مجله دیابت و متابولیسم ایران
سال:1385 | دوره:6 | شماره:1 |تعداد مقالات:22

در حیطه طب و مراقبت های سلامت، برنامه های مربوط به تسهیم درآمد باید بدقت مورد بررسی قرار گیرد تا اطمینان لازم حاصل شود که این گونه طرح ها با اصول و قواعد اخلاقی همخوانی دارند. در موضوع تسهیم درآمد دو بحث اخلاقی عمده مطرح می باشد که عبارتند از: رضایت آگاهانه و تعارض منافع. پزشک باید مسوولیت و تعهد حرفه ای خود را با صداقت، امانت و وفاداری نسبت به بیمار، بدون توجه به تعارض با منافع شخصی ایفا نماید. تعارض منافع معمولا بر درآمد و منافع مالی دلالت دارد. این امر ممکن است مباحث مهمی همچون پرداخت های مالی ویژه به پزشک، تسهیم حق ویزیت و خودارجاعی را در پی داشته باشد. مسائلی از این قبیل می تواند تصمیم گیری حرفه ای را مخدوش سازد. برخی کشورها در قوانین حرفه ای پزشکی این موضوعات را مورد توجه قرار داده اند. در این مقاله برآنیم تا ضمن شرح اهمیت موضوعات ذکر شده در صحنه طبابت عملی، برخی مسائل اخلاقی را که باید توسط پزشکان مورد توجه قرار گیرد بیان نماییم.

مقدمه: Peroxisome Proliferators Activated Receptor-g2 (PPAR-2g) عضوی از خانواده بزرگ گیرنده های هسته ای می باشد که تمایز آدیپوسیت ها، متابولیسم لیپید و حساسیت به انسولین را تنظیم می کند. هدف مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم Pro12Ala ژن PPAR-g2 در افراد ایرانی مبتلا به چاقی می باشد.روش ها: تعداد 78 نفر داوطلب مبتلا به چاقی با BMI>30 kg/m2 و FBS<126 MG/DL به همراه 78 فرد سالم با BMI>30 kg/m2 و FBS<126 MG/DL که مبتلا به چاقی و دیابت نوع 2 نبودند، طی یک مطالعه مورد شاهدی انتخاب شدند و از نمونه های خون کامل آن ها، استخراج DNA صورت گرفت. ژن PPAR-2g با روش PCR تکثیر و سپس چند شکلی مربوطه با روش RFLP (Restriction fragment lengths polymorphism) بررسی گردید. نسبت شانس با آزمون های یک و چند متغیره جهت بررسی ارتباط چند شکلی ژن PPAR-2g با چاقی محاسبه شد.یافته ها: فراوانی آلل G در گروه کنترل 8.9 و فراوانی آلل G در گروه چاق 16.7 و فراوانی آللC درگروه کنترل 91.1 و در گروه چاق 83.3 بود. در گروه چاق بین میزان قند خون ناشتا و BMI با ژنوتیپ ها ارتباط معنی داری وجود داشت. افراد ناقل آلل G، قند خون ناشتای کمتر و BMI بالاتری داشتند. مقایسه فراوانی ژنوتیپ های PPAR-2g در گروه چاق با گروه کنترل با استفاده از آزمونX2  انجام گردید و مشاهده گردید که بین چاقی با پلی مورفیسم Pro12Ala ژن PPAR-g2 ارتباط معنی داری وجود داشت ( P=025.0و X2=5.01).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که پلی مورفیسم Pro12Ala ژن PPAR-2g با چاقی رابطه دارد و داشتن آلل G (آلانین) با افزایش BMI و کاهش قند خون ناشتا مرتبط است.

مقدمه: داروهای سولفونیل اوره نظیر گلی بن کلامید (گلیبوراید) از چندین دهه قبل در درمان دیابت کاربرد داشته اند اما هنوز ساز و کار دقیق عملشان مورد بحث است. از سوی دیگر گلوکوکیناز به عنوان حسگر گلوکز در سلول های بتای پانکراس مطرح بوده و در هوموستاز گلوکز و ترشح انسولین نقشی کلیدی را ایفا می کند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر گلی بن کلامید بر ترشح انسولین و آنزیم گلوکوکیناز در جزایر لانگرهانس جدا شده از پانکراس موش صحرایی بوده است.روش ها: جزایر لانگرهانس با تکنیک هضم کلاژناز از موش های صحرایی سالم و یک مدل تجربی از دیابت نوع 2 جداسازی شد. فعالیت آنزیمی با اندازه گیری سرعت تشکیل گلوکز 6 فسفات به کمک تغییرات نشر فلوئوروسانس تعیین گردید. ترشح انسولین از جزایر دستچین شده با تکنیک انکوباسیون استاتیک مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان انسولین با روش الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج حاصل از انکوباسیون گلی بن کلامید با جزایر لانگرهانس نشان داد که این ماده ترشح انسولین پایه (در غلظت 2.8 میلی مولار گلوکز) را هم در موش های دیابتی و هم در موش های سالم نسبت به کنترل (بدون دارو) افزایش داده است. در حالی که ترشح انسولین در پاسخ به گلوکز 16.7 میلی مولار از افزایش معنی داری برخوردار نبوده است. از سوی دیگر گلی بن کلامید هیچ گونه اثر تحریکی و یا مهاری بر گلوکوکیناز پانکراس چه در موش های سالم و چه دیابتی نداشته است. اما کاهش فعالیت این آنزیم در موش های دیابتی، دارای تفاوت معنی دار آماری با موش های سالم بوده است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، می توان چنین استنتاج کرد که اثر افزایش دهندگی گلی بن کلامید بر ترشح انسولین از طریق سازوکاری بجز تاثیر بر ترشح انسولین تحریک شده با گلوکز می باشد و نیز تنظیم فعالیت گلوکوکیناز پانکراس، مستقل از گلی بن کلامید است.

مقدمه: مطالعات متعددی جهت بررسی پیوند پانکراس به عنوان روشی نسبتا قطعی در درمان دیابت نوع 1 انجام می شوند. از آنجا که میزان حیات جزایر برای پروگنوز پیوند مهم می باشد، در مطالعه حاضر مراحل لازم برای تهیه جزایر سلولی جهت پیوند در رت، انجام شده است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی میزان حیات مجموعه جزایر بدست آمده در روزهای مختلف و در نهایت پیشنهاد زمان مناسب جهت پیوند می باشد.روش ها: پانکراس رت جدا شده، بعد از Chopping، توسط کلاژنازV برای مدت 20 دقیقه در دمای 37oC 37oC هضم شده و 3 بار سانتریفوژ شد.سپس جزایر زیر میکروسکوپ جدا شده و در محیط کشت RPMI1640 در دمای 37oC، برای 6 روز انکوبه شدند. هر Well حاوی 45-35 جزیره بود. میزان حیات جزایر پانکراس با ارزیابی میزان رنگ پذیری آنها با Acridine Orange / Propiodine Iodide و بررسی زیر میکروسکوپ فلورسنت تعیین گردید که در ساعت های 0، 24، 48 و روزهای 3 و 5 و 6 انجام پذیرفت.یافته ها: میزان حیات پس از انکوباسیون به تدریج افزایش می یابد تا به حداکثر میزان خود در روز دوم می رسد. پس از آن میزان حیات سلول ها هستیم سیر نزولی را طی می کند به طوری که در روزهای 5 و 6 به شدت کاهش یافته و به حدود صفر می رسد.نتیجه گیری: وضعیت حیاتی سلول های جزیره ای پانکراس پس از جداسازی و تخلیص بدنبال کشت در محیط مناسب بهبود می یابند، به طوری که این سلول ها بهترین آمادگی جهت پیوند را پس از 48 ساعت انکوباسیون بعد از جداسازی از محیط بدن دارند.

مقدمه: کنگرفرنگی با نام علمیCynara scolymus L. ، گیاهی از خانواده کاسنی (Compositae) است. در این تحقیق تاثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی بر میزان گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتیین های سرمی و پیشگیری از بروز دیابت نوع یک مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: در این تحقیق از 20 رت نر بالغ به وزن متوسط 250-200 گرم در چهار گروه پنج تایی استفاده شد. رت های گروه شاهد سرم فیزیولوژی دریافت نمودند. گروه دوم (دیابتی شده)، آلوکسان منوهیدرات به میزان 120 mg/kg/bw دریافت نمودند. گروه سوم (دیابتی شده+گلی بن کلامید)، علاوه بر تیمار مشابه گروه دوم، گلی بن کلامید با دوز mg/kgbw 0.5 دریافت نمودند. گروه چهارم (آلوکسان منوهیدرات+کنگرفرنگی)، آلوکسان منوهیدرات را با دوز120 mg/kgbw  همراه با عصاره هیدروالکلی کنگر فرنگی با دوز300 mg/kgbw  به صورت هم زمان دریافت نمودند. تجویز مواد در همه گروه ها به صورت تزریق داخل صفاقی انجام گرفت. 48 ساعت بعد از آخرین تزریق، از قلب رت ها خون گیری به عمل آمد و فاکتورهای سرمی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج به دست آمده، کاهش معنی دار میزان گلوکز، کلسترول تام، تری گلیسرید، VLDL و LDL را در گروه تحت تیمار هم زمان عصاره و آلوکسان منو هیدرات نسبت به گروه دیابتی شده نشان داد (P<0.05). همچنین در مورد میزان HDL نیز افزایش معنی داری مشاهده گردید (P<0.05). عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی نتوانست میزان قند خون را در حد داروی شیمیایی گلی بن کلامید کاهش دهد (P<0.05)، اما در اثر بر سایر عوامل در حد گلی بن کلامید عمل نموده است.نتیجه گیری: کنگرفرنگی حاوی ترکیبات آنتی اکسیدان است که با اثر حفاظتی بر سلول های بتا، در مقابل آلوکسان عمل می کند. این تحقیق نشان داد که عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی می تواند در پیشگیری از بروز دیابت نوع یک موثر باشد.

مقدمه: با توجه به ارتباط هیپرکلسترولمی و بیماری های قلبی عروقی، مطالعه در جهت معرفی روغن هایی که نقش کمتری در افزایش کلسترول خون دارند ضروری می باشد. یکی از این روغن ها، روغن کنجد می باشد. در بررسی حاضر اثر ارده (حاوی روغن کنجد) بر لیپوپروتیین ها و تری گلیسرید خون موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: شصت موش صحرایی نر از نوع آلبینو ویستار به وزن و سن تقریبی یکسان در 6 گروه 10 تایی تقسیم شدند. ابتدا هر 6 گروه به مدت 20 روز تحت رژیم عادی یکسان قرار گرفته و سپس گروه های 6 گانه به مدت 30 روز تحت رژیم های غذایی متفاوت قرار داده شدند. گروه 1 رژیم عادی، گروه 2 رژیم عادی به علاوه ارده، گروه 3 رژیم عادی به علاوه روغن آفتاب گردان، گروه 4 رژیم پرکلسترول (رژیم عادی به علاوه 0.5% اسیدکولیک و 1% کلسترول)، گروه 5 رژیم پرکلسترول به علاوه ارده و گروه 6 رژیم پرکلسترول به علاوه روغن آفتاب گردان به مدت یک ماه مصرف کردند. در انتها، از طریق سینوس چشمی از موش ها خونگیری به عمل آمد و غلظت کلسترول، تری گلیسرید و HDL سرم اندازه گیری شد. VLDL با استفاده از فرمول محاسبه گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که غلظت کلسترول خون موش های تغذیه شده با ارده (mg/dl 2.3±38.2) به طور معنی داری (P<0.01) نسبت به گروه 1 (5.9±49.5) کاهش داشت ولی این کاهش در گروه تغذیه شده با روغن آفتابگردان (گروه 3) معنی دار نبود. همچنین ارده به طور معنی داری باعث کاهش کلسترول موش های تغذیه شده با رژیم پرکلسترول (گروه 5) شد. کاهش کلسترول در موش های تغذیه شده با رژیم پرچرب به علاوه روغن آفتاب گردان نیز مشاهده گردید. نتایج حاصل از بررسی تری گلیسرید حاکی از کاهش معنی دار (P<0.05) تری گلیسرید در موش های گروه 2 در مقایسه با گروه کنترل (گروه 1) بوده است در صورتی که این کاهش در موش های تغذیه شده با روغن آفتابگردان (گروه 3) معنی دار نبود. در گروه های تغذیه شده با رژیم پرکلسترول (گروه های 5 و 6) روغن آفتابگردان قادر به کاهش معنی دار تری گلیسرید نسبت به گروه کنترل (گروه 4) نبود. در بررسی HDL، اختلاف معنی داری بین گروه های تغذیه شده با ارده و روغن آفتاب گردان با گروه کنترل مشاهده نشد. VLDL گروه 2 به طور معنی داری نسبت به گروه 1 کاهش یافت (P<0.05) ولی این کاهش در گروه 3 نسبت به گروه 1 معنی دار نیست. تغییرات VLDL در گروهای 5 و 6 نیز نسبت به گروه 4 معنی دار نمی باشد.نتیجه گیری: نتایج بررسی، نشان دهنده اثر کاهش دهنده ارده بر کلسترول و تری گلیسرید سرم در رژیم عادی و همچنین کاهش کلسترول در سرم های هیپرکلسترولمی می باشد. با توجه به نتایج این مطالعه، پیشنهاد می گردد که اثر درمانی روغن کنجد در کاهش کلسترول افرادی که کلسترول خون بالا دارند مورد بررسی قرار گیرد.

مقدمه: اضافه وزن یکی از عوامل تهدید کننده سلامتی در جوامع امروز به ویژه جوامع صنعتی و پیشرفته است. افراد چاق نسبت به بیماری های متعددی از جمله دیابت و بیماری های قلبی-عروقی در معرض خطر بیشتری هستند. مشخص گردیده که تغییر در شیوه زندگی به ویژه کاهش وزن و محدودیت کالری به عنوان عوامل غیر دارویی، تاثیر زیادی در کاهش این مشکلات دارند. در بررسی حاضر اثرات احتمالی محدودیت کالری بر تولید نیتریک اکسید (NO) و میزان فشار خون در موش های نرمال و دیابتی شده مورد مطالعه قرار گرفت.روش ها: تعداد 40 موش صحرایی در چهار گروه کنترل (C)، محدودیت کالری (CR)، دیابتیک (D) و دیابتیک تحت تاثیر محدودیت کالری (CRD) مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه کنترل (C) و دیابتیک (D) آزادانه به آب و غذا دسترسی داشتند در حالی که گروه های CR وCRD به مدت چهار هفته و به صورت یک روز در میان به غذا دسترسی داشتند. دو گروه اخیر نیز آزادانه به آب دسترسی داشتند.یافته ها: پس از طی 4 هفته میزان فشار خون و نیتریک اکسید سرم مورد سنجش قرار گرفتند که نتایج حاصل نشانگر این است که میزان فشار خون در گروه های CR و CRD به ترتیب نسبت به گروه های C وD  کاهش معنی داری داشته است، در حالی که مقدار نیتریک اکسید سرم در گروه های CR وCRD  به ترتیب نسبت به گروه های C و D افزایش معنی داری را نشان می دهد.نتیجه گیری: از بررسی انجام شده می توان چنین نتیجه گرفت که محدودیت کالری می تواند موجب افزایش تولید نیتریک اکسید و همچنین کاهش فشار خون در موش های نرمال و دیابتیک گردد که احتمالا این کاهش فشار خون ناشی از افزایش میزان نیتریک اکسید می باشد.

مقدمه: مطالعات اندک انجام شده طی بارداری، نتایج متناقضی از نقش غلظت لپتین در اختلالات مرتبط با بارداری و هموستاز گلوکز را گزارش کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سطح سرمی لپتین با ابتلا به دیابت بارداری است.روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی در 741 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. آزمون غربالگری مورد استفاده، GCT (Glucose challenge test) با 50 گرم گلوکز یک ساعته با معیار گلوکز بالاتر از 130 mg/dl بود. در موارد اختلال این آزمون، پیگیری با آزمون GTT (Glucose tolerance test) با 100 گرم گلوکز سه ساعته بر اساس معیار های کارپنتر و کوستان جهت تشخیص دیابت بارداری استفاده شد. غلظت مادری لپتین نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بیماران مبتلا به دیابت بارداری نسبت به زنان سالم دارای سن، تعداد فرزند، نمایه توده بدنی و سطح سرمی لپتین بالاتری نسبت به افراد سالم بودند. در تحلیل رگرسیون لجستیک، بعد از تعدیل شاخص توده بدنی و سن، ابتلا به دیابت بارداری، ارتباط مستقلی با غلظت سرمی لپتین داشت.نتیجه گیری: اندازه گیری لپتین ممکن است در شناخت زنان در معرض خطر ابتلا به دیابت بارداری موثر باشد.

مقدمه: تشخیص دیابت بارداری (GDM) نه تنها از نظر پیشگیری از بیماری ها و اختلالات پری ناتال مهم است، بلکه بر پیامدهای طولانی مدت سلامت مادر و کودک نیز تاثیر بسزایی دارد. آزمون های غربالگری دیابت بارداری که هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرند، وقت گیر و پرهزینه اند. لذا یافتن آزمون های ساده تر و ارزانتر با حساسیت و ویژگی قابل قبول، ضروری به نظر می رسند. هدف از انجام این مطالعه، یافتن یک نقطه مناسب از قند پلاسمای ناشتا به عنوان تست غربالگری دیابت دوران بارداری می باشد.روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 200 زن باردار مراجعه کننده به درمانگاه پری ناتال بیمارستان امام خمینی ساری که حداقل یک عامل خطر ابتلا به GDM، شامل سن بیشتر یا مساوی 25 سال، سابقه حاملگی پر خطر (سقط تکراری، پره اکلامپسی، GDM، ماکروزومی، آنومالی جنینی و مرده زایی)، نمایه توده بدنی (BMI) قبل از بارداری بیشتر یا مساوی 25 kg/m2 و سابقه دیابت ملیتوس در فامیل درجه یک داشتند، وارد مطالعه شدند. مبتلایان به دیابت پیش از بارداری، از مطالعه خارج شدند. جهت همه افراد مذکور در هفته 24 تا 28 بارداری، آزمون گلوکز 50 گرمی درخواست شد و در صورتی که گلوکز پلاسمای یک ساعت بعد، بیشتر از 130 mg/dl بود، آزمون تحمل گلوکز خوراکی 100 گرمی بر اساس پروتکل ADA، 2006 و معیارهای تشخیصی کارپنتر و کوستان انجام شد و افراد مبتلا به دیابت بارداری مشخص شدند. سپس با استفاده از منحنی Receiver Operating Characteristic (ROC)، سطحی از قند پلاسمای ناشتا (FPG) که در تشخیص دیابت بارداری بالاترین حساسیت و ویژگی را دارا بود، تعیین گردید.یافته ها: آزمون 50 گرمی گلوکز در 65 نفر (32.5%) مثبت شد و از این مقدار 58 نفر (میزان بازگشت 89%) جهت آزمون 100 گرمی مراجعه کردند که 20 نفر (10%) مبتلا به GDM تشخیص داده شدند. با استفاده از منحنی ROC با سطح زیر منحنی 0.853، سطح قند خون ناشتای mg/dl 91.5، بهترین حساسیت و ویژگی (به ترتیب80% و 92% ) را در تشخیص دیابت بارداری، دارا بود.نتیجه گیری: سطح قند خون ناشتای 91.5 mg/dl ≤ حساسیت و ویژگی مناسبی برای تشخیص دیابت بارداری دارد لذا با توجه به ساده تر و ارزانتر بودن آن نسبت به آزمون 50 گرمی، به عنوان روش غربالگری دیابت بارداری توصیه می گردد.

مقدمه: بارداری یک حالت فیزیولوژیک است که به علت وجود میتوکندری های غنی جفت، شرایطی را ایجاد می کند که مورد توجه استرس اکسیداتیو می باشد. فلزات انتقالی به ویژه آهن که در جفت بسیار فراوان هستند، در ایجاد رادیکال های آزاد دخیلند. همچنین مطالعات نشان داده اند که رادیکال های آزاد در ایجاد دیابت بارداری نقش دارند. این مطالعه جهت مقایسه پارامترهای آهن در دو گروه زنان دارای دیابت بارداری و زنان فاقد دیابت بارداری انجام گرفته است.روش ها: در این مطالعه مورد - شاهدی، 34 نفر از زنان باردار دارای دیابت بارداری به عنوان گروه مورد و 34 نفر از زنان باردار فاقد دیابت بارداری به عنوان گروه شاهد انتخاب شده و دو گروه از لحاظ سن، تعداد پاریتی، نمایه توده بدنی و محل مراجعه با هم همسان شدند. پارامترهای آهن بدن شامل فریتین، آهن سرم و ظرفیت کلی اتصال آهن به ترانسفرین، درصد اشباع ترانسفرین، هموگلوبین، متوسط حجم گلبولی و متوسط هموگلوبین گلبولی در هفته های 24 تا 28 بارداری با هم مقایسه شدند.یافته ها: در این مطالعه غلظت فریتین، آهن سرم، درصد اشباع ترانسفرین، هموگلوبین، متوسط حجم گلبولی و متوسط هموگلوبین گلبولی در زنان دارای دیابت بارداری به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود. همچنین ظرفیت اتصالی آهن به ترانسفرین نیز به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود (P<0.05). در مورد سایر متغیرها شامل نمایه توده بدنی و تاریخچه فامیلی دیابت نوع 2 و دیابت بارداری رابطه معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، ارتباط معنی داری را بین پارامترهای آهن بدن مادر و دیابت بارداری نشان می دهند که نتایج مطالعات قبلی را تایید می کند. این مطالعه پیشنهاد می کند نقش آهن اضافی ناشی از تجویز مکمل های آهن در طی دوران بارداری در ایجاد دیابت بارداری مورد بررسی بیشتری قرار گیرد.

مقدمه: هدف از این مطالعه توصیف توافق بین قند ناشتای مختل (IFG=Impaired fasting glucose) و تحمل گلوکز غیرطبیعی با در نظر گرفتن معیارهای قدیم و جدید تعریف IFG است. همچنین اثر اضافه شدن داده های بالینی نیز بر این توافق مورد ارزیابی قرار گرفت.روش ها: در یک مطالعه از نوع توصیفی و مقطعی، 8766 مرد و زن بالای 20 سال از جمعیت شهری تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از خروج افراد با سابقه دیابت قبلی و یا قند خون ناشتا و بالای 126mg/dl، در باقی مانده افراد قند خون ناشتا و 2 ساعته اندازه گیری شد. پارامترهای تشخیصی و ضریب توافق کاپا برای معیارهای قدیم و جدید IFG در تشخیص تحمل گلوکز مختل(IGT=Impaired glucose tolerance) و دیس گلیسمی (IGT یا دیابت) محاسبه شد. آنالیز رگرسیون لجستیک و منحنی های ROC برای تعیین عوامل خطر بالینی و تعیین cut- point های آنها برای IGT و دیس گلیسمی مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: بعد از اعمال معیارهای جدید، حساسیت IFG برای تشخیص IGT با دیس گلیسمی افزایش یافت اما ویژگی و نسبت درست نمایی مثبت (LR+) کاهش یافت و کاپا افزایش مختصری پیدا کرد (0.158 به 0.286 برای IGT و 0.283 به 0.354 برای دیس گلیسمی). هنگامی که داده های بالینی شامل سن بالای 28 سال، نمایه توده بدنی بالای28 kg/m² و فشار خون سیستولیک بالایmmHg  125 به تعریف جدید IFG اضافه شدند، توافق IFG با IGT و دیس گلیسمی افزایش محسوسی پیدا کرد، به طوری که کاپا از 0.286 به 0.470 برای IGT و از 0.354 به 0.574 برای دیس گلیسمی افزایش یافت. همچنین +LR از 3.86 به 14.5 برای تشخیص IGT و از 4.46 به 17.4 برای تشخیص دیس گلیسمی افزایش یافت.نتیجه گیری: تعریف جدید IFG همراه با عوامل خطر ساز بالینی در دسترس گروهی از افراد را تشکیل می دهند که احتمال پیش بینی IGT با دیس گلیسمی بر اساس نتایج IFG در آنها زیاد است و ممکن است یک گروه هدف برای برنامه های پیشگیری کننده از دیابت باشند.

مقدمه: افزودن فعالیت جسمانی به دارو درمانی در بیماران دیابتی ممکن است تاثیر دارو را افزایش دهد و استفاده از دوز کمتر دارو را ممکن سازد. هدف کلی از این مطالعه اینست که آیا مصرف قرص گلی بن کلامید به همراه تمرین هوازی می تواند به طور موثرتری تنظیم قند خون بیماران دیابتی نوع 2 را بهبود بخشد؟روش ها: در این مطالعه 28 بیمار دیابتی مرد (60-40سال) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و در سه گروه تجربی: دارو درمانی به تنهایی (مصرف روزانه 5 میلی گرم گلی بن کلامید)، تعامل تمرین هوازی با مصرف روزانه 5 میلی گرم گلی بن کلامید و تعامل تمرین هوازی با مصرف روزانه 2.5 میلی گرم گلی بن کلامید تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 45 دقیقه رکاب زدن روی چرخ کار سنج با شدت 70-60 درصد  (Heart Rate HRRmax Reserve) بود. غلظت ناشتایی هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، انسولین، پپتید c و مقاومت به انسولین به عنوان متغیر های وابسته در سه مرحله پیش، میان و پس آزمون اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از روش آماری آنالیز واریانس (ANOVA ) استفاده گردید.یافته ها: پس از 12 هفته، غلظت (HbA1c) بیماران شرکت کننده در هر سه گروه به طور معنی داری کاهش و غلظت پپتید C پلاسما افزایش یافت (P<0.05). مقاومت به انسولین در هر سه گروه کاهش، ولی غلظت ناشتای انسولین بدون تغییر باقی ماند. در بین گروه ها از نظر تغییرات ایجاد شده در متغیرهای تحقـیق تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: در بیماران دیابتی نوع 2، مصرف گلی بن کلامید به تنهایی و به صورت تعاملی با تمرین هوازی سبب بهبود کنترل گلوکز خون و مقاومت به انسولـین می شود و بیماران دیابتی نوع 2 که از قرص گلی بن کلامید جهت درمان استفاده می کنند، ممکن است با انجام تمرین هوازی بتوانند میزان مصرف گلی بن کلامید را کاهش دهند بدون آن که در روند بهبود متابولیکی ایجاد شده اختلالی بوجود آید.

مقدمه: حدود 90% بیماران دیابتی را مبتلایان به دیابت نوع 2 تشکیل می دهند. گرچه اثر دیابت در اختلالات پریودنشیوم ثابت شده است، ولی در مورد اثر درمان مرحله اول پریودنتال بر کنترل دیابت نتایج متناقض است. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر مرحله اول درمان های پریودنتال و یا عدم انجام آن بر مقدار هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) به عنوان معیار کنترل دیابت در افراد دیابتی نوع 2 با بیماری پریودنتال متوسط و شدید مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان امام خمینی در سال 84-1383 بود.روش ها: این مطالعه به روش کار آزمایی بالینی تصادفی انجام شد. 30 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با بیماری پریودنتال متوسط و شدید، پس از توجیه طرح و کسب رضایت وارد تحقیق شده و آزمایش HbA1c برای آنان با روش HPLC انجام شد. در 15 بیمار به طور تصادفی اعمال جرم گیری و صاف کردن سطوح ریشه و بروساژ انجام گردید و در افراد گروه شاهد درمان های فوق انجام نشد. پس از دو ماه، مجددا آزمایش HbA1c تکرار شد و با آماره مناسب مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: افراد دو گروه از نظر میزان از دست دادن چسبندگی پریودونتال مشابه نبودند. میزان HbA1c اولیه در دو گروه شاهد و بیمار از نظر آماری تفاوتی نداشت. پس از انجام درمان های پریودونتال گرچه میزان HbA1c در گروه تحت درمان پریودونتال کاهش داشت، ولی بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری به دست نیامد.نتیجه گیری: به دنبال مطالعه فوق، درمان فاز اول پریودنتال بر کنترل دیابت نوع 2 موثر نبود.

مقـدمه: با گسترش الگوی زندگی شهری، شاهد افزایش روزافزون شیوع عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی در کشور هستیم. لذا غربالگری این عوامل خطرساز از اولویت های ساختار بهداشتی کشور است. هدف از این مطالعه بررسی ارزش روش غربالگری به کمک سابقه خانوادگی بوده است.روش ها: 10 مدرسه راهنمایی واقع در منطقه 6 شهرداری تهران به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس پرسشنامه ای جهت بررسی سابقه خانوادگی بیماری های قلبی عروقی در میان دانش آموزان توزیع گردید که به کمک والدینشان آن را تکمیل کردند. پس از جدا کردن خانواده های با یا بدون سابقه خانوادگی، آنها به صورت جداگانه جهت بررسی بیشتر به بیمارستان شریعتی دعوت شدند. برای آنالیز اطلاعات از نرم افزار SPSS ویرایش 10 و تست های آماری T-test ،Chi-Square و تست های توصیفی استفاده شد.یافته ها: بر اساس پرسشنامه اولیه، حدود 40% خانواده ها سابقه خانوادگی مثبت داشتند. از میان خانواده های با سابقه فامیلی مثبت (پر خطر)، 72% و از گروه شاهد (گروه کم خطر)، 34% به درمانگاه مراجعه نمودند. میانگین کلسترول تام (TC) و LDL-C در خانواده های پر خطر بطور معنی داری بالاتر بود. میانگین قند خون ناشتا در پدران و فرزندان خانواده های پر خطر نیز بالاتر بود (P<0.05). فراوانی افراد با کلسترول تام بالای 200 mg/dl و قند خون ناشتای بالای 100 mg/dl در خانواده های پر خطر بیشتر بود. فراوانی افراد با LDL-C بالای 130 mg/dl نیز در پدران و فرزندان خانواده های پر خطر بالاتر بود. میانگین سن، فشار خون، BMI، TG و HDL-C در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: میزان مشارکت و فراوانی عوامل خطر قلبی عروقی در خانواده های با سابقه خانوادگی مثبت بطور معنی داری بیشتر است. لذا یافته های این مطالعه، استفاده از سابقه خانوادگی را جهت غربالگری تایید می نماید.