانی را دریافت نکردند. به منظور جمع آوری اطلاعات لازم از مصاحبه بالینی و مقیاس اضطراب Zong، مقیاس ترس از ارزیابی منفی Watson و Frend، مقیاس فشار و اجتناب اجتماعی Watson و Frend و پرسش نامه جرات آموزی Gambril و Richiey برای بررسی میزان بروز رفتار و درجه ناراحتی استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از تحلیل واریانس لیندکوئیست، تحلیل واریانس یک عاملی و آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: درمان ترکیبی (حساسیت زدایی تدریجی و جرات آموزی) بیشتر از هر یک به تنهایی در کاهش سطح اضطراب، کاهش ترس از ارزیابی منفی مبتلایان به هراس اجتماعی موثرتر بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که روش های درمان حساسیت زدایی تدریجی، جرات آموزی و ترکیب آن ها فقط در دوره درمان موثر بوده و بعد از درمان از اثر بخشی آن ها کاسته شده است. همچنین، روش ترکیبی نسبت به دو روش دیگر در متغیرهای پژوهش، اثر بخشی بیشتری داشته است.

مقدمه: ولووواژینیت کاندیدایی دومین عفونت شایع واژن است و داروهای موضعی آزول متداول ترین روش درمان آن می باشد. به علت موارد مکرر عود بیماری، بسیاری از زنان تمایل به استفاده از درمان های گیاهی دارند. یکی از این درمان ها بره موم (Propolis) است که خاصیت ضد قارچی آن به اثبات رسیده است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر کرم واژنی بره موم با کلوتریمازول بر نتایج درمان عفونت های کاندیدایی واژن در زنان سنین باروری انجام شد.روش ها: این مطالعه، به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 100 خانم سنین باروری طی 8 ماه انجام شد. بیماران همگی از نظر شکایات بالینی و کشت آزمایشگاهی، مبتلا تشخیص داده شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 50 نفره کلوتریمازول و بره موم تحت درمان قرار گرفتند. پس از پایان درمان ده روزه و کشت مجدد، نتایج در دو گروه با هم مقایسه شد.یافته ها: در 92 درصد بیماران گروه کلوتریمازول و در 68 درصد بیماران گروه بره موم خارش و ترشحات سفید پنیری بهبود یافته بود. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود و بره موم در بهبود شکایات بیماران ضعیف تر از کلوتریمازول اثر کرده بود. از نظر درصد کاهش کلونی، اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید؛ یعنی بره موم در کاهش درصد کلونی ها، مشابه کلوتریمازول اثر کرده بود.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مشابه دو دارو در کاهش درصد کلونی ها، بره موم می تواند به عنوان درمان جانبی در کنار درمان اصلی به کار برده شود.

مقدمه: امروزه استفاده از گیاهان دارویی رویکرد جدیدی در کنترل بیماری دیابت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر پیش گیری دوزهای مختلف پودر کدو بر روی سطوح گلوکز و انسولین خون و تغییرات بافتی پانکراس در موش های صحرایی مبتلا به دیابت بود.روش ها: در این تحقیق، موش های صحرایی نر در محدوده وزنی 220-180 گرم به صورت تصادفی به 4 دسته 7 تایی تقسیم شدند؛ گروه 1: افراد سالم، گروه 2: مبتلایان به دیابت، گروه 3: پیش گیری + دوز پایین پودر کدو (1 g/kg) و گروه 4: پیش گیری + دوز بالای پودر کدو (2 g/kg) را شامل می شدند. در گروه 3 و 4، موش های صحرایی سالم پس از 2 هفته تیمار با پودر کدو با تزریق آلوکسان (120 mg/kg) مبتلا به دیابت شده، دوباره در طول 4 هفته پودر کدو را به صورت روزانه از طریق گاواژ دریافت نمودند. قبل از تزریق آلوکسان و در انتهای دوره از حیوانات خون گیری به عمل آمد. برش های پانکراس نیز تهیه شد و مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفت.یافته ها: قبل از تزریق آلوکسان تفاوت معنی داری در میزان انسولین و گلوکز بین گروه ها دیده نشد، ولی داده ها نشان داد که تیمار موش های مبتلا به دیابت با پودر کدو موجب کاهش معنی دار میزان گلوکز و افزایش معنی دار میزان انسولین نسبت به گروه مبتلا به دیابت گردید. تفاوت معنی داری بین عملکرد دوز بالا و پایین پودر کدو دیده نشد(P<0.05) . بررسی بافت شناسی بر روی نمونه های بافتی پانکراس نیز این نتایج را تایید نمود که بر این اساس، مصرف پودر کدو تاثیر معنی داری در افزایش میانگین قطر جزایر لانگرهانس دارد.نتیجه گیری: بر اساس این نتایج اثبات می شود که مصرف پودر کدو اثرات مطلوبی در پیش گیری از هایپرگلیسمی و تغییرات بافتی پانکراس در جریان بیماری دیابت دارد.

مقدمه: عمل جراحی بای پس عروق کرونر روش درمانی مهمی در مبتلایان به بیماری های عروق کرونر می باشد. امروزه در جراحی قلب تمایل فزاینده ای به تخمین مرگ و میر و پیش آگهی بیماران پس از عمل جراحی وجود دارد و مدل های مختلفی برای تعیین عوامل خطر مرتبط با عواقب وخیم پس از این روش درمانی طراحی شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اعتبار و کارآیی مدل EuroSCORE در بیماران جراحی شده در مرکز جراحی قلب سینای اصفهان بود.روش ها: در این مطالعه مقطعی امتیاز مدل EuroSCORE برای 1511 بیماری که عمل جراحی بای پس عروق کرونر روی آن ها انجام گرفت، محاسبه شد؛ به منظور تعیین میزان مرگ و میر، این بیماران تا 30 روز پس از عمل جراحی مورد پی گیری قرار گرفتند. سپس درصد مرگ و میر بیماران، مهم ترین عوامل خطرساز موثر در مرگ و میر و اعتبار و پایایی مدل EuroSCORE مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: درصد وقوع مرگ و میر تا 30 روز پس از عمل جراحی در بیماران مورد مطالعه 3.6 درصد بود. سن (P=0.02)، عملکرد ضعیف بطن چپ ( (P=0.03و اختلالات نورولوژیک ( (P=0.03مهم ترین عوامل خطرساز موثر در مرگ و میر بودند. در این مطالعه، سطح زیر منحنی ROC، که نشان دهنده توانایی پیش گویی کنندگی مدل EuroSCORE می باشد، حدود 0.66 بود.نتیجه گیری: بر طبق نتایج حاصل از این مطالعه، مدل EuroSCORE قادر به پیش بینی صحیح وقوع مرگ و میر 30 روزه پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونر در 66 درصد موارد می باشد؛ در مقایسه با نتایج سایر مطالعات، که قدرت پیش گویی مرگ و میر را در 75 درصد بیماران داشته است، به نظر می رسد این مدل ارزش پیش گویی کنندگی کمتری در بیماران مورد مطالعه ما دارد. طراحی معیاری دقیق تر با قدرت پیش گویی بالاتر برای بیماران کشورمان، به منظور تعیین مرگ و میر پس از عمل جراحی بای پس کرونر ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: تاکنون مطالعات زیادی در مورد فواید شیر مادر هم برای شیرخوار و هم برای مادران شیرده صورت گرفته است. شکی وجود ندارد که استفاده از شیر مادر برای هر دو گروه فواید و مزایای فراوانی دارد. شیر مادر نسبت به شیر خشک فواید بی شماری دارد که امروزه کمتر کسی از آن ها بی اطلاع است. از طرف دیگر، تغذیه کودک با شیر مادر می تواند خطر خونریزی های بعد از زایمان، انواع بیماری های عفونی، سرطان های پستان و تخمدان، کم خونی فقر آهن و حتی مرگ را کاهش دهد. در عین حال، عوامل متعددی وجود دارند که بر تغذیه انحصاری کودک با شیر مادر در 6 ماهه اول تولد تاثیر دارند و لازم است که این عوامل مورد بررسی قرار گیرند و اقدامات مقتضی در مورد رفع آن توسط سیستم های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و کلینیک های سلامت مادران و کودکان به عمل آید. تحقیق حاضر با هدف بررسی این عوامل در شهر اصفهان طراحی و اجرا شده است.روش ها: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود که در سال 1387 در سطح مراکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان به انجام رسید. حجم نمونه مورد نیاز این مطالعه با استفاده از فرمول برآورد حجم نمونه، تعداد 656 کودک شیرخوار در نظر گرفته شد. شیوه نمونه گیری به روش تصادفی آسان بود. اطلاعات مطالعه پس از ورود به رایانه توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد و بدین منظور از آزمون های آماری  χ2و t-student استفاده شد.یافته ها: 537 نفر (81.9 درصد) از این نوزادان با شیر مادر تغذیه شدند و 119 نفر (18.1 درصد) از شیر خشک استفاده نمودند. از طرف دیگر، 236 نفر از پسران و 301 نفر از دختران از شیر مادر استفاده می کردند (87.9 درصد در مقابل 84.3 درصد)؛ در عین حال آزمون  χ2نشان داد توزیع فراوانی استفاده از شیر خشک در دو جنس تفاوت معنی دار ندارد.نتیجه گیری: عوامل متعددی مانند عامل توصیه استفاده از شیر خشک، مدت زمان استفاده، میزان آگاهی مادر، شغل مادر، نوع زایمان، رتبه تولد، فاصله با تولد قبلی، درآمد خانواده و وزن هنگام تولد از عوامل موثر در تغذیه کودک با شیر خشک می باشند و بایستی تمهیدات لازم جهت اصلاح آن توسط سیستم بهداشتی کشور به عمل آید.

مقدمه: روش استاندارد اندازه گیری درجه حرارت بدن در بزرگ سالان با ترمومتر جیوه ای دهانی می باشد. نگرانی های در ارتباط با اثرات سمی جیوه در صورت شکسته شدن ترمومتر در دهان، به خصوص در اطفال، نیاز به همکاری بیمار و احتمال انتقال عفونت ها، به ویژه پس از پیدایش اپیدمی ایدز، نیاز به جایگزینی روش های دیگر مانند ترمومترهای مادون قرمز صماخی را پدید آورده است.روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 124 بیمار بستری در بخش بیماری های عفونی بزرگ سالان بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بررسی شدند. برای هر بیمار ابتدا درجه حرارت بدن با ترمومتر جیوه ای به روش دهانی و به طور هم زمان با ترمومتر مادون قرمز صماخی از گوش راست و چپ اندازه گیری شد و سپس با اتوسکوپ وجود یا عدم وجود سرومن در مجرای گوش مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در این بررسی، میانگین درجه حرارت بدن با ترمومتر جیوه ای دهانی 0.60 ± 36.86 درجه سانتی گراد و با ترمومتر مادون قرمز صماخی در افراد واجد سرومن در گوش راست 0.70 ± 36.50 و در افراد فاقد سرومن در گوش راست 0.76 ± 35.78 درجه سانتی گراد بود. در مورد گوش چپ نیز، در افراد واجد سرومن 0.68 ± 3.10 و در افراد فاقد سرومن 0.67 ± 35 درجه سانتی گراد به دست آمد. درجه حرارت اخذ شده با ترمومتر مادون قرمز صماخی از هر دو گوش، با وجود یا عدم وجود سرومن، از درجه حرارت دهانی هم زمان به صورت معنی داری کمتر بود (P=0.001 در هر چهار مورد.(نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که جنس، گوش راست و چپ و وجود سرومن مجرای گوش در میانگین درجه حرارت نشان داده شده با ترمومتر مادون قرمز صماخی تاثیر گذار نیست و همچنین میانگین درجه حرارت توسط این روش پایین تر از درجه حرارت دهانی می باشد. این روش در مقایسه با ترمومتر دهانی جیوه ای دقت کمتری دارد.

مقدمه: عفونت کسب شده از بیمارستان با پاتوژن های منتقله از راه خون در میان کارکنان مراقبت های بهداشتی اهمیت فراوانی دارد. حوادث اتفاقی شامل فرو رفتن سوزن یا جسم نوک تیز به دست، پاشیده شدن خون یا مایعات بدن به مخاط ها (مثل چشم یا دهان) و تماس پوست آسیب دیده با خون یا مایعات بدن بدون وجود محافظ، کارکنان مراقبت های بهداشتی را در معرض ابتلا به این گونه عفونت ها قرار می دهد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین فراوانی نسبی رفتارهای خطرآفرین بهداشتی در هنگام برخورد با اورژانس های پزشکی در میان کارکنان بیمارستان های آموزشی بود.روش ها: این مطالعه مقطعی با نمونه گیری غیر احتمالی آسان بر روی 384 نفر از کارکنان 3 بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شامل بهیار، پرستار، کارورز و دستیار در سال 1388 انجام گرفت. رفتارهای خطرآفرین نمونه ها در بخش اورژانس از طریق مشاهده مستقیم در پرسش نامه ای ثبت شد که شامل اطلاعاتی در مورد نام، جنس، سن، شغل، سابقه کار و بیمارستان، به همراه 9 مورد عمل بی احتیاطی بود. نتایج از طریق روش آماری χ2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: عدم استفاده از دستکش مناسب حین مدیریت مورد اورژانس 65.4 درصد، عدم استفاده از ظرف مخصوص امحای سرسوزن 56.0 درصد و عدم استفاده از ماسک94.0  درصد مشاهده شد. 67.7 درصد نمونه ها حین مدیریت مورد اورژانس پوشش سرسوزن را به آن باز گرداندند. فراوانی نسبی آلوده شدن دست با خون، فوران خون، آلوده شدن ملحفه و تخت بیمار و فرورفتن جسم نوک تیز به دست حین مدیریت مورد اورژانس به ترتیب 22.7، 4.2، 36.5 و 3.4 درصد بود و 98.7 درصد نمونه ها روش صحیح آلودگی زدایی را به کار نبستند. پوشیدن دستکش در میان زنان، جوان ترها، کارورزان، گروه سابقه کاری 1.1-5سال و بیمارستان الزهرا (س) بیشتر بود ( (P<0.05بازگرداندن پوشش سرسوزن، عدم استفاده از ظرف مخصوص امحای سرسوزن، عدم استفاده از ماسک و فرورفتن جسم نوک تیز به دست با سن، شغل و سابقه کار مرتبط بود (0.05 .(P< در مورد بازگرداندن پوشش سرسوزن و عدم استفاده از ظرف مخصوص امحای سرسوزن، افزایش سن با افزایش رفتار پرخطر و بالاتر بودن سطح تحصیلات با کاهش رفتار پرخطر رابطه داشت. افزایش سابقه کار با افزایش باز گرداندن پوشش سرسوزن همراه بود و استفاده از ظرف مخصوص امحای سرسوزن در گروه سابقه کاری 1.1-5 سال بیشتر از سایرین بود. فرورفتن جسم نوک تیز به دست در کارکنان جوان تر و کارورزان بیشتر روی داد و با افزایش سابقه کار میزان آن کاهش داشت. جوان ترها، کارورزان و گروه تازه کار تنها گروهی بودند که موقع لزوم از ماسک استفاده کردند. آلوده شدن دست با خون، فوران خون، و عدم به کار گیری روش صحیح آلودگی زدایی با شغل افراد مرتبط بود؛ به طوری که تمامی این رفتارهای پرخطر در بهیاران بیشتر بود. فراوانی نسبی آلوده شدن ملحفه و تخت بیمار در بین کارکنان مرد و مسن و در بین دستیاران و بهیاران بیشتر بود.نتیجه گیری: فراوانی نسبی رفتارهای خطرآفرین بهداشتی در نتیجه عدم رعایت احتیاطات استاندارد در هنگام برخورد به اورژانس های پزشکی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به طرز غیر قابل قبولی بالا است. در دسترس تر بودن امکانات محافظتی و برنامه های آگاه سازی به پیروی بیشتر از این احتیاطات کمک می کند.

مقدمه: به علت افزایش شیوع سرطان در بیماران پیوند شده و این که سرطان پروستات شایع ترین بدخیمی آقایان است، این مطالعه را به جهت تعیین شیوع سرطان پروستات در بیماران تحت پیوند کلیه و تعیین PSA پایه جهت بیوپسی در این افراد (با توجه به کشوری بودن طرح) انجام دادیم.روش ها: در یک مطالعه مقطعی در استان اصفهان و استان های همجوار، تمام افراد بالای 40 سال که تحت پیوند کلیه قرار گرفته بودند، با روش نمونه گیری غیرتصادفی متوالی انتخاب شدند. این افراد تحت معاینه توشه رکتال و آزمایشات PSA وFree/Total PSA  قرار دادیم. در صورت  DREغیرطبیعی، PSA ≥ 2.1 ng/ml و Free/Total PS ≤ 0.15 بیمار را تحت بیوپسی پروستات با راهنمایی سونوگرافی ترانس رکتال [TRUS] قرار دادیم. نمونه ها را پاتولوژیست نیز مطالعه نمود.یافته ها: از 185 نفری که مورد بررسی قرار گرفتند، هیچ کدام حایز معیارهای بیوپسی پروستات نبودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 8.9 ± 56.2 بود و بیشترین افراد از گروه سنی 59-50 سال بودند. میانگین PSA، 0.88 ± 0.48 ng/ml با کمترین مقدار 0.1 و بیشترین مقدار 2 بود. میانگین 0.46 ± 0.22 PSA با کمترین مقدار 0.2 و بیشترین مقدار 1 بود.نتیجه گیری: در این مطالعه هیچ کدام از افراد مورد بررسی، با توجه به موارد فرض شده قبل از شروع مطالعه، کاندید بیوپسی پروستات نشدند.

مقدمه: مصرف روز افزون کاربامازپین منجر به افزایش مسمومیت با این دارو شده است. در خصوص میزان تغییرات و گرفتاری سیستم قلبی و عروقی در مسمومیت با کار بامازپین اختلاف نظر وجود دارد.روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 77 نفر از بیماران مراجعه کننده به بخش مسمومین بیمارستان نور اصفهان، که دچار مسمومیت با کاربامازپین شده بودند، به صورت غیراحتمالی آسان انتخاب شدند. تغییرات ECG، نبض و فشار خون و ارتباط این تغییرات با سطح هوشیاری در بدو ورود و 12 و 24 ساعت بعد ارزیابی شد.یافته ها: در میان بیماران، 49 نفر (63.6 درصد) زن و مابقی مرد بودند. ارتباط معنی داری بین تغییرات QT Interval و QRS complex و تغییرات نبض با مسمومیت با کاربامازپین وجود نداشت. فشار خون سیستولی، دیاستولی و متوسط شریانی (MABP) به صورت کاهنده و PR Interval به صورت افزاینده تغییرات معنی داری از بدو ورود تا 24 ساعت بعد نشان داد. همچنین فشار خون سیستولی، دیاستولی و MABP در افراد دچار کما در مقایسه با سایر سطوح هوشیاری کمتر و پهنای کمپلکس QRS در آن ها به صورت معنی داری بیشتر بود. بین کاهش سطح هوشیاری و فشار خون دیاستولی، QT Interval و PR Interval در بدو ورود و 12 و 24 ساعت بعد ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به ارتباط سطح هوشیاری و تغییرات نبض (برادی کاردی)، فشار خون سیستولی،MABP   QRS Complex ودر ساعت 12 بستری، پایش بیماران از لحاظ فشار خون، نبض و تغییرات الکتروکاردیوگرام به ویژه در سطوح پایین تر هوشیاری لازم به نظر می رسد تا بتوانیم از عوارض ناخواسته و مرگ و میر بیماران پیش گیری کنیم و از طول مدت بستری بکاهیم.

مقدمه: با توجه به یافته های متناقض میزان (RI) Resistant Index در بیماران با مراحل اولیه نفروپاتی دیابتی در تحقیقات قبلی بر آن شدیم تا RI را در مراحل مختلف بیماران نفروپاتی دیابتی بررسی کنیم.روشها: در یک مطالعه مقطعی، افرادی که در مراحل مختلف نفروپاتی دیابتی قرار داشتند و در دسترس بودند، به روش آسان به گونه ای انتخاب شدند که در هر گروه 19 نفر قرار بگیرد. از بیماران سونوگرافی داپلر عروق هر دو کلیه با اندازه گیری سه بار RI از هر پل کلیه (فوقانی، میانی و تحتانی) به عمل آمد و سپس متوسط 9 بار RI در هر کلیه به عنوان RI متوسط آن کلیه در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه 57 بیمار مبتلا به دیابت در 3 گروه 19 نفره به همراه یک گروه شاهد 19 نفره ارزیابی شدند. میانگین سنی کل 10.45 ± 56.42 سال بود. آزمون ANOVA نشان داد که میانگین سن در بیماران گروه مرحله سوم نفروپاتی دیابتی به طور معنی داری بیشتر از 3 گروه دیگر است ( (P<0.001اما میانگین سن در گروه های دیگر با گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت. در گروه شاهد میانگین 63.1 ± 5.6 RI، در مرحله اول نفروپاتی دیابتی 2.2 ± 59.8، در مرحله دوم نفروپاتی دیابتی 5.8± 61.4 و در مرحله سوم نفروپاتی دیابتی 11.1 ± 82.4 بود. آزمون آماری One Way ANOVA نشان داد که میانگین RI در مرحله سوم نفروپاتی دیابتی به طور معنی داری بیشتر از 3 گروه دیگر است ( (P<0.001اما میانگین RI در گروه های 1 و 2 با گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: شاخص RI فقط در مراحل پیشرفته و انتهایی نفروپاتی دیابتی، در تشخیص نفروپاتی کمک کننده خواهد بود؛ در مراحل ابتدایی بیماری سونوگرافی داپلر قادر نخواهد بود به تشخیص نفروپاتی دیابتی کمک کند.

مقدمه: آسیب قفسه سینه شایع ترین علت مرگ برای همه افراد کوچک تر از 45 سال می باشد. آسیب قفسه سینه به شدت تهدید کننده حیات بوده، با مرگ و میر و ناتوانی قابل توجه همراه است.روش ها: این مطالعه مقطعی توصیفی بر روی 252 بیمار دارای ترومای نافذ قفسه صدری که طی سال های 1377 تا 1387 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان تحت درمان قرار گرفته بودند، انجام شد. داده ها شامل سن، جنس، مکانیسم تروما، عوارض تروما، ترومای همراه، نیاز به جراحی، زمان شروع درمان پس از حادثه و مرگ و میر از پرونده بیماران جمع آوری شد و با نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 10.73 ± 35.02 سال بود؛ 89.2 درصد آن ها مرد و 10.8 درصد زن بودند. شایع ترین مکانیسم ایجاد کننده تروما برخورد چاقو بود. 109 نفر از بیماران در 24 ساعت اول به جراحی نیاز داشتند. میزان مرگ و میر در جمعیت مورد بررسی 8.7 درصد گزارش شد. بیشترین موارد مرگ و میر (8.6 درصد) در مصدومانی مشاهده شد که از زمان وقوع حادثه تا انجام روش درمانی آن ها مدت زمان 90 دقیقه می گذشت. با مقایسه میانگین های زمان درمان، در دو گروه زنده و فوت شده تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده اقدامات فرهنگی و اجتماعی در زمینه راهنمایی نسل جوان برای منع حمل چاقو لازم به نظر می رسد. از طرفی با اتخاذ تدابیری جهت نظارت بیشتر بر جاده ها، ایجاد راه های ایمن و تشویق مردم به رعایت قوانین می توان از میزان و شدت آسیب ها کاست.

مقدمه: آمفیزم لوبار مادرزادی (CLE) نوعی مالفورماسیون در ریه با علت نامعلوم است که با اتساع بیش از حد یک لوب و اثر فشاری روی لوب مجاور و مدیاستن مشخص می شود. چون معمولا CLE پیشرونده و تهدید کننده حیات است جهت شیرخواران یا کودکان بزرگتر لوبکتومی درمان انتخابی است و روش مدیکال روشی حمایتی جهت موارد بدون علامت و ملایم می باشد.روش ها: در یک مطالعه مقطعی که در سطح بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام شد، 30 بیمار که تشخیص CLE داشتند به صورت سرشماری انتخاب و بررسی شدند و نتایج تشخیص پاتولوژی و روش درمانی و عوارض زودرس به وسیله یک پرسشنامه روا و پایا ثبت شدند. سپس بیماران توسط محقق مورد معاینه قرار گرفتند و عوارض دیررس مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: 85% از پسرها و %70 از دخترها دارای پاتولوژی Abnormal bronchial cartilage support بودند. 86.7 از بیماران تحت لوبکتومی قرار گرفتند. 92.3 از بیماران درگیری یک لوبی داشتند که در درگیری یک لوبی مرگ و میر بسیار کمتر از درگیری دو لوبی بود. 5% از پسرها و %20 از دخترها عفونت زخم پس از عمل داشتند. 20% از پسرها و 20% از دخترها پس از عمل دچار پونوموتوراکس شدند. وجود خستگی زودرس در20% از دخترها ذکر شد. از 4 مورد مرگی که تا لحظه انجام مطالعه مشاهده شد 3 مورد مربوط به پسرها بود.نتیجه گیری: با این که CLE در پسرها بیشتر شیوع دارد ولی از نظر پروگنوز در پسرها بهتر است. در مطالعه ما در فالوآپ انجام شده سیانوز و خستگی زودرس در دخترها بیشتر بود. رشد پسرها نسبت به دخترهای مبتلا بهتر و سن بروز علائم در دخترها پایین تر است. در مطالعه ما تعداد مرگ بیشتری به پسرها تعلق داشت که شاید به علت کم بودن حجم نمونه است.

مقدمه: امروزه مصرف مواد مخدر شیوع بسیار دارد. ترامادول به عنوان یکی از داروهای ترک اعتیاد، بسیار در دسترس است. با وجود عوارض جدی مسمومیت با ترامادول، مطالعات محدودی درباره آن انجام شده است. در این مطالعه شیوع علایم بالینی در مسمومین با ترامادول، طول مدت بستری و پیایند بیماران بررسی صورت گرفت.روش ها: در یک مطالعه مقطعی، اطلاعات مربوط به کلیه بیماران مسموم با ترامادول که در یک مقطع یک ساله به بخش مسمومین بیمارستان نور و علی اصغر (ع) اصفهان مراجعه کرده بودند، در پرسش نامه ای ثبت شد و سپس برای استخراج اطلاعات مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: از 184 نفر بیمار مسموم با ترامادول، 141 نفر مرد و 43 نفر زن بودند. میانگین سن بیماران مورد مطالعه 7 ± 24 سال بود. 41 درصد بیماران مورد مطالعه سابقه اعتیاد داشتند. کاهش سطح هوشیاری (57 درصد) شایع ترین علت مراجعه بیماران به بیمارستان بود. تشنج 25 درصد، برادی پنه 18 درصد، تاکی کاردی 25 درصد و افزایش فشار خون 6 درصد علایم شایع بعدی بود. درمان های به کار رفته شامل 89 درصد شارکول فعال، 81 درصد شستشوی معده، 25 درصد نالوکسان، 11 درصد داروی ضد تشنج و 5 درصد لوله گذاری تراشه و تنفس مکانیکی بود. همچنین مرگ در 1.1 درصد از بیماران رخ داد. میان دوز ترامادول با تشنج (P<0.036)، آتاکسی ( (P<0.002و پیایند ( (P<0.001ارتباط معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: مسمومیت با ترامادول می تواند موجب دپرسیون دستگاه عصبی مرکزی و تنفسی، تاکی کاردی، تشنج و افزایش فشار خون گردد که ممکن است ناشی از دو اثر آن، یعنی اثر مخدری و اثر مهاری بازجذب مونو آمین ها، باشد.

مقدمه: در منابع فعلی حداقل هموگلوبین پایه لازم جهت انجام Acute Normovolemic hemodilution (ANH) در بیمارانی که تحت پمپ قلبی- ریوی قرار نمی گیرند، 12 mg/dl ذکر شده است که در جراحی هایی که بیمار تحت پمپ قرار می گیرد، مناسب نیست و موجب افت هموگلوبین و ایجاد عوارض می گردد. در این مطالعه ارتباط هموگلوبین قبل از رقیق سازی حاد خون با حجم ثابت، با کمترین هموگلوبین حین پمپ قلبی- ریوی در اعمال جراحی انتخابی عروق کرونر بررسی شد.روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 581 نفر از بیماران کاندیدای عمل جراحی انتخابی عروق کرونر که از اردیبهشت ماه 1387 تا آذر ماه 1388 در بیمارستان شهید چمران اصفهان تحت عمل جراحی قرار گرفتند، بررسی شدند. هموگلوبین به صورت متوالی حین عمل اندازه گیری شد. حداقل هموگلوبین پیش بینی شده و حداکثر خونی که می توان از بیمار فصد کرد، توسط فرمول محاسبه گردید.یافته ها: میانگین هموگلوبین پایه، اولین هموگلوبین تحت پمپ، حداقل هموگلوبین تحت پمپ و متوسط هموگلوبین تحت پمپ در بیمارانی که ANH شدند، به ترتیب15.1 mg/dl ، 8.3،7.8  و 8.2 و در بیمارانی که ANH نشدند، به ترتیب 13.1 mg/dl، 7.7، 7.2، و 7.6 بود. حداقل هموگلوبین پایه مناسب جهت انجام ANH و سپس قرار گرفتن تحت پمپ) 14.5 mg/dl حساسیت 77 درصد، ویژگی 70 درصد و سطح زیر نمودار 0.805) و حداقل هموگلوبین پایه مناسب جهت قرار گرفتن تحت پمپ بدون انجام ANH،mg/dl  12.9 (حساسیت 71 درصد، ویژگی 64 درصد و سطح زیر نمودار 0.686) محاسبه شد.نتیجه گیری: حداقل هموگلوبین پایه مناسب جهت انجام ANH و قرار گرفتن تحت پمپ تا حدودی بستگی به آستانه تجویز خون آلوژن و پذیرش فواید و خطرات ANH توسط پزشک و بیمار دارد. در این مطالعه مقادیر هموگلوبین پایه مناسب متفاوتی جهت استفاده در کلینیک پیشنهاد شد.