مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1381 | دوره:45 | شماره:77 |تعداد مقالات:25

یک مرد 23 ساله با علایم تب، سردرد، تهوع و کاهش وزن در بیمارستان بستری شده است. این بیمار تا یک ماه قبل کاملا سالم بوده و از آن زمان به بعد، تب و تعریق شروع شده و تب بیمار به صورت مداوم و به همراه تهوع و سردرد بوده است. این بیمار ملیت افغانی داشته و مجرد است.در بررسی بیمار سابقه ای از بیماری سل، تماس با افراد مبتلا به سل، سرفه، هموپتزی، تنگی نفس، مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر وجود نداشته و عوامل مستعد به ابتلا به عفونت HIV را نیز ذکر نکرده است.

میلوپاتی ناشی از HTLV1 بیماری است که با ضعف اسپاستیک چهار اندام به خصوص اندامهای تحتانی، هیپررفلسی، رفلکس های پوستی کف پایی اکستانسور، اختلالات خفیف حسی، پارستزی دردناک و اختلالات ادراری مشخص می شود. این مطالعه هم با هدف بررسی های بالینی، فرابالینی در 100 بیمار مبتلا به HAM/TSP در بیمارستان قائم (عج) مشهد در سال های 80-1378 انجام گرفته است. نتایج حاصل به شرح زیر بوده است: انسیدانس HAM/TSP ناشی از HTLV1، %24.4 بود (صد بیمار از میان 410 بیمار مبتلا به تتراپارزی). محدوده سنی از 8 سال تا 74 سال متغیر و میانگین آن در حدود 40 سال بوده است. بیماری در خانم ها نسبت به آقایان شیوع بیشتری داشته است.یافته های مایع مغزی نخاعی با افزایش پروتیین و IgG مطابقت داشت ولی سلول و قند طبیعی بود. پادتن ضد HTLV1 در مایع مغزی نخاعی 92 بیمار به روش الیزا و وسترن بلات کشف شد. 8 بیمار که با دو روش فوق فاقد پادتن در مایع مغزی نخاعی بودند، جستجوی ژنوم HTLV1 به طریقه PCR مثبت بود. تصویربرداری به طریقه MRI در تمام 100 بیمار انجام شد. تنها سه بیمار دارای پلاک اطراف بطنی بودند که با پلاکهای مولتیپل اسکلروزیس تفاوت داشتند.

کاهش تراکم استخوانی در مبتلایان به آرتریت روماتوئید شایع است. ترکیبات گلوکوکورتیکوئید به عنوان یک عامل مساعد کننده مستقل شناخته شده است. در این بررسی تاثیر تجویز ترکیبات گلوکوکورتیکوئید روی تراکم استخوانی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، مورد توجه قرار گرفته است.در این مطالعه تحلیلی، 52 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید که حداقل به مدت شش ماه برای درمان، گلوکوکورتیکوئید مصرف کرده بودند، از نظر تراکم استخوانهای مهره های کمر و گردن، فمور و با 17 بیمار شاهد که استروئید مصرف نکرده بودند مقایسه شدند.تراکم استخوان در گروه مورد مطالعه (هر دو جنس)، کمتر از گروه شاهد بود ولی این اختلاف از نظر آماری در تراکم استخوان ران در جنس مرد، با اهمیت بود. نقصان تراکم در بیمارانی که استروئید مصرف کرده اند در ستون مهره ها بیشتر از گردن استخوان ران بود. همچنین کاهش تراکم مهره های کمری، ارتباطی با کاهش تراکم گردن استخوان ران ندارد.توصیه می شود بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید که گلوکوکورتیکوئید مصرف می کنند و مستعد به استئوپروز هستند، با استفاده از دانسیتومتری استخوان تحت مراقبت قرار گیرند.

ناتوانی جنسی از عوارض عمده دیابت می باشد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. شیوع ناتوانی جنسی در مردان در 40 سالگی حدود 1.9 درصد است که با افزایش سن بالا می رود. در این رابطه با هدف تاثیر پاپاورین در ناتوانی جنسی، 250 مرد مبتلا به دیابت متاهل بین سنین 25 تا 60 سالگی (میانگین 45.05 سال) که به مراکز درمانی دانشگاه مشهد مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفته اند.از 250 نفر، 134 مورد ناتوانی جنسی داشتند که 12 نفر به دلیل علل دیگری غیر از دیابت حذف و 238 نفر در رابطه با دیابت مورد پیگیری قرار گرفتند. از این تعداد 24 نفر (10.08%) دیابت تیپ یک و 214 نفر (89.92%) دیابت تیپ دو داشتند. به هر بیمار 30 میلی گرم پاپاورین هیدروکلراید به داخل اجسام غاری تزریق شد.از تعداد 238 نفر، 122 نفر مبتلا به ناتوانی جنسی بودند (51.26%). میانگین زمان ابتلا برابر 3.48 سال بود. شیوع ناتوانی جنسی در 7 بیمار مبتلا به دیابت تیپ یک 29.16% و در 115 بیمار دیابت تیپ دو 53.74 موارد بود. با تزریق پاپاورین 57 نفر (46.72%) پاسخ مثبت دادند و در 65 نفر (53.28%) پاسخ منفی بود. پاسخ به پاپاورین در دیابت تیپ 85.71% و پاسخ در دیابت تیپ دو 44.35% بود. یک مورد پریاپیسم عارض شد که با درمان بهبود یافت.ناتوانی جنسی یک مشکل عمده مبتلایان به دیابت است و تزریق پاپاورین نظر به ارزان بودن نسبت به داروهای جدید هنوز می تواند مورد توجه قرار گیرد.

خون از نظر ارزش معنوی آن در نجات جان بیمار و همچنین هزینه هایی که جهت تهیه و نگهداری آن صرف می شود، یک فرآورده با ارزش و گرانبهاست لذا در نگهداری و مصرف صحیح آن دقت لازم باید انجام شود.در این مطالعه توصیفی که از سال 80-1379 به مدت 6 ماه، برای 658 بیمار که در اتاق عمل های بیمارستان تحت عمل جراحی الکتیو قرار گرفته و برای آنها خون رزرو شده بود انجام گردید. مشخصات بیمار، نوع عمل جراحی، میزان خون درخواست شده، میزان خون مصرف شده و HCT قبل و روز بعد از عمل در پرسشنامه ای جمع آوری شد.بیماران تحت 20 نوع عمل جراحی شایع قرار گرفته بودند، در پنج نوع عمل جراحی هیچ خونی مصرف نشده بود. در سایر موارد حداقل مصرف خون در عمل نفرکتومی (C/T ratio=18) و حداکثر آن در جراحی ماستکتومی (C/T ratio=2.75) مورد استفاده قرار گرفته بود. در کل اعمال جراحی C/T ratio در حد 7 محاسبه گردید.با توجه به ارقام C/T ratio در عملهای جراحی مختلف، مشخص شد که تنها در عمل جراحی ماستکتومی میزان رزرو و کراس مچ خون در حد قابل قبول و مطابق با استاندارد جهانی (C/T ratio <2-3) بوده است، اما در 19 مورد دیگر میزان کراس مچ خون بیش از حد قابل قبول انجام شده است. با توجه به میزان متوسط مصرف خون در اعمال جراحی مختلف، حداکثر خون درخواستی برای این نوع اعمال جراحی تعیین گردید.

بیماری همولیتیک ناشی از ناسازگاری ABO یکی از علل شایع ایکتر همولیتیک در نوزادان محسوب می شود. در یک مطالعه آینده نگر به منظور تعیین سیرکلینیکی و انسیدانس بیماری همولیتیک ناشی از ABO، 50 نوزاد متولد شده از مجموع 128 مادر با گروه خونی O که گروههای خونی A یا B داشتند، با 50 نوزاد متولد شده بدون ناسازگاری ABO از نظر بروز ایکتر مورد ارزیابی مقایسه ای قرار گرفتند. کنترل بیلیروبین در همه نوزادان روزانه در طی سه روز اول توسط دستگاه ژاندیس متر انجام می شد. برای نوزادانی که اندکس پوستی بیلیروبین بیشتر یا مساوی 17 داشتند، بیلیروبین سرم و سایر آزمایشات خونی انجام گرفت. در این مطالعه 6 نوزاد از گروه ناسازگاری (12%) و دو نوزاد در گروه کنترل (4%) هیپربیلیروبینمی در محدوده پاتولوژیک داشته اند (بیلیروبین بالاتر از 15mg/dl). با توجه به حدود 60% فراوانی گروههای خونی در جامعه، تصور می شود 24% مادران حامله در خطر ناسازگاری ABO باشند. از طرفی با توجه به خطر همولیتیک 12% در این گروه، انتظار می رود حدود 2.9% کل نوزادان بیماری همولیتیک ثانوی به ناسازگاری ABO پیدا کنند که کمتر از ارقام گزارش شده در سایر مطالعات می باشد.

به منظور بررسی اثر روی تکمیلی در افزایش رشد قد و اضافه شدن وزن کودکان، مطالعه ای در 60 پسر بچه در محدوده سنی 13-5 سال در دو روستای ناحیه طوس انجام گرفته است. در این مطالعه آنها به دو گروه تقسیم، در گروه اول 7.5 میلی گرم روی تکمیلی و در گروه دوم دارونما تجویز شد و معیارهای قد، وزن و دامنه بازو به فواصل هر دو ماه به مدت 6 ماه پیگیری گردید.میزان افزایش رشد قدی گروه دریافت کننده روی 4.25 سانتیمتر در برابر 3.39 سانتیمتر در گروه دارونما بوده است (P=0.04) افزایش دامنه بازویی 3.42 سانتیمتر در گروه کنترل و 2.20 سانتیمتر در گروه شاهد بوده است (P=0.03) افزایش وزن این دو گروه تفاوت معنی داری نداشته است.این بررسی نشان می دهد که اضافه کردن روی به رژیم غذایی کودکان پسر اثرات مفیدی در افزایش سرعت رشد داشته است.

انواع مختلف اختلالات یادگیری نسبتا شایع می باشند. شیوع این اختلالات از 1 تا 6 درصد متفاوت است. به نظر می رسد که فراوانی صرع در کودکان با اختلالات یادگیری فراوان تر می باشد. جهت ارزیابی شیوع صرع در کودکان و نوجوانان با مشکلات یادگیری مطالعه مقطعی فوق انجام شد. 148 بیمار با مشکلات یادگیری به وسیله روانپزشک تحت ارزیابی قرار گرفتند. واحدهای مورد پژوهش دانش آموز و دامنه سنی 6 تا 17 سال بودند. میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه 10.8±3.1 سال (میانگین ± انحراف معیار) بود. 96 مورد پسر و 52 مورد دختر بودند.45 بیمار (30.4%) دچار صرع بودند. اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه با صرع و بدون صرع از نظر جنسی، سابقه خانوادگی، تعداد افراد خانواده، میزان تحصیلات وجود نداشت. اما میانگین سنی گروه صرعی به طور معنی داری پایین تر از گروه دیگر بود (P=0.004 و df=145 و t=2.922).داده های مطالعه حاضر نشان داد که صرع شایعترین علت مشکلات یادگیری در کودکان و نوجوانان می باشد و به نظر می رسد مشاوره روانپزشک، روانشناس و متخصص مغز و اعصاب در مشکلات یادگیری ضروری باشد.

پتی روسپوروزیس یکی از شایعترین عفونتهای قارچی سطحی پوست در بین جوانان است که شیوع زیادی در سراسر جهان دارد. عامل این بیماری نوعی قارچ مخمری چربی دوست بنام پتی روسپوروم اواله (مالاسزیا فورفور) است که بطور طبیعی در سطح پوست وجود دارد و می تواند در شرایط مساعد سبب درماتوز عفونی سطحی شود. در سالهای اخیر تلاش فراوانی برای پیدا کردن دارویی موثر جهت درمان عفونتهای جلدی ناشی از مالاسزیا صورت گرفته که اثرات درمانی طولانی مدت، عوارض جانبی کم و پذیرش خوب توسط مریض را دارا باشد. هدف از این تحقیق، بررسی شیوع پتی روسپوروزیس در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و نیز مقایسه اثر درمانی دو شامپوی پریتیون زینک و سلنیوم سولفاید در درمان آلودگی به مالاسزیا بوده است و رابطه شیوع و شدت آلودگی با سن، جنس، رشته تحصیلی، دفعات استحمام در هفته، ورزش و انتخاب داروی بهتر، نیز بررسی شده است.در این مطالعه به منظور بررسی شیوع پتی روسپوروزیس، 240 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به طور تصادفی انتخاب شدند. نمونه برداری از سر و بدن دانشجویان انجام و لام تهیه شده در آزمایشگاه با رنگ آمیز متیلن بلو مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد، 100 نفر از دانشجویانی که درجه آلودگی شدید داشتند، به طور تصادفی دو سوکور به دو گروه تقسیم شدند و هر گروه تحت درمان با یکی از دو نوع شامپوی پریتیون زینک 2% و سلنیوم سولفاید 2.5% قرار گرفتند. در طی هفته دوم پس از مصرف دارو نمونه برداری مجدد انجام و در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای دو مورد پردازش قرار گرفت.آلودگی به پتی روسپوروزیس در جامعه پژوهش، 90.8 درصد و میزان آلودگی شدید عفونت در خانمها بیشتر (55.3%) و در آقایان کمتر (35.5%) ایجاد شده و شایعترین علامت بالینی ریزش مو (69%) بوده است. در میان افرادی که دارو دریافت نموده بودند، جمعا (73.6%) نتیجه رضایت بخش به دست آوردند که برای شامپو پریتیون زینک (65.5%) و برای سلنیوم سولفاید (83.3%) به دست آمد.بیماری پتی روسپوروزیس با میزان چربی پوست، تعداد دفعات استحمام و جنس افراد رابطه دارد. اثر شامپوی سلنیوم سولفاید و پریتیون زینک در درمان پتی روسپوروزیس تقریبا مشابه می باشد.

سرطان مثانه یکی از شایعترین بیماریهای درمان شده توسط ارولوژیستها می باشد. شواهد تجربی و اپیدمیولوژیک نقش زیادی برای سرطانزایی مواد شمیایی به عنوان علت سرطان مثانه قائلند. هدف از این مطالعه بررسی نقش سیگار و تریاک در ایجاد سرطان مثانه می باشد.این مطالعه یک پژوهش توصیفی است که در سال 1378-1372 و بر روی 200 بیمار با تشخیص قطعی سرطان مثانه انجام شده است. در این تحقیق، بیماری در آقایان شیوع چهار برابر خانم ها دارد. حداکثر شیوع سنی در محدوده 69-60 سال و میانگین سنی 60.9±12.7 می باشد. از بین مبتلایان 44.5% اعتیاد به سیگار 1.5% اعتیاد به تریاک و 8% اعتیاد به هر دو داشتند. بیماران معتاد به سیگار، تریاک یا هر دو هنگام تشخیص stage و grade بالاتری داشتند. همچنین بین طول مدت اعتیاد به هر یک از این مواد و stage و grade سرطان مثانه رابطه خطی وجود دارد. بیش از نیمی از سرطانهای مثانه مراحل ابتدایی (stage T1 و قبل از آن) تشخیص داده شده اند 95.5% تومورهای مثانه از نوع TCC می باشد. بین نوع تومور و اعتیاد به سیگار و تریاک رابطه معنی داری وجود ندارد. به نظر می رسد علاوه بر سیگار مواد مخدر نیز در ایجاد سرطان مثانه دخیل هستند و سیر پیشرفت بیماری را تغییر می دهد.

کهیر مزمن بیماری شایعی است که تاکنون تحقیقات فراوانی راجع به تعیین اتیولوژی آن انجام شده است اما درصد موفقیت این تحقیقات چندان زیاد نبوده است و هنوز هم اتیولوژی موارد زیادی از بیماران کهیر مزمن ناشناخته است.در این مطالعه آینده نگر، یکصد بیمار با کهیر مزمن غیر آتوپیک که به کلینیک آلرژی مشهد مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. به این بیماران بعد از گزینش، فرم مخصوص ثبت روزانه داده شد. تست های روتین و نیز بررسی آنتی بادی اختصاصی هلیکوباکترپیلوری از نوع IgA و IgG به روش الایزا روی سرم آنها انجام گردیده است. درمان آنتی بیوتیکی برای ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری بر روی بیمارانی که سرم مثبت داشتند صورت گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.از میان یکصد بیمار، 27 نفر دارای تست مثبت پیلوری IgA الایزا و آنتی H بودند که این گروه شامل 11 نفر مرد و 16 زن بود. میانگین سنی بیماران 31.6 سال و محدوده سنی آنها 17 تا 55 سال بود. شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در گروه بیماران مبتلا به کهیر مزمن، 27% بود. برای بیماران سرم مثبت، درمان آنتی بیوتیک جهت ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری تجویز شد و میزان بهبود کهیر در بیماران پس از اتمام دوره درمان ارزیابی شد. در نتیجه این درمان، 40.7% از افراد سرم مثبت، بهبود قطعی کهیر و 22.2% بهبود نسبی داشتند. یافته های این مطالعه بیانگر ارتباط بین هلیکوباکترپیلوری و کهیر مزمن غیر اتوپیک می باشد. در برخورد بالینی با بیمار مبتلا به کهیر مزمن، بایستی عفونت هلیکوباکترپیلوری به عنوان یک عامل اتیولوژیک مد نظر قرار گیرد.

سیتی کولین یک واسطه مهم در سنتز فسفاتیدیل کولین می باشد. فسفاتیدیل کولین از اجزا مهم غشا سلولی است. مطالعات متعدد حیوانی و چند مطالعه انسانی اثرات مفید سیتی کولین را در سکته مغزی، اختلال حافظه و اختلالات شناختی نشان داده اند. مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی در بیماران 70-50 ساله ای که برای اولین بار در محل شریان مغزی میانی دچار سکته مغزی شده بودند و بیماری دیابت نداشتند انجام شده است. تعداد بیمارانی که مورد درمان سیتی کولین قرار گرفته اند، 40 نفر و گروه شاهد شامل 20 نفر می باشد. دارو طی 24 ساعت اول پس از سکته مغزی شروع شده و به مدت 4 هفته به میزان 500 میلی گرم روزانه به صورت تزریقی تجویز شد. توانایی حرکتی و انجام کار در بیماران بر اساس اندکس بارتل هنگام ورود به بیمارستان و در هفته های چهارم و هشتم ارزیابی شده است.بر اساس این مطالعه بیمارانی که سیتی کولین دریافت کرده بودند در هفته چهارم به طور قابل ملاحظه ای نسبت به گروه شاهد از بهبودی بیشتری برخوردار بودند. میانگین بهبودی بالینی بر اساس اندکس بارتل در هفته چهارم در گروه سیتی کولین 38.4 و در گروه شاهد 25 بود (P=0.01). همچنین بر اساس این مطالعه بیمارانی که در ابتدای زمان سکته مغزی از ناتوانی بیشتری برخوردار بودند و سیتی کولین دریافت داشتند، در هفته چهارم و هشتم به میزان بیشتری نسبت به گروه شاهد بهبودی نشان دادند (P=0.001).نتایج حاصله نشان دادند که دسترسی به بهبودی کامل در بیماران گروه سیتی کولین به مراتب بیشتر از گروه شاهد بود.در مجموع، این مطالعه نشان می دهد که سیتی کولین در تسریع و افزایش میزان بهبودی بالینی در بیماران مبتلا به سکته مغزی به خصوص در گروه که در ابتدا ناتوانی بیشتری داشته اند موثر بوده است.

مغز افراد الگوی محرکین حسی را به وسیله ادراک خویش سازمان داده و تفسیر می کند ولی گاهی ادراک انسان دنیای بیرونی را همان طور که هست در خود منعکس نمی کند و به نوعی مغز دریافته های نهایی خود مرتکب خطا می شود. از مشهورترین خطاهای ادراک بینایی، خطای ادراکی مولر لایر است که در آن اشخاص در تخمین اندازه طول دو پاره خط مساوی دچار خطا می شوند. هدف از این مطالعه مقایسه میزان تاثیرپذیری کسب تجربه و آگاهی در کاهش خطای بینایی می باشد.روش مورد نظر اندازه گیری میزان خطا در تخمین طول خطوط مولر لایر است. کسب تجربه اگر چه سبب کاهش خطای ادراک بینایی می شود ولی این کاهش معنی دار نیست (P=0.0768). در مقابل، کسب آگاهی و آموزش به طور قوی سبب کاهش خطای ادراک بینایی می شود (P=0.0000).کسب علم و افزایش سطح معلومات و آگاهی از واقعیتهای محیط، می تواند در تصحیح درک ما از دنیای اطراف موثرتر از تجربه باشد.

دیاستماتومیلیا نوعی ناهنجاری مادرزادی نخاعی است که در آن نخاع توسط یک تیغه استخوانی یا غضروفی در مقطع طولی به دو قسمت تقسیم شده است. تیغه مزبور باعث مهار نخاع شده، از مهاجرت نخاع به سمت جمجمه ممانعت می نماید و در نتیجه موجب بروز علایم متعدد عصبی، پوستی و ارتوپدی در بیمار می گردد.هدف از ارایه این مقاله بررسی شیوع این بیماری نادر و توصیف علایم آن می باشد. نتایج نشان دادند که وقوع این بیماری در جنس مونث 5 برابر مذکر بوده است. 80 درصد موارد در محدوده سنی اطفال، 10 درصد در سنین نوجوانی و 10 درصد در بالغین بوده است. 40 درصد بیماران دارای علایم حرکتی، 40 درصد حسی و 20 درصد مجموعه علایم حسی و حرکتی را داشته اند. بروز علایم اسفنکتری در مراحل انتهایی بیماری و در سنین بالاتری اتفاق می افتد. علایم حسی و حرکتی نیز به یک نسبت در این بیماران گزارش شده است. البته با شناخت علایم این بیماری و تشخیص زودرس آن می توان از بسیاری عوارض احتمالی آن جلوگیری نمود.

در این بررسی دو موضوع مورد مطالعه قرار گرفته، اول میزان خون درخواستی به وسیله جراح قبل از عمل. دوم، مصرف خون ذخیره شده در اطاق عمل.بنا به گفته نگارنده، آمار نشان می دهند که میزان خون مصرف شده در اطاق عمل به هیچ وجه بیش از استاندارد بین المللی نبوده و در موارد کمی به بیماران داده شده است ولی تعداد بیشتری خون قبلا برای بیماران ذخیره شده و آماده مصرف بوده و به نظر نگارنده این مساله باعث دو اشکال گردیده است. اول آن که پرسنل بانک خون وقت آزاد زیادی ندارند و دوم آنکه خون در رزرو باقی مانده و ذخیره خون در بانک برای بیماران دیگر کم خواهد شد.

لنفوم به خصوص نوع غیرهوچکینی می تواند به اشکال متفاوت در ناحیه سر و گردن بروز نماید و در بسیاری موارد پزشک را در تشخیص و درمان بیماری گمراه کند. این مقاله، گزارش یک بیمار است که ابتدا با تشخیص داکریوسیستیت مزمن مورد عمل داکریوسیستکتومی قرار گرفته است. بیمار به تدریج دچار لنفادنوپاتی ناحیه گردن و ندولهای زیر جلدی در ناحیه صورت می شود که با فیستولیزه شدن این ضایعات، با تشخیص عفونت های مزمن نظیر سل و قارچ و عفونت های غیر معمول باکتریال مورد سوظن بالینی بوده و بررسی های مکرر از این نظر انجام می شود و در نهایت با تشخیص لنفوم تحت درمان قرار گرفته است.

لیومیوسارکوم اولیه پوست یکی از تومورهای نادر بافت نرم سطحی بدن است که شیوع آن در افراد مسن و در مردها بیشتر است و شایعترین محل درگیری، در سطوح اکستانسور اندامها به ویژه در ران، اطراف زانو و سر و گردن می باشد. جایگزینی تومور ممکن است در داخل جلد یا زیر جلد باشد. پیش آگهی نوع داخل جلدی تومور خوب می باشد و عمدتا با عود موضعی همراه است در حالی که نوع زیر جلدی در 60-30% موارد متاستاز می دهد که یک سوم آنها منجر به مرگ می شوند. برای تعیین پیش آگهی می توان از روش فلوسایتومتری و تعیین محتوی DNA در سلولهای تومورال کمک گرفت، زیرا تمام تومورهای دارای محتوی DNA غیر دیپلوئید، متاستاز می دهند.در این مقاله، گزارش یک مورد لیومیوسارکوم پوست در بیمار که خانمی 80 ساله با تومور داخل جلدی در ناحیه ران راست می باشد، معرفی گردیده است. در بررسی آسیب شناسی با استفاده از رنگ آمیز های اختصاصی، توموری با طرح ندولر با سلولهای عضلانی صاف با میتوز و آتی پی سلولاریته بالا، دیده می شود که با تشخیص لیومیوسارکوم ندولر پوستی (نوع داخل جلدی) که دو بار تحت عمل جراحی وسیع تر برای جلوگیری از عود تومور قرار گرفته است، پیشنهاد می شود بیمارانی با علایم تومور فوق، با دقت بیشتری بررسی گردند تا تشخیص قطعی داده شود و با برداشت کامل آن، درمان کامل صورت گیرد.

بیماری رومبرگ یک بیماری نسبتا نادر می باشد که علت اساسی نورولوژیک آن ناشناخته است. اسکلرودرمی لوکالیزه یا مورفه آ یکی از علل اختلال رشد پوست بافت زیر جلدی و استخوانهای یک طرف صورت می باشد (1، 2).بیماری که معرفی گردیده، خانم 33 ساله ای است که حدود 6 سال قبل از مراجعه به تدریج دچار لاغری نیمه چپ صورت، فرو رفتن چشمها به داخل، آتروفی نیمه چپ زبان و کام نرم شده است. هیچگونه یافته نورولوژیک خاصی نزد بیمار مشهود نبوده است. تصویربرداری از مغز هم نکته ای نداشت.در بیوپسی به عمل آمده از نیمه چپ صورت، تشخیص آسیب شناسی مورفه آ تایید گردید. این مقاله با هدف معرفی یک سندرم نادر بالینی و ارایه روشی جهت برخورد با بیمارانی که با سندرم فوق مراجعه می نمایند تهیه شده است.

در رادیوگرافی سینه، ضایعات کلسیفیه در قسمت ناف هر دو ریه ملاحظه می شود که می تواند موید بیماری گرانولوماتوز قدیمی ترمیم یافته باشد. بیمار از کشور افغانستان به ایران مهاجرت کرده، کشوری که بیماری سل یک معضل شایع بهداشتی محسوب می شود. این بیمار دچار هیپوناترمی است. یافته ای که در مننژیت های سلی شیوع دارد. لذا بزل کمری مجدد از بیمار به عمل آمد و مایع نخاعی برای آزمایش استوارت و بررسی آنتی ژن های BK به روش PCR و نیز مایع نخاعی برای کشت BK در محیط اختصاصی کشت داده شد. همچنین مایع نخاعی بار دوم برای پروتیین، قند و سیتولوژی آزمایش شد. در گزارش آزمایش مایع نخاعی دوم پروتیین افزایش نشان داد (350 میلی گرم درصد) در حالی که قند مایع نخاعی کاسته شده و گلبول سفید مایع نخاعی از برتری نوتروفیلها به برتری لنفوسیت ها تغییر جهت داده است.