مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1385 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

هدف از این تحقیق، تولید ژلاتین از پوست ماهیان کفشک، کوسه و ضایعات فیله و تعیین شرایط بهینه برای استخراج ژلاتین از آنها بوده است. این طرح در دو مرحله انجام گردید: در مرحله اول، اثر شرایط pH (قلیایی و اسیدی) و نوع ماده اولیه (کفشک ماهی، کوسه ماهی و ضایعات فیله) بر روی مهمترین خواص کمی و کیفی ژلاتین (راندمان، درجه خلوص و رنگ) مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله دوم تحقیق نیز اثر دما (در سه دمای سطح 70، 75 و 80 درجه سانتیگراد) و pH (در دو سطح 6 و 5/6) بر روی میزان راندمان ژلاتین ارزیابی گردید. مواد اولیه مورد نیاز تحقیق از شیلات استان بوشهر تهیه شد. نتایج نشان داد که ژلاتین با بیشترین مقدار از روش قلیایی (با حذف ناخالصی های پوست کفشک ماهی در مجاورت محلول هیدروکسید سدیم 4 درصد به مدت سه هفته در دمای 25 درجه سانتیگراد) و همچنین از روش اسیدی در دمای 70 درجه سانتیگراد و 6.5pH بترتیب برابر با 85/20 و 57/21 درصد با بهترین کیفیت بدست آمد که در مقایسه با راندمان ژلاتین بدست آمده توسط دیگر محققین 76/1 درصد بیشتر بود.

توسعه فعالیت های تکثیر و پرورش میگو در سواحل جنوبی کشور بخصوص در دهه اخیر رشد چشمگیری داشته است. در این تحقیق بعضی از ترکیبات شیمیایی آب مانند نیترات، نیتریت، آمونیوم، ازت معدنی کل، فسفات و فسفر کل به منظور بررسی میزان غلظت این ترکیبات و تعیین اثرات احتمالی زیست محیطی ناشی از فعالیت های آبزی پروری در منطقه تیاب استان هرمزگان در سال 1380 مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری از آب بطور ماهانه به مدت شش ماه در طی دوره پرورش از خرداد ماه تا آذر ماه 1380 از 5 ایستگاه انتخابی صورت گرفت. محدوده نوسانات غلظت نیترات، نیتریت، آمونیوم، ازت معدنی کل، فسفات و فسفرکل در ایستگاههای مورد مطالعه بترتیب معادل 06/4 تا 58/23، 21/0 تا 23/2، 07/0 تا 04/2، 46/4 تا 13/25، 11/0 تا 35/2 و 73/1 تا 3/22 بود. بررسی ها نشان داد که غلظت نوترینت ها ابتدا در پسابهای خروجی و سپس در محل ریزش پسابها به مراتب بیشتر از سایر ایستگاهها بوده است. بطوریکه نتایج آنالیز واریانس یکطرفه درخصوص مقایسه میانگین پارامترها بین پسابهای خروجی و سایر ایستگاهها اختلاف معنی داری را نشان داده اند (P<0.05). لذا با توجه به نتایج حاصله می توان گفت که فعالیت مزارع پرورش میگو در منطقه توانسته است بطور نسبی موجب افزایش بعضی از پارامترها گردد. اما مقایسه پارامترهای مورد مطالعه با استانداردهای زیست محیطی حاکی از این است که در حال حاضر مزارع پرورش میگو نتوانسته اند اثرات زیست محیطی نامطلوبی را در خور تیاب بر جای بگذارد.

این مطالعه بخشی از پروژه شناسایی و تعیین پراکنش شگ ماهیان در حوضه جنوبی دریای خزر می باشد که در استانهای مازندران و گلستان طی سالهای 1378 تا 1380 همزمان با شروع صید ماهیان استخوانی (20 مهر ماه 1378 لغایت 20 فروردین 1379) انجام شد.در مجموع 336 عدد از شگ ماهیان بررسی شدند. نتایج نشان داد که ماهیان شناسایی شده شامل چهار گونه: شگ ماهی براشنی کووی (Borodin,1904) Alosa braschnikowi، پوزانک دریای خزر A.caspia (Eichwald 1938) پوزانک چشم درشت A. saposchnikowi (Grimm, 1887) و شگ ماهی مهاجر A.kessleri (Grimm, 1887) می باشند. از مجموع گونه های موجود، گونه A.braschnikowi بیشترین فراوانی را با 84.4 درصد و گونه kessleri A. کمترین فراوانی با 3.2 درصد بخود اختصاص دادند. بررسی وضعیت تراکم گونه braschnikowi .A نشان داد که از شرق به غرب شدت تراکم آن افزایش می یابد بطوریکه این میزان در استان گلستان 43.8 درصد و در استان مازندران 56.2 درصد بود.بیشترین طول چنگالی و وزن ماهیان صید شده مربوط به گونه A. braschikowi به ترتیب با 395 میلیمتر و 760.3 گرم و کمترین آن مربوط به گونه پوزانک دریای خزر بترتیب با 110 میلیمتر و 109 گرم بوده است.بررسی وضعیت جنسی A. braschikowi نشان داد که نرها غالب هستد. فراوانی نسبی ماده ها و نرها در استان مازندران به ترتیب 44.2 و 55.8 درصد بود در حالیکه در استان گلستان بترتیب 30.6 و 69.4 درصد را تشکیل دادند. نسبت جنسی ماده به نر این گونه در استان مازندران و گلستان بترتیب 1:1.26 و 1:2.26 بوده است. در کل نسبت جنسی ماده به نر 1:1.6 بدست آمد.نمونه های شگ ماهی A. braschikowi صید شده در 6 گروه سنی ، +1، +2، +3، +4 و +6 ساله قرار داشتند. بیشترین فراوانی را گروه سنی +2 ساله با 28.9 درصد و کمترین فراوانی را گروه سنی +1 و +6 ساله هر کدام با 8.9 درصد داشت.

تعداد 350 عدد ماهی گیدر (Thunnus albacares) به مدت 11 ماه در سواحل چابهار جمع آوری شدند و تغذیه آنها مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه بررسی محتویات معده با استفاده از روش شمارشی تعیین و درصد احتمالی و درصد فراوانی نوع طعمه با روشهای مرسوم محاسبه گردید. درصد خالی بودن معده و شاخص غالبیت طعمه غذایی در فصول مختلف مشخص شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در ماهی گیدر اسکوئید طعمه غالب و اختصاصی است. تغییرات فصلی در ترکیبات غذایی نیز مشاهده گردید بطوریکه غذای غالب در بهار و تابستان اسکوئید و در پاییز و زمستان ماهیان مختلف بودند. درصد خالی بودن معده در فصل زمستان از میزان بالاتر و در فصل تابستان از میزان کمتری نسبت به بقیه فصول برخوردار بود. شاخص خالی بودن معده نشان داد که این ماهی از ماهیان با تغذیه متوسط می باشد.

این بررسی با هدف امکان بهره برداری بهینه از اراضی کم بازده ساحلی و منبع آب لب شور دریای خزر و کاهش وابستگی به ذخایر طبیعی و رها کرد بچه تاسماهیان با وزن اولیه بالاتر از 600 بچه فیل ماهی 45 تا 55 گرم در 6 دستگاه حوض فایبرگلاس با ابعاد 0.53×1.9×1.9 متر و با تراکم 25 عدد در متر مربع در طرح آماری کاملا تصادفی نامتعادل برای مدت 80 روز انجام شد. به منظور دستیابی به نتایج مطلوب رشد فیل ماهیان، تیمار آب لب شور، بعنوان محیط پرورش جدید و مقایسه آن با نتایج پرورش در آب شیرین بعنوان روش معمول و بومی در نظر گرفته شدند. چهار حوض برای پرورش در آب لب شور و دو حوض شاهد برای پرورش در آب شیرین اختصاص داده شد.بچه ماهیان مورد مطالعه پس از 71 روز تغذیه تحت شرایط یکسان (از نظر درجه حرارت، نور، اکسیژن، میزان تغذیه و ...) در درجه حرارت 15.5 تا 26.8 درجه سانتیگراد و متوسط شوری 8 گرم در لیتر در تیمار آب لب شور از وزن 49.2±7.5 گرم به 196.845±24 گرم و در تیمار پرورش در آب شیرین به 193.115±23 گرم رسیدند. ضریب تبدیل غذا (FCR) و سرعت رشد ویژه (SGR) در دو تیمار آب لب شور و آب شیرین بترتیب 1.19±0.04، 2.27±0.01، 1.39±0.043 و2.25±0.15  بدست آمد.متوسط درجه حرارت آب در دو تیمار آب لب شور و شیرین بترتیب 22.4±3.7 و 23.1±3.9 درجه سانتیگردا بود. درجه حرارت و اکسیژن محلول در سطح مطلوب بودند و از سوی دیگر به دلیل عدم وجود عوامل محدود کننده رشد در هر دو تیمار ماهیان رشد قابل توجهی داشتند.ضرایب تبدیل غذا حاکی از وضع مناسب تغذیه و در نهایت مقدار کافی غذای مصرفی کبود. تجزیه و تحلیل داده های آماری از بیومتری نهایی بیانگر برتری شاخص های تغذیه در تیمار آب لب شورد بوده که با حدافل ضریب تبدیل غذا و حداکثر سرعت رشد ویژه نسبت به تیمار آب شیرین شرایط مطلوبتری داشته است.

در این بررسی، فیلماهی با تاسماهی ایرانی بصورت رفت و برگشت در 4 تیمار و 3 تکرار تلاقی داده شد و نرماتیوهای تکثیر شامل تعداد تخم در گرم، درصد لقاح، درصد بازماندگی و همچنین 32 پارامتر مورفومتریک و مریستیک ماهیان مولد، دو رگه و شاهد مورد مقایسه قرار گرفتند. بمنظور مقایسه رشد ماهیان دو رگه و شاهد، بچه ماهیان حاصله بمدت 18 ماه در وانهای فایبرگلاس 2 تنی و با غذای دستی پرورش و طی این مدت، 17 بار بین 15 الی 30 روز یکبار، بیومتری شدند. میانگین، انحراف از معیار، آنالیز واریانس، آزمون دانکن و درصد هتروزیس با استفاده از برنامه‏های کامپیوتری Quatro و SPSS محاسبه شدند.نتایج نشان داد که از لحاظ تعداد تخم در گرم، بین فیلماهی شاهد با دو رگه (فیلماهی نر × تاسماهی ایرانی ماده) و همچنین بین تاسماهی ایرانی شاهد با دو رگه (فیلماهی ماده × تاسماهی ایرانی نر) اختلاف معنی ‏داری وجود دارد .(P≤0.003) ولی از لحاظ درصد لقاح در مرحله 4 سلولی و 35 سلولی، تعداد لاروهای حاصله، میزان تلفات تا زمان تغذیه فعال و تعداد لارو باقیمانده بین تیمارهای شاهد و دو رگه اختلاف معنی ‏داری مشاهده نگردید (P≥0.01).سرعت رشد ماهیان دو رگه و شاهد متفاوت بوده و در پایان دوره پرورش بیشترین وزن بترتیب مربوط به فیلماهی شاهد (10±975 گرم)، دو رگه حاصل از فیلماهی ماده با تاسماهی ایرانی نر (143±840 گرم)، تاسماهی ایرانی ماده با فیلماهی نر (281±681.85 گرم) و کندترین رشد مربوط به تاسماهی ایرانی شاهد با متوسط وزن 535.15±131 گرم بوده ولی سرعت رشد روزانه دو رگه حاصل از تلاقی فیلماهی ماده با تاسماهی ایرانی نر در شش‏ ماهه دوم و سوم پرورش حتی از فیلماهی شاهد بیشتر بود. در مقایسه صفات مورفومتریک و مریستیک از بین 32 پارامتر اندازه ‏گیری شده 23 مورد بین فیلماهی شاهد با دو رگه ‏ها و در 31 مورد بین تاسماهی ایرانی با دو رگه اختلاف معنی‏ دار مشاهده شد (P≤0.05). درصد هتروزیس متغیر و در اوایل دوره پرورش، 76/73- بود ولی در پایان دوره پرورش به میزان 0.79 درصد رسید و در مجموع بطور متوسط میزان هتروزیس 32.69- بوده است.نتایج این بررسی نشان داد که اگرچه دو رگه ‏های حاصل از تلاقی فیلماهی ماده × تاسماهی نر از رشد بیشتری برخوردار بودند ولی به علت کمبود فیلماهی ماده و اولویت استفاده از گامت آنها در بازسازی ذخایر، دورگه‏ های حاصل از تلاقی فیلماهی نر و تاسماهی ایرانی ماده، بعنوان کاندید بسیار مناسبی برای پرورش گوشتی ماهیان خاویاری توصیه می گردد.

شناسایی لارو میگوهای خلیج فارس، طی مطالعه ای یکساله از دی ماه 1379 لغایت آذر ماه 1380 در شمال غربی خلیج فارس، سواحل استان خوزستان و در منطقه خوریات شمال استان انجام شد. نمونه گیری ماهانه از 8 خور، شامل خورهای پاتیل، غزاله، احمدی، بیحد، غنام و دورق در منطقه بندر امام – ماهشهر و خورهای گبان و کویرین در منطقه آبادان انجام گردید. لاروهای میگوها بوسیله تور دو قلو (Bongo) با چشمه تور 330 میکرون و با تعیین عمق ایستگاه و تخمین طول سیم کشش، از نزدیک کف تا سطح با کشش مورب جمع آوری شده است. لارو خانواده Penaeidae از سایر نمونه های ده پایان (Decapoda) جداسازی شدند. نمونه ها شامل 2054 عدد پست لارو میگوی خنجری (Parapenaeopsis stylifera)، با 8 جفت خار تلسون، 3 و 5 بندی بودن تاژک خارجی و داخلی آنتن اول و اسکافوسریت پهن و کوتاه آنتن دوم با 32 تا 36 تار در حاشیه، 640 عدد پست لارو میگوی سفید (Metapenaeus affinis) با 7 جفت خار تلسون، 2 و 3 بندی بودن تاژک خارجی و داخلی آنتن اول و 6 عدد پست لارو جنس پنائوس Penaeus))، با وجود خار در لبه خلفی پنجمین و ششمین بندهای شکمی و اسکافوسریتی بلندتر از تاژک و با عرضی غیر یکنواخت در آنتن دوم بوده است. در مطالعه حاضر برای اولین بار، جداسازی و شناسایی نمونه های پست لارو جنسهای مختلف میگوهای پنائیده خلیج فارس انجام شده است.

بررسی تاثیر عوامل محیطی و تغییر فصل بر مقدار آگار استخراج شده از جلبک گراسیلاریا  (Gracilaria corticata)در سواحل بندرلنگه بصورت ماهانه به مدت یک سال، از خرداد ماه 1382 تا اردیبهشت ماه 1383 انجام گرفت. به همین منظور نمونه برداری از سواحل جلبک خیز آزمایشی در هنگام جزر صورت گرفت. درجه حرارت سطح آب، شوری آب و تغییرات یون های آمونیوم و فسفات آب در منطقه آزمایشی اندازه گیری شد که میانگین این عوامل بترتیب ‏27.8 درجه سانتیگراد، 36.38 قسمت در هزار، 0.154 و 0.029 میلیگرم در لیتر بدست آمد. جلبک ها بعد از برداشت، خشک و توزین گردیدند. برای استخراج آگار از تیمار قلیایی استفاده گردید. بیشترین میزان آگار استخراج شده در مرداد ماه با 10.01 درصد و کمترین آن در آذر ماه با 5.44 درصد وزن خشک جلبک بدست آمد. میزان آگار با توده زنده جلبک گراسیلاریا و یون آمونیوم موجود در آب منطقه، همبستگی مثبت و معنی دار نشان داد (P<0.05). نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین میزان آگار از جلبک های برداشت شده در ماههای مرداد و فروردین بودند.

به منظور بررسی آسیب شناسی و کمک به یافتن علل وقوع تلفات بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان پرورشی ایران، از آبان ماه 1380 لغایت دی ماه 1381 تعداد 104 نمونه بافتی از اندامهای کبد، کلیه، طحال، لوزالمعده، روده و آبشش 59 عدد بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی بیمار از برخی مراکز تکثیر و پرورش ماهیان سرد آبی در استانهای مازندران، فارس، مرکزی و کهگیلویه و بویراحمد جهت بررسی ضایعات بافتی نمونه برداری و بلافاصله در محلول فرمالین 10 درصد تثبیت گردید. بافتهای تثبیت شده آبگیری، شفاف سازی و پارافینه شده و از آنها مقاطع میکروسکوپی 5 میکرونی تهیه و به روش هماتوکسیلین وائوزین (H&E) رنگ آمیزی و سپس بوسیله میکروسکوپ نوری مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند.علایم بالینی بچه ماهیهای مبتلا اغلب شامل تیرگی بدن، اگزوفتالمی، آسیت، شنای غیر طبیعی و چرخشی بود. گاهی نیز آویزان شدن رشته های مدفوعی (کست) از ناحیه مخرج قابل مشاهده بود و برخی مبتلایان بی حال و در محل خروجی استخرها جمع می شدند.در مشاهدات میکروسکوپی آبشش، پرخونی عروق، تورم لایه پایه رشته های ثانویه آبششی، هیپرپلازی و چسبندگی رشته ها و در مواردی چماقی شدن رشته های آبششی ثانویه مشاهده شد. در کلیه ها دژنراسیون سلولهای کلیوی، نکروز و تخریب لوله های کلیوی و بافت خونساز در قسمت قدامی کلیه، پرخونی عروق کلیوی، افزایش رنگدانه های ملانین، نفوذ و افزایش سلولهای آماسی از موارد رویت شده بود. در آزمایش بافت کبد، پرخونی عروق کبدی، نفوذ چربی در هپاتوسیتها، پرخونی و اتساع سینوزوئیدها، افزایش منوسیت ها در سینوزوئیدها و نیز افزایش ملانوماکروفاژها، دژنرسانس واکوئولی هپاتوسیت ها و نیز نکروز کانونی دیده شد. در موارد نادری نیز کولانژیوما (نئوپلازی مجاری صفراوی) مشاهده گردید. بافت طحال نیز دارای پرخونی، رسوب رنگدانه های هموسیدرین، افزایش مراکز ملانوماکروفاژها و در مواردی نکروز بود. پرخونی، دژنراسیون و نکروز آسینی ها و جزایر لانگرهانس لوزالمعده نیز مشاهده گردید. در مشاهدات میکروسکوپی روده آسیبهایی از جمله پرخونی زیر مخاط، چسبیدن بافت مخاطی به هم و نکروز و کنده شدن بافت غده ای روده رویت شد.با توجه به نتایج بررسی های بالینی و آسیب شناسی بدست آمده می توان گفت که بیماری ایجاد شده احتمالا یک بیماری ویروسی است که علایم آن بیشتر مشابه بیماری نکروز عفونی بافت خونساز (IHN) می باشد.

در این بررسی غلظت شوینده ها LAS)) در حاشیه جنوبی دریای خزر (آبهای ایران از آستارا تا بندر ترکمن) اعماق کمتر از ده متر بصورت فصلی طی یک سال و به روش سابلیشن- متیلن بلو اندازه گیری شد.داده های حاصل از آنالیز 53 نمونه آب نشان داد که حداکثر غلظت سورفکتانتها برحسب ماده موثر LAS به مقدار 038/0 میلی گرم در لیتر و حداقل غلظت 008/0 میلی گرم در لیتر و میانگین کل حوضه جنوبی 019/0 میلی گرم بر لیتر بوده است. روش کار بر اساس روش استاندارد آمریکا در آنالیز آب و فاضلاب (APHA) می باشد.بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق و داده های کاری مشابه که در سال 1382 انجام شد و در مقایسه با مراجع استاندارد، غلظت کنونی سورفکتانتها در حوضه جنوبی دریای خزر بحرانی نیست، اما با توجه به اینکه ممکن است سورفکتانتها بعنوان عامل تشدید کننده سمیت انواع دیگر آلاینده ها مانند فلزات سنگین و هیدروکربورهای نفتی عمل کنند، توجه به حضور روز افزون این آلاینده ها در بوم سازگان دریای خزر حایز اهمیت است.

این بررسی، برای یافتن انگلها در بافتهای مختلف میگوی پرورشی سفید هندی P. indicus و همچنین بررسی شیوع این انگلها در بعضی از قسمتهای بدن میگو مانند: آبشش، پای شنا، روده، هپاتوپانکراس و عضله بود. در این بررسی از 3 مزرعه، از هر مزرعه 3 استخر (مجموعا، 9 استخر) از تیرماه تا مهرماه 1382 در منطقه گواتر که در استان سیستان و بلوچستان واقع شده، نمونه برداری انجام گرفت.نمونه برداری 15 روز یکبار انجام شد. در مجموع 330 میگو بررسی شد. طی 45 روز اول، نمونه ها از سینی غذا دهی و در ماههای بعد توسط تور پرتابی برداشته شدند. هر بار پنج نمونه زنده از هر استخر به آزمایشگاه مرکز تحقیقات شیلاتی آبهای دور، چابهار منتقل شد.از آبششها، پاهای شنا (جفت پای دوم)، روده، هپاتوپانکراس و عضله (در صورت داشتن ضایعه بر روی پوسته) لام مرطوب تهیه شد. سپس نمونه های تهیه شده در زیر میکرسکوپ جهت شناسایی انگل بررسی شدند.بیشترین شیوع متعلق به 4 گروه از مژه داران تک یاخته بترتیب شامل زئوتامنیوم، اپیستیلیس، ورتیسلا و آسیناتا بود. هیچگونه کرم انگلی از ترماتودها، نماتودها، سستودها همچنین هیچگونه تک یاخته  دستگاه گوارش مانند گرگرین ها در میگوهای پرورشی مشاهده نگردید.طی این تحقیق که در دوره پرورش انجام پذیرفت شیوع تک یاخته های اپی کمنسال افزایش یافت، بطوریکه کمترین شیوع در نیمه اول تیر (صفر درصد) و بیشترین شیوع در نیمه اول مهرماه (86 درصد) بود و در میان تک یاخته ها شناسایی شده زئوتامنیوم بیشترین فراوانی را داشت و بیشتر روی پاهای شنای میگو دیده شد.

در این تحقیق اثر سه سطح سنی +2، +3 و +4 ساله بر مدت زمان تحرک اسپرم، اسپرماتوکریت و درصد چشم زدگی ماهی قزل آلای رنگین کمان بررسی شد. در سن +2 سالگی، کمترین مدت زمان تحرک اسپرم (007/0 p=) و سن های +3 و +4 سالگی بیشترین مدت زمان تحرک اسپرم را نشان دادند و سن های +3 و +4 ساله از این نظر اختلاف معنی داری را با هم نشان ندادند. متوسط اسپرماتوکریت در سن های متفاوت مولدین نر اختلاف معنی داری را با هم داشتند. سن +2 سالگی بالاترین میزان اسپرماتوکریت و سن +3 سالگی، کمترین میزان اسپرماتوکریت را داشت. میزان چشم زدگی در سن +2 سالگی بیشترین میزان بود که اختلاف معنی داری را با سن +3 سالگی نشان داد (02/0 p=)، در حالی که سن +4 سالگی اختلاف معنی داری را در میزان چشم زدگی با دو سن دیگر نشان نداد.

این تحقیق طی دو سال نمونه برداری پلانکتونی از تیر ماه سال 1376 تا تیر ماه سال 1378، در 27 ایستگاه مطالعاتی از مناطق مختلف تالاب انزلی (شیجان، سیاکیشیم، روگاها، آبکنار و هندخاله) انجام پذیرفت. در مجموع 9 شاخه، 134 جنس و 278 گونه فیتوپلانکتونی شناسایی گردید. از بین گونه های شناسایی شده 56 جنس و 107 گونه مربوط به شاخه Chlorophyta، 39 جنس و 87 گونه مربوط به شاخه Bacillariophyta (Diatoms)، 2 جنس و 2 گونه مربوط به شاخ Xanthophyta،4 جنس و 4 گونه مربوط به شاخه Chrysophyta، 6 جنس و 34 گونه مربوط به شاخه Euglenophyta، 7 جنس و 9 گونه مربوط به شاخه Pyrrophyta، یک جنس و دو گونه مربوط به شاخه Cryptophyta، 18 جنس و 32 گونه مربوط به شاخ Cyanophyta و یک جنس و یک گونه نیز به شاخه Rhodophyta تعلق داشتند.مطالعات نشان دادند که شاخه های سیانوفیتا و دیاتومه ها غالب ترین گونه های فیتوپلانکتونی و مناطق آبکنار (تالاب غرب) و هندخاله جنوبی، غنی ترین مناطق فیتوپلانکتونی از نظر تنوع و تراکم هستند. بیشترین فراوانی سیانوفیتا در فصل تابستان و در منطقه آبکنار بود که گونه های غالب این شاخه عبارتند از:Oscillatoria limosa, Anabaenopsis raciborskii و Microcystis aeruginosa. شاخه دیاتومه ها در بیشتر فصول سال و در تمامی مناطق تالاب انزلی مشاهده شده اما در اواخر پاییز، زمستان و بهار تنوع بیشتری دارند. گونه های غالب این شاخه عبارت از Synedra ulna, Cyclotella menenghiniana acicularis و Nitzschia acicularis بوده همچنین گونه Rhizosolenia calcar-avis در نواحی ساحلی دریای خزر و نواحی مصبی و در فصل تابستان غالبیت دارد. از شاخ کلروفیتا گونه های مختلف از جنس Scenedesmus بیشتر در فصل بهار، از شاخه اوگلنوفیتا، گونه های Euglena acus و Terachelomonas armata بیشتر در مناطق شیجان و سیاکیشیم در فصول بهار و تابستان، از شاخه پیروفیتا گونه Gymnodinium coronatum در فصل تابستان و بیشتر در مناطق آبکنار و هندخاله، همچنین گونه Exuviaella cordata بیشتر در مصب و نواحی ساحلی دریای خزر و در فصل پاییز غالبیت داشتند.

هدف از این بررسی، مقایسه سطوح دو هورمون استروئیدی اصلی گنادها، 17- بتا استرادیول ((E2 و تستوسترون (T) در جنسهای نر و ماده تاسماهی ایرانی Acipenser persicus  و در زمان مهاجرت پاییزه به رودخانه های محل تخمریزی و همچنین ارتباط بین مرحله رسیدگی جنسی و مقادیر این هورمونها در ماهیان مذکور بود. نتایج حاصل نشان داد که سطوح T و E2 در ماهیان ماده با درجه رسیدگی جنسی بالاتر تخمدان مرحله 4 به میزان قابل ملاحظه ای ((P=0.00 بالاتر از ماهیان با گناد نارس، تخمدان در مراحل 2 و 3 است (بترتیب 6.69±11.81 نانوگرم در میلی لیتر و1.15 ±7 نانوگرم در میلی لیتر در مقایسه با 0.16±0.2 نانوگرم در میلی لیتر و 0.29±0.74 نانوگرم در میلی لیتر). اندازه گیری دو هورمون فوق در ماهیان نر با درجات مختلف رسیدگی گناد نشان دهند آنست که تنها سطوح تستوسترون در ماهیان رسیده و نارس دارای تفاوت معنی دار آماری است 0.36)±0.5 نانوگرم در میلی لیتر در مقایسه با 9.69±14.31 نانوگرم در میلی لیتر بترتیب در نرهای رسیده و نارس) (P=0.04). اختلاف بین مقادیر دو هورمون مورد بررسی در ماهیان نر و ماده با گنادهای رسیده تر نیز قابل توجه و معنی دار بود.T و E2 در ماده ها بترتیب 6.69±11.81 نانوگرم در میلی لیتر و 1.15±7 نانوگرم در میلی لیتر و در نرها 0.36±0.5 نانوگرم در میلی لیتر و 0.44±0.7 نانوگرم در میلی لیتر مشاهده شد. در حالیکه در ماهیان نارس از هر دو جنس، تنها T در نرها در حد قابل ملاحظه ای دارای مقادیر بالاتر بود (9.69±14.31 نانوگرم در میلی لیتر در مقایسه با 0.16±0.2 نانوگرم در میلی لیتر). صرف نظر از درجه رسیدگی جنسی، مقایسه سطوح دو هورمون مورد بررسی در ماهیان نر و ماده نشان داد که مقادیر E2 در دو جنس دارای تفاوت معنی دار است (1.83±4.78 نانوگرم در میلی لیتر در ماده ها و 0.12±0.7 نانوگرم در میلی لیتر در نرها) (P=0.00) نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری حاکی از آن بود که بین سن ماهیان مورد مطالعه و سطوح هورمونهای استروئیدی در پلاسمای آنها در سطح اطمینان 90 درصد همبستگی مثبتی وجود نداشت.

دو کفه ای ها از لحاظ اکولوژیک علاوه بر داشتن جایگاه ویژه در زنجیره غذایی، نقش بسزایی در چرخه غذایی سایر آبزیان ایفا می کنند. این موجودات شاخص زیستی اکوسیستم های آبی محسوب می شوند که قادرند آلودگی های نفتی، فلزات سنگین، مواد رادیواکتیو و غیره را از محیط جمع آوری کرده و باعث پاکیزگی و سلامتی محیط آبی گردند.