بیماری های پوست
سال:1386 | دوره:10 | شماره:3 (پیاپی 41) |تعداد مقالات:19

خانم 57 ساله به علت ضایعه ای با خارش مختصر روی گونه راست که از شش ماه قبل ایجاد شده مراجعه کرد. در معاینه هیپرپیگمانته به ابعاد 3 در 3 سانتیمتر مشاهده شد که در یک قسمت از آن اریتم و induration وجود داشت. در سایر قسمت های صورت یا بدن هیچ ضایعه مشابه دیگری یافت نشد.از ضایعه بیمار در محل induration بیوپسی به عمل آمد.

آقای 57 ساله با ضایعه بدون علامت در شانه از حدود شش ماه قبل به درمانگاه پوست مراجعه کرد. در معاینه، ندول همرنگ پوست به ابعاد 1×1 سانتی متر و بدون درد در قدام شانه مشاهده شد. در سایر قسمت های بدن ضایعه مشابهی وجود نداشت. از ضایعه بیوپسی به عمل آمد.

زمینه و هدف: زگیل آنوژنیتال بیماری شایعی است که به وسیله انواعی از پاپیلوما ویروس های انسانی به وجود می آید و عمدتا از راه تماس جنسی انتقال می یابد. از انتخاب های درمانی رایج برای این بیماری کرایوتراپی با نیتروژن مایع است. استفاده از تری کلرواستیک اسید Trichloro acetic acid (TCA)]] نوعی دیگر از روش های درمان زگیل های آنوژنیتال به شمار می رود که در مورد آن پژوهش های کمتری صورت گرفته است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر درمانی و عوارض جانبی این دو روش در درمان زگیل های آنوژنیتال خارجی به اجرا در آمد.روش اجرا: 60 بیمار زن مبتلا به زگیل آنوژنیتال مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان قائم (عج) مشهد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 30 بیمار با TCA با غلظت 80 درصد و 30 بیمار با کرایوتراپی با نیتروژن مایع به صورت هفتگی درمان شدند. بررسی هر بیمار تا زمان حذف کامل ضایعه ها یا حداکثر 8 نوبت درمان ادامه یافت.یافته ها: در پایان مطالعه ضایعه ها در 93.1 درصد (27 نفر) از گروه کرایوتراپی و 96.5 درصد (28 نفر) از گروه TCA کاملا بهبود یافت، ولی اختلاف دو گروه از این نظر معنی دار نبود. متوسط زمان لازم برای بهبود کامل ضایعه ها 5.2 هفته در گروه کرایوتراپی و 4.4 هفته در گروه TCA بود. بیماران گروه TCA در مقایسه با بیماران گروه کرایوتراپی دچار عوارض التهابی موضعی بیشتری شدند (P<0.01).نتیجه گیری: در یک دوره 8 هفته ای هر دو نوع درمان TCA با کرایوتراپی، در درمان زگیل های آنوژنیتال روش های موثری هستند. در مقایسه، اثر درمانی TCA سریع تر ظاهر می شود اما در انتهای دوره درمان، اثر TCA با کرایوتراپی تفاوتی ندارد. احتمال بروز عوارض جانبی التهابی بخصوص اروزیون در درمان با TCA بیشتر است.

زمینه و هدف : بر جا گذاشتن اسکار ناشی از بیماری لیشمانیوز جلدی و گرفتاری های روحی و روانی ناشی از آن، درمان مناسبی را ایجاب می کند. این مطالعه اثر تری کلرواستیک اسید (TCA) 50 درصد را با  لیزر CO2 در بهبودی اسکار لیشمانیوز جلدی مورد مقایسه قرار داده است.روش اجرا: مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی، روی 92 بیمار واجد شرایط صورت گرفت. بیماران به طور تصادفی با TCA 50 درصد موضعی یا لیزر CO2 تحت درمان گرفتند. TCA 50 درصد موضعی به فاصله هر یک ماه و حداکثر 5 بار استعمال شد و درمان با لیزر CO2 ، یک بار صورت گرفت و بیماران در پایان ماه های سوم و ششم پس از شروع درمان، تحت پی گیری قرار گرفتند. میزان بهبودی اسکار بر اساس مقیاس شش نقطه ای با استفاده از دوربین دیجیتالی تعیین شد و یافته ها با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری t ،Mann-Whitney, Wilcoxon تجزیه و تحلیل شدند و میزان P<0.05 ، معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه، 74 زن و 18 مرد پیگیری شدند. بهبودی اسکار در گروه TCA 50 درصد، 48.13 درصد و در گروه لیزر CO2 ،44.87 درصد بود که اختلاف معنی دار نبود. مقایسه عوارض جانبی در بین گروه تحت درمان تفاوت معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: با توجه به این که تاثیر TCA 50 درصد از نظر آماری با لیزر CO2 اختلاف معنی داری نداشت اما به نظر می رسد هزینه کم و مصرف آسان این محلول نسبت به لیزر CO2 می تواند در درمان اسکار سالک و سایر اسکارهای آتروفیک به کار گرفته شود. البته لازم است در برخورد با این بیماران، درمان های تکمیلی دیگر ارایه شود.

زمینه و هدف: در کشورهای مختلف فراوانی حساسیت تماسی آلرژیک به سبب علل ژنتیکی و مهمتر از آن محیطی متفاوت است. هدف از این مطالعه به دست آوردن فراوانی حساسیت تماسی آلرژن های شایع در بیماران ایرانی مبتلا به درماتیت بود.روش اجرا: این مطالعه توصیفی با انجام دادن patch test روی 401 بیمار با تشخیص بالینی درماتیت تماسی و/ یا درماتیت آتوپیک به کمک سری آلرژن های استاندارد 24 تایی اروپایی و در 4 شهر اصلی ایران به اجرا در آمد. پچ ها به پشت بیماران نصب و پس از 24 ساعت برداشته شد. خواندن نتایج 24 ،48 و72 ساعت پس از چسباندن صورت گرفت.یافته ها: 176 بیمار (43.8 درصد) حداقل به یک ماده واکنش مثبت نشان دادند که این شامل جمعا 268 واکنش مثبت بود. 5 آلرژن شایع به ترتیب نیکل با 64 مورد (15.9 درصد)، دی کرومات پتاسیم با 40 مورد (10 درصد)، تیورام با 27 مورد (6.7 درصد)، کلرید کبالت با 23 مورد (5.7 درصد) و بالسام پرو با 17 مورد (4.2 درصد) بود. میان حساسیت به نیکل و سن پایین تر از 40 سال و همین طور زن بودن آزمایش شوندگان رابطه معنا داری یافت شد (P<0.001).نتیجه گیری: نیکل که در بیماران زن و جوان تر بیشتر دیده می شود، شایع ترین آلرژن تماسی شناخته شده در ایران است که احتمالا به علت مواجهه بیشتر است. تیورام، در شیوع خود نسبت به سال های گذشته افزایش معنا داری نشان داد و مطالعه های دیگری نیاز است تا علل دقیق آن یافته شود.

زمینه و هدف: پمفیگوس ولگاریس (PV) Pemphigus Vulgaris بیماری تاولی خود ایمنی است که پوست و مخاط ها را درگیر می کند. هر چند در این بیماری گرفتاری ژنیتال خانم ها گزارش شده ولی، شیوع آن مشخص نیست و برخی از مولفان آن را ناشایع ذکر کرده اند. در حال حاضر در متون مختلف از نمای سیتولوژیک PV در اسمیر سرویکو واژینال گزارش های اندکی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی درگیری ژنیتال خانم ها و اسمیر سرویکو واژینال در بیماران مبتلا به PV بوده است.روش اجرا: این مطالعه توصیفی روی 77 بیمار مبتلا به PV جدید یا عود ماژور با درگیری مخاطی صورت گرفت که طی سال های 1383 تا 1385 به درمانگاه پمفیگوس بیمارستان رازی مراجعه داشته اند. تمامی بیماران، تحت معاینه کامل ژنیتال قرار گرفته و از آنها پاپ اسمیر سرویکو واژینال تهیه شد.یافته ها: سن متوسط بیماران هنگام مراجعه 44.7 ± 13 سال بوده است. ضایعه ژنیتال در 39 بیمار (50.6 درصد) مشاهده شد. لبیا مینور در 36 بیمار (92.3 درصد)، لبیا ماژور در11 بیمار (28.2 درصد)، واژن در 14 بیمار (35.8 درصد) و سرویکس در 6 بیمار (7.7 درصد) درگیر بود. اسمیر سرویکو واژینال در 21 بیمار نمایانگر PV بود. از72  اسمیر سرویکس در 25 بیمار (34.7 درصد) نرمال، در 43 بیمار (59.7 درصد) التهابی و در چهار بیمار (5.5 درصد) حاوی سلولهای دیسپلاستیک (Low-grade Cervical Intraepithelial Dysplasia CIN I) بود. اسمیر تهیه شده در دو بیمار دچارCIN I که مجددا مراجعه کرده بودند کاملا نرمال بود و ضایعه های آنها کاملا فروکش کرده بود.نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، درگیری ژنیتال خانم های مبتلا به PV آن قدرها هم که قبلا تصور می شده ناشایع نیست. ضایعه های ژنیتال ممکن است به دلایل متعددی از نظر دور بمانند.

زمینه و هدف: کارسینوم سلول بازال Basal Cell Carcinoma (BCC) شایع ترین کانسر پوست در افراد سفید پوست است. مطالعه های اخیر مطرح کرد که BCC یک ماهیت منفرد نیست و زیر گروه های هیستوپاتولوژیک آن رفتار بالینی متفاوت نشان می دهند و ممکن است اتیولوژی مختلفی داشته باشند. هدف از این مطالعه بررسی تفاوت های انواع هیستوپاتولوژیک BCC از نظر سن و جنس بیماران، جایگزینی تومور و میزان فعالیت تکثیری تومور بود. به علاوه میزان همراهی BCC با کراتوز آفتابی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.روش اجرا: طی یک دوره سه ساله، نمونه های آسیب شناسی 299 بیمار که در بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) دانشکده علوم پزشکی مشهد با تشخیص BCC ثبت شده بود، استخراج شد. اطلاعات بالینی شامل سن، جنس و محل درگیری تومور به ثبت رسید. نمونه ها برای تقسیم بندی، به انواع زیر گروه های هیستوپاتولوژیک، بررسی تعداد میتوز و تعیین وجود یا فقدان کراتوز آفتابی همراه مورد بازبینی و در نهایت، یافته ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نمونه ها شامل 345 مورد BCC از 299 بیمار با میانگین سنی 59.2 سال بود. 70.8 درصد از بیماران را مردان و 29.2 درصد را زنان تشکیل می دادند. 93.9 درصد ضایعه ها در سرو گردن قرار داشت. BCC نوع سولید، شایع ترین زیر گروه هیستوپاتولوژیک را تشکیل می داد. انواع سطحی ومیکروندولر، کمترین گروه سنی و نوع بازواسکواموس بیشترین گروه سنی را تشکیل می داد. از نظر فعالیت میتوزی انواع هیستوپاتولوژیک اختلاف قابل ملاحظه ای نشان می دادند به گونه ای که بیشترین فعالیت در زیر گروه آدنوئید مشاهده شد. در 22.2 درصد موارد، همراهی کراتوز آفتابی با BCC دیده شد.نتیجه گیری: این مطالعه تفاوت در سن، جنس، محل درگیری و فعالیت میتوزی انواع مختلف هیستوپاتولوژیک BCC را نشان می دهد که می تواند حاکی از تفاوت ماهیت و احتمالا فاکتورهای دخیل در اتیولوژی انواع BCC باشد.

زمینه و هدف: کارسینوم سلول بازال Basal Cell Carcinoma (BCC) ، شایع ترین کانسر در انسان است. فعال شدن سیگنال Hedgehog (Hh) در ایجاد این کارسینوم نقشی کلیدی دارد. نقطه نهایی سیگنال Hedgehog ، پروتئین های Gli است. Gli 1 یکی از پروتئین های Gli است که سبب فعال شدن نسخه برداری از DNA می شود. مطالعه های قبلی، افزایش بیان پروتئین Gli 1 را در کارسینوم سلول بازال نشان داده است.روش اجرا: در این مطالعه 38 نمونه پاتولوژی از بیماران مبتلا به کارسینوم سلول بازال از نظر بیان پروتئین Gli 1 بررسی شد.یافته ها: نقش اساسی پروتئین Gli 1 در پاتوژنز این کاسینوم تایید شد. خلاف مطالعات قبلی، در این مطالعه، Gli 1 عمدتا موقعیت هسته ای داشت و بروز Gli 1 در انواع مهاجم کارسینوم سلول بازال بالاتر بود، لذا ممکن است بروز Gli 1 در تعیین پروگنوز تومور کمک کننده باشد.نتیجه گیری: در این مطالعه بین بروز Gli 1 و محل تومور، عود تومور، سن، جنس و سابقه رادیوتراپی در بیماران ارتباطی به دست نیامد.

زمینه و هدف: درماتوفیتوز (کچلی) عفونت پوست، مو یا ناخن است که وسیله قاچ های کراتین دوست متنوعی موسوم به درماتوفیت ها ایجاد می شود. کچلی ها، در سرتاسر جهان عفونت های شایعی هستند و در تمام نواحی ایران نیز شیوع دارند. روش های آزمایشگاهی معمول برای تعیین هویت درماتوفیت های مختلف زمان بر است و به قدر کافی دقیق و اختصاصی نیست و لذا یافتن روشهای معتبرتر و سریع تری ضروری است.روش اجرا: از بیماران مبتلا به کچلی پوست، مو یا ناخن قارچ های درماتوفیتی جداسازی و با توجه به خصوصیت های میکروسکوپیک و ماکروسکوپیک کلنی ها مورد شناسایی قرار گرفتند. DNA ژنومی قارچ ها با روش conical grinder استخراج و تخلیص شد. آن گاه ناحیه ITS1-5.8s-ITS2 مربوط به DNA درماتوفیت ها با استفاده از پرایمرهای همگانی قارچ ها موسوم به ITS1 و ITS4 و به روش واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR) تقویت و تکثیر و سپس به کمک آنزیم EcoRII مورد هضم اندونو کلئازی قرار گرفت.یافته ها: پس از الکتروفورز، محصول های PCR در هر کدام از ایزوله ها یک باند به اندازه حدود 650-750 جفت باز مشاهده شد. الگوی الکتروفورتیک حاصل از هضم اندونو کلئازی محصول های PCR با آنزیم EcoRII ، شناسایی و افتراق درماتوفیت های بیماریزای شایع شامل تریکوفیتون روبروم، اینتردیجیتال، منتاگروفیتس، تونسورانس، ویولاسئوم، وروکوزوم، شوئن لاینی، میکروسپوروم کانیس، ژیپسئوم و اپیدرموفیتون فلوکوزوم را امکان پذیر کرد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که این پروفیل PCR-RE، برای افتراق درماتوفیت های مهم ابزاری سریع و معتبر باشد و بتواند در آزمایشگاه های مرجع قارچ شناسی برای اهداف تشخیصی و نیز مطالعه های اپیدمیولوژیک در مقیاس وسیع به کار رود.

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری های پوستی شایع در 88 کشور جهان است. اصفهان و برخی از مناطق مجاور آن سالها جزو مناطق هایپرآندمیک (سالک) شناخته شده اند و اخیرا در برخی از مناطق مجاور آن به صورت نوپدید گزارش می شود که تعیین هویت انگل برای مشخص سازی وضعیت اپیدمیولوژی بیماری و برنامه های کنترلی امری ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین مشخصه های انگل لیشمانیا در کانون های اندمیک جدید اصفهان با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR) صورت گرفت.روش اجرا: از محل ضایعه ها بیماران نمونه های بافتی در محیط کشت N.N.N کشت داده شد. سپس پروماستیگوت های مرحله ایستا را برداشت و DNA انگل با روش فنل- کلروفرم تخلیص شد. با استفاده از تکنیک PCR و پرایمرهای مناسب تکثیر DNA مورد نظر صورت پذیرفت. محصول به دست آمده هم زمان با محصول DNA تکثیر شده سویه های استاندارد، الکتروفورز شد و پس از مقایسه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از کل جمعیت 18447 نفری مورد بررسی 43 نفر واجد زخم مشکوک به لیشمانیوز جلدی بودند که از بین آنها 18 مورد انگل به طور کامل ایزوله شد. نتیجه حاصل از تکثیر DNA این ایزوله ها از طریق مشاهده باندهای الکتروفورز شده روی ژل آگاروز یک درصد صورت گرفت و باندهای حاصل با باندهای حاصل از سویه های استاندارد مقایسه شد و در نتیجه مشخص شد تمامی انگل های جدا شده لیشمانیا ماژور هستند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه لیشمانیا ماژور را عامل لیشمانیوز جلدی در ساکنان شرق منطقه قهاب محمد آباد مشخص کرد. مطالعه های وسیع تری لازم است تا بتوان با قطعیت اعلام کرد تنها گونه عامل سالک در این منطقه لیشمانیا ماژور است.

مقدمه: خارش، یک مشکل ناتوان کننده شایع در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مرحله انتهایی است. مطالعه های متعددی، رابطه همودیالیز با خارش در بین بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی را ذکر کرده اند و در این خصوص گزارش های متفاوتی داده اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه همودیالیز با خارش بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی صورت گرفت.روش اجرا: در این مطالعه مورد شاهدی بعد از ثبت ویژگی های فردی و تشخیص نوع بیماری توسط پزشک متخصص، 44 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی تحت همودیالیز و 44 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی غیر همودیالیز، مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن و جنس با یکدیگر مشابه بودند. جمع آوری اطلاعات از طریق فرم ویژگی های فردی، صورت گرفت که شامل پرسش هایی در خصوص سن، جنس، وجود خارش، زمان ایجاد خارش، سابقه همودیالیز و تعداد جلسه های ماهانه همودیالیز بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو و دقیق فیشر تجزیه و تحلیل و نسبت شانس محاسبه شد. سطح معنی داری اختلاف ها روی P<0.05 قرار داده شد.یافته ها: ظهور خارش در مبتلایان به نارسایی کلیوی در گروه همودیالیز بیش از 2.8 برابر بیماران غیر همودیالیز بود (P<0.033) . ظهور خارش در بین زنان مبتلا به نارسایی کلیوی که همودیالیز می شدند بیش از 7.4 برابر بیماران غیر همودیالیز بود (P<0.006) . بین خارش و همودیالیز در مردان مبتلا به نارسایی کلیوی هیچ گونه ارتباطی دیده نشد.نتیجه گیری: خارش شکایت شایع بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی تحت همودیالیز است و شروع همودیالیز در این گروه از بیماران یک فاکتور موثر در ایجاد خارش است.

بیماری لیشمانیوز جلدی (سالک) یک بیماری اندمیک و گسترده در سطح ایران است و برای بهبودی این بیماری در دنیا هنوز درمان قطعی وجود ندارد. اسکار نازیبایی که از این بیماری به جا می ماند، به عنوان یک مشکل جدی روحی روانی برای این بیماران قلمداد می شود. لیشمانیوز مزمن که در آن ضایعه بیش تر از 2 سال طول می کشد، یکی از نادرترین شکل کلینیکی لیشمانیوز جلدی است که در 7-5 درصد بیماران دیده می شود. در این مقاله مرد 46 ساله ای معرفی می شود که به علت پدید آمدن ضایعه جلدی وسیع لیشمانیوز روی نیمه راست صورت و بینی به مرکز تحقیقات پوست و سالک مراجعه کرده بود. ضایعه به شکل پلاک اریتماتوی پوسته دار و برجسته بود و در زمینه آن پاپول های متعدد دیده می شد. در اسمیر مستقیم به عمل آمده از پوست بیمار، لیشمانیوز تایید شد. بیمار تحت درمان تزریق سیستمیک گلوکانتیم، محلول 50 درصد TCA و فلوکونازول خوراکی قرار گرفت و ظرف 4 ماه بهبودی کامل حاصل شد.

پسوریاریس اختلال پرولیفراتیو مزمن التهابی پوست است که به اشکال مختلف تظاهر پیدا می کند و می تواند قسمت های مختلفی از بدن از جمله ناخن ها و مفاصل را مبتلا کند. این بیماری ممکن است از طریق ایجاد استرس روانی اجتماعی بر کیفیت زندگی اثر بگذارد. آرتریت پسوریاتیک یک اسپوندیلوآرتروپاتی سرونگاتیو همراه با درگیری مفاصل محوری و محیطی است. درگیری مفصل تمپورومندیبولار به ندرت به عنوان تظاهری از آرتریت پسوریاتیک گزارش شده است. در این مقاله یک مورد نادر آنکلیوز در طرفه مفصل تمپورومندیبولار ثانوی به بیماری پسوریازیس در یک خانم 50 ساله گزارش شد.